Gepast afscheid van pater Piet Wouters – 29 september in Kerkrade

Op 29 september neemt de parochie in Kerkrade feestelijk afscheid voor Piet Wouters. Hij wordt daar in het zonnetje gezet omdat hij zo’n geweldige vent is die zoveel goeds gedaan heeft en zoveel mensen geïnspireerd heeft daar.

Ik ga naar dat afscheid. Niet om me bij de parochie aan te sluiten, maar om hem publiekelijk te vertellen wat voor ongelofelijke invloed mijn kennismaking met hem op Eymard Ville in Stevensbeek op heel mijn leven gehad heeft. En op dat van mijn familie, mijn vrouw, mijn kinderen en iedereen die ik liefheb.

Toen ik hem vorige week heb opgezocht in klooster Brakkenstein in Nijmegen heb ik hem beloofd dit te komen doen. Tegelijkertijd heb ik hem aangeraden daar zelf niet te verschijnen want mijn vrouw Paola, die vorige week niet mee geweest is naar Nijmegen, heeft hem ook nog een en ander te vertellen en zij is meestal nog duidelijker dan ik ben.

Ga je mee naar Kerkrade? Een aantal mensen hebben al aangegeven mee te gaan, maar misschien heb jij ook nog een appeltje met hem te schillen. Zo gauw plaats en tijd van de viering bekend zijn zal ik die hier vermelden.

Waarom ik dit doe?
Omdat er, ook na zoveel jaren, toch nog een soort gerechtigheid moet komen. Bovendien is het heel helend als je de dader rechtstreeks aanspreekt op wat hij jou aangedaan heeft. Doe dat zolang hij nog in leven is, hij wordt ook steeds ouder.

Een van de vele slachtoffers van pater Piet Wouters,Ton Leerschool

Brief aan mijn overleden leraar

Brief aan mijn overleden leraar

Spreekrecht
Na ruim vierenveertig jaar maak ik gebruik van mijn spreekrecht. Ik heb eigenlijk altijd het recht gehad maar nooit het recht genomen om er gebruik van te maken. Angst en schaamte hebben mij daarvan weerhouden om ook maar iets te vertellen wat er op school en bij u thuis allemaal gebeurde.

Die angst werd er door u wel ingepeperd. Want wat daar allemaal gebeurde was net zo goed mijn schuld, en wie zou mij nou geloven?

Ik liet toch steeds weer blijken dat ik het prettig vond. Ik was degene die er steeds weer een erectie van kreeg, ik was het die klaarkwam. Steeds werd dat maar door u benadrukt….. dat ik er van genoot.

En ik ben daar ook in gaan geloven dat het allemaal aan mij lag. Ik gaf de aanleiding,….. ik genoot er van,….. ik had nooit geprobeerd om u te tegen te houden.

Schuldgevoel
Dat schuldgevoel wat u mij toen heeft aangepraat heeft mij meer dan vierenveertig jaar achtervolgt.
Ik heb daar erg veel last van gehad en nog steeds word ik met het misbruik geconfronteerd.

Het is niet alleen het schooljaar dat u mij misbruikte. Maar ook die tijd daarna heb ik het er erg moeilijk mee gehad om me staande te houden. U heeft iets van me afgenomen. Iets waardevols, iets kwetsbaars, iets intiems. Wat een mooie ervaring had moeten worden is gemaakt tot iets smerigs. Waar ik tot op de dag van vandaag nog last van heb.

Wat u toen heeft afgenomen, de puurheid, de onschuld en onbevangenheid dat heb ik nooit meer teruggekregen.

Er werd in dat jaar iets kapot gemaakt dat niet meer te repareren is. U moet volgens mij goed geweten hebben wat voor impact het op mijn leven heeft gehad. En dan nog niet eens alleen mijn leven. Mijn ouders hebben het er ook erg moeilijk mee gehad. Die wisten namelijk van niets. Ik heb ze het nooit durven vertellen. Die hebben mij daardoor ook vaak niet begrepen. Een onhandelbare puber, die niet goed in zijn vel zat. Maar wat de ware rede was… waarom ik niet goed in mijn vel zat…. heb ik ze nooit durven vertellen . Ik heb heel wat dokters, psychiaters en psychologen afgelopen met mijn ouders en ik heb 6 weken in het ziekenhuis gelegen om dat ik het allemaal niet meer kon handelen. Maar door wie zijn schuld!? Een leraar nota bene. Iemand die mij iets bij had moeten brengen….. maar niet op seksueel gebied.

Voorlichting misschien, maar daar had het dan bij moeten blijven.

Maar u ging grenzen over. Vele grenzen. Grenzen die voor een dertienjarige jongen niet te begrijpen zijn. En dat heeft u geweten. U moet dat geweten hebben. U moet geweten hebben wat voor schade het aanricht. Uw eigen frustraties op een puber botvieren. U moet geweten hebben wat dat voor impact op mij zou hebben.

U heeft altijd geprobeerd…….en met succes….. om mij te laten geloven dat ik de schuldige was. vierenveertigjaar heb ik dat ook nog eens bij me zelf erin lopen peperen. Ik heb jaren niet anders kunnen denken. Niet anders durven denken. Het taboe dat op seks ruste werd door u nog eens extra gevoed. Ik, die seks had met een leraar en die…. zoals u zei, er ook nog eens van genoot om seks te hebben. Een jongen die seks heeft met een man…. een leraar, en ik die nooit in opstand was gekomen. Met zoiets kon en durfde ik niet meer naar buiten te komen. Zoiets kon ik ook maar beter voor me houden. Wat ik dus ook al die jaren heb gedaan.

Maar het heeft liggen rotten, tot het niet meer te harden was. Maar dat heeft vreselijk lang geduurd. Ik heb ook nooit begrepen waarom u na dat jaar totaal niet meer naar mij omkeek.

In mijn beleving was er iets speciaals ontstaan. Maar toen het nieuwe schooljaar weer begon, heeft u mij volledig genegeerd. Waarom?

Weet u nog dat ik in de zomervakantie verschillende keren bij u thuis moest komen,………ik in ieder geval wel, zelfs nog een paar dagen voordat de school weer begon ben ik nog een keer bij u in bed gekropen. Toen heeft u niets laten merken dat er iets aan de hand was. We hadden gewoon seks zoals altijd. Maar een paar dagen later toen de school na de vakantie weer begon werd ik door u totaal genegeerd. Ik heb heel lang gedacht dat we een soort van “vriendschap” hadden. Een verboden “vriendschap” wel te verstaan, maar het voelde wel als iets speciaals. Dat heeft u….. door mij te manipuleren, op een hele slinkse manier in ieder geval laten denken. Door altijd te zorgen dat ik heel erg opgewonden raakte. Door heel vaak aardig tegen mij te doen. Door de extra aandacht, de pilsjes en sigaretten die ik kreeg als ik bij u thuis was. Door dat u een leraar was waar ik tegen op keek, iemand die in die tijd nog aanzien en gezag had. Door mij het gevoel te geven dat ik de enige jongen was die ú aardig vond. Maar u kon óók ineens heel kwaad worden. Dat deed u om mij te intimideren zodat ik toch zeker mijn mond zou houden. Maar dan in eens is dat afgelopen, na dat schooljaar zag u me niet meer staan. Waarom?

Er was iets veranderd. U probeerde mij zoveel mogelijk te negeren. Steeds als ik u aankeek, keek u een andere kant op en deed u net of u mij niet zag. Ik kan daar nu alleen nog maar over speculeren over het waarom. Waren er andere leraren achter gekomen, en moest het toen in de doofpot? Had u een ander slachtoffer gevonden? Wat ik betwijfel, want vanaf de eerste dag van het nieuwe schooljaar heeft u niet meer naar mij omgekeken.

Na alles wat er was gebeurd was het ineens afgelopen.

U bent wel gewoon les aan mij blijven geven, maar zelfs in de klas probeerde u mij te ontlopen. Ik heb met u een keer flinke ruzie gehad in de klas. Ik kwam een keer te laat in de les. In die tijd had ik erg veel last van hyperventilatie (raar hė) en daarom was ik wat later. Ik kreeg een enorme uitbrander. Ik weet niet meer wat ik toen gezegd heb maar u gooide toen een asbak naar mijn hoofd. Die ik weer naar uw hoofd teruggooide. Ik werd de klas uitgestuurd. Hoe bizar mijn schooltijd is geweest……nou die was dus echt bizar……!

U moet geweten hebben wat het allemaal teweeg heeft gebracht. Dat kan niet anders.

Wat u bij mij teweeg heeft gebracht is onbeschrijfelijk. Vierenveertigjaar en nooit bent u meer uit mijn gedachten geweest. Hoe ik me in het begin staande heb moeten houden wens ik niemand toe. U heeft van mijn verwarring misbruik gemaakt en hoe. De aller….. allereerste keer dat u uw handen niet thuis kon houden zal ik nooit maar dan ook nooit meer vergeten. Toen uw hand in mijn kruis greep. Hoe ik daar enorm van schrok, dat ik het bloed uit mijn aders voelde stromen, de grond onder me weg voelde slaan en dat ik me niet meer durfde te bewegen, ik verstijfde totaal…….. ik kon en durfde me niet eens meer te verroeren. Dat ik opgewonden raakte en een erectie kreeg dat heeft mij toen helemaal uit het veld geslagen. Steeds raakte ik opgewonden door de seksuele handelingen die u bij mij deed. Waar u dus telkens weer misbruik van wist te maken. Vanaf dat eerste moment wist u dat ik het perfecte slachtoffer voor u was.

U heeft alles met me kunnen doen. Wetende dat ik geen gevaar voor u was, wetende dat ik het niet durfde om het openbaar te maken zodat u ontdekt zou worden. U heeft verwarring gezaaid en ik kon het alleen maar oogsten.

Verwarring
Verwarring oogsten heb ik dus erg lang gedaan. Niet weten wat ik met het misbruik moest aanvangen.
U heeft steeds geroepen dat ik een homo was. Dat heeft u geroepen om mij maar onzeker te maken. Weer die verwarring. Dat ik een erectie kreeg, weer die verwarring. Dat u er steeds voor zorgde dat ik klaarkwam, weer die verwarring. Dat ik het op die momenten lekker vond, weer die verwarring. Dat u mijn ouders in zou lichten als ik niet deed wat u wilde, weer die verwarring. Soms erg agressief en dan weer alsof we vrienden waren. En dat alles om mij te dwingen tot seksuele handelingen die ik niet wilde, maar uiteindelijk toch weer deed, weer die verwarring.

Ik heb het ook steeds geloofd.
Wat maak je dan kapot bij iemand? Veel, heel veel. Zoveel dat ik uit het leven wilde stappen. Dat er geen andere uitweg meer is. Ik een puber die net zijn eigen lijf aan het ontdekken was. Hoe kwetsbaar kan je dan zijn. En u heeft dat geweten, u heeft daar misbruik van gemaakt. U bent grenzen over gegaan die u nooit over had mogen gaan. Hoe hard ik heb moeten vechten om het misbruik een plek te geven is onbeschrijfelijk. Waar ik al niet mee geworsteld heb (en nog steeds).

Op de eerste plaats de seks die we hadden gehad. Een diep spoor heeft achter gelaten. Hoe ga je daar als dertien- veertienjarige mee om? Ik had mijn vader zelfs nog nooit naakt gezien. De eerste volwassen piemel die ik zag was van u…..,in erectie. Dat ik die in mijn mond moest nemen. Toen u klaarkwam, de sperma die ik op mijn gezicht voelde. Dat ik ook anaal ben verkracht, de pijn. De smerigheid. De ontlasting die ik dan rook, de sperma die je tussen je billen uit voelt lopen. Ik gruw nu nog steeds als ik mijn eigen sperma op mijn huid voel. Maar ook…. dat als we seks hadden gehad ….dat we dan samen onder de douche gingen. Dat u mij dan helemaal in zeepte en mij dan weer bevredigde. Dat u dan aardig en zorgzaam was. Het heeft een onuitwisbare indruk achter gelaten. Zoveel dat ik nog steeds moeite heb met seks. Er werd door u gedreigd dat als ik het zou vertellen dat u mij voor rot zou slaan en al mijn botten in mijn lijf zou breken, u wist me wel te vinden als ik ooit mijn mond open zou doen. Ik kon en durfde het tegen niemand te vertellen, ik was bang en ik schaamde me…. dus ik moest maar zien hoe ik daar mee dealde. Het heeft bij mij voor wat kronkels gezorgd. Kronkels die het nu dus…na al die jaren nog steeds moeilijk maken om daar op een gewone normale manier mee om te kunnen gaan. Het totaal negeren van iemand waar je zoiets intiems mee had. Het enorme geheim wat we samen deelden. Ik voelde me afgewezen en gebruikt. Nooit heeft u het er met mij nog over gehad, u deed net of het nooit was gebeurd. Mijn leven stond op zijn kop. Ik wist haast niet hoe ik verder moest. Ik kon bij niemand terecht.

De zoektocht naar mijn geaardheid.
De zoektocht naar mijn geaardheid. Het is een grote traumatische ervaring geworden. Ik twijfelde aan mijn geaardheid. Ik had geprobeerd om die te ontdekken maar dat deed ik op foute plekken en bij foute mannen. Mijn hormonen gierden door mijn lijf. Ik heb heel lang gedacht dat ik homo was, maar een relatie aan gaan met een jongen durfde ik niet. Terwijl mijn lijf om liefde en genegenheid schreeuwde. Mijn seksuele gevoelens, werden op de verkeerde manier bevredigd. Het voelde nooit goed. Ik ging me er zelfs veel slechter door voelen. Het ging in die tijd heel slecht met me. Ik was mijn identiteit helemaal kwijt. Ik wist gewoon niet meer wie ik was. Ik had een identiteit aangemeten die u mij had aangepraat. In die periode heb ik ook een paar keer een zelfmoord poging gedaan. De frustraties op seksueel gebied liepen steeds hoger op, en thuis werd het er ook steeds moeilijker. Op de helft van mijn laatste schooljaar heb ik 6 weken in het ziekenhuis gelegen omdat niemand meer wist wat ze met me aan moesten vangen en ik wist het niet meer te handelen. Jaren en jaren heb ik geprobeerd om mijn gevoelens weg te stopen. Bang om weer gekwetst te worden. Ik was zo onzeker over me zelf. Die onzekerheid die u had gecreëerd door steeds maar te roepen dat ik anders was. En die onzekerheid was ook veroorzaakt door die verwarrende erecties die ik steeds had gekregen. Maar ook…. dat ik het op de een of andere manier….. ook erg spannend vond en waar ik me dan achteraf weer schuldig over voelde. Daar heeft u dus feilloos misbruik van weten te maken. Een jongen van dertien die nog onzeker over zijn lijf was en net zijn eigen seksualiteit aan het ontdekken was. Seks, het is beladen. Wat ik al gezegd heb…. wat iets moois had moeten zijn werd iets smerigs.

Achtergrond
Toch heb ik iets van mijn leven kunnen maken. Wel altijd met u op de achtergrond. De laatste jaren kwam u weer steeds meer op de voorgrond maar ik wil u weer naar de achtergrond hebben. Ik weet dat ik nooit meer van u af zal komen maar een plekje op de achtergrond moet voldoende zijn. U mag niet meer zo’n groot deel uitmaken van mijn leven. Ondanks dit alles ben ik op mijn pad toch een hele lieve vrouw tegengekomen. Ik ben met haar getrouwd, al ruim 25 jaar, en mijn vrouw die is nu na jaren van het verzwijgen over het misbruik, op de hoogte van wat er allemaal heeft afgespeeld. Maar voordat zij dat wist heeft ze me vaak ook niet begrepen. De vele nachtmerries die ik heb gehad toen ik met haar een relatie aanging. Het was net of u mij daar van wilde weerhouden. En de vele nachtmerries die ik nog steeds heb. De problemen die ik op seksueel gebied had en nog heb. Gelukkig heb ik een vrouw die daar niet zo mee bezig was en is, zij stelt me gerust als het weer eens niet lukt…. als u zich op die momenten weer aan mij opdringt.

De angst toen mijn vrouw zwanger was en dat het misschien een jongetje zou zijn, heeft mij nachten wakker gehouden. Ik hoopte zó op een meisje. Ik was bang dat ik net als u de fout in zou gaan. Het is een jongetje geworden maar ik heb gelukkig nooit die fout bij mijn zoon gemaakt.

Maar hoe erg is het om daar bang voor te moeten zijn. Moeite hebben met het knuffelen van je baby. Zeker niet te intiem zijn met je kind. De puzzelstukjes vallen nu voor haar op zijn plaats.

Mijn vrouw heeft me de afgelopen jaren erg gesteund toen u weer steeds meer op de voorgrond kwam en ik problemen kreeg om het allemaal weer te handelen. Voor mij gevoel was ik weer helemaal terug bij af. Wat me ook weer erg veel energie heeft gekost om uit dat dal te klimmen. Ik heb voor de zoveelste keer weer hulp moeten zoeken bij een psycholoog, maar mede met hulp van haar is het gelukt om uit dat dal te klimmen.

Ik wil mijn vrouw graag liefhebben zoals je lief zou moeten hebben, maar zoals ik al heb gezegd er is iets intiems en kwetsbaars kapot gemaakt.

Ik heb veel moeite met een “normaal” seksleven. U blijft daar altijd een negatieve rol in spelen. Veertien was ik toen en nu ben ik zevenenvijftig. Kunt u na gaan wat u allemaal teweeg heeft gebracht.

Helaas kan ik het niet meer rechtstreeks tegen u zeggen. Er zijn vele jaren verstreken. Ik vraag me nog weleens af of u ook nog zoveel aan mij gedacht heeft en op wat voor manier. Als een lustobject, of als mens?

Ik zal het nooit te weten komen.
Ik zal het nooit te weten komen. Maar ik wil het stuk verleden wat u zo beladen heeft gemaakt laten rusten zodat ik weer verder kan met mijn leven. U bent het niet waard om zo op de voorgrond te staan. Daar heb ik iemand voor gevonden die dat echt verdient, iemand die van mij houdt zoals ik ben. Iemand die me ziet als mens met gevoel en emotie. Niet zoals u heeft gedaan, mij zien als een ordinaire opblaaspop waar je overal je lul in mag steken. Een leraar nota bene die toch zeker beter had moeten weten dat ik niet bedoeld was om daar keer op keer je eigen seksuele frustraties maar op bot te vieren.

Als
Doordat u uw handen niet thuis kon houden heeft u mijn leven wel een hele ander wending gegeven. Een wending waar ik niet voor gekozen heb. Als u uw handen had thuis gehouden, dan was mijn schooltijd niet zo’n hel geweest. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik een leven gehad waar ik niet zo’n moeite had hoeven doen om me daarin staande te houden. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik niet het gevoel gekend dat je steeds aan het overleven bent. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik geen zelfmoord pogingen gedaan. Als u uw handen had thuis gehouden, dan was ik in die tijd niet zoveel gaan drinken en was ik voor mijn ouders niet zo’n moeilijk kind geweest. Als u uw handen had thuis gehouden dan had ik een heel andere band met mijn ouders gehad. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik nooit een brief aan mijn overleden ouders hoeven schrijven om mijn spijt te betuigen dat ik niet eerlijk tegen ze ben geweest. Als u uw handen had thuis gehouden, dan was ik niet zo onzeker over me zelf geweest. Als u uw handen had thuis gehouden dan was ik een andere man en vader geweest. Als u uw handen had thuis gehouden, dan was ik niet op afgelegen plekken op zoek gegaan naar seks. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik nooit nachtmerries hoeven te herschrijven omdat u mij nog steeds nachten wakker houdt. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik een pubertijd doorlopen die normaal was geweest, met de normale ups en downs die daarbij horen. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik geen flash-backs meer gehad. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik een leven gehad zonder twee gezichten. Als u uw handen had thuis gehouden dan had ik nu niet zo’n moeite gehad met seks.

Maar uw eigen gevoelens waren zoveel belangrijker dan die van mij.

Eigenlijk bent u gewoon een grote mislukkeling. U heeft alles verloochend waar u voor stond . Een frater die er toch een andere levensbeschouwing op na zou moeten houden en dan ook nog het vak leraar uitoefenen. Een leraar zou toch iemand moeten zijn die graag kinderen bijstaat in hun ontwikkeling, in een gezonde ontwikkeling wel te verstaan. U heeft géén van die doelstellingen waar kunnen maken. U heeft alleen maar aan u zelf gedacht. Al uw macht misbruiken die u in die tijd had… misbruiken op een onschuldige jongen. Zodat uw eigen seksuele behoeftes bevredigd werden.

Ik hoop van harte dat waar u zogenaamd als frater voor stond, naastenliefde, barmhartigheid en broederschap…… dat u zich bij GOD heeft moeten verantwoorden. U hoeft van mij niet te branden in de hel, daar beslist God over. Maar ik zou het wel fijn vinden als God u in elke vezel van uw lichaam zou kunnen laten voelen hoe dat ik mij toen heel, heel vaak gevoeld heb en waar ik nog steeds last van heb. De angst, de pijn, het verdriet, al die verwarrende emoties, je zelf zó haten, die onmacht, frustraties op seksueel gebied en ga zo maar door…….. dan vind ik dat al genoeg. U heeft toen voor mij een hel gecreëerd. En naar die hel mag u dan hopelijk nu zelf afdalen.

Ik hoop dat er een GOD bestaat, u heeft daar in ieder geval nóóit in geloofd.

 

Tienduizenden kinderen seksueel misbruikt in Australië

rockEen vijf jaar durend onderzoek naar seksueel misbruik van kinderen in Australië is afgerond. “Tienduizenden kinderen zijn misbruikt in verschillende instituten, we zullen het exacte aantal nooit weten”, is een van de conclusies van het eindrapport.
Een commissie onthulde bewijzen van seksueel misbruik binnen onder meer scholen, kerken en sportclubs. Sinds 2013 zijn 2.500 beschuldigingen door de commissie doorverwezen naar de autoriteiten. De meeste beschuldigingen werden geuit naar geestelijken en leraren. De meeste misbruikgevallen werden gerapporteerd binnen de kerk.

De onderzoekers doen in het eindrapport meer dan vierhonderd aanbevelingen. “Het is niet zo dat het slechts gaat om een paar ‘rotte appels’. De grootste instellingen van de samenleving zijn ernstig tekortgeschoten”.

Kinderveiligheid
Een landelijke invoering van een strategie om seksueel misbruik van kinderen te voorkomen is een van de belangrijkste aanbevelingen. Ook moeten er preventieve trainingen komen voor kinderen op scholen en moet er een landelijk kantoor komen voor kinderveiligheid dat wordt aangestuurd door een minister van de regering.

Volgens de Australische premier Malcolm Turnbull heeft de commissie een “nationale tragedie” blootgelegd. “Het is een buitengewone oefening in liefde. Ik dank de commissieleden en diegenen die de moed hebben gehad om hun verhalen te delen”, zei Turnbull bij de presentatie van het onderzoeksrapport.

Seksuele en relationele vorming in het onderwijs moet beter

Er moet nog veel verbeteren om met seksuele en relationele vorming in het onderwijs seksueel geweld tegen kinderen te voorkomen, stelt Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen Corinne Dettmeijer in haar rapport ‘Effectief preventief’. ‘Seksuele en relationele vorming in het onderwijs is een belangrijke manier om seksueel geweld tegen te gaan. Maar scholen kunnen op dit moment nog geen methode kiezen waarvan bewezen is dat die slachtoffers en daders van seksueel misbruik kan voorkomen.’

In het basisonderwijs en de onderbouw van het voortgezet onderwijs zijn scholen verplicht aandacht te besteden aan seksualiteit en seksuele diversiteit, om de seksuele weerbaarheid van jongeren te versterken. Scholen zijn vrij om te kiezen hoe ze dat doen. De Nationaal Rapporteur benadrukt dat scholen het beste kunnen kiezen voor een lesmethode waarvan bewezen is dat die effectief is in het voorkomen van seksueel geweld. Dettmeijer: ‘Een methode die geen effect heeft betekent een verspilling van tijd, geld en moeite. Bovendien kan een lespakket waarvan de effecten onbekend zijn contraproductief werken en dat is mogelijk schadelijk.’ Maar kiezen voor een effectief lespakket is nu nog onmogelijk: die zijn er namelijk niet.

Meer onderzoek

Het beste alternatief waar scholen nu gebruik van kunnen maken zijn methoden waarvan het op basis van de theoretische onderbouwing aannemelijk is dat ze werken. Om vast te kunnen stellen of deze ook echt seksueel geweld weten te voorkomen, moet er meer onderzoek worden gedaan naar de effectiviteit en moeten de resultaten hiervan vindbaar zijn voor scholen die een lespakket willen kiezen. Het is volgens de rapporteur aan de minister en staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport om de ontwikkeling van en het onderzoek naar effectieve lespakketten te stimuleren.

Vergrote kwetsbaarheid

Bij het ontwikkelen van effectieve lespakketten is het belangrijk om specifiek aandacht te hebben voor kwetsbare groepen. 16- en 17-jarigen lopen een groter risico op zowel slachtoffer- als daderschap van seksueel geweld dan jongere kinderen. Scholen die les geven aan 16- en 17-jarigen hebben niet de plicht om aandacht te besteden aan seksualiteit op school, maar deze leerlingen zouden wel gebaat zijn bij effectieve seksuele vorming. Ook kinderen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking hebben een grotere kans om slachtoffer te worden van seksueel geweld dan kinderen zonder een beperking. Daarom is het des te belangrijker dat scholen die speciaal onderwijs bieden een effectieve methode kunnen gebruiken om de seksuele integriteit van hun leerlingen te beschermen.

Het belang van preventie

Eén op de drie meisjes en één op de vijf jongens maakt voor hun achttiende levensjaar een vorm van seksueel geweld mee. De gevolgen hiervan kunnen tot ver in de volwassenheid doorwerken en dat veroorzaakt niet alleen schade bij slachtoffers en hun naasten, maar kost de maatschappij ook veel geld. Rapporteur Corinne Dettmeijer: ‘We worden steeds weer opgeschrikt door verhalen over seksueel misbruik. Nu is er veel aandacht voor de sport. Het laat zien dat we onze aandacht niet alleen moeten richten op slachtoffers en daders nadat seksueel geweld heeft plaatsgevonden, maar dat we ook moeten kijken hoe we dit leed kunnen voorkomen. Het onderwijs heeft daarbij een belangrijke rol.’

bron: https://www.nationaalrapporteur.nl/actueel/2017/seksuele-en-relationele-vorming-in-het-onderwijs-moet-beter.aspx

Argentina prosecutor: priests abused at least 22 children

Niet alleen in Europa gaat het mis in de Rooms Katholieke Kerk.

Argentinië: 22 kinderen op dovenschool seksueel misbruikt door priesters. Eén ervan misbruikte eerder in Italië.

Argentina prosecutor: priests abused at least 22 children

Panoramic view of Mendoza, Argentina, where more than 22 disabled children were victims of clerical sex abuse. (Credit: David, via Creative Commons.)

More than 22 children were sexually abused by two priests, Nicola Corradi and Horacio Corbacho, at a school for youths with hearing disabilities in Argentina, an investigating prosecutor said Monday. According to victim advocates, the Church hierarchy had been informed that the priests were dangerous.

BUENOS AIRES, Argentina – At least 22 children were sexually abused by two priests at a school for youths with hearing disabilities in Argentina, an investigating prosecutor said Monday.

Police arrested 82-year old priest Nicola Corradi, 55-year-old priest Horacio Corbacho, and three other men last week. They are accused of sexual and physical child abuse at the Antonio Provolo Institute in northwestern Mendoza province. Authorities say the alleged victims are now in their 20s.

The accused have been assigned a public defender and are being held at a jail in Mendoza. They have not spoken publicly since their arrest.

Corradi earlier had been accused in Italy of sexually abusing students at the Provolo Institute in Verona, a notorious school for the deaf where hundreds of children are believed to have been sexually assaulted over the years by two dozen priests and religious brothers.

Advocates for clerical sex abuse have expressed anger that he wasn’t sanctioned by the Vatican and allegedly went on to abuse children in Pope Francis’s native Argentina.

Argentine authorities said last week that at least eight children had been abused at the school in Mendoza, but then raised the number to at least 22 after survivors provided testimony through an interpreter. A raid on the school found pornographic magazines, videos and about $34,000 in Corradi’s room, officials said.

“This is a really serious case with irreparable consequences, especially mental and spiritual, for people who are doubly vulnerable, not just because of their age, but also their lack of communication,” said Mendoza Supreme Court prosecutor Alejandro Gulle.

If found guilty, the accused could be sentenced to up to 50 years in prison.

The association of Provolo victims in Italy wrote to Pope Francis on December 31, 2013, asking for assistance for the victims there, saying they still received no form of solidarity or support, even after the Vatican concluded they had been abused in 2012.

In a statement to The Associated Press after Corradi’s arrest, the association said they had flagged Corradi by name to the Verona archdiocese during hearings held between December 2010 and February 2011. Corradi’s name was also on a list of accused priests that the association published when the allegations were first aired. His location in Argentina was also listed.

Members of the Provolo association met with the pope last year and asked for an independent commission to investigate. The Provolo group provided the AP with the letter from the Vatican dated February 5, 2016, in which the Vatican said it had forwarded the request to the Italian bishops’ conference, saying it was up to them to investigate.

“As of now, nothing has happened,” the group said in an email. “We have to ask ourselves: the pope, who was for many years the primate of the Argentine church, did he know nothing about clerical abuse in his country?”

Bron: https://cruxnow.com/ap/2016/12/07/argentina-prosecutor-priests-abused-least-22-children/

Lees meer

Regeling misbruik jeugdzorg nodig

Aaldert van Soest

Slachtoffers van seksueel misbruik in de jeugd- en pleegzorg moeten voor genoegdoening dezelfde mogelijkheden krijgen als gedupeerden in de Rooms-Katholieke Kerk.

Den Haag

Dat staat in de slotmonitor van de commissie-Deetman, die het misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk onderzocht. Na de verschijning van zijn onderzoeksrapport in 2011 bleef commissievoorzitter Wim Deetman toezicht houden op de afhandeling van misbruikklachten. Dinsdag verscheen zijn laatste rapportage daarover en vandaag spreekt de Tweede Kamer met Deetman over het misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk.

In zijn slotmonitor schrijft Deetman onder meer over misbruikklachten die aanvankelijk werden afgewezen vanwege gebrek aan bewijs. Veel van die verhalen waren echter wel authentiek en geloofwaardig. In een ‘slotactie’ liet de kerk 249 van deze zaken opnieuw bekijken en werden er 144 alsnog gehonoreerd. De klagers kregen gemiddeld 5000 euro.

Iets dergelijks moet ook buiten de kerk gebeuren, vindt Deetman. In 2012 verscheen een rapport over grootschalig seksueel misbruik in de jeugd- en pleegzorg. Het percentage klachten dat daar wordt afgewezen vanwege gebrek aan bewijs, ligt hoger dan in de Rooms-Katholieke Kerk en de financiële tegemoetkomingen zijn beduidend lager. Deetman vindt dat de ‘slotactie’ in de Rooms-Katholieke Kerk navolging verdient. ‘Naar de maatstaf van rechtvaardigheid is te hopen dat afgewezen slachtoffers van seksueel misbruik in de jeugd- en pleegzorg ook zo’n mogelijkheid voor erkenning en genoegdoening krijgen’, stelt hij.

Bron: Nederlands Dagblad: https://www.nd.nl/nieuws/geloof/regeling-misbruik-jeugdzorg-nodig.1835381.lynkx

Lees meer

Mart Brok schrijft boek over seksueel misbruik in katholieke kerk

Nieuw-Amsterdam – Schrijver, dichter en oud-stadsdichter van Coevorden Mart Brok heeft een boek geschreven over seksueel misbruik in de rooms-katholieke kerk: ‘Zuigend Graf’.

Hij reikt zondag 22 november het eerste exemplaar uit aan dominee Alexander Veerman.

Veerman is landelijk bekend vanwege zijn werk binnen de problematiek van seksueel misbruik. Via de IKON is hij bereid gevonden om aanwezig te zijn bij dit belangrijke moment voor de schrijver Mart Brok. In zijn jeugd is de schrijver misbruikt op het Klein Seminarie in Oosterhout. In zijn leven daarna zijn daarvan de sporen duidelijk terug te vinden. Toen enige jaren geleden bleek dat seksueel misbruik binnen de RK Kerk veelvuldig voor kwam heeft hij de pen opgevat en zijn, veelal weggemoffelde, herinneringen in dichtvorm opgeschreven.

De kunstenaars Myrte van Dijk ( Kumy) en Sé van Weert hebben een installatie gemaakt naar aanleiding van seksueel misbruik. Deze zal geëxposeerd worden tijdens de doop van de bundel.

Mart Brok nodigt iedereen uit om dit moment met hem te ‘vieren’. Er zullen gedeelten uit de bundel worden voorgedragen en ook Esther Veerman, de vrouw van Alexander, zal vertellen over haar werk met mensen die slachtoffer zijn geweest van seksueel misbruik.

De uitreiking vindt 22 november plaats bij de Taalwerkplaats in Nieuw-Amsterdam om 15.00 uur.

Verdere informatie: www.taalwerkplaatsdrenthe.nl.

Jon van Eerd in Adieu God?: "Het verhaal heeft mij geen ellende bezorgd, die mensen wel"

Afgelopen zondag 24 mei werd in Adieu God het verhaal van Jon van Eerd uitgezonden. Bleijerheide speelt daarin een grote rol.

In Adieu God? ontmoet Tijs van den Brink bekende Nederlanders die, ondanks hun christelijke opvoeding, de kerk vaarwel hebben gezegd. Musicalster Jon van Eerd spreekt openlijk over zijn herinneringen aan het seksueel misbruik waar hij slachtoffer van was. “Ik heb met niemand gesproken.” Alleen in de eenzaamheid en stilte van de kapel durfde hij hardop te zeggen wat er gebeurde. “Ik weet niet of ik tegen God praatte.”

Johannes Martinus Petrus Henricus Elisabeth Coleta (Jon) van Eerd groeide op in een katholiek Limburgs gezin. Als puber verbleef hij een aantal jaar in het Limburgse katholieke jongensinternaat Bleijerheide. Deze plek kwam een paar jaar geleden in het nieuws vanwege het grootschalige seksuele misbruik en geweld dat daar plaatsgevonden heeft in de jaren ’50, ’60 en ’70. In Adieu God? vertelt de goedlachse musicalacteur over deze pijnlijke periode in zijn jeugd. Hij hield aan zijn tijd in het jongensinternaat zo’n trauma over dat iedereen met een priesterboordje hem met weerzin vervult.

“Ik werd emotioneel gechanteerd”
Jon wist dat hij geen fijne tijd gehad had in Bleijerheide. Toch kwam hij pas recent tot de conclusie dat hij herinneringen aan het seksueel misbruik waar hij slachtoffer van was, verdrongen had. “Ik heb nooit geweten waarom ik al mijn hele leven een bloedhekel aan Neil Diamond had. Ineens herinnerde ik me dat die pater altijd Neil Diamond draaide als ik bij hem op de kamer kwam.” Meerdere broeders hebben hem in zijn tijd in Bleijerheide herhaaldelijk misbruikt. “Ik heb er met niemand gesproken. Ik werd emotioneel gechanteerd door die mannen.”

Bang voor de dood
Naast de heftige periode in zijn jeugd, vertelt Jon ook open over het sterfproces van zijn beide ouders, die hij wel wat geloof gegund had. “Mijn moeder is bang, boos, letterlijk gillend en trappend gestorven. ‘De duivel komt me halen’, riep ze uit. Ik ben zelf ook bang voor de dood, maar ik zal alles doen om te voorkomen dat ik zo zal sterven.”

Pilatus
Ondanks zijn afkeer van de katholieke kerk zei hij gelijk ja toen hij gevraagd werd voor de rol van Pilatus in ‘The Passion’. “Dat verhaal heeft mij geen ellende bezorgd, dat hebben die mensen gedaan. Nu kan ik dat scheiden, maar dat kon ik heel lang niet.”

Adieu God?
Open, maar ook heel persoonlijke gesprekken over God, de kerk en geloven, gewoon ‘aan de keukentafel’ bij BN’ers thuis, of in de kerk van hun jeugd; dat is de insteek van Adieu God?. Ondanks hun religieuze opvoeding kwam er een moment dat de gasten van Adieu God? hun banden met de kerk verbraken. Is het verhaal achter hun beslissing een confronterende spiegel voor christenen, of ligt de oorzaak van hun kerkverlating elders?

http://www.eo.nl/geloven/programma/adieu-god/detail/aflevering/adieu-god-20150524t232230/

KRO Kruispunt : "Afgesloten, maar nog niet voorbij"

Afgelopen zondag 10 mei de uitzending “Afgesloten , maar nog niet voorbij”.

Vijf jaar na het onderzoek van Deetman sluit op 1 mei 2015 de termijn voor het indienen van klachten over seksueel misbruik binnen de RK Kerk. Kruispunt maakt met drie slachtoffers de balans op. Hoe is het ze vergaan en wat heeft het onderzoek hen gebracht?. Ook een deel uit het interview met provinciaal overste van de Jezuïeten Pater Johan Verschueren die zijn nek heeft uitgestoken en samen met de lotgenotengroep Canisius voor een unieke aanpak koos.

Bekijk hier de uitzending

Door Mijn Schuld: Seksueel Misbruik in de Kerk – Machteld Libert (2015)

Vandaag 9 april uitgekomen:

Door Mijn Schuld: Seksueel Misbruik in de Kerk – Machteld Libert (2015)

Nederlands
Sociaal / Waargebeurd
320 pagina’s
Eerste druk: Manteau, Antwerpen (België)

In 2010 treedt bisschop Roger Vangheluwe af, nadat bekend is geraakt dat hij zijn neef jarenlang seksueel heeft misbruikt. Kort daarop leggen honderden slachtoffers bij de commissie Adriaenssens getuigenissen af over hoe ze als kind door een geestelijke werden misbruikt. Een gitzwarte bladzijde in de geschiedenis van de Kerk in België.
Gerechtsjournaliste Machteld Libert bijt zich vast in de zaak en spreekt vijf jaar lang met betrokkenen, slachtoffers en experts. Hoe dieper ze in het verleden graaft, hoe meer ze wil weten over de daders. Wat heeft die priesters ‘in godsnaam’ bezield? Drie daders doen voor het eerst hun verhaal , over schuld en schuldgevoel.
Maar ook de slachtoffers wil ze een stem geven. Hoe is het zover kunnen komen? Waarom hebben zij zo lang gezwegen? Waar komt schuldgevoel vandaan? En wat met het schuldbesef van ieder van ons? Zijn we niet met zijn allen mee verantwoordelijk, omdat we lang niet hebben willen zien wat er zich afspeelde in slaapzalen en priesterkamers? Ook experts en kerkelijke leiders komen aan het woord.
Door mijn schuld brengt getuigenissen die pijn doen, maar die ook verhelderend kunnen zijn en misschien zelfs helend voor wie er van dichtbij of veraf mee te maken heeft gehad.

Bron: http://www.boekmeter.nl/book/49367

De auteur was te horen op donderdagmorgen in het Radio 1 journaal:
Verhalen van slachtoffers van misbruik in de katholieke kerk zijn bekend, maar nu komen ook de daders aan het woord. VRT-journaliste Machteld Libert sprak uitvoerig met drie van hen. “Ze zeggen dat ze zich schuldig voelen. De een meer dan de ander.”
De zoektocht naar priesters die bereid waren te praten over het misbruik duurde bijna drie jaar. Uiteindelijk klopte Libert aan bij de Belgische bisdommen met de vraag om pastoors voor haar te zoeken die wilden meewerken. “Ik wilde een beeld krijgen van wat er leeft in het hoofd van zo’n pedofiele priester.” De gesprekken bundelde ze in het boek Door mijn schuld.

Moeilijk
Het was niet altijd makkelijk om de verhalen aan te horen. “Soms was het moeilijk. Ze waren heel openhartig, en soms hoorde ik details waar ik dagen niet goed van was.” Libert respecteert de openheid van de daders. “Want welk voordeel ze daar zelf van hebben, is voor mij een vraagteken.” Alle drie zijn ondertussen niet meer actief als pastoor.
Ook al hebben de drie allemaal een ander verhaal, geen van hen heeft in haar ogen een pedofiele geaardheid. Ze noemt de priesters “situationele pedofielen”. “Een belangrijk element daarin is een onderontwikkelde seksualiteit in de puberteit. Dat verklaart deels waarom ze teruggrijpen op grensoverschrijdend gedrag met kinderen van die leeftijd.”

Geborgenheid
Een gebrek aan geborgenheid en een leven in isolement spelen ook een rol. “Vroeger kenden we in België de meid die pastoors bijstond. Dat was misschien wel een gezondere situatie omdat er een normale thuissituatie was.” Ook de hiërarchie van de kerk in de jaren 60 en 70 speelde mee, zegt Libert.
“Een van de daders vertelde dat hij niet eens door de bisschop op het matje werd geroepen nadat hij was opgepakt. Hij moest een paar maanden naar Frankrijk en kon later weer terugkeren naar een parochie aan de andere kant van België.” Binnen de kerk werd er niet over het misbruik gesproken. “Dat maakte het voor hen bijna een verlossing om er met de politie over te praten toen ze werden opgepakt. Ze werden eindelijk bevrijd van het juk dat al jaren op hun schouders rustte.”

Gevoel
De priesters waren er wel van doordrongen dat wat ze deden niet kon, zegt Libert. “Ze namen zich telkens voor: dit mag niet meer gebeuren. Maar dan kwam het moment dat het gevoel te sterk werd om te onderdrukken en dan gebeurde het weer.” Uiteindelijk werd een van de daders door de kerk uit zijn ambt gezet.
Alle drie beleven ze het schuldgevoel dat ze met zich meedragen op een andere manier. “Een van hen heeft lichamelijke klachten. Volgens hem is dat het schuldgevoel dat die uitwerking heeft. Er is ook een pater die leeft met de vraag wat de gevolgen van zijn daden zijn voor de slachtoffers: zijn er mensen die door mijn daden nu niet normaal kunnen functioneren?”

Bron: http://nos.nl/artikel/2029314-soms-hoorde-ik-details-waar-ik-dagen-niet-goed-van-was.html