Boek: "Ik was 14 en werd misbruikt door een priester"

/1 Reactie/in , , , /door

Auteur: Joël Devillet
Korte samenvatting
Joël is 14 jaar als hij de priester van zijn dorp ontmoet. Al snel profiteert deze van zijn jeugdigheid om Joël te misbruiken. Als hij op een dag al zijn moed bijeenraapt om binnen de Kerk klacht in te dienen tegen de pedofiele priester begint een grote doofpotoperatie en wordt hij meegesleurd in een weerzinwekkend verhaal vol beloftes, leugens en intriges.

Dit is het waar gebeurde verhaal van een jongen wiens leven tot op de dag vandaag door de gebeurtenissen is getekend. Hij moet en zou vechten tegen het onrecht dat hem is aangedaan opdat iedereen zou weten hoe de Kerk de wantoestanden toedekt en de slachtoffers in de kou laat staan.
Een getuigenis in de hoop dat er nooit meer andere slachtoffers zouden vallen…

Het boek documenteert, met feitelijke bewijzen, de manipulaties van de rooms katholieke kerk in België én in het Vaticaan, de mechanisatie van de doofpot, de corruptie van de psycholoog die de slachtoffers moest behandelen en later priester werd, etc. etc.
Auteur Devillet word eerst door de priester en dan door de kerk misbruikt…

Slachtoffers misbruik Duitsland: wachten op uitgestoken hand

/in , , , /door

Onthullingen over seksueel misbruik deden de Rooms-Katholieke Kerk in Duitsland een jaar geleden op haar grondvesten schudden. Het proces om met het verleden af te rekenen verloopt moeizaam, zeer tot ongenoegen van de slachtoffers.

Acht jaar lang was Thomas Weiner leerling op het Canisius College in Berlijn, een prestigieus gymnasium van de jezuïetenorde. Aanvankelijk voelde hij zich er bevoorrecht. „We kregen ingeprent dat we bijzonder waren, dat we een elitekorps vormden. Ik was daar ook van overtuigd,” zegt de 49-jarige it-specialist.

Na twee jaar op het college gezeten te hebben veranderde alles. Er kwamen jonge paters die wilden breken met de harde, autoritaire opvoedingsmethoden van de oude generatie. „Ze lieten zich tutoyeren en wilden maatjes van ons zijn. Dat wekte bij de leerlingen natuurlijk veel vertrouwen.”

Weiner, een lange man met een ernstige blik, wrijft licht nerveus onder zijn kin voor hij verder spreekt over zijn ervaringen. Een aantal paters overschreed de grenzen van wat toelaatbaar is tussen opvoeders en scholieren. Weiner vertelt van sadistische afranselingen, van een pater die zichzelf tijdens de biecht seksueel bevredigde. Hoe lang het misbruik in zijn geval aanhield, weet hij niet meer precies: „Misschien een halfjaar, misschien een jaar.” In ieder geval lang genoeg om zijn leven voorgoed te tekenen.

Via internet leerde Weiner lotgenoten kennen. Hij merkte dat velen met dezelfde problemen kampten. Hij somt op: „Depressies, geen nabijheid van anderen kunnen verdragen, wantrouwend zijn, geen seksuele relatie kunnen aangaan. Sommigen hebben hun school niet afgemaakt.”

Een jaar geleden verbraken de eerste slachtoffers het zwijgen over de misstanden van toen. Wat volgde was een tsunami aan onthullingen van misbruik. Na soms tientallen jaren durfden mensen voor het eerst naar buiten te brengen wat hun was aangedaan.

Door de onthullingen in de media zijn heel wat heilige huisjes omgevallen. Zo kwam aan het licht dat ook bij de Regensburger Domspatzen, het wereldberoemde Duitse jongenskoor, seksueel misbruik had plaatsgevonden. En bisschop Mixa van Augsburg moest het veld ruimen nadat hij voorvallen waarbij hij kinderen geslagen zou hebben eerst ontkende en daarna bagatelliseerde.

Gegevens over het misbruik leverde tot nog toe alleen het bisdom München. Juriste Marion Westpfal heeft het kerkelijke archief onderzocht en kwam begin december met ontnuchterende gegevens. Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben zich in het bisdom meer dan 250 priesters en kerkelijke pedagogen schuldig gemaakt aan seksueel wangedrag. Veel akten waren intussen vernietigd; het werkelijke aantal misbruikgevallen zal ongetwijfeld hoger liggen. Het misbruik heeft ook betrekking op de ambtsperiode van Joseph Ratzinger, de huidige paus, die van 1977 tot 1982 aartsbisschop van München-Freising was. Slechts in 10 procent van de gevallen volgde er strafvervolging.

De misbruikgevallen bleven niet tot de Rooms-Katholieke Kerk beperkt, maar dat ze juist op grote schaal binnen een instantie als de kerk plaatshadden, schokte velen. Nog niet eerder in de geschiedenis verlieten zo veel leden de Duitse Rooms-Katholieke Kerk.

Voormalig minister van Volksgezondheid Andrea Fischer, zelf rooms-katholiek, deed op voorspraak van de slachtoffers onderzoek naar de misbruikgevallen op het Berlijnse Canisius College. Bij twee gespreksrondes tussen de jezuïetenorde en de slachtoffers was zij als voorzitter betrokken. „Het eerste treffen maakte veel indruk en was ook louterend voor de slachtoffers. Maar toen het een volgende keer over geld ging, verhardde de toon van de kerkelijke vertegenwoordigers snel.” Fischer ziet een grote mate van radeloosheid onder kerkelijke leiders. „De Rooms-Katholieke Kerk moet zich vaak verdedigen tegen aanvallen en haar visie aan de buitenwacht meedelen, maar ze is niet gewend om open over de eigen problemen te spreken en in samenspraak met anderen tot een oplossing te komen.”

Toch zijn het vooral de jezuïeten die openlijk aan zelfkritiek doen en cultuurverandering binnen de kerk eisen. Maar dat is iets wat niet zonder slag of stoot gaat. Jezuïetenpater Klaus Mertes trok onlangs in een radio-interview het boetekleed aan: „De sprakeloosheid in de kerk als het over seksualiteit gaat is een structureel probleem”, zei hij. De huidige rector van het Canisius College was de eerste die aandacht had voor de nood van oud-leerlingen.

De misbruikombudsman van de bisdommen, de Trierse bisschop Stephan Ackermann, weigert het boetekleed vooralsnog aan te trekken. Tegenover de krant Frankfurter Rundschau erkende hij weliswaar dat het tijd wordt dat de kerk openlijk in een mis boete doet, maar hij voegde eraan toe: „Ik waarschuw ervoor om voortijdig de verantwoordelijkheid van afzonderlijke daders op het instituut kerk af te schuiven.”

Inmiddels hebben de kerkelijke instellingen wel interne richtlijnen opgesteld die nieuwe gevallen van misbruik moeten voorkomen en pedagogen op dit gebied alert moeten houden. De jezuïeten hebben hun slachtoffers 5000 euro smartengeld per persoon toegezegd. „Dat kan het leed niet vergoeden, maar meer kan de orde niet opbrengen.”

Thomas Weiner besloot in mei 2010 als slachtoffer naar buiten te treden. Hij werd een van de vertegenwoordigers namens het lotgenotenverband Eckiger Tisch (hoekige tafel). Weiner ergert zich groen en geel aan de trage, lakse houding van de kerk. „Voor de buitenwereld ziet het er misschien goed uit. De richtlijnen om misbruik in de toekomst te voorkomen, duiden op een cultuurverandering. Maar daar gaat het ons op dit moment niet om. Wij wachten nog steeds op een uitgestoken hand van de kerk, op de vraag: „Wat hebben jullie nodig?” Die 5000 euro smartengeld is een lachertje.”

Friederike Beck, die namens de ombudsvrouw van de Duitse regering optreedt, valt Weiner bij: „Veel slachtoffers zijn ongeduldig. Zij willen dit hoofdstuk kunnen afsluiten. Boven alles willen ze bijstand, bijvoorbeeld in de vorm van therapeutische hulp. Daarom moet de kerk snel met een voorstel komen.”

Op de vraag hoe hij nu tegenover de Rooms-Katholieke Kerk staat, zwijgt Weiner even veelbetekenend. Al die jaren is hij lid van de kerk gebleven, tot vorig jaar. Zijn vertrek lijkt een bevrijding voor hem te zijn. „Het kan best zijn dat de kerk goede kanten heeft, maar de tijd van vergoelijken is wat mij betreft voorbij.”

Smartengeld voor slachtoffers van seksueel misbruik

De jezuïeten in Duitsland maakten in januari bekend dat slachtoffers van seksueel misbruik op jezuïetenscholen elk 5000 euro ontvangen. Het gaat om ruim 200 gevallen. Bisschop Stephan Ackermann van Trier, ombudsman van de Duitse bisschoppen met betrekking tot seksueel misbruik, heeft aangekondigd dat de Rooms-Katholieke Kerk dit bedrag als richtlijn beschouwt voor een eigen smartengeldregeling. Via de hulplijn van de kerk hadden zich tot eind vorige maand ruim 4500 mensen gemeld voor een schadevergoeding.

Eckiger Tisch, de organisatie van slachtoffers van jezuïetenscholen, eist daarentegen een vergoeding van ruim 80.000 euro per slachtoffer. Zij baseert zich naar eigen zeggen op berekeningen van de universiteit van Innsbruck.

Jezuïeten en Duitse bisschoppen willen in maart gezamenlijk met een aanbod voor ondersteunende slachtofferhulp komen, zoals vergoedingen voor therapieën.

Het Duitse pedofilieschandaal blijft overigens niet beperkt tot rooms-katholieke instellingen. Veel ophef ontstond door de onthulling in maart 2010 dat er in het liberale internaat Odenwaldschule in het Hessische Heppenheim tientallen jaren sprake is geweest van pedofiele handelingen. Minstens 132 leerlingen zouden tussen 1965 en 2004 seksueel misbruikt zijn door verschillende docenten. Het internaat stond bekend om de bijna familiaire banden die er waren tussen leraren en leerlingen. Bekende oud-leerlingen zijn de schrijver Klaus Mann (zoon van Nobelprijswinnaar Thomas Mann) en een van de zonen van de voormalige Duitse president Richard von Weizsäcker. De directie en het verbond van slachtoffers zijn het eens over een smartengeldregeling van ongeveer 500.000 euro in totaal. Het voortbestaan van de school is door het sterk teruggelopen aantal leerlingen onzeker geworden.

Na de campagne ”Spreken helpt” van de Duitse overheid meldden zich bij een speciale telefonische hulplijn tot nu toe meer dan 10.000 mensen die aangaven dat ze met ongewenste seksuele handelingen te maken hebben gehad. Uit de gegevens blijkt dat het in het merendeel van de gevallen, 60 procent, om misbruik in gezinnen gaat. Bij het overige misbruik gaat het in de helft van de gevallen om rooms-katholieke instellingen. Bij de meldlijn van de Duitse bisdommen kwamen nog eens 4500 meldingen van seksueel misbruik binnen.

In april 2010 riep de Duitse regering een conferentie in het leven onder voorzitterschap van de ministers van Justitie, Gezinszaken en van Onderwijs en Wetenschap. Tal van wetenschappers, belangenorganisaties, kerken en overheden werken sindsdien aan maatregelen om kindermisbruik te voorkomen en strafvervolging te verbeteren. Voor de financiële tegemoetkoming aan de slachtoffers wordt gesproken over een fonds waarin alle betrokken partijen geld doneren. De Rooms-Katholieke Kerk is hier vooralsnog tegen.

Kardinaal Simonis gaf pedopriester bescherming

/2 Reacties/in , , /door

Een meerderheid van de fracties steunt een voorstel van CDA-kamerlid Madeleine van Toorenburg. Zij wil weten wat het Openbaar Ministerie heeft gedaan met aangiften van seksueel misbruik in de rooms-katholieke kerk. Dit n.a.v. van een onderzoek van NRC Handelsblad, de Wereldomroep en Nieuwsuur. Zie hieronder het artikel van Joep Dohmen in het NRC.
Kardinaal Simonis komt voor de zoveelste keer in het nieuws als hij verstrikt raakt in zij eigen leugens…
De politiek begint het onderwerp aandacht te geven. Vorig jaar was nog geen kamermeerderheid voor een parlementaire waarheidscommissie. Is nu het einde van de doofpot nabij?

Een onafhankelijke onderzoekscommissie op initiatief van de politiek; dat is waar de slachtoffers van seksueel misbruik sinds begin vorig jaar al om vragen. Niet wachten op de commissie Deetman, want uit dat interne onderzoek van de katholieke kerk gaan dit soort flagrante feiten niet naar boven komen. Berichten als deze zijn tot nu toe uitsluitend door journalisten aan het licht en onder de aandacht van het algemene publiek gebracht.

Het lijkt eindelijk lente te worden voor de duizenden Nederlandse slachtoffers nu de politiek gerichte vragen begint te stellen.
Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

NRC – 10 feb. 2011 door Joep Dohmen
Kardinaal Simonis heeft in de periode dat hij aartsbisschop van Utrecht was een veroordeelde pedofiele priester beschermd. Hij hielp hem in 1991 aan een nieuwe baan als pastoor in Amersfoort. Daar misbruikte de priester opnieuw kinderen. Dat blijkt uit onderzoek van NRC Handelsblad, de Wereldomroep en het tv-programma Nieuwsuur.

Aartsbisschop Wim Eijk, de opvolger van Simonis, heeft de priester vorig jaar alsnog disciplinair gestraft voor het seksueel misbruik. Hij mag geen pastorale taken meer uitoefenen. Simonis, van 1983 tot 2007 aartsbisschop, had deze sanctie eerder geweigerd.

Het Openbaar Ministerie meldt dat tussen 1987 en 2008 zes slachtoffers van de priester aangifte hebben gedaan. In totaal zouden tientallen kinderen misbruikt zijn.
Simonis was door toenmalig bisschop Philippe Bär van Rotterdam geïnformeerd dat de priester in zijn oude standplaats Zoetermeer minderjarige jongens misbruikt had. Volgens het aartsbisdom wilde Bär van de priester af.

Het verleden van de pastoor werd door Simonis verzwegen voor de parochianen in Amersfoort. Simonis voorkwam ook niet dat de man in 2005 pastor werd in Eindhoven, in het bisdom Den Bosch.

Ouders die bij Simonis klaagden over de priester vonden geen gehoor. Hanneke Brunt, moeder van een misbruikte misdienaar van twaalf jaar: „Simonis zei tegen mij: ‘Dit bestaat niet in de Rooms-Katholieke Kerk. Daar doen wij niet aan’.”

Volgens slachtoffer Erwin Meester heeft Simonis „willens en wetens een pedoseksuele priester in bescherming genomen, terwijl hij eigenlijk zijn gelovige gemeenschap had moeten beschermen.”

Het beschermen van pedofiele priesters door bisschoppen wordt sinds 2009 door het Vaticaan gezien als een ernstig vergrijp. Het leidde onder meer tot ontslag en berisping van Ierse bisschoppen.

Simonis, inmiddels met pensioen, verklaarde vorig jaar in het tv-programma Pauw & Witteman misbruikzaken altijd „zeer zorgvuldig” te hebben afgehandeld. Nu weerspreekt Simonis in een reactie dat hij de veroordeelde priester heeft beschermd. Wel zegt hij de gang van zaken te betreuren.

Opvolger Eijk wil, naar aanleiding van deze kwestie, nieuwe priesters voortaan beter screenen.

Salesianen erkennen misbruik en vergoeden schade

/in , /door

Onderstaand artikel verschijnt zojuist in NRC.
In dit artikel is sprake van een brief van de Orde van Salesianen aan de slachtoffers.
Omdat de toon van de brief zo verschilt van eerdere reacties van orden of bisschoppen, hebben wij ook een link naar deze brief opgenomen. Link naar brief van Salesianen

Tot nu toe zijn het alleen nog maar woorden, de daden zullen moeten volgen, maar hier klinkt gemeend berouw en de wens naar een menselijke oplossing in door.
Dat alleen al zal mogelijk voor de slachtoffers een stuk erkenning zijn…

NRC – Binnenland
door Joep Dohmen

De salesianen van Don Bosco erkennen schuld in de affaire rond seksueel misbruik in de Nederlandse Rooms-Katholieke Kerk. In een brief aan alle slachtoffers van de congregatie wordt diepe spijt betuigd en een „ruimhartige” schadevergoedingsregeling zonder juridische procedures in het vooruitzicht gesteld.

Het is voor het eerst sinds de misbruikaffaire vorig jaar aan het licht kwam dat een religieuze groepering dit doet. De salesianen lopen zo vooruit op de conclusies van de commissie-Deetman en een besluit van de kerkprovincie over een smartegeldregeling.

De misbruikaffaire begon 26 februari 2010 met een publicatie over jarenlang misbruik in Huize Don Rua in ’s-Heerenberg, een internaat van de salesianen. Na ontkenningen en stilzwijgen volgt nu een schuldbekentenis. Alle slachtoffers – alleen al bij NRC Handelsblad en de Wereldomroep meldden er zich 43 – kregen afgelopen week een brief van de Nederlandse leiding van de congregatie. Hierin staat dat salesianen zich schuldig gemaakt hebben aan misbruik van leerlingen, veelal in internaten. Het vertrouwen van de kinderen en hun ouders is „ernstig geschaad”.

Gevallen van misbruik hadden moeten worden gemeld bij de overheid, wat meestal niet is gebeurd, geven de salesianen toe. Ze erkennen het afgelopen jaar niet altijd even goed en even snel te hebben gereageerd op meldingen. „Ook wij zijn overvallen door de omvang en de ernst van de zaken. Voor ons is het nog steeds moeilijk te bevatten dat medebroeders zich schuldig gemaakt hebben aan seksueel misbruik.”

De salesianen geven ook toe dat in het verleden de bestraffing van medebroeders die zich schuldig gemaakt hadden „niet altijd passend en adequaat” was. Met een betere reactie was herhaling voorkomen, aldus de congregatie.

De salesianen willen nog levende medebroeders die genoemd zijn, confronteren met de beschuldigingen. Voordat sancties worden getroffen, worden eventuele gerechtelijke procedures afgewacht. „Ook de verdachte medebroeders hebben recht op een eerlijk en zorgvuldig proces en dus ook op hoor en wederhoor.” Intussen zeggen de salesianen zich te willen inzetten voor een schadevergoeding: „Een collectieve regeling is in de maak. Wij zullen ons inzetten voor een ruimhartige regeling.” Ook worden de kosten van de slachtoffers vergoed. Binnen drie weken moet er een plan van aanpak zijn.
-Einde bericht NRC-

San Deurinck overleden

/1 Reactie/in , /door

Zojuist bereikt ons het bericht van het overlijden van San Deurinck.
Wij hebben hem leren kennen als een inspirerend strijder en schrijver. Wij zullen San missen om zijn inzicht, zijn kennis en zijn humor.

Wie zijn heldere reportage voor Terzake nog eens wil zien:
San Deurinck
en hier zijn bijdrage: “Terug naar Bleijerheide”

Het rouwregister voor San Deurinck

Wij wensen alle mensen die San kennen veel sterkte toe in deze droeve dagen.

Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

Afbeelding: Pope San – lesson number one

Slachtoffers vs Commissie Deetman

/4 Reacties/in , /door

Het huidige onderzoek van de commissie Deetman komt niet overeen met de verwachtingen van de slachtoffers. Hierdoor ontstaat een spanningsveld.
Veel energie wordt er door slachtoffers aangewend om te proberen het onderzoek ‘om te buigen’ zodat het wél aan die verwachtingen gaat voldoen…

Slachtoffers
Slachtoffers van seksueel misbruik zitten nu, na jaren, nog met de effecten van het seksueel misbruik en willen dat daar genoegdoening aan gedaan wordt.
Genoegdoening kan zijn (in combinatie of afzonderlijk, afhankelijk van het slachtoffer):
– gerechtigheid volgens de in onze maatschappij geldende wetten en regels. Dader en andere verantwoordelijken worden ‘volgens afspraken’ bestraft.
– gemeend berouw en vergeving
– schadeloosstelling

Commissie Deetman
De commissie Deetman is ingesteld om:
– feiten en omstandigheden van seksueel misbruik van minderjarigen te onderzoeken
– te adviseren over te verlenen zorg aan slachtoffers
– aanbevelingen te doen m.b.t. voorkoming in de toekomst

De commissie Deetman is niet ingesteld om:
– te onderzoeken wat er gedaan moet worden, zodat de slachtoffers ‘vrede’ vinden met wat er in het verleden is gebeurd
– te onderzoeken wat de lange termijn gevolgen zijn van seksueel misbruik

Complicaties
“Gerechtigheid”
Intern onderzoek
De r.k. kerk stelt in 2010, in antwoord op de golf aan getuigenissen van seksueel misbruik, een onafhankelijk onderzoek naar de gebeurtenissen in.
De r.k. kerk is zelf partij: de daders, oversten en bisschoppen e.d. maakten ten tijde van het misbruik deel uit van de kerkorganisatie.
Objectief gezien betreft het dus een intern onderzoek.
Door het onderzoek “onafhankelijk”, bij een niet-kerkelijke instelling,  te beleggen wordt de indruk gewekt meer te zijn dan dat, maar uiteindelijk besluit de kerkorganisatie wat er onderzocht kan worden en wat er gebeurt met de resultaten van het onderzoek.
Er is niets in te brengen tegen het feit dat de r.k. kerk dit intern onderzoek doet, echter: de overheid wacht nu de resultaten van dit interne onderzoek af om te besluiten of en wat er ondernomen moet worden.

Het onderzoek betreft een maatschappelijk probleem, tenslotte zijn alle betrokkenen (daders, verantwoordelijken, slachtoffers) op het moment dat de misdrijven gepleegd worden voor het merendeel inwoners van Nederland. Onderwijs-, opvang- en zorginstellingen, jeugdorganisaties,  etc. onderliggen op dat zelfde moment regelgeving en controle van de Nederlandse overheid.
Een intern onderzoek van de r.k. kerk kan dan niet afdoende zijn om tekortkomingen in het functioneren van de kerkorgansisatie en de overheid aan het licht te brengen.

Wetstraat contra kerkstraat
De kerkorganisatie hield zich aan de kerkelijke- en niet de burgerlijke wetgeving. Dit heeft geleidt tot een andere handelswijze, dan wanneer de burgerlijke wetgeving aangewend was. Bijv. daders werden overgeplaatst i.p.v. voor een rechter verantwoording af te moeten leggen. Hiervan zijn al voldoende gevallen openbaar geworden.
Door de handelswijze van de kerk, toentertijd, zijn nu veel zaken verjaard en kúnnen nu niet meer bij de burgerlijke rechter ter beoordeling voorgelegd worden.
Daarmee wordt de genoegdoening m.b.t. ‘gerechtigheid’ onmogelijk gemaakt.

Dit is wederom een maatschappelijk probleem en de maatschappij moet besluiten hoe nu omgegaan moet worden met deze ‘in tijd verlegde gerechtigheid’.
Het betreft een omvangrijke ‘omzeiling’ van het burgerlijk recht; de vaststelling van de exacte omvang kan niet worden overgelaten aan een intern onderzoek van de organisatie welke zich daaraan schuldig heeft gemaakt.

“Gemeend berouw en vergeving”
Om gemeend berouw te kunnen hebben en om verontschuldiging voor het aangedaan onrecht te kunnen vragen zullen de lange termijn gevolgen van het seksueel misbruik in kaart gebracht moeten worden. Anders: als je niet weet wat omvang van het aangedaan leed is, kan je ook geen gemeend berouw hebben en overzie je de volledige omvang niet van de gevraagde vergeving. Hoewel beide onderwerpen bij uitstek vallen onder de expertise van de r.k. kerk is het zonder de omvattende analyse niet, tot tevredenheid stellend van de slachtoffers, uitvoerbaar.

Het onderzoek van de commissie Deetman richt zich op het vaststellen van de aard, omvang, omstandigheden en verantwoordelijkheden van het misbruik. Dit is een weliswaar belangrijke, maar tegelijkertijd te beperkte, dimensie bij de vaststelling van het gevolgen van het misbruik.

Ook dit stelt wederom een maatschappelijk probleem.
De effecten van het misbruik hebben een uitwerking gehad op de persoonlijke ontwikkeling van de door misbruik getroffenen en daardoor hun inzetbaarheid en positie in de maatschappij. Velen vertonen een geschiedenis van fysieke en psychische klachten en professioneel, sociaal of emotioneel disfunctioneren. Dit heeft geresulteerd in directe gevolgen (financieel en sociaal) voor de maatschappij.
Deze effecten en de impact daarvan horen door de maatschappij onderzocht te worden, dit intern onderzoek doet ook daar geen recht aan.

“Schadeloosstelling”

Zonder een omvattende analyse van de werkelijk geleden schade (zie hierboven) kan geen sprake zijn van het financieel compenseren van die geleden schade. Een schadeloosstelling kan dan hoogstens een tegemoetkoming zijn in de gemaakte directe kosten om het gelijk te halen. De vraag blijft of het ooit mogelijk is de geleden schade volledig te vergoeden. Wat kost een mensenleven…netto… ‘onder de streep’…

Conclusie
De betroffenen zullen door het onderzoek niet de beoogde ‘rust’ of heling vinden en voortdurend om aandacht blijven vragen om wat hen is aangedaan.
Aan alle drie condities zal voldaan moeten worden.
De commissie Deetman is hiervoor niet de juiste partij.

Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

Oproep aan de parochies

/12 Reacties/in , , /door

Onderstaande brief is een initiatief van Joke en Frans Philipsen.
Zij sturen deze brief aan rooms-katholieke parochies.
Wij publiceren deze hier, omdat wij dit een heel mooi intiatief vinden: het probleem eens vanuit een heel andere dimensie aanpakken.
Kopieer de onderstaande inhoud en stuur het naar jullie parochies. Laat wel even weten waarheen je hem verstuurd hebt, zodat wij ook de reacties van de verschillende parochies op kunnen volgen.
Bij voorbaat dank.
De webmaster.

***begin originele tekst***
Aan het pastoraal-team van de ……… parochie.

Geachte dames en heren,

De pedofilieschandalen van het laatste jaar doen de RK-kerk op haar grondvesten daveren. Dat is mijns inziens zeer terecht.
Aan kleine kinderen is zeer grote emotionele schade toegebracht, die ze hun hele verdere leven hebben moeten meetorsen. Relaties zijn er door verwoest. Zelfdodingen hebben eveneens plaatsgevonden. Slachtoffers van misbruik zijn later zelf dader geworden door hun eigen kinderen te misbruiken. Ook zijn er veel meldingen gekomen over geestelijke en lichamelijke mishandeling van kinderen in kloosters en internaten.
Nooit heeft de katholieke kerk aandacht besteed aan de slachtoffers. Slechts de goede naam van de kerk was belangrijk. Alles verdween in de doofpot, daders werden overgeplaatst en konden daar weer nieuwe slachtoffers maken.
Er is door de kerk nu een commissie ingesteld (Deetman) die het seksueel misbruik vanaf 1945 tot op heden gedegen en wetenschappelijk moet onderzoeken. Het zal nog zeker een jaar duren voordat deze commissie met haar eindoordeel komt.
Veel slachtoffers, die zichzelf liever “overlevers” noemen, hebben geen of weinig vertrouwen in deze commissie. Ze vinden dat ze bij de duivel te biecht zijn. Waarom geen onafhankelijk onderzoek? is hun vraag. Het niet in de opdracht van de commissie Deetman zitten van geestelijke en lichamelijke mishandeling is eveneens een tekortkoming.
Geheime archieven werden door bisschoppen vernietigd!!.”De zaak was toch afgehandeld!! Bovendien stond er niet veel bijzonders in!!” zijn hun argumenten. Mijn vraag is dan waarom waren ze dan geheim en waarom zijn ze dan vernietigd?
De Nederlandse bisschoppen hullen zich verder in stilzwijgen en verschuilen zich achter de commissie Deetman, terwijl de slachtoffers smeken om geholpen te worden. Zij weten dat ze misbruikt zijn als kind, dat hoeft de commissie Deetman niet uit te zoeken. Het duurt deze mensen allemaal veel te lang en ze hebben nu erkenning en hulp nodig.

Wat ik nu heel opmerkelijk vind (en ook zeer schokkend) is dat dit onderwerp bij de pastorale medewerkers in de parochies amper schijnt te leven, terwijl de wereld om hen heen toch in brand staat. Hun kerk wordt dagelijks van de meest vreselijke dingen beticht. Iedere bisschop, priester, pater of non wordt voor een viezerik of kreng uitgemaakt.
Door Rome worden achtereenvolgens de homoseksuelen, de joden en de vrijmetselarij als boosdoeners aangewezen. Hoe bont kun je het maken.
En de pastorale medewerkers in Nederland doen niets. Lopen jullie je niet dood te schamen? Hoe kun je voor zo’n instituut werken? Daar kun je toch niet trots op zijn.
Wat ik wil is dat jullie, pastorale medewerkers van alle parochies in Nederland, weer trots op je zelf kunt zijn door bondgenoot te worden van alle slachtoffers van seksueel misbruik binnen de kerk door er bij de bisschoppen van Nederland op aan te dringen dat ze
1. een zeer dringend beroep moeten doen op de daders om zich te melden bij de commissie Deetman.
2. alle archieven onverwijld ter beschikking moeten stellen aan de commissie Deetman.
3. volledige openheid geven over eventueel reeds vernietigde archieven.
4. vooruitlopend op de definitieve aanbevelingen en de conclusies van de commissie Deetman voor de slachtoffers een adequaat hulpprogramma aanbieden.
5. in de opdracht van de commissie Deetman ook de geestelijke en lichamelijke mishandelingen meenemen.

Doe hiervan dan uitgebreid bericht in de media, zodat de slachtoffers zich dan gesteund weten door medewerkers van de kerk. De kerk die hen zo lang in de kou heeft laten staan. Deze mensen steunen is pas waarachtig pastoraal werk.
Wanneer het gehele onderzoek in volledige medewerking met de leiding van de Nederlandse katholieke kerk en gesteund door hun pastorale medewerkers in de parochies transparant en open geschiedt zal ook blijken dat 90% van de pastorale medewerkers goede, integere mensen zijn, die hun werk goed doen en het beste met hun medemens voor hebben. Die smet zal dan van jullie wegvallen.
Overigens ben ik zelf voor een parlementair onderzoek met verhoren onder ede. Want voor mij moet de onderste steen boven komen. Ik weet n.l. wat de combinatie misbruik, arrogantie en machtsmisbruik bij een mens kan aanrichten.

Mocht er van jullie kant nog behoefte zijn aan nadere informatie of verdere uitleg dan ben ik daartoe graag bereid die dan zo gewenst mondeling of schriftelijk te geven.

Met vriendelijke groet,
Frans Philipsen
Oude Doetinchemseweg 73
7038 BG Zeddam
Tel.0314-651185
fransenjoke@yahoo.com

***einde origineel bericht***

Oproep Kindertehuis in Zelem

/in , , , /door

Journalist Gerry Klompers (TV Limburg België) zoekt contact met:
Een Limburgs persoon die misbruikt is door vrouwen/nonnen en die zijn verhaal wil doen voor ons, uiteraard volgens alle regels van de anonimiteit?

U kan Gerry Klompers bereiken op dit gklompers@tvl.be en op 0032 11 71 22 30.

oproep seminarie weert

/8 Reacties/in , /door

ik ben op zoek naar lotgenoten van misbruik op het klein seminarie te weert.

misschien helpt het bij de verwerking

Belgie wil pedopriester uitzetten

/1 Reactie/in , , /door

WO 05 jan 2011 | 15.41
De Belgische autoriteiten willen een pedofiele priester het land uitzetten die zich jarenlang vergreep aan eskimokinderen. Pater Eric Dejaeger werd begin deze week opgepakt door de politie omdat hij illegaal in België verblijft, meldde het Vlaamse tijdschrift P-Magazine woensdag.

De pater uit België, die de Canadese nationaliteit verwierf, wordt in Canada verdacht van seksueel misbruik van minderjarigen. Hij dook jarenlang onder bij collega’s in Blanden bij Leuven.

Dejaeger misbruikte acht jongens en meisjes toen hij als missionaris in Canada werkte. Hij werd er in 1990 veroordeeld tot vijf jaar cel, maar kwam na achttien maanden vrij. Toen er in 1995 nieuwe klachten werden ingediend, maakte hij zich uit de voeten naar België. Hij is overgebracht naar een gesloten instelling voor vreemdelingen in Brugge.
Bron: ANP