Salesianen erkennen misbruik en vergoeden schade

Onderstaand artikel verschijnt zojuist in NRC.
In dit artikel is sprake van een brief van de Orde van Salesianen aan de slachtoffers.
Omdat de toon van de brief zo verschilt van eerdere reacties van orden of bisschoppen, hebben wij ook een link naar deze brief opgenomen. Link naar brief van Salesianen

Tot nu toe zijn het alleen nog maar woorden, de daden zullen moeten volgen, maar hier klinkt gemeend berouw en de wens naar een menselijke oplossing in door.
Dat alleen al zal mogelijk voor de slachtoffers een stuk erkenning zijn…

NRC – Binnenland
door Joep Dohmen

De salesianen van Don Bosco erkennen schuld in de affaire rond seksueel misbruik in de Nederlandse Rooms-Katholieke Kerk. In een brief aan alle slachtoffers van de congregatie wordt diepe spijt betuigd en een „ruimhartige” schadevergoedingsregeling zonder juridische procedures in het vooruitzicht gesteld.

Het is voor het eerst sinds de misbruikaffaire vorig jaar aan het licht kwam dat een religieuze groepering dit doet. De salesianen lopen zo vooruit op de conclusies van de commissie-Deetman en een besluit van de kerkprovincie over een smartegeldregeling.

De misbruikaffaire begon 26 februari 2010 met een publicatie over jarenlang misbruik in Huize Don Rua in ’s-Heerenberg, een internaat van de salesianen. Na ontkenningen en stilzwijgen volgt nu een schuldbekentenis. Alle slachtoffers – alleen al bij NRC Handelsblad en de Wereldomroep meldden er zich 43 – kregen afgelopen week een brief van de Nederlandse leiding van de congregatie. Hierin staat dat salesianen zich schuldig gemaakt hebben aan misbruik van leerlingen, veelal in internaten. Het vertrouwen van de kinderen en hun ouders is „ernstig geschaad”.

Gevallen van misbruik hadden moeten worden gemeld bij de overheid, wat meestal niet is gebeurd, geven de salesianen toe. Ze erkennen het afgelopen jaar niet altijd even goed en even snel te hebben gereageerd op meldingen. „Ook wij zijn overvallen door de omvang en de ernst van de zaken. Voor ons is het nog steeds moeilijk te bevatten dat medebroeders zich schuldig gemaakt hebben aan seksueel misbruik.”

De salesianen geven ook toe dat in het verleden de bestraffing van medebroeders die zich schuldig gemaakt hadden „niet altijd passend en adequaat” was. Met een betere reactie was herhaling voorkomen, aldus de congregatie.

De salesianen willen nog levende medebroeders die genoemd zijn, confronteren met de beschuldigingen. Voordat sancties worden getroffen, worden eventuele gerechtelijke procedures afgewacht. „Ook de verdachte medebroeders hebben recht op een eerlijk en zorgvuldig proces en dus ook op hoor en wederhoor.” Intussen zeggen de salesianen zich te willen inzetten voor een schadevergoeding: „Een collectieve regeling is in de maak. Wij zullen ons inzetten voor een ruimhartige regeling.” Ook worden de kosten van de slachtoffers vergoed. Binnen drie weken moet er een plan van aanpak zijn.
-Einde bericht NRC-

San Deurinck overleden

Zojuist bereikt ons het bericht van het overlijden van San Deurinck.
Wij hebben hem leren kennen als een inspirerend strijder en schrijver. Wij zullen San missen om zijn inzicht, zijn kennis en zijn humor.

Wie zijn heldere reportage voor Terzake nog eens wil zien:
San Deurinck
en hier zijn bijdrage: “Terug naar Bleijerheide”

Het rouwregister voor San Deurinck

Wij wensen alle mensen die San kennen veel sterkte toe in deze droeve dagen.

Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

Afbeelding: Pope San – lesson number one

Slachtoffers vs Commissie Deetman

Het huidige onderzoek van de commissie Deetman komt niet overeen met de verwachtingen van de slachtoffers. Hierdoor ontstaat een spanningsveld.
Veel energie wordt er door slachtoffers aangewend om te proberen het onderzoek ‘om te buigen’ zodat het wél aan die verwachtingen gaat voldoen…

Slachtoffers
Slachtoffers van seksueel misbruik zitten nu, na jaren, nog met de effecten van het seksueel misbruik en willen dat daar genoegdoening aan gedaan wordt.
Genoegdoening kan zijn (in combinatie of afzonderlijk, afhankelijk van het slachtoffer):
– gerechtigheid volgens de in onze maatschappij geldende wetten en regels. Dader en andere verantwoordelijken worden ‘volgens afspraken’ bestraft.
– gemeend berouw en vergeving
– schadeloosstelling

Commissie Deetman
De commissie Deetman is ingesteld om:
– feiten en omstandigheden van seksueel misbruik van minderjarigen te onderzoeken
– te adviseren over te verlenen zorg aan slachtoffers
– aanbevelingen te doen m.b.t. voorkoming in de toekomst

De commissie Deetman is niet ingesteld om:
– te onderzoeken wat er gedaan moet worden, zodat de slachtoffers ‘vrede’ vinden met wat er in het verleden is gebeurd
– te onderzoeken wat de lange termijn gevolgen zijn van seksueel misbruik

Complicaties
“Gerechtigheid”
Intern onderzoek
De r.k. kerk stelt in 2010, in antwoord op de golf aan getuigenissen van seksueel misbruik, een onafhankelijk onderzoek naar de gebeurtenissen in.
De r.k. kerk is zelf partij: de daders, oversten en bisschoppen e.d. maakten ten tijde van het misbruik deel uit van de kerkorganisatie.
Objectief gezien betreft het dus een intern onderzoek.
Door het onderzoek “onafhankelijk”, bij een niet-kerkelijke instelling,  te beleggen wordt de indruk gewekt meer te zijn dan dat, maar uiteindelijk besluit de kerkorganisatie wat er onderzocht kan worden en wat er gebeurt met de resultaten van het onderzoek.
Er is niets in te brengen tegen het feit dat de r.k. kerk dit intern onderzoek doet, echter: de overheid wacht nu de resultaten van dit interne onderzoek af om te besluiten of en wat er ondernomen moet worden.

Het onderzoek betreft een maatschappelijk probleem, tenslotte zijn alle betrokkenen (daders, verantwoordelijken, slachtoffers) op het moment dat de misdrijven gepleegd worden voor het merendeel inwoners van Nederland. Onderwijs-, opvang- en zorginstellingen, jeugdorganisaties,  etc. onderliggen op dat zelfde moment regelgeving en controle van de Nederlandse overheid.
Een intern onderzoek van de r.k. kerk kan dan niet afdoende zijn om tekortkomingen in het functioneren van de kerkorgansisatie en de overheid aan het licht te brengen.

Wetstraat contra kerkstraat
De kerkorganisatie hield zich aan de kerkelijke- en niet de burgerlijke wetgeving. Dit heeft geleidt tot een andere handelswijze, dan wanneer de burgerlijke wetgeving aangewend was. Bijv. daders werden overgeplaatst i.p.v. voor een rechter verantwoording af te moeten leggen. Hiervan zijn al voldoende gevallen openbaar geworden.
Door de handelswijze van de kerk, toentertijd, zijn nu veel zaken verjaard en kúnnen nu niet meer bij de burgerlijke rechter ter beoordeling voorgelegd worden.
Daarmee wordt de genoegdoening m.b.t. ‘gerechtigheid’ onmogelijk gemaakt.

Dit is wederom een maatschappelijk probleem en de maatschappij moet besluiten hoe nu omgegaan moet worden met deze ‘in tijd verlegde gerechtigheid’.
Het betreft een omvangrijke ‘omzeiling’ van het burgerlijk recht; de vaststelling van de exacte omvang kan niet worden overgelaten aan een intern onderzoek van de organisatie welke zich daaraan schuldig heeft gemaakt.

“Gemeend berouw en vergeving”
Om gemeend berouw te kunnen hebben en om verontschuldiging voor het aangedaan onrecht te kunnen vragen zullen de lange termijn gevolgen van het seksueel misbruik in kaart gebracht moeten worden. Anders: als je niet weet wat omvang van het aangedaan leed is, kan je ook geen gemeend berouw hebben en overzie je de volledige omvang niet van de gevraagde vergeving. Hoewel beide onderwerpen bij uitstek vallen onder de expertise van de r.k. kerk is het zonder de omvattende analyse niet, tot tevredenheid stellend van de slachtoffers, uitvoerbaar.

Het onderzoek van de commissie Deetman richt zich op het vaststellen van de aard, omvang, omstandigheden en verantwoordelijkheden van het misbruik. Dit is een weliswaar belangrijke, maar tegelijkertijd te beperkte, dimensie bij de vaststelling van het gevolgen van het misbruik.

Ook dit stelt wederom een maatschappelijk probleem.
De effecten van het misbruik hebben een uitwerking gehad op de persoonlijke ontwikkeling van de door misbruik getroffenen en daardoor hun inzetbaarheid en positie in de maatschappij. Velen vertonen een geschiedenis van fysieke en psychische klachten en professioneel, sociaal of emotioneel disfunctioneren. Dit heeft geresulteerd in directe gevolgen (financieel en sociaal) voor de maatschappij.
Deze effecten en de impact daarvan horen door de maatschappij onderzocht te worden, dit intern onderzoek doet ook daar geen recht aan.

“Schadeloosstelling”

Zonder een omvattende analyse van de werkelijk geleden schade (zie hierboven) kan geen sprake zijn van het financieel compenseren van die geleden schade. Een schadeloosstelling kan dan hoogstens een tegemoetkoming zijn in de gemaakte directe kosten om het gelijk te halen. De vraag blijft of het ooit mogelijk is de geleden schade volledig te vergoeden. Wat kost een mensenleven…netto… ‘onder de streep’…

Conclusie
De betroffenen zullen door het onderzoek niet de beoogde ‘rust’ of heling vinden en voortdurend om aandacht blijven vragen om wat hen is aangedaan.
Aan alle drie condities zal voldaan moeten worden.
De commissie Deetman is hiervoor niet de juiste partij.

Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

Oproep aan de parochies

Onderstaande brief is een initiatief van Joke en Frans Philipsen.
Zij sturen deze brief aan rooms-katholieke parochies.
Wij publiceren deze hier, omdat wij dit een heel mooi intiatief vinden: het probleem eens vanuit een heel andere dimensie aanpakken.
Kopieer de onderstaande inhoud en stuur het naar jullie parochies. Laat wel even weten waarheen je hem verstuurd hebt, zodat wij ook de reacties van de verschillende parochies op kunnen volgen.
Bij voorbaat dank.
De webmaster.

***begin originele tekst***
Aan het pastoraal-team van de ……… parochie.

Geachte dames en heren,

De pedofilieschandalen van het laatste jaar doen de RK-kerk op haar grondvesten daveren. Dat is mijns inziens zeer terecht.
Aan kleine kinderen is zeer grote emotionele schade toegebracht, die ze hun hele verdere leven hebben moeten meetorsen. Relaties zijn er door verwoest. Zelfdodingen hebben eveneens plaatsgevonden. Slachtoffers van misbruik zijn later zelf dader geworden door hun eigen kinderen te misbruiken. Ook zijn er veel meldingen gekomen over geestelijke en lichamelijke mishandeling van kinderen in kloosters en internaten.
Nooit heeft de katholieke kerk aandacht besteed aan de slachtoffers. Slechts de goede naam van de kerk was belangrijk. Alles verdween in de doofpot, daders werden overgeplaatst en konden daar weer nieuwe slachtoffers maken.
Er is door de kerk nu een commissie ingesteld (Deetman) die het seksueel misbruik vanaf 1945 tot op heden gedegen en wetenschappelijk moet onderzoeken. Het zal nog zeker een jaar duren voordat deze commissie met haar eindoordeel komt.
Veel slachtoffers, die zichzelf liever “overlevers” noemen, hebben geen of weinig vertrouwen in deze commissie. Ze vinden dat ze bij de duivel te biecht zijn. Waarom geen onafhankelijk onderzoek? is hun vraag. Het niet in de opdracht van de commissie Deetman zitten van geestelijke en lichamelijke mishandeling is eveneens een tekortkoming.
Geheime archieven werden door bisschoppen vernietigd!!.”De zaak was toch afgehandeld!! Bovendien stond er niet veel bijzonders in!!” zijn hun argumenten. Mijn vraag is dan waarom waren ze dan geheim en waarom zijn ze dan vernietigd?
De Nederlandse bisschoppen hullen zich verder in stilzwijgen en verschuilen zich achter de commissie Deetman, terwijl de slachtoffers smeken om geholpen te worden. Zij weten dat ze misbruikt zijn als kind, dat hoeft de commissie Deetman niet uit te zoeken. Het duurt deze mensen allemaal veel te lang en ze hebben nu erkenning en hulp nodig.

Wat ik nu heel opmerkelijk vind (en ook zeer schokkend) is dat dit onderwerp bij de pastorale medewerkers in de parochies amper schijnt te leven, terwijl de wereld om hen heen toch in brand staat. Hun kerk wordt dagelijks van de meest vreselijke dingen beticht. Iedere bisschop, priester, pater of non wordt voor een viezerik of kreng uitgemaakt.
Door Rome worden achtereenvolgens de homoseksuelen, de joden en de vrijmetselarij als boosdoeners aangewezen. Hoe bont kun je het maken.
En de pastorale medewerkers in Nederland doen niets. Lopen jullie je niet dood te schamen? Hoe kun je voor zo’n instituut werken? Daar kun je toch niet trots op zijn.
Wat ik wil is dat jullie, pastorale medewerkers van alle parochies in Nederland, weer trots op je zelf kunt zijn door bondgenoot te worden van alle slachtoffers van seksueel misbruik binnen de kerk door er bij de bisschoppen van Nederland op aan te dringen dat ze
1. een zeer dringend beroep moeten doen op de daders om zich te melden bij de commissie Deetman.
2. alle archieven onverwijld ter beschikking moeten stellen aan de commissie Deetman.
3. volledige openheid geven over eventueel reeds vernietigde archieven.
4. vooruitlopend op de definitieve aanbevelingen en de conclusies van de commissie Deetman voor de slachtoffers een adequaat hulpprogramma aanbieden.
5. in de opdracht van de commissie Deetman ook de geestelijke en lichamelijke mishandelingen meenemen.

Doe hiervan dan uitgebreid bericht in de media, zodat de slachtoffers zich dan gesteund weten door medewerkers van de kerk. De kerk die hen zo lang in de kou heeft laten staan. Deze mensen steunen is pas waarachtig pastoraal werk.
Wanneer het gehele onderzoek in volledige medewerking met de leiding van de Nederlandse katholieke kerk en gesteund door hun pastorale medewerkers in de parochies transparant en open geschiedt zal ook blijken dat 90% van de pastorale medewerkers goede, integere mensen zijn, die hun werk goed doen en het beste met hun medemens voor hebben. Die smet zal dan van jullie wegvallen.
Overigens ben ik zelf voor een parlementair onderzoek met verhoren onder ede. Want voor mij moet de onderste steen boven komen. Ik weet n.l. wat de combinatie misbruik, arrogantie en machtsmisbruik bij een mens kan aanrichten.

Mocht er van jullie kant nog behoefte zijn aan nadere informatie of verdere uitleg dan ben ik daartoe graag bereid die dan zo gewenst mondeling of schriftelijk te geven.

Met vriendelijke groet,
Frans Philipsen
Oude Doetinchemseweg 73
7038 BG Zeddam
Tel.0314-651185
fransenjoke@yahoo.com

***einde origineel bericht***

Oproep Kindertehuis in Zelem

Journalist Gerry Klompers (TV Limburg België) zoekt contact met:
Een Limburgs persoon die misbruikt is door vrouwen/nonnen en die zijn verhaal wil doen voor ons, uiteraard volgens alle regels van de anonimiteit?

U kan Gerry Klompers bereiken op dit gklompers@tvl.be en op 0032 11 71 22 30.

oproep seminarie weert

ik ben op zoek naar lotgenoten van misbruik op het klein seminarie te weert.

misschien helpt het bij de verwerking

Belgie wil pedopriester uitzetten

WO 05 jan 2011 | 15.41
De Belgische autoriteiten willen een pedofiele priester het land uitzetten die zich jarenlang vergreep aan eskimokinderen. Pater Eric Dejaeger werd begin deze week opgepakt door de politie omdat hij illegaal in België verblijft, meldde het Vlaamse tijdschrift P-Magazine woensdag.

De pater uit België, die de Canadese nationaliteit verwierf, wordt in Canada verdacht van seksueel misbruik van minderjarigen. Hij dook jarenlang onder bij collega’s in Blanden bij Leuven.

Dejaeger misbruikte acht jongens en meisjes toen hij als missionaris in Canada werkte. Hij werd er in 1990 veroordeeld tot vijf jaar cel, maar kwam na achttien maanden vrij. Toen er in 1995 nieuwe klachten werden ingediend, maakte hij zich uit de voeten naar België. Hij is overgebracht naar een gesloten instelling voor vreemdelingen in Brugge.
Bron: ANP

Misbruik ontwijdt de katholieke kerk

Trouw – 2011 origineel bericht
Door de berichten over seksueel misbruik verliest de kerk haar heilig aureool. Wierook is niet meer alleen maar vroom.

Van huis uit katholiek, en tegenwoordig post-katholiek, geen kerkganger, heb ik nog dat respect voor de cultuurschat: rituelen en symbolen, mij geschonken door ’onze moeder, de heilige kerk’. Helaas schonk zij, met klare wijn, ook droesem.

Toen ik dezer dagen het zoveelste geruchtmakende seksschandaal las over een pastoor, lid van de orde der Salesianen – van de kindervriend Don Bosco – die jarenlang leerlingen heeft misbruikt, herinnerde ik mij eigen pijnlijke ervaringen; meer nog die van mijn broertje.

Een hopman van de katholieke verkenners betastte ooit mijn ontluikend geslacht tijdens een gesprek over mijn geschiktheid om ’geïnstalleerd’ te worden. Ik was net twaalf. Kennelijk was het nodig zijn hand in mijn korte broek te wringen (een lange broek had ik toen nog niet). Ik kon ontsnappen. Mompelend dat ik op tijd moest zijn om een begrafenismis te dienen, destijds een gerespecteerde jongenstaak, wist ik mij los te maken. Ik ging uit de verkennerij en heb nooit verteld waarom.

Dat met mijn broertje was erger. Hij werd op de kostschool door pater overste regelmatig mee naar bed genomen. Toen hij me dat als puber vertelde werd ik woest, op hem nota bene; ik was toen nog geen afvallige. Zoiets verschrikkelijks mocht je niet verzinnen. Veel te laat heb ik beseft dat hij gewoon de feiten vertelde.

Voeg ik met deze herinneringen nog iets toe aan wat we toch allang weten, nu misbruik in de kerk wekelijks nieuws is? Wat maakt het nog uit nu, bijvoorbeeld, de nieuwe Belgische kardinaal Léonard (Trouw, 23 december), die de opvolger is van de ik-wist-het-wel-maar-ik-deed-niks-kardinaal Danneels, zegt dat het seksueel misbruik niet aan de kerk ligt, maar aan individuen?

Zoveel mensen als ik, niet ernstig getraumatiseerd maar toch effe misbruikt, kunnen hun herinneringen dan maar beter opzouten, nu de kerk ’niets te verwijten’ valt omdat zij kennelijk niet uit individuen bestaat.

Alleen nog dit, met lezers te delen: bij al die ellendeberichten verschijnen altijd weer de beelden, waar ook een post-katholiek nog gevoelig voor is. Afbeeldingen van die vertrouwde, gebrandschilderde heiligen: de goede Sint Antonius voor verloren zaken, de trouwe echtgenoot Sint Joseph beschermer van de Heilige Maagd, de edelmoedige Sint Martinus, patroon van de bedelaars.

Kortom: dat hele virtuele universum zweeft, zij het verbleekt, nog ergens boven mij. Een stille kloostergang, een mooie, oude kerk, een torentje: beelden, voortaan geassocieerd met misbruik, met ontwijding in plaats van contemplatie en toewijding. Geur van wierook en waskaarsen niet langer alleen maar vroom.

Valt er dan al een balans op te maken? Hoogstens voor mezelf, want het zuiveringsproces is nog lang niet uitgewerkt. En laat dat nou niet ontaarden in inquisitie door diezelfde kerk in eigen gelederen, want haar vermogen daartoe is historisch.

Laat de kerk maar door deze zoveelste fase van ontwijding gaan in een democratische omgeving met vrije media. Hopelijk wordt dan nog eens duidelijk dat de meeste priesters fatsoenlijk zijn geweest; en wordt het celibaat teruggedrongen tot zijn laatste verdedigbare verschijningsvorm: een religieuze conventie waar oudere priesters in vrijheid toe besluiten. Wie zou hen dat misgunnen? En dat het tegenwerken van voorbehoedmiddelen tenslotte internationaal in een verlichte, onkerkelijke ban wordt gedaan.

Eerste getuigeverhoor in misbruikzaak rk-kerk

Trouw – 7 december 2010
Martin de Witte, advocaat van het slachtoffer, dinsdag in de rechtbank in Middelburg in de eerste rechtszaak tegen een pater die seksueel misbruik heeft bekend. De advocaat wil de getuigenissen gebruiken in een civiele procedure voor schadevergoeding die zijn cliënt van het bisdom Breda wil krijgen, omdat hij door pater Jan N. is misbruikt.© ANP

Een 34-jarige man die is misbruikt door een inmiddels 88-jarige pater is dinsdag als getuige opgetreden in zijn eigen zaak. Hij is de eerste die in een voorlopig getuigenverhoor rond deze misbruikzaak binnen de Rooms-Katholieke Kerk (RKK) is gehoord.

Het is ook de eerste rechtszaak sinds in februari de stroom aan berichten op gang kwam over seksueel misbruik binnen rooms-katholieke instellingen. Pater Jan N., een in 1990 veroordeelde salesiaan, was ook opgeroepen als getuige. Hij kwam echter om gezondheidsredenen niet opdagen.

De zaak draait om Dave ter Hoor, die via een civiele procedure een schadevergoeding wil van het bisdom Breda. Die was werkgever van pater Jan N. In 1980 werd een zaak tegen hem in verband met misbruik geseponeerd, ondanks een bekentenis. Vier jaar later werd hij pastoor in Terneuzen, maar in 1990 kreeg hij oneervol ontslag na een veroordeling wegens ontucht met drie minderjarige jongens.

De Witte vertegenwoordigt 120 mensen die de kerk beschuldigen van misbruik. „Ons viel op dat meerdere mensen door pater Jan zijn misbruikt. De kerk moet daarvan geweten hebben en we verwijten haar dan ook nalatigheid. Met deze getuigenoproepen willen we onder ede horen wat het bisdom Breda exact wist van het misbruik.”

Kardinaal Ad Simonis, bisschop Hans van den Hende, oud-bisschop Huub Ernst en de overste van de salesianen, Herman Spronck, getuigen volgende maand in deze zaak. Volgens de advocaat van het slachtoffer zal de dader „ook zeker worden verhoord”.

Overzicht misbruikschandalen in diverse landen

Trouw – 2011 – het originele artikel
De rooms-katholieke kerk is de laatste jaren in opspraak gekomen door schandalen over misbruik van vooral minderjarigen door geestelijken in onder meer Ierland, België, Duitsland en Nederland. Eerder kwamen soortgelijke schandalen in de Verenigde Staten naar buiten.

Hieronder volgt een beknopt overzicht.

Verenigde Staten
Sinds het begin van deze eeuw kwamen vele schandalen naar buiten. Het begon in het noordoostelijke aartsbisdom Boston. Priesters en andere geestelijken bleken zich daar aan onder anderen misdienaars te hebben vergrepen. De aartsbisschop van Boston, kardinaal Bernard Law, nam onder druk van het Vaticaan ontslag, omdat hij wangedrag van geestelijken had toegedekt. Een aantal bisdommen moest zoveel schadevergoedingen betalen dat ze het faillissement hebben aangevraagd. Andere bisdommen, zoals Los Angeles, hebben fors moeten bezuinigen.

België
Sinds de toenmalige bisschop van Brugge, Roger Vangheluwe, dit jaar bekende dat hij zijn neef jaren had misbruikt, zijn er meer dan vijfhonderd klachten over seksueel misbruik door geestelijken binnengekomen. Een commissie presenteerde op 10 september een rapport over tientallen jaren van misbruik binnen de kerk. Er waren 475 klachten binnengekomen. Na de presentatie ontving de commissie nog zeker 52 klachten.

Duitsland
Begin dit jaar maakte de rector van het gerenommeerde Canisiusgymnasium in Berlijn bekend dat twee paters die als leraar aan de onderwijsinstelling waren verbonden, zich aan talrijke leerlingen hadden vergrepen. Daarna kwamen schandalen over misbruik op andere onderwijsinstellingen en in parochies los.

Ierland
Een commissie die in opdracht van het ministerie van Justitie onderzoek deed, concludeerde eind vorig jaar dat de leiding van het aartsbisdom Dublin seksueel misbruik en ander wangedrag jegens minderjarigen door geestelijken jarenlang had toegedekt om de reputatie van de kerk niet te beschadigen en schadevergoedingen te voorkomen. De paus heeft vier zogeheten apostolische visitatoren benoemd die in vier bisdommen zullen nagaan, hoe daar op het seksueel misbruik is gereageerd.

Nederland
De commissie-Deetman die seksueel misbruik in de Nederlandse kerk onderzoekt, kreeg tot midden oktober ongeveer duizend meldingen binnen. Met de meldingen van mensen die eerder bij de kerkelijke organisatie Hulp&Recht en de media aanklopten, gaat het aantal tot ongeveer tweeduizend. Hulp&Recht meldde deze maand dat bij haar tweehonderd mensen een klacht hebben ingediend.