Kenismaking
Hallo allemaal mijn naam is Evert.
Ik had laats al een stukje op deze sites gezet,
over mijn verleden nu kom ik even terug op mijn heden.
Ik woon in Groningen samen met mijn man Albert.
We hebben elkaar in de jaren zeventig leren kennen.
Het ging heel goed met ons totdat ik met mijn grote geheim,
na buiten trad. Ik vertelde Albert over mijn verleden hij wist wel al,
dat ik in een kindertehuis was groot gebracht en dat ik daar negen jaar had,
gezeten. Maar wat hij niet wist dat ik daar ook was misbruikt en mishandeld,
Maar ik moest het nu wel eens vertellen want het ging niet zo goed met mij,
Ik kreeg steeds meer lichamelijke klachten. Ik had dagen dat ik niet meer,
wou leven. De pijnen kon ik niet meer langer aan het was zo erg dat ik mijn werk ,
niet meer kon doen. Daardoor kwam ik in een depressies terecht .
Ik wou niet meer verder leven en hebt een poging gedaan om zelfmoord te plegen.
Toen dat niet was gelukt moest ik er wel mee naar buiten komen tegen over Albert.
Hij schrokt er erg van wat mij was over komen in die kindertehuis maar dat was,
niet alles ook ben ik misbruikt bij die pleegouders waar ik als twaalf jarige jongen,
terecht kwam. We hebben samen heel wat gehuild. Ik vertelde Albert ook over,
mijn zuster Anneke Die samen met mij in die zelfde tehuis zat en die ook was,
misbruikt. Met haar had ik een afspraak gemaakt om er nooit over te praten,
Daar door voelde ik me schuldig tegenover mijn zus maar ik kon niet anders.
Want ik kon echt niet meer langer met die geheim leven.
Ik weet nog als een dag van gisteren dat ik het mijn zus had verteld dat ik er
hulp bij ging halen. Ik zei tegen haar dat zij dat ook moest doen daar schrokt ze,
erg van. Ze was boos en teleurgesteld in mij vanaf die tijd hebt ik niks meer van,
van haar vernomen zij is nu alweer drie jaar spoorloos. Ik maakt me er veel ,
zorgen over ik hebt nog geen teken van leven vernomen van haar.
Ik moet jullie vertellen dat dat het je helemaal kapot maak van binnen,
schuld schuld en nog eens schuld komt over mij. Ik weet echt niet of ze nog,
wel leeft dat doet pijn heel veel pijn. Ik vraag nu me af of ik er goed aan hebt,
gedaan. Hebt ik er goed aan gedaan? hoe had ik het anders moeten doen?
Nu ik het zo opschrijft voel ik weer die schuld over mijn heen komen.
Ik ben nu ook twee jaar in behandeling bij het GGZ in Groningen daar ben ik,
me zelf hart tegen gekomen nu strijd ik dagenlijks tegen twee Evert Die,
volwassenen en die kleine Evert. Soms voelt die kleine Evert zich zo vies dan,
moet ik me douchen maar niet gewoon douchen nee ik gebruikt dan heet ,
water en wel zo heet dat ik blaren krijgt over mijn lichaam dat gebuurd ,
dwangmatig. Ik kan het niet stoppen het lukt me echt niet soms voel ik,
ook dat ik me moet straffen dan begin ik me zelf te snijden wat ik eigenlijk,
niet wil waarom stopt het niet? Hoe gaan jullie daar mee om?
Ik kan ook soms uren op mijn stoel zitten en voor me uit staren krijgt,
dan niks mee wat er gebeurd in mijn omgeving dan ben ik even van de ,
wereld. Hoe gaan jullie daar mee om ?
Nou mensen nu weten jullie even wat meer van mij he. ik hoopt gauw,
weer eens langs te komen hoor GRT Evert