Dader kindermisbruik is vaker dan gedacht familie

Bij kindermisbruik is de dader in 38 procent van de gevallen een familielid van het slachtoffer. Dat is vaker dan tot nog toe werd gedacht.

Dit wordt duidelijk na een onderzoek van de Nationaal Rapporteur Seksueel Geweld tegen Kinderen naar zevenhonderd vonnissen van misbruik in 2012 en 2013.

Bijna een kwart van de daders is een ouder, broer of stiefbroer. In dertien procent van de gevallen gaat het om ’tweedelijns familie’, zoals een opa of oom.

Vaak wordt gedacht dat het gevaar van buitenaf komt, zegt nationaal rapporteur Corinne Dettmeijer. “Van de enge, onbekende man in de bosjes. Maar het gevaar komt juist vaak van heel dichtbij, soms zelfs van de allernaaste familie.”

 

Beter signaleren

Dettmeijer pleit voor meer aandacht voor het signaleren van misbruik binnen de familiekring, aangezien slachtoffers van misbruik door een bekende vaak pas veel later aangifte doen dan wanneer een onbekende in het spel is. Het complete onderzoek wordt begin volgend jaar gepresenteerd.

De nationaal rapporteur vindt dat er meer aandacht moet komen voor het signaleren van misbruik binnen familiekring. Slachtoffers doen doorgaans pas later aangifte als de misbruik wordt gepleegd door een bekende. Bij misbruik door een onbekende doen ze gemiddeld binnen tien dagen aangifte, bij een familielid of naaste duurt het vaak acht maanden.

Ook wordt er vaak helemaal geen aangifte gedaan, zodat het onduidelijk is hoe vaak deze vorm van  misbruik precies voorkomt in Nederland.

IJSBLOK

Het kind
Zo jong
Vier jaar misschien
Onbevangen
Open en Puur
Kwetsbaar ook
maar
Zonder schaamte
staat onder de douche

die ander
de tienerbroer
ondanks 9 jaar ouder
ook jong – maar belust
met camera – zonder besef
maakt foto

het MOMENT
van macht
vrieskoude kwam
Frozen
ijsblok
doods
levenloos

nooit meer

is het kind
zo jong
onbevangen
open en puur
want
kwetsbaar werd gekwetst
zonder schaamte werd schaamtevol

redding kwam
dissociatie
vlucht
angst
doodsgedachten
wens te verdwijnen
weg te willen zijn

de dader van het MOMENT
leeft in leugen en bedrog
in ontkenning van zijn daad

het kind
gaat voort
in de mens
52 jaar nadien
Een mens
Geknakt
Pijn
Vluchtend
Dissociërend

Waar
vandaan komt
hulp

Mijn hulp?

Jon van Eerd in Adieu God?: "Het verhaal heeft mij geen ellende bezorgd, die mensen wel"

Afgelopen zondag 24 mei werd in Adieu God het verhaal van Jon van Eerd uitgezonden. Bleijerheide speelt daarin een grote rol.

In Adieu God? ontmoet Tijs van den Brink bekende Nederlanders die, ondanks hun christelijke opvoeding, de kerk vaarwel hebben gezegd. Musicalster Jon van Eerd spreekt openlijk over zijn herinneringen aan het seksueel misbruik waar hij slachtoffer van was. “Ik heb met niemand gesproken.” Alleen in de eenzaamheid en stilte van de kapel durfde hij hardop te zeggen wat er gebeurde. “Ik weet niet of ik tegen God praatte.”

Johannes Martinus Petrus Henricus Elisabeth Coleta (Jon) van Eerd groeide op in een katholiek Limburgs gezin. Als puber verbleef hij een aantal jaar in het Limburgse katholieke jongensinternaat Bleijerheide. Deze plek kwam een paar jaar geleden in het nieuws vanwege het grootschalige seksuele misbruik en geweld dat daar plaatsgevonden heeft in de jaren ’50, ’60 en ’70. In Adieu God? vertelt de goedlachse musicalacteur over deze pijnlijke periode in zijn jeugd. Hij hield aan zijn tijd in het jongensinternaat zo’n trauma over dat iedereen met een priesterboordje hem met weerzin vervult.

“Ik werd emotioneel gechanteerd”
Jon wist dat hij geen fijne tijd gehad had in Bleijerheide. Toch kwam hij pas recent tot de conclusie dat hij herinneringen aan het seksueel misbruik waar hij slachtoffer van was, verdrongen had. “Ik heb nooit geweten waarom ik al mijn hele leven een bloedhekel aan Neil Diamond had. Ineens herinnerde ik me dat die pater altijd Neil Diamond draaide als ik bij hem op de kamer kwam.” Meerdere broeders hebben hem in zijn tijd in Bleijerheide herhaaldelijk misbruikt. “Ik heb er met niemand gesproken. Ik werd emotioneel gechanteerd door die mannen.”

Bang voor de dood
Naast de heftige periode in zijn jeugd, vertelt Jon ook open over het sterfproces van zijn beide ouders, die hij wel wat geloof gegund had. “Mijn moeder is bang, boos, letterlijk gillend en trappend gestorven. ‘De duivel komt me halen’, riep ze uit. Ik ben zelf ook bang voor de dood, maar ik zal alles doen om te voorkomen dat ik zo zal sterven.”

Pilatus
Ondanks zijn afkeer van de katholieke kerk zei hij gelijk ja toen hij gevraagd werd voor de rol van Pilatus in ‘The Passion’. “Dat verhaal heeft mij geen ellende bezorgd, dat hebben die mensen gedaan. Nu kan ik dat scheiden, maar dat kon ik heel lang niet.”

Adieu God?
Open, maar ook heel persoonlijke gesprekken over God, de kerk en geloven, gewoon ‘aan de keukentafel’ bij BN’ers thuis, of in de kerk van hun jeugd; dat is de insteek van Adieu God?. Ondanks hun religieuze opvoeding kwam er een moment dat de gasten van Adieu God? hun banden met de kerk verbraken. Is het verhaal achter hun beslissing een confronterende spiegel voor christenen, of ligt de oorzaak van hun kerkverlating elders?

http://www.eo.nl/geloven/programma/adieu-god/detail/aflevering/adieu-god-20150524t232230/

Engeland: 'Mogelijk ruim 11 miljoen kinderen misbruikt'

‘LONDEN –

Meer dan 11 miljoen Britse kinderen zijn mogelijk slachtoffer geweest van misbruik. Dat heeft een van de leden van de speciale onderzoekscommissie gezegd, waarbij hij sprak van een nationale epidemie. Graham Wilmer zegt zich te baseren op overheidscijfers.

Graham Wilmer England

Foto:  Graham Wilmer

„Er zijn potentieel ongeveer 11,7 miljoen slachtoffers die zich nog niet hebben gemeld en vele van hen zullen in groten getale naar voren komen”, zei Wilmer maandag tegen Sky News in een oproep voor meer steun aan de slachtoffers.

„We hebben te maken met een enorm, enorm probleem. Als we niet de juiste hulp geven aan de mensen die zich melden, kunnen er belangrijke gezondheidsproblemen ontstaan, zowel geestelijk als fysiek, die de maatschappij geld kosten. We beschouwen kindermisbruik nu als een nationale epidemie.”

Eén op de zes jongens en één op de vier meisjes onder de zestien zou slachtoffer zijn, verklaart Wilmer, die zelf ook is misbruikt en hulpverlener voor misbruikslachtoffers is.

De laatste tijd is van een aantal bekende Britten uitgekomen dat ze zich schuldig hebben gemaakt aan misbruik. De bekendste zaak is die van BBC-presentator Jimmy Savile, die in vijftig jaar tijd meer dan tweehonderd kinderen zou hebben misbruikt in televisiestudio’s, ziekenhuizen en scholen. De dader in misbruikzaken is meestal iemand uit de directe omgeving van het kind.

 

Bron: Telegraaf

Misbruik door E.H. schoolhoofd Sint Annaschool te Hilversum

E.H.

Hier zat oorspronkelijk meteeen al een scheld kanonnade.:-/

Eigenlijk te veel eer om je naam voluit te gebruiken, daarom zal ik je hier gewoon kortweg E. noemen.
In jouw, denk ik, eigen zoektocht naar je homoseksualiteit, heb je gemeend mij (onder anderen) ook mee te moeten nemen op je tocht.
Ik herinner mij veel leuke dingen die we hebben ondernomen, altijd samen met mia en evt anderen die er dan toevallig ook waren. Schiphol, flevohof, varen op het eemmeer naar de opera destijds allemaal leuke dingen die ik vaak nog niet eerder had gedaan. Logeerpartijtjes, met je neefjes en nichtjes bij jullie thuis, waarvan ik nu denk, mijn god heb je die ook gebruikt?
Aan de andere kant herinner ik me ook de vele keren dat je me mee hebt gesleept in seksuele handelingen waar ik op dat moment nog heleaaal niet klaar voor was. Op 7 jaar toen het in mijn herinnering begon, zonder enige seksuele ervaring uiteraard en dat had ook nog even zo moeten blijven. Idiote perverseling.
 Een greep uit de lokaties.
-tesselschadelaan
-bazelstraat
-roggeveenstraat
-olivier van noortstraat
-woerden in de lift
-annaschool
-buiten in de openlucht
Thuis in het huis van jou en mia gebeurde het meeste. Op de bazelstraat en daarvoor de tesselschadelaan.
In het huis waar ik woonde op de de roggeveen straat en de olivier van noort.
In lift in woerden in de flat waar mijn zus els woonde .
In het veld bij het corversbos in hilversum. Op de annaschool, de houtbouw en het stenen gebouw aan de overkant. En waarschijnlijk nog meerdere locaties die ik ben vergeten.
Ook herinner ik me vreemde dingen die je me vroeg of vertelde.  Of ik vaak een erectie had en of ik wist waarom dat gebeurde. Ik wist op dat moment nog van niks, laat staan waarom een jongentje van 7, 8 jaar een erectie zou krijgen. Daar val je zo’n joch toch niet mee lastig. Je gaf me seksboekjes met fotoos van mannen met stijve piemels en die van alles met elkaar deden, waar ik nog nooit een fotoo van had gezien. Nu denk ik , was dat om me voor te bereiden wat er komen ging? Wat er allemaal mogelijk was? Wat was jij toch een perverse pedo.  Een klootzak,dat was je…E
Wat later vertelde je me over avonturen in een sauna in amsterdam, waar jij in die tijd naar toe ging en waar je seks had met mannen. Wat moest ik er in vredesnaam mee met die kennis? Verder vertellen? Aan wie dan in vredesnaam? Je liet me kijken naar pornofilmpjes op de projector op zolder van de bazelstraat. Deed een buis in je stijve pik en deed die helemaal erin tot onderaan. Wat was daar dan toch in vredesnaam de bedoeling van?
Je deed me ook geloven dat er niks raars aan was wat er gebeurde , maar dat ik het toch maar niet moest vertellen aan iemand wat je bij me deed. Als het niet raar was, waarom voelde het dan wel zo, waaarom had ik dan het idee dat er iets niet klopte. Nu weet ik dat de dreiging van jou dat wanneer ik  het wel aan iemand vertellen zou, loos was. Toen echter, was ik daar door geïntimideerd en heb dan dus ook, helaas, mijn mond over gehouden. Had ik maar iemand verteld wat er gaande was. Had ik maar, toen het bijna uitkwam en mn moeder die seksboekjes, die ik van jou had gekregen, had gevonden, mn poot stijf gehouden. Maar ik voelde me alleen maar verraden, door jou aan de telefoon, tijdens het gesprek wat mijn pa en ma met jou wilde hebben nav die seks boekjes en door mn ouders die mij niet hadden geloofd. Wat zou ik je nu, toen graag ten onder hebben zien gaan.
De seksboekjes.
Die had je mij gegeven, wanneer weet ik niet meer. Ik weet nog dat ik ze verstopte onder de zitting van een luie stoel, waarin zich een holle ruimte bevond. Het waren volgens mij duitse boekjes.
Op een dag vond mijn moeder die boekjes. Ik had ze bekeken en ik had ze niet goed terug gestopt op de verstopplek, dus das was bingo. Wat voelde ik me door de grond gaan toen ik thuis kwam en de boekjes beneden op tafel zag liggen. Of ik daar iets van wist en van wie ik die gekregen had. Ik loog dat ik die gekregen had van een vriendje die ze weer in een container bij de annaschool had gevonden. Daar veegden wij samen de vloer van het speelterrein en verdienden daar wat mee. Mijn moeder belde meteen de moeder van vriendje en het kwam dus uit dat ik gelogen had. In mijn beleving zat er niks anders op dan te vertellen dat ik ze van E. had gekregen. Toen die thuis was belde mijn moeder meteen op met de vraag of zij iets konden komen verifiëren. ‘S avonds gingen ze en ik bleef achter kapot gaand van de spanning.
Na enige tijd ging de telefoon 02150 10114 zwart bakeliet.
Het was E. Hoe ik het in mijn hoofd had durven halen om te zeggen dat ik die boekjes van hem had gekregen. BAF! Dat kwam aan. Dat had ik niet zien aankomen. Wederom voelde ik me door de grond zakken. Ik wist niet anders te doen dan hoorn erop gooien en ik begon vreselijk te huilen. Wat voelde ik me verraden. Door E. maar ook door mn vader en moeder, die dus niet mij geloofden, maar E.
Hun thuis komst terug van het gesprek en wat er daarna gebeurde ben ik kwijt. Kan ik me niets meer van herinneren. Ook niet of ik straf heb gekregen, hoewel me daar wel iets van bijstaat, vaag.
Wel weet ik nog dat wij met zijn tweeen het er nog wel over gehad hebben en in wat voor een lastig parket ik jou had gebracht, so what? Ik zou wensen dat ze mij wel geloofd hadden en dat jij giga van je voetstuk zou zijn gevallen. BAM! Zo het ravijn in. Je verdiende loon!
Wat een ongelofelijke klootzak en hufter ben je toch geweest hop!
Van de week ’s ochtends op de fiets naar mn werk valt me opeens iets in. Ik zit te overdenken wat ik geschreven heb , met name over het gedeelte leuke dingen wat we ook hebben gedaan. Daar wringt wat. het klopt niet in eens. Plots valt me binnen dat datwaarschijnlijk helemaal niet was om mij een plezier te doen, maar om me monddood te maken als ik er ooit iets van zou zeggen. Dan zou ik een ondankbaar jongentje zijn geweest en zou voor jou op dat moment de kous af zijn geweest en klaar. Dit is invullen van mijn kant, maar ik denk wel dat het zo zat. Toen pas op de fiets op weg naar mn werk, voel ik me pas vies en zo ontzettend gebruikt door jou. ongelofelijke vuil stuk vreten!  ik walg er steeds meer van. Ik zou je zo graag op je smoel willen rammen op dit moment.
Ik dacht dat de boosheid en de wrok een beetje verdwenen waren, maar het is er nog volop. Ik was zelfs bezig om een beetje compassie te proberen te vinden in mezelf, maar is denk ik pas later aan de orde..
Wat je met me deed.
Het begon, zo herinner ik het mij in ieder geval, met vragen van jou, aan mij. Of ik wel eens een erectie had, of ik wist wanneer dat gebeurde.of ik me al wel eens aftrok. Vragen waar ik me op het moment geen raad wist. En ik wist niet waarom mijn piemel af en toe wel eens hard werd. Ik dacht dat dat te maken had met boosheid. Ik herinner me het suizende gevoel in mn hoofd wanneer dat gebeurde en dat relateerde ik aan boosheid. In ieder geval wist ik me geen raad met de vragen en wist er ook niet de antwoorden op. Rare vragen vond ik het maar.
Later begon het lichamelijke contact en ik herinner me dat dat altijd eenrichtingsverkeer was. Jij raakte mij aan. Wreef over mn broek, pakte mn piemel beet kneep erin. Later ging je hand in mn broek en raakte je hem echt aan. Ik kan me niet meer gerinneren of ik er opgewonden van raakte in dat stadium. Ik weet nog wel dat ik het zeer vond doen wanneer je mn eikel aanrakte wat dus ook gebeurde. Ik zal zelf ook vast al eens gemerkt heben dat die plek erg gevoelig was, maar was nog niet zo ver dat ik er zelf mee speelde. Pffff zucht shit. Wat een rare eikel was je toch, om maar in de gebezigde termen te spreken…
Weer daarna moest ik je ook aftrekken en jij deed dat bij mij. Ik kan me niet erinneren of er dwang bij kwam kijken. Ik deed het omdat je het vroeg en omdat er zo’n ongelijkheid in het spel was kon ik ook op dat moment niet anders. Vervolgens begon je met pijpen, hoewel dat later in de tijd is volgens mij. Jij deed dat altijd bij mij en een keer staat me nog heel erg bij. Dat was in de houtbouw van de Annaschool op een zaterdag dat ik bezig was met het schoonmaken van het schoolplein. Een klusje waarvooor ik door jou ook betaald werd. Ook weer een slimmigheidje van je verdorven geest. Me betalen voor iets waardoor ik mn mond wel zou houden.
Op de annaschool had ik op dat moment net pauze en was even wat aan het eten. Ik moest uit dat hok komen omdat daar de achterburen vrij zicht hadden. Dat risico wilde je niet lopen. Dus je vroeg me in de hal te komen en daar begon je weer met aanraken en met als doel dit keer om mij af te zuigen. Ik zie je nog door je knieen gaan en mn broek losmaken en ik weet zelfs nog welke broek ik aanhad, een donkerrode  corduroybroek. En toen nam je gewoon mn piemel in je mond en begon erop te sabbelen. Ik had je ter plekker in je bek moeten pissen, lulhannes. Maar dat deed ik niet. Ik liet het gebeuren en ik geloof dat ik het helemaal net onaangenaam vond, maar raar vond ik het wel. Yek, als dit schrijf en weer nalees walg ik van je, E!
Wat me ook nog steeds achtervolgt is dat je na een logeer partijtje bij jullie me vertelde dat je me anaal gepenetreerd zou hebben. Nu denk ik dat dat onmogelijk is. Dat had destijds zo pijnlijk moeten zijn geweest dat ik daar wakker van had moeten zijn geworden. Kan niet anders. Het heeft me zo lang achtervolgd omdat ik later heb gedacht dat ik misschien wel geinfecteerd zou kunne zijn geweest door jou, omdat het in de periode is geweest dat je volgens jou veel in de sekssauna kwam. Ik heb me door de huisarts destijds laten verwijzen naar het ziekenhuis om me daarvoor te laten testen.
Ook heel vreemd is het kunstje wat je me toonde waarbij je een glazen thermometer in je lul drukte. Via je eikel duwde je dat ding een heel eind naar binnen en met enoge trots liet je zien hoe dat aan de onderkant zichtbaar was als je het doorduwde. Dan verscheen er inderdaad een uitstulping wat dan die thermometer moest zijn. Goochelen kon je niet dus het zal wel zo zijn geweest.
Een van de keren tegen het eind van de periode waarin je me hebt ge/misbruikt staat me nog een scene bij van ons in de slaapkamer op zolder. De slaapkamer van jou en mia nota bene. Ik weet nog dat ik op het bed lag en dat jij over me heen naar boven kwam kruipen eigenlijk. In boze dromen heb ik dat beeld nog wel eens teruggezien…
Maar hoe dan ook, ik zag je op me af komen en vooral zag ik je stijve lul op me af komen en ik begreep wat er aan zat te komen. Op jou uitnodiging om die lul van jou in mn mond te nemen of er aan te likken ben ik toen niet in gegaan en heb toen voor het eerst laten weten dat me het te ver ging en ik heb toen mn hoofd afgewend, zonder verder iets te zeggen in mijn herinnering was de lol er toen voor jou af en ben je van me afgekropen en heeft zich verder ook niets meer voorgedaan.
Dat het achteraf zo simpel was had ik eerdermoeten weten, maar neem ik mezelf niet kwalijk. Maar ik denk dat ik op de juiste leeftijd was om er afwijzend op te reageren. Voor de eerste keer YEAH!!!
Er zijn ongetwijfeld nog vele keren geweest. Ik heb het idee dat je nooit een gelegenheid voorbij liet gaan, maar het leek wel of de gelegenheden zich minder vanzelf aandienden. Of het nou was dat ik alerter was om noet alleen meer met je ergens te zijn, of dat at een andere reden had,dat weet ik niet meer.
Wat heeft het mèt mij gedaan.
Die laatste keer, toen was ik denk ik  13-14 jaar. Ik heb toen met mezelf afgesproken dat ik me nooit meer door een man zou laten aanraken. Niet zo letterlijk denk ik, maar er is wel een knop omgegaan in mn hoofd toen die me ervan heeft weerhouden dat ik zowiezo seks had met iemand. Man noch vrouw.
Ik keerde me geheel daarvan af. Seks was voor mij raar en klopte niet als het gebeurde, dat is wat ik in ieder geval met jou heb ervaren. Ik durfde ook nooit grapjes en moppen over seks te maken. als ik dat zou doen dacht ik dat iedereen zich zou afvragen hoe ik aan die moppen op opmerkingen zou komen en dat meteen zouden koppelen aan mijn “fijne ervaringen” met jou. Alsof het op mn voorhoofd stond geschreven. Wat je je in je hoofd kan halen.
Ik heb mezelf aangeleerd om me onzichtbaar te maken. Onder het maaiveld blijven. Niet opvallen! Niet al te goed je best doen bij sport of anderszins op school. Dat zet je alleen maar in de spotlight en moet je zeggen wat je ervan vindt of hoe je tot een conclusie bijvoorbeeld gekomen bent. Altijd de angst dat bij dat wat ik zou zeggen ik altijd meteen door de mand zou vallen en overduidelijk zou zijn dat ik op jonge leeftijd al zeks had gehad en me dat meteen een vuilak zou maken. Angst angst angst….
Ik heb jarenlang gevochten tegen mn homoseksualiteit. Achteraf gezien wist ik dat uiteraard al tijden, maar ik bleef het ijzerenheinig ontkennen naar mezelf en naar anderen. Het werd me sporadisch wel eens gevraagd. Ook in berlijn destijds met karsten werd het gefluisterd in de bar van de camping waar we verbleven op zoek maar zijn familie. Ik hoorde twee mannen smoezen over “schwule” en ik wist genoeg, dat ging over mij. Hoe mis hadden zij het en ik had weer een deukje in mn ziel. Iedereen kon het zien, zie je wel, dus moest ik het harnas nog maar weer eens verstevigen.
Ik werd op straat in Hilversum aangesproken door een, denk ik , oostblok jongen, die me vroeg of ik ook met mannen sliep, hij was op zoek naar een slaapplaats. NEE blafte ik hem toe. En weer er met mn neus opgedrukt. En ik maar vechten tegen mezelf en het fort rondom me weer versterkt.
Het besef dat ik homo ben drong zich steeds verder op en de druk werd groot. Ik moest het uit die kast, maar dat kon niet, dat zou niet kloppen met mn afspraak met mezelf.
Op mn opleiding SPH ben ik gestrand in het derde jaar omdat in mn supervisie me steeds meer in de hoek drukte van het moeten vertellen. Men voelde aan dat er iets aan de hand was en ik weigerde te vertellen wat. Het gevolg: supervisie niet gehaald en gezakt. Maar liever dat dan uit de kast…
Kortom, ik heb me jarenlang laten weerhouden van dat wat ik ben, homo. Het duurde nog jaren voordat ik dat eindelijk voor mezelf en anderen durfde te bekennen, ik val op mannen.
Tegen een collega kon ik op gegeven moment niet meer voor me houden dat ik voor hem viel als een blok. Onno, laapershonk collega, vertelde ik dat op een vakantie met zn tweeen in Frankrijk. Hij schrok zich rot! Dat had hij niet zien aankomen…arme onno
E. H., kuttekop.
Ik haat je voor wat je mij, mia, bas en fem, eigenlijk de hele famile hebt aangedaan. Daarnaast ook nog al de anderen die je hebt misbruikt. Hoeveel dat er nog zijn kan ik alleen maar gissen. Je hebt geen idee hoeveel levens je overhoop hebt gehaald met je misselijke streken. Hufter.
En toch,merk ik, dat mn boosheid afneemt en soms weer opplaait.
Ik hoop dat ik ooit nog eens iets van vergeving richting jou in me kan vinden. Door dit alles op te schrijven merk ik dat het me minder in zijn greep heeft allemaal. En zo hoort het ook. Je hebt me een aandenken voor het leven gegeven, maar de tijden dat het mijn leven beheerst zijn voorbij.
Paul.

Geliefde is seksueel misbruikt

Hallo,

mijn naam is Justin. Vorig jaar ben ik iemand tegen gekomen, we waren waanzinnig verliefd op elkaar geworden, nog nooit zo heftig gevoeld. Ware liefde, vol passie en hartstocht. Onze sex was fantastisch, ik ervoer dat niet als lust, maar als pure passievolle liefde. Maar toen opeens kwam het: de afstand, van zijn kant uit. Hij moest er zijn voor de ander (zijn ex, ernstig ziek geworden), kon het niet maken om met mij verder te gaan. Moest er voor hem zijn. Daar had ik respect voor. Maar de afstand werd groter en groter. Hij moest iets doen, kon niet bij mij zijn, angst voor de pijn…. maar steeds blijven benoemen dat ik de liefde van zijn leven was…. maar gevoelens weg geparkeerd had. Ik ging een hele rollercoaster in van vraagtekens, gevoelens, mezelf…. Totdat de herkenning kwam en ik hem daarmee confronteerde. Ik zat alleen echter op het verkeerde onderwerp. Ik wist dat hij iets met zich meedroeg, een schuldgevoel. Toen kwam de aap uit de mouw: veel meegemaakt, onverwerkte emoties, en als ‘klein detail’…. vroeger seksueel misbruikt. Met de toevoeging dat de liefde echt was, dat het ware liefde was, dat hij echt wel verliefd op me was…… Maar nu niet meer. Maar misschien later wel weer. Hij moest eerst zichzelf terugvinden. Maarja, dan zou hij pech hebben als ik dan al iemand anders gevonden zou hebben, mochten de gevoelens terugkomen. Het is zoals het is, meer kon hij er niet over kwijt. Maar wel bewust van het misbruik, dat hij weggestopt had.

Ik wist niet wat ik hoorde, dit had ik natuurlijk nooit kunnen vermoeden. En pijnlijk ook, want zijn gevoelens voor mij zijn verdwenen…… totdat ik alles las over de symptomen en gevolgen van seksueel misbruikt zijn…… alles valt op zijn plaats, zijn hele verhaal, zijn gedrag, het hele gebeuren tussen hem en mij… Tot ons allerlaatste conversatie aan toe.

Dan is mijn vraag…. Hoe nu verder? Ik zou graag willen helpen, maar ik besef dat ik juist afgestoten wordt, omdat ik juist alles oproep, op vele maar zeer verschillende manieren! Het enige waar ik houvast aan heb is dat hij er zich van bewust geworden is (sinds pakweg een maand of 1,2), en dit dus aan het verwerken is.

Zijn er mensen die dit zoals mij ook ervaren of ervaart hebben?

Er wordt veel geboden aan mensen die misbruikt zijn, maar is er ook iets waar men terecht kan als je te maken hebt met mensen die misbruikt zijn, als partner/geliefde zijnde? Hoe hiermee om te gaan, wat wel én/of niet te verwachten, wat je wel en niet kunt doen? Het voelt nu namelijk alsof ik hem laat stikken. Ik ben zelf niet misbruikt, dus zie alles meteen helder. Als hij mij nooit was tegengekomen en ik nooit achter de ‘waarheid’ aan zat…. dan had hij nooit zijn probleem ontcijferd, ja daar ben ik me van bewust, maar hij niet, omdat hij het totaal anders ervaart. Hij voelt wat hij voelt, niet wetende dat het allemaal door het misbruik komt. Dit is mijn enige houvast.

Ik zoek niet echt hulp, maar mensen die mij misschien erin kunnen steunen, of dit herkennen of meegemaakt hebben.

Bedankt,

Justin

Eindelijk schrijf ik het eens op

Vanavond stuitte ik toevallig op dat programma “De wandeling” met die jongen die is misbruikt door zijn trainer. Moest daarom terugdenken aan het misbruik door mijn stiefvader dat zich bij mij afspeelde tussen m’n 12e en 17e. Toen kon ik gelukkig het huis uit. Heb het bijna mijn hele leven weggestopt totdat ik tijdens een “management training” door de begeleidster apart werd genomen omdat ze constateerde ik wel heel veel “blokkades” had. Toen alles aan haar verteld en nog een paar keer bij haar therapeutische http://beta.uitzendinggemist.nl/programmas/962-pauw-witteman gehad. Toen ik het kwijt was ging het wel weer beter. Was opgelucht. Dacht, dat heb ik weer efficient uit mijn systeem gehaald. Maar dat is niet zo. Lezend wat er allemaal op deze website staat, herken ik zo veel. Vooral over gebrek aan eigenwaarde, zelfdestructief gedrag, hard werken, niet doennwat je zelf wil maar wat je denk dat anderen van je willen. En er zit veel agressie in me. Maar die richt zich tegen me zelf. Depressief. En negatieve gedachtenstromen die ik niet kan stoppen. Terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat het mij nog steeds niet lukt terug te halen, laat staan op te schrijven hoe het misbruik zich bij voltrok. Feit is dat het mijn leven zwaar gemaakt heeft.

Vragen

Ik heb nog zoveel vragen. Ik heb van 1990 tot 1992 in de klas gezeten bij, wat ik nu weet, een pedofiel. Ik was helemaal dol op hem, hij was een mooie vervanger van mijn vader die geen oog voor me had. Mijn ouders vonden het ook altijd prima als ik bij hem thuis sliep “want ik wilde dat toch zelf”. Natuurlijk wilde ik dat zelf, er was eindelijk iemand die me zag staan en aandacht voor me had. Tot die ene keer dat het vriendje waarmee ik altijd samen was een keer niet kon blijven slapen. Mijn shirtje ging uit en mijn broek ging uit. Er was wel een matrasje neergelegd naast het bed voor mij (we sliepen bij zijn moeder thuis na een dag werken in de tuin), maar die heb ik niet gebruikt. Of misschien ook wel, maar ik weet een groot deel van de nacht niet meer. Wat ik nog wel weet is dat hij mij masseerde, ik blijf de rest van mijn leven walgen van de geur van tijgerbalsem. “Dat is goed voor je spieren” zei hij “smeer jij nu mij maar in”. En dat deed ik.

Deze nacht heeft mijn leven bepaald, zoveel is zeker. En die twee jaar dat ik bij hem in bed sliep en bij hem onder de douche ging zeker ook. Ik heb het heel lang als normaal weg  gezet (terwijl het in mijn gevoel totaal niet klopte) en mijn ouders ook:”Dat was de cultuur van die tijd, vrij en open”. Deze tweestrijd tussen mijn gevoel en de buitenwereld heeft me een borderlinestoornis en psychose opgeleverd.  Ruim een jaar terug, na jaren harde strijd had ik besloten dat het mooi was geweest en ben naar een vertrouwenspersoon gestapt om in ieder geval niet meer het gewicht van de verantwoordelijkheid (die natuurlijk nooit van mij is geweest: in mijn hoofd weet ik het, mijn lijf wil nog niet mee) met me mee te dragen. Een half jaar heb ik rust gehad toe bleek dat de vertrouwenspersoon nooit naar de school is gegaan om vragen te stellen. Sterker nog, na een enorme zoektocht blijkt er een doofpot gaande op de school in samenwerking met de controlerende instantie. Walgelijk. De leraar blijkt in ieder geval in twee andere gevallen ver over de schreef te zijn gegaan. Hij heeft daar echter 30 jaar gewerkt.

En daar zijn de vragen: Hoeveel meer kinderen zijn er slachtoffer? En voor mij persoonlijk: Hoeveel verder is hij gegaan met mij? Ik weet alles tot een bepaald punt en dan wordt het een zwarte vlek…

Ik wil er zo graag klaar mee zijn, ben al 20 jaar in gevecht, ben nu 31, iedereen gaat vooruit en ik ben maar bezig met deze teringzooi die anderen veroorzaakt hebben.

Het is wat het is.

Seksueel misbruikt door moeder

In mijn jonge jaren ( 5 t/m 13 ) ben ik seksueel misbruikt door mijn moeder. Dit misbruik stond niet op zich. Ook lichamelijk en geestelijk misbruik waren aan de orde van de dag.

Omdat ik op dat moment als de dood was voor mijn moeder waren de momenten van het seksuele ook afgrijselijk maar ook verwarrend. Ze was op die momenten stil en zei weinig. Ik deed ook niks en zei niks want ze schelde en vernederde niet ook gaf ze me geen klappen. Het was heel raar.

Binnen de GGZ heb ik veel doorlopen en de eerste jaren was er door mijzelf met name aandacht voor het geestelijke en lichamelijke. Ik durfde niet over dat andere te praten. Angst en schaamte. Hallo ik was een man; stoer en lief op zijn tijd. Kom ik toch niet met die ervaringen aan.

Pas een jaar of twee geleden ben ik hiermee aan de slag gegaan. Soms nog steeds lastig omdat de herkenning soms ver te zoeken is. In de kerk is het nu veel veel met mannen en dat grijpt me aan maar met moeders zit nog een beetje in de doofpot.
Ik hoop doormiddel hier te gaan schrijven daar een einde aan te maken.

Geestelijk en lichamelijk misbruikt

Is een vrij grote stap voor mij om dit te schrijven.

Ik ben 30 jaar en loop al z’n 20 jaar met iets waar ik met geen andere heb over kunnen praten. Merk gewoon dat dit niet langer kan.
Probeer het van me af te schrijven. Hoop dat iemand me begrijpt en misschien een oplossing heeft voor mijn problemen.

Vroeger ging ik vaak lang logeren bij kennissen van me ouders. Ik moest hun oom en tante noemen. Omdat me ouders wel eens naar het buitenland moesten en familie was geen optie om daar heen te gaan. Want die wonen aan de andere kant van Nederland. En ik moest gewoon naar school en dat was dicht in de buurt.

Vond het fijn in het begin daar. Mocht lekker mee helpen met de koeien en mocht vaak mee op de trekker het land op. Maar snel kwam er een eind aan dat ik het fijn vond. Als ik iets verkeerds deed volgens hun. Dan kreeg ik straf van mij oom. Moest ik bij hem bloot over de knie. Kon vaak niet meer daarna zitten. En snapte niet wat ik verkeerd deed was gewoon het  minst of het geringste dat ik iets deed. Ik heb er nog steeds last van. Denk vaak dat ik niks goed kan doen. Had een ongelukje omdat ik de wc niet meer haalde en had in me broek geplast. Heb daar ook straf van gekregen. Me tante heeft me toen me genomen naar een apotheek om luiers te halen voor me. Schaamde me zo.Kreeg gewoon ze om. Kreeg weer een x straf en me tante was er niet bij en toen misbruikte hij me. En als hij klaar was dan kreeg ik een luier weer om. En op den duur begon ik het fijn te vinden als ik een luier om gedaan kreeg want had dan geen pijn meer en alles was dan gestopt. Voelde me wel vies en klein. Maar het was gestopt en daar was ik blij van dan.

Durfde met niemand er over praten anders zou er wat met mijn hond gebeuren had me oom gezegt. Is zo jaren door gegaan tot dat ik alleen thuis mocht zijn als me ouders er niet waren en dat was denk ik tot me 16de. Toen is het ook gestopt nooit weer daar geweest. Kom ze wel tegen op verjaardagen van me ouders maar ben dan snel vertrokken. Wil mijn ouders het vertellen maar ze zullen me nu nooit meer geloven is al zo lang geleden. Maar kon toen niks zeggen omdat mijn hond dan dood zou gaan.

Denk heel veel aan wat er gebeurd is vroeger en dat word steeds erger daarom schrijf ik dat van me af maar.
Ik ben sinds ik alleen woon luiers gaan dragen. Raar he! Dat vind ik ook maar voel me er veilig in. En dat voelt prettig als ik z’n ding om heb. Ze noemen dat wel fetisch of daiperlovers. Is niet normaal vind ik maar kan er niks aan doen. En ik zal heel heel graag willen dat ik van die luiers af kom en dat ik niet zo vaak na hoeven denken wat er gebeurd is vroeger op de boederij. Maar hoe?

WIE HEEFT EEN OPLOSSING VOOR MIJN PROBLEEM!

Wil uit deze hel.