Cameron spreekt van een nieuwe dreiging: seksueel misbruik

Hoofdredactioneel commentaar in het Reformatorisch Dagblad 4 maart 2015

Commentaar: Cameron spreekt van een nieuwe dreiging: seksueel misbruik –
Jimmy Savile is in Groot-Brittannië het symbool geworden van grootschalig kindermisbruik. Maar hij is niet de enige die vele slachtoffers heeft gemaakt. Groot-Brittannië heeft sinds dinsdag een nieuwe dreiging. Het is geen terrorisme, werkloosheid of gevaar in het verkeer. Het gaat om seksueel misbruik van kinderen.

Geen verkiezingsprogramma of beleidsprogramma heeft dit ooit zo genoemd, maar premier Cameron had dinsdag het gevoel dat hij niet meer anders kon. De seksschandalen waar kinderen bij betrokken zijn, hopen zich op.
Dinsdag kwam daar een nieuw rapport bij, over het misbruik van ruim 370 kinderen uit de omgeving van Oxford door een bende. Dit vond niet plaats in het hippietijdperk waarin pedofilie nog kon, maar na het jaar 2000. Op „industriële schaal”, aldus Cameron.
Terecht toonde premier Cameron zich dinsdag geïrriteerd over het gemak waarmee burgers aan signalen „voorbijwandelden.” Vijftig jaar geleden was het misschien nog mogelijk om te zeggen: Het zal wel niet waar zijn. Maar deze cultuur van ontkennen past niet meer in een tijd waarin iedereen weet dat het gevaar om de hoek ligt. Wegkijken kan niet meer.

Het symbool bij uitstek van het Britse wegkijken is het in 2011 overleden BBC-kijkcijferkanon Jimmy Savile. Vorige week nog werden er nieuwe feiten bekend over het spoor van seksuele verwoesting dat hij trok. Het aantal van zijn slachtoffers moet in de duizenden lopen (ervan uitgaande dat de onderzoeksrapporten kloppen).

Savile zou je een ”goedmens” kunnen noemen. Hij zette zich met de BBC-camera in voor fondswerving voor de bestrijding van ernstige ziekten. Hij begon daarmee kort na het aantreden van de regering-Thatcher. In elk ziekenhuis kon hij elke kamer binnenlopen, want deze manier van fondswerving paste bij het terugdringen van de overheidsuitgaven.
Zodra er bij een project bureaucratie of toezicht hoorde, vond Savile het niet interessant meer. Het gevolg was dat hij allerlei voorrechten kreeg. Het resultaat kennen we: de schaal waarop hij misbruik van het vertrouwen heeft gemaakt, grenst aan het ongelooflijke.
Niet dat er nooit twijfel is geuit. De oudste klacht tegen hem stamt al uit 1964, zo heeft de politie toegegeven. Maar ja, wie geloofde dat nu? De oprechtheid van een ”goedmens” trek je niet in twijfel. Bovendien bracht hij geld op. Hij stond boven elke verdenking.

In Groot-Brittannië lopen intussen nog enkele andere onderzoeken, onder meer naar een netwerk van pedofielen in Londen waarbij ook politici betrokken zouden zijn geweest. Misbruik van kinderen is een laakbare overschrijding van een grens. Kinderen leven niet met seksualiteit zoals volwassenen dat doen. Zij verkeren nog in de „onschuld”, zoals dat wordt gezegd. En zij hebben recht op die onschuld. Zo heeft de Schepper de menselijke ontwikkelijk bedoeld. Als het woord ”respect” ergens op van toepassing is, is het wel op het kind-zijn.
Het is goed dat de Britse premier deze bedreiging aan de orde stelt. Maar laat het hier niet bij blijven. Onze verseksualiseerde cultuur kent vele bedreigingen van de zedelijkheid en de kinderlijke ”onschuld”. Een (inter)nationaal debat daarover is geen verlies.

Bron: Reformatorisch Dagblad.