Morgen is van mij

– 23 april 2010. Bisschop Roger Vangheluwe bekent jarenlang een minderjarige seksueel misbruikt te hebben. En dat blijkt nog maar het topje van de ijsberg.
– In Wenen volgt journalist Roel Verschueren de onthullingen over seksueel misbruik binnen de kerk op de voet. Zijn columns voor De Standaard en De Tijd raken een gevoelige snaar bij vele slachtoffers. Verschillende mensen nemen contact op met de auteur en vertellen hem hoe zij de hele crisis beleven. Waardoor ook hij opnieuw met zijn eigen verleden geconfronteerd wordt…
– Dit boek reconstrueert nauwgezet de gebeurtenissen van de voorbije maanden en geeft de slachtoffers een langverwachte stem.
– Met een slotbeschouwing van prof. dr. Peter Adriaenssens
meer info

…en ik ben er nog steeds niet klaar mee.

Dit is wat er is gebeurd.

Als ik ongeveer 4 jaar ben loop ik het kapelletje aan de Vermeerstraat in Nijmegen uit, voordat ik door de deur ga draai ik me nog een keer om en zie hoe een priester /broeder gekleed in een rood kazuifel zich omdraait naar het hoofdaltaar en het Tabernakel sluit. Ik loop vervolgens naar buiten en mijn leven begint zich af te bakenen.

Ik ben een schuchtere jongen geworden, op school probeer ik zo min mogelijk van mezelf te laten zien en zwijg dus ook zoveel mogelijk. Echte vriendjes en vrienden heb ik nooit echt, ik wil niets van mijzelf blootgeven, ook al weet ik niet waar dat niets over gaat, omdat ik het niet meer weet.

Als ik in de pubertijd kom begin ik met een eerste suïcide poging, ik ben dan 13 jaar. Hierna ga ik meer proberen te leven, maar wel een soort van schijnleven lijkt het nu achteraf. Ik begin me te mengen onder de mensen en bouw een sociaal leven om me heen op, voornamelijk in de locale horeca. Steeds nieuwe mensen steeds nieuwe vrienden, me echt binden aan iemand is onmogelijk. Ik heb kortere en lager relaties die zomaar weer over lijken te gaan.

Vaak dacht ik dat ik iets met mannen moest hebben en af en toe zocht ik de spanning op om te kijken in de bekende bossen en later parkeerplaatsen waar mannen het met elkaar deden. Een enkele keer is het daarbij ook tot seksueel handelen gekomen, achteraf moest ik er dan ontzettend van overgeven, maar het gevoel ging niet over.

Ik wist niet wie ik was of moest worden, ik wist niet waar naartoe en waarvoor, ik vond het leven kut.

Via internet kom ik op de website van seksueel misbruik en zoek contact met de man erachter, die psychodrama therapeut blijkt te zijn.

Tijdens de intake gooit PJ mij een sleutel toe en zegt: “Kijk maar wat er mee gebeurt”. Dezelfde avond nog zie ik het kapelletje waar ik vroeger misdienaar ben geweest en zie hoe mijn oudste broer het Tabernakel op een kiertje openzet, dan niets meer.

Tijdens een yoga oefening enkel weken later, waarbij iemand ruggelings op mij lag zag ik het hele klooster Bonaventura weer, plotseling wist ik weer exact hoe het eruitzag en het beeld klopte, ik ben er het weekend erop direct geweest.

Het volgende gebeuren was tijdens een meditatie waarbij ikzelf mijn hand op mijn hoofd legde en mijn hoofd naar voren trok.

Later heb ik het volgende beeld gehad.
Ik loop, volgens mij via de tuin van het klooster, naar binnen in de richting van de kapel, daarbinnen bevinden zich nog 2 kleine kapelletjes links achterin. Of ik nu hier zelf naar binnen ben gelopen dan wel ben meegelopen met iemand, weet ik helaas niet meer.
Op een geven moment kijk ik onschuldig naar boven en legt die vent zijn hand op mijn hoofd en trekt me naar zijn geslacht en heb ik hem moeten pijpen, het volgende beeld is dat hij mij verkracht in dat kleine kapelletje in de kapel. Dan zie ik mezelf de grote kapel uitlopen waar mijn “broer” de mis dient en de priester het tabernakel sluit.

Dat is alles.

Ik ben het kwijt

Ben van mijn 5e tot mijn 10e misbruikt. Ik weet dat dit gebeurd is, maar kan me er niets meer van herinneren. Ik weet nog iets van het huis waar in het gebeurde. Ik weet wie het is geweest. Ik weet dat ik bloed zag op het toilet papier en dat ik me toen heb voorgenomen om er niet meer heen te gaan, en er nooit over te praten…. ik weet het echt niet meer, en volgens mij is het belangrijk voor de verwerking dat je er nog iets van weet.

Herkent iemand dit? Ik ben inmiddels 41 en heb er nooit over gesproken.

De Widdonck te Roggel

Ik weet uit uiterst betrouwbare bron, die er nu even hier niet toe doet, dat op De Widdonck te Roggel door groepsleiding/broeders jongens in bed genomen werden ’s nachts.
Ik wil dat hier graag gemeld zien staan.

Mijn broer

Moedige mannen, nee ik heb al jullie verhalen niet gelezen. Toch steun ik jullie!

Mijn broer is vroeger tijdens de periode dat hij misdienaar was sexueel misbruikt door de pastoor uit ons dorp. Er is geen mogelijkheid voor aanklagen, dader maar ook mijn broer zijn overleden. Mijn broer heeft hierdoor 25 jaar geleden een einde aan zijn leven gemaakt omdat hij nergens met zijn verhaal terecht kon. Eenmaal heeft hij het aan mij verteld tijdens een gesprek waar ik het met hem had over wat mij is overkomen als kind. Daarna heeft hij het ontkend maar oh wat herkende ik in hem veel van mezelf. Borderline Persoonlijkheids Stoornis is mijn “lot”, dat gaat nooit meer over maar gelukkig heb ik het onder kontrole kunnen krijgen. Blijf jullie verhalen vertellen want wat er nu naar buiten is gekomen is nog maar het topje van de ijsberg.

Met veel bewondering voor jullie allemaal, Yllen.