Boudewijn Buch

AMSTERDAM, 25 NOV.

Melancholie en weetgierigheid, dat waren de grootste drijfveren van de schrijver-entertainer-verzamelaar Boudewijn B¸ch, die zaterdag op 53-jarige leeftijd aan een hartstilstand overleed. In een interview met Frits Abrahams in deze krant (17-04-93) maakte hij duidelijk dat zowel zijn boeken als zijn televisieprogramma’s voortkwamen uit een hang naar het rozevingerige verleden – aan de ene kant naar de spannende tijden van zijn grote idolen Goethe en Spinoza, aan de andere naar zijn eigen jeugdjaren, toen hij nog gelukkig was met zijn overigens handtastelijke vader. ,,Sedert mijn vader is weggegaan, voel ik me altijd en overal door iedereen in de steek gelaten”, zei hij in NRC Handelsblad.De germanist B¸ch was een romanticus, een van dood en vergankelijkheid bezeten persoonlijkheid die zijn Sturm und Drang wilde delen met zijn publiek. In de jaren zeventig deed hij dat als dichter, in dichtbundels als Nogal droevige liedjes voor de kleine Gijs (1976). Vanaf 1981, toen hij als prozaschrijver debuteerde met de 19de-eeuwse pseudo-biografie De Blauwe Salon, ontwikkelde hij zich als romancier. En nog voor hij in 1985 bij een groot publiek doorbrak met de vader-en-zoonroman De kleine blonde dood, begon hij met het presenteren van tv-programma’s.