De kerk doet helemaal niets

/5 Reacties/in , , /door

In reactie op het misbruikschandaal in Pennsylvania werd ik door Nieuwsuur gevraagd om een reactie. Zij kwamen daarvoor helemaal naar mijn woonplaats Someren toe. Eigenlijk geef ik er de voorkeur aan mij niet meer op te winden over religies, maar heb me deze keer toch laten verleiden, omdat ik het belangrijk vond het volgende te laten horen:

“Laten we nou eens ophouden met die verrekte kerk zoveel aandacht te geven. Iedere keer lukt het ze weer. Ze zetten een verhaal in de wereld en iedereen loopt er mee weg. De opdracht aan de huidige paus bij indiensttreding was het imago van de kerk d.m.v. strategische pr-acties op te poetsen. Door hem steeds weer aandacht te geven helpen wij hem in zijn opdracht. Voor de honderdduizenden slachtoffers doet die zelfde paus echter helemaal niks. Die staan nog steeds in de kou en daar gaat ook niks in veranderen.”

Ik kan de introducties van de redacties van “hij gaat diep door het stof” e.d. niet meer horen ! Hij zou niet meer op moeten staan. Hij zou voor de rest van zijn leven in het stof moeten blijven liggen!

Ik weet niet of hij zelf ook dader is (waarom ook niet?) en of hij in zijn eigen thuisland misbruikschandalen onder het tapijt gekeerd heeft (wederom: laat niets je meer verbazen), maar hij is uit vrije wil prominent lid van deze club die het vernietigen van ontelbare levens mogelijk gemaakt heeft. In die functie van hoofd van die bende is hij dan ook op z’n minst plaatsvervangend verantwoordelijk en die verantwoordelijkheid moet hij nemen. En doet hij dat niet dan is alles wat er uit zijn mond komt een farce en de lucht die hij uitademt niet waard.

Graag wil ik ook even afrekenen met meneer van Geest. Ik begrijp dat u hoogleraar bent aan de katholieke universiteit van Tilburg en dat verklaart dan ook meteen uw mildheid en partijdigheid vóór die katholieke kerk. Ik maak uit uw woorden op dat u nog steeds heel erg in die kerk staat (moet u zelf weten – is alleen een constatering en belangrijk omdat het de context van uw uitspraken verduidelijkt):

  • u bagateliseert het misbruik dat vandaag de dag nog plaatsvind met “wat de afgelopen 20jaar beduidend minder voorkomt”. U realseert u duidelijk niet wat het betekent als een kind gedwongen wordt tot volwassen seksuele handelingen. Ieder slachtoffer is er één teveel meneer van Geest ! Maar nog erger: waarop baseert u die uitspraak? Bent u erbij in alle slaapkamertjes, scoutingclubs, sporthallen, ziekenhuisbedden waar de katholieke geestelijken ongestoord hun slachtoffers maken? Ik weet wel beter want ik krijg de verhalen te horen van overal in de wereld waar de katholieke kerk nog gelooft wordt. Seksueel misbruik is een onlosmakelijk onderdeel van de katholieke kerk en dat is altijd zo geweest en dat blijft ook zo.
  • u wijst naar de toekomst: “om slachtoffers concreet te beschermen als er weer slachtoffers worden gemaakt”. Dat is waarschijnlijk een opgelegde strategie voor iedereen die namens de kerk spreekt, want iedereen doet het. Het Vaticaan probeert voortdurend naar de toekomst te wijzen zodat ze niet hoeven op te komen voor de ravages die ze in het verleden hebben laten ontstaan. Overigens is het “wanneer” en niet “als”. Het is namelijk alleen maar een kwestie van tijd dat het weer gebeurt…
  • de katholieke kerk afbreken: “onhandig idee” zegt u. Maar meteen daarna geeft u duizenden goede redenen waarom die wereldse macht van de kerk wel degelijk afgebroken moet worden. Het misbruik vindt namelijk juist plaats in die duizenden scholen en zorginstellingen (universiteiten mogelijk minder, daar neemt het misbruik andere vormen aan). We hoeven al die gebouwen niet af te breken maar die moeten allemaal overgedragen worden aan de seculiere overheden. De wereldse macht van de kerk moet afgebroken worden, alle kerken, van alle religies en wel zo snel mogelijk. Zodat de kinderen verzekerd zijn dogma en indoctrinatie vrij op te groeien. En dan blijft er uiteindelijk ook maar heel weinig over van die kerken en religies.
  • hoe kan u in godsnaam (dat betekent voor u waarschijnlijk meer dan voor mij) beweren dat die brief “oprecht” is, na al de brieven van gelijke strekking die hieraan vooraf gegaan zijn en die tot geen enkele verbetering voor de slachtoffers hebben geleid. En dat deze brief “mooi” is, dat kan alleen maar voor een goed-gelovige katholiek gelden, want het gaat hier over het verzaken van de zorgplicht over de meest kwetsbare van deze wereld, namelijk de kinderen. Wat er dan mooi aan te lezen is? Ik vraag het aan u meneer van Geest.
  • u spreekt over mensen die “de zuiverheid van de kerk willen bewaren”. Alsof er iets van zuiverheid in de katholieke kerk bestaat. Wat heeft u geleerd over de laatste 800 jaar? Waar is u studie kerkgeschiedenis begonnen? Eergisteren?
  • En als klap op de vuurpijl: begrijp ik u nou goed meneer van Geest dat de paus nog meer brieven moet gaan schrijven? Is dat dan wat het gaat doen voor de slachtoffers denkt u? Of misschien nog eens een commissie? Nee, het enige waar ik het met u over eens ben is uw uitspraak dat slachtoffers en slachtoffergroepen het niet langer pikken. De mensen houden op met smeken. De woede neemt toe. En kom dan niet met het voorstel te gaan vasten en bidden, want daar hebben het merendeel van de slachtoffers geen boodschap meer aan. Die doorzien dit verfoeilijke instituut al jaren en laten zich niet meer opzij zetten.

Ik zei het al. Eigenlijk geef ik er de voorkeur aan mij niet op te winden over de katholieke kerk. Achteraf ben ik blij dat ik het toch gedaan heb en me door de media heb laten verleiden. Omdat ik weer eens de vinger heb kunnen leggen op die rotte plek in onze wereld die katholieke kerk heet en de manipulatieve voorsprekers als dhr. van Geest heb kunnen ontmaskeren. Nu is het mooi geweest en hoor ik de stem in mij: “Niet vergeten, Ton, niet zoveel aandacht geven die bende.”

Wil je de uitzending nog eens terugkijken: hier is de link naar Nieuwsuur

Code Stilzwijgen in de katholieke kerk

/2 Reacties/in , , /door

In een onthullende reportage van de Franse publieke televisie weten Franse journalisten bijna 100 voorbeelden van priesters te achterhalen die in de afgelopen 25 jaar zijn overgeplaatst na signalen van seksueel misbruik. De journalisten doen onder meer onderzoek in Afrika en Amerika. In Frankrijk gaan ze achter een priester aan die 19 jaar geleden in allerijl vertrekt uit Canada na aanklachten van seksueel misbruik van minderjarigen. Er ligt al jaren een opsporingsbevel voor hem klaar. Maar de kerk levert hem niet uit. Het toedekken van dit soort zaken reikt mogelijk tot in de hoogste regionen. Daarom reizen de journalisten af naar Argentinië. In Buenos Aires gaan verhalen rond over de huidige paus Franciscus, en de manier waarop hij is omgegaan met misbruikzaken in zijn jaren als aartsbisschop.

In ZEMBLA INTERNATIONAAL een Frans onderzoek naar de cultuur van overplaatsen en stilzwijgen in de katholieke kerk.

ZEMBLA INTERNATIONAAL – Code stilzwijgen in de katholieke kerk  – woensdag 14 februari 2018  om 21.15 uur bij BNNVARA op NPO 2.

zie zembla

Presentatie van de documentaire Onze stem, onze kracht

/8 Reacties/in , /door

Vanmiddag was ik aanwezig bij de presentatie van de documentaire die ik hier in de titel noem. De film is gemaakt met en gaat over het Kim-team. Zo noemen de vijf jonge vrouwen zich die samen de kracht opbrengen om voorlichting te geven over de gevolgen van misbruik en mishandeling aan hulpverleners en onderwijsmensen. Eigenlijk aan iedereen die kan bijdragen aan het opvangen van die gevolgen. Ik was diep onder de indruk van hun grote betrokkenheid bij elkaar waardoor ze zo ver zijn gekomen. Was ik maar zo jong zo ver gekomen… Maar het is nooit te laat. Maar wat ik echt belangrijk vind om op deze site te vertellen: er zat dus geen één man bij. Da’s niet helemaal waar. Er was wel een jonge man. Die was even in de film te zien en hij zat ook voor in de zaal. Maar voor hem en ook niet voor de andere jonge mannen die zich in de marge van het Kim-team bewogen was het mogelijk zelf ook zo uit te komen voor wat met hen is gebeurd en wat er nodig was om te overleven. Zo jammer!
Kunnen we niet er aan gaan werken, misschien via deze website, dat er volgende jaar of over twee jaar ook vijf mannen staan die voorlichting kunnen en durven geven over het misbruik waarvan zij als kind slachtoffer waren en hoe dat voor hen heeft uitgewerkt en wat er voor jongens die misbruikt worden nodig is?
Wie wil hier over praten?

De schaduwzijde van de missie in Uruzgan

/1 Reactie/in , , /door

De schaduwzijde van de missie in Uruzgan. Hij kostte twee miljard.
Volgens Den Haag ging het om wederopbouw, maar er werd vooral gevochten.
25 doden aan Nederlandse kant en een veelvoud aan gewonden. Om de strijd te winnen werkte ISAF samen met lokale machthebbers. Ook met mannen die zich schuldig maakten aan het seksueel misbruiken van minderjarige jongetjes.
De daders werden ongemoeid gelaten.

‘In Nederland zou ik die man arresteren en hier moet ik daarmee samenwerken’, zegt een lid van de Koninklijke Marechaussee in de uitzending.
Brandpunt onderzocht de schaduwzijde van de ISAF-missie en stuitte op morele dilemma’s, machteloze militairen en een Nederlandse gezagsdrager die het seksueel misbruik afdeed als: ‘Het is cultuur’. Het tolereren van het misbruik roept morele vragen op maar leidt, zo blijkt, ook tot veiligheidsrisico’s.

http://www.npo.nl/brandpunt/20-12-2016/KN_1686919

 

KRO Kruispunt : "Afgesloten, maar nog niet voorbij"

/2 Reacties/in , , , , , , , /door

Afgelopen zondag 10 mei de uitzending “Afgesloten , maar nog niet voorbij”.

Vijf jaar na het onderzoek van Deetman sluit op 1 mei 2015 de termijn voor het indienen van klachten over seksueel misbruik binnen de RK Kerk. Kruispunt maakt met drie slachtoffers de balans op. Hoe is het ze vergaan en wat heeft het onderzoek hen gebracht?. Ook een deel uit het interview met provinciaal overste van de Jezuïeten Pater Johan Verschueren die zijn nek heeft uitgestoken en samen met de lotgenotengroep Canisius voor een unieke aanpak koos.

Bekijk hier de uitzending

‘Misbruikpater’ werkt nog steeds met kinderen

/1 Reactie/in , , , /door

‘Misbruikpater’ werkt nog steeds met kinderen

HILVERSUM Een negentigjarige Nederlandse pater die in de jaren zeventig op Curaçao jonge jongens seksueel heeft misbruikt, werkt in Brazilië nog steeds dagelijks met kinderen. Pater Cornelio heeft tegenover het Meldpunt Misbruik van de Rooms-Katholieke Kerk schriftelijk erkend dat hij zich aan jongens heeft vergrepen. Dat meldt het tv-programma Dit is de Dag Onderzoek (EO) zaterdag 21 maart .

De congregatie waar de pater aan verbonden is, was al geruime tijd op de hoogte. Maar de beloofde ‘passende maatregelen’ bleven uit. “Ik heb van de congregatie voor misbruik ook nooit een bestraffing gekregen” aldus de pater. Ander beschuldigingen verwijst hij naar de prullenbak.

Bij het Meldpunt Misbruik RKK zijn tot nu toe 23 meldingen binnengekomen van (buitenlandse) slachtoffers. De afgelopen twee jaar heeft het meldpunt drie zaken tegen hem gegrond verklaard.

Het dossier behorend bij dit onderzoek van Dit is de Dag is te vinden op:

http://visuals.eo.nl/?page_id=890

Aan de misbruikte mannen…

/5 Reacties/in , , , /door

Naar aanleiding van 2Doc documentaire Misbruikte mannen schreef Margaretha Coornstra een indrukwekkende en krachtige column.

Misbruikte Mannen,

Het is met eerbied dat ik jullie aanspreek. Jullie speelden de hoofdrol bij een indrukwekkende afsluiting van mijn Aswoensdag 2015.
Als kind werden jullie op een katholieke kostschool veelvuldig mishandeld, seksueel en anderszins, door de ‘broeders’ die voorgaven hun leven aan God te hebben gewijd.

Gisteravond kreeg de dichtregel ‘Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens’ van Okke Jager voor mij weer nieuwe betekenis. Hoe kostbaar kan het zijn dat mensen – in jullie geval: mannen van een generatie waarbinnen je als jongen leerde om ‘stoer’ te zijn − zich zo kwetsbaar op durven stellen.
Want ik vond het ongelofelijk ‘stoer’ dat juist jullie, bij wie de schaamte zó hevig was, het opbrachten om voor de camera ook groteske details te benoemen die zichtbaar te walgelijk waren voor jullie woorden. Chapeau voor de krachttoer waarmee jullie daarbij de eigen grenzen wisten te verleggen. Wellicht hebben jullie daarmee gezorgd dat veel lotgenoten van welke generatie dan ook zich nu íets minder geïsoleerd en ‘raar’ voelen. Dat zij nu beseffen: ‘Zie je wel, het lag dus niet aan mij.’ Hulde.

Hoe intens brachten jullie het over: de angst en de afschuw bij de eenzame kinderen die jullie toen waren. Eenzaam met het geheim dat jullie zelf nog niet eens konden bevatten. Eenzaam met de schuld van de daders, door jullie ten onrechte ervaren als eigen falen.
Hoe wonderbaarlijk dat één van jullie tenslotte weer zijn hoop heeft kunnen vestigen op dezelfde Jezus, Wiens naam zo schandelijk was misbruikt door een groep sadistische frustraten. Hoe gun ik jou die vriendschap van oprechte christenen om je heen.
En hoe schrijnend dat iemand anders van jullie, inmiddels een trotse en liefdevolle opa, zelfs nu nog schroom voelt om zijn kleinkind te knuffelen, doordat hij zichzelf dan aan de dader van weleer doet denken. Kon ik jou je onbevangenheid maar teruggeven. Kon ik je maar overtuigen dat jij, juist jij − met jouw respect voor het lichaampje van die argeloze peuter − de opa bent die elke kleindochter zich zou wensen.

Jullie hebben een groots werk verricht, door inzichtelijk te maken wat seksuele terreur met een kinderleven, met een mensenleven kan doen.
Jullie noemen het celibaat als voornaamste oorzaak, en de bovenmenselijke eisen die door de kerk aan gewone mensen werden gesteld: je mag niet masturberen, je mag niet aan seks denken. “Dat kán toch niet?!”
Nee, dat kan ook niet. En toch, persoonlijk vraag ik me af of er niet meer nodig is dan een celibaat alleen, om volwassenen tot zulke gluiperige wreedheden te drijven als aan jullie zijn begaan.
Of het niet sowieso om mensen met een geringe gewetensfunctie én een verstoorde psychoseksuele ontwikkeling ging, die wellicht gevlucht zijn in het kloosterleven om zo langs maatschappelijk aanvaarde weg single te blijven. En of er niet snode lieden tussen gezeten hebben die, net als enkele scoutingleiders en sportleraren, langs deze weg kans zagen om aan hun parafiele wensen tegemoet te komen.

Hoe dan ook: jullie verhalen schreien ten hemel. Het is letterlijk God geklaagd hoe machtige organisaties weerloze kinderen in hun verstikkende greep hielden en hen tegelijk aan hun lot overlieten.
Nota bene ook een instituut als de kerk, die liefde en zuiverheid als hoogste norm predikt. Een kerk die, zoals jullie bezorgd aankaartten, ook in Afrika en Azië kostscholen sticht en zich daar over kinderen ontfermt.
Dat deze inktzwarte bladzijde die jullie ons voorhouden de redding moge zijn van de kinderen daar. Laat ons dit boek nooit dichtslaan. Opdat wij niet vergeten.

Met de meeste hoogachting,

Margaretha

Bron: https://myjour.com/a/margaretha-coornstra/aan-de-misbruikte-mannen

Persbericht Doret van der Sloot: Documentaire "Misbruikte mannen"

/8 Reacties/in , , /door

Uitzending:                     Woensdag 18 februari 2015 om 23.00 uur op NPO 2

Website:                             www.ntr.nl/hetuurvandewolf

 

Na meer dan vijftig jaar doorbreken ze hun zwijgen. In de documentaire Misbruikte Mannen vertelt een groep slachtoffers van seksueel misbruik voor het eerst openhartig over wat hun door leden van de Rooms Katholieke ‘Broeders van Maastricht’ is aangedaan. Gezamenlijk zijn ze begonnen aan een ingewikkelde strijd voor genoegdoening. Regisseur Doret van der Sloot volgde vier jaar lang dit proces met haar camera. Haar verslag wordt woensdag 18 februari om 23.00 uur op NPO2 door de NTR uitgezonden.

 

In hun strijd om erkenning komen pijnlijke details op tafel: “Als ik eenmaal in de donkere kast zat, pakte de broeder me stevig vast en duwde me tegen de muur. Verkrachte me. Die ene keer dat ik me verzette, greep hij me bij de keel en dreigde me te wurgen. De angst die zich van mij meester maakte zit nog steeds in mijn lichaam, na 50 jaar.” In Misbruikte Mannen zoeken de slachtoffers allemaal naar een manier om het leed draaglijk te maken. Eén van hen, nu 61 jaar, besluit terug te keren naar het internaat in Amersfoort waar hij langdurig werd mishandeld.

 

Het waren vrijwel allemaal weerloze jongetjes van 7, 8 en 9 jaar. Vijftig jaar later spreken ze over de gevolgen van hun trauma’s: claustrofobie, mislukte huwelijken, vliegangst en een altijd aanwezig gevoel van waardeloosheid. Gezamenlijk hebben ze zich bij de Broederschap gemeld voor erkenning, vergelding en financiële compensatie. In emotionele gesprekken doen ze uit de doeken hoe de daders gebruik maakten van de hobby’s van de kinderen om hen op onbewaakte momenten te isoleren. De documentaire bevat intieme omschrijvingen van wat heeft plaatsgevonden in schimmige kamertjes en op donkere plaatsen van de Katholieke internaten. Hoe kon dit alles onopgemerkt blijven? En wat was de rol van de ouders?

 

Doret van der Sloot: “Mannen zijn niet snel geneigd hulp te zoeken. Daarom wilde ik deze zoektocht naar erkenning vastleggen. Ik wil ook graag laten zien dat het misbruik niet alleen een enorme impact heeft op het leven van de slachtoffers,  maar ook dat van hun partners.”

Dossier Afstandsmoeders : Excuses , Bisschoppen Belgie "Waarom zouden wij "?

/in , , , /door

De woordvoerder van de Belgische bisschoppen, Tommy Scholtes, verklaart nooit iets in het openbaar wat niet eerst met zijn bazen, de Belgische bisschoppen, is afgesproken. Het zijn dus de bisschoppen zelf die verklaren dat ze niet van plan zijn excuses aan te bieden, in naam van het instituut kerk, om wat de geboorte-ouders is aangedaan toen ze in Tamar, Lommel enkele decennia terug hun pasgeboren kinderen onder dwang moesten afstaan. De zusters verhandelden de kinderen, vaak voor grof geld aan welgestelde burgers van dit land. Ook van die burgers moeten dus wellicht geen excuses verwacht worden. Hun ‘geestelijke leiders’, de bisschoppen wijzen hen in deze de weg.

Of het een weg ’ten leven’ is, daar zal elke lezer van de Bijbel zijn twijfels over hebben. In onze Werkgroep Mensenrechten in de Kerk hebben wij aan verschillende bisschoppen dergelijke wangedrag van priesters en nonnen voorgelegd, met bewijsmateriaal, via aangetekende schrijven enz. In de Opvangpunten die de bisschoppen opzetten om seksueel misbruik te erkennen ervaren wij aarzeling en zelfs negatie.

Waarom altijd die wederkerende angst om excuses aan te bieden, om erkenning mogelijk te maken, om verwerking voor wat onverwerkbaar is, toch enige een kans te geven? Is het Evangelie dan toch een verboden boek voor bisschoppen? Wat maakt hen doof genoeg om de jammerklachten van die gekwetste moeders niet te moeten horen? Wie of wat maakt hen te zwak om aan de adoptie-ouders die met het grote geld deze kinderen kochten te gaan vertellen dat ook hen nog een taak van rechtzetting wacht? Het moeizame herwonnen vertrouwen dat sommige bisschoppen opnieuw hadden opgebouwd na het decennialang ontkennen van het dossier Seksueel Misbruik, krijgt nu weer een zware deuk met het “Waarom zouden wij?” van Scholtes.

De bisschoppen laten door de verklaring van hun woordvoerder uitschijnen dat het over wandaden uit een ver verleden gaat, terwijl het hier gaat over mensen die nog niet eens de pensioengerechtigde leeftijd hebben. Hoe kunnen bisschoppen koploper blijven in het oproepen van mensen dat erkenning van fouten de voorwaardelijke basis is voor elke vorm van vergeving, verzoening en herstel? Moeten zijn niet zelf eerst in staat zijn enige empathie te voelen voor deze zo gekwetste moeders en hun kinderen?

Rik Devillé
Mensenrechten in de Kerk
Tollembeek 30 sept 2014

Belgie

 

Noot: KRO’s Brandpunt schonk afgelopen zondag 5 oktober jl. aandacht aan het dossier Afstandsmoeders (  http://brandpunt.kro.nl/seizoenen/2014/afleveringen/05-10-2014/fragmenten/moederziel-alleen )

Frozen Kids in premiere gegaan

/1 Reactie/in , /door

8 mannen over seksueel misbruikt zijn.

Je kunt Frozen Kids ( 90 minuten) nu op DVD bestellen!
Ga naar frozenkids.nl
Frozen Kids wordt gesteund door Victor Reinier en anderen! Hier vind je het Comité van Aanbeveling.
Op 10 januari 2013 wordt op Canvas een verkorte versie vertoond.