Eymard Ville Stevensbeek

/in /door

Ik wil graag in contact komen met iemand die ervaringen kwijt wil over het jongensinternaat Eymard Ville in Stevensbeek. Ik ben journalist van dagblad De Gelderlander. Mijn telefoonnummer is 06.53675837

Identiteit door Interpol gezochte pedofiel bekend

/1 Reactie/in , /door

Identiteit door Interpol gezochte pedofiel bekend
Uitgegeven: 16 oktober 2007 14:00
Laatst gewijzigd: 16 oktober 2007 14:02
LONDEN – De internationale politieorganisatie Interpol die een wereldwijde klopjacht houdt op een pedofiel heeft de identiteit van de verdachte vrijgegeven: de 32-jarige Canadees heet Christopher Paul Neil en verblijft waarschijnlijk in Bangkok.Volgens een Thaise politiechef arriveerde de verdachte eind vorige week met het vliegtuig vanuit Zuid-Korea in de Thaise hoofdstad. In 2003 en 2004 gaf Neil les op een internationale school in Bangkok. Ook in Seoul was de pedofiel leraar.
Oproep

De politie is naarstig op zoek naar Neil. Een week geleden deed Interpol een oproep aan mensen over de hele wereld om te helpen bij het opsporen van de man die kinderporno op het internet verspreidde.

Foto’s

Neil komt voor op foto’s waarop jongens van tussen de zes en tien jaar worden misbruikt. Hij had zichzelf op de foto’s onherkenbaar gemaakt, maar Duitse computerexperts slaagden erin zijn ware gezicht te achterhalen.

Ook een van de drie misbruikte kinderen is geïdentificeerd.
(c) ANP

Interpol alarmeert wereld over pedofiel

/in , /door

Interpol alarmeert wereld over pedofiel
Uitgegeven: 8 oktober 2007 06:30
Laatst gewijzigd: 8 oktober 2007 15:34

LONDEN – Interpol heeft maandag een oproep gedaan aan mensen over de hele wereld om te helpen bij de opsporing van een pedofiel die kinderporno op het internet heeft verspreid. Het is voor het eerst dat de internationale politieorganisatie, met 186 lidstaten, een dergelijke mondiale actie onderneemt.
De man komt voor op circa tweehonderd foto’s waarop twaalf jonge jongens van tussen de zes en tien jaar worden misbruikt. De foto’s zijn waarschijnlijk in Vietnam en Cambodja genomen, mogelijk in 2002 en 2003.De foto’s waren digitaal veranderd om het gezicht van de man onherkenbaar te maken. Maar computerspecialisten van de Duitse federale recherche BKA zijn erin geslaagd om zijn hoofd weer herkenbaar te maken. Op www.interpol.int zijn vier afbeeldingen te zien van de man, waarschijnlijk een Europeaan van tussen de 35 en 40 jaar oud.

Roofdier

Interpolbaas Robert Noble schrijft op de website dat een intensieve zoektocht tot nu toe niets heeft opgeleverd. Daarom wordt nu de hulp van het publiek ingeschakeld bij de opsporing van het “seksuele roofdier”.

Interpol heeft in de loop der jaren een database met meer dan een half miljoen afbeeldingen van kinderporno verzameld. Mede door de database wist de politie in 31 lidstaten bijna zeshonderd slachtoffers te identificeren en te redden.

St Jan in Soesterberg

/12 Reacties/in , , /door

helaas is John niet alleen

De tegenhanger van St Willibrod in Deurne was St Jan in Soeterberg waar ik in ’58 was en daar waren sommige patertjes al even rusteloos.  13 jaar oud werd ik uitgenodigd te komen kijken bij de zender van pater Lambrechts. Dat was spannend.

De zender stond boven aan de geheel oosterlijke zijde in een slaapzaal van wat nu het “Kontakt der Kontinenten” heet. toen kwam daar geen hond. Langzaam probeerde L vertrouwen te winnen en als dat niet lukte ging die zenden. Toevallig en ongelukkig raakte hij dan eens zo vaak mijn kruis als ik gespannen over zijn schouder keek welke wereldwonderen hij bereiken met zijn zendsleutel.

Steeds vaker troffen wij elkaar waar ik hem nooit eerder zag. Hij was student natuurkunde in Utrecht en zijn doel was 1e graads docent te worden in of Soesterberg of Deurne.

Voorjaar ’59 troffen wij elkaar dagelijks. Iedere ‘recreatie’ was ik bij L en zijn zender. Toevallig had hij een zwembroek gekocht en bleek voor heb te klein. ‘Of ik die niet eens zo kunnen passen’. Dus in een chambrete en zwembroek aangedaan. Nou dat duurde niet lang en die was van mijn lijf getrokken. Ik was sneller dan Lambrechts en zat in geen tijd in de kast van de chambrete waar mijn kleren lagen. Maar helaas de slaapzaal had één uitgang en daar stond naakt L. Die had mij snel uit de kleren. Links en recht scheurde een naat en mijn zorg was: ik wil er straks niet bloot bij lopen. Een bed was op die slaapzaal ook niet zo moeilijk te vinden. Ik werd bloot op mijn buik gelegd. Nu realiser ik mij dat hij zijn penis in mijn bilspleet heeft gelegd. Daar wat vlotte stoten maakte en ejaculeerde. Daarna trok hij na te zijn uitgeheigd zijn toga over zijn naakte lijf aan en ging met zijn zender bezig.

Enig woord hebben we niet meer gewisseld. Ik heb me aangekleed en ben naar mijn les gegaan.  Met en natte kont kreeg ik op mijn donder te laat te zijn.

Na 1 jaar SVD had ik genoeg met hun. SVD staat voor de orde: societas verbum dei= het gezetschap van het Goddelijk Woord. Zij hadden 2 internaten zoals eerder aangegeven

Theo

sint willibrord internaat deurne

/90 Reacties/in /door

Sint Willibrord Internaat Deurne

“Daar wordt het tenminste een nette jongen”

Ik schreef al een stukje over misbruik in de katholieke kerk. Ik zat van 1968 tot 1973 op het Sint Willibrord Internaat in Deurne. In het begin barstte ik van de heimwee. Pater W. gaf godsdienst op het bij het internaat behorende gymnasium. Hij was de “Heimweepater”; bij hem konden alle verdrietige jongens terecht. Deze man is ergens in de jaren 80 overleden. Wat ik me van de man herinner is zijn gladde huid, witte handen, zijn sterke bril waarachter bolle ogen enigszins angstig de wereld inkeken én…zijn adem. De warme adem van eten en koffie. Hij nodigde mij diverse malen uit op zijn kamer; altijd ná het avondeten. Ik moest plaats nemen op een stoel midden in zijn kamer. Vervolgens kwam hij met zijn stoel bijgeschoven en sloeg zijn arm(en?) om mij heen. Vervolgens fluisterde hij allerlei vragen in mijn oor.
Vreemd achteraf…in het begin vond ik het niet gek. Ik dacht dat het zo hoorde. Paters, dat waren de mensen waar je van huis uit ontzag voor had. Wij woonden naast de pastorie in een kerkdorp van Deurne. Mijn vader was koster van de kerk. Mijn moeder had een broer die heeroom was, een katholiek priester, een Jezuïet.; hij stond erg hoog in aanzien binnen de familie. Hij was ook degene die er mede voor gezorgd had, dat ik op het internaat in Deurne terechtkwam. Ik kon “goed leren” en ze zouden op het internaat een “nette jongen” van me maken. Wie weet was het paterschap zelfs voor mij weggelegd. Nu ben ik leraar op een school voor VMBO.

Hij stelde mij steeds vragen. Van het begin weet ik niet meer waarover. Ik vermoed over koetjes en kalfjes. Ik was verguld met de aandacht die me geschonken werd. Die kreeg ik thuis nauwelijks. Wel vreemd vond ik op een gegeven moment dat hij me steeds steviger vastpakte. Hij omarmde mij. Hoe oud was die man toen? 60? Ik was een jongetje van nét 12. Hij bezwoer me niets over onze ontmoetingen te vertellen. Uit een doosje haalde hij een chocoladereep. Een traktatie was dat.

Een bezegeling van ons geheim: de Milky Way.

De ontmoetingen gingen door. De beklemmende greep ook. Waarom deed ik dit eigenlijk? Ik kan me herinneren dat ik op een gegeven moment zijn kamer verliet zónder Milky Way. Boos was ik, waarom kreeg ik nu géén reep? Wat had ik fout gedaan? Ik wilde een reep.
Eén vraag kan ik me haarscherp herinneren. Het moet de laatste keer geweest zijn dat ik bij hem geweest ben. Hij stelde mij op een gegeven moment koffie-adem-hijgend in mijn oor de vraag: “Is er bij jou wel eens iets uitgekomen?” Ik begreep de man niet. “Waaruit?” vroeg ik. “Uit je ding…” Zijn greep werd steviger. Het was onmogelijk los te komen. Plotseling besefte ik wat hij bedoelde…en dat de enige manier om te ontsnappen was om te antwoorden, eerlijk te antwoorden. Blijkbaar gaf ik het verkeerde antwoord.
Zijn houdgreep verslapte. Ik kon weg. Volgens mij heb ik geen reep gehad. Ik ben nooit meer teruggegaan.
Terug op de groep kwam de betreffende pater een keer ter sprake. Er bleken meerdere jongens bij hem op bezoek geweest te zijn. Allemaal met heimwee. Die hadden dus mijn Milky Way opgegeten. Iedereen was boos. We voelden ons samen beresterk tegen deze vuilak. Dat resulteerde in een grandioze actie van onze groep, jongetjes van 12/13: Op een gegeven moment had het gymnasium behoefte aan een leslokaal. Het oog van de directie was gevallen op ons groepslokaal. Het groepslokaal van groep 2. Wij zouden ons groepslokaal op moeten geven voor een leslokaal voor het vak….juist ja.

Godsdienst. Van Pater W.

Ik weet niet hoe snel onze groep in actie kwam. Maar indrukwekkend moet het geweest zijn. Die saamhorigheid, wat een zoete wraak.
Het leslokaal is er nooit gekomen. Waarschijnlijk heeft Pater W. eieren voor zijn geld gekozen en alle geheimen mee zijn graf ingenomen.
Het gekke is wel, dat mijn respect voor de paters niet was afgenomen. Dit was er één. Tja, en dat varkentje hadden we met zijn allen goed gewassen. Later, in groep 4 of 5 kwam de volgende Pater in beeld. En ook toen, ja zelfs toen nog, had ik het in het begin niet in de gaten. Hoe naïef, hoe goedgelovig, hoe trouw kun je zijn.
Deze man leeft nog steeds. Hij heeft op dit moment een hogere functie bij de resterende paters en broeders aan de Vlierdenseweg in Deurne. Deze man, pater van D., heeft vorig jaar nog een reünie georganiseerd. Ik ben er niet geweest. Hoe oud zal hij nu zijn? 80?

Deze man had een fotoclub. Maar ook de postzegelclub floreerde onder zijn bezielende leiding. Leuk voor de jongens. De postzegelclub was saai. Maar pater van D. stond erop dat ik er bijbleef. Vooruit dan maar. Ik zat tenslotte ook bij de fotoclub. En die was gevaarlijker, naar ik later pas besefte. Filmpjes moesten namelijk ontwikkeld worden. Foto’s afgedrukt en ontwikkeld. In verschillende baden. In het donker. Eén moment tijdens het proces mocht er absoluut geen licht zijn. Dat luisterde erg nauw. Even later kon er een zwakgele lamp aan en dan zag je het wonder: de foto verscheen op het papier.

De donkere kamer.

U weet wat dat in het Engels is? Precies. En daar moet je dan na een kleine 40 jaar wel om lachen.
In het pikkedonker greep pater van D. mij elke keer vast. We gingen stoeien. Ik vond het maar gevaarlijk, je zag niks en kon zo tegen de belichtingsprojector of een chemisch ontwikkelbad aanvallen. Ik vond het niet leuk. Ook deze man nam je in de houdgreep, hijgend. Hij was erg sterk. Je kon doen wat je wou, je kwam niet los. Uiteindelijk ging er een belletje. De zwakgele lamp mocht aan. Godzijdank. Er moest ontwikkeld worden.
Op een gegeven moment heb ik zowel de Postzegelclub als de Fotoclub opgezegd. Ik wilde niet meer bij deze man in de buurt zijn. Dacht ik.
Misschien wel een jaar later kwam hij naar me toe. Hij zocht een model. “Model?””Ja, voor de nieuwe catalogus van het internaat.” Om nieuwe pupillen te werven voor het internaat werd elk jaar een folder uitgegeven. Met foto’s van de jongens tijdens het sporten, tijdens het eten, maar ook op hun kamer. Zo kregen de ouders van aankomende pupillen een mooie indruk van ons internaat.
U zult het niet geloven. Maar ik vermoed dat u weet waar dit naar toe gaat. Ik deed mee. Ik was trots. Ik zou in de nieuwe folder komen. We gingen niet naar mijn eigen kamer. Nee, ergens op een afgelegen zolder was ook zo’n kamer. Er was een leeg bed met matras, een wastafel, een raam. De kamer was niet bewoond. Wist ik veel. De instructies waren duidelijk. Pater van D. wist waar hij heen wilde. “Doe nu maar eens net alsof je naar bed gaat”. Alles voor de foto. “Klik, klik, hoorde ik de spiegelreflex (of was het een Rollei?)” Ik zie mezelf in de spiegel, half ontkleed, met blote bast. Ja, zo ging het in het echt ook. Ik had alleen geen tandenborstel bij me. Gaf niks. “Ga je zelf maar wassen.” Washand en handdoek ontbraken echter ook. Hoe moest dat dan?”Klik, klik”: “…maakt niet uit, doe nou maar net alsof!’ Deze bij tijd en wijle driftige Pater kon je maar beter gehoorzamen. “Je wast je toch niet met je broek aan, wel?” Nou, eerlijk gezegd, nee. Ongemakkelijk liet ik mijn broek zakken. Ik sta in mijn onderbroek voor de wastafel. “Klik, klik”. “En dan? Wat doe je dan?” “Dan ga ik naar bed.” “Nu al? Heb je alles wel gewassen?” Ik wil niet. Hij merkt dit. Vooruit dan: “doe je onderbroek dan een kléin beetje naar beneden.” Ik gehoorzaam, ik ben bang. Maar ik laat niks zien. “Klik, klik”. “Ga nu maar naar bed.” “Maar er zijn geen dekens!””Maakt niet uit, doe maar net alsof, ga maar lekker liggen.” Ik gehoorzaam. Als ik mijn onderbroek maar aan mag houden, moet ik gedacht hebben. Na enkele poses op het bed, mocht ik mijn kleren weer aantrekken. Ik was nog steeds bang. Maar, niet zeuren, het was voor de folder. Toch?
Ik weet niet hoe vaak ik daarna nog gevraagd heb waar die foto’s toch bleven. Waar de folder bleef. Gewoon, omdat ik het nog steeds geloofde. Het kon toch? Wanneer kwam de folder uit? De Pater ontweek me steeds. Hij heeft me nooit meer benaderd.

De foto’s heb ik nooit gezien.

Pas veel later drong het besef door wat er gebeurd was. Heeft deze man wel écht foto’s gemaakt? Zat er überhaupt een rolletje in zijn toestel? Zo ja, dan is hij het rolletje eigenhandig gaan ontwikkelen en afdrukken. Het rolletje goed opgeborgen, de foto’s ergens in zijn kast. En dan, ‘s avonds kiekjes kijken…Zouden er nog meer series zijn, van andere jongens? Hoe groot was het archief van deze man? Hoeveel jaargangen heeft hij kunnen verzamelen? Of was ik de enige? Heeft hij de foto’s, het rolletje nog in zijn bezit? Voelt deze man zich misschien schuldig?
Ik begrijp het jongetje dat ik toen was goed. Hij was bang. Hij gehoorzaamde. Hij was naïef. Ik moet om hem huilen.
Ik begrijp de pater niet. Zoveel vragen heb ik. Hoe kun je als volwassene zo’n misbruik maken van het blinde vertrouwen van een jongetje van 14? Heb je geen schuldgevoel, een geweten? Wat vindt Jezus hiervan? En God? Draag je nog steeds de mis op? Hoe kun je dit verantwoorden? Neem je dit zo mee je graf in? Wil je je schuld bekennen? Heb je behoefte om alles toe te geven? Hoe kan ik je ooit vergeven?
john

’Veroordeelde priester niet meer in zielzorg’

/in , , /door

Een rooms-katholieke priester die voor seksueel misbruik is veroordeeld, mag in Duitsland nooit meer in de gewone zielzorg actief zijn.

Dat onderstreepte de voorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie, kardinaal Karl Lehmann, vrijdag na afloop van de bijeenkomst van de bisschoppen in Fulda. Lehmann noemde elk geval van seksueel misbruik van gelovigen door priesters “één geval te veel”. Hij reageerde voor het eerst op het schandaal van een priester in het Beierse bisdom Regensburg. De man bleek zich jarenlang aan een misdienaar te hebben vergrepen. Hij was naar een andere parochie overgeplaatst, nadat hij eerder wegens seksueel misbruik was veroordeeld.

Lehmann herinnerde eraan dat de Duitse kerk in 2002 heeft bepaald dat priesters die zich aan seksueel misbruik van jongeren schuldig hebben gemaakt, nooit meer taken mogen vervullen waarin zij met jongeren in aanraking komen. Hij erkende dat het bisdom Regensburg onjuist heeft gehandeld door zich daaraan niet te houden.

Het schandaal in Regensburg stond overigens niet op de agenda van de vergadering van de bisschoppenconferentie. Geen van de kerkleiders had er aan het begin van de bijeenkomst op aangedrongen dat dat alsnog zou gebeuren. Toch hebben de kerkleiders donderdag meer dan twee uur over het tegengaan van seksueel misbruik door priesters en andere kerkelijke werkers gesproken.

Donderdag bleek dat een meerderheid van de Tweede Kamer vindt dat kerkelijke werkers die met jongeren werken, een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) moeten hebben. Zo’n document is nu al voor leraren in het basisonderwijs verplicht. Uit een eigen onderzoek van het televisieprogramma Netwerk bleek dat sommige priesters die schuldig zijn bevonden aan seksueel misbruik van minderjarigen, toch met kinderen konden blijven werken.

Ook misbruikt geweest in een internaat

/21 Reacties/in , /door

Hallo, ik ben Nica en ben een vrouw van 40 jaar. Het voelt een beetje alsof ik inbreek in jullie site maar toch wil ik hier ook een berichtje plaatsen.

Ik heb naar de uitzending van Netwerk gekeken en herkende me daar erg in. Ook mij is dit overkomen. Ik heb 4 jaar op een gemengd internaat gezeten en werd daar door een broeder misbruikt (ik was toen 13 jaar) en dat heeft min of meer al die tijd gewoon plaats gevonden.

Ik durf niet het internaat te noemen en niet de naam van de broeder. Maar wil dat wel doen om te weten te komen of ik de enige ben geweest (wat ik vermoed). Ik moet eerst wat meer vertrouwen hebben.

Ik ben nog maar net begonnen met het verwerkingsproces. Als er vragen zijn, dan hoor ik het wel.

Groetjes Nica

Verkloot!!!

/5 Reacties/in , , /door

Hey lotgenoten,

Hier komt mijn verhaal dan. Het verhaal staat ook op een ander site over seksueel misbruik, maar ik wilde het ook hier zette, met het doel misschien lotgenoten te ontmoeten.

Het is jaren geleden dat het gebeurd is. Inmiddels ben ik een volwassen man. Ik was ongeveer tien jaar toen het gebeurde denk ik. Het was zomer en ik speelde met mijn vriendjes dan tot heel laat buiten. Een keer waren we bij een bouwterrein, veel zand. En we hadden ieder ons fiets als ik het me goed herinner. Dus zaten we over en weer te crossen. Ik had ook een BMX en een lekke band.

Maar goed, die dag kwam er ook een man bij en die voegde zich bij de groep. Hoe hij dat deed en wat zijn aandeel was in de groep weet ik niet meer. Veel details van die dag weet ik niet meer…maar goed. Het werd laat, de meeste van mijn vriendjes gingen naar huis en ik bleef met die man. Ik had een lekke band, dus hij zei dat hij dat wel kon fiksen als ik met hem mee ging. Je ouders vertellen je vaak dat je niet met vreemde mannen mee moet gaan, maar waarschijnlijk was ik te jong/onschuldig om het kwaad/de ziekte in de mensen te zien.

Dus ik ging met hem mee, onderweg kreeg ik twijfels, maar ik ging gewoon mee. Ik was ook bang om weg te gaan. Maar hij zocht onderweg naar plekken waar hij mij dus kon misbruiken. Dat zou ik jaren later begrijpen. Eerst onder een ophaalbrug, dat ging niet. Waarchijnlijk omdat dat niet goed geisoleerd was. Dus we kwamen dan bij een bouwterrein, waar ze een metrolijn aanlegden. Het was verlaten, omdat iedereen al naar huis was geegaan. In die tijd dacht ik dat hij op zoek was naar manieren om mijn band te plakken, maar dat was dus niet zo. Tussen twee van die wagens, je weet wel waar die werkers in lunchen, gebeurde alles.

Ik weet niet hoe het er precies aan toe ging. Maar op een gegeven moment was er een worsteling, omdat ik weg wilde den ik, en hij had een touw bij zich waarmee hij mijn handen achter mn rug om vasbond. Ik weet nog dat ik om hulp schreeuwde, maar dat hiel hij tegen door zijn hand op mijn mond te houden. Er was in de buurt een fietspad, dus misschien konden langsfietsende fietsers mij helpen. Maar er was niemand en er kwam ook niemand. En hij sloeg op mijn slaap met een beugel. Zo eentje die in trams zitten waaraan je vasthoudt als je een zitplaats hebt in de tram. Die had hij de hele tijd bij zich den ik. Door die klappen, meerder malen, verloor ik een beetje controle. Maar ik was niet bewusteloos. Dus ik lag daar op mijn buik, met mijn handen achter mijn rug vastgebonden, met een betraand gezicht, bang wat zou gaan volgen.

Ik weet nog dat ik ook een klap kreeg toen ik al lag en hij checkde ook of ik helemaat OUT was, maar ik was de hele tijd bij kennis. Niet 100%, maar ik weet nog wat er gebeurde. Hij trok mijn kleren uit, mijn broek. Ik weet nog ook dat hij mij kuste. ALS IK DIT SCHRIJF DENK IK BIJ MEZELF HOE ZIEK KAN JE ZIJN? SEX ALS MAN ZIJNDE MET EEN 10-JARIG JONGETJE! Hij deed zijn vinger meerdere malen in mijn anus, waarschijnlijk omdat zijn penis er niet in paste. WAT EEN ZIEKE TERINGLIJER! Na deze handelingen ging hij achter een andere wagen staan en waarschijnlijk zat hij zichzelf te rukken. Maar die conclusie trek ik nu. MAAR WAT ZOU HIJ ANDERS ZITTEN DOEN?! Echter welke volgorde hij aanhield, dus eerst rukken en dan aan mij zitten of andersom dat weet ik niet meer zeker.

Maar goed. Ik weet nog veel details en ik begin mij steeds meer te herinneren. Ik weet ook nog dat ik een stijfe kreeg, maar dat zou later blijken een natuurlijke reactie zijn. Daar kan ik nog steeds niet goed mee leven. Hij kwam ook naast mij liggen. In ieder geval zo werd ik ook wakker. Inmiddels was het donker en ik weet nog dat ik tegen hem zei dat ik naar huis moest omdat mijn ouders ongerust zouden zijn of zo…en dat ik terug zou komen of zo…Maar ik mocht gaan en toen ik effe van hem was verwijderd, stapte ik op mijn fiets en ik fietste voor mijn leven. Ik was weg en ik was in leven.

In mijn buurt aangekomen was de politie inmiddels naar mij op zoek. Ze lieten een foto van mezelf zien aan mij of ik dat was. En ja dat was ik. Ze hadden me gevonden. Ik werd naar huis gebracht. Iedereen was geschrokken, mijn ouders, broers,zus…Maar ik was thuis en veilig. Die nacht nog moest ik alles uitleggen aan de politie, ik werd naar een dokter/onderzoeker gebracht en die onderzocht mij. Daar werd bewezen dat ik verkracht was, waarschijnlijk werd sperma gevonden. De dader werd ook die dag opgepakt, ik moest hem identificeren de volgende dag…denk ik. Mijn vader ging mee en ik weet nog dat mijn vader die cel wilde binnenstormen om die PEDOFIEL goed in elkaar te rammen, maar hij werd tegengehouden door de politieagenten.

Maar vanaf dat moment heb ik er met niemand over gepraat, ook niet met mijn ouders, broers, zussen. Dit omdat ik het toen zelf niet begreep wat mij was overkomen, ik me schaamde, ik uit een islamitische cultuur kom waar dit taboe was/is. En ook omdat ik een man ben speelt trots/macho/eer ook een belangrijke rol. De jaren daarop merkte ik niks van de gevolgen. Pas op de middelbare school, toen ik 17, 18 was kwamen de gevolgen. Ik kreeg concentratieproblemen, werd bang voor aanrakingen van mannen, was homofoob geworden, kreeg twijfels over mijn geaardheid (nu nog steeds), kon mensen niet lang aankijken, was veels te veel bezig met wat ze over me dachten, ik hoorde/zag alleen negatieve dingen, het meest waar ik bang voor ben is als mensen me een homo vinden of dat ze drachter komen dat ik verkracht ben. Maar ik begin daar steeds schijt aan te hebben…kortom ik was lichamelijk, emotioneel en geestelijk verkloot door die mishandeling. Ik ben veranderd van iemand die heel zeker/niet angstig was naar iemand die voor bijna alles bang is. Soms denk ik bij mezelf, maak er gewoon een einde aan. Dan is alles opgelost. Ook kon/kan ik geen relaties aangaan. De vrouwen met wie ik naar bed ben gegaan was alleen zo dat ik dronken was. Tot nu toe ben ik geen 1 keer nuchter met een vrouw naar bed geweest. Mijn enige serieuze relatie met een vrouw duurde 4 dagen. En dit vind ik het meeste klote. Ik bedoel ik wil later vader worden en kinderen krijgen…huisje/boompje..je weet wel. Maar goed, des te meer ik besef wat er met mij is gebeurd, de gevolgen en wat ik heb moeten missen, des te boos ik word en ik geen zin heb in alles.

Ik heb ook later professionele hulp gezocht maar daar kwam ik niet meer omdat ik niet geloofde dat hij mij kon helpen. Waarschijlijk kan niemand me helpen.

Dat was dus mijn verhaal. Heftig, veel details! Maar ik moest t effe kwijt.

Het verhaal van mij!

/3 Reacties/in , /door

Ik weet niet goed waar ik moet beginnen. Veel pijn en verdriet komen er weer naar boven!

16 jaar terug is het gestopt, 6 jaar ellende, pijn, angst en verdriet. 6 jaar lang in een netwerk gebruikt te zijn waar meerdere kinderen slachtoffer waren, waaronder ik, een net 6 jaar oud mannetje. Een makkelijke prooi.

Ik was 6 jaar oud, en fietste zoals elke ochtend over de camping waar wij elke zomer 6 weken stonden. Een man riep mij, “Hey moet je eens kijken wat voor een vis ik gevangen heb” ik, de vol goede trouw, ging het poortje binnen en de man riep mij binnen.
Toen ik binnen kwam werd ik vast gepakt en op een bed gegooid, mijn kleren werden hard uitgetrokken en de man begon mij te betasten, en aan mijn lul te zuigen. Hij trok zijn kleren uit en ik begon hard te trappen, maar de man zette een mes op mijn keel en zei dat als ik zo door ging ik niet meer naar mijn ouders toe zou kunnen.

De man draaide me om en verkrachte me bruut.

Daarna bleef hij aan me zitten, en vertelde me, nog altijd met het mes op mijn keel dat ik later die dag weer terug moest komen. Hij kleede me weer aan en zette me buiten. Ik, vol van pijn en angst liep met de fiets in de hand terug naar onze caravan en vroeg of ik mocht gaan zwemmen. Zoals altijd ging mijn vader mee naar het zwembad, en daar kwam die man weer aan. Hij stond te praten met mijn vader, en mijn vader riep mij of ik had afgesproken met zijn kleinzoon. Ik zei maar ja, en ging met de man mee…….

Dit herhaalde zich dag in dag uit, de man nam me overal mee naar toe, liet me dingen doen met zijn kleinkinderen en andere jongens van de camping. Er werden foto’s gemaakt, en ook andere mannen kwamen om hun portie op te halen.

5 kinderen inclusief ik ken ik er nog van, en helaas ben ik nog 1 van de 2 die er nog van leefde. Mijn beste vriend heeft zich 3 jaar terug van het leven beroofd, 2 andere al eerder, waarvan 1 voor mijn ogen toen ik 13 was.
De gene die naast mij nog leeft zie ik geregeld maar we praten er NOOIT over, ook pas sinds kort heb ik het mijn ouders en vriendin verteld. Het blijft aan je vreten, geen rust, altijd oplettend, haviksogen als iemand op je af stapt.

Gaat dit ooit nog over????????

Dit is slechts een zeer beknopt stukje uit het totaal plaatje, dit doet al genoeg oprakelen!

Wie kan of wil mij helpen???

/4 Reacties/in , , /door

Hallo allemaal! Zag gisteren de reportage over seksueel misbruik in de katholieke kerk! En ben dankzij deze reportage op deze site gekomen! Ik ben een man van 42 en werd (vermoedelijk) door mijn moeder misbruikt! Ik schrijf vermoedelijk omdat ik hier geen duidelijke beelden meer van heb! Het moet tussen mijn geboorte en zes jaar zijn geweest! Vage herinneringen heb ik hier wel nog van! Toen ik studeerde was eens een vriendin bij mij thuis, en mijn moeder pakte me vast in mijn kruis! Ik merkte dat niet eens, maar de vriendin was er helemaal door geshockeerd! Enkele uren later vroeg ze mij waarom mijn moeder me in mijn kruis pakte, en ik wist het niet eens meer! Vanaf dat moment ben ik gaan nadenken en zijn er steeds meer (vage) beelden naar boven gekomen! Verleden jaar bezocht ik een nicht die 10 jaar ouder is, en ik vertelde mijn vermoeden! Ik viel van mijn stoel toen ze vertelde dat ze zélf had gezien dat mijn moeder met me speelde! Ze was toen nog jong, en dacht dat het de “moderne” opvoeding was! Ik was helemaal van de kaart! Mijn moeder is nu vier jaar dood en vlak voor haar dood vertelde ze me dat ze jarenlang door haar vader werd misbruikt! Iets ongelofelijks voor mij, omdat mijn moeder van zeer rijke en chique komaf is! Maar mijn vermoeden werd steeds duidelijker! Ik heb het haar zelf nooit gevraagd, of durven vragen!

Waarom schrijf ik dit verhaal??? Omdat ik mijn leven lang al met bepaalde zaken zit waar maar geen verbetering in komt! Heb zeer veel moeite om mijn intimiteit te tonen (speel liever de clown, dan bij mijn gevoelens te komen), wil het iedereen naar de zin maken zonder naar mijn eigen gevoel te luisteren, weet niet eens wat mijn gevoelens zijn en krijg er geen contact mee! Voel me verschrikkelijk vies en lelijk, terwijl mensen mij knap vinden! Kan niet van mezelf houden, ondanks de honderden boeken die ik heb gelezen over Eigenwaarde, en Zelfliefde! Heb jaren een vreselijke afstand gevoeld naar mannen, en heb ook alleen maar vrouwelijke vrienden gehad! Kan een vrouw niet penetreren! Kan super sex hebben met een vrouw, maar op het moment dat een vrouw “geneukt” wil worden, verslapt alles! Dit is wel eens een probleem, terwijl mijn vriendinnen dit nog echt erg vonden! Maar voel me daar soms toch wel schuldig voor!

Ben verleden jaar gescheiden omdat ik een vriendin had! Een “foute vrouw” die volgens mijn ex mijn vervangingsmoeder was! Aantrekken en afstoten! Maar ik was blindelings verliefd op haar, en kon dat gewoon niet zien! Maar begrijp het verhaal van mijn ex wel!

Het bizarre is dat ik geen domme gast ben, en dat ik precies weet hoe het allemaal in elkaar zit! Ik weet precies waarom ik me zo voel, hoe ik regaeer en waarom ik zo regaeer! Maar toch… kom er niet vanaf! Heb een super baan, heb alles wat ik wil, maar mijn zelfzorg en gevoelsleven is één grote puinhoop! Weet dat het 3 voor twaalf is, maar kom er niet uit! Is alsof je met de auto blijft door rijden terwijl je olielampje fel rood op het dashboard schijnt!!!

Ben nu bij een psychologe die zegt dat ik een hoop te kort heb gehad, en dat ik moet leren om mijn eigen gevoel te volgen! (En volgens haar is er wel duidelijk seksueel misbruik geweest! Ondanks het feit dat ik me er weinig van herinner! Volgens haar weet ik het wel, maar heb ik het “afgesloten” voor mezelf, om niet met de werkelijkheid geconfronteerd te hoeven worden!) Een gevoel dat er wel zit! Maar nooit iets mee is gedaan! Zou graag mensen ontmoeten die me hiermee kunnen bijstaan! Die eventueel advies kunnen geven! De een zegt dat je alles moet “herleven” terwijl de ander zeg dat je “het oude zeer” niet moet oprakelen! Wordt er soms gek van en slinger tussen de diverse visies! Ben een fijne gast die veel op een rijtje heeft, een goede baan heeft, leuke vrienden, maar achter zijn “clownsgezicht” eens in contact wil komen met “de ware ik”.

Weet niet of ik op deze site juist zit? Zijn in ieder geval mensen met gelijkaardige verhalen! Zou het fijn vinden om mensen te ontmoeten waar ik eens kan janken!!!

Groetjes R.