Ondersteuning gevraagd: 1e Class Action in België

Ontvangen van Dammy Vermeersch

Op 16 september 2011 te Gent om 09.00h in zaal 2.2. van het Gentse gerechtsgebouw (Opgeëistenlaan 401, 9000 GENT). Dagvaarding tegen de kerkelijke autoriteiten – CLASS ACTION (CA) 741 – ingeleid voor de 16e kamer van de rechtbank van eerste aanleg.

De aanwezigheid van zoveel mogelijk slachtoffers/overlevers en steungroepen zou een uitstekend teken van solidariteit zijn en de buitenwereld tonen dat we het kerkelijk machtsmisbruik beu zijn.

Er wordt vrij veel pers verwacht vermits een dergelijke gerechtelijke actie een unicum is en een eerste stap in de richting van rechtvaardigheid eisen.
Ikzelf ben b.v.b. geen lid van een groep en/of organisatie.
Ik wil een neutraal solidair signaal geven om gerechtigheid te eisen van een instituut dat zich boven de burgerlijke wet stelt.
Niet meer, niet minder.

Dammy Vermeersch

Initiatief ondersteund door:
survivors voice europe
stichting mannenhulpverlening na seksueel misbruik
secular europe campaign

KLOKK ziet af van samenwerking met Wolters

door Ton Leerschool – 11 augustus 2011
Zojuist ontvingen wij het onderstaand persbericht van KLOKK (Koepel Landelijk Overleg Kerkelijk Kindermisbruik). Graag maken wij van de gelegenheid gebruik daar een stukje eigen commentaar aan toe te voegen.

Per 1 september gaat de kerkelijke instelling Hulp & Recht over in de nieuwe (volgens de katholieke kerk) onafhankelijke stichting: Meldpunt Seksueel Misbruik RKK. Volgens de eigen website van het nieuwe meldpunt heeft e.e.a. geen procedurele gevolgen voor de lopende zaken van slachtoffers. Maar verteld ons die zelfde website: “Wel wordt de dienstverlening van het meldpunt verbeterd en zullen klachtenprocedures veel sneller kunnen worden afgewikkeld.”

Betrek ik dat dan op de vele berichten van klagers die ons de laatste tijd bereiken, dan betekent dat dat de klachten nog sneller afgewezen zullen worden!

Want dat is nog steeds de realiteit: het meldpunt doet alles om klagers terug naar af te verwijzen.
Verschillende zaken van de zelfde dader of organisatie worden niet met elkaar in verband gebracht en er wordt nog steeds gereageerd alsof iets dergelijks toch niet gebeurde door rooms katholiek geestelijken of op door hen geleide instituten, i.p.v. de klagers ernst te nemen.

De website weer: “Het bestuur is blij dat de Commissie Bandell in nauwe onderlinge samenwerking op zo korte termijn de nieuwe onafhankelijke organisatie heeft kunnen opzetten die het volledige vertrouwen en de steun heeft van bisschoppen en oversten van ordes en congregaties.”
In het licht van onze, inmiddels jarenlange, ervaring met de bisschoppen en oversten van de orden en congregaties stemt ons dat niet hoopvol!
Tot zover de z.g. onafhankelijkheid van dit nieuwe meldpunt dat met veel tamtam in de media gezet is!

De nieuwe organisatie

De nieuwe stichting wordt in twee blokken verdeeld:
Voorzitter van de Klachtencommissie is mr. G.A.M. Stevens uit Roermond; van 2002 tot 2010 President van het Gerechtshof in ’s Hertogenbosch. Het platform hulpverlening valt onder prof. dr. W.H.G. Wolters, klinisch psycholoog en psychotherapeut.
En dat is degene waar KLOKK (en wijzelf) een probleem mee hebben.

Op 8 juli vond een verkennend gesprek plaats op uitnodiging van Slachtofferhulp Nederland.
Hierbij was, naast vertegenwoordigers van Slachtofferhulp Nederland, Stichting Arq, VSK, Movisie, Blauwe Maan en KLOKK, ook dhr. Wolters aanwezig. Deze vond het nodig bij het kennismakingsrondje al duidelijk te maken dat de lotgenotengroepen, wat hem betreft, geen partij aan tafel waren. Een goed begin voor een gesprek! Verder wees hij de aanwezigen terug naar het collegebankje om hen langdurig over zijn eigen verdiensten en expertise te onderwijzen. Dat de aanwezigen dit allemaal geduldig hebben zitten aanhoren, getuigd van hun goede opvoeding en geduld, maar tegelijkertijd raakten zij steeds meer overtuigd dat de narcistische en arrogante instellng van dhr. Wolters “het niet gaat doen voor de slachtoffers”.

Een oplossing zonder de slachtoffers van het misbruik direct en intensief te betrekken verwijst hen terug in de onmacht en afhankelijkheid die hen door het misbruik al hun hele leven plaagt en waarvan zij zich juist moeten bevrijden om weer tot hun ‘zelf’ te vinden.

Zoals, jammer genoeg, veel wetenschappers werkzaam in de gezondheidszorg kwam dhr. Wolters niet aan tafel zitten met de mensen, maar bleef op de, hem door de katholieke kerk toegewezen, preekstoel. En van daaruit kan het probleem voor de slachtoffers niet opgelost worden…
…in tegendeel!

PERSBERICHT KLOKK

KLOKK ziet af van verdere samenwerking met “kwaliteitscentrum” van dr.Wim Wolters.
Slachtoffers van seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk willen op een onafhankelijke wijze toegang tot hulp en begeleiding, waaronder lotgenotencontact, van hoge kwaliteit.

KLOKK, de koepel van lotgenotengroepen, heeft geen vertrouwen in de wijze waarop dr. W. Wolters het Meldpunt Seksueel Misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk wil inrichten. KLOKK en de vertegenwoordigers van lotgenotengroepen in KLOKK zien af van verdere samenwerking met de heer Wolters.

Dr. Wolters is lid van de Klachtencommissie van het Meldpunt Seksueel Misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. Dit is de opvolger van Hulp & Recht, een kerkelijke instelling die op advies van de commissie-Deetman moet worden vervangen door een onafhankelijke organisatie die lotgenotengroepen en lotgenootcontacten moet ondersteunen en bevorderen.

Zij hebben het vertrouwen in dr. Wolters verloren vanwege zijn opvattingen over de rol van lotgenotengroepen. Hij biedt daarvoor nauwelijks ruimte en doet de lotgenotengroepen af als ‘zelfhulpgroepjes’. KLOKK heeft een aantal organisaties, zoals Slachtofferhulp Nederland, VSK, Stichting Arq, de Blauwe Maan en Movisie laten weten wel op hun inzet te vertrouwen en hoopt op verdere samenwerking met hen.

Antwoord minister Schippers

Min. Schippers kijkt weg...

Hieronder het officiële antwoord van mw. drs. E.I. Schippers – minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport op vragen van K. Arib (PvdA), S.M.J.G. Gesthuizen (SP) en T. Dibi (GroenLinks) over nazorg van misbruik in de rooms-katholieke kerk.

 

Bovengenoemde vragen waren op 28 april 2011 aan de minister verstuurd. Dit antwoord komt krap 3 maanden later. Niet verwonderlijk als je de antwoorden van de minister bekijkt.

 

De minister, ónze minister, van Volksgezondheid, Welzijn en Sport is namelijk van mening dat het op dit moment allemaal voldoende goed geregeld is en ziet geen reden extra maatregelen voor nazorg te treffen. Dan kan je rustig een paar maanden wachten met antwoorden op vragen, want dan snap je helemaal niets van wat er onder de slachtoffers van seksueel en ander geweld door rooms katholiek geestelijken leeft! Duizenden mensen zaten op deze antwoorden te wachten, mevrouw Schippers!

Het antwoord van de minister documenteert haarscherp de instelling van onze huidige regering.
Antwoord vraag 3: “…De zelfhulp en lotgenootcontacten zijn op dit moment toereikend…”
M.a.w.: Op deze manier kost het de overheid niets en zoeken ze het zelf maar uit.
Bij deze regering moet namelijk iedereen voor zichzelf zorgen.
Deze regering is druk met andere dingen (?) en heeft geen geld over voor het welzijn van de Nederlandse staatsburger.

De minister gaat er gemakshalve (of beroepshalve: want als politicus denk je dat als je een wet of regeling hebt ingericht, deze ook als verwacht uitgevoerd wordt en naar behoren functioneert) van uit dat Slachtofferhulp Nederland de juiste partij is om deze mensen op te vangen en dat de reguliere gezondheidszorg uitgerust is mensen welke lijden onder de langdurige effecten van seksueel of ander misbruik te kunnen helpen.

Beiden is niet de realitieit! Wakker worden, minister! Even iets verder kijken!

Slachtofferhulp is weliswaar vol goede bedoelingen, heeft een leger aan goedwillende vrijwilligers, maar geeft in een persoonlijk onderhoud te kennen niet uitgerust te zijn voor de opvang van deze mensen en zoekt naar samenwerking met groepen en therapeuten die die ervaring wel hebben. Wakker worden minister: een tasjesroof of getuige zijn van een ernstig verkeersongeluk is niet het zelfde als de langdurige effecten van misbruik in je kinderjaren bij je gedragen te hebben. Daardoor is je hele leven verkracht en ben je ernstig geestelijk en lichamelijk beschadigd geraakt. Die knoop krijg je niet zomaar uit de war…
De slachtoffers wisten allang dat Slachtofferhulp Nederland geen partij was en hebben zich daarom ook niet massaal daar aangemeld.
Weer wordt niet met de slachtoffers gesproken, om te zien welke hulp noodzakelijk is, maar bepalen de z.g. experts wat goed is voor de mensen, worden deze wederom “ont-macht” en daarmee herhaald zich het misbruik…

De reguliere gezondheidszorg van onze minister Schippers is voor velen een herhaling van de lijdensweg geworden.
Het ontbreekt op grote schaal aan mensen met ervaring om met dit onderwerp om te gaan. En dat heeft niets met onwil te maken, maar met het feit dat voor de overheid sinds begin 2000 seksueel misbruik geen speerpunt meer is voor de gezondheidszorg, maar huiselijk geweld opgevangen moest worden. Ook belangrijk, maar dat heeft wel gevolgen voor mensen met seksueel misbruik ervaringen.
Alle ervaring uit de voorafgaande jaren gingen met één klap verloren of zijn in de kast verdwenen.
Het goede nieuws is dat sommigen nog wel degelijk de methodieken, procedures en protocollen bewaard hebben en wij die alleen weer “op moeten graven”.

Seksueel misbruik (en door religieuzen in het bijzonder) heeft een heel eigen aanpak in de geestelijke gezondheidszorg nodig. Daar past niet de arrogante, autoritaire en “ont-machtende” aanpak van de weledelzeergeleerden. Hierbij hoort een aanpak gericht op zelf-realisatie en wordt het pad naar heling voor een groot deel door de client zelf bepaald en begeleid de therapeut daar waar nodig en/of gewenst.

Maar als we geen geld willen steken in de ontwikkeling van deze aanpak zal het bij goedbedoelde initiatieven van andere slachtoffers blijven en komt de overheid er goedkoop van af. Mensen offeren hun eigen vrije tijd en geld om anderen te helpen.
Prachtig, mevrouw Schippers, hiermee gaat u de wereld niet verbeteren, maar wel lof oogsten van uw collegae politici.
Want: de slachtoffers gaan onder en het land is gered!

door Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

—begin brief—
De voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal
Postbus 20018
2500 EA DEN HAAG
Bezoekadres: Parnassusplein 5
2511 VX Den Haag
T 0703407911
F 0703409834
www.rijksoverheid.nl

Kenmerk CZ-U-3063631
Correspondentie uitsluitend richten aan het retouradres met vermelding van de datum en het kenmerk van deze brief.

Datum 21 juli 2011
Betreft nazorg van misbruik in de rooms-katholieke kerk

Geachte voorzitter,
Hierbij zend ik u mede namens de Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie de antwoorden op de vragen van de Kamerleden K. Arib (PvdA), S.M.J.G. Gesthuizen (SP) en T. Dibi (GroenLinks) over nazorg van misbruik in de rooms-katholieke kerk (2011Z09077).
Hoogachtend, de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport,
mw. drs. E.I. Schippers

Antwoorden op Kamervragen van de leden Arib (PvdA), Gesthuizen (SP) en Dibi (GroenLinks) aan de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie over nazorg van misbruik in de rooms- katholieke kerk (ingezonden 28 april 2011)
1. Bent u op de hoogte van het bericht dat er onvoldoende nazorg is voor slachtoffers van seksueel misbruik binnen de Rooms-katholieke kerk?
Antwoord vraag 1. Ja.

2. Kent u het motto van de Stichting Mannenhulpverlening na Seksueel misbruik in samenwerking met vertegenwoordigers van verschillende lotgenotengroepen: “ Alles wat beschadigend is geweest moet in het volle licht komen: dit is nodig voor erkenning en herkenning en voor de heling die daarvan uitgaat”? Wat is uw mening hierover?

Antwoord vraag 2.
Ik heb kennis genomen van de Stichting „Mannenhulpverlening na Seksueel misbruik‟ naar aanleiding van uw vraag. Ik deel hun zienswijze dat slachtoffers van seksueel misbruik (zowel mannen als vrouwen) voor hun negatieve ervaringen een platform nodig (kunnen) hebben om met anderen daarover te praten. Het is aan het slachtoffer om te bepalen in hoeverre deze verwerking in de reguliere zorg of bij een lotgenotenstichting plaats moet vinden.

3. Deelt u de mening dat bijeenkomsten, zoals maandag 25 april jl. in Utrecht georganiseerd, kunnen helpen bij het verwerken van seksueel misbruik? Deelt u de mening dat de overheid een taak heeft bij het organiseren/ondersteunen van de organisatie van dergelijke bijeenkomsten? Zo nee, waarom niet? Zo ja, op welke wijze gaat u hier invulling aan geven?
Antwoord vraag 3.
Ik deel de mening dat bijeenkomsten, zoals maandag 25 april jl. in Utrecht georganiseerd, kunnen bijdragen bij de verwerking van seksueel misbruik. Ik deel niet uw mening dat de overheid een taak heeft bij het organiseren/ondersteunen van de organisatie van dergelijke bijeenkomsten. De zelfhulp en lotgenootcontacten zijn op dit moment toereikend.

4. Deelt u de mening dat nazorg nú nodig is, en dat het niet verantwoord en niet nodig is om te wachten op de rapporten van de commissie Samson en de commissie Deetman?

Antwoord vraag 4.
Ik ben met u van mening dat adequate verlening van nazorg van belang is. Ik deel niet uw standpunt dat er op dit moment extra maatregelen met betrekking tot nazorg nodig zijn. Het blijkt dat melders behoefte hebben aan hulp. Er zijn daarom goede afspraken gemaakt met Slachtofferhulp Nederland. De snelle en professionele begeleiding van Slachtofferhulp Nederland wordt op prijs gesteld en voldoet aan een behoefte. Daarnaast kan gebruik worden gemaakt van reguliere voorzieningen in de (geestelijke) gezondheidszorg die op dit terrein hulpverlening bieden. Overigens wijs ik erop dat de commissie-Deetman in haar tussenrapport nadrukkelijk aandacht heeft geschonken aan adequate hulpverlening. In het verlengde hiervan zal de heer Bandell binnenkort de vorderingen naar buiten brengen over de hulpkant van Hulp en Recht. Ik zie daarom op dit moment geen aanleiding om in extra hulpverlening te voorzien en geef er de voorkeur aan nu eerst de resultaten van de lopende onderzoeken af te wachten.

5. Welke mogelijkheden voor nazorg zijn er op dit moment voor slachtoffers van seksueel misbruik binnen de Rooms-katholieke kerk?
Antwoord vraag 5.
Voor het antwoord op deze vraag verwijs ik naar het antwoord op vraag 4.

6. Hoeveel slachtoffers van seksueel misbruik binnen de Rooms-katholieke kerk doen een beroep op hulpverlening? Hoeveel van hen krijgen ook daadwerkelijk de juiste hulp? Hoeveel slachtoffers van seksueel misbruik kunnen geen hulp krijgen op het moment dat zij er om vragen? Hoe lang moeten zij wachten op hulp?

Antwoord vraag 6.
Het aantal slachtoffers van seksueel misbruik binnen de rooms-katholieke kerk dat een beroep heeft gedaan op hulpverlening via Slachtofferhulp Nederland bedraagt 15, voor 12 gevallen is de hulpverlening afgerond en voor 3 gevallen loopt nog een traject van hulpverlening.

7. Hoe zou de hulpverlening aan slachtoffers van seksueel misbruik binnen de Rooms-katholieke kerk er volgens u idealiter uit moeten zien? In hoeverre verschilt dat van de hulpverlening zoals die nu bestaat? Welke maatregelen zouden genomen moeten worden om te zorgen voor optimale hulpverlening aan slachtoffers van seksueel misbruik? Kunt u aangeven wanneer u welke van deze maatregelen gaat nemen?

Antwoord vraag 7.
Slachtoffers die hulpverlening behoeven kunnen dat krijgen, ongeacht de aanleiding voor de betreffende hulpvraag. Zoals aangegeven in het antwoord op vraag 4 zijn er goede afspraken gemaakt met Slachtofferhulp Nederland en voldoet de professionele begeleiding van Slachtofferhulp Nederland aan een behoefte. Daarnaast kan gebruik worden gemaakt van reguliere voorzieningen in de (geestelijke) gezondheidszorg die op dit terrein hulpverlening bieden.

Nieuwe website voor jubilerende paus

Volgend bericht ontvingen wij van www.isidorusweb.nl
Onder het bericht vind je onze reactie op deze mededeling. In het verleden heb ik goed kunnen samenwerken met isidorusweb, maar de laatste tijd ontpoppen zij zich steeds meer tot fundamentalistische katholieken en scheiden zich dus ook onze wegen…

Overgens: op onze website kan iedereen reageren zolang reacties niet kwetsend voor anderen zijn.
Iets wat bij isidorusweb.nl, net als veel andere katholieke websites niet mogelijk is. De communicatie is hierdoor (typisch voor de katholieke kerk) dus erg eenzijdig en kritiek of eigen mening is blijkbaar niet gewenst.

Ontvangen bericht

Bij gelegenheid van het 60-jarige priesterjubileum van paus Benedictus XVI opent Isidorusweb vandaag de website www.eucharistischeaanbidding.nl. Eucharistischeaanbidding.nl is een zogenaamde slow-site, bedoeld om langere tijd in rust en stilte te mediteren.

De stijlvolle site wil via beeldmeditatie de waarde van de eucharistische aanbidding bekender maken. Bezoekers kunnen het Tantum Ergo mediterend beluisteren, bidden en informatie vinden over de traditie van de aanbidding.

Eucharistische aanbidding.nl is een slowsite. Voor een optimale ervaring is het voor de bezoeker het beste in rust en ontvankelijkheid de website te openen. Optimaal is om meer dan enige minuten, liefst langer, de tijd te nemen een of meerdere pagina’s te openen. Snel doorklikken heeft weinig zin, omdat de site bestaat uit slechts enkele pagina’s.
Eucharistischeaanbidding.nl is een vorm van internetspiritualiteit. Het werkt aanvullend op het fysieke aanbiddingsuur dat in kerken en kloosters wordt gehouden. De site kent een groeiend overzicht van plaatsen van Aanbidding in Nederland. Bezoekers kunnen plaatsen doorgeven waar eucharistische aanbidding wordt gehouden.
Isidorusweb (www.isidorusweb.nl) is de grootste particuliere rooms-katholieke website in Nederland en België en bestaat dit jaar tien jaar. Met de lancering van de site feliciteert de jubilerende website Isidorusweb paus Benedictus XVI met zijn zestigjarig priesterjubileum.

Mijn antwoord

Beste Isidorusweb,

Ik wens dergelijke berichten niet meer te ontvangen.
Hoewel ik een website voor bezinning en meditatie een mooi initiatief vind, vind ik de aanleiding absoluut ongepast in deze tijd.

Joseph Ratzinger is persoonlijk verantwoordelijk voor de systematische doofpot over het wereldwijde seksueel misbruik van minderjarigen door rooms katholiek geestelijken. Tot op heden heeft hij niets ondernomen om het onrecht dat katholieke kinderen is aangedaan goed te maken. Waaruit wederom blijkt dat het verzwijgen en beschermen van de misdadigers geen ongeval was, maar een doelbewuste en met precisie uitgevoerd operatie. Hiervoor zal hij overal ter wereld verantwoording voor af moeten leggen voor wereldse rechtbanken.

Dan is het absoluut ongepast een website ter ere van zijn jubileum te openen en isidorusweb deelt hiermee een klap uit in het gezicht van de slachtoffers.

Ik zal uw uitnodiging en mijn antwoord daarop publiceren op onze website www.seksueelmisbruik.info zodat iedereen zijn eigen mening hierover kan vormen over dit initiatief.

Ton Leerschool
Stiching Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

Reactie advies commissie Lindenbergh

Loesje - Zou God nog in ons gelovenIk ga er van uit dat iedereen inmiddels de originele tekst van het advies gelezen heeft.
Zo niet, dan is dat hier, inclusief de toelichting, te downloaden: advies Lindenbergh
Want daar heeft dhr. Lindenbergh zich aan gehouden: het rapport is onmiddellijk in de openbaarheid gebracht en voor iedereen toegankelijk.

Over het proces kan ik overigens alleen maar lof hebben, want Lindenbergh heeft de slachtoffergroepen direct betrokken bij de totstandkoming van het advies. Tenminste….

Wij hebben allemaal onze mening mogen geven hoe te komen tot genoegdoening met de slachtoffers. Dat wij van de, met hem persoonlijk besproken en toegezonden voorstellen, weinig terugzien in het uiteindelijke advies stemt mij natuurlijk wel wat somber.
Heeft Lindenbergh misschien de tip gekregen van collega Deetman dat je de slachtoffergroepen beter niet kunt negeren, omdat je dat later keihard terugkrijgt?
Wordt het deelnemen aan dergelijke gesprekken daarmee een ‘verplicht nummer’ voor de vertegenwoordigers van die groepen?
En heeft dhr Lindenbergh de bijeenkomst geduldig aan zich voorbij laten gaan, om daarna gewoon verder te gaan waar hij mee bezig was?
Zeker is dat het advies heel veel vragen opwerpt waarvan ik de meest prangende (wat mij betreft) hieronder met jullie wil delen.

Totstandkoming van de commisie Lindenbergh
In het advies uitgelegd onder het kopje “Oorspronkelijke opdracht, commissie Deetman, aangepaste opdracht.”
Wederom hulde voor de commissie dat zij dit paragraafje in het rapport hebben laten staan; of is het om Lindenbergh’s integriteit te kunnen verdedigen als dit advies later ook door de minder ingelichte toeschouwer als ‘slachtoffer bedrog’ en het ontwijken van verantwoordelijkheid ontmaskerd wordt? “Opeens veranderde ze de opdracht en ik moest wel meewerken…”
Zijn twee sparing-partner-juristen in de commissie hebben niets te verbergen, want daarvan is algemeen bekend dat zij regelmatig diensten verrichten voor katholieke kerk Nederland. Dus wie zij dienen is voor iedereen duidelijk…
Maar dhr Lindenbergh is het eraan gelegen de schijn van integriteit te wekken; tenslotte moet hij straks nog voor de klas kunnen staan…zonder blaam!

Zoals in het rapport te lezen valt was de commissie heel stilletjes en achter het decor begonnen voor de rk kerk uit te zoeken wat de juridische gevolgen zouden kunnen zijn van al de misbruikschandalen die sinds begin vorig jaar op blijven duiken.
Ik heb me toentertijd al verbaasd dat er opeens een commissie Lindenbergh was, zonder persconferentie van de bisschoppen en religieuzen. Normaal gesproken zouden ze de gelegenheid weer gebruikt hebben voor hun ‘wij zijn echt wel oké, hoor! Kijk maar eens wat wij doen voor de slachtoffers’ propaganda.
Omdat er niets over te horen was van die kant maakte ik me alweer zorgen dat ze wat aan het bekokstoven waren.

Et voilà..Deetman geeft in zijn tusenrapport aan dat er over een collectieve schadeloosstelling nagedacht zou moeten worden en de drie wijze hoofden draaien terstond (maar wel door de bisschoppen en religieuzen gestuurd) de andere kant op. Was eerst de schadebeperking voor de kerk het doel, werden zij opeens tot de empathische en naar genoegdoening strevende engelen van hoop voor de slachtoffers. List en bedrog, niets wat we nog niet eerder meegemaakt hebben!
Vanuit bovenstaande context moet dan ook het hele advies gelezen worden, laat je niets wijs maken en laat je vooral niet weer misbruiken!

Advies van jurist
Het advies leest zich als een spannend jongensboek…voor juristen. Want het is door een jurist geschreven en dat is geen toeval. Zie hierboven. Maar hadden de bischoppen en religieuzen echt de genoegdoening voor ogen gehad dan hadden ook andere experts in dit panel een plaats gekregen: psychologen, maatschappelijk werkers, psychotherapeuten, etc.
Dan was het advies ook heel anders uitgevallen en had het mogelijk wél de genoegdoening gediend! Want dat doet de voorgestelde regeling niet; wordt dit advies opgevolgd (en dat zal wel, want ik ben ervan overtuigd dat de bisschoppen en religieuzen het lang vóór ons al gelezen en goedgekeurd hebben), dan gaan mensen hierdoor beschadigd raken; het misbruik herhaald zich…

Had de commissie Lindenbergh écht genoegdoening voor ogen gehad, dan had de rk kerk vanachter de beschermende muren of van hun podium af moeten komen en zich echt met de slachtoffers moeten gaan bezig houden. Dat willen ze niet en hebben ze nog niet gedaan en ik verwacht het eerlijk gezegd ook niet meer.

Het kan ook alleen een jurist ingevallen zijn de rk kerk te raden zich te richten op het gebruikelijk Nederlands recht m.b.t. schadevergoeding en compensatie. De rk kerk heeft zich nog nooit aan de Nederlandse wet gehouden en nu wordt dat de richtlijn??!!??
Waarom dan? Ja, zeker: dat is goedkoper! In plaats van zich af te vragen wat ieder individueel slachtoffer nodig heeft om zijn leven weer op de rit te krijgen, houd je je aan de beperkingen die de plaatselijke wetgeving je kado doet. En dan lijkt het ook nog alsof je iets goeds doet!
Dat moet ik ze nageven, hoor, die rk kerk: ze weten de wereld heel goed naar hun hand te zetten…

Zoals ook weer blijkt uit dit advies zullen we genoegdoening zonder een actieve bijdrage van de kant van de kerk moeten vinden. En zouden ze in de toekomst (hen gunstig gezinde) juristen nog weleens heel hard nodig kunnen hebben.
Overal ter wereld werken, zich zelf wél respecterende, juristen eraan om het het Vaticaan voor de wereldrechtbanken lastig te maken. En de slachtoffers dragen voortdurend nieuw materiaal aan; geholpen door de moderne technologie verbinden zich steeds meer mensen en organisaties. De druk neemt toe…en de vertegenwoordigers van de kerk beginnen barsten in de facade te vertonen…

Het Advies
Het uiteindelijke advies bestaat uit een menukaart op basis van wat jou overkomen is: de daad of (dikwijls) de daden; de fysieke gebeurtenis en de frequentie daarvan.
Waar het deze juristen volledig aan ontbreekt is enig invoelend vermogen (mogelijke een selectiecriterium geweest voor keuze door de kerk) wat het ondergaan van deze daad/daden voor een catastrofale gevolgen heeft gehad in de levens van deze kinderen.
Daarover is namelijk niets terug te vinden in het advies…

Gemakshalve worden de gevolgen voor slachtoffer, ouders, familie, partners, kinderen, etc. etc. eenvoudigweg vergeten. Jaja, ik weet het…als erfgenaam heb je toch recht op 50% van het uit te keren bedrag als jouw vader of moeder echt niet meer tegen het leven kon en eruit gestapt is…

Slachtoffers worden in dit advies teruggebracht tot een categorie misbruik…en daar moet je ook nog dankbaar voor zijn?!?

Slachtoffers zullen verdeeld raken over de ‘behaalde’ categorie. (“Wat ben jij voor categorie?” “Hoezo ben jij een categorie 3? Ik ben maar een 2 en hij heeft mij veel erger te pakken gehad”) Dit weet ik uit ervaring van slachtoffers uit Boston over een dergelijk proces van categorisering. Bovendien weet ik van hen hoe pijnlijk het hele proces van bewijsvoering gaat zijn om te bewijzen hoe ingrijpend het misbruik is geweest in jouw leven. Hoe rijmt zich straks een categorie met een mensenleven dat van kinds-af-aan naar de klote geholpen is?
Meerdere huwelijken, verslavingen, carrièrebreuk, gezondheidsklachten, incapaciteit voor intimiteit met partner en kinderen, etc. etc.
En nu noem ik voor het gemak alleen maar even de problemen die ik persoonlijk aan den lijve ondervonden heb. En deze regeling zou ‘genoegdoening’ moeten brengen…

Geloof me: er zijn weinig mensen die plezier gaan beleven aan het geld, als er al iets betaald word, want dat is nog helemaal niet zeker gezien de eisen aan bewijsvoering e.d. En er zijn nog veel minder mensen die zich beter gaan voelen of die het leven beter aankunnen als ze iets van de kerk gekregen hebben. Dit is besmet geld, bloedgeld, en ze hebben er dubbel en dwars voor betaald en betalen er nog iedere dag en iedere nacht voor.

En als iemand straks jaloers op je is omdat je zo’n reuze bedrag ‘ge-cashed’ hebt?
Vraag ze of ze hun zoon of dochter van tussen 10 en 14 jaar een tijdje willen uitlenen aan zo’n viespeuk. Maar dan moet hij wel lekker z’n gang kunnen gaan.
Niet te flauw, hè! Je wordt er goed voor betaald…

De kerk buiten schot
De rooms katholieke kerk Nederland blijft buiten schot. Hoeven zich niet echt in de slachtoffers te verdiepen, want dat zou best weleens een pijnlijke ervaring kunnen worden…als je ze in hun ogen moet kijken en mee moet beleven wat zij beleefd hebben.
Daar wordt je op het seminarie niet voor opgeleid, in tegendeel!
Ze moeten alleen de rekening betalen, maar dat past volledig in de traditie van de kerk.
Zonde gedaan? Betalen! Dan kom je toch nog in de hemel…

Ik wens jullie allemaal sterkte!
Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

Voor wie het interesseert is elders op de website ons eerder advies aan Lindenbergh nog eens na te lezen:
advies commissie Lindenbergh
Bovendien de uitzending van Knevel & Van den Brink waar ik mijn inzichten heb mogen toelichten:
Knevel en van den Brink 20-06-2011

Vragen

Ik heb nog zoveel vragen. Ik heb van 1990 tot 1992 in de klas gezeten bij, wat ik nu weet, een pedofiel. Ik was helemaal dol op hem, hij was een mooie vervanger van mijn vader die geen oog voor me had. Mijn ouders vonden het ook altijd prima als ik bij hem thuis sliep “want ik wilde dat toch zelf”. Natuurlijk wilde ik dat zelf, er was eindelijk iemand die me zag staan en aandacht voor me had. Tot die ene keer dat het vriendje waarmee ik altijd samen was een keer niet kon blijven slapen. Mijn shirtje ging uit en mijn broek ging uit. Er was wel een matrasje neergelegd naast het bed voor mij (we sliepen bij zijn moeder thuis na een dag werken in de tuin), maar die heb ik niet gebruikt. Of misschien ook wel, maar ik weet een groot deel van de nacht niet meer. Wat ik nog wel weet is dat hij mij masseerde, ik blijf de rest van mijn leven walgen van de geur van tijgerbalsem. “Dat is goed voor je spieren” zei hij “smeer jij nu mij maar in”. En dat deed ik.

Deze nacht heeft mijn leven bepaald, zoveel is zeker. En die twee jaar dat ik bij hem in bed sliep en bij hem onder de douche ging zeker ook. Ik heb het heel lang als normaal weg  gezet (terwijl het in mijn gevoel totaal niet klopte) en mijn ouders ook:”Dat was de cultuur van die tijd, vrij en open”. Deze tweestrijd tussen mijn gevoel en de buitenwereld heeft me een borderlinestoornis en psychose opgeleverd.  Ruim een jaar terug, na jaren harde strijd had ik besloten dat het mooi was geweest en ben naar een vertrouwenspersoon gestapt om in ieder geval niet meer het gewicht van de verantwoordelijkheid (die natuurlijk nooit van mij is geweest: in mijn hoofd weet ik het, mijn lijf wil nog niet mee) met me mee te dragen. Een half jaar heb ik rust gehad toe bleek dat de vertrouwenspersoon nooit naar de school is gegaan om vragen te stellen. Sterker nog, na een enorme zoektocht blijkt er een doofpot gaande op de school in samenwerking met de controlerende instantie. Walgelijk. De leraar blijkt in ieder geval in twee andere gevallen ver over de schreef te zijn gegaan. Hij heeft daar echter 30 jaar gewerkt.

En daar zijn de vragen: Hoeveel meer kinderen zijn er slachtoffer? En voor mij persoonlijk: Hoeveel verder is hij gegaan met mij? Ik weet alles tot een bepaald punt en dan wordt het een zwarte vlek…

Ik wil er zo graag klaar mee zijn, ben al 20 jaar in gevecht, ben nu 31, iedereen gaat vooruit en ik ben maar bezig met deze teringzooi die anderen veroorzaakt hebben.

Het is wat het is.

Vaticaan: nieuwe richtlijnen tegen seksueel misbruik

De Congregatie van de Geloofsleer geeft de Nederlandse bisschoppen (en alle anderen wereldwijd) een jáár de tijd om richtlijnen uit werken voor wat voor iedere gezagsgetrouwe inwoner van Nederland vanzelfsprekend is:
“Hoe je aan de wet te houden!”
En heel de wereld wachtte afgelopen maandag met ingehouden adem tot het officiële bericht gepubliceerd zou worden.

Wanneer houd de wereld eindelijk op de rooms-katholieke kerk zo serieus te nemen?!?
Iedere keer lukt het ze weer het nieuws te halen met iets dat helemaal geen nieuws is, behalve dan voor de katholieke kerk zelf.

Het enige lichtpunt dat uit dit laatste PR-spektakel van het Vaticaan af te lezen valt, is dat zij openlijk toegeven zich tot nu toe dus NIET gehouden te hebben aan de, in de verschillende landen geldende, wetten. Dat is niets nieuws…wij wisten dat allang en roepen dat al jaren. Waarom moet je hier anders zo groots over berichten? Je gaat iets veranderen en je wil dat de hele wereld laten weten. Inclusief persconferentie, media embargo, brief vertaald in alle “grote talen” van deze wereld, etc.

Hoort en zeg het voort:
“DE KATHOLIEKE KERK GAAT ZICH IN DE TOEKOMST AAN DE WET HOUDEN!”
En geen enkele officiële instantie, waar dan ook ter wereld, die direct daarop een diepgaand onderzoek in deze organisatie aankondigt, zoals anders wel altijd gebeurt als iemand of een bedrijf blijkbaar zich niet aan de wet gehouden heeft.

Wéér wijst de katholieke kerk naar hoe goed ze het allemaal gaan regelen in de TOEKOMST, maar nog steeds wordt geen vinger uitgestoken om de mensen te helpen die ernstig beschadigd zijn in het VERLEDEN. Iedere roep naar gerechtigheid wordt óf genegeerd of afgedaan met:
“…wij zijn niet verantwoordelijk voor schade aangericht door derden…”

Ik …GELOOF….niet meer in deze organisatie in Rome en ze hebben deze week weer eens bewezen wat ik altijd al gezegd heb: zij gedragen zich als een criminele organisatie, dat hebben ze in het verleden gedaan en dat doen ze nog steeds.
En iedere regering, persagentschap, persoon of organisatie die ze daarin blijft ondersteunen, maakt zichzelf medeplichtig…

Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na Seksueel Misbruik

Advies aan de commissie Lindenbergh

Op 11 mei vindt er overleg plaats tussen de commissie Lindenbergh en slachtoffers en vertegenwoordigers van lotgenoten contactgroepen.
Dhr. Lindenbergh heeft gevraagd om reacties en informatie ter voorbereiding van dat overleg.
Hieronder vindt u mijn bijdrage welke ik hem vandaag toegstuurd heb.
Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na Seksueel Misbruik

Advies aan de commissie Lindenbergh

Inleiding
Hieronder volgen een aantal overwegingen m.b.t. genoegdoening en schadeloosstelling van slachtoffers van seksueel of ander misbruik door rooms-katholiek geestelijken welke ik u vraag mee te nemen in uw advies aan de Nederlandse Bisschoppenconferentie en Konferentie Nederlandse Religieuzen.

Bovendien vindt u een voorstel hoe een dergelijke schadeloosstelling ingericht zou kunnen worden om te komen tot genoegdoening en heling. Want heling van aangedane gezondheidsschade zou toch het uitgangspunt moeten zijn; kinderen zijn door geestelijken beschadigd en levens daardoor vernield met gevolgen, niet alleen voor de slachtoffers zelf maar ook hun ouders, partners, kinderen en andere direct betrokkenen.

Door toentertijd niet in te grijpen en daders te beschermen, feiten te verdraaien, te intimideren, te liegen en autoriteiten te bedriegen is de rooms-katholieke kerk verantwoordelijk geworden voor de daden van de bij haar aangestelde medewerkers die zich misdragen hebben.

Het is hoogste tijd voor de rooms-katholieke kerk tot inkeer te komen en de slachtoffers recht en hulp toe te doen komen waar zij al die jaren al recht op hadden. Hoe langer hiermee gewacht wordt, hoe meer zij beschadigd zal worden door de aanhoudende stroom van feiten en getuigenissen en hoe moeilijker het word om ‘geloof-waardig’ te blijven.

Genoegdoening
Voor zover uit de media te ontnemen is, heeft de commissie-Lindenbergh de opdracht gekregen juridische aspecten rondom genoegdoening aan slachtoffers van seksueel misbruik te onderzoeken. Dit wordt bevestigd door het, door de commissie ingestelde emailadres: genoegdoening@frg.eur.nl. Het woord ‘genoegdoening’ klinkt overal door.

In de Van Dale valt te lezen dat genoegdoening te maken heeft met herstel, voldoening, compensatie, eerherstel, wraak. Al deze definities zijn, in meer of mindere mate – afhankelijk van het individu, van toepassing als het gaat om de genoegdoening n.a.v. seksueel of ander kindermisbruik door rooms katholiek geestelijken.Voor sommigen is een gemeend excuus voldoende, voor een ander een volledige compensatie voor de geleden directe en indirecte schade ten gevolge van carrière breuk, gezondheids- en relatieproblemen en de daaruit voortvloeiende ziektekosten, ontbrekende oude dag regeling, alimentatiebetalingen, etc. etc.

“Ware genoegdoening betekent dat het gebeurde geen invloed meer heeft op de huidige situatie van het slachtoffer; zijn leven is zoals dat geweest zou zijn had het misdrijf niet plaatsgevonden.”

Hierbij zal dus in ieder individueel geval beoordeeld moeten worden of en wat de ‘klager’ overkomen is en welke impact dat op zijn of haar leven gehad heeft. Om te komen tot ware genoegdoening zal dat tóch moeten gebeuren; iemand om vergeving te vragen terwijl je je maar oppervlakkig verdiept in wat de impact van het misbruik op zijn of haar leven geweest is, zal nooit leiden tot ware genoegdoening. Of iemand een bedrag overmaken zonder te weten wat er schadeloos gesteld wordt, voor welke smart betaald wordt, leidt alleen tot een grotere frustratie van het slachtoffer: hij/zij voelt zich weer misbruikt!

Er moet genoég gedaan worden en dat kan alleen als je weet hoeveel er goed te maken is.
De kerk heeft dit tot nu toe, een enkele uitzondering daargelaten, verzuimd en hoe langer hier mee doorgegaan wordt hoe nadeliger voor de kerk. Zij wordt steeds meer gezien als ‘onmenselijk’ en onchristelijk’ en dat terwijl zij juist zou moeten opkomen voor de zwakkeren… Wat zij preekt is niet in overeenstemming met haar moreel en menselijk handelen!

In het geval van seksueel of ander kindermisbruik door rooms-katholiek geestelijken genoegdoening uitsluitend te beoordelen vanuit de juridische context doet afbreuk aan het spirituele aspect van dit specifieke misbruik.Tenslotte heeft het misbruik plaatsgevonden binnen de intieme vertrouwensrelatie van het kind en een (zelf uitgeroepen!) vertegenwoordiger van God. Het ontnemen van Geloof door corruptie van deze relatie betekent voor veel mensen een leven zonder grenzen of het ontbreken van de ‘bodem’ welke voor anderen zijn grondslag in het christelijke geloof heeft

Het zou de kerk eraan gelegen moeten zijn deze vertrouwensrelatie te herstellen; alle bewegingen van de kerk zijn echter van het slachtoffer vandaan en daardoor worden de slachtoffers en het aanzien van de kerk beschadigt.

Genoegdoening na seksueel of ander kindermisbruik zou altijd gericht moeten zijn op heling. Door het kind seksueel of op andere wijze te misbruiken is gezondheidsschade opgelopen. Schade welke een normale ontwikkeling en daardoor een normaal functioneren onmogelijk heeft gemaakt zal ‘geheeld’ moeten worden. Een schadeloosstelling zonder het uitgangspunt van heling zal niet leiden tot genoegdoening. Ons voorstel is dan ook op genoegdoening én heling gericht.

Schadeloosstelling
Een ander aspect dat voortdurend in relatie met commissie Lindenbergh genoemd wordt is ‘schadeloosstelling’ of financiële compensatie voor het aangedaan leed.

In het buitenland is het, onder druk van de daar bestaande wetgeving, herhaaldelijk gekomen tot ruimhartige financiële regelingen met slachtoffers. Dat zal de katholieke kerk in Nederland natuurlijk proberen te vermijden, onder aanwending van de burgerlijke wetgeving welke in ons land aanmerkelijk minder royaal is in dergelijke gevallen. (Diezelfde wetgeving die eerder weliswaar op geen enkele wijze de kerk ervan weerhouden heeft misdadigers in bescherming te nemen en over te plaatsen i.p.v. over te dragen aan de rechterlijke macht!)

De vraag is ook of een op zich zelf staande financiële regeling het gewenste effect zal hebben. Uit het buitenland blijkt dat niet het geval te zijn, omdat de slachtoffers toch met het gevoel van onrechtvaardigheid blijven zitten, omdat er geen recht is gedaan. Anders lijkt het erg op ‘aflaat’ van zonden en misdrijven horen nou eenmaal, zo leren wij al van jongs af aan, bij de rechtbank beoordeeld en indien gegrond bestraft te worden.

Ook dat recht is slachtoffers van misbruik door rooms-katholiek geestelijken ontnomen! Veel zaken zijn door de handelswijze van de kerkorganisatie nu verjaard en zo de katholieke kerk wérkelijk recht wil doen aan de slachtoffers, zal de regeling met de slachtoffers de gerechtelijke richtlijnen moeten overstijgen en ‘uit het hart’ moeten komen.

Het is niet de schuld van de slachtoffers dat er nu pas na zoveel jaren gekeken wordt naar wat er precies gebeurt is, of feiten daadwerkelijk hebben plaatsgevonden en wat de directe gevolgen daarvan zijn, voor de slachtoffers. Dat heeft de kerk aan zichzelf te danken en de slachtoffers dreigen nu weer het kind van de rekening te worden! Alleen zullen zij dat dit maal niet laten gebeuren, zij hebben het misbruik overleefd, zijn sterker geworden dan tevoren, hebben hun stem terug en zullen die ook laten horen.

“Dit probleem voor de kerk gaat niet meer vanzelf weg, zoals eerder in het recente verleden gebeurde!”

De kerkorganisatie moet zich op een persoonlijk niveau verdiepen, interesseren, voor wat de mensen overkomen is en kan, met volledig inzicht, hooguit in alle nederigheid vragen wat er voor de mensen gedaan kan worden om het aangedane leed goed te maken. In dit verband een systeem met een staffel van schade te hanteren is subjectief en doet, wederom, geen recht. Wie gaat bepalen dat een eenmalige anale penetratie minder erg of erger is als het leven onder de jarenlange dreiging voor mishandeling? Minder erg of erger voor wie? De gevolgen en dus de ernst van het misbruik zullen van het slachtoffer afhangen en dat zal de kerk onder ogen moeten zien!

Slecht begin, goed einde
Veel mensen hebben door wat hen in hun jeugd is overkomen, een slecht begin gemaakt.
Hun jeugd is hen ontnomen, zij hebben geen normale seksuele en sociale ontwikkeling doorgemaakt, hebben problemen met school en autoriteit gekregen, hebben met verslavingen te maken gekregen, hebben problemen in hun relaties en professioneel opgelopen.
Anders gezegd: zij hebben een slecht begin gemaakt!
Hun mogelijkheden zijn niet tot ontplooiing gekomen en daaruit hebben zij weer fysieke of psychische schade opgelopen. Hoe helend zou het zijn als de katholieke kerk dit eindelijk in zou zien en daar naar zou handelen!

Pensioen
Hoe helend zou het zijn als de katholieke kerk aan de slachtoffers de mogelijkheid van een ‘goed einde’ zouden aanbieden. Een warme deken, een comfortabele, onbezorgde, oude dag…

Door de boven beschreven gevolgen van het misbruik hebben veel mensen geen goed geregeld pensioen, doordat zij hun studies niet afgemaakt of carrière afgebroken hebben. Door hen de mogelijkheid van vervroegde pensionering en een ruimhartig pensioen aan te beiden kunnen zij er ook meer zijn voor hun partners en nabestaanden, want ook zij hebben jarenlang veel moeten ontberen.

Deze regeling zou door een verzekering ingericht moeten worden, waarbij de katholieke kerk de premies voor rekening neemt.Veel mensen hebben totaal geen vertrouwen meer in de kerk en op deze wijze zal er geen directe afhankelijkheid ontstaan.

Ziektekostenverzekering
Veel mensen leiden als gevolg van het misbruik aan psychische en fysieke klachten. Door de reorganisatie van de gezondheidszorg in Nederland betekent dat, dat een steeds groter deel van het besteedbaar inkomen van hun gezinnen aan de gezondheidszorg besteed moet worden. Ook dit zal niet alleen de slachtoffers, maar ook partners en nabestaande n ten goed komen.

Door de premies voor een goede zorgverzekering over te nemen, zal de kerk bijdragen tot een verhoogde levenskwaliteit: een goed einde. In nederigheid aangeboden zal deze aanpak de katholieke begrippen als barmhartigheid, compassie en christelijkheid weer inhoud geven en het aanzien en geloofwaardigheid van de kerk verhogen.

Conclusie
Eigenlijk is het zó eenvoudig voor de rooms-katholieke kerk om tot genoegdoening te komen voor de slachtoffers van seksueel misbruik, dat ik me afvraag waarom zij dit niet eerder opgepakt hebben.
Is dat arrogantie, wereldvreemdheid, machtswellust?
De kerk hoeft alleen maar aan de mensen te vragen of zij mogen helpen; dat zij begrijpen dat er vreselijk leed aangedaan is en dat ze dat goed willen maken. Dan komt de kerk weer náást de mensen te staan en niet erboven en toont ze de principes die ze preekt te ‘beleven’.

Had de katholieke kerk dit gedaan toen het misbruik gepleegd werd, of op z’n laatst, toen de misbruikverhalen naar buiten begonnen te komen zo’n 30jaar geleden, dan had zij heden veel meer aanzien genoten dan alleen van een voortdurend afnemende geloofsgemeenschap, was met recht ‘een levende kerk’ geworden of geweest.

Johannes Paulus II was geen heilige!

door Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na Seksueel Misbruik

Johannes Paulus II was geen heilige!
En dan bedoel ik dat hij niet was, wat wij als normale mensen een ‘heilige’ noemen, namelijk: iemand die zich behoorlijk gedragen heeft op aarde. Daar is in zijn geval absoluut geen sprake van…

Als zoiets als een heilige al bestaat?
Volgens Wikipedia is een heilige: een titel die in het christendom wordt toegekend aan personen die bijzonder rechtschapen en gelovig hebben geleefd, en in de hemel zijn.

Aangezien de katholieke kerk, en dus ook de heiligen volgens die kerk, bedacht zijn door mensen, betwijfel ik als zodanig ook iets boven-menselijks als een heilige. En de hemel leverde hier op aarde wel een uitstekend angst- en onderdrukkingsmiddel op; dus of die wél bestaat? Ik geloof in elk geval niet dat die er zo uitziet en uitgebuit mag worden als de katholieke kerk ons wil doen geloven… Maar je weet het maar nooit, want: “wie gelooft komt in de hemel”. Ik zal me mogelijk later dus voor mijn blasfemie moeten verantwoorden; nou ik riskeer het maar op…

Maar dat Johannes Paulus II, of Karol Józef Wojtyła voor normaal sterfelijken zoals ikzelf, geen heilige was, daarvan hebben we de laatste 10jaar voldoende bewijs opgestapeld gezien. Gelovig zal hij misschien geleefd hebben, maar rechtschapen was hij allesbehalve.

Samen met het hoofd van de Congregatie van de Geloofsleer, de huidige paus Benedict, mag hij verantwoordelijk tekenen voor het doofpotten van duizenden gevallen van seksueel en ander misbruik in katholieke instellingen, schuilplaats bieden in het Vaticaan aan misdadigers die zich aan misbruik schuldig gemaakt hebben, leugens, misachting van de mensheid, etc. etc.
Niet echt een heilige in de normale zin van het woord!

Maar wat mij vooral wantrouwig maakte is de snelheid waarmee deze zaligverklaring door de procedures getrokken wordt!
Normaal gesproken wordt pas na een 5 jaar wachtperiode begonnen met de procedure van heiligverklaring, in zijn geval zijn die al kort na zijn overlijden in gang gezet. Dat Karol zelf de regels voor zaligverklaring tijdens zijn leven aanzienlijk versoepeld heeft (in stijl van een andere niet-heilige: Silvio Berlusconi) helpt natuurlijk ook mee… Bovendien zijn er tijdens zijn ‘regering’ meer mensen zalig verklaard dan ooit tevoren; mag hij daar dan zelf alstublieft ook nog even van profiteren?

Waarom? Die vraag dringt zich bij mij op.
Heeft de kerk positief nieuws nodig?
Is het gewoon weer een rookgordijn van Ratzinger? (Foto: dank PowNed)
Dan is dit wel een beetje heel erg doorzichtig….toch?!?…hoe wel?!?…de mensen die nog in dit soort boven-natuurlijke zaken geloven, die geloven dit ook wel. En daar gaat het om: de gelovigen iets geven om zich gesterkt te laten voelen in ‘hun’ kerk. En een paar ‘wonderen’ verzinnen: dat is zó gebeurd!

Er wordt zoveel narigheid naar buiten gebracht over ‘onze moederkerk’ – nu eens iets positiefs!
Die ongelovigen…die geloven toch niks…dus die zijn al verloren, maar die anderen moeten we proberen vast te houden…toch?!
Misschien toch een goeie PR-stunt dus, klinkt niet on-geloofwaardig of is het ongeloof-waardig?

Helpt het de deksel op de doofpot te houden?
Nou, daar moest ik even over nadenken, maar daagt het mij dan: wie gaat straks nog in het verleden van een ‘heilige’ spitten?
Dan moet je wel héél erg sterk in je (ongelovige) schoenen staan.
Van die man wordt beweerd dat hij in de hemel is…vlak bij God. Dan iets slechts over hem te zeggen zou je wel eens jouw plaatsje ‘in de zon’ kunnen kosten.

Bovendien helpt het indirect de huidige paus die (god weet!) ook absoluut geen heilige is en die liever ook niet heeft dat er, in een onderzoek naar het verleden van Karol Wojtyła, nog meer nare dingen over hem naar buiten komen.

Benedict: “Is toch ook zalig voor me. Kan ik op 1 mei weer in mijn raam gaan staan en duizenden gelovigen toezwaaien. Dan voel ik me al bijna een heilige, want die mensen kunnen het niet allemaal mis hebben!?! Ik bent een heilige… op aarde…
Ojee, nou begin ikzelf die onzin ook al te geloven!”

Ik? Cynisch? Jazeker, ik word cynisch van het bedrog, de persoonsverheerlijking, de pracht en praal…
Holy cow, Benedict: Wat zou Jezus vinden van die kermis die je ervan aan ’t maken bent?

België: Commissie Seksueel Misbruik trekt conclusies

door Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na Seksueel Misbruik

In België keurt de parlementaire Commissie Seksueel Misbruik in de kerk het eindrapport anoniem goed en de retoriek van medewerkers van de kerk begint weer als vanouds. Een aantal zaken komen steeds weer terug en zitten mij dan ook steeds weer dwars.

Ik geef hieronder graag een aantal links weer van bijdragen van het programma Terzake en VRT zodat iedereen zijn eigen mening kan vormen, maar een paar zaken wil ik voorweg kwijt.
Bericht Terzake: Commissie Seksueel Misbruik trekt conclusies

Geval 1 – verontschuldigen
Interview Toon Osaer, woordvoerder bisschoppenconferentie in Terzake
Vraag: “Moet de kerk zich nu expliciet verontschuldigen?”
Antwoord Osaer: “Dat hebben de bisschoppen al meermaals gedaan en ik denk dat ik dan ook kan zeggen dat zij dat zullen doen.”

Wat mij stoort is het gemak waarmee Osaer dit soort dingen over zijn lippen krijgt.
Nog nooit heeft de kerk zich echt verdiept in het aangedaan leed.
Hoe kan je dan excuses aanbieden? Voor wat vraag je dan veontschuldigingen? Vraag je oprecht vergeving als je je niet in het leven van het slachtoffer verdiept?
Nee, wij moeten allemaal onder de indruk raken van het feit dat een bisschop tot op het wereldse niveau afdaalt en ‘sorry’ zegt.

Als iemand je been afhakt en dan sorry zegt, blijft nog steeds het feit dat jij niet meer normaal kan lopen! En dan ga je je misschien heel even iets beter voelen, maar valt naderhand weer net zo hard op je gezicht.
Overdreven? Is het afhakken van een been toch veel erger dan een kind zijn onschuld, zijn jeugd en zijn leven te ontnemen? Ik dacht toch van niet…overigens met alle respect voor iedereen die ooit een been afgehakt heeft gekregen.
Als iemand je been afhakt, daar spijt van krijgt en betuigt en zich in jouw leven verdiept om te begrijpen hoe die verminking jouw leven veranderd heeft en je dan, in alle nederigheid, vraagt wat hij ‘in godsnaam’ zou mogen doen om jou het leven toch weer wat draaglijker te maken, dan ga je je een stuk beter voelen met wat je aangedaan is en kan je misschien zelfs tot een soort vergeving komen.
En dan nog blijft het feit dat je nooit meer zult kunnen lopen als voorheen…je leert ermee om te gaan, maar het probleem gaat nooit meer helemaal weg. En zo is het met misbruik ook…

Geval 2 – schadevergoeding
Uit het zelfde interview.
Vraag: “Kan de kerk in Belgie het wel betalen? Bijvoorbeeld zoals in Oostenrijk een bedrag van 5000 tot 25000 Euro per slachtoffer?”
Antwoord: “De ‘kerk’ als zodanig bestaat niet in België Er zijn orden, religieuzen, bisdommen…er is geen overkoepelende organisatie.”

Wat me daar dwarszit?
Er bestaat wel degelijke een overkoepeling…en die staat in Rome. Allen, de religieuze orden en bisdommen, volgden de regels en voorschriften van die zelfde kerk, namelijk het Vaticaan. Het Vaticaan dus, het hoofdkwartier van het machtsbolwerk van de katholieke kerk, heeft altijd met harde hand geregeerd over de ter bekering uitgezonden religieuzen of die nou in orden of bisdommen georganiseerd waren of zijn. Hield je je niet aan de canonieke regels dat werd je geëxcommuniceerd, uit je functie verwijderd.
Veel van die door het Vaticaan uitgevaardigde regels hadden betrekking op het nu in opspraak geraakte misbruik en dus laat die club in Rome het maar betalen. Eerlijk gezegd interesseert het me ook helemaal niet of ze het kunnen betalen of niet…daar wil ik me als slachtoffer toch helemaal niet mee bezig houden.
Maar eerst zal er, wederom, heel goed gekeken moeten worden naar de opgelopen schade (en als je dat gedaan hebt kan je toch echt niet met zo’n belachelijk bedrag komen als in Oostenrijk) en aan het slachtoffer over moeten laten wat er nodig is om zijn of haar leven weer op de rit te krijgen.

Maar wat me vooral stoort in het antwoord van Osaer is het gemak waarmee de kerk van wereldse macht naar ondoorgrondelijk kerkelijk instituut met de exclusieve directe verbinding met God wisselt. Net hoe het ze uit komt…en daar wordt ik verschrikkelijk kwaad van; ook omdat ze die mogelijkheid aan een van de laatste dictators van Europa overgehouden hebben (Berlusconi niet meegeteld) namelijk: Mussolini! Die gaf ze het staatje in de Italiaanse staat in 1929.
Ondertussen weten wij allemaal dat Benito een goed vriendje van Hitler was tijdens de 2e wereldoorlog oorlog en dat vergeven wij hem nooit, maar wij vergeten wel dat hij het was die het Vaticaan die uitzonderlijke status toebedeeld heeft waar zij zich nu achter kunnen verschuilen!

Geval 3 – respect
Radio interview met Dirk de Gent – deken in Leuven
Vraag: “Was deze commissie geen afrekening met de kerk?”
Antwoord: “Ik had het gevoel, in de ondervragingsperiode, hier gaat men zonder respect om met de bisschoppen.”

Die typische rooms-katholieke arrogantie maakt mij (sorry voor de woordkeuze) des duivels!
Zij meten zich door hun zelf-bedachte hiërarchie en plaatsbewijzen verkoop voor het hiernamaals een plek aan op deze wereld, alleen en uitsluitend door het feit dat zij een bepaalde functie in het bedrijf vervullen. (Halloooo!… Deze kerk is door mensen bedacht en heeft absoluut niets meer van de wijze lessen van die eenvoudige timmerman uit Judea heel gelaten).
Als ik vandaag het waanzinnige idee zou hebben een kerk te stichten, rare hoofddeksels, jurken en rode designer-schoentjes verplicht zou stellen en vrouwen iedere management functie in die kerk zou onthouden, dan kon ik me nergens meer vertonen!
Maar zij verwachten daarom “met respect” behandeld te worden.

On-geachte deken de Gendt: even te herinnering: respect verdien je en kan je niet opeisen!
En de manier waarop jullie met deze duizenden drama’s omgaan verdient geen respect: jullie zouden je dood moeten schamen!
Jezus heeft zich al aan stukken gedraaid in zijn graf over alles wat jullie in zijn naam op deze aarde uitgevreten hebben.
Schande! Schaam je! Maar verwacht zeker geen respect van ons.