ambivalentie naar incest-ouders(s)
ª Hallo mannen! ik ben al jaren hulpverlener (AMW). Jong geleerd oud gedaan. Mijn moeder misbruikte me vroeger (7-18de jaar) als gespreks- en emotionele partner en zat jarenlang tegen mijn zin aan me ’s nachts aan bed (buik, rug, benen, NIET genitalia). Incest dus. Walging, je kent het wel. Diverse therapieen geprobeerd, maar ik kom niet veel verder. Schaam me niet, voel me niet schuldig, ben gewoon slachtoffer. Maar waar ik ongelooflijk veel last van heb is dat ik (niet voor de eerste keer) contact met ouders verbrak (vader deed altijd alsof zijn neus bloedde en was afwezig, afwijzend, niet-beschermend en later zelfs veroordelend) EN ook soms de erg sterke behoefte heb ze te zien en te doen naar hun toe alsof er niets aan de hand is. Ik heb ze allang geleden met alles geconfronteerd. Ik ben nu 41 nl. Moeder kan zich niets herinneren en ontkent, vader bagatelliseert. Beiden ervaar en ervoer ik altijd als eisend en grensoverschrijdend. Ik heb enorme moeite met de kinderlijke neiging z…
Lieve lotgenoot,
in mijn geval was het mijn vader… die al vroeg begon en toen het niet meer ‘kon’ sloeg mij als een onrechtmatige van zijn lichaam af… herken je de paradox… in mijn cultuur mag ik niet mondig zijn… niet een oudere tegenspreken… wel aan alle wensen tegemoetkomen met mondje dicht en niemand doorvertellen… nou dat niet doorvertellen heeft zo een impact gehad dat ik moest wachten op het sterven van niet de incest-ouder, maar ook de andere ouder, want de ander ouder weet het niet… en was er niet om te helpen…of waren te druk met hun/haar/zijn (eigen) problemen!!! Dus toen de laatste ouder stierf in 1998, ik ben dan 38 jaar, leid/lijd ik een emotioneel verdoofd leven…heb ik natuurlijk niet door… hahaha…erg aanhankelijk…erg behulpzaam…voor iedereen even aardig…alleen als het te laat is druk ik op de ‘hold-back-button’. maar inmiddels ben wel ik getrouwd in kerkgroep en het huwelijk is heilig en de kinderen die geboren zijn…het is het enige wat je nog hebt en wat je tot een goed einde wilt voleindigen…maarik ben burn-out….besef ik niet… loop door… ik voel me niet begrepen ontdek ik…feitelijk durf ik dat eindelijk aan mijzelf in stilte te zeggen…ik begin te praten…ik praten alleen over ‘oude’ incest en misbruik… maar mijn nachtmerries blijven…meervoudig…na het huwelijk extra en complexer… ik draai in vicieuze cirkel… ik ontdek het zelf… twee personen opperen…ik verspeel verstoppertje… dat was wat zinnigs…10 maanden daarvoor zei mijn echtgenote tot de huisarts waar ik bij ben dat ik misbruikt ben vroeger…ik reageer: goed, maar NIETS in het dossier!!! Zo bang ben ik …angst, twijfel, schaamte en vreselijke schuldgevoelens!!! Het leven is gewoon ondraaglijk…al 15 jaar wil ik de pijp uit, maar het lukt niet…geen hartaanval…geen ongeluk met ov….een week vÛÛr het eerste gesprek (mei-juni 1999) droom ik, unieke nachtmerrie…ik rijd in mijn auto…het rammelt de uitlaat… in werkelijkheid ook… het wordt donker…pikdonker…de auto waarin ik zit ontploft en ga MIJZELF zoeken na de ontploffing….Eindelijk wil geen poppenkast spelen, met mijn leven, dromen en fantasiÎn: alles vermengd, ÈÈn puinzooi in voortdurende tornado met kracht 1001! Dus praat ik…ik blijk in een incestueze huwelijk te bevakkeren. Ik loop weg…ik word door vrienden en familie ontvoerd en gegijzeld onder het mom van dat ik ‘emotioneel verward’ ben… Ik zal jullie mores leren…toen het woord psychose werd gebruikt door mijn vrouw… zocht het woord op in een woorden boek…zoals gewoonlijk…ik zei niks… want niemand geloof…ik heb geen ziekte-inzicht moet ik zeggen van de zogenaamde alwetenden… ik speel het spelletje, maar nu HEB IK DE HOOFDROL, ALLEEN weten zij het niet…Ik word opgenomen dus… IBW…eerst daarna RM…verschrikkelijk…onder curatele of mentorschap…dat is toch wat een niet wat een echtgenoot wil…ik was alleen met mijn bankpasje een weekje de hort op…mag ik effe… wie ontneemt mij dat na 18 jaar huwelijk… ik mag toch ook leven..alleen maar 1000 gulden gespendeerd….dat kan bruintje wel trekken…Ik trek mijn plannetje. ECHTbreken is de eerste, ECHTbreken met iedereen die mij misbruikt heeft. Met mijn ouders was dat makkelijk…die waren dood…maar de impact leefde IN MIJ!!! En dat was niet mis… Alleen maar verwrongen gedachten,gevoelens over zaken die normaal moeten zijn in het leven… Maar wie heeft nu een diploma om het leven aan te kunnen of een ouder te zijn… Hoe kan nu volwassen met baby-emoties anderen opvoeden…hunkerend naar moeders tedere aanraking, terwijl je seks krijgt…alles heeft ze berekent… de echtgenote… net als de nederlandse staat heeft ze alles op een rij… ze weet precies wanneerze 65 wordt, tien jaar eerder dan ik… Nou dat feestje gaat mooi niet door. ze moet haar eigen boontje doppen…en ik heb mijn hele verleden op mijn bordje opgediend gekregen…probeer maar dat op te krijgen… nou je walgt wel…maar het lukt wel… wel uit de kerk gezet… want ik ben eindelijk vrijgezel en ik mag leven…dus lieve lotgenoot, jouw misbruikers zullen waarschijnlijk niet toegeven of misschiet ooit beetje bij beetje… je hebt die erkenning nodig EN niet nodig…het gaat erom dat jij sterk in je schoenen staat. En eindelijk voor je zelf gaat…
Ik houd van je en ik vecht met je …lieve homo sapiens. Jij hebt het recht om te leven…En mensen in vroegere relaties zullen dat niet prettig vinden (zacht uitgedrukt)… Je hebt het recht om te veranderen…en soms ook abrupt…laat je emoties opkomen…je bent volwassen om ze zelf ter hand te nemen. En je zelf te koesteren…en je zelf te accepteren…ballast weggooien …loslaten….en leven…zaken ondernemen…eindelijk ZELF BESLISSEN…ik wist niet wat dat was…totdat ik mijn leven in mijn handen nam. Wat een verademing…ik leef … niemand betaalt die adem die ik elke keer adem..het is gratis… niemand kan mijn leven claimen…niet meer…ook niet misbruik in welke vorm dan ook, kan mij claimen… ik laat dat niet meer toe…Ik weet assertiviteit is en relativeren, cynisme, ironie, sarcasme, en satire. Bijna 40 jaar ‘verborgen’ woorden en hebben ze betekenis gekregen…de worrden ‘leven’… Over geloofsgroepen ben ik heel cynisch, niet de mens, maar de instituut, ik let niet zoveel meer op is het een de-of het-woord… ik lees en schrijf eindelijk gedachten/gevoelens en lees geen losse woorden die geen betekenis hebben…En mijn concentratievermogen die decennias waren ‘zoekgeraakt’ is terug aan het komen… Mijn hoofd kan nu resetten… ik krijg nieuwe energie…ik kan vooruit…wel voorzichtig met realties, want het vertrouwen in mijzelf en de anders is behoorlijk geschaad geweest…nogmaals ik houd van je lieve lotgenoot en ik weet dat je redt ..je mag schrijven…
Aziz
Ik vind je manier van praten nogal ziek. Dat een moeder bij je in bed ligt en graag je aanraakt hoeft niet te betekenen dat je misbruikt bent.
Ik heb een pracht zoon van 4 jaar en ik hou er van hem helemaal suf te knuffelen, vol te kussen, hem te aaien over zijn hoofd, gewoon hem affectie geven ( wat een moeder HOORT te doen ). Dat betekent niet dat ik seksueel naar hem verlang, no way. Dat betekent dat ik áls moeder onwijs veel van hem houd op een gezonde manier.
Ze heeft je toch niet aan je piemel gezeten. Dat zou een pedofiel die seksueel denkt dus wél doen. Ik zou daarom ook nooit aan zijn piemel zitten en zeker niet naarmate die ouder word. Alleen als hij zich zorgen er maakt om en vraagt aan mij of ik er naar kan kijken ofzo.
Snap je een beetje wat ik bedoel ? ( Trek niet té snel een oordeel ). Moeders willen het beste voor hun ventje ( natuurlijk uitzonderingen )
Toch sterkte omdat jij het áls negatief ervaren hebt blijkbaar.
Toch vind ik u net de meest geschikte persoon om te werken bij het AMK! Je tekst is erg raar..