zo maar

/4 Reacties/in , /door

Ik ben een jongen en vanaf m´n 4e t/m m´n 12e precies weet ik het niet meer de eindleeftijd, in talloze ongewenste abnormale situaties beland waar ik tot vandaag de dag last van heb, dit waren familie misbruik en seksueel misbruik, en vrienden meeste waren wat ouder dan ik hoofdzakelijk seksueel misbruik na uit de hand gelopen “spelletjes” en het uitbuiten van, het is veelal onbewust gebeurd en ik wou ze behagen, en 1 keer gedwongen, in een schuur, of het ooit weg gaat is nog maar de vraag. En er is nog zoveel meer gebeurd wat ik nu niet omschrijf, vooral met m´n broer 12 jaar ouder, veelal misbruik en hij heeft ook wat anders toegegeven een aantal jaren terug en wil vergeven worden. Ik kan dat niet kon het me niet eens heugen, maar vanaf daar kwamen de vraagtekens. En wat was waar??? Wat ik zeggen wil, ik als kind heb het tot aan nou ja, net eigenlijk, ´k ben nu 40, nooit echt kunnen plaatsen, ´k wil geen medelijden en aandacht van anderen, maar het heeft een groot deel van mijn leven , 36 jaar lang een gedrag aangeleerd, waarmee ik verre van mezelf ben heb alcohol en drugs gezocht en gevonden en een hele boel nare situaties in relaties beleefd. Ik als kind heb het nooit kunnen plaatsen en kunnen beoordelen wat daar gebeurde en je kiest al snel voor een naaste ook als het je tegenstaat en je soms verlamd was van onwetendheid en het leerde om min of meer de hoer te spelen. Je wist niet beter. Ik wil alleen aangeven hoe het mijn leven, voor het grootste deel verziekt heeft en ik nu pas verantwoording nemen kan, voor waarvoor ik verantwoording kan nemen, volwassen nu, en begin het te plaatsen ik vindt dat iedereen dat zou moeten kunnen doen, ook daders dus, alleen daarin kan ik rechtvaardigheid vinden. Ik accepteer en aanvaard en plaats dat, wat het voor mij nooit echt is geweest, een fijne beleving en geluk. Ook als ik sommige handelingen wel fijn vond. 36 jaar depressiviteit, zeg ik!! En meer een verziekt leven vol onbegrip en zoeken zonder het te weten waar naar. Depressies, stemmingswisselingen, angst, woede over kleinigheden, onzekerheid, besluiteloosheid, dwangmatigheid, schaamtegevoel, minderwaardigheidsgevoel, seksueel gestoord vreemdgaan, overmatig aan anderen hangen, manipuleren als een meester, therapie op papier tegen depressie en secundair alcoholisme, was voor alcoholisme, hou van jou niet kunnen zeggen als het wel zou moeten omdat het zo is. etc zelfdestructieve gedachten en als kind handelingen, krassen van crucifix op de pols, met m´n hoofd op de vensterbank slaan en een hoek van een uitstaande muur etc. en tics zoals als ik links 6x wat doe dan rechts ook.etc.etc. En intussen spontane huilbuien. Begrijp je, ik wijs niet met een schuldige vinger, iedereen heeft zijn kruis te dragen er zijn mensen die het nog veel erger hebben gekend. Jezus ik moet daar niet aan denken, een schaamte gevoel zo intens, dat je kotsen kan. Mijn lijfspreuk 36 jaar lang, was sorry!!! Ja tot aan nu dus. De ander behagen het niet kunnen laten in alles, een slecht geweten, confrontaties vermijden, omdat je het geleerd hebt zo te doen etc.etc. tot 24 jaar na de laatste keer dus. Draag het, verwerk het plaats het en intussen zorg ik voor mijn kinderen met alles wat ik fout gedaan heb en doe. Opdat dit anders mag worden voor hen. Een gelukkige en onbezonnen jeugd, zonder dat ze hun persoon moeten veranderen een vanzelfsprekendheid. Liefde naar het kind, zoals het bedoeld is. Doktertje spelen kunnen ze met elkaar wel. Maar daar krijg ik wel een vies gevoel bij nu ik dat zeg, heel diep in me.

Ter aanvulling en verduidelijking heb ik nog wat geschreven, kwee niet precies. t.av. mijn moeite met sociale contacten en los daarvan fysieke aanrakingen, t.a.v. mannen en bepaalde familieleden, heb met name een afneiging m´n moeder, tante, zus en of broer te omhelzen en vooral het kussen e.d.

Dit was mijn reactie op het thema pedofilie en hun tja min of meer recht van spreken, wat zo modern lijkt te worden. Een beetje aangepast hier. Een politieke partij heb je zelfs intussen niet? Absurd, dat kan in NL?? Zelfhulp wellicht een beter idee?? Ik moet daar niet aan denken, kotsen kan ik dan. Elk seksueel contact met een minderjarige, is in mijn ogen en beleving, destructief voor het verdere leven van dit kind of jongere. Ook als het kind het wel prettig lijkt te vinden. Blijf met je f…ing tengels ervan af. Ik vond ook bepaalde handelingen niet erg en zelfs fijn, omdat het m´n naasten waren ook. Anderen beleefden het met een lieve vreemde of verre familie. Ten minste in mijn geval waren het naasten. Het is zwaar misbruik en zelfs verkrachting onder de wettelijke leeftijdgrens, met of zonder geweld dat maakt geen ene moer uit. Helaas wel voor het slachtoffer, dag voor dag voor dag. Soms weet ik nog steeds niet of bepaalde situaties werkelijk waren, sommige dingen weet ik nog steeds niet of niet zeker. Vooral aangaande m´n moeder. Denkdenkdenkdenkdenk, malen, malen, malen. De dingen die ik wel weet, weet ik zeker nu. Kan ik eindelijk ophouden met zoeken. Ik geloof dat is ook genoeg zo wellicht. Er niet meer van maken dan het is.

Gewoon een doodnormale jongen

/2 Reacties/in , /door

Ik ben dit gaan schrijven om in eerste instantie duidelijkheid in mijn hoofd te creëren en als tweede om hier misschien mee naar buiten te treden.

Verder in dit verhaal zal duidelijk worden waarom ik deze methode gekozen heb om mijn verhaal zo te vertellen.

Ik ben een zoon van een beroepsmilitair/politieagent en een hele lieve moeder. Getrouwd met hele lieve vrouw, beter kan ik me niet wensen en 2 lieve dochters.

Wat kan een mens zich plotseling weer veel herinneren als je zaken gaat opschrijven.

Maar alles is zo als het is.

1969 t/m 1976 Mijn eerste herinneringen gaan terug naar mijn +/- vierde levensjaar. Mijn naam is Henry. Toendertijd woonde de ouders van mijn moeder in het plaatsje Hattum vlakbij Zwolle. Hier gingen wij gemiddeld 2 x per maand een heel weekend naartoe. Nu begint mijn verhaal.

Mijn opa had een grote tuin waarin ver achter in een hele grote schuur met konijnen stonden, Altijd ging ik met hem mee om de konijnen te verzorgen, en tijdens dit verzorgen is het begonnen. Zover ik me het kan herinneren begon het dat ik bij hem op schoot mocht zitten en de kleine konijntjes mocht vasthouden. Hierbij werd ik altijd door hem gestreeld en kreeg ik kleine kusjes. Ik ervaarde dit als zeer prettig want ik was niet gewend geknuffeld te worden door mijn ouders ( later in het verhaal wordt wel duidelijk waarom dat  nooit is gebeurt ). In de loop der maanden werd het knuffelen naar mij uitgebreid met voelen in mijn broek. Hierin zag ik geen enkel kwaad omdat het een fijn gevoel was. Mijn opa ging steeds verder en nu wordt het moeilijker. Op een gegeven moment is er ook zijn geslachtsdeel aan te pas gekomen. Wat ik me heel goed kan herinneren is de naam die hij hieraan gegeven had en zodanig ook alleen maar gebruikt werd.  ( ik zal dit ook zo blijven noemen ). PINKELTJE.

Hij wilde dat ik ook over zijn pinkeltje wreef omdat hij dat ook lekker vond, dit alles leek mij de gewoonste zaak van de wereld, behalve dat ik het nooit tegen papa of mama mocht vertellen want die begrepen het toch niet. Dit was ons geheimpje.Dit alles begon in de konijnenschuur, maar langzaam gebeurde het ook s’morgens als iedereen nog lag te slapen en mijn opa en ik al wakker warenmocht ik hem helpen met zichzelf te wassen, hij deed het voor bij mij en ik moest het dan bij hem doen. Schoon zijn was heel belangrijk zei hij altijd.Langzaam moest ook ik hem kusjes gaan geven eerst gewoon op zijn mond maar daarna ook op pinkeltje, wat is hier vreemd aan hij deed het ook bij mij.Dit alles gebeurde iedere weekend als wij in Hattum waren Mijn tweede grote herinnering uit deze jaren is carnaval februari 1972 ik was 6 en mijn ouders gingen ieder jaar samen met familie in Dongen carnaval vieren. Dit jaar kwamen mijn opa en oma uit Hattum op ons passen. Ik heb nog 2 oudere broers. 1 Dag voordat mijn ouders weggingen naar brabant graag ik te horen dat ik samen met opa naar Hattum ging en oma op mijn 2 broers zouden passen. Wat ik nooit zal vergeten is de reden waarom ik mee moest: Oma, vond mij veel te druk ( dit was ik ook ) , waardoor ik maar met opa mee moest. Dit is waarschijnlijk nooit de bedoeling geweest dat ik dit te horen zou krijgen maar kleine potjes hebben grote oren. Ik zou tot het volgende weekend daar blijven dan zouden mijn ouders oma terug naar huis brengen en mij ophalen.De dag dat mijn ouders vertrokken werd ik en mijn opa op de trein gezet naar Hattum. Ook deze trein reis staat nog vers in mijn geheugen. Achteraf schaam ik me hier nu heel erg voor maar ik weet dat ik vroeg aan opa of ik me al in de trein moest uitkleden konden we samen al knuffelen, ik wist niet beter. Opa vond dit lief maar ik moest wachten tot dat we thuis waren.Dit is de eerste keer en enige keer dat ik 7 dagen alleen met hem zou zijn. Fijn of niet 1 week bij opa Deze week zie ik in mijn gedachte alleen maar als veel naakt rondlopen, knuffelen en de eerste avond samen in bed. Wat ik me nog kan herinneren is dat hij mij heeft geprobeerd te verkrachten. Op het moment dat hij begonnen is met het insmeren en naar binnen gaan van mijn anus was dit zeer pijnlijk en ben gaan tegen sputteren. Opa is toen wel in eerste instantie opgehouden.Ik weet niet meer of het de volgende dag of enkele dagen later weer is verder gegaan, maar hij is toen alleen maar met zijn vingers naar binnen gegaan.  Ook moest ik dit bij hem doen want dat vond hij lekker. Na dit weekend hebben deze handelingen volgens mij nooit meer plaats gevonden. Kan het nu niet echt meer herinneren. Daarna kan ik me keren herinneren dat ik hem moest pijpen, en ook zijn sperma doorslikken. Ben dit niet meer als fijn gaan ervaren, vanaf dat moment is het gedwongen gaan worden. Nu is het gaan voelen als misbruik. Afgelopen week, kwam er een jeugd vriendin van me op de koffie, ik had haar al 34 jaar niet meer gezien. Ja wat ga je dan doen, praten over het verleden.Ik schok me het lazerus, opeens begon ze over dat we vroeger doktertje speelden, ik was dit totaal vergeten totdat zij erover begon. Kon me alles weer herinneren, visualiseren. Gelukkig zag zij het niet als iets traumatisch, en begon ze ermee te lachen. Wel wilde ze weten waarom mijn moeder toen heeft gereageerd dat wij een tijd niet meer bij elkaar mochten spelen, en waarom we achter de flat niet meer in de tent mochten spelen. Gaf haar aan dat mijn moeder misbruikt was in haar jeugd, en dat het waarschijnlijk daar door kwam. Ik ben blij dat zij zo reageerden, en hier zelf geen problemen mee heeft gehad. Zou mezelf dat nooit vergeven dat ik ook anderen dit aan zou doen, wat mij is aangedaan. Helaas was er nog iemand in het spel, een vriendje. Hierna is tot de dood van mijn opa in oktober 1976 het misbruik door gegaan. Het verdriet van mijn moeder. Heel mijn leven totdat mijn vader ziek werd ( dit komt later nog ) heb ik me altijd buitengesloten gevoeld betreffende mijn vader. Volgens mijn gevoel gebeurde er tussen ons nooit iets, geen emoties, liefde etc. Ik hield niet van voetballen, biljarten en dingen die hij wel samen met mijn 2 broers beleefde waardoor er geen activiteiten tussen ons beide waren behalve dan ruzie maken. Daar een tegen, voelde ik me wel veilig bij mijn moeder en kreeg ik daar wel gesproken liefde van. Was veel bij haar thuis en hielp haar hier ook altijd. Na de dood van haar vader, opa dus merkte ik wel, en misschien speelde dit al veel langer, alleen kwam ik nu op een leeftijd dat ik andere zaken ging zien, dat mijn moeder regelmatig depressief was.Ook de dag dat mijn moeder met haar verhaal naar buiten kwam staat gegrift op mijn netvlies. Als jongen van 13 vertelde zij mij als eerste haar verhaal betreffende het misbruik van haar vanaf haar 9 de tot haar 13 de door haar vader,  ja dezelfde man. God alle jezus wat een klap voor mij. Wat wilde ik het toen van de daken gillen wat hij ook met mij had uitgevoerd, maar deed dit niet omdat als ik dit aan mijn moeder had verteld zij dit zichzelf nooit zou hebben vergeven en waarschijnlijk nooit meer uit die depressie gekomen zou zijn. Haar verdere leven heeft het misbruik nog wel veel parten gespeeld bij haar omdat ze hier met mijn vader niet over kon praten, en van de huisarts niet echt hulp heeft gekregen. Het enige wat ze deed was eens in de zoveel tijd als het bij haar weer opspeelde tegen mij begon te praten en ik altijd luisterde zonder hier een mening over te hebben. Achteraf zijn veel zaken voor mij wel duidelijk geworden waarom er geen fysieke liefde was vanuit mijn moeder en ook mijn vader gezien zijn jeugd( hele dominante moeder ). Mijn moeder kon dus ook niet knuffelen, maar had wel liefde voor haar kinderen. Ook hoorde ik in die tijd dat ze met mijn vader jong getrouwd was om het huis uit te vluchten. Dus ja waar groei je in op en heb ik die fysieke liefde van mijn opa wel prettig gevonden. Mijn huwelijk Ben al zeer snel op mijn 20ste gaan samenwonen om thuis weg te kunnen. Niet zozeer voor mijn moeder want ik begreep wel dat zij een heel triest leven thuis had maar ik wilde weg uit huis.Heb tot mijn 32ste geen problemen gehad om met mijn vrouw om sex te hebben. Genoot hier van
maar kon zelf nooit echt knuffelen met haar, durfde/wilde niet. Kregen 2 kinderen en waren een heel gelukkig gezin. Was zelfs ook gelukkig, leuke vrienden, werk en genoeg geld om leuke dingen te doen. Stond altijd voor iedereen klaar kon geen nee zeggen maar merkte toch wel kleine trekjes bij mezelf. Kon en kan nog steeds niet van knoppen afblijven, zet alles in rijtjes en categorieën in mijn hoofd om te kunnen functioneren, tel lantarenpalen als ik iedere dag naar mijn werk fiets, stoeptegels, en zo nog veel meer dingen. Als kind mocht ik ook nergens meer mee naar toe omdat ik te druk was en nergens vanaf kon blijven. Kan me nu hiertoe wel toe zetten om niet spontaan iets aan te raken/ zetten. Hou zeker niet van veranderingen wat dus alles nog moeilijker maakt. ( Dit er even tussendoor.) Op 1 april 1997 is mijn vader na een lang ziekbed van longkanker overleden. Hij heeft 12 weken in het ziekenhuis gelegen en iedere dag ben ik na mijn werk tussen 5 en 6 bij hem gaan zitten om mijn moeder rust te gunnen. Het vreemde is dat ik mijn vader toen van een hele andere kant leerde kennen, als een man die ook emoties had, die ook kon huilen.Ik ben wel blij geweest met deze 12 weken maar heb hier toen zelf niets aan gehad.  Ook na zijn dood heb ik niet kunnen huilen. Wel veranderde ik van binnen. Zat met mezelf in de knoei maar wist niet met wat. Bleef maar eten, dik worden 150 kg. Begon smoezen te verzinnen om maar zo weinig mogelijk sex te hebben met mijn vrouw, was wel makkelijk gooi het maar op de situatie emotie, lukt altijd. Gaf ze wel een zoen en sloeg mijn armen wel om haar heen als ze het moeilijk had. Maar dat was het. Had nooit geleerd te zeggen ik hou van je, dus kon ik dat ook niet. Liet het zien met andere dingen. Toen het echter te moeilijk werd om nog langer toneel te spelen en het tijd werd om iets te gaan ondernemen werd mijn vrouw ziek. Ze kreeg een aneurisma. Gevoel in de wacht, doorgaan voor haar en de kinderen. Was een moeilijke tijd maar ik ging gewoon door. Henry die is al gek die kan niet gekker worden. Eindelijk na een jaar wat rust dacht nu moet ik maar werd mijn moeder ziek. longkanker. Alles maar weer opzij en haar maar gaan verzorgen. Mijn moeder bij ons thuis rustig laten sterven, zij wilden niet alleen in een ziekenhuis liggen. En weer niet kunnen huilen, maar wel alles voor me uit sturen, alleen niet wetende wat. Weg stoppen alles. Ach en waarom niet 1 jaar later krijgt mijn vrouw longkanker. Prognose 2 a 3 maanden, wat moet je ermee. Verstand op nul heel zakelijk worden, rijtjes maken en zorgen dat het gezin hier zo min mogelijk onder zal leiden. Mijn vrouw vasthouden en troosten en verder gaan. Toch chemo en bestralen en gelukkig ja gelukkig sloeg alles aan en leeft ze nu na 4 jaar nog.Heb wel even gedacht als ze dood gaat hoef ik aan niemand meer verantwoording af te leggen wordt alles wel makkelijk.  Heb dit snel opzij gezet want ik gun niemand de dood en zeker mijn vrouw niet. Maar na 2 jaar begon mijn vrouw problemen te krijgen met mijn afwijzingen. Kregen hier vaak ruzies over maar ik kon en durfde niets te vertellen. Emotionele chantage van mijn kant naar haar toe gebeurde. Zij ging zelfs aan haar zelf twijfelen. Als het te erg werd dan maar weer sex en dan was het weer een tijd goed. Emoties, dat is schikken Ik moet iets gaan doen anders gaat mijn huwelijk eraan en dat kan ik mijn vrouw niet aan doen. Zij heeft in haar leven al genoeg moeten mee maken, zonder dat van mij ook nog te moeten verwerken. Zaterdag 4 april s’avonds nadat we bij een vriend wat waren weesten drinken kwam het er in de auto plotseling bij mij uit. Waarschijnlijk waren het de glazen alcohol maar ik wilde mijn vrouw vertellen over mijn misbruik. Ben gestopt langs de kant en ben beetje bij beetje gaan vertellen wat er in mijn jeugd is gebeurd met mij. Emotieloos en opgedreund, wachtende op de reactie van haar. Ik kon niet huilen. Zoals ik al verwachte werd zij  emotioneel en wilde me vastpakken en “troosten” . Ik kon dit niet heb ook gevraagd aan haar om rustig te worden en uitgelegd dat ik dat op dit moment niet kan. Ben ook gestopt met vertellen, heb wel gezegd dat ik hulp ga zoeken omdat ik zo niet verder wil en kan gaan.Een ding heb ik wel gezegd voor het eerst in mijn leven aan iemand:“ik hou van jouw”. Ben toen uitgestapt wilde de reactie van haar niet zien of horen. Ze zei dat ze het allemaal begreep. Niet mijn gevoelens maar de situatie. Hoe nu verder. Al 2x gebeld om een afspraak te maken met de huisarts maar durf niet, bang wat er komen gaat. Daarom deze brief geschreven. God wat een kut gevoel tijdens het schrijven, het een na het ander komt naar boven. Nog veel meer als wat ik geschreven heb, maar vind dit al genoeg. Wil niet meer.Janken tijdens het schrijven, ken mezelf niet, past niet bij me, verwarrend. Ik word gek. Wil alles weer wegstoppen, gaat niet, lig hele nachten wakker. Alles in rijtjes plaatsen in mijn hoofd, ruimte vrijmaken om gewoon de dag door te kunnen komen. Soms lukt het. Weet met mezelf geen raad.

Toekomst

Wat wil ik. Het liefst alles wegstoppen en maar door gaan als altijd. Maar ik weet goed dat nu niet meer kan, maar wat wel. Praten met iemand, ja met wie, kan geen emoties tonen aan andere.Hoe nu verder ??????????????

Er zit nog veel meer in mijn hoofd, beleef steeds meer, is beangstigend.

Wie kan of wil mij helpen???

/4 Reacties/in , , /door

Hallo allemaal! Zag gisteren de reportage over seksueel misbruik in de katholieke kerk! En ben dankzij deze reportage op deze site gekomen! Ik ben een man van 42 en werd (vermoedelijk) door mijn moeder misbruikt! Ik schrijf vermoedelijk omdat ik hier geen duidelijke beelden meer van heb! Het moet tussen mijn geboorte en zes jaar zijn geweest! Vage herinneringen heb ik hier wel nog van! Toen ik studeerde was eens een vriendin bij mij thuis, en mijn moeder pakte me vast in mijn kruis! Ik merkte dat niet eens, maar de vriendin was er helemaal door geshockeerd! Enkele uren later vroeg ze mij waarom mijn moeder me in mijn kruis pakte, en ik wist het niet eens meer! Vanaf dat moment ben ik gaan nadenken en zijn er steeds meer (vage) beelden naar boven gekomen! Verleden jaar bezocht ik een nicht die 10 jaar ouder is, en ik vertelde mijn vermoeden! Ik viel van mijn stoel toen ze vertelde dat ze zélf had gezien dat mijn moeder met me speelde! Ze was toen nog jong, en dacht dat het de “moderne” opvoeding was! Ik was helemaal van de kaart! Mijn moeder is nu vier jaar dood en vlak voor haar dood vertelde ze me dat ze jarenlang door haar vader werd misbruikt! Iets ongelofelijks voor mij, omdat mijn moeder van zeer rijke en chique komaf is! Maar mijn vermoeden werd steeds duidelijker! Ik heb het haar zelf nooit gevraagd, of durven vragen!

Waarom schrijf ik dit verhaal??? Omdat ik mijn leven lang al met bepaalde zaken zit waar maar geen verbetering in komt! Heb zeer veel moeite om mijn intimiteit te tonen (speel liever de clown, dan bij mijn gevoelens te komen), wil het iedereen naar de zin maken zonder naar mijn eigen gevoel te luisteren, weet niet eens wat mijn gevoelens zijn en krijg er geen contact mee! Voel me verschrikkelijk vies en lelijk, terwijl mensen mij knap vinden! Kan niet van mezelf houden, ondanks de honderden boeken die ik heb gelezen over Eigenwaarde, en Zelfliefde! Heb jaren een vreselijke afstand gevoeld naar mannen, en heb ook alleen maar vrouwelijke vrienden gehad! Kan een vrouw niet penetreren! Kan super sex hebben met een vrouw, maar op het moment dat een vrouw “geneukt” wil worden, verslapt alles! Dit is wel eens een probleem, terwijl mijn vriendinnen dit nog echt erg vonden! Maar voel me daar soms toch wel schuldig voor!

Ben verleden jaar gescheiden omdat ik een vriendin had! Een “foute vrouw” die volgens mijn ex mijn vervangingsmoeder was! Aantrekken en afstoten! Maar ik was blindelings verliefd op haar, en kon dat gewoon niet zien! Maar begrijp het verhaal van mijn ex wel!

Het bizarre is dat ik geen domme gast ben, en dat ik precies weet hoe het allemaal in elkaar zit! Ik weet precies waarom ik me zo voel, hoe ik regaeer en waarom ik zo regaeer! Maar toch… kom er niet vanaf! Heb een super baan, heb alles wat ik wil, maar mijn zelfzorg en gevoelsleven is één grote puinhoop! Weet dat het 3 voor twaalf is, maar kom er niet uit! Is alsof je met de auto blijft door rijden terwijl je olielampje fel rood op het dashboard schijnt!!!

Ben nu bij een psychologe die zegt dat ik een hoop te kort heb gehad, en dat ik moet leren om mijn eigen gevoel te volgen! (En volgens haar is er wel duidelijk seksueel misbruik geweest! Ondanks het feit dat ik me er weinig van herinner! Volgens haar weet ik het wel, maar heb ik het “afgesloten” voor mezelf, om niet met de werkelijkheid geconfronteerd te hoeven worden!) Een gevoel dat er wel zit! Maar nooit iets mee is gedaan! Zou graag mensen ontmoeten die me hiermee kunnen bijstaan! Die eventueel advies kunnen geven! De een zegt dat je alles moet “herleven” terwijl de ander zeg dat je “het oude zeer” niet moet oprakelen! Wordt er soms gek van en slinger tussen de diverse visies! Ben een fijne gast die veel op een rijtje heeft, een goede baan heeft, leuke vrienden, maar achter zijn “clownsgezicht” eens in contact wil komen met “de ware ik”.

Weet niet of ik op deze site juist zit? Zijn in ieder geval mensen met gelijkaardige verhalen! Zou het fijn vinden om mensen te ontmoeten waar ik eens kan janken!!!

Groetjes R.

Sterkte Ton

/in , /door

Beste Ton,

Wilde je n.a.v. de uitzending in netwerk je veel sterkte en moed inspreken, denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt en hier zeker mee door moet gaan! als is het maar voor je eigen gemoedsrust.

Dus nogmaals sterkte in de komende tijd

Bas Leerschool

verhaal van Jeroen

/5 Reacties/in , , /door

pfff, waar moet ik beginnen

ik ben een 32 jarige man die voor de buitenwereld alles voor elkaar heeft (lees had )
huis een pracht van een meid en een super mooie baan.
ik behoorde de gelukkigste persoon op deze wereld te wezen en diep in me hart was dat ook wel zo. Alleen heb ik het verpest (me vriendin is naar 7 jaar weg omdat ik haar kei hard en lang heb voor gelogen )

mij verhaal kan ik redelijk vertellen alleen emotie’s heb ik daar dan soms niet in maar ga het hier wel vertellen moet het langzaam steeds meer kwijt. Vrijwel direct naar me geboorte zijn me ouders gescheiden en ben ik opgegroeid bij me moeder.
deze was zwaar alcholist , ik werd zwaar mishandeld (vast gebonden en geslagen en sliep soms buiten in de schuur)
rond me 10de kwam me vader terug in me leven en begon het sexueel misbruike en de mooie kado’s die daar bij hoorde eindelijk werd ik verwend.
rond me 11 besloot ik dan ook weg te lopen naar me vader , dit leide tot dat ik daar niet mocht wezen (hij had geen voogdij) en werd eerst bij een oom en tante geplaatst en daarna in een pleeggezin)
in de weekenden had me vader me wel en de meeste weekende daarvan waren sex party’s
meerdere pedofielen bij elkaar die jongens onderling uitwisselde , ik dacht dat het zo hoorde en dat het allemaal vriendjes van me waren.
Bekent onder pedo’s was het naakt zwemmen zondags in duinrell bij voorbeeld.
ik voel me nu soms nog steeds schuldig omdat ik er van genoot
ne 1,5 jaar pleeggezin mocht ik van de kinder rechter naar me vader toe
de misbruik bleef door gaan en bij ons thuis was alles leuk
ik had een spelcomputer enz enz met als gevolg dat vriendjes graag bij mij waren
Me toen beste vriend (gertjan het spijt me ) kwam vaak bij ons over de vloer omdat thuis bij hem ook niet alles veilig was en hij werd al vrij snel mee getrokken in het hele proces dat bijna elk weekend plaats vond.
er werden foto’s en films gemaakt
na een 1,5 jaar kwam gertjan zijn moeder er achter en heeft gertjan aangifte gedaan tegen mijn vader (toen haatte ik hem)
ik werd als ventje van 13 ruim 13 uur verhoord door de politie maar bleef ontkennen.
Omdat me vader werd opgesloten en ik nergens heen kon ben ik geplaatst in een internaat
me vader toen die vrij kwam kreeg ik weer een weekend regeling en ging alles lekker verder op me 14de mocht ik eindelijk weer wonen bij me vader dacht dat ik daar gelukkig was
het sexueel misbruik werd een heel stuk minder maar als ik wat wou maakte ik er ook gebruik van.
3 dagen voor me 18de werd er tegen me gezegt als je 18 ben moet je het huis uit zijn en ik trok in bij de ouders van een vriendin
na een paar jaar liep die relatie ook stuk (ik ging vreemd )
stapte gelijk in een nieuwe relatie die ging ook naar een aantal jaar stuk (ik ging vreemd )
ruilde me toenmailge vriendin in voor een nieuwe laten we haar S noemen
met S ging het goed ze was jong en we waren gelukkig S werd van een meisje een vrouw
ik wou ziel veel met S trouwen maar dat werd ook heel eng dus vluchte ik in het vreemdgaan.
me vader kwam te over lijden en ik heb altijd voor hem moeten zorgen en hij niet voor mij tot ze dood aan toe
s heeft de kist van me vader helpen dragen en ik voel me nog schuldiger tegen over haar
ben nog harder gaan vluchten met uiteindelijk een breuk omdat ze er achter kwam
Dit heeft ze me vergeven maar ik durfde geen schone lei te maken en het was niet te bevatten dat iemand zo veel van me hield
dit maakte me nog banger en sloot me nog meer af, ik heb haar meerdere malen bedonderd en gelogen want dat kon ik zo goed
ik heb haar gesloopt en nooit me diepste gevoelens durven uiten.

nu sta ik weer alleen en begin ik aan therapie ik ben bang en alleen maar ik moet al weet ik niet hoe
stoppe is zoveel makkelijker maar zoals een geode vriendin zegt tegen me de dood is saai en ik wil niet saai zijn

als mensen met me willen praten graag eventueel via msn ofzo want allen is maar alleen

verhaal van Anton

/1 Reactie/in , , /door

Hallo mannen! ik ben al jaren hulpverlener (AMW). Jong geleerd oud gedaan. Mijn moeder misbruikte me vroeger (7-18de jaar) als gespreks- en emotionele partner en zat jarenlang tegen mijn zin aan me ’s nachts aan bed (buik, rug, benen, NIET genitalia). Incest dus. Walging, je kent het wel. Diverse therapieen geprobeerd, maar ik kom niet veel verder. Schaam me niet, voel me niet schuldig, ben gewoon slachtoffer. Maar waar ik ongelooflijk veel last van heb is dat ik (niet voor de eerste keer) contact met ouders verbrak (vader deed altijd alsof zijn neus bloedde en was afwezig, afwijzend, niet-beschermend en later zelfs veroordelend) EN ook soms de erg sterke behoefte heb ze te zien en te doen naar hun toe alsof er niets aan de hand is. Ik heb ze allang geleden met alles geconfronteerd. Ik ben nu 41 nl. Moeder kan zich niets herinneren en ontkent, vader bagatelliseert. Beiden ervaar en ervoer ik altijd als eisend en grensoverschrijdend. Ik heb enorme moeite met de kinderlijke neiging z…

Berten: na 30 jaar ben ik er nog niet uit.

/1 Reactie/in , /door

Na 30 jaar ben ik er nog niet uit. Het begint opnieuw.
Ik ben aan mijn 12 jaar door een vriend van mijn tante misbruikt geweest. Meer dan 2 maanden ben ik door hem benaderd geweest.

Ik ben een belg en mijn tante was met mijn oom jan getrouwd en woonden in Nederland. Ze waren binnenschippers op een sleepboot. toen mijn tante haar schoonmoeder kwam te sterven moest ik bij hun vrienden blijven. Mocht geen probleem zijn geweest.

1e dag man X kon er niet aan weerstaan om toch maar in mijn broek te zitten. En dit terwijl hij aan zijn zoons zat te prutsen (de kinderen wisten van niet meer en vonden dat een leuk spel ).
2e dag moest ik hem pijpen Hij zou het eens voordoen ( leuk is iets anders )
3e dag moest ik in zijn gezicht komen
(ik wist niet eens wat voor bucht er uit zijn lul kwam )
Sperma had ik nog nooit gezien of van gehoord.

na twee maanden vakantie mocht ik naar huis terug.

Deze man is later nog eens in mijn ouderlijk huis geweest en had nog het lef om in mijn broek te zitten waar iedereen bij was niemand heeft iets gezien. (hoop ik)

Ik was 34 toen ik het thuis voor het eerst heb verteld aan mijn ouders.
Mijn ouders willen met de hanse zaak niets te maken hebben volgens hen is er nooit zoiets gebuurd. Ik ben iemand die teveel verbeelding heeft en op zoek is naar aandacht.
Als kind heb ik veel slagen gekregen van mijn vader. Mijn moeder heeft ook veel in de klappen moeten delen. En mijn zus, ja dat moet ze zelf maar eens vertellen als ze ooit de moet heeft.

het verhaal is lang maar ik stop ermee ik ben 42 jaar kan met geen enkel mens leven want ik ben een gesloten boek met elke dag een ander verhaal.
Mijn school was een hel mijn werk is mijn hobby.
veel mensen zeggen dat ik hulp moet zoeken maar niemand neemt mij ernstig

ik ben een probleem kind geweest.

Mijn verhaal!!

/in , , /door

19-05-2006

Dit heb ik vrijdag dronken en verdrietig geschreven op een kladblok:

Ik haat me zelf.
Er houd niemand van mij.
Ik draag gevoelens me mee die ik nooit heb gewild, hiermee belast ik me zelf en een ander mee ik wil juist houden en gehouden worden.
Ik ben een goed mens.
Ik ben een mooie mens.
Het komt er niet uit.
Ik doe mij door de meegeven gevoelens, geweld aan.
Soms heb ik het gevoel dat ik mijn gevoelens moet volgen alleen het zijn gevoelens waar ik niet achter sta en dan heb ik achteraf spijt van en vertouw me eigen gevoel niet meer..dus ook mijn positieve gevoelens niet al vraag ik me af of ik de verschil wel weet.
Dus wil ik niet voelen.
Ik wil houden en gehouden worden.
Ik haat mijn gevoelens die ik mee heb gekregen.
Ik kan niet eerlijk zijn over mijn gevoelens, mijn gevoelen zijn verneukt.
WAT HOE WAAROM.
Ik wil leven, ik wil houden, ik wil vertouwen.
IK BEN ALLEEN.
IK WIL NIET ALLEEN ZIJN.
Ik leef voor een ander ik wil voor me zelf en voor mensen die van mij houden.
Ik ben zo verdomd alleen.
Iedereen laat mij in de steek.
Ik huil, ik voel, ik hou, ik ben moe, ik ben leeg, help me alsteblieft.
Ik kan het niet meer.
Ik kan niet ademen.
PIJN, PIJN, PIJN, in mijn hart;verdriet,help het is een mooie hart, laat het eruit aub.
Of laat me gaan, verder gaan ik hou van jou mij god help me.
Maak dat dit pijn verdwijnt, al moet ik dood , ik kan het niet meer verdragen, ik hou van u, ik heb zelf fouten gemaakt, maar uw liefde vergeeft mij maar ik kan het pijn niet meer verdragen, verlos mij en laat de mooie mensen niet meer lijden door mij, het is ook een last voor hun geworden.
Ik hou van die mensen en ik weet dat u dat ook doet.
De duivel ik haat jou, ik ben niet bang voor jou, ik heb een hekel aan jou, jij maakt dat mooie gevoelens kapot gaan.
Al wordt ik steen , kan mij niet verdommen , het is jou schuld, jij moet verbranden,steen worden en lijden.
Laat mij met rust, ik ben bij god en geen geld goud of nep liefde ,sex,drank kan mij van weg houden.
Rot op klootzak.
EERLIJK, HOUVAST, LIEGEN, ALLEEN, LIEFDE, JALOERS.
Ik weet niet wat dit is .
Ik werk al 34 jaar aan me zelf, voor me zelf, met me zelf, ANDER NIET VERTROUWEND, VAN EEN ANDER HOUDEND, ANDER PIJN DOENT, ANDER AANLIEGEN,
ANDER LEVEN, dit wil ik op dit moment, mag datÖ..NEE..
AYSEL weet niets over mij, ik weet niets over haar, ik hou veel van haar, kan het haar niet laten voelen, ik voel het niet, ik weet wel dat ik van haar hou…mijn liefde, mijn sex, mijn gevoel!
Zij is mijn alles.
Moran mijn geluk, mijn liefde, puur liefde, ik ben een keer blij met hem en dank Aysel en God hier voor.
Mijn Trots!!
Ik ben bang voor hem, ik wil dat hij krijgt wat mooi is!!!
Ik heb alles voor hem over!!
Raar ken ik niet, Ik wil gehouden, geliefd, gehaat en ER zijn.
IK WIL BESTAAN, Ik voel dit niet.
ik hou van jou.
Ersoy ,ik hou van jou, ik weet jou pijn, ik weet jou verdriet, ik weet jou angst, ik weet zoveel van jou. Jij moet het doen want jij bent geen opgever. Toch voel je argwaan over je zelf..
Je invloed van een ander!! Doet je pijn .
PIJN, ONGELOOF.
Mijn zoon houd van mij, nu op de been, hij slaapt en ik ga dat ook doen!!

Ersoy

Dit heb ik geschreven net voor dat ik ging slapen op mijn muur:

Bij tegenslag verval ik in het oude.
Vertrouwen meegeven aan mijn zoon, dat doe ik op dit moment dus niet, hij krijgt nu het gevoel dat hem niet vertrouw

21-05-2006

Ik Ersoy wil van me zelf gaan houden!!Ik ben 37 jaar en het wordt tijd!

Het begin van alle ellende: ik woonde toen in Tokat-Turkije, ik was 4 of 5 jaar oud(misschien wel 3).
Ik had des tijds een vriendje van de zelfde leeftijds groep, wij trokken altijd samen op op een dag vroeg hij mij ersoy zullen we voor altijd vriendjes worden, ik antwoorde van we zijn toch vriendjes, ja dat wel maar er is een manier zodat we echt voor altijd vriendjes blijven, o god wat had hij gelijk zeg, tot op de dag van vandaag spookt die jongen door mijn hoofd en het wordt tijd om afscheid van hem te nemen, heb genoeg geleden sinds de dag dat hij mij vertelde dat we dan ons broek moesten uit trekken en dan elkaar de piemel in de kont moesten steken, ik zij nee dat is niet waar en ik wil dat niet op dat moment deed hij beledigd en stond op om te vertrekken en zij dan zijn wij dus geen vrienden van elkaar daar schrok ik wel van en dacht dat hij mij alleen zou laten en ik dan geen vriendje meer zou hebben dus zij ik okay dan doen we dat ik wil eerst bij jou doen waarop hij zij nee ik eerst bij jou anders gaat het niet door, dus deed ik mijn broek omlaag en liet zijn piemel tegen kont aanhouden en voor dat ik kon zeggen dat het nu mijn beurt is liep hij weg en draaide om en lachte mij uit van ik heb jou genaaid!!
Ik weet niet hoeveel dagen daarna was ik met mijn broer en hij zij tegen mij Ersoy let goed op wat ik je ga vertellen, laat je nooit en nimmer naaien want dat verwoest je leven en zul je nooit er van afkomen, van af die dag heb ik me mond gehouden en gehoopt gebeden gelogen zo dat niemand het zou weten en ik toch wel gelukkig zou kunnen worden en niets er van waar ik sta er mee op en ga er mee naar bed, de fijt dat il hoop bid en lieg heeft achter af ook effect op mijn omgeving, ik durf niemand in mijn buurt te laten komen, in mijn gevaren zonen, niet te dicht bij dan loop ik weg of begin te slaan!!

Ik ben twee keer in terapie gegaan 8x groeps terapie en 10 persoonlijke sesies, maar ik ben niet verlost en heb meerder maal een terug val gehad, het verlangen naar herkenning het niet vertrouwen van je eigen lichaam en daar door meer geweld en spijt dat ik die sexsueel concat opzek maakt het alleen maar erger, ik verbeeld me van dan van ik wil dat het stop en denk van misschien moet ik er maar aan toe geven en leven met het gevoel die ik met me draag, ik haat deze gevoelens en toch trakt het mij omdat ik rust wil, gehouden wil worden, openheid zoek en het spijt daarna zorgt er v oor dat ik nog geslotener wordt.
Ik ben moslim en vraag elke nacht om meer kracht om wat van mijn leven te maken, ik voel me niet leven, ik ken mijn lichaam niet, ik vertouw mijn gedachten/lichaam niet, ik ben alleen!!

Na 33 jaar loop ik er nog mee rond, ik heb therapie gevolg maar heeft me geen voldoening gegeven, ik mis de warmte, eerlijkheid, openheid en oprechtheid die in mij zit maar krijg het niet uit.

Ik vertel je mijn verhaal om te vragen of ELW iets voor mij zou kunnen zijn, ik heb wel eerder afspraak met uw gemaakt maar durfde het niet aan om mijn verhaal te vertellen.
Nou naar nog meer ellende mee gemaakt te hebben, wil ik me eigen veranderen alleen kan ik dit niet alleen!

Termen als; Ik haat me zelf, niemand houd van mij,ik draag gevoellens met mij die ik niet wil! En deze gevoellens draag ik over aan mensen waar ik van hou, ik wil daar een einde aan brouwen, alstublieft help mij!!
Ik draag zoveel pijn met me mee!!

Ik heb veel meer met de hand geschreven, als u zecht van dit is genoeg of u wilt meer weten hoe ik me eigen voel hoor ik dit graag van u!
Ik hoor tevens graag van u of ELW iets voor mij is of anders iets anders!

De pijn is onverdragelijk geworden, de muur om mij heen is beton geworden, ik wil leven, ik wil dood, ik wil voelen, ik wil denken, ik wil liefde, ik wil een mens zijnÖ.enz enz enz
Ik zit vol en krijg de bak maar niet leeg!!

Groetjes

Ersoy

22-05-2006

Ik heb er genoeg van dat mijn misbruik mijn leven dicteert, ik wil leven, daar heb ik recht op, verdomme ik ben ook een mens met gevoel en gedachten en wil niet meer geleefd worden door wat er met mij is gebeurd, ik heb te lang me eigen de schuld gegeven, ik hou van het leven en het leven houd van mij, ik wil weer voelen en gevoeld worden.
Ik ben Ersoy een mooie mens ik wil ook mooie mensen om mij heen kunnen voelen, begrijpen, verstaan,lief hebben, lief bevonden wordenÖ.
Ik wil niet meer terug vallen op mij oude gewoontes, het kan mijn niet meer bommen wat een ander er over denkt, ik ben slachtoffer en wil mijn leven leiden op een goede manier,
Heb nu de laatste dagen veel gelezen over seksueel misbruik en dat brengt veel gevoelens voor mij mee, ik ben boos, ben verdrietig,ben blij dat ik weet wat ik wil,ik ga er iets van maken en niemand en ik zelf kan er niet in weg gaan staan, mijn negatieve seksuele gevoelens zijn niet van mijn deze hebben diverse personen mij meegeven deze mogen ze zelf houden, ik ben er niet mee eens , ik wil deze niet en het gedachte dat ik het moet op geven doe ik niet meer aan mee ik wil me van af vandaag weer gaan vertrouwen en beloof me zelf om dit niet meer op te genen en maar te denken van dan maar mee gaan misschien wordt het beter nou ersoy het wordt niet beter als je toegaat geven aan je negatieve seksuele gevoelen, je echte gevoel zegt dat er in jou ontstaan niets mis is met jou, liefde en seks is niet het zelfdeÖ wat jij wilt is liefde en van seks weet ik nog niets van maar zal met der tijd het wel gaan ontdekken en dat mag ik ook van mij zelf, geen geweld aan je zelf en de mensen waar je van houd.

Ik wil schrijven, schrijven en schrijven ik wil leven, ik wil hulp, ik wil het zelf doen, ik wil begrijpen, begrepen wordenÖ..ik wil zoveel en toch is dat zo weinigÖik ben toch weer bang voor terug van maar weet dan ersoy dat je nog kunt schrijven lezen en pratenÖ.help je zelfÖje bent het waardÖ.hou van je zelfÖ.voelÖleefÖgenietÖ.zorgÖvoor je zelf en leer te houden vanÖ.je bent diep van binnen een mooi mens en het mag onderhand eruit komenÖgun het je zelfÖ.ik gun het me zelf..

Loslaten van negatieve gevoelens, en aanvaarden van positieve gevoelens,Ö

Mijn kracht gebruiken voor me zelf, ik heb veel kracht en diep van binnen weet ik ditÖ

—–

Edward: misbruikt of niet?

/1 Reactie/in , /door

Misbruikt of niet?

Hallo,
Ik zal het proberen kort te houden maar ik zit met de vraag over mogelijk misbruik en de gevolgen daarvan.

Ik ben nu 34jr. en sinds kort is mijn relatie van 10jr. beeindigd. Nu zit ik met veel vragen en ben gaan vermoeden dat dit alles komt door mijn verleden. Ik zit nu met de vraag of ik misbruikt ben. Aan een aantal signalen lijkt het er wel op maar “het gevoel” van misbruikt zijn komt er niet bij.

Toen ik 11 jr. oud was werd ik op het schoolplein benaderd door een jongen van ongeveer 17jr. Deze zocht mij steeds weer op en ik vond het natuurlijk wel leuk dat ik aandacht kreeg van een oudere en stoere jongen. Achteraf denk ik dat dit komt doordat mijn vader weinig thuis was en ik een mannelijk rol model mistte. De jongen begon steeds te praten over dat ik net zijn kleine broertje was, dat hij me altijd zou beschermen, dat hij er voor zou zorgen dat mij niets zou overkomen en dat we vrienden voor altijd waren. Spelen-der wijs gingen we stoeien en werd ik ook aangeraakt in mijn kruis. En zo ging het steeds verder. Hij liet mij kijken als hij masturbeerde en daarna ook als hij klaar kwam. Even in het kort; uiteindelijk trok ik hem af, pijpte hem, hij kwam klaar in mijn mond en hij deed uiteindelijk ook hetzelfde bij mij. Hij liet me seksboekjes en films zien, hij probeerde mij te penetreren en ik deed dat bij hem. Al die tijd bleef ik zijn “kleine broertje” en zijn beste vriend. Met mijn eigen vriendjes ging ik niet meer om en elke dag wilde ik hem zien. Toen ik 14 was werd ik als oud vuil aan de kant gezet want toen was ik altijd jaloers en ik wilde altijd “die dingen”. Ik heb het er nooit met iemand over gehad. Wat ik wel weet is dat ik zo kapot was van het feit dat hij me aan de kant zette dat ik helemaal van de kaart was. Ik ontwikkelde ondertussen allerlei angsten en kan me nu herinneren dat ik me na seks erg goed en vaak ging wassen. Ik was naar andere jongens erg seks gericht, eigenlijk kon ik met niets anders bezig zijn. Vanaf die periode is zo’n beetje alles fout gegaan. Ik kan me weinig herinneren van hoe ik was als kind en als puber. Toen ik 16 was werd ik vreselijk verliefd op een van mijn vrienden wat natuurlijk helemaal fout liep. Van daaruit liep ik als 16-jarige op ontmoetingsplaatsen en ging met mannen mee voor geld. Op mijn 17-de kreeg ik een relatie met iemand die 11 jaar ouder was. Daar ben ik 6 jaar mee geweest. Ik werd bedrogen en ik bleef gwoon maar hangen in die relatie. Ik kreeg te horen dat het allemaal maar normaal was en het was maar seks enz enz.. De laatste jaren van die relatie ging ik ook maar weer naar ontmoetingsplaatsen want ik moest toch wat. Toen ik 24 was kwam ik een jongen tegen van 19 en ging daar mee verder. Dit werd een relatie waarbij ik wel steeds het vermoeden had dat ik bedonderd werd maar kon er niet echt achter komen (of ik had de oogkleppen op). Als ik al mijn vermoedens uitsprak werd hij aggressief, de huisraad werd vernield of ik kreeg de klappen. En ik maar proberen hem “beter” te maken. Uiteindelijk ben ik verlaten en zit ik alleen.
Nu zit ik met veel vragen. Ik heb geen rare of vervelende gevoelens over de seks die ik had op jonge leeftijd. Wat ik wel weet is dat ik mijn eigen altijd minderwaardig heb gevonden. Ik kijk niet naar mezelf en heb geen beeld en/of gevoel over mijn eigen. Er is 1 plek op mijn lichaam waar ik me niet aan durf te raken. Zelfs bij het douchen komt er een soort van schaamte gevoel als ik bij/op die plek ben. In het verleden heb ik een soort van smetvrees ontwikkeld die ik gelukkig op een of andere manier heb weg kunnen krijgen. Ik ben altijd bezig om het anderen naar de zin te maken en wat ik wil is niet belangrijk. Mijn hele leven ben ik volgens mij bezig met het terug vinden van wat er in mijn jeugd was maar dan zonder aan de kant getrapt te worden. Nu twijfel ik zelfs over mijn seksuele voorkeur. Ik verwar vriendschap met liefde en/of seks. Als ik iemand tegen kom die leuk en aardig is denk ik meteen aan seks met die persoon. Ik heb nooit naar vrouwen gekeken en altijd gedacht dat ik homoseksueel ben. Als ik dan zie waarop ik val zijn het wel altijd dezelfde type’s. Altijd wel leuke mannen maar altijd hebben ze een probleem. Alsof ik ze zo uit kies en dan maar denk dat ik ze wel kan helpen. Ik weet niet wie ik ben, waar ik van hou, ben bang, weet niet wat ik moet doen, eenzaam. Ik heb het gevoel dat mijn hele leven niets voorstelde. Verder ben ik kwaad. Kwaad dat ik me eigen zelf niet heb kunnen ontwikkelen als kind. En niet kon experimenteren op een normale manier om er zo achter te komen wat mijn voorkeuren zijn. Maar goed; als ik zo eens rondkijk op het internet lijkt het toch op misbruik in mijn jeugd. Alleen krijg ik dat gevoel er niet bij. Soms denk ik dat alles me maar aangeleerd is en ik het daarom ook maar normaal vindt dat het zo gaat.
Ik hoop dat iemand me iets kan vertellen of het herkend en me kan vertellen hoe ik dit alles moet zien. Ik heb het zo kort mogelijk gehouden maar dit zijn maar de kern-stukken zodat er beetje een beeld is van wat er gebeurd is.

Groet,
Edward.

Vrouw vrijgesproken van misbruik zoon

/in , , /door

MIDDELBURG – De 45-jarige Middelburgse L.H., tegen wie een gevangenisstraf van vier jaar cel was geÎist wegens seksueel misbruik van haar zoon, is woensdag door de rechtbank in Middelburg vrijgesproken. De rechtbank oordeelde dat er een gebrek aan bewijs is en laat het zwaar meewegen dat geen van de andere zes kinderen iets gemerkt of gehoord heeft.

Het misbruik zou zich hebben afgespeeld in de periode januari 1991 tot en met de uithuisplaatsing van de jongen, in december 1994. Het gezin, moeder en zeven kinderen, woonde destijds in Oosterbeek. Het misbruik zou zijn begonnen toen de jongen zes jaar was.

Volgens de zoon gebeurde het zo’n drie keer per week. Als zijn moeder op de muur bonsde, moest hij seksuele handelingen met haar verrichten en toelaten dat zijn moeder hem seksueel misbruikte. De omstandigheden waaronder de kinderen opgroeiden waren verre van ideaal. Zo was er onder meer sprake van veel geweld, diverse mislukte relaties, kinderen van verschillende vaders, kinderen die onder toezicht werden gesteld en seksueel misbruik door de vaders en de kinderen onderling.

De directe omgeving van H. omschreef haar als ‘iemand die moeite heeft haar seksuele driften in toom te houden’ en als een vrouw ‘met een zieke, seksuele moraal’.

Enkele jaren geleden moest de vrouw zich voor de rechtbank in Arnhem ook al verantwoorden voor seksueel misbruik van een van haar zoons. Ook toen werd zij vrijgesproken.

—–