Centrum voor mannelijke slachtoffers seksueel misbruik opent in Zweden

/in /door
In een ziekenhuis in Zweden is deze week een afdeling geopend waar alleen mannelijke slachtoffers van seksueel misbruik terecht kunnen.

Södersjukhuset is een van de grootste ziekenhuizen in Zweden. Het had al een centrum voor vrouwen en meisjes die slachtoffer zijn geworden van seksueel misbruik.

“We zijn blij dat we nu eindelijk een eerste kliniek kunnen openen voor verkrachte mannen, na de kliniek voor vrouwen”, zegt Rasmus Jonlun, woordvoerder van de liberale partij, die campagne voerde voor het centrum.

Hij denkt dat het centrum wereldwijd het eerste is dat uitsluitend is bedoeld voor mannelijke slachtoffers. In Zweden waren in 2014 370 zaken van seksueel misbruik van jongens of mannen.

“We weten niet hoeveel mensen gebruik zullen maken van het centum, maar we weten wel dat er veel mannen zijn die dergelijke dingen meemaken, maar dat ze geen hulp zoeken.”

 

zie nu.nl

Informatieavond in Gouda

/4 Reacties/in , /door

Impact van seksueel misbruik bij jongens en wat de gevolgen zijn op het leven van een man.

In de media komt seksueel misbruik steeds vaker onder de aandacht.
Iedereen vindt misbruik heel erg, maar wat is er zo erg aan? Er is niet veel kennis over de schade die ontstaat, wat de gevolgen zijn en over het verwerkingsproces.
Deze informatieavond geeft u meer duidelijkheid over de gevolgen van seksueel misbruik maar ook wat er nodig is om het misbruik achter u te laten.
De avond is bedoeld voor mannen en hun partners , vaders en moeders waarvan de zoon werd misbruikt, betrokken familieleden, getuigen en andere betrokkenen.
Ook hulpverleners die zich meer willen verdiepen in dit onderwerp zijn welkom.

Tijd: vrijdagavond 2 oktober van 19:30 tot 22:00 uur (inloop vanaf 19:00 uur)
Plaats: Gebouw “De zelfmakers” Nieuwe Gouwe Wetzijde 3A Gouda
Voorwaarde: aanmelding via het contactformulier van de website www.metcompassie.com
Kosten: 10 euro
Presentatie: Cor van Haaften

Curacao: Bisdom vergadert over uitzending misbruik, neemt de politiek het stokje over ???

/1 Reactie/in , , , , , /door

Naar aanleiding van de reportage van EO “Dit is de dag”van zaterdag jl.( http://www.eo.nl/ditisdedag/onderzoek/aflevering-detail/dit-is-de-dag-20150321t211500/ ) vergadert het bisdom Curaçao over de uitzending van Nanette Zonnenberg.

In de uitzending werd pijnlijk duidelijk dat slachtoffers van seksueel misbruik gewoon in de kou zijn blijven staan. Er is niets met hun klachten gedaan.

Bisschop Luis Secco-misbruik kerk-Bisdom Willemstad-Curacao-2

uit het Antilliaans Dagblad:

Willemstad – Het bisdom vergadert vandaag over de uitzending van de Evangelische Omroep (EO) van afgelopen zaterdag over seksueel misbruik van lokale jongeren door Nederlandse katholieke paters en fraters op het eiland.

Dat heeft broeder Curtis Meris desgevraagd tegenover deze krant verklaard. In de een aflevering van het programma Dit is de dag beschreven Pedro Casimiri en Johnny hoe zij in hun jonge jaren door katholieke geestelijken seksueel zijn misbruikt. Casimiri verklaarde in de uitzending ook dat de klacht die hij destijds bij de commissie Koeijers indiende, niet in behandeling is genomen, terwijl hij via e-mail wel contact had gehad met een commissielid. In de aflevering verklaarde Ronald Koeijers dat hij niet op de hoogte was van het geval van Casimiri.

“Wij willen weten wat er zich heeft afgespeeld. Het is ook belangrijk om vast te stellen onder welke autoriteit de betrokken geestelijke(n) valt/vallen”, aldus Meris tegenover deze krant. ,,Het moet vastgesteld worden of hetgeen als misbruik wordt beschouwd, onder de jurisdictie van het bisdom valt.” De pastoor benadrukte dat het voor hem op dit moment niet duidelijk is of de misbruikgevallen die in het programma naar voren kwamen, zich in een tijd afspeelden waarin er wel of geen bisdom op Curaçao was.

In het geval de zaak niet onder de jurisdictie van het bisdom valt, kan het bisdom de zaak wel voorleggen aan de verantwoor- delijke orde, zo legde Meris uit. De pastoor verklaarde ook dat “het slachtoffer beschermd moet worden, de zaak moet los van al- le emoties behandeld worden”.

In een eerste reactie op de aflevering van afgelopen zaterdag, verklaarde monseigneur Luis Secco dat de Evangelische Omroep zich schuldig had gemaakt aan manipulatie. Meris verklaarde aan deze krant dat de EO-ploeg niet correct handelde omdat men niet vermeldde dat het gesprek met Secco werd gefilmd. (De EO-ploeg had met een andere persoon bij het bisdom een afspraak, maar liep eenmaal binnen Secco tegen het lijf, waarna de journalist van de gelegenheid gebruikmaakte om enkele vragen aan de bisschop te stellen, red.)

De bisschop en de pastoor hadden tot gisteren nog niet de hele aflevering bekeken. ,,Wij zijn niet blij met de uitzending”, zei Secco. Op de vraag of het bisdom stappen onderneemt nu blijkt dat Casimiri’s klacht niet in behandeling werd genomen, verwees de bisschop de krant door naar Koeijers. “Wij van de kerk willen ons niet in het werk van de advocaat mengen”, aldus Secco. Koeijers verklaarde desgevraagd de uitzending nog niet te hebben gezien. Volgens hem was het op grond daarvan niet mogelijk in te gaan op de vraag of de commissieleden zich alsnog over zaak van Casimiri zullen buigen.

Bron: Met dank aan het Antilliaans Dagblad. Wij ontvingen dit bericht rechtstreeks van de redactie!

In de zaak tegen Broeder Cornelio:
De congregatie van de Broeders van OLV van Lourdes weigerden ieder commentaar en in tegenstelling tot wat door de overste van deze congregatie, in reactie op het advies van de klachtencommissie aan klager, werd toegezegd; tegen de broeder in kwestie zullen passende maatregelen worden genomen…. is er helemaal niets gedaan

Inmiddels hebben de kamerleden Rebel (PvDA) en van Toorenburg van het CDA vragen gesteld in de Vaste commissie Veiligheid en Justitie.

Het is onbestaanbaar dat op dit moment wordt gesproken over sluiting van het meldpunt als tot op de dag van vandaag dit soort zaken iedere keer weer naar buiten komen.

VPKK : Sluiting van het meldpuntmisbruik rkk schadelijk voor (nog worstelende) slachtoffers van seksueel misbruik

/in , , , , , , /door
PERSBERICHT
Sluiting klachtencommissie op 1 mei a.s. is schadelijk voor vele slachtoffers van rk kerk.
Een geschiedenis van geheim geweld en misbruik in de kinderjaren door machtige personen vraagt het uiterste van wie daarmee moeten leven. Het is een lange weg. Alleen de persoon zelf kan zeggen wanneer het tijd is om erkenning te zoeken, en wat nodig is om dat veilig te kunnen doen.
De sluiting van de klachtencommissie is schadelijk. Bij de aankondiging van de sluiting hebben de kardinaal en de voorzitter van de Konferentie Nederlandse Religieuzen openheid beloofd, maar die belofte hebben zij niet waargemaakt.
Wij weten uit betrouwbare bronnen dat in vele parochies door de bisdommen het zwijgen is opgelegd. Ook in congregaties zijn er personen die het zwijgen wordt opgelegd. Slachtoffers worden in de steek gelaten, macht blijft belangrijker dan waarheid en recht. Spreken over het misbruik wordt verhinderd en afgekeurd.  Slachtoffers hebben altijd gezwegen omdat zij verstoten werden als ze spraken, en dat is voor velen niet veranderd. Zij lopen nog steeds het risico van afkeuring, uitsluiting en beïnvloeding van getuigen. Deze ontkenning is zeer schadelijk. Omstanders beseffen niet dat het ook hun had kunnen overkomen. Dat zij voor recht kunnen kiezen in plaats van macht.
In de klachtencommissie zijn tot juli  2014  achter gesloten deuren 706 zaken gegrond verklaard. In herstelbemiddeling zijn rond de 200 klachten gegrond verklaard. Vóór de aanvang van de klachtencommissie was dit niet mogelijk. En daar gaan we naar terug.
Het gaat om enkele tienduizenden kinderen die destijds zijn misbruikt en evenveel mishandeld.
Wat het zwijgen betreft is er nog weinig veranderd, en met de sluiting van de onafhankelijke klachtencommissie zijn slachtoffers opnieuw aangewezen op een ontkennende kerk.

Annemie Knibbe

043 3620897
06 53393818
annemie@vpkk.nl

Lezing/Workshop Bark Berendsen

/in , /door

Lezing/Workshop Traumaverwerking & Leven in Vrijheid – vrijdag 12 december 2014

4fcf9d660236ddb62c8456017158615a_LHet moment dat ik mij realiseerde dat ik getraumatiseerd was sloeg in als een bom. Ik heb het verlies van mijn vader, die alcoholist was, én de vijf jaar seksueel misbruik door mijn toenmalige voetbaltrainer altijd goed weten te verdringen. Om te overleven vertelde ik mijzelf en anderen dat ik er geen last van had. Tot dat moment…

Vanaf toen wist ik dat ik hopeloos in de val zat, in mijn zelfgecreëerde gevangeniscel waarin ontsnappen niet mogelijk was en pijn en lijden de standaard waren geworden. Het was het startschot naar een bijna dwangmatige zoektocht naar bevrijding. Intuïtief wist ik dat ik de ‘pijn moest nemen’ om weer terug te keren in mijn ‘oorspronkelijke staat’ en een leven te gaan leiden dat werkelijk bij mij past: leven in vrijheid. Maar hoe?

Pijn voelen & loslaten

Pijn nemen is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het is een uitdagende zoektocht (geweest) om pijn te voelen en los te laten. Ondanks dat ik altijd zeer extreme (fysieke) pijn heb gevoeld, gaat deze niet zomaar vanzelf weg, zo is mijn ervaring. Daarvoor zijn inzichten en stappen nodig, maar welke?

Tijdens mijn zoektocht langs vele therapeuten kwam ik er gaandeweg achter dat ik vrij weinig aan hen had. In plaats van op mijzelf te vertrouwen, leverde ik mijzelf elke keer aan therapeuten uit en dat leverde eigenlijk nooit iets concreets op. Vanaf het moment dat ik mijn heling als mijn eigen verantwoordelijkheid begon te zien, mijzelf als de hoogste autoriteit ging beschouwen en een therapeut als een hulpmiddel begon te zien die ik kon ‘gebruiken’, begon ik stappen voorwaarts te maken.

Wat mij geholpen heeft…

Helaas zijn er geen pasklare antwoorden om oude pijn weg te nemen en te helen. Aan de andere kant zijn er in mijn beleving wel een aantal universele aspecten waar aan gewerkt dient te worden om te kunnen helen:

  • Mentaal (overtuigingen)
  • Emotioneel (voelen)
  • Lichamelijk (voelen/gronding)
  • Voeding (energie/verslaving)

Ik heb altijd het gevoel gehad dat het universum ‘fair’ is en je nooit meer te verdragen krijgt dan je aankunt. Daarnaast heb ik ook altijd de sterke overtuiging gehad dat een trauma helemaal te neutraliseren is én dat je er bovendien ‘sterker uit kan komen’.

Voor wie?

Voor iedereen die een traumatische ervaring heeft meegemaakt en het gevoel heeft deze niet goed te hebben verwerkt. Voor iedereen die vast zit in zijn of haar denk- en gedragspatronen en geen vooruitgang (meer) boekt. En natuurlijk voor iedereen die nieuwe inzichten op wil doen over hoe wonderbaarlijk en gemakkelijk het leven eigenlijk werkt. Hieronder een aantal vragen waarin jij jezelf wellicht herkent:

  • Ben je in gedachten altijd met iets anders bezig en leef nooit in het ‘nu’?
  • Ervaar je vaak angsten en onzekerheden bij de dingen die je doet en zegt?
  • Ben je bang om afgewezen te worden en ga je daardoor ‘pleasen’?
  • Heb je een sterke controledrang of ben je een controlfreak?
  • Heb je op dit moment een depressie of heb je er vaak last van?

Opbouw

De meeste mensen houden niet van urenlange lezingen en ik houd niet van urenlang praten, dus dat komt mooi uitJ.

Het eerste uur gebruik ik om mijn eigen ervaringen en inzichten met jou te delen op basis van de introductie hierboven. Vervolgens volgt er een half uurtje pauze, waarna we ongeveer een uur de tijd hebben om persoonlijke vragen te bespreken en een paar kleine, praktische oefeningen zullen doen die je direct in je leven kunt gaan toepassen. Hiermee begint bewustwording, pijn nemen en uiteindelijk loslaten. Ik noem dat vooruitgangJ.

Ik ben van mening dat ik inspirerend materiaal heb om met je te delen en ik hoop je dan ook binnenkort te zien.

Met warme groet,

Bark

Datum & Tijd

Datum: vrijdag 12 december

Begintijd: 19:30 uur (deur open om 19:00 uur)

Eindtijd: 22:00 uur

Locatie

Centrum ‘Kies Opnieuw’

Hyacintlaan 22, 5582 BP WAALRE (vlakbij Eindhoven)

www.kiesopnieuw.com & www.facebook.com/kiesopnieuw

Bijdrage

€ 25,- p.p. inclusief lekkere koffie en thee. Een tweede persoon gratis meenemen? Betaal sociaal: deel dit evenement viawww.facebook.com/spiritueleverlichting op je eigen Facebook-pagina en neem een vriend(in) helemaal voor niets meeJ.

Aanmelden

Meld jezelf aan via kiesopnieuw@gmail.com en geef, indien van toepassing, aan met wie je komt en of je ‘sociaal hebt betaald’.

Maximaal aantal deelnemers = 40.

Wat gaat er mis in Nederland subsidieland?

/in , , , , , , /door

Maandag 17 november 2014

Vandaag werd ik opgeschrikt door het onderliggende bericht uit de Gelderlander:

‘Subsidiestop nekt vraagbaak ‘hulp na seksueel misbruik’

zie artikel in de Gelderlander
Stichting VSK is een van de partijen die de laatste jaren heeft bewezen daadwerkelijk iets te kunnen betekenen voor slachtoffers van seksueel misbruik. Met name in het dossier Seksueel misbruik binnen de RK kerk en Pleeggezinnen en Instellingen waren juist zij actief betrokken in het zoeken naar oplossingen het formuleren van een passend aanbod van hulpverlening  en het daadwerkelijk faciliteren van slachtoffers (slachtoffergroepen). Zij waren als “veldwerkers” actief betrokken bij de denktank “Netwerk herstel” / Hulplijn seksueel misbruik . Helaas is dat ondanks alle inspanningen een “feestje”van Slachtofferhulp Nederland, de Steunpunten Huiselijk Geweld, de Advies- en meldpunten kindermishandeling en de inspecties van Jeugdzorg en Volksgezondheid geworden. De “kleinere spelers” (slachtoffers, VSK en Blauwe Maan) werden bedankt voor hun diensten…….

Je kunt je terecht afvragen wat er mis is in subsidieland want centralisatie van het probleem is niet per definitie de oplossing.

Is het in de hulpverlening eigenlijk niet juist net als in de zorg; Schaalverkleining komt uiteindelijk ten goede aan het individuele slachtoffer?.  Stichtingen als VSK en Blauwe Maan kijken en behandelen niet zoals veel ggz instellingen uitsluitend de symptomen van seksueel misbruik maar kijken tevens naar de geschiedenis van dit type misbruik,de gevolgen daarvan en hoe daar vervolgens mee om te gaan.

SHN alleen al ontving in 2013 bijna 30 miljoen aan subsidies, de slachtoffergroepen SKIP en KLOKK tot 2017  respectievelijk 1,5 en 1,1 miljoen maar wat betekenen zij nu concreet voor het individu ?.

Ik hoop dan ook dat initiatieven als de VSK , Blauwe Maan maar ook die van onze gastheer www.seksueelmisbruik.info / Instituut voor Psychodrama bereikbaar blijven voor lotgenoten!.

Wees niet te bang voor een trauma

/1 Reactie/in , , /door

Wie een traumatische gebeurtenis meemaakt, heeft vooral behoefte aan warmte en aandacht. Die zijn vaak zelfs belangrijker dan de hulp van een therapeut, meent hulpverlener Luuc Smit.

Traumadeskundige Luuc Smit (1960) schreef een boek over hulpverlening na traumatische ervaringen, zoals een verkrachting, een ernstig verkeersongeluk of bedreiging met de dood.
‘Er wordt van alles gezegd en beweerd over trauma’s. Het woord is populair, het wordt te pas en vaak ook te onpas gebruikt. Dat is tot daaraan toe. Ik vind het alleen jammer dat een trauma als iets onherstelbaars wordt gezien. Van dat idee wil ik de lezers afhelpen. We krijgen last van normale reacties bij een ingrijpende, soms levensdreigende gebeurtenis. Mensen kunnen last krijgen van nachtmerries, herbelevingen, schuldgevoelens, schaamte, huilbuien. Verreweg de meeste mensen die een traumatische ervaring meemaken, hebben genoeg veerkracht om zonder therapeutische hulp hun trauma te verwerken. Een kleine minderheid, 15 procent ongeveer, heeft er wel moeite mee. We spreken dan van een PTSS, een posttraumatische stressstoornis. Hiervoor is specialistische hulp nodig.’

Wat moeten we dan vooral doen?
‘Mensen met een traumatische ervaring hebben warmte en aandacht nodig. Helaas komen ze vaak alleen te staan, doordat een trauma als iets heel bijzonders en exclusiefs wordt gezien. Familie, vrienden, collega’s weten er niet mee om te gaan, ze durven geen belangstelling te tonen. Dat is jammer. Aandacht en steun uit het gezin, de buurt, de kerk kunnen zo veel betekenen voor iemand met een trauma, dat therapeutische hulp misschien niet eens meer nodig is.
Mensen zijn bang voor trauma’s bij anderen, omdat zo’n trauma ook henzelf raakt. Daarom houden ze trauma’s van anderen graag op afstand. Ze blijven er liever buiten. Dat is jammer, want mensen met een trauma hebben aandacht en warmte nodig. Het verhoogt hun veerkracht. Aandacht en warmte moeten thuis verkrijgbaar zijn. Als familie en vrienden die niet geven, omdat ze een trauma eng vinden, of omdat ze bang zijn zaken ‘op te rakelen’ of fouten te maken, is dat zeer te betreuren. Ze onderschatten zichzelf, ze kunnen veel meer betekenen dan ze denken. Dat heb ik met mijn boek willen duidelijk maken.’

Wat is goede aandacht?
‘Goede aandacht is aandacht die gericht is op de ander. Dus niet wat ik belangrijk vind, maar wat de ander belangrijk vindt. Goede aandacht is voelbaar: de ander kan aan m’n ogen zien en aan m’n woorden horen, dat ik echt betrokken ben. Echte betrokkenheid is voelbaar. Als die er niet is, wordt er uit fatsoen of uit sensatie geluisterd, en kan er maar beter niets gezegd worden.
Betrokkenheid heeft te maken met verbinding en verbinden doen we de hele dag. Een caissière die vriendelijk en hulpvaardig is, beleven we anders dan een caissière die je niet aankijkt en alleen plichtmatig iets tegen je zegt. Dat is het verschil tussen verbinden en niet verbinden. Dat verschil kennen we toch allemaal? Verbinden is snappen wat de ander bedoelt, verbinden is serieus genomen worden.’

Slachtoffers van traumatische ervaring zullen niet altijd willen of kunnen praten over wat er met hen gebeurd is, zoals seksueel misbruik of oorlogservaringen.
‘Het is de eerste valkuil in het gesprek met mensen met een traumatische ervaring: denken te weten wat er aan de hand is. Ik krijg mensen in de praktijk die op het eerst gezicht niet eens zo veel hebben meegemaakt. Tot ik hoor welke invloed die ervaring op hun leven heeft. En ik kom mensen tegen die zoiets ergs hebben meegemaakt, dat ik eraan onderdoor was gegaan als het mij overkomen was. Maar zij tonen een enorme veerkracht.
De ernst van een trauma hangt niet alleen af van wat je overkomen is. Het heeft te maken met wie je bent, hoe je bent, hoe je omgeving ermee omgaat, hoe je bent opgevoed, of je gemakkelijk praat over wat voelt, of je rust kunt nemen in je leven, of je weleens over de dood hebt nagedacht, of je al vaker traumatische ervaringen hebt meegemaakt. Al die dingen spelen mee in de manier waarop je met traumatische ervaringen omgaat.
Seksuele delicten zijn moeilijker te verwerken, omdat er een groot taboe op ligt, ook in de hulpverlening. Ik ken een vrouw die vanaf haar dertiende drie jaar lang seksueel misbruikt is door haar achterbuurman, een volwassen kerel. Ze is bij vijf psychologen geweest en bij geen van hen is het ter sprake gekomen. Ze wisten niet wat ze ermee aan moesten.
Ik geloof dan ook niet dat de psycholoog altijd de oplossing biedt voor psychische problemen. Zeg niet te snel: ‘Ga maar naar de psycholoog’ , want de oplossing is niet gegarandeerd. Ik zeg: zoek een deskundige. Zoek een deskundige op het gebied waar jij hulp nodig hebt.’

Uit wat voor soort mensen bestaat die 15 procent die niet genoeg veerkracht heeft om zelf een trauma goed te verwerken?
‘Mensen bij wie traumatische ervaringen zich hebben opgestapeld, lopen meer risico om bij die 15 procent te komen. Hoe je zelf in het leven staat, is ook van invloed. Wie van nature zwaarmoedig is, zal het moeilijker vinden een traumatische ervaring te boven te komen. Leeftijd speelt ook een rol, bij ouderen neemt de psychische veerkracht af. Het maakt ook uit of andere mensen jou iets vreselijks hebben aangedaan, of dat je slachtoffer werd van iets onpersoonlijks als natuurgeweld of een technisch defect. De ramp met MH17 was des te erger omdat ze door mensen werd veroorzaakt, niet door een mankement van toestel. Geloof en levensbeschouwing zijn van groot belang. Het helpt als mensen betekenis kunnen geven aan wat hun overkomen is.’

U behandelt mensen die verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt. Wat doet dat met uzelf?
‘Ik word altijd geraakt als mensen me over hun trauma vertellen. Dat kan ook niet anders. Als ik niet geraakt werd door de ervaringen van patiënten, zou ik geen goede hulpverlener meer zijn. Ik huil niet met een cliënt mee, maar ze zien wel dat ik geraakt ben. Soms raakt het me zo wat ik gehoord heb, dat ik er ook over moet praten. Dan deel ik het met mijn vrouw, en kan ik weer verder.’

Hoe blijft u in evenwicht?
‘In mijn agenda maak ik altijd eerst ruimte voor rust en ontspanning, dan pas voor overige bezigheden. Rust en ontspanning mogen nooit een restpost zijn. Ik doe twee- of driemaal per week aan sport en beweging, samen drie uurtjes in de week. Als ik het niet doe, zit ik minder goed in mijn vel en functioneer ik slechter. Verder gezond eten, genoeg slapen. Kortom: zorg goed voor jezelf, dan dien je anderen het best.
En de sjabbat is heilig voor mij. Op vrijdagmiddag gaat de stekker er uit, en die gaat er zaterdagavond pas weer in. Als ik niet de sjabbat zou onderhouden, zou ik dit werk niet kunnen doen. Dat was ik nu zwaar ziek of overspannen. In het mooiste geval deed ik de helft van wat ik nu doe. Wie zeven dagen in de week werkt, werkt hooguit zeventig procent.

Wie is Luuc Smit?
‘Ik ben docent aan de Hogeschool Zeeland, afdeling Social Work, gespecialiseerd in trauma en verliesverwerking. Dat doe ik nu acht jaar. Daarvoor zat ik in het welzijnswerk. Ik ben directeur van slachtofferhulp en hoofd van de gezinsvoogdij geweest. Bij Jeugdzorg heb ik een afdeling jeugdreclassering opgezet. Ik heb ook radioprogramma’s gemaakt voor de Omroep Zeeland, altijd met een serieuze ondertoon. Voor het programma Het geheim van de Smit interviewde ik mensen een uur lang over hun leven, hun overtuigingen en hun levensdoel.
Bij de Joodse Omroep op Radio 5 heb ik ook zo’n programma gehad, Aan tafel met Luuc Smit. Nu ben ik bezig met een televisieprogramma waarin cliënten over hulpverlening praten. Als er iets misgaat in de hulpverlening, komt dat meteen in beeld. Over de vele dingen die goed gaan in de hulpverlening, hoor of zie je weinig. Dat zit me vaak dwars. In mijn televisieprogramma wil ik positieve en toch realistische verhalen laten horen over de hulpverlening. Na vijf jaar voorbereiding zijn we de programma’s nu aan het opnemen.
Verder hebben mijn vrouw en ik een praktijk aan huis. Ik voer therapeutische gesprekken met mensen die moeite hebben met het verwerken van een traumatische ervaring. Ten slotte ben ik voorzanger van de Joodse Gemeente in Zeeland, in de synagoge in Middelburg. Op sjabbat en tijdens Joodse feesten zing ik de psalmen en gebeden voor.’

Trauma en veerkracht. Hulpverlenen bij schokkende gebeurtenissen
Luuc Smit. Uitg. SWP, Amsterdam 2014. 144 blz. € 24,90

Bron: Interview in dagblad Nederlands Dagblad
geplaatst: 17-10-2014
auteur: Willem Bouwman

Hoe een slachtoffer van seksueel misbruik baas werd over zijn eigen levensverhaal

/in , , , , , , , /door

De Rotterdamse priester Remy Jacobs (1969) is in zijn jeugd vijf jaar misbruikt in de katholieke kerk. Samen met Marjolijn van Heemstra maakte hij er de theatervoorstelling Als ik de liefde niet heb over. Volgens hem een louterende ervaring: het tonen van je wonden kan helend werken.
Beluister hier het interview

 

Bron:decorrespondent.nl

De commissies Deetman en Samson….Hoe zat dat ook alweer?

/2 Reacties/in , , , , , , /door

De commissies Deetman en Samson….Hoe zat dat ook alweer?

Inmiddels is het alweer 4 jaar geleden dat de Commissie Deetman is gestart met haar onderzoek naar seksueel misbruik binnen de rk kerk. Tal van subcommissies (Bandell, Lindenbergh, klachtencommissie, compensatiecommissie, contactgroep, voorzittersoverleg enz.) werden in het leven geroepen en het ene rapport volgde het ander op. Tussenrapportages, eindrapportage, monitorrapportage, vervolgonderzoek etc.

Wat is de stand van zaken per 10  oktober 2014?

Commissie Deetman

De vaste commissie Veiligheid en Justitie zou de minister behoren te toetsen op de voortgang van de afhandeling van het kerkelijk misbruikdossier. Voor de laatste stand van zaken is bijgesloten document te raadplegen: Tweede Kamer behandeling kerkelijk misbruik (verslag schriftelijk overleg 17 juni 2014)

De Bisschoppenconferentie (BC), Konferentie Nederlands Religieuzen  (KNR) en Koepel Landelijk Overleg Kerkelijk Kindermisbruik (KLOKK) hebben naar aanleiding van de eindrapportage met betrekking tot de nul meting een agenda opgesteld waarin de adviezen van deze eindrapportage zouden moeten worden uitgevoerd: Eindrapportage Nul-meting (zie agendapunt 6.3).

De voorzieningen rechter heeft in kort geding, aangespannen door het Vrouwen Platform Kerkelijk Kindermisbruik (VPKK), uitgesproken dat de sluitingsdatum van 1 juli 2014 moet worden opgeheven en moet worden verlengd tot 1 mei 2015.

Goed nieuws dus maar … wat is er nog meer?

De commissie Deetman  was voornemens om in september jl. met een 2e (afsluitende) monitorreportage te komen. Bij navraag in de 2e Kamer  bleek dat op 10 september 2014 de commissie van Veiligheid & Justitie het “Verkennend onderzoek naar de handelwijze van de politie bij seksueel misbruik van minderjarigen in de Rooms-Katholieke Kerk” heeft aangehouden en daarmee dus nog niet officieel heeft besloten wat ze ermee wil. Dit mede in verband met het nog te verwachten monitorrapport van de commissie-Deetman. Als deze naar de Kamer wordt gestuurd zal op basis van dit verkennend onderzoek én het monitorrapport een debat (algemeen overleg) aangevraagd kunnen worden.

De griffie wist, m.b.t. de verwachte toezending van het monitorrapport, alleen te melden dat de heer Deetman in de maand oktober 2014 met betrokken organisaties gaat overleggen over het rapport, maar dat het, door de uitspraak van de rechtbank in Utrecht over het openhouden van het meldpunt, nog onzeker is of dit tijdspad gehaald zal worden. De griffie wordt wel op de hoogte gehouden over de mogelijke ontwikkelingen op dit vlak.

Wellicht zal het wederom vlak voor het kerstreces van de Kamer gepresenteerd worden en daardoor aan aandacht en kracht inboeten.

Voorzittersoverleg

Volgens de 0-meting vindt er maandelijks een voorzittersoverleg ( BC+KNR+ KLOKK) plaats.  Agenda’s en verslagen worden om onbegrijpelijk redenen niet gepubliceerd. Daardoor blijft het onduidelijk wat er in zo’n overleg besproken wordt en, nog belangrijker, besloten is. Indien de kerk wordt aangesproken op haar verantwoordelijkheid refereert men willekeurig aan een voorzittersoverleg waarvan de inhoud in schimmigheid gehuld blijft. Het instellen van de sluitingsdatum is daar een sprekend voorbeeld van (Reactie RK op kort geding)

Ook wordt er gesproken over een zogenaamde slot- of veegactie om, in zaken waarbij de klachtencommissie het misbruik aannemelijk achtte maar er feitelijk geen steunbewijzen aanwezig waren, deze zaken alsnog gegrond te verklaren. Dit zou dan ook een uniform bedrag moeten zijn (€5000). Deze actie zou vervolgens  aan het eind van het hele proces zijn beslag moeten krijgen. Nu de einddatum weer verschoven is, is dit op zijn minst teleurstellend te noemen. Juist deze lotgenoten hebben al een (jaren)lange procedure achter de rug, waarbij hun klacht is afgewezen, waarbij in veel gevallen bezwaar of beroep is aangetekend maar zonder resultaat.  Zij moeten hierdoor wederom achteraan aansluiten. Deze terging trekt een uitzonderlijke wissel op deze groep slachtoffers.

Contactgroep

De contactgroep is in het leven geroepen om probleem situaties te inventariseren en zorg te dragen voor een oplossing. Gebleken is dat er in de praktijk of wel geen mandaat was dan wel een gebrek aan bereidheid om zaken op te lossen. Het blijft onduidelijk of de contactgroep überhaupt nog in functie is, waarmee niet gezegd is dat er geen probleemsituaties meer bestaan.

Adviesraad

Begin 2014 is eveneens n.a.v. de Eindrapportage 0-meting de Adviesraad van start gegaan. Onder voorzitterschap van een onafhankelijke voorzitter, vertegenwoordigers van slachtoffergroepen en professionals zou worden getracht de kwaliteit van de hulpverlening te borgen. In oktober 2014 is er nog geen enkele voortgang geboekt of zijn er resultaten gepubliceerd. Grote zorgen zijn er voor wat betreft de zorg en nazorg tijdens een klachtenprocedure maar ook na de beëindiging van de gehele procedure. Naast het inventariseren van de zorgvraag en het zorgaanbod  zou het realiseren van een sociale kaart essentieel behoren te zijn.

Het monitoren van álle lotgenoten is eigenlijk van zeer groot belang. Het is voor slachtoffers, waarvan het misbruik aannemelijk is geacht maar die wederom met een ongegrondverklaring worden heengezonden, traumatisch. Tal van lotgenoten vallen na afronding van de compensatieprocedure terug in ellende terwijl het tegenovergestelde de bedoeling zou moeten zijn. Waar blijft hulpverlening voor hen?. Wie neemt verantwoordelijkheid?

Stichting Beheer en Toezicht (B&T)

B&T is verantwoordelijk voor optimaal functioneren van de verschillende organisatieonderdelen. De voorzitster Mevr.Karla Peijs is om onduidelijke redenen geruisloos teruggetreden. Het bestuur heeft haar eigen plan getrokken. Er werd een Klachtenregeling Bejegening en Mediation via het Meldpunt door B&T uitgevaardigd zonder adviezen van slachtoffergroepen ter harte te nemen.

Commissie Hulp Erkenning en Genoegdoening

“De regeling heeft betrekking op alle melders (vrouwen én mannen) over – fysiek en

Psychisch – geweld die zich bij het Meldpunt Seksueel Misbruik Rooms-Katholieke

Kerk en/of de heer Deetman hebben gemeld”.

Helaas beschikt deze commissie niet over een website waar informatie wordt verstrekt over de procedure en de voortgang van te behandelen zaken. Sommigen lotgenoten zijn uitgenodigd voor een gesprek en anderen weer niet zo blijkt uit reacties. De ervaringen zijn dus wisselend en het is daarom jammer dat enige vorm van transparantie ontbreekt. De toepassing van een toegekende hardheidsclausule voor schrijnende gevallen blijft eveneens in schimmigheid gehuld.

Commissie Samson

Het is stil rond de commissie Samson en de slachtoffers van seksueel misbruik binnen Instellingen en Pleeggezinnen. De overheid heeft nauwlettend gevolgd hoe de RK met dit dossier is omgesprongen en heeft hier gekozen voor een vergelijkbare procedure. Aanbevelingen van slachtoffers werden aangehoord maar niet geïmplementeerd. Er werd voor hen een Hulplijn seksueel misbruik en een Financiële Regeling in het leven geroepen

Financiële tegemoetkoming seksueel misbruik in jeugdzorg of pleeggezin

In een aantal gevallen kunnen slachtoffers van seksueel misbruik in jeugdzorginstellingen of pleeggezinnen een financiële tegemoetkoming krijgen. Voorwaarde is dat het misbruik plaatsvond van 1 januari 1945 tot en met 31 december 2012. Er zijn 2 regelingen.

Wat de overheid niet van de RK kerk regeling heeft overgenomen is de aanvullende regeling Psychisch en Fysiek Geweld.  Melders die een klacht wensten in te dienen met betrekking tot fysiek- maar ook psychisch geweld  werden niet in behandeling genomen. Dit is bevestigd door een aantal vrijwilligers van Slachtofferhulp Nederland die als taak hadden om melders te ondersteunen bij het indienen van een aanvraag Tijdelijke Regeling of Statuut. Genoemde vrijwilligers schatten dat 60% van alle meldingen binnen instellingen en pleeggezinnen fysiek geweld betrof. Aan feitelijke hulpverlening bleef het ontbreken. De hulplijn wordt beheerd door Slachtofferhulp Nederland  die enkel doorverwijzen.

Er zijn 2 organisaties van lotgenoten die in dit domein min of meer actief zijn:

–          Nederland Heelt

–          Stichting SKIP.

Er is naar buiten weinig informatie verschenen over hun activiteiten en het zou goed zijn geweest als zij zich sterk hadden gemaakt voor uitbreiding van de regeling met Fysiek en Psychisch geweld. Het zou slachtoffers ook goed hebben gedaan indien SKIP en NH zich kritischer hadden getoond over de gemankeerde compensatievormen en de opgelegde einddatum van 31 december 2015.

 

Politiek:

Er zijn de afgelopen jaren tal van overlegmomenten geweest met de Vaste Commissies V&J en VWS er zijn VAO’s geweest, plenair debat met de minister, gesprekken met werkgroepen van de ministeries en dergelijke. Helaas zijn er maar een beperkt aantal Kamerleden, die zich daadwerkelijk betrokken hebben getoond.

Al die gesprekken en bijeenkomsten hebben uiteindelijk geleid tot subsidiëring van KLOKK binnen het Deetman domein en SKIP binnen het Samson domein voor een gezamenlijk bedrag van meer dan 2.5 miljoen euro (waarmee de overheid het probleem van zich af lijkt te willen schuiven).

Het is onduidelijk wat slachtoffers effectief aan deze subsidieverstrekking hebben.

 

Raymond Lelkens

e-mail: raymond.lelkens@gmail.com

Mediation of Unieke Herstelbemiddeling: Verslag van een uniek proces

/in , , , , , , /door

MEDIATION  JEZUIETEN en LOTGENOTENGROEP “CANISIUS”

 

Nadat in 2010 Dhr. Mark Klabbers via het Nederlandse actualiteitenprogramma Eén Vandaag naar buiten bracht dat er in zijn jeugd sprake was geweest van ernstig seksueel misbruik door de in 1996 overleden pater jezuïet, Jan Sanders SJ, volgden spoedig meer meldingen. De slacht­offers verenigden zich in de Lotgenoten-groep Canisius. Voor allen geldt dat het misbruik zich voordeed in de jaren zeventig en tachtig, in de context van het Canisiuscollege of de daarbij be­horende scoutinggroep van de Zeeverkenners (Nijmegen).

 

Uit de onderlinge besprekingen van deze (inmiddels tot boven het dozijn gegroeide) lotgenoten­groep, bleek spoedig dat men zich volstrekt niet kon vinden in de uitgangspunten en handel­wijze van het (door de KNR – Konferentie van Nederlandse Religieuzen – en de RKK – Rooms Katholieke Kerk – opgerichte) Meldpunt Seksueel Misbruik RKK.

 

De bezwaren richtten zich met name tegen de juridiserende setting, de plicht tot aanvoeren van steunbewijs, en de afhandeling van eventuele financiële tegemoetkoming door een compensa­tiecommissie. Vooral het feit dat (door middel van de zogenaamde Lindenbergh-categorieën) de verrichte handelingen tot een kwantitatieve financiële maatstaf werden herleid zette veel kwaad bloed.

 

In plaats daarvan wenste de lotgenotengroep een afhandeling die meer ‘op maat’ zou zijn van elk slachtoffer, dat wil zeggen: waarbij de erkenning, het samen zoeken naar de harde en complexe waarheid, én de ervaren (immateriële) schade tot uitgangspunten zouden worden gemaakt, met het oog op het definitief kunnen omdraaien van een pijnlijke bladzijde door alle participanten van het traject – ieder op zijn eigen manier.

 

In de loop van 2011 klopte de lotgenotengroep daartoe aan bij de toenmalige Provinciaal Jan Bentvelzen (NER). Hoewel deze bereid was mee te gaan met het idee van mediation, verliepen de besprekingen hierover om diverse redenen moeizaam. Het idee kreeg pas vaste vorm in het najaar van 2012.

 

Als voorbeeld werd een eerder mediation-traject tussen religieuzen en slachtoffers genomen, namelijk dat van de paters salesianen, die met een groot aantal slachtoffers tot een vergelijk wa­ren gekomen. De werkwijze verschilde echter hierin dat in de bemiddeling van de salesianen fi­nanciële tegemoetkoming toegekend werd door een commissie die in principe los stond van de  mediation, terwijl in ons traject de tegemoetkoming juist binnen die bemiddeling tot stand  kwam. De Lotgenotengroep Canisius droeg zelf mediatoren voor: Drs. L. Stam (seksuoloog NVVS-psychotherapeut en gespecialiseerd in seksueel misbruik bij jongeren) en Mr. L. ten Brink (mediation-advocaat en oud-leerling van het Ignatiuscollege in A’dam).

 

De voorbesprekingen leidden in de zomer van 2013 tot een groepsovereenkomst en tot indivi­duele overeenkomsten, met de provinciaal en slachtoffers. Deze groepsovereenkomst bepaalt ook dat voorlopig nog onbekende (en dus nog niet behandelde) slachtoffers beroep kunnen doen op dit traject tot 31 december 2017. Zo kon het mediation-traject beginnen met de slachtoffers die zich intussen bij de jezuïeten hadden gemeld. Velen daarvan hebben nooit een melding inge­diend op het Meldpunt.  (Dit Meldpunt werd overigens per juli 2014 opgeheven.)

 

Om praktische redenen werden de slachtoffers, die zich liever lotgenoten noemen, opgedeeld in twee groepen: de eerste groep begon het mediation-traject in het najaar van 2013, de tweede groep in de eerste maanden van 2014. De mediation bestond steeds uit twee of drie individuele voorbereidende gesprekken van de mediatoren met één van de lotgenoten, gevolgd door een dag waarop de verslagen van deze gesprekken met de mediators en de twee vertegenwoordigers van de orde werden besproken. Hierna vonden twee of drie bemiddelingsgesprekken plaats waarbij eerst de vicaris voor Seksueel Misbruikzaken, Theo van Drunen, en later ook de provinciale overste, Johan Verschueren, aanwezig waren.

 

De voorbereidende gesprekken dienden om de slachtoffers bij hun verhaal te brengen. Nadat het onderlinge vertrouwen daartoe voldoende was gegroeid, konden ook  de zeer pijnlijke herinneringen aan het misbruik door de beide media­toren met erkenning en vanuit hun deskundige ervaring worden besproken. Elk gesprek werd genotuleerd door een professionele secretaris, zo nodig gecorrigeerd door de betrokken persoon en vervolgens bezorgd aan Theo van Drunen en Johan Verschueren. Dit alles maakte het mogelijk om een accuraat beeld te krijgen over het psychologisch profiel van de dader, zijn modus operandi t.a.v. slachtoffers en medebroeders.

 

Maar vooral kregen zij inzicht in de betekenis die het voor de lotgenoten des­tijds had, om met dit dubbelleven met een groot geheim en de eenzaamheid die dit gaf, om te gaan. Ook om de langdurige gevolgen voor hun latere leven aan te horen, zoals problemen in de werksituatie als het omgaan met autoriteiten en gericht op controle van de omgeving, de moeite om met intimiteit om te gaan, de veelal verstoorde seksuele ontwikkeling, relationele proble­men en  vele andere gerelateerde problematiek..

 

In de bemiddelingsgesprekken die hier op volgden stond de dialoog tussen de beide betrokke­nen (de lotgenoot en de vertegenwoordiger van de orde) centraal. Na afloop konden Theo van Drunen en Johan Verschueren naar ieder individueel slachtoffer oprecht erkenning geven en  schaamte en spijt betuigen over de afschuwelijke en misdadige handelingen die in het verleden hadden plaatsgevonden,  en de gevolgen die dit voor hun leven heeft gegeven. Eveneens  spraken zij oprechte spijt uit m.b.t. de (bestuurlijke) missers die zich in de afhandeling hadden voorgedaan. Waar nodig verschaften ze ook achtergrondinformatie over de geschiedenis, het bestuur en de veranderingen in de werkwijze van de Orde. Het op deze wijze uit de weg ruimen van misverstanden verschaf­te de basis om uiteindelijk naar buiten te kunnen komen met een gezamenlijk verhaal over het misbruik.

 

Naarmate het vertrouwen groeide tussen de partijen, voelden allen het helend effect van de ses­sies. De lotgenoten toonden zich vaak zichtbaar opgelucht door de erkenning. En de vertegenwoordigers van de orde maakten gaandeweg een bekeringsproces door, en ervoeren ook op hun beurt heling, waar zij zich  verraden voelden door de misdadig handelingen van één van hun medebroeders in het verleden. De degelijkheid van het mediation-traject bewees zich ten slotte hierin, dat met elk van de dertien deelnemende lotgeno­ten een akkoord werd gevonden waarbij iedereen zich goed voelde en waarbij een vaststellings­overeenkomst getekend werd waarin de erkenning, spijtbetuiging, financiële tegemoetkoming, en eventuele aanvullende vormen van hulpaanbod vervat liggen.

 

Hoewel het gebeurde niet ongedaan gemaakt kan worden, overheerst bij de lotgenoten op dit ogenblik het positieve gevoel van in hun verhaal eindelijk gehoord en erkend te worden. Ver­schillende van hen hebben zich dan ook bereid verklaard samen met de paters jezuïeten na te willen denken over opvolging in de vorm van een publiek monument voor de slachtoffers, en/of het ontwikkelen van ideeën met betrekking tot preventie en bewustwording. Met een publiek monument voor de slachtoffer willen we ook erkenning geven aan degenen die zo beschadigd werden dat ze het leven niet meer aankonden.

 

Johan Verschueren SJ en Theo van Drunen SJ

Voor vragen en/of meer informatie : raymond.lelkens@gmail.com