Ierse aartsbisschop wast voeten slachtoffers

DUBLIN (ANP) – De aartsbisschop van Dublin, Diarmuid Martin, heeft zondag tijdens een speciale mis de voeten gewassen van acht slachtoffers van (seksueel) misbruik in de Ierse katholieke kerk. Slachtoffers noemden het de meest duidelijke excuses van de kerk tot nu toe.

Het wassen van voeten is in de katholieke kerk een traditionele handeling om nederigheid uit te drukken. Darren McGavin (39) die als kind door een priester werd misbruikt, zei het moeilijk te vinden te vergeven. ,,Maar vandaag vond ik een klein stukje afsluiting.”

In 2009 bleek uit een onderzoek dat het misbruik in de Ierse kerk wijdverspreid was en dat de leiding van de kerk het ,,obsessief” probeerde te verhullen. De aartsbisschop zei dat het aartsbisdom van Dublin nooit meer hetzelfde zal zijn. ,,We zullen deze wond altijd bij ons dragen. Voor het verzwijgen van het misbruik en hiermee het misbruik van nog meer kinderen te veroorzaken, vragen we Gods vergeving.”

Gezocht voor documentaire

Als filmmaker wil ik graag een documentaire maken voor én over mannen die als kind seksueel zijn misbruikt. Daarmee wil ik een bijdrage leveren aan het actueel maatschappelijk debat.

Uit nabijheid en ingrijpende verhalen uit mijn omgeving toen ik als groepsleider werkte in de jeugdhulpverlening (1978-1983) weet ik welk een impact het op een mensenleven heeft als je in je kindertijd misbruikt bent. Later toen ik zelf was opgenomen in een kliniek (1995) om met gevoeligheid voor alcoholverslaving te leren omgaan kwam ik opnieuw in aanraking met afgrijselijke en schrijnende verhalen van mannen en vrouwen die een dergelijk lot hadden getroffen.
In gesprekken werd mij duidelijk dat het leven voor hen die als kind misbruikt zijn een worsteling is. En vooral voor mannen is het nog erger om er over te praten. Gelukkig wordt dat taboe de laatste tijd doorbroken en wordt er steeds meer openlijk over gesproken hoe mensenlevens te vroeg vernield zijn.

En wat kan ik doen, vroeg ik mijzelf af?

Voor hen die het wel redden en met vallen en opstaan het leven weten te leiden op een redelijk normale manier wil ik als filmmaker een monument oprichten waarin ze getuigenis kunnen afleggen. Dat monument is niet alleen voor de levenden maar ook voor hen die het niet hebben gered.
Momenteel zijn we in de research- en fondsenwervingfase maar ook zijn we al bezig om mannen te benaderen die willen meewerken. Inmiddels hebben enkele mannen na gesprekken met mij hun medewerking toegezegd.

Mocht je een bijdrage aan de documentaire kunnen leveren op welke manier dan ook dan hoor ik graag van je. Mail: documentaire@ceesfranke.com

Mocht je meer over mij willen weten kun je dat vinden op www.ceesfranke.nl

OM wil meer informatie van slachtoffers RK-kerk

door Ward Wijndelts – NRC

Het Openbaar Ministerie wil via zedenrechercheurs in contact komen met slachtoffers van misbruik binnen de katholieke kerk. Het gaat om zeker zes van de zeven zaken die de commissie-Deetman bij het OM onder de aandacht heeft gebracht.

Het OM kan op grond van de verstrekte informatie niet beoordelen of er tot vervolging over kan worden gegaan, meldt een woordvoerder van het Generaal Parket. “In een gesprek met een zedenrechercheur kan er aanvullende informatie worden vergaard, zodat het OM beter kan inschatten of we justitieel kunnen optreden, of dat de zaak bijvoorbeeld verjaard is.”

De geanonimiseerde casussen die de commissie-Deetman aan het OM verstrekte bevatten te weinig informatie, maar dat komt volgens de woordvoerder van die commissie niet doordat er selectie op is toegepast bij de overdracht aan het OM. “We hebben de casussen geanonimiseerd, maar we hebben verder alle informatie die wij beschikbaar hadden doorgegeven. Het is vervolgens aan het OM, en niet aan de commissie-Deetman, om verder recherche werk te doen.”

Het is nu aan de slachtoffers om te besluiten of ze in contact willen treden met een zedenrechercheur.

NRC-redacteur Joep Dohmen, die de zaak vorig jaar aan het licht bracht, vermoedt dat veel zaken bij de commissie Deetman verjaard zijn. “Wat betreft potentiële vervolging is het interessanter om de rapportage van de commissie-Samson af te wachten. Dat zijn recentere zaken.

Vijftig jaar misbruik in jezuïtencollege Bonn

Uit: De Telegraaf – di 15 feb 2011, 17:23

BONN – Op het jezuïetengymnasium Aloisius College in de Duitse stad Bonn zijn jongens vijftig jaar lang seksueel misbruikt en mishandeld. Een pater kon zelfs veertig jaar lang zijn gang gaan zonder in moeilijkheden te komen. De man werd later rector.

Dat staat in een onderzoeksrapport dat dinsdag bekend is gemaakt. De jezuïeten hebben niet geprobeerd de misstanden te verdoezelen, ze hebben ze gewoon niet gezien: er was geen schuldbesef, oordeelde het onderzoeksteam onder leiding van de juriste Julia Zinsmeister. Het rapport beschrijft 58 gevallen van misbruik en mishandeling.

Het Aloisiuscollege is een eliteschool met een internaat. Veel leerlingen zijn nu prominenten, zoals minister Thomas de Maizière (Binnenlandse Zaken). De gewraakte rector, pater Georg, die ook duizenden foto’s nam van naakte en halfnaakte jongens, is inmiddels overleden.

In totaal maken de onderzoekers verwijten aan 23 voormalige medewerkers, onder wie achttien jezuïeten. De meeste gevallen dateren uit de jaren vijftig en zestig. Het gaat daarbij niet alleen om seksueel misbruik, maar ook om geweld en psychologische terreur. Scholieren werden bloedig geslagen en diep ontmoedigd. Enkele oud-leerlingen zeiden dat ze het gevoel hadden dat het Aloisius College hun huid had afgestroopt. Anderen verdedigden de school en stelden dat de misstanden slechts enkelingen betroffen.

De cultuur binnen de jezuïetenorde is mede oorzaak van het grootschalige misbruik, stelde de onderzoeksleidster Zinsmeister. „De organisatie moet zich openstellen voor kritiek.”

Het was ook een jezuïetenorde die in januari 2010 de golf aan misbruikzaken in de Duitse katholieke kerk aan het rollen bracht. Dat was het Canisius College in Berlijn.

Het hoofd van de Duitse jezuïeten zei in een reactie dinsdag „verbijsterd en beschaamd” te zijn. De orde heeft slachtoffers 5000 euro vergoeding geboden.

DWDD: Antoine Bodar wordt doorgedraaid…

Debat: Vaticaanknecht Antoine Bodar vs. advcaat Jan Boone
‘De Wereld Draait Door’ – 14 februari 2011
Door: Ton Leerschool – Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

Voor wie het gemist heeft, hier is de link

Wat een geniale opening van het debat door Jan Boone!
Op de vraag wat het jongetje van 8/9jaar vond van het misbruik antwoord deze:
“…dat het zo’n pijn deed aan zijn kont…”
Met het aanhalen van die paar simpele woorden zet Jan Boone de stemming voor het debat precies neer waar die hoort:
Geen bullshit, geen ontwijken, geen gedraai, geen huichelachtige glijerij…een kind is pijn gedaan!
Eerst lichamelijk en in de gevolgen geestelijk.
Tekenend voor de wereldwijd duizenden vernietigde levens die de lustende, verkrachtende, priesters achter zich hebben gelaten.

Bodar probeert te pareren met de al ontelbare malen opgegraven quote van een misselijkmakende pedofiel in het programma bij Kees Postema. Dit moest de tijdgeest documenteren waarin de priesters tot zedenmisdadigers werden en dat moest begrip bij ons opwekken?!?
Kotsmissellijk werd ik ervan en met mij veel van de toeschouwers én Jan Mulders in de studio.

Nou ben ik helemaal geen fan van Jan Mulders. Ik vind zijn sarcasme dikwijls flauw, narcistisch en vergezocht, maar hier liet hij zich van zijn beste kant zien: zichtbaar geraakt! Hij valt naamgenoot Boone bij en deelt rake klappen uit aan Bodar die in de touwen hangt…
Niets is meer over van die arrogante, verkilde, mediageile Bodar die zijn goedgevulde stoel in Rome even inruilde met een koud, hard, strafbankje van de DWDD studio.

Stotterend, stamelend probeert hij ons te overtuigen van “context”, “tijdgeest”, “afglijdende moraal in die periode”…
Fout meneer Bodar! Fout, heel erg fout, er klopt namelijk helemaal niets van!
Ten eerste zijn pedofiele priesters al lang voor de seksuele revolutie begonnen hun vleselijke lusten op kinderen bot te vieren; lees daar de geschiedenis maar eens op na. Ten tweede, als het al zo geweest was, geeft dat de kerk nog niet de verontschuldiging voor het mishandelen en misbruiken van aan hen door beminde gelovigen toevertrouwde kinderen!

Natuurlijk moet het recht zege vieren, zoals Bodar over zijn woorden struikelend steeds maar weer herhaald…
Maar daar gaat deze kerk niet voor zorgen, dat zullen mensen als Jan Boone moeten doen, want de kerk doet het niet uit zichzelf.
Nee, volgens Bodar wordt “dat nu onderzocht” en “een leven is niet in geld uit te drukken”.
Er is nog geen schijn van een gebaar gemaakt door de kerk in de richting van de slachtoffers!
Als er geen mensen als Boone waren kregen we de kerk nooit op zijn knieën…
Vergeving vragen staat gelijk aan een schuldbekentenis, waarom zou je anders vergeving vragen als je geen schuld hebt aan waar je van beschuldigd wordt, maar daarna komt…bij de katholieke kerk? Helemaal niks!
En Boone weet dat en verdoet geen tijd meer aan mooie advocatenpraatjes. Hij knalt het Bodar keihard voor z’n kop; zo, dat mag hij mee naar Rome nemen als hij daar nog welkom is tenminste.

Bodar zwiert en zwalkt over de discussietafel en laat zich uitspraken ontlokken die hij nog wel even bij de heilige vader uit zal moeten gaan leggen. Zo classificeert hij collega Simonis, Ohne Rücksicht auf Verluste, als “onhandige” en “niet slimme” prater; en staat hij, naar zijn zeggen, nog steeds vierkant “achter zijn gemeenschap met Christus, maar niet achter het instituut (Vaticaan) dat zich aan het misbruik schuldig gemaakt heeft”.
Jij hebt helemaal niks van die eenvoudige timmerman uit Galilea, Antoine, en je kan die staf en mijter wel vergeten: dat wordt de roe!

Mijn held in dit debat is Boone. Na de opening had ik al mijn geld al op hem gezet en hij wint, met een paar rake klappen van een van frust bibberende Bodar. Toen die ook nog even liet merken hoezeer hij genoeg heeft van die verschrikkelijke journalisten die maar doorgaan artikelen in het NRC te schrijven (gefeliciteerd Joep), die maar “…dóór blijven gaan; dat ze toch alles in één keer op tafel gooien…” was het gevecht beslist: K.O.!

Nee, meneer Bodar, die rol van openbaring was weggelegd voor het instituut waar u zo langzamerhand behoorlijk last van begint te krijgen. Dat had de katholieke kerk al jaren geleden moeten doen! Dan waren de kerken nu voller en het respect van de mensen binnen en buiten de kerk nu heel wat hoger geweest, dat had jullie vege kerklijf nog weleens kunnen redden. Nu zijn jullie alleen voor radelozen en voor de verdoemenis benauwden nog “geloofwaardig”. En ik gebruik dat woord heel bewust: jullie zijn het geloof van de mensen niet meer waardig.

Wij geloven jullie gedraai niet meer; wij hebben geen greintje vertrouwen in jullie zelf-ingestelde commissies, wij vestigen onze hoop op heling allang niet meer op een zichzelf zuiverende kerk. Die kerk die komt er niet…niet vanzelf tenminste…daarvoor zijn de heren in Rome teveel gehecht aan hun warme zachte stoeltjes dicht bij het pauselijk vuur waar zij hun rood-geslofte voetjes kunnen warmen.

Meermalen beleed u schuld in het debat, meneer Bodar, direct of indirect.
Op een schuldbelijdenis hoort een absolutie te volgen, volgens goede kerkelijke tradities.
Alleen moet deze keer de absolutie komen van de slachtoffers…en die hebben al een leven lang last van wat ze aangedaan is en nog steeds wordt aangedaan door de leugens, de tijd trekkerij, de commissies, én…van die huichelachtige schuldbelijdenissen.
Wat denkt u, meneer Bodar, dat komt wel goed?

Advocaat Jan Boone zal het druk krijgen de komende tijd denk ik (en hoop ik voor hem), want hij heeft laten zien te begrijpen waar het hier in essentie om gaat en deelt de verontwaardiging die wij slachtoffers al jarenlang voelen en die ons voedt en sterkt deze strijd niet zomaar op te geven. Het gaat om duizenden kinderen die verminkt zijn en kinderlevens die vernietigt zijn…niet om een paar duizend oude mannen en vrouwen die zitten zeuren!

Bodar wordt doorgedraaid…absoluut onverkoopbaar product…de houdbaarheidsdatum allang overschreden!

Boek: "Ik was 14 en werd misbruikt door een priester"

Auteur: Joël Devillet
Korte samenvatting
Joël is 14 jaar als hij de priester van zijn dorp ontmoet. Al snel profiteert deze van zijn jeugdigheid om Joël te misbruiken. Als hij op een dag al zijn moed bijeenraapt om binnen de Kerk klacht in te dienen tegen de pedofiele priester begint een grote doofpotoperatie en wordt hij meegesleurd in een weerzinwekkend verhaal vol beloftes, leugens en intriges.

Dit is het waar gebeurde verhaal van een jongen wiens leven tot op de dag vandaag door de gebeurtenissen is getekend. Hij moet en zou vechten tegen het onrecht dat hem is aangedaan opdat iedereen zou weten hoe de Kerk de wantoestanden toedekt en de slachtoffers in de kou laat staan.
Een getuigenis in de hoop dat er nooit meer andere slachtoffers zouden vallen…

Het boek documenteert, met feitelijke bewijzen, de manipulaties van de rooms katholieke kerk in België én in het Vaticaan, de mechanisatie van de doofpot, de corruptie van de psycholoog die de slachtoffers moest behandelen en later priester werd, etc. etc.
Auteur Devillet word eerst door de priester en dan door de kerk misbruikt…

Slachtoffers misbruik Duitsland: wachten op uitgestoken hand

Onthullingen over seksueel misbruik deden de Rooms-Katholieke Kerk in Duitsland een jaar geleden op haar grondvesten schudden. Het proces om met het verleden af te rekenen verloopt moeizaam, zeer tot ongenoegen van de slachtoffers.

Acht jaar lang was Thomas Weiner leerling op het Canisius College in Berlijn, een prestigieus gymnasium van de jezuïetenorde. Aanvankelijk voelde hij zich er bevoorrecht. „We kregen ingeprent dat we bijzonder waren, dat we een elitekorps vormden. Ik was daar ook van overtuigd,” zegt de 49-jarige it-specialist.

Na twee jaar op het college gezeten te hebben veranderde alles. Er kwamen jonge paters die wilden breken met de harde, autoritaire opvoedingsmethoden van de oude generatie. „Ze lieten zich tutoyeren en wilden maatjes van ons zijn. Dat wekte bij de leerlingen natuurlijk veel vertrouwen.”

Weiner, een lange man met een ernstige blik, wrijft licht nerveus onder zijn kin voor hij verder spreekt over zijn ervaringen. Een aantal paters overschreed de grenzen van wat toelaatbaar is tussen opvoeders en scholieren. Weiner vertelt van sadistische afranselingen, van een pater die zichzelf tijdens de biecht seksueel bevredigde. Hoe lang het misbruik in zijn geval aanhield, weet hij niet meer precies: „Misschien een halfjaar, misschien een jaar.” In ieder geval lang genoeg om zijn leven voorgoed te tekenen.

Via internet leerde Weiner lotgenoten kennen. Hij merkte dat velen met dezelfde problemen kampten. Hij somt op: „Depressies, geen nabijheid van anderen kunnen verdragen, wantrouwend zijn, geen seksuele relatie kunnen aangaan. Sommigen hebben hun school niet afgemaakt.”

Een jaar geleden verbraken de eerste slachtoffers het zwijgen over de misstanden van toen. Wat volgde was een tsunami aan onthullingen van misbruik. Na soms tientallen jaren durfden mensen voor het eerst naar buiten te brengen wat hun was aangedaan.

Door de onthullingen in de media zijn heel wat heilige huisjes omgevallen. Zo kwam aan het licht dat ook bij de Regensburger Domspatzen, het wereldberoemde Duitse jongenskoor, seksueel misbruik had plaatsgevonden. En bisschop Mixa van Augsburg moest het veld ruimen nadat hij voorvallen waarbij hij kinderen geslagen zou hebben eerst ontkende en daarna bagatelliseerde.

Gegevens over het misbruik leverde tot nog toe alleen het bisdom München. Juriste Marion Westpfal heeft het kerkelijke archief onderzocht en kwam begin december met ontnuchterende gegevens. Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben zich in het bisdom meer dan 250 priesters en kerkelijke pedagogen schuldig gemaakt aan seksueel wangedrag. Veel akten waren intussen vernietigd; het werkelijke aantal misbruikgevallen zal ongetwijfeld hoger liggen. Het misbruik heeft ook betrekking op de ambtsperiode van Joseph Ratzinger, de huidige paus, die van 1977 tot 1982 aartsbisschop van München-Freising was. Slechts in 10 procent van de gevallen volgde er strafvervolging.

De misbruikgevallen bleven niet tot de Rooms-Katholieke Kerk beperkt, maar dat ze juist op grote schaal binnen een instantie als de kerk plaatshadden, schokte velen. Nog niet eerder in de geschiedenis verlieten zo veel leden de Duitse Rooms-Katholieke Kerk.

Voormalig minister van Volksgezondheid Andrea Fischer, zelf rooms-katholiek, deed op voorspraak van de slachtoffers onderzoek naar de misbruikgevallen op het Berlijnse Canisius College. Bij twee gespreksrondes tussen de jezuïetenorde en de slachtoffers was zij als voorzitter betrokken. „Het eerste treffen maakte veel indruk en was ook louterend voor de slachtoffers. Maar toen het een volgende keer over geld ging, verhardde de toon van de kerkelijke vertegenwoordigers snel.” Fischer ziet een grote mate van radeloosheid onder kerkelijke leiders. „De Rooms-Katholieke Kerk moet zich vaak verdedigen tegen aanvallen en haar visie aan de buitenwacht meedelen, maar ze is niet gewend om open over de eigen problemen te spreken en in samenspraak met anderen tot een oplossing te komen.”

Toch zijn het vooral de jezuïeten die openlijk aan zelfkritiek doen en cultuurverandering binnen de kerk eisen. Maar dat is iets wat niet zonder slag of stoot gaat. Jezuïetenpater Klaus Mertes trok onlangs in een radio-interview het boetekleed aan: „De sprakeloosheid in de kerk als het over seksualiteit gaat is een structureel probleem”, zei hij. De huidige rector van het Canisius College was de eerste die aandacht had voor de nood van oud-leerlingen.

De misbruikombudsman van de bisdommen, de Trierse bisschop Stephan Ackermann, weigert het boetekleed vooralsnog aan te trekken. Tegenover de krant Frankfurter Rundschau erkende hij weliswaar dat het tijd wordt dat de kerk openlijk in een mis boete doet, maar hij voegde eraan toe: „Ik waarschuw ervoor om voortijdig de verantwoordelijkheid van afzonderlijke daders op het instituut kerk af te schuiven.”

Inmiddels hebben de kerkelijke instellingen wel interne richtlijnen opgesteld die nieuwe gevallen van misbruik moeten voorkomen en pedagogen op dit gebied alert moeten houden. De jezuïeten hebben hun slachtoffers 5000 euro smartengeld per persoon toegezegd. „Dat kan het leed niet vergoeden, maar meer kan de orde niet opbrengen.”

Thomas Weiner besloot in mei 2010 als slachtoffer naar buiten te treden. Hij werd een van de vertegenwoordigers namens het lotgenotenverband Eckiger Tisch (hoekige tafel). Weiner ergert zich groen en geel aan de trage, lakse houding van de kerk. „Voor de buitenwereld ziet het er misschien goed uit. De richtlijnen om misbruik in de toekomst te voorkomen, duiden op een cultuurverandering. Maar daar gaat het ons op dit moment niet om. Wij wachten nog steeds op een uitgestoken hand van de kerk, op de vraag: „Wat hebben jullie nodig?” Die 5000 euro smartengeld is een lachertje.”

Friederike Beck, die namens de ombudsvrouw van de Duitse regering optreedt, valt Weiner bij: „Veel slachtoffers zijn ongeduldig. Zij willen dit hoofdstuk kunnen afsluiten. Boven alles willen ze bijstand, bijvoorbeeld in de vorm van therapeutische hulp. Daarom moet de kerk snel met een voorstel komen.”

Op de vraag hoe hij nu tegenover de Rooms-Katholieke Kerk staat, zwijgt Weiner even veelbetekenend. Al die jaren is hij lid van de kerk gebleven, tot vorig jaar. Zijn vertrek lijkt een bevrijding voor hem te zijn. „Het kan best zijn dat de kerk goede kanten heeft, maar de tijd van vergoelijken is wat mij betreft voorbij.”

Smartengeld voor slachtoffers van seksueel misbruik

De jezuïeten in Duitsland maakten in januari bekend dat slachtoffers van seksueel misbruik op jezuïetenscholen elk 5000 euro ontvangen. Het gaat om ruim 200 gevallen. Bisschop Stephan Ackermann van Trier, ombudsman van de Duitse bisschoppen met betrekking tot seksueel misbruik, heeft aangekondigd dat de Rooms-Katholieke Kerk dit bedrag als richtlijn beschouwt voor een eigen smartengeldregeling. Via de hulplijn van de kerk hadden zich tot eind vorige maand ruim 4500 mensen gemeld voor een schadevergoeding.

Eckiger Tisch, de organisatie van slachtoffers van jezuïetenscholen, eist daarentegen een vergoeding van ruim 80.000 euro per slachtoffer. Zij baseert zich naar eigen zeggen op berekeningen van de universiteit van Innsbruck.

Jezuïeten en Duitse bisschoppen willen in maart gezamenlijk met een aanbod voor ondersteunende slachtofferhulp komen, zoals vergoedingen voor therapieën.

Het Duitse pedofilieschandaal blijft overigens niet beperkt tot rooms-katholieke instellingen. Veel ophef ontstond door de onthulling in maart 2010 dat er in het liberale internaat Odenwaldschule in het Hessische Heppenheim tientallen jaren sprake is geweest van pedofiele handelingen. Minstens 132 leerlingen zouden tussen 1965 en 2004 seksueel misbruikt zijn door verschillende docenten. Het internaat stond bekend om de bijna familiaire banden die er waren tussen leraren en leerlingen. Bekende oud-leerlingen zijn de schrijver Klaus Mann (zoon van Nobelprijswinnaar Thomas Mann) en een van de zonen van de voormalige Duitse president Richard von Weizsäcker. De directie en het verbond van slachtoffers zijn het eens over een smartengeldregeling van ongeveer 500.000 euro in totaal. Het voortbestaan van de school is door het sterk teruggelopen aantal leerlingen onzeker geworden.

Na de campagne ”Spreken helpt” van de Duitse overheid meldden zich bij een speciale telefonische hulplijn tot nu toe meer dan 10.000 mensen die aangaven dat ze met ongewenste seksuele handelingen te maken hebben gehad. Uit de gegevens blijkt dat het in het merendeel van de gevallen, 60 procent, om misbruik in gezinnen gaat. Bij het overige misbruik gaat het in de helft van de gevallen om rooms-katholieke instellingen. Bij de meldlijn van de Duitse bisdommen kwamen nog eens 4500 meldingen van seksueel misbruik binnen.

In april 2010 riep de Duitse regering een conferentie in het leven onder voorzitterschap van de ministers van Justitie, Gezinszaken en van Onderwijs en Wetenschap. Tal van wetenschappers, belangenorganisaties, kerken en overheden werken sindsdien aan maatregelen om kindermisbruik te voorkomen en strafvervolging te verbeteren. Voor de financiële tegemoetkoming aan de slachtoffers wordt gesproken over een fonds waarin alle betrokken partijen geld doneren. De Rooms-Katholieke Kerk is hier vooralsnog tegen.

Kardinaal Simonis gaf pedopriester bescherming

Een meerderheid van de fracties steunt een voorstel van CDA-kamerlid Madeleine van Toorenburg. Zij wil weten wat het Openbaar Ministerie heeft gedaan met aangiften van seksueel misbruik in de rooms-katholieke kerk. Dit n.a.v. van een onderzoek van NRC Handelsblad, de Wereldomroep en Nieuwsuur. Zie hieronder het artikel van Joep Dohmen in het NRC.
Kardinaal Simonis komt voor de zoveelste keer in het nieuws als hij verstrikt raakt in zij eigen leugens…
De politiek begint het onderwerp aandacht te geven. Vorig jaar was nog geen kamermeerderheid voor een parlementaire waarheidscommissie. Is nu het einde van de doofpot nabij?

Een onafhankelijke onderzoekscommissie op initiatief van de politiek; dat is waar de slachtoffers van seksueel misbruik sinds begin vorig jaar al om vragen. Niet wachten op de commissie Deetman, want uit dat interne onderzoek van de katholieke kerk gaan dit soort flagrante feiten niet naar boven komen. Berichten als deze zijn tot nu toe uitsluitend door journalisten aan het licht en onder de aandacht van het algemene publiek gebracht.

Het lijkt eindelijk lente te worden voor de duizenden Nederlandse slachtoffers nu de politiek gerichte vragen begint te stellen.
Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

NRC – 10 feb. 2011 door Joep Dohmen
Kardinaal Simonis heeft in de periode dat hij aartsbisschop van Utrecht was een veroordeelde pedofiele priester beschermd. Hij hielp hem in 1991 aan een nieuwe baan als pastoor in Amersfoort. Daar misbruikte de priester opnieuw kinderen. Dat blijkt uit onderzoek van NRC Handelsblad, de Wereldomroep en het tv-programma Nieuwsuur.

Aartsbisschop Wim Eijk, de opvolger van Simonis, heeft de priester vorig jaar alsnog disciplinair gestraft voor het seksueel misbruik. Hij mag geen pastorale taken meer uitoefenen. Simonis, van 1983 tot 2007 aartsbisschop, had deze sanctie eerder geweigerd.

Het Openbaar Ministerie meldt dat tussen 1987 en 2008 zes slachtoffers van de priester aangifte hebben gedaan. In totaal zouden tientallen kinderen misbruikt zijn.
Simonis was door toenmalig bisschop Philippe Bär van Rotterdam geïnformeerd dat de priester in zijn oude standplaats Zoetermeer minderjarige jongens misbruikt had. Volgens het aartsbisdom wilde Bär van de priester af.

Het verleden van de pastoor werd door Simonis verzwegen voor de parochianen in Amersfoort. Simonis voorkwam ook niet dat de man in 2005 pastor werd in Eindhoven, in het bisdom Den Bosch.

Ouders die bij Simonis klaagden over de priester vonden geen gehoor. Hanneke Brunt, moeder van een misbruikte misdienaar van twaalf jaar: „Simonis zei tegen mij: ‘Dit bestaat niet in de Rooms-Katholieke Kerk. Daar doen wij niet aan’.”

Volgens slachtoffer Erwin Meester heeft Simonis „willens en wetens een pedoseksuele priester in bescherming genomen, terwijl hij eigenlijk zijn gelovige gemeenschap had moeten beschermen.”

Het beschermen van pedofiele priesters door bisschoppen wordt sinds 2009 door het Vaticaan gezien als een ernstig vergrijp. Het leidde onder meer tot ontslag en berisping van Ierse bisschoppen.

Simonis, inmiddels met pensioen, verklaarde vorig jaar in het tv-programma Pauw & Witteman misbruikzaken altijd „zeer zorgvuldig” te hebben afgehandeld. Nu weerspreekt Simonis in een reactie dat hij de veroordeelde priester heeft beschermd. Wel zegt hij de gang van zaken te betreuren.

Opvolger Eijk wil, naar aanleiding van deze kwestie, nieuwe priesters voortaan beter screenen.