Op verzoek van de begeleider van een slachtoffer ben ik op zoek naar meer informatie over:
Kindertehuis Sint Raphael te Santpoort noord. Het gaat specifiek over de periode 1970-1974 waarin het misbruik heeft plaatsgevonden.
Op 27 januari j.l. heeft Theo Kroon zijn onderzoeksverslag”’n weg naar erkenning, genoegdoening en compensatie”,m.b.t de behandeling van de klachten van seksueel misbruik door zowel de klachtencommissie als ook de compensatiecommissie van het Meldpunt Misbruik RKK, aangeboden aan de Vaste Kamercommissie voor Veiligheid en Justitie.
De belangrijkste conclusies:
Lees hier het hele verslag:
Thomas Doyle, een Dominicaan die tijdens zijn verblijf in het Vaticaan in Rome al direct geconfronteerd werd met het dossier misbruik.Vanaf dat moment is hij al begonnen met het schrijven van zijn inmiddels bekend Thomas Doyle Report(Thomas Doyle Report )
Tijdens de SNAP conferentie in Dublin 2013 probeert hij te verklaren waarom de kerk doet wat het doet in dit dossier;
Uitzending: Woensdag 18 februari 2015 om 23.00 uur op NPO 2
Website: www.ntr.nl/hetuurvandewolf
Na meer dan vijftig jaar doorbreken ze hun zwijgen. In de documentaire Misbruikte Mannen vertelt een groep slachtoffers van seksueel misbruik voor het eerst openhartig over wat hun door leden van de Rooms Katholieke ‘Broeders van Maastricht’ is aangedaan. Gezamenlijk zijn ze begonnen aan een ingewikkelde strijd voor genoegdoening. Regisseur Doret van der Sloot volgde vier jaar lang dit proces met haar camera. Haar verslag wordt woensdag 18 februari om 23.00 uur op NPO2 door de NTR uitgezonden.
In hun strijd om erkenning komen pijnlijke details op tafel: “Als ik eenmaal in de donkere kast zat, pakte de broeder me stevig vast en duwde me tegen de muur. Verkrachte me. Die ene keer dat ik me verzette, greep hij me bij de keel en dreigde me te wurgen. De angst die zich van mij meester maakte zit nog steeds in mijn lichaam, na 50 jaar.” In Misbruikte Mannen zoeken de slachtoffers allemaal naar een manier om het leed draaglijk te maken. Eén van hen, nu 61 jaar, besluit terug te keren naar het internaat in Amersfoort waar hij langdurig werd mishandeld.
Het waren vrijwel allemaal weerloze jongetjes van 7, 8 en 9 jaar. Vijftig jaar later spreken ze over de gevolgen van hun trauma’s: claustrofobie, mislukte huwelijken, vliegangst en een altijd aanwezig gevoel van waardeloosheid. Gezamenlijk hebben ze zich bij de Broederschap gemeld voor erkenning, vergelding en financiële compensatie. In emotionele gesprekken doen ze uit de doeken hoe de daders gebruik maakten van de hobby’s van de kinderen om hen op onbewaakte momenten te isoleren. De documentaire bevat intieme omschrijvingen van wat heeft plaatsgevonden in schimmige kamertjes en op donkere plaatsen van de Katholieke internaten. Hoe kon dit alles onopgemerkt blijven? En wat was de rol van de ouders?
Doret van der Sloot: “Mannen zijn niet snel geneigd hulp te zoeken. Daarom wilde ik deze zoektocht naar erkenning vastleggen. Ik wil ook graag laten zien dat het misbruik niet alleen een enorme impact heeft op het leven van de slachtoffers, maar ook dat van hun partners.”
‘LONDEN –
Meer dan 11 miljoen Britse kinderen zijn mogelijk slachtoffer geweest van misbruik. Dat heeft een van de leden van de speciale onderzoekscommissie gezegd, waarbij hij sprak van een nationale epidemie. Graham Wilmer zegt zich te baseren op overheidscijfers.
„Er zijn potentieel ongeveer 11,7 miljoen slachtoffers die zich nog niet hebben gemeld en vele van hen zullen in groten getale naar voren komen”, zei Wilmer maandag tegen Sky News in een oproep voor meer steun aan de slachtoffers.
„We hebben te maken met een enorm, enorm probleem. Als we niet de juiste hulp geven aan de mensen die zich melden, kunnen er belangrijke gezondheidsproblemen ontstaan, zowel geestelijk als fysiek, die de maatschappij geld kosten. We beschouwen kindermisbruik nu als een nationale epidemie.”
Eén op de zes jongens en één op de vier meisjes onder de zestien zou slachtoffer zijn, verklaart Wilmer, die zelf ook is misbruikt en hulpverlener voor misbruikslachtoffers is.
De laatste tijd is van een aantal bekende Britten uitgekomen dat ze zich schuldig hebben gemaakt aan misbruik. De bekendste zaak is die van BBC-presentator Jimmy Savile, die in vijftig jaar tijd meer dan tweehonderd kinderen zou hebben misbruikt in televisiestudio’s, ziekenhuizen en scholen. De dader in misbruikzaken is meestal iemand uit de directe omgeving van het kind.
Bron: Telegraaf
Maandag 17 november 2014
Vandaag werd ik opgeschrikt door het onderliggende bericht uit de Gelderlander:
zie artikel in de Gelderlander
Stichting VSK is een van de partijen die de laatste jaren heeft bewezen daadwerkelijk iets te kunnen betekenen voor slachtoffers van seksueel misbruik. Met name in het dossier Seksueel misbruik binnen de RK kerk en Pleeggezinnen en Instellingen waren juist zij actief betrokken in het zoeken naar oplossingen het formuleren van een passend aanbod van hulpverlening en het daadwerkelijk faciliteren van slachtoffers (slachtoffergroepen). Zij waren als “veldwerkers” actief betrokken bij de denktank “Netwerk herstel” / Hulplijn seksueel misbruik . Helaas is dat ondanks alle inspanningen een “feestje”van Slachtofferhulp Nederland, de Steunpunten Huiselijk Geweld, de Advies- en meldpunten kindermishandeling en de inspecties van Jeugdzorg en Volksgezondheid geworden. De “kleinere spelers” (slachtoffers, VSK en Blauwe Maan) werden bedankt voor hun diensten…….
Je kunt je terecht afvragen wat er mis is in subsidieland want centralisatie van het probleem is niet per definitie de oplossing.
Is het in de hulpverlening eigenlijk niet juist net als in de zorg; Schaalverkleining komt uiteindelijk ten goede aan het individuele slachtoffer?. Stichtingen als VSK en Blauwe Maan kijken en behandelen niet zoals veel ggz instellingen uitsluitend de symptomen van seksueel misbruik maar kijken tevens naar de geschiedenis van dit type misbruik,de gevolgen daarvan en hoe daar vervolgens mee om te gaan.
SHN alleen al ontving in 2013 bijna 30 miljoen aan subsidies, de slachtoffergroepen SKIP en KLOKK tot 2017 respectievelijk 1,5 en 1,1 miljoen maar wat betekenen zij nu concreet voor het individu ?.
Ik hoop dan ook dat initiatieven als de VSK , Blauwe Maan maar ook die van onze gastheer www.seksueelmisbruik.info / Instituut voor Psychodrama bereikbaar blijven voor lotgenoten!.
Al vanaf medio 2010 is er door tal van partijen aangedrongen bij de kerk ( bisdommen, ordes en congregaties) op een duidelijk preventieprogramma en wereldwijde heldere richtlijnen om misbruik van kinderen tegen te gaan. Schoorvoetend zijn er incidenteel wat documenten opgesteld echter papier lijkt in deze geduldig…
Is de kerk in staat om überhaupt dit probleem uit te bannen?. Is het niet zo dat dit eigen is aan de structuur van dit instituut?. Zijn die broeders, paters en fraters niet allemaal klonen?. Mag je dan van kardinalen,bisschoppen of hogere oversten( die ook als pater,frater of broeder hun carrière zijn begonnen) een andere houding verwachten?. Wat zou er bij hen veranderd kunnen zijn in hun weg naar de kerkelijke top ?. Zit het niet opgesloten in het karakter van deze religieuzen; zelfingenomen, arrogant met een overtrokken, overdreven, irreëel positief zelfbeeld. Moet er niet eens grondig gekeken worden naar het “canonieke”recht naar de geheimhoudingsplicht zoals die als “pontifical secrecy” is opgelegd. Is diezelfde geheimhoudingsplicht niet een aansporing voor de priesters, die daartoe geneigd zijn, om door te gaan met het misbruik. Feitelijk heeft de kerk het misbruik hiermee bevorderd en is daarmee mede verantwoordelijk voor- en schuldig aan het misbruik.
Op 11 november jl,. heeft de paus wederom een nieuwe commissie in het leven geroepen die achterstallige zaken bij de kerkelijke rechtbanken moet helpen afhandelen. De paus heeft na zijn aantreden vorig jaar herhaaldelijk gezegd dat hij doortastend wil optreden tegen seksueel misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk. Hij riep daartoe al eerder een pauselijke adviescommissie voor de bescherming van minderjarigen in het leven. Een van de leden van de commissie is Hanna Suchocka, Pools staatsrechtsgeleerde, oud-premier van Polen, oud-minister van Justitie van Polen en oud-ambassadeur van Polen bij de Heilige Stoel
Maar hoe verhoudt dit zich tot de inhoud van een mail die ik enige weken geleden ontving vanuit Polen en ik citeer:
“De kerk heeft een leger juristen ingezet om te voorkomen dat de eerste zaak om schadevergoeding in Kołobrzeg geen precedent schept. En ook de beide Mareks wordt het in rechtzaken zo moeilijk mogelijk gemaakt”.
Het is dan ook de vraag of deze commissieleden op voldoende afstand staan van de kerk.
Vandaag verscheen het bericht hieronder in België in de krant. Ik denk dat we mogen concluderen dat het hoog tijd is om ook eens over de grenzen te kijken hoe het staat met preventie in bv. Zuid-Amerika, Afrika en Azie waar de kerk een stormachtige groei doormaakt
Priester M.D. was in de jaren 80 een leerkracht in een Brugse katholieke middelbare school. In die tijd zou hij twee slachtoffers gemaakt hebben. De leerlingen dienden jaren later, in 2010, toen ze volwassen waren, afzonderlijk van elkaar een klacht in tegen de priester. Eén slachtoffer stapte naar het gerecht, bevestigt het parket van Brugge. Een tweede slachtoffer stapte naar de Commissie Adriaenssens. De feiten gebeurden tussen 1986 en 1992. De twee zouden elkaar niet kennen.
Het Brugse gerecht kon niet meteen ingrijpen, want M.D. woonde toen al geruime tijd in Brazilië. Hij was begin jaren 90 als missionaris naar Brazilië vertrokken.
‘Ik heb toen ingegrepen: ik heb die man zelf naar België teruggeroepen’, vertelde bisschop De Kesel gisteravond aan deze krant. ‘De man is daarop verhoord.’ M.D. werd door de politie ook geconfronteerd met de twee slachtoffers.
Die slachtoffers ontdekten dat priester M.D. in 2012 opnieuw in Brazilië woonde. Daar verblijft hij nu nog steeds, en volgens enkele personen die we gisteren contacteerden, werkt hij nog steeds met kinderen.
Waarom M.D. in 2012 de toestemming kreeg om te vertrekken, kon de Brugse bisschop zich gisteravond niet meteen herinneren. Misschien omdat de feiten verjaard waren!!!
Voor de tweede keer binnen vier maanden zit de Britse commissie die onderzoek moet doen naar seksueel misbruik door hoogwaardigheidsbekleders en publieke figuren zonder leidinggevende. Terwijl het werk nog niet eens goed en wel van start is gegaan, stapte gisteren Fiona Woolf af.
Het hoofd van de onderzoekscommissie zwichtte voor de druk van slachtofferorganisaties, die vonden dat ze op een te goede voet stond met een verdachte politicus. De juriste besloot naar eigen zeggen ‘het veld te ruimen’ omdat ze het vertrouwen van de slachtoffers miste. Fiona Woolf is Lord Mayor van Londen, een soort burgemeester van de City.
De commissie kreeg in juli de opdracht na te gaan hoe overheidsinstellingen sinds de jaren zeventig zijn omgegaan met beschuldigingen van seksueel misbruik. De commissie moest de prangende vraag beantwoorden of wandaden van politici en andere invloedrijke personen zijn verdoezeld en of hun de hand boven het hoofd is gehouden.
Nauwe banden
Belangenorganisaties van slachtoffers verwijten Woolf dat ze te nauwe banden onderhield met Leon Brittan, die in de jaren tachtig minister van Binnenlandse Zaken was. Hij moet waarschijnlijk voor de commissie verschijnen om uit te leggen hoe hij indertijd omging met beschuldigingen van seksueel misbruik.
Advocate Alison Millar, die een aantal slachtoffers terzijde staat, toonde zich gisteren ingenomen met het vertrek van Woolf. ‘Nu gaat er een fatsoenlijk onderzoek van start, waarbij naar de overlevenden wordt geluisterd’, zei de raadsvrouw.
Bron: http://www.bbc.com/news/uk-29856114
Noot:
Dit is inmiddels de 2e voorzitter binnen deze onderzoekscommissie die het veld heeft moeten ruimen omdat in dit geval haar integriteit in twijfel werd getrokken. Ik denk dat men in algemene zin kan stellen dat daar waar belangenorganisaties niet in de besluitvorming rondom de samenstelling van een commissie werden betrokken of de commissie geen draagvlak heeft binnen deze belangenorganisaties de kans op een vertrouwensbreuk heel groot is. Uiteindelijk gaat het om het herstel van vertrouwen.
Niet alleen in Engeland is het niet goed gegaan, ook in de ons omringende landen, België, Duitsland, Oostenrijk, Polen, Italië heeft men voor deze werkwijze gekozen. Positieve uitzondering is Australië daar zijn overlevers van seksueel misbruik uitgebreid geconsulteerd voordat er überhaupt een commissie werd ingesteld of een onderzoeksopdracht geformuleerd.
Hier in Nederland hadden we de commissies Deetman en Samson en ook hier hadden we te maken met eenzijdig opgelegde regelingen en commissies die niet over voldoende draagvlak beschikten onder de belangenorganisaties. (Bandell, Lindenbergh, Contactgroep etc.). Zie het resultaat we zijn 4,5 jaar onderweg en het dossier kan nog steeds niet gesloten worden.
Onderzoek:
Het zou interessant en nuttig zijn om hier eens de “Vriendenrepubliek” in kaart te brengen. Hoe lopen de lijntjes van de Commissies( lees leden) richting de aangeklaagde partijen in dit geval de Rk kerk en de overheid.
Wordt vervolgd !!
De advertentie werd geplaatst in De Telegraaf, De Volkskrant, het AD en dagblad Trouw.
De bekendmaking wordt gedaan met het oog op de uitvoering van het rechterlijk vonnis van 1 oktober 2014, gewezen tegen de Bisschoppenconferentie en de Konferentie Nederlandse Religieuzen in het kort geding dat diende op donderdag 18 september 2014. Dit kort geding was aangespannen door het Vrouwenplatform Kerkelijk Kindermisbruik (VPKK www.vpkk.nl) tegen de RK Kerk in Nederland inzake de sluitingsdatum van 1 juli 2014 voor het indienen van klachten over verjaarde gevallen van seksueel misbruik en tegen overleden personen. Op woensdag 1 oktober 2014 deed de rechter uitspraak in dit kort geding.
De uitspraak van de voorzieningenrechter van de rechtbank Midden-Nederland luidde dat de Katholieke Kerk het indienen van klachten over seksueel misbruik langer mogelijk moet maken. Het moet tot 1 mei 2015 mogelijk zijn om klachten in te dienen tegen overledenen en inzake verjaard misbruik.
De klachtenprocedure is per 30 oktober aangepast.
Op dit moment zijn we nog aan het kijken of de voorliggende regeling inhoudelijk afwijkt van de oorspronkelijke klachtenprocedure.
Hieronder de meest recente versies
Procedure Compensatiecommissie
Internet melding van seksueel misbruik
Vragen?. Mail mij gerust ; raymond.lelkens@gmail.com