Mijn leven

Mijn Leven,

Ik ben een man van 33 jaar , heb 2 toffe kinderen en een mooie vrouw(met X samen van ‘98) maar toch blijft het seksueel misbruik dat ik meegemaakt heb als kind me achtervolgen. Wanneer het juist allemaal begonnen is weet ik niet maar ik weet wel dat het geduurd heeft tot mijn 10 jaar. Als kind besefte ik niet wat me overkwam , hij zij altijd dat ik dit moest zwijgen want anders kwam de politie mij halen . Toen het misbruik stopte had ik er geen probleem mee wat me overkomen was , het leven ging zijn gewone gangetje . Mijn vader is ook een alcoholici en na enige tijd kon mijn moeder dit niet meer aan en kwamen mijn tante (zus van mijn vader) en nonkel praten met hem waarom hij zoveel drinkt . Zelf zat ik achter een deur te luisteren wat er allemaal gezegd werd want ik had veel bang dat hij over dat misbruik iets zou zeggen ( ik dacht dat dit allemaal mijn schuld was) . Na enige tijd is hij dan gestopt met drinken en ging ons speelgezin gewoon verder. Ik werd verliefd op x en alles was zo fijn . Onze eerste uitstapjes , vakanties en mijn eerste seksueel contact, Alles verliep zoals het moest lopen . Na 5 jaar relatie ging het plots mis ik (22 jaar) begon te twijfelen of ik x nog graag zag omdat het plots op seksueel vlak blokkeerde en ik wist met mijn emoties geen blijf meer. Nog steeds wou ik niet naar mijn binnenste luisteren . Na het eindigen van onze relatie ( waar ik veel spijt van heb) is het dan toch terug goed gekomen maar na 3 maanden begonnen de problemen weer met mij . Op een maandag ochtend wanneer ik normaal moest werken ben ik niet gaan werken en gewoon naar Antwerpen gereden en daar ben ik met iemand gaan praten over mijn seksueel misbruik( iemand van het jac) . Deze vrouw heeft mij goed geholpen en had me gezegd dat ik dit eerst aan x moest zeggen . Je kan niet geloven hoe mijn lichaam onder spanning stond ,ben toen x gaan opwachten langs de baan want ik wist met me zelf geen blijf meer. Samen iets gaan eten langs de autostrade en heb toen mijn grote geheim ( trauma) verteld . De tweede stap die ik moest zetten was het vertellen tegen mijn moeder . Ben toen rond 20 h naar huis gereden en alles verteld . Mijn moeder vond dit verschrikkelijk en even later kwam hij thuis en dit was het rotste punt voor ons gezin , je had die blik in zijn ogen moeten zien . Maar nog steeds wist ik niet wat er allemaal ging gebeuren , ik had zelfs nog medelijden met hem in de plaats van met mezelf want ik dacht nu ik dit allemaal verteld had alles na een tijdje beter zou gaan . Ik ben toen ook voor het eerst naar een psychiater gegaan ,eerst ik alleen en daarna ook samen met x . Kreeg voor het eerst pillen voorgeschreven (xanax ) maar na 3 maanden (ik bleef grotendeels bij x slapen) kon ik het niet meer aan was met maten van het werk iets gaan drinken en ben dan doorgereden naar de zee samen met een fles porto en een mes , heb toen voor het eerst in mijn armen gesneden ( wat deugd deed). Na vele oproepen op mijn gsm heb ik dan toch opgenomen en terug naar huis gereden , ik was totaal op( heb toen vele bezoeken gebracht aan psychiater en therapeuten ) ! Van toen af ben ik volledig bij x gaan wonen en als ik naar ons moeder wou moest ik eerst bellen zo dat hij wegging . Na de dood van mijn grootmoeder ben ik en x gaan samenwonen in het huis van grootmoe, zalig was dat alles ging perfect , had het soms nog moeilijk maar dat ging zowat op en af . Ik had zelfs momenten als ik me perfect voelde gewoon kon doen tegen mijn vader. Even later trouwde ik met x en kregen we onze eerste zoon( is nu 6) , tweede zoon( is nu 3 jaar ) en kochten een mooi huis , ik kon het bijna niet geloven . Maar met het ouder worden van onze kinderen ( zij bleven veel bij mijn moeder) kon ik hem daar niet meer verdragen . Ik vertrouwde hem niet samen met mijn kinderen en zei tegen mijn moeder dat ze de kinderen nooit alleen mocht laten . Ik werd er gewoon gek van , het idee dat ik mijn kinderen in dat huis laat . Na vele ruzies is mijn vader dan toch weggegaan , wat een hele opluchting was voor mijn probleem . Nu konden wij onze kinderen veilig bij ons moeder laten slapen. Maar nog steeds is mijn lichaam onrustig ( schaamte , spanning, niet kunnen genieten ) . Op dit moment staat mijn relatie met x zwaar onder stress omwille van het seksueel misbruik , de drukte thuis .Want ik weet dat x het ook heel moeilijk heeft gehad want zij heeft mij steeds moeten steunen in al die moeilijke tijden. Hierdoor heb ik op een bepaald moment ontdekt dat zij verliefd was geworden op iemand anders , wat mij heel veel pijn heeft gedaan en het beetje vertrouwen dat ik nog had in de mens had is op dit moment even zoek. Ik heb x dit vergeven maar makkelijk is het niet . We zijn op dit moment volledig uit elkaar gegroeid , samen doen we bijna niets meer . Had dit nooit verwacht dat ik dit allemaal zou meemaken . Wat ik wel weet is dat ik x niet wil opgeven maar op dit moment weet ik niet meer wat ik voel en ik weet dat dat bij haar ook zo is. Vroeger kon ik goed met x praten over alles , mijn trauma wat me dan deugd deed , over ons , de kinderen . Waar we nu nog enkel over praten is het gevoel dat weg is en soms nog ruzie over de misstap van x. Het is wel zo dat dit seksueel misbruik me ook sterk veranderd heeft . Ben wat negatiever geworden in het leven en mijn vertrouwen in de mensen is ook zoek. Het enige wat me op dit moment doet leven zijn mijn kinderen want hen wil ik alles geven wat mij is afgepakt. Want mijn vader heeft mij diep geraakt maar ik kan er nog steeds niet over praten met vrienden van me. Wat het akeligste is dat ik soms contact zoekt met hem , dit gebeurt vooral op momenten dat ik me sterk voel . Heb dit contact gezocht omdat ik dacht dat dit zou helpen in het verwerkingsproces , wat dus niet is. Heb al de gevoelens al gevoeld over mijn lichaam die je normaal in een leven moet voelen. Ik hoop dat ik alles een plaats kan geven maar op dit moment ben ik radeloos .
Fase1 Mijn kindertijd:0-10 jaar
Het seksueel misbruik had plaats van … tot ik 10 jaar was. Na het misbruik heeft mijn lichaam dit trauma afgedekt . Hij misbruikte mij in bad, of kwam mij halen uit de kamer , het was zelfs ook al gebeurt als we gingen zwemmen. Heb het nog steeds moeilijk om feiten te vertellen of op te schrijven zo vies en gruwelijk waren ze .
Fase2 Mijn tienertijd:11-20 jaar
Na mijn 10 jaar is alles gestopt en ging mijn leven gewoon verder . Ik werd 13 en ging naar het middelbaar , Van het 1 tot het 4 de middelbaar was ik steeds bij de eerste van de klas . Na het 5 de middelbaar ben ik beginnen uitgaan en was het gedaan om bij de eerste te zijn . Ik ben van mijn 17 tot mijn 19 jaar drugs beginnen te gebruiken en drank , dit was natuurlijk een goed middel om alles nog verder in mijn lichaam te duwen. Vanaf mijn 19 jaar ben ik gestopt met drugs en een relatie met x begonnen . Dit was een leuke tijd omdat we veel naar fuiven gingen en zorgen hadden we niet , alles was nieuw voor ons. We waren nog jong en we hadden het echt naar onze zin.
Fase3 volwassen:20-30 jaar
Mijn relatie met x ging verder en het werd een serieuze relatie , hierdoor moest van het fuiven een stap terug doen . Ik ging meer over het leven nadenken en toen zijn de problemen begonnen en is het zure zwijgpotje ontploft . Vanaf mijn 22 jaar de fleur van het leven , die mijn vader met zijn daden gaat verwoesten. De volle lading van allerlei emoties kreeg ik over mij heen en dat zorgde ervoor dat ik mijn relatie met x even moest beëindigen . Al snel kwamen we terug samen want de liefde voor x was te groot. Maar dit goed gevoel van liefde kon niet verhinderen dat ik alles moest vertellen over mijn seksueel misbruik. Na mijn bekentenis ging het leven verder want onze liefde was sterk genoeg om verder te gaan en op mijn 25 jaar ben ik dan getrouwd met x. Zalig wij 2 die al zoveel hadden meegemaakt samen op huwelijksreis (hier denk ik nog vaak aan). Even erna kwamen de mooie spruiten , wat de kers op de taart was voor ons huwelijk.

Fase4 volwassen:30-32 jaar ( 6-11-2012)
Kinderen worden groot en de druk op onze relatie ook , x heeft het na de geboorte van ons 2 de kind moeilijk gekregen . Vooral op vlak van hulp van haar ma , want een echte moeder heeft ze nooit gehad . Hoeveel keer haar ma bij ons thuis geweest is kan je op 2 handen tellen . Ze beschouwde de tijd voor dat mijn ouders uitelkaar gingen ons moeder als haar ma want die kwam vaak op bezoek en paste veel op onze kinderen . An heeft het er heel moeilijk mee dat ik wou dat mijn ouders uit elkaar gingen maar ik kon niet anders . Ik wou een veilige plek voor onze kinderen als wij 2 werken waren. Ik wist ook wel dat dit mijn probleem niet ging oplossen want mijn probleem zit in me , ik deed dit enkel voor de klein mannen. Want toen ze nog baby waren wist ik dat ons moeder ze geen seconde alleen liet maar als ze ouder werden kreeg ik bang dat hij dit ook bij hen ging doen ( hen meenemen naar zolder , kelder , buiten ,….). Nog een reden waarom ik wou dat ze uit elkaar gingen was omdat ik mijn moeder begon te haten dat zij nog steeds bij hem bleef . Ze wou nog steeds het gelukkige gezinnetje spelen voor de buitenwereld. Ik kreeg voor dat ze uit elkaar gingen dikwijls de vraag van ons moeder : ja wil je anders dat we uiteen gaan? Ik zou hier moeten beslist hebben wat zij moeten doen . Terwijl het beste geweest zou zijn dat ze direct uit elkaar gegaan waren toen ik alles bekend had en dat mijn vader verhuisde naar een ander dorp . Het is ook zo dat ik en x te financieel afhankelijk zijn van ons moeder . Want zonder die geld steun hadden we nooit een huis kunnen kopen . Hierbij wil ik wel ons moeder bedanken voor alles wat ze al gedaan heeft voor ons. Ik weet ook dat zij het niet gemakkelijk gehad heeft. Al bij al heb ik en x het goed samen maar momenten dat we samen iets doen of samen genieten is even weg. Wat ook begrijpelijk is na alles wat we meegemaakt hebben . Zelf hoop ik dat ik met dit schrijven mijn verwerkingsproces versnel want het is hoge tijd ! Ergens begin ik ook wel te beseffen dat ik het een plaats moet geven maar wat is dat een plaats geven , moet ik dan gewoon aanvaarden dat ik in mijn kindertijd een handicap heb gekregen van mijn vader. Ik wil een normaal leven met het probleem in mijn achterhoofd en niet een probleem dat mijn leven bepaald bij het doen en laten . Heb ook wel het besef dat andere mensen zo iets hebben van kom man laat dit los en ga verder met uw leven je hebt alles om gelukkig te zijn . Vroeger dacht ik ook zo , maar na mijn zelfmoordgedachten vroeger begon ik te beseffen dat mensen met problemen van welke aard ook dit allemaal niet zo simpel is. Vroeger dacht ik ook wel eens als ik iets zag op tv over zelfmoord van : “ dat begrijp ik niet dat een mens tot zoiets in staat is “ maar ja als je dingen meemaakt in uw leven ben je daar altijd door getekend zeker. Wat mijn probleem ook is , is het vele piekeren over alles en nog wat. Als ik al het gepieker tot nu had moeten opschrijven dan had ik nu al een volledige encyclopedie . Wat ik ook nog hoop is dat er over seksueel misbruik meer gepraat gaat worden . Zodat er meer hulp is en de schaamte die je meemaakt minder wordt . Want soms als ik getuigen hoor op tv of lees op het internet geeft mij dit het gevoel dat ik niet alleen ben .