Archief voor categorie: boeken

“Dat ik geen seks had bij de hoeren was voor die gasten voldoende om te denken dat ik homo was”

“Ik voelde me heel erg bang. Om mijn moeder en vader achter te laten, om wat die klootzakken hadden gedaan.” Het is november 1992 en Pascal van der Wielen wil springen. Strop om de nek, eenzaam in een park in Schagen. Het is de eerste van vele zelfmoordpogingen die de matroos zal ondernemen. Weg van de marine maten die hem hebben bedreigd, mishandeld, aangerand en verkracht. Veertien jaar na dato zijn de daders nog nooit gepakt, is er nooit vervolging ingesteld en zijn de strafbare feiten bijna verjaard.

“De marine was mijn grote droom. Ik wilde varen. Na mijn diensttijd bijtekenen en de zee op” vertelt de oud-matroos op de bank in zijn kleine woning. Hij zag de afgelopen dagen zijn ervaringen bij de marine veelvuldig langskomen in nachtmerries en flash backs. Hij wordt al jaren behandeld, met wisselend succes.

In 1992 is Pascal een rustige maar enthousiaste jongen.De training voor de dienstplichtige matrozen is zwaar, maar hij geniet.Dit is wat hij altijd heeft gewild.Overdag hard werken ‘s-avonds met maten naar de kroeg. In een cafe in Den Helder komt Pascal vier marine maten tegen. Ze drinken veel en scheppen op over hun veroveringen. “Later geloofden ze mij niet meer, omdat ik sterk begon te overdrijven.”
De vier besluiten dat matroos van der wielen nodig naar de hoeren moet. onder de bedreiging van een stiletto gat Pascal mee naar Amsterdam. “Ik heb toen geen seks gehad, en dat was voor die gasten voldoende om te denken dat ik homo was. Enkele dagen later slaan de vier in het centrum van Den Helder de matroos in elkaar. De dag erop vallen drie van hen de kamer van Pascal op het marine-terrein binnen. Ze slaan hem in elkaar, kleden zichzelf en Pascal uit en randen hem aan.

Pascal van der Wielen werd gegijzeld, aangerand, en verkracht door zijn “maten” bij de marine in Den Helder.
Veertien jaar later is de zaak nog niet verjaard, maar zijn dossier met aangifte zou zijn verdwenen.

Ten einde raad zoekt Pascal hulp. vergeefs. De huisarts bleek een marineman, de wijkagent van de marechaussee was ziek. Die avond besluit de jonge matroos op het laatste moment geen einde aan zijn leven te maken, niet wetende dat het ergste nog moet komen.
Op 3 december 1992 snijden de vier militairen hem de pas af. Ze slepen hem in de auto en in de duinen misbruiken ze hem. Hij wordt inelkaar getrapt en terwijl een pistool tegen zijn hoofd staat moet hij een van de mannen pijpen.
Pas twee jaar later durft Pascal aangifte te doen. Hij is dan al langdurig ziek, wordt psychiatrisch behandeld en woont begeleidt. De marine droom is voorbij. Zelfs een opleiding voor matroos bij de binnenvaart is te zwaar. Zeilen tijdens de vakantie gaat nog net.
vervolging van de daders is vandaag de dag nog mogelijk. de verkrachting en de vrijheidsberoving zijn nog niet verjaard. van der wielen verwacht er weining van. Twee jaar geleden hoorde ik dat mijn dossier in Den Helder is verdwenen.

‘Twee jaar geleden hoorde ik dat mijn dossier weg was’
Op 17 februari 1994 deed Pascal van der Wielen uiteindelijk aangifte van aanrandlng, verkrachting en mishandeling. De aangifte bij de Koninklijke Marechaussee in Eindhoven is in bezit van het AD. De twee verbalisanten, destijds wachtmeesters van de marechaussee, kunnen zich de zaak nog herinneren. Volgens een woordvoerder hebben ze zich de affaire erg aangetrokken. Nagaan wat er met de aangifte is gedaan, kan de marechaussee vanwege een verhuizing niet. Volgens Van der Wielen hoort hij na de aangifte wekenlang niets. Als hij navraag doet, blijkt dat het dossier is doorgestuurd naar de marine in Den Helder. “Korte tijd erna hoorde ik uit Den Helder dat een onderzoek niets heeft opgeleverd”. Vervolging van de daders is veertien jaar na dato nog mogelijk. De verkrachting en de vrijheidsberoving zijn nog niet verjaard. Van der Wielen verwacht er weinig van. “Twee jaar geleden hoorde ik dat mijn dossier in Den Helder was verdwenen,” ook het Openbaar Ministerie in Arnhem, dat militaire strafzaken behandelt, moet het antwoord schuldig blijven. Duidelijk is wel dat nooit vervolging is ingesteld. Navraag doen is volgens een woordvoerder niet mogelijk. “We kunnen bij oude dossiers alleen zoeken naar namen van verdachten.” Die namen zijn er niet, zoals in de meeste verkrachtingszaken.

Hij is voorgoed weg bij de marine. Jaren geleden ben ik eens gaan praten, tja, zeiden ze, dit soort zaken gebeurt vaker.
Van der Wielen schreef over zijn misbruik “Winter” uitgegeven via www.gigaboek.nl