Een schandaal blijft een schandaal

/14 Reacties/in , , , /door

Wat vindt jij daar nou van?


In Amerika besluit een Amerikaanse overheid onderzoek te doen naar het misbruik in de katholieke kerk. Ze komt naar buiten met een lijvig rapport waaruit blijkt dat honderden rooms katholiek geestelijken zich schuldig hebben gemaakt aan het seksueel misbruik van bijna 1000 kinderen. Uit het zelfde rapport blijkt de doofpot cultuur in die zelfde organisatie. Woorden als “schokkend”, “schandaal” en “horror” vullen de (ook Nederlandse) persmeldingen. De katholieke kerk krijgt op dit moment klappen in de Staten die zij (naar mijn mening) nauwelijks meer te boven zal komen. Nog 10 Amerikaanse staten hebben inmiddels het voornemen uitgesproken onderzoek te gaan doen naar de gangen van de kerk daar. Wat er uit die onderzoeken naar voren komt kan ik al voorspellen. En ik heb geen kristallen bol nodig…

Daders en handlangers worden met naam en toenaam genoemd. Alles wat ze zo graag geheim wilden houden komt op straat te liggen. Een Amerikaan die nu nog niet door heeft wat een verfoeilijk instituut de rooms katholieke kerk daar is, is óf goed katholiek óf dom. De komende tijd stapelen zich de miljoenen schadeclaims op de kerkpleinen… En terecht natuurlijk, maar toch lees ik dat alles met een dubbel gevoel.

Laat me je een stukje mee terug nemen in de tijd…

In 2010 en 2011 doet de commissie Deetman, in opdracht van katholieke kerk Nederland, onderzoek naar het seksueel kindermisbruik door katholiek geestelijken. Eind 2011 publiceert deze commissie een lijvig rapport waaruit  blijkt dat honderden rooms katholiek geestelijken zich schuldig hebben gemaakt aan het misbruik van 10.000 to 20.000 kinderen. Bovendien stelde die commissie vast dat er binnen de kerk een cultuur heerste van doofpotten en onder tapijt keren van deze misdrijven. Heel even waren ook toen de Nederlandse media vol van “schokkend”, “schandaal” en “horror”. De Nederlandse overheid vroeg de katholieke kerk alles netjes af te handelen met de slachtoffers en dat-was-dat…

Op geen enkele wijze is de Nederlandse katholieke kerk ter verantwoording geroepen. Er is geen schadevergoeding geëist, geen openbare veroordeling uitgesproken. Geen enkel voorrecht (als WOZ-belasting voordelen, onderhoud van kerkgebouwen met belastinggeld, etc.) is ze ontnomen: business as usual voor de Nederlandse katholieke kerk.

En dat klopt dus niet voor mij. Hoe zit dat met jou? Wat vindt jij daar nou van?

Over die schreeuwende reportages en columns over het Amerikaanse schandaal. Terwijl niemand meer spreekt over het misbruik in ons eigen land?

Mag ik er wel nog even aan herinneren dat er nog steeds duizenden mensen leven in Nederland die moeite hebben iedere dag weer overeind te blijven. Die lijden onder levensbedreigende aandoeningen. Wiens leven alleen draagbaar is door dagelijks medicijn- of drugsgebruik. Wiens partners en kinderen emotioneel besmet raken door de verschrikkingen die hun partner, vader of moeder heeft moeten ondergaan als kind.

Mag ik even wijzen op de enorme, bijna onafzienbare, maatschappelijke schade die aangericht is door de katholieke kerk. Ik weet het, die heeft nog niemand in kaart gebracht of onderzocht, maar ik weet ook dat het daarbij om miljarden gaat.

  • Wat vindt jij daar nou van? En misschien kan je me dan ook eens uitleggen waarom het schandaal daar in Amerika zoveel belangrijker en verschrikkelijker is als het schandaal hier in Nederland terwijl dat 10 tot 20 maal groter is.

Officieel dan, want de echte cijfers zullen we nooit weten maar die liggen vele malen hoger! Geloof mij maar. Ik houd me nu zo’n 15jaar bezig  met dit onderwerp en hoor nog dagelijks van nieuwe verhalen en nieuwe slachtoffers die nooit eerder hebben gesproken. Bovendien beperkte zich het Deetman onderzoek voornamelijk op seksueel misbruik van jongetjes en bleef lichamelijk of psychologische mishandeling grotendeels buiten het rapport.

  • Wat vindt jij ervan hoe onze overheid deze zaak aangepakt heeft?
  • Wat hebben wij verkeerd gedaan dat het Nederlandse misbruik en de slachtoffers daarvan niet de aandacht heeft gekregen die het verdiend?
  • Wat vindt jij dat er nog moet gebeuren?

Ik ben reuze benieuwd naar jullie voorstellen en meningen, want misschien ben ik de enige die hier nog steeds kwaad over kan worden. Dan word het tijd dat ik er over ophoud en mijn verlies neem en constateer dat gerechtigheid gewoon niks meer te zoeken heeft in deze wereld.

Het is Traumaseksualiteit!

/5 Reacties/in , /door

(dit artikel zond ik naar Trouw en later naar NRC. Beide hebben het niet geplaatst)

Het is Traumaseksualiteit!

Het seksueel misbruik nieuws van de vorige week: de paus vraagt om vergeving en de initiatiefneemster van #metoo Asia Argento blijkt zelf ook dader.

De paus vraagt vergeving voor de schade. Maar wat is die schade eigenlijk?
Daar geeft Argento met haar dubbele gedrag een antwoord op.

Ze vertegenwoordigt nu dader- en slachtofferschap in één persoon. We kunnen daar niet mee omgaan dus zoeken we naar een oplossing. Haar #metoo maatje poogt het op te lossen met: ”ik weet dat veel overlevers van verkrachting en trauma zelf seksueel uit de bocht vliegen. Hun wonden gaan diep.” om daaraan toe te voegen “maar ze blijft slachtoffer van Weinstein!”. Ze wil dat het slachtofferschap de hoogste prioriteit blijft houden. We zoeken ook mee om excuses voor haar daderschap te vinden omdat ze een vrouw is. Maar hoe steekt dat toch in elkaar, dat seksueel uit de bocht vliegen?

Het moet onder onze ogen komen waar we nog blind voor zijn.
Als hulpverlener bij verwerking van seksueel misbruik heb ik de afgelopen dertig jaar leren zien wat de schade van seksueel misbruik is en hoe de uitwerking van die schade in de gevolgen tot uiting komt. Ik ben dat Traumaseksualiteit gaan noemen. Alle slachtoffers snappen direct waar ik het over heb.

Het moment
De oorsprong van dit seksuele gedrag is terug te voeren naar één moment. Dat is de eerste keer dat een kind in de seksualiteit van een volwassene wordt getrokken. Er gebeurt dan schokkend veel in een enkele seconde.

De dader pleegt een overval op je lichaam en eigent het zich toe. In de shocktoestand waarin je raakt zet de seksuele behoefte van de dader zich als een imprint in je vast. Je komt daarmee voor het eerst in de misbruik-stand: je nee is weg, verdoofd en verlamd pas je je aan. Angst en onmacht bepalen je gedrag. De wil van de ander gaat vóór en je eigen woorden en gevoelens worden geblokkeerd. Je ondergaat of pleegt seksuele handelingen en als je daarbij zelf ook seksueel opgewonden raakt, zit je gevangen in de val van het misbruik. Je bent medeplichtig. Een schokkende ervaring is seksueel opwindend geworden. Dat is een duivelse combinatie die seksueel misbruik tot een uiterst complexe ervaring maakt.

Bovendien ontstaat een onvervulde behoefte aan hulp, moet je een kolossaal geheim meetorsen en ben je in een volwassenheid getrokken die je niet kan dragen.
Door geheim, schuld en schaamte is er geen mogelijkheid om dit te verwerken en blijven de dader en de daad in je achter. Zij blijven alles in je leven bepalen. Meestal zonder dat je het weet.

Zij die hun verleden niet kunnen herinneren,
niet willen kennen en er niet van willen leren
zijn gedoemd het te herhalen.

Onhandig genezingsproces
De gecompliceerde wond wil genezen. In een seksuele situatie waarin je jezelf verloren hebt, zoek je jezelf terug. Het zijn pogingen om de verloren macht te heroveren.
Slachtoffers (m/v) doen dat met actief slachtofferschap. Zij ensceneren aspecten van het misbruik opnieuw in de rol van slachtoffer, als kopie van de dader of als getuige. Deze in eerste instantie onbewuste verslavende herhalingsdrang zorgt ervoor dat
er langzaam bewustzijn ontstaat van het eigen gedrag. Daarbij geef je eerst de ander nog de schuld van situaties waarin je terecht bent gekomen, later besef je dat je zelf de eerste knipoog hebt gegeven. Het is dynamisch gedrag waarin slachtoffer- en daderschap niet meer te onderscheiden zijn. Het gedrag wordt gestuurd door een enorme behoefte om jezelf weer terug te vinden en je eigen grenzen weer te kunnen handhaven.
In de herhaling blijft de onmacht zich echter omvormen naar pseudo-macht.

Daar blijft het niet bij. Traumaseksualiteit betekent ook leven met de seksuele imprint van de dader die schier onoplosbare vragen over de eigen seksuele- en sekse-identiteit met zich meebrengt. De maatstaf is dat je seks opzoekt maar daar achteraf spijt van hebt.
Het gaat door tot de echte spijt komt. Na een zeer lange incubatietijd komen het verloren nee, de walging en de opgesloten woede weer tevoorschijn.

Conclusie
Uit mijn ervaring blijkt dat de schade door seksueel misbruik voor jongens en meisjes precies hetzelfde is. Het actief slachtofferschap heeft dezelfde uitwerkingen. Het toont de schade van seksueel misbruik. Alleen blijven we het daderschap van vrouwen en mannen verschillend interpreteren.

Peter John Schouten
Traumaseksuoloog

Auteur:
Traumaseksualiteit
mannen tussen slachtoffer- en daderschap

Academische Uitgeverij Eburon
1e druk 2016
2e druk 2018

traumaseksualiteit.nl

De kerk doet helemaal niets

/5 Reacties/in , , /door

In reactie op het misbruikschandaal in Pennsylvania werd ik door Nieuwsuur gevraagd om een reactie. Zij kwamen daarvoor helemaal naar mijn woonplaats Someren toe. Eigenlijk geef ik er de voorkeur aan mij niet meer op te winden over religies, maar heb me deze keer toch laten verleiden, omdat ik het belangrijk vond het volgende te laten horen:

“Laten we nou eens ophouden met die verrekte kerk zoveel aandacht te geven. Iedere keer lukt het ze weer. Ze zetten een verhaal in de wereld en iedereen loopt er mee weg. De opdracht aan de huidige paus bij indiensttreding was het imago van de kerk d.m.v. strategische pr-acties op te poetsen. Door hem steeds weer aandacht te geven helpen wij hem in zijn opdracht. Voor de honderdduizenden slachtoffers doet die zelfde paus echter helemaal niks. Die staan nog steeds in de kou en daar gaat ook niks in veranderen.”

Ik kan de introducties van de redacties van “hij gaat diep door het stof” e.d. niet meer horen ! Hij zou niet meer op moeten staan. Hij zou voor de rest van zijn leven in het stof moeten blijven liggen!

Ik weet niet of hij zelf ook dader is (waarom ook niet?) en of hij in zijn eigen thuisland misbruikschandalen onder het tapijt gekeerd heeft (wederom: laat niets je meer verbazen), maar hij is uit vrije wil prominent lid van deze club die het vernietigen van ontelbare levens mogelijk gemaakt heeft. In die functie van hoofd van die bende is hij dan ook op z’n minst plaatsvervangend verantwoordelijk en die verantwoordelijkheid moet hij nemen. En doet hij dat niet dan is alles wat er uit zijn mond komt een farce en de lucht die hij uitademt niet waard.

Graag wil ik ook even afrekenen met meneer van Geest. Ik begrijp dat u hoogleraar bent aan de katholieke universiteit van Tilburg en dat verklaart dan ook meteen uw mildheid en partijdigheid vóór die katholieke kerk. Ik maak uit uw woorden op dat u nog steeds heel erg in die kerk staat (moet u zelf weten – is alleen een constatering en belangrijk omdat het de context van uw uitspraken verduidelijkt):

  • u bagateliseert het misbruik dat vandaag de dag nog plaatsvind met “wat de afgelopen 20jaar beduidend minder voorkomt”. U realseert u duidelijk niet wat het betekent als een kind gedwongen wordt tot volwassen seksuele handelingen. Ieder slachtoffer is er één teveel meneer van Geest ! Maar nog erger: waarop baseert u die uitspraak? Bent u erbij in alle slaapkamertjes, scoutingclubs, sporthallen, ziekenhuisbedden waar de katholieke geestelijken ongestoord hun slachtoffers maken? Ik weet wel beter want ik krijg de verhalen te horen van overal in de wereld waar de katholieke kerk nog gelooft wordt. Seksueel misbruik is een onlosmakelijk onderdeel van de katholieke kerk en dat is altijd zo geweest en dat blijft ook zo.
  • u wijst naar de toekomst: “om slachtoffers concreet te beschermen als er weer slachtoffers worden gemaakt”. Dat is waarschijnlijk een opgelegde strategie voor iedereen die namens de kerk spreekt, want iedereen doet het. Het Vaticaan probeert voortdurend naar de toekomst te wijzen zodat ze niet hoeven op te komen voor de ravages die ze in het verleden hebben laten ontstaan. Overigens is het “wanneer” en niet “als”. Het is namelijk alleen maar een kwestie van tijd dat het weer gebeurt…
  • de katholieke kerk afbreken: “onhandig idee” zegt u. Maar meteen daarna geeft u duizenden goede redenen waarom die wereldse macht van de kerk wel degelijk afgebroken moet worden. Het misbruik vindt namelijk juist plaats in die duizenden scholen en zorginstellingen (universiteiten mogelijk minder, daar neemt het misbruik andere vormen aan). We hoeven al die gebouwen niet af te breken maar die moeten allemaal overgedragen worden aan de seculiere overheden. De wereldse macht van de kerk moet afgebroken worden, alle kerken, van alle religies en wel zo snel mogelijk. Zodat de kinderen verzekerd zijn dogma en indoctrinatie vrij op te groeien. En dan blijft er uiteindelijk ook maar heel weinig over van die kerken en religies.
  • hoe kan u in godsnaam (dat betekent voor u waarschijnlijk meer dan voor mij) beweren dat die brief “oprecht” is, na al de brieven van gelijke strekking die hieraan vooraf gegaan zijn en die tot geen enkele verbetering voor de slachtoffers hebben geleid. En dat deze brief “mooi” is, dat kan alleen maar voor een goed-gelovige katholiek gelden, want het gaat hier over het verzaken van de zorgplicht over de meest kwetsbare van deze wereld, namelijk de kinderen. Wat er dan mooi aan te lezen is? Ik vraag het aan u meneer van Geest.
  • u spreekt over mensen die “de zuiverheid van de kerk willen bewaren”. Alsof er iets van zuiverheid in de katholieke kerk bestaat. Wat heeft u geleerd over de laatste 800 jaar? Waar is u studie kerkgeschiedenis begonnen? Eergisteren?
  • En als klap op de vuurpijl: begrijp ik u nou goed meneer van Geest dat de paus nog meer brieven moet gaan schrijven? Is dat dan wat het gaat doen voor de slachtoffers denkt u? Of misschien nog eens een commissie? Nee, het enige waar ik het met u over eens ben is uw uitspraak dat slachtoffers en slachtoffergroepen het niet langer pikken. De mensen houden op met smeken. De woede neemt toe. En kom dan niet met het voorstel te gaan vasten en bidden, want daar hebben het merendeel van de slachtoffers geen boodschap meer aan. Die doorzien dit verfoeilijke instituut al jaren en laten zich niet meer opzij zetten.

Ik zei het al. Eigenlijk geef ik er de voorkeur aan mij niet op te winden over de katholieke kerk. Achteraf ben ik blij dat ik het toch gedaan heb en me door de media heb laten verleiden. Omdat ik weer eens de vinger heb kunnen leggen op die rotte plek in onze wereld die katholieke kerk heet en de manipulatieve voorsprekers als dhr. van Geest heb kunnen ontmaskeren. Nu is het mooi geweest en hoor ik de stem in mij: “Niet vergeten, Ton, niet zoveel aandacht geven die bende.”

Wil je de uitzending nog eens terugkijken: hier is de link naar Nieuwsuur

Even snel trauma’s wissen

/1 Reactie/in , , /door

Van de curieuze EMDR-therapie knappen mensen met een posttraumatisch stresssyndroom snel op. Enthousiaste therapeuten zetten de methode voor steeds meer klachten in. Sommige professionals zetten daar vraagtekens bij.

  • Niki Korteweg
24 november 2017
Beeld Arjen Born
De Amsterdamse Edine Russel, tot haar 44ste voor de duvel niet bang, sliep vorig jaar ineens met het licht aan. Ze durfde ’s ochtends nauwelijks naar buiten om naar haar werk te gaan als hoofdredacteur van de vrouwenglossy ELLE, en ’s avonds niet terug naar haar donkere huis. Eenmaal binnen ging alles op slot. Op straat wakkerde elke jongen met een capuchon een blinde paniek aan, bij elke onverwachte beweging van een voorbijganger slaakte ze een gil.

Dat allemaal nadat een nachtelijke achtervolging door een man met een hoodie was geëindigd met een mes in haar arm – na die gebeurtenis hield een rauwe angst haar voortdurend in een verlammende greep.

Van de akelige film die elke dag opnieuw werd afgespeeld in haar hoofd wilde ze dolgraag af. Een psycholoog constateerde een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Om die aan te pakken moest Russel steeds zo gedetailleerd mogelijk een angstige herinnering aan de overval ophalen, terwijl haar therapeut beurtelings op haar linker- en haar rechterknie tikte. „Binnen een paar minuten verandert je nare gevoel over die situatie en zie je het anders, heel bijzonder”, zegt ze. „Na elke sessie voelde ik me weer wat lichter. Als onderdeel van de psychotherapie deden we vier keer een sessie zoals dit. Binnen een paar maanden beheerste de angst mijn leven niet meer. Ik functioneerde weer.”

Lees meer

Reacties op Griet Op de Beeck zijn arrogant, kwetsend en ongepast

/3 Reacties/in , , /door

Mijn opiniestuk verscheen in Trouw van donderdag 5 oktober 2107

Het gaat niet om hervonden herinneringen. Het is dat je ontdekt dat je leeft in een seksueel trauma.

grietopde beeckGriet op de Beeck maakt pijnlijk duidelijk hoe de verwerking van seksueel misbruik verloopt. Zij maakt ons getuige van haar persoonlijk proces en toont hoe zij bij stukjes en beetjes bewust wordt van het seksueel misbruik uit haar jeugd. Dat is niet met een hervonden herinnering. Dat is door een langzame bewustwording en het onvermijdelijk onder ogen gaan zien dat het waar is. Dat zij leeft in een schokkende, seksuele ervaring die zich aan haar opdringt. Die vraagt om verwerking en afronding.

Als toeschouwers konden wij het zelfs eerder waarnemen dan zijzelf. In alles wat ze naar buiten bracht in interviews en in haar boeken voelde je het al aankomen. Het unheimische gevoel van dat er nog iets ontbrak.
Aan het eind van het verhaal is dat weer, onvermijdelijk, de geschade bodem van het bestaan: seksueel misbruik, verkrachting, geweldservaringen in de jeugd door mishandelende ouders of opvoeders. Zij vernielen het leven dat ze je geschonken hebben en je hebt een leven nodig om daarvan te herstellen.

Bij seksueel misbruik gaat het om de eerste seksuele ervaring van een kind met een volwassene.
Daarbij gaat in een enkele seconde de wereld op zijn kop. Er gebeurt in dat eerste moment teveel tegelijk. Er vindt een overval op je lichaam plaats, waarbij je het beheer over je eigen lichaam verliest. In die staat van onmacht wordt een imprint van de seksuele wensen van de dader gemaakt. Als kind wordt je het antwoord op de problemen van een getroubleerde volwassene die zijn/haar leven niet op orde heeft. De verwarring wordt compleet als je, ondanks gevoelens van walging, opgewonden bent geraakt en je je uitverkoren voelt.

Deze levensontwrichtende, schokkende, seksueel aantrekkelijke ervaring gaat op
slot doordat er geen mogelijkheden zijn om ervan te helen. Gevoelens van schuld en schaamte werken samen met de bezweringen van de dader om het geheim te bewaren.

Het slot moet ervan af en daarvoor moeten nogal wat horden genomen worden.
De buitenwereld is zo’n horde. Bij je coming-out kom je het collectieve NEE als eerste tegen.

Dat collectieve NEE ontmoette Griet op de Beeck direct de volgende dagen al door wetenschappers die met elkaar een media offensief begonnen. Zij hebben namelijk met onderzoek bewezen dat hervonden herinneringen onbetrouwbaar zijn en zelfs aangepraat kunnen worden door niet evidence-based werkende hulpverleners.

Ik vind deze reacties arrogant, ongepast en kwetsend voor Griet en voor haar hulpverleners. Het zou deze wetenschappers sieren als ze zich iets verder verdiepen in het verwerkingsproces van seksueel misbruik. Negentig procent van de slachtoffers weet namelijk nog heel goed dat er iets is gebeurt en ook met wie.

Het leven geeft je je seksuele trauma terug doordat je je eigen herhalende patronen begint te zien. Dan merk je dat in je lichaam een verhaal is opgeslagen dat ooit met alle zintuigen is vastgelegd. Het misbruik is herkenbaar in al je bewegingen en het is de dans van je leven geworden. Dat te beseffen en onder ogen te zien is heel erg pijnlijk. De daad en de dader hebben je leven bepaald.

We zijn op een moment in de geschiedenis gekomen waarop we met elkaar bewust worden dat seksueel misbruik overal voorkomt. In kinderdagverblijf, kerk, leger, sport, scouting en nog veel vaker in gezinnen.

Ik vind dat juist nu wetenschappers en autoriteiten moeten onderzoeken hoe we het collectieve NEE naar ja kunnen ombuigen. In plaats van in twijfel trekken juist de schade onderkennen en beschrijven. Modellen ontwikkelen hoe we met daders, slachtoffers en omstanders moeten omgaan.

Peter John Schouten
Traumaseksuoloog
Auteur van:
Traumaseksualiteit
mannen tussen slachtoffer- en daderschap
2016 Wetenschappelijke uitgeverij Eburon

‘In de ogen van Griet Op de Beeck zag ik mijn eigen zwarte gat’

/in , /door

‘In de ogen van Griet Op de Beeck zag ik mijn eigen zwarte gat’

Uit TROUW: SAMENLEVING door Iris Pronk– 8:43, 27 september 2017

2017-04-19 16:12:30 AMSTERDAM - Een portret van schrijver Griet op de Beeck, de Boekenweekauteur voor de 83ste Boekweek 2018. ANP KIPPA LEVIN EN PAULA

De persoonlijke getuigenis van schrijfster Griet Op de Beeck op tv maakt veel los bij andere slachtoffers van incest.

Het was alsof hij een vrouwelijke versie van zichzelf zag, zegt de vijftiger Boudewijn die als kind jarenlang seksueel werd misbruikt. Maandag zag hij het tv-programma ‘De Wereld Draait Door’, waarin schrijfster Griet Op de Beeck openbaarde dat haar vader haar misbruikt had. “Toen ik haar in de ogen keek, dacht ik: ‘Ik kijk in mijn eigen zwarte gat’.”

Boudewijn − die niet met zijn echte naam in de krant wil − was zo geroerd door de Vlaamse bestsellerauteur, dat hij gisterochtend al om kwart over acht zijn therapeut belde. Die kreeg gisteren nog veel meer telefoontjes en mailtjes van cliënten die zich in het verhaal van Op de Beeck herkenden. Ook bij Korrelatie kwamen tientallen telefoontjes binnen.

Liegen

De schrijfster was aanvankelijk van plan om ‘staalhard te liegen’ over haar misbruikverleden, vertelde ze in ‘DWDD’. Maar dat voornemen begon steeds meer te knellen. Haar nieuwe roman, deel 1 van een trilogie, heet ‘Het beste wat we hebben’ en drááit om incest. “Elke journalist met vier hersencellen op een rij zou natuurlijk vragen: waarom is dat voor jou zo belangrijk en heb je het zelf meegemaakt?”

Door te liegen zou Op de Beeck, die volgend jaar het Boekenweekgeschenk schrijft, een drukkend geheim met zich mee blijven zeulen. Bovendien zou ze op die manier meedoen aan “de cultuur van het grote zwijgen over de stukken werkelijkheid waar we eigenlijk liever niet naar kijken. En dat begrijp ik wel, maar dat heeft nog nooit een slachtoffer vooruit geholpen. Dat speelt alleen de daders in de kaart.”

Daarom besloot ze toch te vertellen over het misbruik, dat duurde van haar vijfde tot haar negende jaar. En over de verdringing van die traumatische ervaringen, waarvan ze zich pas in 2012 in therapie bewust werd. “De angst om niet geloofd te worden is verschroeiend en verschrikkelijk en staat herstel in de weg”, aldus de schrijfster op tv.

Integer

Die angst koesteren alle misbruikslachtoffers volgens Peter John Schouten, auteur van het boek ‘Traumaseksualiteit’ en de therapeut van Boudewijn. “Hun angst is chronisch en hardnekkig. Slachtoffers geloven het misbruik zelf eigenlijk niet, ze hebben het in een afgesloten deel van hun leven geplaatst. Ze bagatelliseren het: ach, het was maar een handeling die ik moest verrichten. Of: ach, het duurde maar een poosje.”

Hij vindt het moedig dat Op de Beeck het zwijgen verbrak. Ze krijgt op de sociale media ook wel kritiek, ze is al vergeleken met het jeugdige loverboyslachtoffer Maria Mosterd die later als fantast werd ontmaskerd. Maar Op de Beeck wekt een integere en krachtige indruk, vindt Schouten: “Ik vond haar optreden heel aangrijpend, door haar taal, door haar lef. Ze is een rolmodel. Ze laat zien hoe incest alles beïnvloedt, ze koppelt het aan haar depressie, haar eetstoornis, aan de verkeerde mannen die ze steeds weer koos. Ze laat zien: zo lééf je door misbruik. Maar ze zit niet te jeremiëren.”

Voor lotgenoot Boudewijn was de getuigenis van de schrijfster confronterend . “Ik heb er vannacht geen oog van dicht gedaan.” Hij had al zo’n vermoeden: “Toen ik haar eerste roman las, ‘Vele hemels boven de zevende’, dacht ik al: zij is vast misbruikt.”

Hij voelt zich ook gesteund door haar tv-ontboezeming. “Ze maakt het bespreekbaar. Incest ís er en je kunt er heel veel last van hebben. Het heeft mij helemaal gevormd.”

De echte naam van Boudewijn is bij de redactie bekend.

Lees ook: Griet Op de Beeck heeft alsnog woorden gegeven aan de ervaring uit haar jeugd

 

Seksuele en relationele vorming in het onderwijs moet beter

/in , , /door

Nieuwsbericht | 28-6-2017 | 18:00

Er moet nog veel verbeteren om met seksuele en relationele vorming in het onderwijs seksueel geweld tegen kinderen te voorkomen, stelt Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen Corinne Dettmeijer in haar rapport ‘Effectief preventief’. ‘Seksuele en relationele vorming in het onderwijs is een belangrijke manier om seksueel geweld tegen te gaan. Maar scholen kunnen op dit moment nog geen methode kiezen waarvan bewezen is dat die slachtoffers en daders van seksueel misbruik kan voorkomen.’

In het basisonderwijs en de onderbouw van het voortgezet onderwijs zijn scholen verplicht aandacht te besteden aan seksualiteit en seksuele diversiteit, om de seksuele weerbaarheid van jongeren te versterken. Scholen zijn vrij om te kiezen hoe ze dat doen. De Nationaal Rapporteur benadrukt dat scholen het beste kunnen kiezen voor een lesmethode waarvan bewezen is dat die effectief is in het voorkomen van seksueel geweld. Dettmeijer: ‘Een methode die geen effect heeft betekent een verspilling van tijd, geld en moeite. Bovendien kan een lespakket waarvan de effecten onbekend zijn contraproductief werken en dat is mogelijk schadelijk.’ Maar kiezen voor een effectief lespakket is nu nog onmogelijk: die zijn er namelijk niet.

Meer onderzoek

Het beste alternatief waar scholen nu gebruik van kunnen maken zijn methoden waarvan het op basis van de theoretische onderbouwing aannemelijk is dat ze werken. Om vast te kunnen stellen of deze ook echt seksueel geweld weten te voorkomen, moet er meer onderzoek worden gedaan naar de effectiviteit en moeten de resultaten hiervan vindbaar zijn voor scholen die een lespakket willen kiezen. Het is volgens de rapporteur aan de minister en staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport om de ontwikkeling van en het onderzoek naar effectieve lespakketten te stimuleren.

Vergrote kwetsbaarheid

Bij het ontwikkelen van effectieve lespakketten is het belangrijk om specifiek aandacht te hebben voor kwetsbare groepen. 16- en 17-jarigen lopen een groter risico op zowel slachtoffer- als daderschap van seksueel geweld dan jongere kinderen. Scholen die les geven aan 16- en 17-jarigen hebben niet de plicht om aandacht te besteden aan seksualiteit op school, maar deze leerlingen zouden wel gebaat zijn bij effectieve seksuele vorming. Ook kinderen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking hebben een grotere kans om slachtoffer te worden van seksueel geweld dan kinderen zonder een beperking. Daarom is het des te belangrijker dat scholen die speciaal onderwijs bieden een effectieve methode kunnen gebruiken om de seksuele integriteit van hun leerlingen te beschermen.

Het belang van preventie

Eén op de drie meisjes en één op de vijf jongens maakt voor hun achttiende levensjaar een vorm van seksueel geweld mee. De gevolgen hiervan kunnen tot ver in de volwassenheid doorwerken en dat veroorzaakt niet alleen schade bij slachtoffers en hun naasten, maar kost de maatschappij ook veel geld. Rapporteur Corinne Dettmeijer: ‘We worden steeds weer opgeschrikt door verhalen over seksueel misbruik. Nu is er veel aandacht voor de sport. Het laat zien dat we onze aandacht niet alleen moeten richten op slachtoffers en daders nadat seksueel geweld heeft plaatsgevonden, maar dat we ook moeten kijken hoe we dit leed kunnen voorkomen. Het onderwijs heeft daarbij een belangrijke rol.’

bron: https://www.nationaalrapporteur.nl/actueel/2017/seksuele-en-relationele-vorming-in-het-onderwijs-moet-beter.aspx

Politieke partijen samen in strijd tegen seksueel ongewenst gedrag

/1 Reactie/in , /door

Er moet een aanvalsplan komen tegen seksueel ongewenst gedrag. Zes politieke partijen ondertekenen daartoe vandaag een ‘stembusakkoord’, op initiatief van kenniscentrum Rutgers. Daarmee beloven ze om zich in te zetten voor het vormgeven van een campagne om seksueel ongewenst gedrag te bestrijden.

Het gaat om de partijen D66, 50Plus, GroenLinks, PvdA, PvdD en SP. Lees meer

Australische bisschop zelf ook seksueel misbruikt

/in , , /door

Hendro Munsterman

De Australische bisschop Vincent Long Van Nguyen is zelf ook door katholieke geestelijken seksueel misbruikt. Dat getuigde hij voor de Australische Royal Commission die onderzoek doet naar de omvang van seksueel misbruik in het land, onder meer in de Rooms-Katholieke Kerk.

Sydney

‘Ik was zelf ook slachtoffer van seksueel misbruik door geestelijken toen ik net in Australië kwam’, zei Long die als jong-volwassene per boot uit Vietnam vluchtte. ‘Het had een grote impact op me en op hoe ik … [korte stilte] … in de voetstappen wil treden van andere slachtoffers en er werkelijk alles aan wil doen om gerechtigheid te bereiken en hen hun waardigheid terug te geven’, zei Long. Sinds zijn aantreden ontmoette hij in zijn bisdom negen slachtoffers. ‘Ik kan hen in de ogen kijken en zeggen: ik deel je pijn en je lijden’

Long klaagde bovendien over de hiërarchische machtsstructuur van de kerk die misbruik en toedekking ervan in de hand werkt. De kerk is volgens hem nog te veel een koninkrijk met een aan de koning onderdanig volk en met hiërarchische graden en gesacraliseerde werkelijkheden. Deze kerk kende hij uit Vietnam, maar zij is volgens Long ook in Australië nog volop aanwezig. Hij noemde het een kerk van ‘titels en privileges, en met klerikaal superioriteitsgevoel en elitisme’.

‘Als gelovigen me ontmoeten, kussen ze mijn ring’, zei Long die in deze praktijken een ‘infantilisering van de gelovigen’ ziet. Deze machtsstructuren leiden er volgens hem toe dat iemand slechts verantwoording schuldig is tegenover degene boven hem in de hiërarchie. Volgens Long moeten gelovigen meer inspraak krijgen. Ook is hij voorvoor de afschaffing van het voor priesters verplichte celibaat, want ‘dat schept te veel scheiding tussen priesters en gelovigen’.

Long pleitte voor een kerk die zichzelf meer gaat zien als gemeenschap met een geordend netwerk van relaties die het volk helpen om het evangelie te verkondigen. Tijdens zijn getuigenis kreeg Long een paar keer applaus en nadien kwamen slachtoffers in tranen naar hem toe om te praten.

Bron: https://www.nd.nl/nieuws/geloof/australische-bisschop-zelf-ook-seksueel-misbruikt.2512011.lynkx