Seksuele Identiteit
Al 40 jaar lang zit ik in een gevecht over mijn seksuele identiteit. Ik heb het gevoel dat dit me in mijn hele bestaan, met alles wat ik doe als een hamer ieder opgebouwd stuk leven vernietigd.
Ik voel me een heterosexuele man en heb een aantal relaties achter de rug die altijd eindigde met het feit dat ik het eigenlijk niet wist, niet of ik van ze hield of zij van mij, maar meer hoe me aan hen te binden. De relatie brokkelt dan langzaam af met uiteraard veel leed en pijn aan beide kanten. Eigenlijk wil ik niet loslaten en de dame in kwestie ook niet, meestal blijft dit nog jarenlang een slepende zaak.
soms heb ik een enorme aandrang om iets te moeten doen met een of meerdere mannen en soms komt het er dan van dat ik naar een ontmoetingsplaats ga of zelfs al 2 keer naar een gay sauna ben geweest. Als ik daar dan ben voel ik me hopeloos en ook vooral niet op mijn plaats, ik heb ook het gevoel dat de mannen geen aandacht aan mij schenken. Ik heb me soms wel eens door een man op zo een plaats laten masturberen, de eerste keer werd ik daar zo enorm ziek van, dat ik het uitkotste, de enekele keren daarna voelde ik me erg vies en had niet het gevoel dat dit nu iets zou zijn wat voor mij iets moois of geils was waar ik van genoot.
Ik kan me persoonlijk niets herinneren van een of ander seksueel misbruik toen ik jong was, maaar heb hooguit een vaag gevoel dat dit zo is geweest.
wie heeft ook zo een ervaring in zich?
Vind het zo erg voor je, heb de ervaring met mijn ex-man. Er is een blokkade waardoor je je niet kunt geven. Je zou op deze site kunnen nagaan waar misbruik dat je hebt verdrongen mogelijk kan zijn gebeurt.
Zelf heb ik mogelijk ook ervaringen ( de situatie was er wel naar; een kennis van de ouders die niet van de kinderen afblijft, een stiekemerd, later kwam dat pas uit door andere kinderen) . Bij mij ervaringen gemengd, ziek geweest maar ook, tegendeel bv. een overreactie (seksueel) op een bepaalde blik van een man, heel erg lastig omdat ik het niet verstandelijk kan interpreteren alleen een beeld. Als kind dat zich nog niets kan herinneren kun je je onmogelijk herinneren. Ik heb wel met mensen gesproken die met hypnose tot in de eerste maanden na hun geboorte konden zien wat er is gebeurt. Maar dat moet je ook aandurven.Ik wens je verder veel sterkte; de eerlijkheid naar jezelf en anderen vind ik goed.
Ja..komt mij heel bekend voor (helaas)..ik zit met hetzelfde probleem han. Ik begin me langzamerhand af te vragen of ik er echt bij was en of het wel zo gegaan is allemaal…ook ik ben het gevaar gaan opzoeken en ik kots er nu van maar aan de andere kant wind het soms ook op…voorbeeldje, ik was er zo erg aan toe dat als ik met mijn vriendin vrijde,dan dacht ik aan een man soms,die ervaring die ik had…vreselijk he.
Nu?Ik twijfel heel erg aan mijzelf…ik ben angstig en depressief geworden ervan…ik weet eigenlijk niet wat ik nu precies ben,maar ik weiger toe te geven aan die gevoelens die door misbruik in mijn jeugd zijn losgekomen..ik ben geen homo!!!( dat zeg ik tegen mijzelf)..ik val op vrouwen,om mee te stappen,enz…maar sexuele driften,dan denk ik steeds terug aan toen ik 10 jaar was en dingen moest doen bij een andere jongen die ouder was of naar hetgene dat ik later zelf ben gaan opzoeken en ik HAAT mijzelf daarom…ook al kan ik er niets aan doen misschien,maar toch Haat ik mij enorm en ik kan me dan ook niet eens aankijken in de spiegel,want dan voel ik schaamte!Heel veel schaamte,ook al wind het soms op…
Wat dat betreft,ja,ik ben zeer zeker getekend voor het leven! Sinds vorig jaar ben ik in een plaats om van mijn opgelopen alcohol/medicijn verslaving af te komen en nu 14 maanden “clean” ..ik moest in ruil daarvoor “de Heer” aannemen,maar ik blijf nog steeds gekwetst en ook al ben ik vorige week gedoopt…het lijkt wel of het alleen maar erger word en mijn wereldje zich weer aan het sluiten is ipv eruit te breken!
Ik wou dat ik jou en anderen kon zeggen dat je dit of dat moet doen,maar helaas,ik zou niet weten wat mannen…
Arctic
Ik herken me op een bepaalde manier in je. Alleen andersom; ik heb alleen relatie’s gehad met mannen maar heb de laatste tijd, sinds ik meer (helaas vervelende) inzichten heb het gevoel dat dat ook “fout” zit en gebaseerd is op het verleden. In de pubertijd deed ik alles wat “gevaarlijk” was. Krijgen van aandacht en gewild willen zijn, gevoed door vreselijke onzekerheid, ging kennelijk voor alles. Ik ging relaties aan met mannen die ook maar niet te stoppen waren terwijl het helemaal nergens over ging. In plaats van 10 jaar te blijven hangen had ik na hooguit 1 jaar al weg moeten wezen. Maar je zit vast, vooral vast aan elkaar en vaak gebaseerd op beiden problemen. En achteraf gezien krijg ik steeds meer het gevoel dat ik daar in die wereld helemaal niet hoor. Gewoon een verlengstuk van mijn misbruik. Ik weet niet of je misbruikt bent en misschien zou je er naar kunnen kijken (al je dat wilt door dat vage gevoel wat je hebt) Het kan wel veel los maken en de vraag is of je dat wilt. Aan de andere kant kan je er dan misschien iets mee en kan je andere keuze’s gaan maken. Maar dat is dus aan jou. Succes.
Ik kan me (helaas) maar al te goed in je verhaal vinden. Al moet ik zeggen dat ik nooit zover ben gekomen om iets te gaan uitproberen met mannen op welke ontmoetingsplek dan ook.
Er waren wel momenten dat ik dacht dat ik dat opwindend vond maar op dat moment zat ik niet goed in mijn vel. Op dat soort momenten ben ik een speelbal van mijn emoties en loopt alles door elkaar. Vanuit dit gegeven heb ik nooit gehandeld, en ben daar ook wel blij mee als ik dit hier lees.
Sterker nog, je zou bij mij een gradatie kunnen aangeven van erg in de war / erg ontvankelijk voor dwanggedachten / twijfels en onzekerheid / pijn in de buik / twijfels over geaardheid tot goed in mijn vel / 100% hetero / open en ontvankelijk voor de juiste sexuele prikkels etc.
Daarbij komt wel dat ik van huis uit altijd wat onzeker bent geweest dus dit blijft wel een factor op het moment dat het beter me gaat; wat me wel is opgevallen is dat stress (bij mij) een belangrijke factor is. Zodra ik de rust opzoek en stressvolle situaties uit de weg ga dan wordt de onzekerheid en de problemen zienderogen minder. Probleem echter is dat ik een stressvolle baan heb, dus dat helpt niet echt mee.
Voor de rest klopt je verhaal met het mijne. Altijd (sinds mijn 10 -12e jaar) in de war geweest over mijn sexuele identiteit, afzonderen, zelfopsluiting, angst voor dominante mannen of mannen in het algemeen, angst om weer iets te voelen en daar sleep ik me al bijna 40 jaar mee door het leven; waarbij de ene dag gemakkelijker is dan de andere.
Maar het is elke morgen of ik met een donkere wolk boven mijn hoofd wakker wordt, tenminste van het moment dat ik ‘het’ me weer besef. Waarbij ik nog steeds niet weet wat ‘het’ is maar het geeft me een heel negatief en slecht gevoel.
Ik ben getrouwd geweest en mijn huwelijk is er mede door kapot gegaan, Maar niet kunnen overgeven, niet kunnen binden, niet jezelf kunnen zijn, altijd het idee hebben op mijn hoede te zijn etc. Ik heb sinds kort een nieuwe vriendin waaraan ik alles eerlijk heb verteld wat er zover in mijn leven is gebeurd en hoe ik in het leven sta. Zij komt (helaas, maar misschien wel gelukkig uiteindelijk) ook uit een niet heel succesvolle relatie.
Ik heb het gevoel dat ik mijn bindingsangst mijn problemen met mijn (sexuele) identiteit kan overwinnen. Alhoewel hoe meer ik mezelf wordt, des te meer krijg ik het gevoel dat ik dichter kom bij datgene wat alles in het begin heeft veroorzaakt. Als ik daar alleen al aan denk dan schiet ik helemaal vol; het probleem is echter dat het niet anders blijft dan vage vermoedens/gevoelens en ik niets concreets op mijn netvlies heb, zoals anderen dat hier wel hebben.
Ik vind dat ik recht heb op een gelukkig leven, tot nu toe is het alleen maar geweest dat ik me van dag naar dag heb gesleept. Dat moet maar eens afgelopen zijn; en vanaf dat moment ben ik al verder gekomen dan ooit geweest en heb ik ondertussen al sensaties gevoelt bij mijn vriendin waarbij ik weet dat hetgeen is waar we hier met zijn allen naar opzoek zijn.
Ik heb overigens ook via hypnotherapie getracht achter een oorzaak te komen maar dat bleek niet effectief, de reden was omdat ik niet onder hypnose was te brengen.
Ik wens jou Han, maar de rest heel veel sterkte in de rest van jullie leven, en heb maar een tip: blijf volhouden en probeer een wit stipje aan het einde van de tunnel te visualiseren; seeing is believin; and believing is trusting yourself you can do it.
Heel veel succes.
Fred
Hoi Han,
Mijn man heeft precies hetzelfde meegemaakt en ondervonden en door de jaren heen ook vaak opgezocht met dezelfde effecten. Ook hij had geen duidelijk beeld op zijn netvlies van wat er dan is gebeurd dat hiertoe heeft geleid.
Eigenlijk is hij heel lang bezig geweest te ontkennen dat het iets te betekenen heeft. (ontkenning)
Ik heb inmiddels veel gelezen over de achtergronden van mannen die sexueel zijn misbruikt .
Allereerst had Emy het er al over dat als het misbruik in de (jonge) kinderjaren heeft plaatsgevonden, voordat je helemaal was ontwikkeld, dan is het als volwassene heel moeilijk om “dit vage gevoel” in taal of via rationeel denken te verwoorden. Ondertussen blijf je als volwassene wel zitten met het vage gevoel dat er iets mis is of in ieder geval niet goed is. Bovendien doe je dingen die je dus zelf niet snapt. En toch kun je er op de ene of andere manier niet mee stoppen.
Emy had het al over een reactie op een bepaalde blik van iemand. Dat gebeurt zonder praten en zonder denken, iemand kijkt je aan en je weet wat hij wil. Het gebeurt bijna onbewust. Alsof er een spyware progamma op de achtergrond draait dat dingen doet waarvan je je niet bewust bent.
Psychologisch gezien bestaat er zoiets als “homosexual imprinting”, zoek er maar eens naar met google. En je bent daarin dus niet de enige. En ook niet de enige die zit met schuld en schaamte gevoelens. Koppel het los van je persoon en identiteit.
Er zal een oorzaak zijn waarom je dit doet. En alleen jijzelf kan er achter komen waarom. Het feit dat je hier op deze site bent, geeft al aan dat je zoekende bent en in een proces zit met het luisteren naar jezelf en dat vage gevoel dat er iets niet goed is. En ook dat het alles vernietigt wat je dierbaar is.
Er zijn hele goede bronnen op internet.
Vooral in het engels. Kijk eens op de website van Jim Hopper. Schrijf dingen op die bij je boven komen. Als je erg last hebt van de dingen die er gebeuren, doe er iets aan en ga met iemand praten.
Mijn man is al een tijdje zo bezig, het voert te ver om hier diep op in te gaan maar er komt zeker het een en ander boven. Bovendien voel je zelf vaak wel of het daadwerkelijk een verband heeft met je vage vermoedens.
Mijn man had ook alles verdrongen, maar is er toch op een gegeven moment mee aan de slag gegaan omdat hij niet meer kon ontkennen dat de dingen die hij deed naast ons gezin niet gewoon waren.
En eigenlijk ben je daarin zelf altijd de beste raadgever en adviseur. Bovendien zijn er symtomen die zouden kunnen bevestigen dat er in je jeugd iets (sexueels) is gebeurd. Deze kun je uiteraard onderzoeken.
Heel veel sterkte gewenst.
Hoi,
ik zat net je antwoord op mijn verhaal nog eens te lezen.en besef me dat ik er de laatste tijd weer erg mee zit, vandaar dat ik ook weer op deze website ben gekomen.
Nu ik het weer herlees merk ik dat ik het alweer lange tijd aan de kantr heb gesvhoven en ik me langzamerhand weer vreselijk verscheurd voel door mijn gedachten en mezelf, Ik begin zo langzamerhand ook eenzaam te worden, aangezien ik het steeds moeilijker begin te vinden om met mensen in contact te kunnen komen.
Ik ga maar eens verder met mijn zoektocht.
hoe is het ondertussen met je man?
Groeten,
Han.
Voor mij was dit de oplossing:
http://www.brainphysics.com/yourenotgay.php
groetjes,
Fred