Vragenlijsten verwerkingproces 3.0 online op traumaseksualiteit.nl

Vanaf nu zijn twee nieuwe vragenlijsten over het verwerkingsproces online. Het zijn twee aparte lijsten voor mannen en vrouwen. Door het invullen krijg je uitgebreide informatie over het verwerkingsproces van seksueel misbruik en inzicht in hoe ver je zelf daarin bent gekomen. Goed om samen met je partner of je hulpverlener eens naar te kijken!

Natuurlijk zijn de andere lijsten traumaseksualiteit m+v en psychische dwarslaesie m+v ook online.

Er zijn meer dan 2100 lijsten compleet ingevuld.

Ga naar traumaseksualiteit.nl en lees verder!

 

Informatiebijeenkomst seksueel misbruik bij mannen in Hoorn (NH)

Op vrijdag 30 november 2018 is er in Hoorn (Noord Holland) een informatiebijeenkomst over seksueel misbruik van jongens en de effecten daarvan op het latere mannenleven.

Waarom deze bijeenkomst?
Iedereen vindt seksueel misbruik heel erg maar wat is er dan zo erg aan?
Er is weinig goede kennis over de schade, gevolgen van seksueel misbruik en zeer weinig over het verwerkingsproces. Met deze informatiebijeenkomst willen wij bijdragen aan het verspreiden van goede informatie over dit onderwerp.
De bijeenkomst is bedoeld voor mannen en hun partners, vaders en moeders wiens zoon werd misbruikt, betrokken familieleden, getuigen en andere betrokkenen. Ook hulpverleners die zich meer willen verdiepen in dit onderwerp zijn welkom.

Op het programma staat:

Waar praten we precies over?

Het moment en de schade
wat gebeurt er tijdens de eerste seksuele handeling met een jongen door een volwassene? wat is nodig na dat moment?
De gevolgen
zeer ernstig, nooit te onderschatten.
Incubatietijd
De incubatietijd is de tijd die ligt tussen het moment van misbruik en het moment dat de herinneringen terugkomen. Dat is meestal een zeer lange periode. In die tijd is de misbruik ervaring niet weg maar ondergronds. Dat manifesteert zich in:
• traumaseksualiteit (wat is dat?)
• leven met gespletenheid (hoe merk je dat?)
• vele gevolgen voor relaties, lichaam, psyché, seksualiteit, verslavingen
Het verwerkingsproces
• Verwerken is werk
• Hoe verloopt dit proces en is het verwerken wel mogelijk?
• in contact komen met wat er in stilte in je leeft
• dilemma’s doorwerken
• de vijf verbindingen met de dader verbreken
• leren leven zonder het misbruik op de achtergrond, betekenis geven, vergeven

De informatie is gebaseerd op het boek: “Traumaseksualiteit” geschreven door Peter John Schouten. Hij verzamelde zijn informatie in de vijfentwintigjaar werken met deze groep mannen die in hun jeugd te maken hebben gehad met seksueel misbruik. Vanuit het werken met deze groep is een theorie en een werkmodel ontwikkeld dat zeer bruikbaar blijkt in de hulpverleningspraktijk.

We maken deze theorie aanschouwelijk op een levendige manier en er is gelegenheid tot het stellen van vragen.

Tijd: vrijdag 30 november van 11:00 tot 15:00 uur (inloop 10:30)
Plaats: Hoorn (Noord-Holland)
Voorwaarde: alleen toegang na aanmelding via info@pjschouten.nl
Inschrijven tot en met uiterlijk maandag 26 november
Minimaal 10, maximaal 22 personen
Kosten 10 euro incl. koffie, thee en koek.

Presentatie door bestuursleden van de PJ Schoutenstichting o.a.:
Rinke Oost, Paul van Dam e.a.
(allen geschoold als Traumaseksuoloog bij Peter John Schouten)
(oud-)cliënten die iets willen zeggen of voorlezen.
Lees voor meer informatie over deze middag op www.pjschouten.nl

De speech van de premier van Australië

Zie je Rutte dit doen? Excuses maken dat de overheid de RK kerk zijn gang liet gaan en tot nu toe geen juridische stappen heeft ondernomen?

Excuses Australië om grootschalig seksueel misbruik van kinderen

De Australische regering heeft excuses aangeboden voor het seksueel misbruik van kinderen dat op grote schaal in het land heeft plaatsgevonden. Een onderzoekscommissie trok in december een beerput erover open: tienduizenden kinderen, veelal in de omgeving van de kerk, werden decennialang misbruikt.

Premier Morrison gaf geëmotioneerd toe dat de staat er niet in geslaagd is om de kinderen te beschermen tegen de “kwaadaardige en duistere” misdrijven.

Honderden slachtoffers en familieleden waren naar het parlement in Canberra gekomen om excuses van de regering te horen. “Australië heeft lang niet geluisterd, niet geloofd en geen gerechtigheid geboden. Sorry”, zei Morrison. “Ik zeg nu simpelweg: ik geloof jullie, wij geloven jullie, jullie land gelooft jullie.”

De onderzoekscommissie deed vijf jaar lang onderzoek naar het misbruik. Zestig procent van het misbruik vond plaats bij de Rooms-Katholieke Kerk.

Een schandaal blijft een schandaal

Wat vindt jij daar nou van?


In Amerika besluit een Amerikaanse overheid onderzoek te doen naar het misbruik in de katholieke kerk. Ze komt naar buiten met een lijvig rapport waaruit blijkt dat honderden rooms katholiek geestelijken zich schuldig hebben gemaakt aan het seksueel misbruik van bijna 1000 kinderen. Uit het zelfde rapport blijkt de doofpot cultuur in die zelfde organisatie. Woorden als “schokkend”, “schandaal” en “horror” vullen de (ook Nederlandse) persmeldingen. De katholieke kerk krijgt op dit moment klappen in de Staten die zij (naar mijn mening) nauwelijks meer te boven zal komen. Nog 10 Amerikaanse staten hebben inmiddels het voornemen uitgesproken onderzoek te gaan doen naar de gangen van de kerk daar. Wat er uit die onderzoeken naar voren komt kan ik al voorspellen. En ik heb geen kristallen bol nodig…

Daders en handlangers worden met naam en toenaam genoemd. Alles wat ze zo graag geheim wilden houden komt op straat te liggen. Een Amerikaan die nu nog niet door heeft wat een verfoeilijk instituut de rooms katholieke kerk daar is, is óf goed katholiek óf dom. De komende tijd stapelen zich de miljoenen schadeclaims op de kerkpleinen… En terecht natuurlijk, maar toch lees ik dat alles met een dubbel gevoel.

Laat me je een stukje mee terug nemen in de tijd…

In 2010 en 2011 doet de commissie Deetman, in opdracht van katholieke kerk Nederland, onderzoek naar het seksueel kindermisbruik door katholiek geestelijken. Eind 2011 publiceert deze commissie een lijvig rapport waaruit  blijkt dat honderden rooms katholiek geestelijken zich schuldig hebben gemaakt aan het misbruik van 10.000 to 20.000 kinderen. Bovendien stelde die commissie vast dat er binnen de kerk een cultuur heerste van doofpotten en onder tapijt keren van deze misdrijven. Heel even waren ook toen de Nederlandse media vol van “schokkend”, “schandaal” en “horror”. De Nederlandse overheid vroeg de katholieke kerk alles netjes af te handelen met de slachtoffers en dat-was-dat…

Op geen enkele wijze is de Nederlandse katholieke kerk ter verantwoording geroepen. Er is geen schadevergoeding geëist, geen openbare veroordeling uitgesproken. Geen enkel voorrecht (als WOZ-belasting voordelen, onderhoud van kerkgebouwen met belastinggeld, etc.) is ze ontnomen: business as usual voor de Nederlandse katholieke kerk.

En dat klopt dus niet voor mij. Hoe zit dat met jou? Wat vindt jij daar nou van?

Over die schreeuwende reportages en columns over het Amerikaanse schandaal. Terwijl niemand meer spreekt over het misbruik in ons eigen land?

Mag ik er wel nog even aan herinneren dat er nog steeds duizenden mensen leven in Nederland die moeite hebben iedere dag weer overeind te blijven. Die lijden onder levensbedreigende aandoeningen. Wiens leven alleen draagbaar is door dagelijks medicijn- of drugsgebruik. Wiens partners en kinderen emotioneel besmet raken door de verschrikkingen die hun partner, vader of moeder heeft moeten ondergaan als kind.

Mag ik even wijzen op de enorme, bijna onafzienbare, maatschappelijke schade die aangericht is door de katholieke kerk. Ik weet het, die heeft nog niemand in kaart gebracht of onderzocht, maar ik weet ook dat het daarbij om miljarden gaat.

  • Wat vindt jij daar nou van? En misschien kan je me dan ook eens uitleggen waarom het schandaal daar in Amerika zoveel belangrijker en verschrikkelijker is als het schandaal hier in Nederland terwijl dat 10 tot 20 maal groter is.

Officieel dan, want de echte cijfers zullen we nooit weten maar die liggen vele malen hoger! Geloof mij maar. Ik houd me nu zo’n 15jaar bezig  met dit onderwerp en hoor nog dagelijks van nieuwe verhalen en nieuwe slachtoffers die nooit eerder hebben gesproken. Bovendien beperkte zich het Deetman onderzoek voornamelijk op seksueel misbruik van jongetjes en bleef lichamelijk of psychologische mishandeling grotendeels buiten het rapport.

  • Wat vindt jij ervan hoe onze overheid deze zaak aangepakt heeft?
  • Wat hebben wij verkeerd gedaan dat het Nederlandse misbruik en de slachtoffers daarvan niet de aandacht heeft gekregen die het verdiend?
  • Wat vindt jij dat er nog moet gebeuren?

Ik ben reuze benieuwd naar jullie voorstellen en meningen, want misschien ben ik de enige die hier nog steeds kwaad over kan worden. Dan word het tijd dat ik er over ophoud en mijn verlies neem en constateer dat gerechtigheid gewoon niks meer te zoeken heeft in deze wereld.

Ben je bereid mijn naaste te zijn?

Dit interview met Paul van Dam verscheen in Groei Magazine.

Het artikel kun je hier downloaden

Shout 2 naar hulpverleners

Het is Traumaseksualiteit!

(dit artikel zond ik naar Trouw en later naar NRC. Beide hebben het niet geplaatst)

Het is Traumaseksualiteit!

Het seksueel misbruik nieuws van de vorige week: de paus vraagt om vergeving en de initiatiefneemster van #metoo Asia Argento blijkt zelf ook dader.

De paus vraagt vergeving voor de schade. Maar wat is die schade eigenlijk?
Daar geeft Argento met haar dubbele gedrag een antwoord op.

Ze vertegenwoordigt nu dader- en slachtofferschap in één persoon. We kunnen daar niet mee omgaan dus zoeken we naar een oplossing. Haar #metoo maatje poogt het op te lossen met: ”ik weet dat veel overlevers van verkrachting en trauma zelf seksueel uit de bocht vliegen. Hun wonden gaan diep.” om daaraan toe te voegen “maar ze blijft slachtoffer van Weinstein!”. Ze wil dat het slachtofferschap de hoogste prioriteit blijft houden. We zoeken ook mee om excuses voor haar daderschap te vinden omdat ze een vrouw is. Maar hoe steekt dat toch in elkaar, dat seksueel uit de bocht vliegen?

Het moet onder onze ogen komen waar we nog blind voor zijn.
Als hulpverlener bij verwerking van seksueel misbruik heb ik de afgelopen dertig jaar leren zien wat de schade van seksueel misbruik is en hoe de uitwerking van die schade in de gevolgen tot uiting komt. Ik ben dat Traumaseksualiteit gaan noemen. Alle slachtoffers snappen direct waar ik het over heb.

Het moment
De oorsprong van dit seksuele gedrag is terug te voeren naar één moment. Dat is de eerste keer dat een kind in de seksualiteit van een volwassene wordt getrokken. Er gebeurt dan schokkend veel in een enkele seconde.

De dader pleegt een overval op je lichaam en eigent het zich toe. In de shocktoestand waarin je raakt zet de seksuele behoefte van de dader zich als een imprint in je vast. Je komt daarmee voor het eerst in de misbruik-stand: je nee is weg, verdoofd en verlamd pas je je aan. Angst en onmacht bepalen je gedrag. De wil van de ander gaat vóór en je eigen woorden en gevoelens worden geblokkeerd. Je ondergaat of pleegt seksuele handelingen en als je daarbij zelf ook seksueel opgewonden raakt, zit je gevangen in de val van het misbruik. Je bent medeplichtig. Een schokkende ervaring is seksueel opwindend geworden. Dat is een duivelse combinatie die seksueel misbruik tot een uiterst complexe ervaring maakt.

Bovendien ontstaat een onvervulde behoefte aan hulp, moet je een kolossaal geheim meetorsen en ben je in een volwassenheid getrokken die je niet kan dragen.
Door geheim, schuld en schaamte is er geen mogelijkheid om dit te verwerken en blijven de dader en de daad in je achter. Zij blijven alles in je leven bepalen. Meestal zonder dat je het weet.

Zij die hun verleden niet kunnen herinneren,
niet willen kennen en er niet van willen leren
zijn gedoemd het te herhalen.

Onhandig genezingsproces
De gecompliceerde wond wil genezen. In een seksuele situatie waarin je jezelf verloren hebt, zoek je jezelf terug. Het zijn pogingen om de verloren macht te heroveren.
Slachtoffers (m/v) doen dat met actief slachtofferschap. Zij ensceneren aspecten van het misbruik opnieuw in de rol van slachtoffer, als kopie van de dader of als getuige. Deze in eerste instantie onbewuste verslavende herhalingsdrang zorgt ervoor dat
er langzaam bewustzijn ontstaat van het eigen gedrag. Daarbij geef je eerst de ander nog de schuld van situaties waarin je terecht bent gekomen, later besef je dat je zelf de eerste knipoog hebt gegeven. Het is dynamisch gedrag waarin slachtoffer- en daderschap niet meer te onderscheiden zijn. Het gedrag wordt gestuurd door een enorme behoefte om jezelf weer terug te vinden en je eigen grenzen weer te kunnen handhaven.
In de herhaling blijft de onmacht zich echter omvormen naar pseudo-macht.

Daar blijft het niet bij. Traumaseksualiteit betekent ook leven met de seksuele imprint van de dader die schier onoplosbare vragen over de eigen seksuele- en sekse-identiteit met zich meebrengt. De maatstaf is dat je seks opzoekt maar daar achteraf spijt van hebt.
Het gaat door tot de echte spijt komt. Na een zeer lange incubatietijd komen het verloren nee, de walging en de opgesloten woede weer tevoorschijn.

Conclusie
Uit mijn ervaring blijkt dat de schade door seksueel misbruik voor jongens en meisjes precies hetzelfde is. Het actief slachtofferschap heeft dezelfde uitwerkingen. Het toont de schade van seksueel misbruik. Alleen blijven we het daderschap van vrouwen en mannen verschillend interpreteren.

Peter John Schouten
Traumaseksuoloog

Auteur:
Traumaseksualiteit
mannen tussen slachtoffer- en daderschap

Academische Uitgeverij Eburon
1e druk 2016
2e druk 2018

traumaseksualiteit.nl

Shout 1 naar iedereen