‘In de ogen van Griet Op de Beeck zag ik mijn eigen zwarte gat’

‘In de ogen van Griet Op de Beeck zag ik mijn eigen zwarte gat’

Uit TROUW: SAMENLEVING door Iris Pronk– 8:43, 27 september 2017

2017-04-19 16:12:30 AMSTERDAM - Een portret van schrijver Griet op de Beeck, de Boekenweekauteur voor de 83ste Boekweek 2018. ANP KIPPA LEVIN EN PAULA

De persoonlijke getuigenis van schrijfster Griet Op de Beeck op tv maakt veel los bij andere slachtoffers van incest.

Het was alsof hij een vrouwelijke versie van zichzelf zag, zegt de vijftiger Boudewijn die als kind jarenlang seksueel werd misbruikt. Maandag zag hij het tv-programma ‘De Wereld Draait Door’, waarin schrijfster Griet Op de Beeck openbaarde dat haar vader haar misbruikt had. “Toen ik haar in de ogen keek, dacht ik: ‘Ik kijk in mijn eigen zwarte gat’.”

Boudewijn − die niet met zijn echte naam in de krant wil − was zo geroerd door de Vlaamse bestsellerauteur, dat hij gisterochtend al om kwart over acht zijn therapeut belde. Die kreeg gisteren nog veel meer telefoontjes en mailtjes van cliënten die zich in het verhaal van Op de Beeck herkenden. Ook bij Korrelatie kwamen tientallen telefoontjes binnen.

Liegen

De schrijfster was aanvankelijk van plan om ‘staalhard te liegen’ over haar misbruikverleden, vertelde ze in ‘DWDD’. Maar dat voornemen begon steeds meer te knellen. Haar nieuwe roman, deel 1 van een trilogie, heet ‘Het beste wat we hebben’ en drááit om incest. “Elke journalist met vier hersencellen op een rij zou natuurlijk vragen: waarom is dat voor jou zo belangrijk en heb je het zelf meegemaakt?”

Door te liegen zou Op de Beeck, die volgend jaar het Boekenweekgeschenk schrijft, een drukkend geheim met zich mee blijven zeulen. Bovendien zou ze op die manier meedoen aan “de cultuur van het grote zwijgen over de stukken werkelijkheid waar we eigenlijk liever niet naar kijken. En dat begrijp ik wel, maar dat heeft nog nooit een slachtoffer vooruit geholpen. Dat speelt alleen de daders in de kaart.”

Daarom besloot ze toch te vertellen over het misbruik, dat duurde van haar vijfde tot haar negende jaar. En over de verdringing van die traumatische ervaringen, waarvan ze zich pas in 2012 in therapie bewust werd. “De angst om niet geloofd te worden is verschroeiend en verschrikkelijk en staat herstel in de weg”, aldus de schrijfster op tv.

Integer

Die angst koesteren alle misbruikslachtoffers volgens Peter John Schouten, auteur van het boek ‘Traumaseksualiteit’ en de therapeut van Boudewijn. “Hun angst is chronisch en hardnekkig. Slachtoffers geloven het misbruik zelf eigenlijk niet, ze hebben het in een afgesloten deel van hun leven geplaatst. Ze bagatelliseren het: ach, het was maar een handeling die ik moest verrichten. Of: ach, het duurde maar een poosje.”

Hij vindt het moedig dat Op de Beeck het zwijgen verbrak. Ze krijgt op de sociale media ook wel kritiek, ze is al vergeleken met het jeugdige loverboyslachtoffer Maria Mosterd die later als fantast werd ontmaskerd. Maar Op de Beeck wekt een integere en krachtige indruk, vindt Schouten: “Ik vond haar optreden heel aangrijpend, door haar taal, door haar lef. Ze is een rolmodel. Ze laat zien hoe incest alles beïnvloedt, ze koppelt het aan haar depressie, haar eetstoornis, aan de verkeerde mannen die ze steeds weer koos. Ze laat zien: zo lééf je door misbruik. Maar ze zit niet te jeremiëren.”

Voor lotgenoot Boudewijn was de getuigenis van de schrijfster confronterend . “Ik heb er vannacht geen oog van dicht gedaan.” Hij had al zo’n vermoeden: “Toen ik haar eerste roman las, ‘Vele hemels boven de zevende’, dacht ik al: zij is vast misbruikt.”

Hij voelt zich ook gesteund door haar tv-ontboezeming. “Ze maakt het bespreekbaar. Incest ís er en je kunt er heel veel last van hebben. Het heeft mij helemaal gevormd.”

De echte naam van Boudewijn is bij de redactie bekend.

Lees ook: Griet Op de Beeck heeft alsnog woorden gegeven aan de ervaring uit haar jeugd

 

Honderden aangiften tegen blauwhelmen om seksueel geweld Congo

blauwhelmenHet lukt de Verenigde Naties maar niet om een einde te maken aan seksuele misdragingen van het eigen personeel in Congo, concludeert het Amerikaanse persbureau AP na eigen onderzoek. Sinds 2005 zijn er 700 aangiften gedaan tegen blauwhelmen en ander VN-personeel op missie in het Afrikaanse land, op een totaal van 2000 aangiften wereldwijd. Dit jaar is VN-personeel tot nu toe 43 keer beschuldigd en een derde van de aangiftes komt uit Congo.

Ondanks eerdere beloftes om het probleem aan te pakken, verdwijnen nog steeds veel gevallen van seksueel misbruik in de bureaucratische molen. En als er wel werk wordt gemaakt van een beschuldiging komt het volgens AP niet vaak tot een rechtszaak. Op dit moment is er geen sprake van samenwerking tussen de verschillende lidstaten omdat elk land, in overeenstemming met de VN-regels, zelf onderzoek kan doen en straffen kan opleggen.

Grootste missie

In Congo zijn meer dan 16.000 VN-militairen gestationeerd en daarmee is het de grootste missie van de Verenigde Naties. Blauwhelmen beschermen de bevolking tegen milities en criminele bendes in grote delen van het land waar de regering weinig tot niets te zeggen heeft. Etnische verschillen, een slecht functionerende overheid en de slechte infrastructuur bemoeilijken die taak.

Persbureau AP sprak met verschillende slachtoffers van seksueel geweld. Een van hen is een jonge vrouw die twee keer verkracht is door blauwhelmen en op haar veertiende twee kinderen van hen had. Veel vrouwen in deze situatie worden verstoten uit hun familie, uit schaamte of omdat hun kinderen niet helemaal donker zijn.

Verkeersongelukken

In Congo krijgen slachtoffers van verkeersongelukken die zijn veroorzaakt door blauwhelmen eerder een schadevergoeding dan slachtoffers van seksueel geweld. Verkeersongelukken gebeuren vooral tijdens kantooruren en VN-personeel dat zich misdraagt, doet dat dat meestal ’s avonds. Dat zou verklaren waarom de VN er niets mee doet, concludeert AP.

Het persbureau zegt dat de Verenigde Naties beschuldigingen van seksueel geweld niet goed registreren. Opeenvolgende VN-leiders hebben beterschap beloofd, maar de administratie is volgens AP nog steeds een puinhoop. Vorig jaar kwamen bijvoorbeeld wereldwijd maar 145 beschuldigingen binnen, terwijl er meer dan driehonderd slachtoffers in de boeken stonden.

Het lukte AP niet om een reactie te krijgen van landen die blauwhelmen leveren aan de Congo-missie MONUSCO. De meeste troepen komen uit India en Bangladesh, gevolgd door Afrikaanse landen als Egypte, Zuid-Afrika, Marokko en Tanzania.

Wel verband celibaat en seksueel misbruik

Uit het Nederlands Dagblad – 14 september 2017 – Hendro Munsterman

Volgens Australisch onderzoek is er een verband tussen het priestercelibaat en seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. In het rapport staat dat tussen 1950 en 2000 zo’n 7 procent van alle priesters minderjarigen seksueel zou hebben misbruikt.

Melbourne
Het onderzoek, verricht door The Royal Melbourne Institute of Technology, baseert zich op 26 internationale onderzoeken die sinds 1986 zijn uitgevoerd, waaronder het Nederlandse rapport van de commissie-Deetman.

Maar in tegenstelling tot het Deetman-rapport, dat geen direct verband zag tussen celibaat en misbruik, spreekt het Australische onderzoek juist van een belangrijke verhogende risicofactor. In de katholieke kerken van de oosterse ritus, waar priesters kunnen trouwen, is het misbruikpercentage lager en vrijwel te verwaarlozen. Verder is volgens de onderzoekers ook de patriarchale structuur en de bijbehorende zwijgcultuur een belangrijke oorzaak.

Volgens de onderzoekers, die ook geconsulteerd werden door de Australische Royal Commission, die onderzoek deed naar het misbruik en die later dit jaar haar eigen conclusies zal presenteren, is in de katholieke kerk in Australië en andere westerse landen inmiddels veel vooruitgang geboekt, maar staat preventie elders in de wereld nog in de kinderschoenen.

Dat werd eerder deze week overigens bevestigd door de Duitse jezuïet Hans Zollner, lid van de pauselijke antimisbruikcommissie. Volgens hem is in meer dan 75 procent van de landen het seksueel misbruik in de kerk nog onder de radar gebleven.

Tijdens een lezing die hij in Brisbane hield voor Australische kerkelijk werkers zei Zollner tevens dat Australiërs hun vertrouwen in de katholieke kerk volledig hebben verloren. Volgens de priester en psycholoog, die aan het hoofd staat van een onderzoeks- en onderwijscentrum over seksueel misbruik aan de Gregoriaanse Universiteit te Rome, is dat een specifiek Australisch probleem, dat op deze schaal uniek genoemd mag worden.

Het gehele rapport is te lezen via:
https://www.rmit.edu.au/content/dam/rmit/documents/news/church-abuse/child-sex-abuse-and-the-catholic-church.pdf