Oproep aan andere mannen of getuigen

De Bras van R.Samson

Ben ik dé uitzondering die kwaad en of als eerste vertrok, voordat die R.Samson haar gemanupuleerde eind rapport naar mij kon verdedigen. Simpel omdat de forum-leider het verrekte een inhoudelijke reactie op mijn open vraag zowel mij alsook diverse overige slachtoffers heeft onthouden. Met genoemde redenen luide mijn vraag;”Waarom houd(en) jullie/ Comm.Samson de Rechtspraak hierin buiten schot?Omdat ik al veel eerder de indruk kreeg dat die oud Procureur Generaal, ernstige manieren wist gebruiken mij vooral niet bij de eerste lotgenoten-ontmoeting te willen toe-laten. Vanwege de/mijn ervaringen inzake de / het soort mishandelen waarna zij onderzoek zou doen, al in 1971 door mij naar een/mijn kinderrechter als mijn bezwaar gezien heeft.
Hoe die rechter mijn “verraad”, succesvol tegen mij wist te “laten”,wraken. Niet voor de grap wees ik o.m. Samson welke invloeden een rechter gegeven zijn als blijkt dat zo een zijn eigen zaakjes door een dergelijke snotneus met al de bezwaren en informatie waar behalve de gehekelde seksuele mishandelingen, in hetzelfde jongens tehuis door een latere directeur een uitzonderlijk drugs-kartél werdt neergezet!

Wij minderjarigen werden geacht ruimhartig te consumeren van de eigen gekweekte hennepproducten. Lastig voor die directeur alsook die kinderrechter, ik had geschreven aan die rechter dat ik niet gediend was van die drugs. Bewijzen kan ik nooit hoe exakt de rechter e.a.,kon aanwenden ter opleuking van diens toen aanstaande pensioen. Helder was dat deze absoluut geen moeite gehad heeft dat wij jongetjes als seks-object gebruikt konden blijven worden. Te zwijgen hoe en waarom ik in dat tehuis na mijn melding nog 5 jaren opgeborgen kon blijven. Hoe werkelijk verhinderd werd dat ik een eigen opleidingwens zou merken á passant geregeld werd. Dat mede daardoor ik een kont vol schulden gekregen heb. Die rommel wel in elf jaren opgeruimd had. Er in 1986 goed achter kwam hoe een minister van justitie over gedacht had een dergelijke tehuis-directeur is gaan nodig hebben. Zo een liet de minister ’s lands rechtbanken bezoeken en zou kapabel geacht zijn rapportages te doen over het integer functioneren van die “bedrijfs tak”! Vreemd toch?

Dissociatie

Hallo allemaal,

Nu even geen zoektocht naar medelotgenoten van internaten, maar een vraag naar h/erkenning.

Sinds het moment dat ik misbruik werd, ben ik al stiller geworden en dat is tot op de dag van vandaag een probleem voor mij. Het voelt als een keurslijf wat mijn leven compleet in de greep heeft.
(Kleine tip van de sluier: ik ben van mijn 7de tot 9de misbruik door een pleegbroer. Dit is pas toen ik 16 was boven tafel gekomen. Ik heb er zo goed als (nog) geen herinneringen van. Deze leeftijden komen dus ook van papier af.)
Dat heeft meerdere oorzaken, maar om werkelijk te kunnen gaan verwerken, zal ik eerst bij het gevoel en de herinneringen moeten komen. En dát is nu net precies het probleem, ik kan mij bijna niks meer herinneren  van die tijd. Dissociatie was mijn oplossing om met de situatie om te kunnen gaan. Tot aan depersonalisatie aan toe.
Nog steeds hoeft er maar iets in een ruimte te gebeuren en ik ben compleet weg/afgeleid. Blijkbaar ben ik nog steeds op mijn hoede voor mogelijk gevaar. Ook in het maken van zinnen, kan ik halverwege al de weg kwijt zijn. Zeker wanneer het in workshop verband is en de ogen op mij gericht zijn, moet ik echt mijn best doen om erbij te blijven. Ik heb in de jaren al heel veel trucs geleerd om de schijn hoog te houden.
Maar het haalt mijn emoties en fysieke gevoelens weg. Alleen in een afgesloten ruimte, waar niemand binnen kan komen, en geen dingen kunnen veranderen, kan ik even op adem komen en mijn best doen om dichter bij gevoelens te komen.
Dankzij het fenomeen muziek heb ik emoties kunnen ‘oproepen’ of er even in wegdromen/dissociëren. Doordat ik alleen muziek hoorde en verder niks, kon ik me zo al afzonderen/beschermen voor de buiten wereld. Muziek is nooit een uitlaatklep geweest, maar een 2de taal, waarbinnen ik met anderen probeerde te communiceren. Maar later op het conservatorium was muziek ook techniek en daar werd ik op beoordeelt. Dat voelde weer alsof ik beoordeelt werd op wie ik was. Ik was ook bang om mezelf te laten zien, dus mijn techniek en kunnen kwam nooit uit de verf.
Want zoals een ieder zijn contradixies heeft, kun je er hier ook al een aantal hebben gelezen. Ik maak muziek, normaal willen mensen laten zien wat ze kunnen, maar voor mij hoopte ik altijd dat iemand het zou horen… Me zou begrijpen…
Maar goed, dat dissociëren is dus mijn grootste veiligheid geworden, maar het houd me wel van alles af. Keuzes maken, ik ben dan 9 van de 10 keer compleet blank in mijn hoofd. Delen… Hoe kun je dat wanneer je niet in staat bent je gedachtes vast te houden?
Ik probeer via onderwerpen over mezelf te vertellen. Muziek is zo’n onderwerp. Ik heb door aan mijn instrument te studeren, heel veel parallellen gezien/gemaakt met mijn persoon. En nog steeds zie ik ze. Dat neemt niet weg dat ik moet concluderen dat ook dit in het teken staat van het misbruik. Ik ben nood gedwongen in de muziek terecht gekomen. Waar (bijna) een ieder voor  zijn plezier er voor heeft gekozen, was er voor mij geen andere weg.
Ik kom nu slecht tot bijna niet bij mijn gevoelens/herinneringen en dat frustreert. Het maakt ook dat ik het probleem niet kan vast pakken en telkens weer bagatelliseer.

Zelfs nu ik dit schrijf en weet dat andere mensen dit gaan lezen, zit ik al wel behoorlijk in mijn hoofd. En werk ik veel meer uit structuren dan uit gevoel. Zo erg is het wel.

Dus de hele verwerking zit nog in zijn begin fase. Maar ik houd maar voor me dat wanneer ik graag wil dat ik straks kan delen, zal ik toch ergens moeten gaan beginnen/oefenen.
Binnen mijn werk heeft dit ook zoveel invloed, laat staat elke andere relatie. Zeker nu ik bezig ben om echt het probleem aan te willen pakken, is dit erg vervelend. Terwijl ik andere zo makkelijk keuzes zie maken, ben ik bang om wanneer ik iets van mezelf laat zien, compleet met de grond gelijk te worden gemaakt. Om wie ik ben…

Ik wil hier vanaf, dat moge hopelijk duidelijk zijn… Ik kon hier niet gemakkelijk wat over vinden op dit forum, maar ik zou graag misschien wat andere verhalen willen horen. Ook van mensen die het wel gelukt is om er weer bij te zijn… Adviezen enz…

Ik zou nog veel meer voorbeelden in het dagelijks leven kunnen noemen, maar zitten we hier morgen nog…

Maar ik hoop dat het duidelijk is geworden wat ik bedoel…

Succes een ieder waar die ook dan mee bezig is!

Groeten
Dirk

Sexueel misbuik door Br. Romuald van der Sanden St Aloysiusschool Maastricht 1960-1962

Ik ben Jan, 57 jaar en inmiddelds niet meer gehuwd en wil melding maken van sexueel misbruik in de jaren 1960-1962 door Br. Romuald van der Sanden. Dit gebeuren heeft voor mij onbewust een grote impact gehad voor mijn verdere leven en vooral de laatste 4 jaren sinds de berichten in de media kwamen waarna het door mij weggestopte leed in zijn volheid terug kwam en achteraf blijkt een grote rol heeft gespeeld in mijn huwelijks leven die is uitgemond in een scheiding.
Depressiviteit, gevoel van eenzaamheid en meestal niet begrepen worden, is aan de orde van de dag.
Tevens heb ik veel lichamelijke klachten die mogelijk een oorzaak vinden in mijn beangstigende en schokkende ervaringen van destijds en welke gegrift zijn in mijn geheugen.
Na een jarenlange worsteling heb ik 2 jaar geleden melding gemaakt bij de Politie en “Meldpunt Seksueel Misbruik RKK” en heb mij onlangs aangesloten bij “Groep Maastricht 2” die zich inzet voor een mediation traject met betrokken congregatie “Broeders Maastricht / de Beyard FIC”.
Ik hoop dat door deze melding en publicatie vele medeslachtoffers zich geroepen voelen om zich ook aan te melden en hun verhalen kwijt te kunnen.
Dit mag immers nooit meer gebeuren!!
Bij deze roepen we lotgenoten op te reageren of zij ook door de bewuste Br. Romuald zijn misbruikt.

misbruik binnen familie nog steeds taboe?

Ik ben sinds kort op deze site en wil toch nu al wat laten horen.

Ik heb veel gelezen hier en het valt me op dat juist misbruik binnen de familie(in mijn geval 10 jaar oudere broer ,8 jaar lang) niet zo vaak ter  sprake komt,en ik heb nu ik ouder wordt (63 jaar) heel veel behoefte om met mijn verhaal naar buiten te komen.Ik wil ook graag met mannen die de zelfde situatie meegemaakt hebben contact hebben en ervaringen en advies uit wisselen

Hoe moeilijk ik dit ook vind , geloof ik dat het nu de tijd is om de dingen uit te spreken en eindelijk eens tot een stukje verwerking te komen

Ook door de vele aandacht in de media en de commissie deetman en zo blijven de dingen bij mij voortdurend mijn gedachten beheersen

Mijn situatie is nu zo dat ik gescheiden ben,geen contact met familie  of eigen kinderen heb ,zware spchychische problemen heb ,minder valide ben en niet meer zelfstandig kan wonen

Ik wil nu eindelijk de neergang proberen te stoppen en omhoog te leren kijken

Misschien klinkt dit als  een zeur verhaal maar het komt wel recht uit mijn hart

Ik hoop dat ik nuttige reacties krijg en goede feedback

NCRV programma "De Confrontatie" zoekt verhalen

Beste lezer,

Voor het tweede seizoen van het Nederland-3 programma “De Confrontatie” (NCRV), zijn wij opzoek naar nieuwe cases. In het tv-programma vertellen slachtoffers van verschillende delicten of daden hun persoonlijke verhaal. In een interview vertelt het slachtoffer wat hem/haar is overkomen en wat de gevolgen van de daden zijn geweest.

Weinig mensen beseffen vaak wat de nasleur is en wat het allemaal met zich teweeg kan brengen. De kijker volgt de weg naar de ontmoeting door de ogen van het slachtoffer. Voor “De Confrontatie” moet een slachtoffer (begeleidt door ons) de dader/betrokkene weer gaan zien. Het kan zijn dat een slachtoffer veel vragen heeft, maar het kan ook zijn dat hij/zij alleen maar wat wil zeggen. Hoe zo’n ontmoeting eruit komt te zien bepaalt het slachtoffer zelf. Wij maken het programma in goed overleg samen met het slachtoffer.

Ben of ken jij iemand die seksueel misbruikt is en zou jij de confrontatie aan willen gaan? Mail dan, geheel vrijblijvend, naar frence@noordkaap.nl
Voor meer informatie kunt u contact opnemen via onderstaande gegevens.

Meer informatie over ons programma is te vinden op www.deconfrontatie.ncrv.nl

Frence Broere
Programmamaker De Confrontatie
Tel.  038 – 429 0309
frence@noordkaap.nl

kapelaan Jan Dings

Ik heb negatieve ervaringen opgedaan met kapelaan Dings in 1951/52, toen verantwoordelijk voor het godsdienstonderwijs (catechismus) op de Sint Josephschool in Hoensbroek/Passart. Hij schijnt ook nog aalmoezenier van een Verkennersgroep geweest te zijn. Hij is daar geweest van 1951 tot 1959 en toen vertrokken naar Maastricht (parochie onbekend) van 1959 tot 1966.

Van 1966 tot 1983 was hij docent aan de HTS in Heerlen, waar hij op 26 maart 1988 overleed.

Ik zou graag in contact willen komen met personen met dezelfde ervaring met deze kapelaan cq inlichtingen over hem willen ontvangen.

 

harrieke

De Ruwenberg

Ik zoek lotgenoten die vanaf 1954 op het Internaat De Ruwenberg (SintMichielsgestel) hebben  gezeten en sexueel misbruikt zijn.

Dank

 

Autobiografische roman

Jarenlang heb ik het misbruik door mijn hoofdonderwijzer verzwegen. Zoals bijna iedereen. Na mijn gesprekken met Peter John zocht ik een manier om iets te doen om potentiële slachtoffers in de toekomst te voorkomen, al is het er maar  één. Maar liefst zo veel als mogelijk natuurlijk. Maanden heeft het in mijn hoofd gezeten en na het lezen van Steven van der Hoeven zijn boek wist ik het: ik ga een autobiografische roman schrijven. Met de hoop natuurlijk dat de roman ooit wordt uitgegeven en vervolgens ‘verplichte’ lectuur wordt voor iedereen die een opleiding gaat volgen die iets te maken heeft met het opvoeden, begeleiden of onderwijzen van kinderen. Dat zou fantastisch zijn, wanneer ik dat voor elkaar zou krijgen. Natuurlijk heb ik de mazzel dat ik in mijn arbeidsleven al erg veel heb moeten en mogen  schrijven en dat ik zelf een lezer ben van boeken die iets met me doen. Al die kennis en ervaring kan ik mooi gebruiken voor mijn roman. Persoonlijk vind ik het schrijven het slotstuk om een punt achter het misbruik te zetten. Simpel gezegd: ik ben er klaar mee. Klaar met mijn dader (die toch al jaren dood is) en klaar met het slachtoffer zijn. Ik kijk uit naar de rest van mijn leven!

Wel heb ik besloten onder mijn pseudoniem, Johan Bastiaans, de roman te publiceren. Misschien flauw, maar ik wil mijn dierbare familieleden op deze manier in bescherming nemen. En was mijn oudste broer blijven leven dan had ik echt zo geheten. Dus zo’n sterk pseudoniem is het ook weer niet.

Wie mij wil volgen tijdens het schrijfproces: kijk even op mijn facebook pagina

https://www.facebook.com/pages/Johan-Bastiaans/310289115648380

Wanneer je op de ‘vind ik leuk’ knop klikt, krijg je in het vervolg op jouw facebook pagina automatisch mijn bericht. Daarnaast plaats ik artikelen die iets te maken hebben met het misbruiken van kinderen. In welke vorm dan ook. Voor mijzelf een overzicht wat er op dit moment allemaal mis gaat. Helaas een hoop!

groet, Johan

leger des heils

zoek contact met mede slachtoffers die sexueel misbruikt zijn binnen de activiteiten van het leger des heils. email mij johannes_mes_53@msn.com
zelf ben ik misbruikt in het Buurtcentrum de toorts in amsterdam in de jaren 1956-1962/63

helpppp ik heb jullie raad nodig

Ik heb sinds vorig jaar april een relatie met mijn ex vriend. Na enkele maanden begon ik te merken dat hij zich steeds voor me afsloot lichamelijk de woorden ik hou van je kwamen met moeite uit zijn mond. ik vroeg hem dat ik het vreemd vond zijn manier van doen en hoe hij me behandelde, hij zei vaak er is niets aan de hand. vanaf het begin had ik hem duidelijk gemaakt dat ik geen lat-relatie wil, maar mijn doel is hem leren kennen en dan te trouwen vanwege mijn geloofovertuiging. hij stemde mee eens ik vertelde hem open en eerlijk waarom mijn huwelijk is geeindigt en dat ik van hem respect, eerlijkheid en liefde verwachte als hij mij niet die dingen kon geven moest hij me met een week of 2 zeggen en dan kon ik de relatie beeindigen. Maar hij wou verder met me hij was verliefd op me en het was geen probleem mijn eisen. zo stelde ik mn hart voor hem open. begin dit jaar raakte ik in verwachting tot mijn schrik en de drama begon, hij wou geen kinderen meer hij had me verteld dat hij al 3 kinderen had uit zn eerste relatie en 1 bij zn laatste, we hadden ook de afspraak gemaakt geen kinderen. Ik twijfelde om een abortus te doen vanwege mijn geloofsovertuiging was het zwaar, maar de druk van hem was te zwaar. In februari had ik bij hem zoals we ieder week deden bij hem geslapen. ik moest nog een mail versturen dus opende de bovenste balk om de geschiedenis te openen, daar zag ik de site relatie planet. Ik schrok en dacht wat moet hij op deze site. ik opende zijn mailbox en zag tot mijn schrik dat hij zich had aangemeld op die site, en betaald lid was van al 4 weken. ik belde hem op en confronteerde hem ermee hij gaf te kennen dat het gewoon nieuwsgierigheid was. Ik was boos,teleurgesteld en in mijn vrouwelijkheid aangetast. ik ging naar huis en heb hem toen 4 weken niet meer gezien, intussentijd kreeg ik een miskraam en we zetten ons relatie verder. De intimiteit werd steeds minder en ik argwanend dat ik in zijn spullen ben gaan snuffelen om meer te weten. en vond daar dat zijn 2de dochter een ander moeder had en zijn eerste en zan tweede verschilden maar 2 mnd van elkaar ik kwam ook erachter dat hij nog 1 kind had. na weken dit voor mezelf gehouden te hebben en ik zag ons relatie aftakelen kon ik niet meer en confronteerde ik hem met de waarheid, hij wilde het gelijk uitmaken en werd boos dat hij me dat niet aan kon doen zo makkelijk weg rennen. later die middag belde ik hem op en hij bood zijn verontschuldiging aan en vertelde mij waarom hij is op zijn 6 misbruikt en heeft moeite mee als iemand te dichtbij hem komt. hij zegt vandaar dat ik met verschillende vrouwen een kind hebt steeds probeer ik het en dan ren ik weg. hij heeft het een keer geprobeerd therapie maar was er nog zieker van geworden dat hij aan zelfmoord dacht. ik vond ook tussen zijn papieren een verwijsbrief van de huisarts. waarin stond dat hij al sinds 2000 een  erectie stoornis heeft en dit met de jaren verergert. uroloog geweest niets hielp zag ik in zijn medische verklaring.angststoornissen, hartklachten, depressie …..Oh wat kreeg ik een medelijden met hem en het kwartje viel heb hem gezegt dat hij geen struisvogel politiek meer kan spelen ik zei je bent al 47jr je ziet er prachtig uit en weet dat je ondanks al deze dingen en wat je me ook heb aangedaan een prachtig mens bent. je hebt recht om gelukkig te zijn en het meest trieste wat hij tegen me zei dat hij geen vader gevoelens heeft voor zijn kinderen hij komt zijn verplichtingen na en dat is alles. hij wil met rust gelaten worden wat heb ik een verdriet hem niet meer zien bij hem zijn zelf zijn stem niet meer horen ik kan hem niet opgegeven heb nog nooit van zo iemand gehouden snap mezelf niet wil niet weglopen wil hem helpen. heb hem afgelopen donderdag gesproken hij huilde toen ik zei dat ik van hem hou en hij het verdient om gelukkig te zijn maar hij moet wel hulp inschakkelen. hij noemde me na lange tijd schat, zaterdag gebeld en hem gevraagt om een keer persoonlijk te praten hij zei laat ik je nog weten. hoe kan ik hem helpen zonder mezelf te schaden