Wie kent of heeft gekend (want hopenlijk is hij al dood) Pater Adrianus Loof.
Een franciscaan, die zowel in Rotterdam als Amsterdam heeft gewerkt en verder door het land reisde als prediker.
Hij had zeker contacten in Rotterdam, Haarlem, Alkmaar en Limburg
BEKIJK DE UITZENDING RTV UTRECHT
UTRECHT – In de Geertekerk in Utrecht was maandagmorgen een bijeenkomst waarin slachtoffers van seksueel misbruik binnen de Rooms-Katholieke kerk hun ervaringen uitwisselden.In de Remonstrantse kerk waren ongeveer twintig mensen aanwezig die zeggen te zijn misbruikt binnen katholieke instellingen. Ook een aantal partners was meegekomen.De stichting mannenhulpverlening na seksueel misbruik organiseerde de bijeenkomst. Van die stichting zijn enkele hulpverleners aanwezig. De Remonstrantse Gemeente Utrecht heeft de kerk opengesteld.
UTRECHT – ‘Als de pater in de slaapzaal langs je bed liep, deed je alsof je sliep. Want dan pakte hij de buurjongen. Achteraf denk je, waarom heb ik het laten gebeuren.’ Dat zei een slachtoffer van misbruik in een katholiek internaat maandag tijdens een bijeenkomst in de Remonstrantse Geertekerk in Utrecht.
Daar vertelden ongeveer twintig mensen om de beurt over hun ervaringen met seksueel misbruik in katholieke seminaries en internaten. Dat vond plaats in verschillende delen van het land. ‘Hier staan is erg moeilijk, terwijl ik het verhaal al zo vaak heb verteld.’
Het waren vooral mannen die spraken op de bijeenkomst die was georganiseerd door de stichting mannenhulpverlening na seksueel misbruik. Maar ook een paar vrouwen vertelden te zijn misbruikt in katholieke kring. Een van de vrouwen zei zwanger te zijn geraakt door verkrachting van een Franciscaner broeder en dat ze niet weet waar haar kind is.
‘Ik heb heel lang niet in een kerk kunnen komen, omdat ik bang was dat ik ging braken’, zegt een man die zegt te zijn misbruikt in een Nijmeegs internaat door een jezuïet. ‘Ik kom sinds een paar jaar weer in de kerk. Maar ik weet zeker. God is geen katholiek.’
De slachtoffers zijn het unaniem eens dat er een onafhankelijke hulpinstelling moet komen. Over het katholieke meldpunt Hulp & Recht zijn vrijwel alle sprekers ronduit negatief. ‘Het is toch van de pot gerukt dat je bij een organisatie die zelf in de beklaagdenbank staat, je verhaal moet doen’, aldus een man uit België. Hij zegt te zijn misbruikt door een jezuïet in het Belgische Tervuren.
Veel aanwezigen vinden het ‘onbegrijpelijk’ dat er nog geen instantie is speciaal voor de slachtoffers. ‘Na een aardbeving komen we meteen in actie. We helpen de slachtoffers en kijken daarna pas waarom de huizen zijn ingestort. Nu is er alleen maar aandacht voor de vraag waarom de huizen zijn ingestort’, aldus José Hennekam. Van hem verscheen recentelijk een boek waarin hij zijn ervaringen met misbruik binnen een kleinseminarie beschrijft.
Ook het onderzoek ingesteld door de Rooms-Katholieke Kerk, waarvan oud minister Wim Deetman momenteel een onderzoekscommissie formeert, wekt wantrouwen. ‘Ik diende een klacht in bij de commissie-Deetman’, aldus een van de sprekers. ‘Toen ik vroeg of ik in contact kon komen met andere slachtoffers, zei een beleidsmedewerker: die mensen komt u vanzelf wel tegen.’
Een aantal sprekers heeft besloten om een vervolg op de bijeenkomst te organiseren.
copyright Volkskrant en ANP
Ze zeggen dat…, als je het van je af schrijft, dat het vanzelf beter gaat. Mooi niet dus.
Het begon in de tweede klas van de lagere school in Eindhoven. Daar aan de Frankrijkstraat, zaten in hoofdzaak fraters als leerkrachten. Een frater die als “klaar over”dienst deed die dag, stuurde me terug naar binnen, naar zijn klaslokaal.
Even later, kwam ie ook, en na een kort intro gesprekje over dat ik er wat slordig bij liep, werd ie handtastelijk. Ik moest ook bij hem voelen, en daar bleef het die middag bij.
Hem ontwijken leek me de beste remedie, maar een dag of 2 later mocht ik weer naar binnen.
Daar onder z’n bureau heb ik ‘m voor het eerst laten ejaculeren. Ik schrok me kapot, omdat volgens mij het ding was om mee te plassen. Stijf werd ie alleen als je nodig moest, en soms door onbekende omstandigheden, waar ik niet van wist wat het kon zijn.
Bedenk, ik was net 7 jaar.
Daarna in het fraterhuis, waar ie er genoegen in schiep, over me heen te plassen, en daarna te spuiten.
Ik noemde hem “Frater Spuitertje”, omdat het noemen van zijn naam heiligschennis was, waarop hel en verdoemenis mijn lot zouden zijn.
In de tuin van het klooster, werden we gezien door een andere frater, met dezelfde ideeën. Waarop een “uitnodiging” volgde. In de kelder van school, leerde ik dan hoe fellatio in zijn werk ging.
In mum van tijd, lag het hele zootje van ‘m in mijn mond. Zijn naam werd: “Frater Zuigertje”, om dezelfde
reden: De hel, omdat ook die naam noemen dat opleverde.
Maar de ergste moest nog komen: “Frater Duwertje”. Als je straf kreeg, gaf ie je eerst een paar halfzachte tikken op je blote kont, waarna ie er overheen aaide, zo van, “Sorry, maar je had het verdiend.”
Het aaien ging vooral over de bilnaad, met de vinger steeds over het gaatje.
Na de diverse “intro” bezoekjes, nam ie me mee naar zolder van het fraterhuis, en op een bed of stapel matrassen, stopte ie met creme ingesmeerde vingers in mijn anus. Eerst een, dan twee, en zo verder. Daarna duwde ie z’n piemel er in, wat erg veel pijn deed en het bloedde ook wat. Maar gelukkig, deed het na enkele keren geen pijn meer. Bedenk daarbij, dat die rotzak nog niet eens bij ons op de school werkte.
Maar hij had me gezien in die tuin, met de twee anderen, waardoor ik denk, dat ze het van elkaar wisten.
Zo heb ik die mannen 4 jaar mogen helpen. Al gauw een keertje per week ieder.
Maar op een goeie dag was daar Frater Carolus Borromeus. Hij vroeg me mee te gaan naar de st Petruskerk.
Daar zou ie me het orgel laten zien. Nou, dat orgel kende ik dus wel intussen!
Maar wat schetst mijn verbazing? We gingen écht naar dat orgel, en hij speelde dat het een lieve lust was!!
Hij gaf een rondleiding door het orgel, alsof ik er eentje moest gaan bouwen. Hij leerde me wat registers waren, en
hun funktie. Hoe ze te bedienen. Via een lijstje en hoofdknikjes als commando speelden we wat af.
Ook bezochten we tentoonstellingen over de meest uiteenlopende onderwerpen.
Daardoor was ik steeds “bezet”en konden de anderen mij niet meer reserveren. Hun aandacht werd stilaan minder.
Mijn gedachte is, dat ze gewoon een ander slachtoffer zijn gaan zoeken. Een sociaal zwakkere uit die kleine huisjes.
Frater Carolus Borromeus was een vent, die stond voor wat ie uitdroeg! ’n Vent uit één stuk!!
Hij is al lang geleden overleden, maar ik ben hem nog steeds dankbaar.
Gesterkt door Frater Carolus, durfde ik het te gaan biechten bij de pastoor.
Dat was dus de grootste fout die ik toen kon maken: Ik was een zondaar, die heiligschennis pleegde, en naar de hel zou gaan. De mantel werd me effetjes uitgeveegd daar in die rotbiechtstoel.
Speciaal voor mij, werd er een ZONDAARSBANKJE achter in de kerk ingericht, en ik moest dagelijks alle missen volgen, en ’s avonds in de pastorie de rozenkrans bidden. Daarbij op Zondag ook het Lof bijwonen. Zes weken lang!
En weet je wel, hoe het is in zo’n achterlijk bankje te zitten, als de kerk uit gaat????
Als alle beminde gelovigen langs dat bankje gaan, om te zien wat dat toch voor een gemene vent dat is daar???
Dan komen die schoolgenoten ook nog effe genieten van het schouwspel, met als resultaat pesterijen op school.
En géén communie meer, dat is niet voor zondaars.
Als extra, moest de tuin van de pastorie een heel jaar bijgehouden worden. Alwaar je niet gerust kon werken, omdat die lieve jongens van school, de hele middag stonden te schelden, en je bekogelden met van alles.
We hadden daar ook nog een zekere frater Desire, die er klaarblijkelijk genoegen in schiep, slaag uit te delen.
OK, ze timmerden er allemaal wel op, maar Desire was de ergste. Hij zette juist DIE mannekes bij elkaar waarvan ie wist dat er ge-OH van kwam. Hij pikte er eentje uit, en gaf die een flink pak slaag voor de klas, waarbij de hele klas gierde van het lachen. Er waren er steeds twee de klos, en je zat te beven in je bank, of jij, dan wel je buurman het volgende slachtoffer zou zijn.
Een zucht al je het niet zelf was, maar dan kwam je morgen wel aan de beurt.
Wanneer ik de school verliet, ben ik NOOIT meer naar een kerk geweest, zelfs niet naar begrafenissen.
Dit verhaal is maar beknopt, om het overzichtelijk te houden.
Maar zo ging het wel, in de jaren 50.
Wie is in de jaren 60 seksueel benaderd door VW bus bezitter “Visser” uit Beverwijk?
Destijds was ik drie en een meisje tien jaar. De herinneringen waren heftig. Met bedreiging met de dood van mij en mijn ouders was mij het zwijgen opgelegd.
Detail: De bus werd destijds gebruikt voor vervoer van schoenendozen.
Hoe is dit in Nederland?
Zie http://www.gevangenispastor.nl/news.aspx?lIntNavId=11&lIntEntityId=52
Geachte heer Deetman,
Ik ben Peter John Schouten en werk sinds 1986 met mannen die in hun jeugd seksueel zijn misbruikt. Ik heb als therapeut honderden mannen (en betrokkenen) begeleid in het verwerken van dit jeugdtrauma, individueel en in groepen.
Een deel van mijn clientengroep is misbruikt door een functionaris van de RK kerk.
MISBRUIK IS EEN SPLIJTZWAM
Je kan vanuit verschillende richtingen naar seksueel misbruik te kijken.
Seksueel misbruik splijt mensen in delen die niet met elkaar te verenigen zijn. Niet alleen slachtoffers raken innerlijk verdeeld en verward. Ook gezinnen, families, daders, leidingevenden, teams en organisaties en uiteindelijk de kerk en de maatschappij raken verdeeld als zij geconfronteerd worden met seksueel misbruik. Het is razend moeilijk om goede en adequate oplossingen te vinden.
Bovendien is het schrikbarend om te merken dat er nauwelijks kennis aanwezig is over de gevolgen van seksueel misbruik van jongens en mannen. Ook niet in de hulpverlening.
Meestal is het antwoord op onthullingen: ongeloof, ontkenning, zwijgen, de doofpot, bagatelliseren, de schuld aan het slachtoffer geven. Oplossingen zijn vaak uitsluiting van een van de partijen: dat kan de dader zijn maar voor hetzelfde geld ook het slachtoffer.
Onder de oppervlakte blijft het onderwerp echter aanwezig. Iedere keer laait een onderhuidse veenbrand even op om daarna weer voor langere tijd te smeulen.
Het wordt echter steeds duidelijker dat de RKKerk en seksueel misbruik met elkaar verbonden zijn. Niet alleen in Nederland maar over de hele wereld.
HULP EN RECHT
Bij enkele mannen ben ik getuige geweest van de procedure die Hulp en Recht aanbiedt. Vanuit therapeutisch oogpunt is deze procedure een ramp en het maakt de zaak vaak alleen maar erger en slachtoffers hopelozer.
Ook vanuit juridisch oogpunt kloppen er zaken niet en wordt er gemeten naar kerkelijk recht dat erop gericht is niet de betrokkene te beschermen maar het instituut.
MISDRIJVEN
Hoewel bijna alle zaken verjaard zijn, zie ik het toch als noodzaak dat alle seksuele misdrijven waarvan Hulp en Recht dossiers heeft aangelegd, bij justitie gemeld zouden moeten worden.
In mijn vragen aan Hulp en Recht daarover en mijn verzoek om meer naar de therapeutische kant van de zaken te kijken, ben ik niet gehoord.
Door afwijzing van slachtoffers (bij gebrek aan bewijs!) , zag ik dat zij het trauma met de slachtoffers herhaalden door middel van deze procedure.
WWW.SEKSUEELMISBRUIK.INFO
Ik heb tien jaar geleden een website over dit onderwerp gemaakt (www.seksueelmisbruik.info) met een apart gedeelte over de katholieke kerk.
Het was mijn bedoeling om mannen die hetzelfde hebben meegemaakt met elkaar in contact te brengen. Omdat mannen heel moeilijk met hun verhaal naar voren durven komen, “druppelden” de verhalen binnen. De laatste weken is de website echter “ontploft” en volgeschreven met de verhalen van vroeger.
Ik heb altijd vermoed dat er geen honderden maar duizenden jongens zijn misbruikt in de internaten van de RK kerk en binnen de kerk als misdienaar.
SCHOONSCHIP AKTIE
Het lijkt nu of de tijd rijp is om schoon schip te maken en te zoeken naar mogelijkheden om alle gevoelens die dit oproept te kanaliseren en een plek te geven.
Ik zou graag eens met u praten omdat ik ideeën heb over wat er moet gebeuren door de kerk, de daders en de leidinggevenden.
Excuus aanbieden is niet genoeg. Wat er moet gebeuren is een “helende actie” waarbij elke betrokkene een taak heeft om uit te voeren.
De meest ideale situatie is als de kerk echt zijn verantwoording hierin zou nemen.
Ik denk zelf aan bijeenkomsten zoals na het apartheidsregime in Zuid-Afrika.
De omvang van het misbruik rechtvaardigt m.i. deze aanpak.
Mijn ideeen zijn vanuit een therapeutisch perspectief, gericht op helende activiteiten die gedaan moeten worden. Heling van vaak ernstige levenstrauma’s bij slachtoffers, werkelijke zorg van de kerk hiervoor, bekentenissen van daders.
Uitrijken naar slachtoffers, functionarissen dringend verzoeken om actief hun daden onder ogen te zien en de verantwoordelijkheid hiervoor op zich te nemen. Ik kijk daarbij niet zozeer naar schadevergoedingen maar wel naar erkenning van wat seksueel misbruik teweeg kan brengen in iemands leven en naar herstel van relaties.
Mijn ervaring is dat erkenning en bekenning door de dader alleen al, wonderen kan verricht
en.
Ik ben ervan overtuigd dat dit voor alle betrokkenen, inclusief de RKKerk, zeer goed kan uitpakken.
Ik hoop dat deze e-mail een aanleiding is voor u om mij uit te nodigen voor een gesprek.
Met hoogachting,
Peter John Schouten
Psychotherapist ER / Psychodramatherapeut CP
UTRECHT – De Remonstrantse Geertekerk in Utrecht opent tweede paasdag haar deuren voor slachtoffers van seksueel misbruik binnen katholieke instellingen. De initiatiefnemer, Pieter Schouten van de stichting mannenhulpverlening na seksueel misbruik, bevestigt vrijdag een bericht van RTV Utrecht daarover.
De bijeenkomst is geen kerkdienst maar een samenkomst waarin mannen hun ervaringen kunnen delen. Psychodramatherapeut Schouten begeleidt die gesprekken. ,,Ik begeleid al 25 jaar lang mannelijke misbruikslachtoffers. Maar nu is er echt iets bijzonders aan de hand. Onze site wordt volgeschreven met verhalen, ook van vrouwen trouwens. De kerk heeft ons geholpen om het op de kaart te zetten. Het is een soort inktvlek die alle kanten opgaat.”,,Delen werkt helend voor mensen.”, zegt Schouten. ,,Volgens mij is het de eerste keer dat slachtoffers bij elkaar worden gehaald. En dat is werk dat de kerk eigenlijk had moeten doen.”Hij is niet te spreken over de katholieke instelling Hulp & Recht waar slachtoffers van seksueel misbruik hun melding kunnen doen. ,,Eerst mag je een pijnlijk verhaal vertellen en dan beslissen zij wat daarmee wordt gedaan. Uit therapeutisch oogpunt is dat funest.”Volgens Schouten vinden met name mannen het ,,heel moeilijk” om een verhaal ,,dat diep verborgen zit” naar buiten te brengen. ,,Dat zullen we maandag ook wel merken. Sommigen vertellen heel gemakkelijk. Anderen aarzelen of zeggen zelfs: ik kom wel maar kan het nog niet uitspreken.” (ANP)
Geef je op via dit formulier voor de bijeenkomst op vijf april.
Er zijn veel vragen binnengekomen.
de antwoorden:
Hulp & Recht, het meldpunt voor misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk heeft de afgelopen weken 1300 reacties binnengekregen.
Dat heeft de woordvoerder van de instelling vrijdag laten wetenHoeveel formele aanklachten er inmiddels tegen de kerk zijn ingediend, kon de woordvoerder nog niet zeggen.” Alle 1300 reacties worden nagebeld. Sommige mensen willen alleen iets kwijt, anderen wikken en wegen over een klacht. Dan wordt er gekeken of er een jurist toegewezen moet worden.”Volgens de woordvoerder liggen er wel een aantal zaken bij juristen.”Maar het is nog te vroeg om te zeggen of dat leidt tot een formele klacht.” Half maart stond het aan aantal misbruikmeldingen nog op zeshonderd.
Onderzoek
De RKK heeft een onderzoek ingesteld naar het seksueel misbruik binnen katholieke instellingen in de jaren vijftig, zestig en zeventig.Oud-minister Wim Deetman is momenteel bezig een onderzoekscommissie te formeren.Ook komt er een onderzoek op initiatief van de demissionaire ministers André Rouvoet (Jeugd en Gezin) en Ernst Hirsch Ballin (Justitie).Zij stellen een onderzoek in naar mogelijk seksueel misbruik van kinderen die door de kinderbescherming in rijksjeugdinrichtingen of particuliere jeugdinrichtingen werden geplaatst in de jaren vijftig en zestig.© NU.nl/Martin de Jongh