Aan de misbruikte mannen…

Naar aanleiding van 2Doc documentaire Misbruikte mannen schreef Margaretha Coornstra een indrukwekkende en krachtige column.

Misbruikte Mannen,

Het is met eerbied dat ik jullie aanspreek. Jullie speelden de hoofdrol bij een indrukwekkende afsluiting van mijn Aswoensdag 2015.
Als kind werden jullie op een katholieke kostschool veelvuldig mishandeld, seksueel en anderszins, door de ‘broeders’ die voorgaven hun leven aan God te hebben gewijd.

Gisteravond kreeg de dichtregel ‘Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens’ van Okke Jager voor mij weer nieuwe betekenis. Hoe kostbaar kan het zijn dat mensen – in jullie geval: mannen van een generatie waarbinnen je als jongen leerde om ‘stoer’ te zijn − zich zo kwetsbaar op durven stellen.
Want ik vond het ongelofelijk ‘stoer’ dat juist jullie, bij wie de schaamte zó hevig was, het opbrachten om voor de camera ook groteske details te benoemen die zichtbaar te walgelijk waren voor jullie woorden. Chapeau voor de krachttoer waarmee jullie daarbij de eigen grenzen wisten te verleggen. Wellicht hebben jullie daarmee gezorgd dat veel lotgenoten van welke generatie dan ook zich nu íets minder geïsoleerd en ‘raar’ voelen. Dat zij nu beseffen: ‘Zie je wel, het lag dus niet aan mij.’ Hulde.

Hoe intens brachten jullie het over: de angst en de afschuw bij de eenzame kinderen die jullie toen waren. Eenzaam met het geheim dat jullie zelf nog niet eens konden bevatten. Eenzaam met de schuld van de daders, door jullie ten onrechte ervaren als eigen falen.
Hoe wonderbaarlijk dat één van jullie tenslotte weer zijn hoop heeft kunnen vestigen op dezelfde Jezus, Wiens naam zo schandelijk was misbruikt door een groep sadistische frustraten. Hoe gun ik jou die vriendschap van oprechte christenen om je heen.
En hoe schrijnend dat iemand anders van jullie, inmiddels een trotse en liefdevolle opa, zelfs nu nog schroom voelt om zijn kleinkind te knuffelen, doordat hij zichzelf dan aan de dader van weleer doet denken. Kon ik jou je onbevangenheid maar teruggeven. Kon ik je maar overtuigen dat jij, juist jij − met jouw respect voor het lichaampje van die argeloze peuter − de opa bent die elke kleindochter zich zou wensen.

Jullie hebben een groots werk verricht, door inzichtelijk te maken wat seksuele terreur met een kinderleven, met een mensenleven kan doen.
Jullie noemen het celibaat als voornaamste oorzaak, en de bovenmenselijke eisen die door de kerk aan gewone mensen werden gesteld: je mag niet masturberen, je mag niet aan seks denken. “Dat kán toch niet?!”
Nee, dat kan ook niet. En toch, persoonlijk vraag ik me af of er niet meer nodig is dan een celibaat alleen, om volwassenen tot zulke gluiperige wreedheden te drijven als aan jullie zijn begaan.
Of het niet sowieso om mensen met een geringe gewetensfunctie én een verstoorde psychoseksuele ontwikkeling ging, die wellicht gevlucht zijn in het kloosterleven om zo langs maatschappelijk aanvaarde weg single te blijven. En of er niet snode lieden tussen gezeten hebben die, net als enkele scoutingleiders en sportleraren, langs deze weg kans zagen om aan hun parafiele wensen tegemoet te komen.

Hoe dan ook: jullie verhalen schreien ten hemel. Het is letterlijk God geklaagd hoe machtige organisaties weerloze kinderen in hun verstikkende greep hielden en hen tegelijk aan hun lot overlieten.
Nota bene ook een instituut als de kerk, die liefde en zuiverheid als hoogste norm predikt. Een kerk die, zoals jullie bezorgd aankaartten, ook in Afrika en Azië kostscholen sticht en zich daar over kinderen ontfermt.
Dat deze inktzwarte bladzijde die jullie ons voorhouden de redding moge zijn van de kinderen daar. Laat ons dit boek nooit dichtslaan. Opdat wij niet vergeten.

Met de meeste hoogachting,

Margaretha

Bron: https://myjour.com/a/margaretha-coornstra/aan-de-misbruikte-mannen