De Werkgroep Mensenrechten in de Kerk (WMK) drukt haar respect en waardering uit voor de verschillende parlementsleden uit verschillende politieke partijen die ervoor hebben gezorgd dat bisschoppen en oversten van katholieke instellingen zijn moeten komen getuigen in de Kamercommissie Seksueel Misbruik voor hun jarenlang zwijgen over het veelvuldig seksueel misbruik van clerici in allerlei katholieke instellingen.
De Parlementaire Commissie heeft gisteren, 30 maart 2011, kunnen besluiten dat decennialang een ‘cultuur van het stilhouden in stand werd gehouden in de RKK (in de eindtekst staat zelfs het begrip ‘doofpot’). Dat was trouwens één van de redenen waarom onze Werkgroep Mensenrechten in de Kerk, sinds haar ontstaan in 1992, door de bisschoppen niet werd beluisterd, laat staan erkend.
De Parlementaire Commissie heeft nu eindelijk dat decennialange stilhouden en stilzwijgen van oversten en bisschoppen openbaar kunnen maken. Dit beschouwen we als een hoopvol keerpunt in de Belgische kerkgeschiedenis.
In de verschillende hoorzittingen werd duidelijk dat bisschoppen en oversten die meestal ontkenden iets af te weten van de acties van onze werkgroep, nu geconfronteerd zijn met meer dan 1900 blz. correspondentie, documenten die het tegendeel bevestigen : meer bepaald 490 dossiers en 610 contacten.
Uit de sessies van de Parlementaire Commissie blijkt dat ook binnen het gerecht meer dan eens getalmd werd om deze klachten grondig te onderzoeken.
Omdat dit alles duidelijk is geworden dankzij deze Commissie, zijn wij hoopvol gestemd. Maar er is meer.
Onze zorg blijft : zullen slachtoffers uiteindelijk weer eens in de kou blijven staan?
Wij constateerden tijdens de hoorzittingen dat niet alle partijen spontaan geneigd waren de cultuur van stilhouden te verlaten. We betreuren hierbij dat bepaalde politici, zoals senator Rik Torfs, maandenlang en ongenuanceerd deze Parlementaire Commissie bestempelden als ‘een praatbarak en een show’ en herhaaldelijk zeer persoonlijke aanvallen lanceerden op bepaalde mensen uit de Commissie. Het waren diezelfde mensen die alles ondernomen hebben opdat bij de start van de Commissie niet zou worden overgegaan tot een volwaardige onderzoekscommissie die onder ede zou kunnen verhoren en leugens zou kunnen opsporen. De vele slachtoffers en de gruwel van de feiten verdienden deze volwaardige onderzoekscommissie.
Ondanks deze verschillende minpunten, zijn wij hoopvol. Wij kijken vooral uit naar de oprichting van het nieuwe ‘arbitragesysteem’. Hierdoor kunnen bisschoppen en oversten tonen dat ze het menen met hun ‘berouwshow’ en dat zij de uitgestoken hand van de voltallige Parlementaire Commissie dankbaar zullen aanvaarden zodat alle slachtoffers, ook die uit het verleden, erkenning zullen krijgen. Wij roepen de bisschoppen op deze kans te grijpen en gevolg te geven aan dit ‘arbitrage-initiatief’. Bisschoppen, dit initiatief kan uitgroeien tot een soort waarheidscommissie die genezend kan zijn, zowel voor de slachtoffers als voor de Kerk zelf. Een model zelfs voor andere organisaties die ook worstelen met deze problematiek van kindermisbruik.
Daarom kijken wij als slachtoffervereniging hoopvol uit naar deze nieuwe arbitrage zodat niet langer beweerd kan worden, boven de hoofden van de duizenden slachtoffers, dat ‘niemand verantwoordelijk is voor dit jarenlange kindermisbruik’.
Daarom deze dubbele oproep van de WMK :
1. Naar de slachtoffers die een dossier hadden ingediend bij de Commissie Adriaenssens. Zij gaan best zelf het vrijgegeven in beslag genomen dossier terughalen bij het Federale Parket in Brussel en dienen ditzelfde dossier er meteen terug in. Zo tellen deze getuigenissen mee in het onderzoek naar het schuldig verzuim van de kerkelijke instituten. Terzelfder tijd kan een kopie van dit dossier, voor de zoveelste keer, gestuurd worden naar de plaatselijke bisschop of overste. Niet dat wij daar veel van verwachten. Toch is het belangrijk. Voor begeleiding kunnen slachtoffers-overlevers altijd bij ons terecht via : www.mensenrechteninde kerk.be
2. Naar alle slachtoffers toe : We roepen alle slachtoffers van wie hun zaak als ‘verjaard’ wordt bestempeld op, om hun dossier voor te leggen aan de nieuwe arbitragecommissie , vanaf het moment dat die met haar werkzaamheden zal starten. Graag bieden wij hier onze medewerking aan.
We geven je graag al enkele aandachtspunten mee wat onze toekomstige input betreft :
Schadeloosstelling voor therapieën die de slachtoffers van seksueel misbruik jarenlang een bom geld gekost hebben, moeten in ieder geval worden terugbetaald met terugwerkende kracht.
Andere juridische evidenties
We roepen slachtoffers op om hun klacht neer te leggen bij de plaatselijke politie (als strafdossier) en bij onderzoeksrechter De Troy indien hun zaak kan bijdragen in de bewijsvoering naar het schuldig verzuim van bisschoppen en oversten. Ook blijft onze oproep gelden om elke klacht ook neer te leggen bij de plaatselijke bisschop of overste.
Tot slot willen wij de voltallige Parlementaire Commissie bedanken voor deze maandenlange, zware zittingen naar een hoopvol resultaat te leiden. Hun komt alle eer toe om deze problematiek eindelijk bespreekbaar te kunnen maken. Op onze verdere medewerking kunnen zij alvast rekenen. Een beleid dat pleit voor verantwoordelijkheid vlucht niet voor de gevolgen ervan. En dat stemt ons hoopvol.
Sint-Michiels en Sint-Goedele kathedraal (plein), 31 maart 2011
Ik heb er lang over nagedacht, maar roep nu toch alle slachtoffers van seksueel- of ander misbruik op het internaat Eymard Ville, DS en De La Salle in Stevensbeek op zich aan te sluiten bij een op te richten lotgenoten contactgroep.