Nederlandse bisschop beschuldigd van misbruik

Volkskrant – Peter de Graaf − 01/03/11

DEN BOSCH – De 69-jarige Nederlandse missionaris Cor S., die tot 2009 bisschop was in Kenia, is beschuldigd van seksueel misbruik van minderjarigen. Nadat de beschuldigingen bekend werden, is hij door het Vaticaan met vervroegd emeritaat gestuurd, officieel om gezondheidsredenen.
Dat bevestigt Fons Eppink, overste van de Nederlandse regio van de congregatie van Mill Hill in Oosterbeek. Cor S., lid van de congregatie, woont in het rusthuis van Mill Hill in Oosterbeek. Hij werd in januari 2003 tot bisschop van het diocees Ngong in Kenia gewijd.

Eppink heeft de beschuldigingen van seksueel misbruik tegen de bisschop twee jaar geleden aanhangig gemaakt bij de kerkelijke autoriteiten in Nairobi. Hij was destijds regionaal overste van Mill Hill in Kenia. ‘Ik heb de beschuldigingen eerst aan de pauselijke nuntius gemeld en die heeft me doorverwezen naar de aartsbisschop in Kenia’, zegt Eppink. Hij wil niet zeggen om welke beschuldigingen het gaat.

Naar Rome
De regionaal overste zegt niet zelf onderzoek te hebben verricht. ‘Het is naar Rome gegaan.’ Eppink heeft, ook tot zijn eigen verbazing, verder niets meer vernomen van het kerkelijk onderzoek: ‘Ik had daar graag iets over gehoord.’

Wel ging bisschop Cor S. in 2009 vervroegd met emeritaat. ‘De officiële lezing was dat hij om gezondheidsredenen naar Nederland is gestuurd’, zegt Eppink. Hij betwijfelt of justitie in Kenia onderzoek heeft verricht naar de zaak. Cor S. was gisteren niet bereikbaar voor commentaar.

Priester
Volgens het Keniaanse dagblad Daily Nation zou het misbruik hebben plaatsgevonden voordat Cor S. in 2003 tot bisschop werd gewijd. Hij was toen priester in Ngong. In de krant verklaart de generaal overste Thony Chantry dat de congregatie meewerkt aan een onderzoek: ‘In het belang van de bescherming van kinderen en kwetsbare volwassenen’.

Volgens het parket-generaal van het Openbaar Ministerie is het mogelijk dat justitie in Nederland tot vervolging overgaat, ook al heeft het misbruik in het buitenland plaatsgevonden. ‘Dan moeten we wel een melding of aangifte hebben om een oriënterend onderzoek te kunnen beginnen’, zegt woordvoerder Evert Boerstra.

Sri Lanka
Vorig jaar deed het bisdom Rotterdam aangifte bij het OM van misbruik door een geestelijke in Sri Lanka; die werd hangende het onderzoek door de rooms-katholieke kerk op non-actief gesteld als pastoor in Leidschendam en Voorburg.

Het bisdom Ngong in Kenya is ongeveer 40 duizend vierkante kilometer groot en heeft een bevolking van bijna 1 miljoen mensen. Er zijn zo’n 73 duizend katholieken. Veel van de inwoners behoren tot de Masai.

De congregatie van Mill Hill herbergt vooral missionarissen die in ontwikkelingslanden actief zijn.

Ierse aartsbisschop wast voeten slachtoffers

DUBLIN (ANP) – De aartsbisschop van Dublin, Diarmuid Martin, heeft zondag tijdens een speciale mis de voeten gewassen van acht slachtoffers van (seksueel) misbruik in de Ierse katholieke kerk. Slachtoffers noemden het de meest duidelijke excuses van de kerk tot nu toe.

Het wassen van voeten is in de katholieke kerk een traditionele handeling om nederigheid uit te drukken. Darren McGavin (39) die als kind door een priester werd misbruikt, zei het moeilijk te vinden te vergeven. ,,Maar vandaag vond ik een klein stukje afsluiting.”

In 2009 bleek uit een onderzoek dat het misbruik in de Ierse kerk wijdverspreid was en dat de leiding van de kerk het ,,obsessief” probeerde te verhullen. De aartsbisschop zei dat het aartsbisdom van Dublin nooit meer hetzelfde zal zijn. ,,We zullen deze wond altijd bij ons dragen. Voor het verzwijgen van het misbruik en hiermee het misbruik van nog meer kinderen te veroorzaken, vragen we Gods vergeving.”

OM wil meer informatie van slachtoffers RK-kerk

door Ward Wijndelts – NRC

Het Openbaar Ministerie wil via zedenrechercheurs in contact komen met slachtoffers van misbruik binnen de katholieke kerk. Het gaat om zeker zes van de zeven zaken die de commissie-Deetman bij het OM onder de aandacht heeft gebracht.

Het OM kan op grond van de verstrekte informatie niet beoordelen of er tot vervolging over kan worden gegaan, meldt een woordvoerder van het Generaal Parket. “In een gesprek met een zedenrechercheur kan er aanvullende informatie worden vergaard, zodat het OM beter kan inschatten of we justitieel kunnen optreden, of dat de zaak bijvoorbeeld verjaard is.”

De geanonimiseerde casussen die de commissie-Deetman aan het OM verstrekte bevatten te weinig informatie, maar dat komt volgens de woordvoerder van die commissie niet doordat er selectie op is toegepast bij de overdracht aan het OM. “We hebben de casussen geanonimiseerd, maar we hebben verder alle informatie die wij beschikbaar hadden doorgegeven. Het is vervolgens aan het OM, en niet aan de commissie-Deetman, om verder recherche werk te doen.”

Het is nu aan de slachtoffers om te besluiten of ze in contact willen treden met een zedenrechercheur.

NRC-redacteur Joep Dohmen, die de zaak vorig jaar aan het licht bracht, vermoedt dat veel zaken bij de commissie Deetman verjaard zijn. “Wat betreft potentiële vervolging is het interessanter om de rapportage van de commissie-Samson af te wachten. Dat zijn recentere zaken.

Vijftig jaar misbruik in jezuïtencollege Bonn

Uit: De Telegraaf – di 15 feb 2011, 17:23

BONN – Op het jezuïetengymnasium Aloisius College in de Duitse stad Bonn zijn jongens vijftig jaar lang seksueel misbruikt en mishandeld. Een pater kon zelfs veertig jaar lang zijn gang gaan zonder in moeilijkheden te komen. De man werd later rector.

Dat staat in een onderzoeksrapport dat dinsdag bekend is gemaakt. De jezuïeten hebben niet geprobeerd de misstanden te verdoezelen, ze hebben ze gewoon niet gezien: er was geen schuldbesef, oordeelde het onderzoeksteam onder leiding van de juriste Julia Zinsmeister. Het rapport beschrijft 58 gevallen van misbruik en mishandeling.

Het Aloisiuscollege is een eliteschool met een internaat. Veel leerlingen zijn nu prominenten, zoals minister Thomas de Maizière (Binnenlandse Zaken). De gewraakte rector, pater Georg, die ook duizenden foto’s nam van naakte en halfnaakte jongens, is inmiddels overleden.

In totaal maken de onderzoekers verwijten aan 23 voormalige medewerkers, onder wie achttien jezuïeten. De meeste gevallen dateren uit de jaren vijftig en zestig. Het gaat daarbij niet alleen om seksueel misbruik, maar ook om geweld en psychologische terreur. Scholieren werden bloedig geslagen en diep ontmoedigd. Enkele oud-leerlingen zeiden dat ze het gevoel hadden dat het Aloisius College hun huid had afgestroopt. Anderen verdedigden de school en stelden dat de misstanden slechts enkelingen betroffen.

De cultuur binnen de jezuïetenorde is mede oorzaak van het grootschalige misbruik, stelde de onderzoeksleidster Zinsmeister. „De organisatie moet zich openstellen voor kritiek.”

Het was ook een jezuïetenorde die in januari 2010 de golf aan misbruikzaken in de Duitse katholieke kerk aan het rollen bracht. Dat was het Canisius College in Berlijn.

Het hoofd van de Duitse jezuïeten zei in een reactie dinsdag „verbijsterd en beschaamd” te zijn. De orde heeft slachtoffers 5000 euro vergoeding geboden.

Slachtoffers misbruik Duitsland: wachten op uitgestoken hand

Onthullingen over seksueel misbruik deden de Rooms-Katholieke Kerk in Duitsland een jaar geleden op haar grondvesten schudden. Het proces om met het verleden af te rekenen verloopt moeizaam, zeer tot ongenoegen van de slachtoffers.

Acht jaar lang was Thomas Weiner leerling op het Canisius College in Berlijn, een prestigieus gymnasium van de jezuïetenorde. Aanvankelijk voelde hij zich er bevoorrecht. „We kregen ingeprent dat we bijzonder waren, dat we een elitekorps vormden. Ik was daar ook van overtuigd,” zegt de 49-jarige it-specialist.

Na twee jaar op het college gezeten te hebben veranderde alles. Er kwamen jonge paters die wilden breken met de harde, autoritaire opvoedingsmethoden van de oude generatie. „Ze lieten zich tutoyeren en wilden maatjes van ons zijn. Dat wekte bij de leerlingen natuurlijk veel vertrouwen.”

Weiner, een lange man met een ernstige blik, wrijft licht nerveus onder zijn kin voor hij verder spreekt over zijn ervaringen. Een aantal paters overschreed de grenzen van wat toelaatbaar is tussen opvoeders en scholieren. Weiner vertelt van sadistische afranselingen, van een pater die zichzelf tijdens de biecht seksueel bevredigde. Hoe lang het misbruik in zijn geval aanhield, weet hij niet meer precies: „Misschien een halfjaar, misschien een jaar.” In ieder geval lang genoeg om zijn leven voorgoed te tekenen.

Via internet leerde Weiner lotgenoten kennen. Hij merkte dat velen met dezelfde problemen kampten. Hij somt op: „Depressies, geen nabijheid van anderen kunnen verdragen, wantrouwend zijn, geen seksuele relatie kunnen aangaan. Sommigen hebben hun school niet afgemaakt.”

Een jaar geleden verbraken de eerste slachtoffers het zwijgen over de misstanden van toen. Wat volgde was een tsunami aan onthullingen van misbruik. Na soms tientallen jaren durfden mensen voor het eerst naar buiten te brengen wat hun was aangedaan.

Door de onthullingen in de media zijn heel wat heilige huisjes omgevallen. Zo kwam aan het licht dat ook bij de Regensburger Domspatzen, het wereldberoemde Duitse jongenskoor, seksueel misbruik had plaatsgevonden. En bisschop Mixa van Augsburg moest het veld ruimen nadat hij voorvallen waarbij hij kinderen geslagen zou hebben eerst ontkende en daarna bagatelliseerde.

Gegevens over het misbruik leverde tot nog toe alleen het bisdom München. Juriste Marion Westpfal heeft het kerkelijke archief onderzocht en kwam begin december met ontnuchterende gegevens. Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben zich in het bisdom meer dan 250 priesters en kerkelijke pedagogen schuldig gemaakt aan seksueel wangedrag. Veel akten waren intussen vernietigd; het werkelijke aantal misbruikgevallen zal ongetwijfeld hoger liggen. Het misbruik heeft ook betrekking op de ambtsperiode van Joseph Ratzinger, de huidige paus, die van 1977 tot 1982 aartsbisschop van München-Freising was. Slechts in 10 procent van de gevallen volgde er strafvervolging.

De misbruikgevallen bleven niet tot de Rooms-Katholieke Kerk beperkt, maar dat ze juist op grote schaal binnen een instantie als de kerk plaatshadden, schokte velen. Nog niet eerder in de geschiedenis verlieten zo veel leden de Duitse Rooms-Katholieke Kerk.

Voormalig minister van Volksgezondheid Andrea Fischer, zelf rooms-katholiek, deed op voorspraak van de slachtoffers onderzoek naar de misbruikgevallen op het Berlijnse Canisius College. Bij twee gespreksrondes tussen de jezuïetenorde en de slachtoffers was zij als voorzitter betrokken. „Het eerste treffen maakte veel indruk en was ook louterend voor de slachtoffers. Maar toen het een volgende keer over geld ging, verhardde de toon van de kerkelijke vertegenwoordigers snel.” Fischer ziet een grote mate van radeloosheid onder kerkelijke leiders. „De Rooms-Katholieke Kerk moet zich vaak verdedigen tegen aanvallen en haar visie aan de buitenwacht meedelen, maar ze is niet gewend om open over de eigen problemen te spreken en in samenspraak met anderen tot een oplossing te komen.”

Toch zijn het vooral de jezuïeten die openlijk aan zelfkritiek doen en cultuurverandering binnen de kerk eisen. Maar dat is iets wat niet zonder slag of stoot gaat. Jezuïetenpater Klaus Mertes trok onlangs in een radio-interview het boetekleed aan: „De sprakeloosheid in de kerk als het over seksualiteit gaat is een structureel probleem”, zei hij. De huidige rector van het Canisius College was de eerste die aandacht had voor de nood van oud-leerlingen.

De misbruikombudsman van de bisdommen, de Trierse bisschop Stephan Ackermann, weigert het boetekleed vooralsnog aan te trekken. Tegenover de krant Frankfurter Rundschau erkende hij weliswaar dat het tijd wordt dat de kerk openlijk in een mis boete doet, maar hij voegde eraan toe: „Ik waarschuw ervoor om voortijdig de verantwoordelijkheid van afzonderlijke daders op het instituut kerk af te schuiven.”

Inmiddels hebben de kerkelijke instellingen wel interne richtlijnen opgesteld die nieuwe gevallen van misbruik moeten voorkomen en pedagogen op dit gebied alert moeten houden. De jezuïeten hebben hun slachtoffers 5000 euro smartengeld per persoon toegezegd. „Dat kan het leed niet vergoeden, maar meer kan de orde niet opbrengen.”

Thomas Weiner besloot in mei 2010 als slachtoffer naar buiten te treden. Hij werd een van de vertegenwoordigers namens het lotgenotenverband Eckiger Tisch (hoekige tafel). Weiner ergert zich groen en geel aan de trage, lakse houding van de kerk. „Voor de buitenwereld ziet het er misschien goed uit. De richtlijnen om misbruik in de toekomst te voorkomen, duiden op een cultuurverandering. Maar daar gaat het ons op dit moment niet om. Wij wachten nog steeds op een uitgestoken hand van de kerk, op de vraag: „Wat hebben jullie nodig?” Die 5000 euro smartengeld is een lachertje.”

Friederike Beck, die namens de ombudsvrouw van de Duitse regering optreedt, valt Weiner bij: „Veel slachtoffers zijn ongeduldig. Zij willen dit hoofdstuk kunnen afsluiten. Boven alles willen ze bijstand, bijvoorbeeld in de vorm van therapeutische hulp. Daarom moet de kerk snel met een voorstel komen.”

Op de vraag hoe hij nu tegenover de Rooms-Katholieke Kerk staat, zwijgt Weiner even veelbetekenend. Al die jaren is hij lid van de kerk gebleven, tot vorig jaar. Zijn vertrek lijkt een bevrijding voor hem te zijn. „Het kan best zijn dat de kerk goede kanten heeft, maar de tijd van vergoelijken is wat mij betreft voorbij.”

Smartengeld voor slachtoffers van seksueel misbruik

De jezuïeten in Duitsland maakten in januari bekend dat slachtoffers van seksueel misbruik op jezuïetenscholen elk 5000 euro ontvangen. Het gaat om ruim 200 gevallen. Bisschop Stephan Ackermann van Trier, ombudsman van de Duitse bisschoppen met betrekking tot seksueel misbruik, heeft aangekondigd dat de Rooms-Katholieke Kerk dit bedrag als richtlijn beschouwt voor een eigen smartengeldregeling. Via de hulplijn van de kerk hadden zich tot eind vorige maand ruim 4500 mensen gemeld voor een schadevergoeding.

Eckiger Tisch, de organisatie van slachtoffers van jezuïetenscholen, eist daarentegen een vergoeding van ruim 80.000 euro per slachtoffer. Zij baseert zich naar eigen zeggen op berekeningen van de universiteit van Innsbruck.

Jezuïeten en Duitse bisschoppen willen in maart gezamenlijk met een aanbod voor ondersteunende slachtofferhulp komen, zoals vergoedingen voor therapieën.

Het Duitse pedofilieschandaal blijft overigens niet beperkt tot rooms-katholieke instellingen. Veel ophef ontstond door de onthulling in maart 2010 dat er in het liberale internaat Odenwaldschule in het Hessische Heppenheim tientallen jaren sprake is geweest van pedofiele handelingen. Minstens 132 leerlingen zouden tussen 1965 en 2004 seksueel misbruikt zijn door verschillende docenten. Het internaat stond bekend om de bijna familiaire banden die er waren tussen leraren en leerlingen. Bekende oud-leerlingen zijn de schrijver Klaus Mann (zoon van Nobelprijswinnaar Thomas Mann) en een van de zonen van de voormalige Duitse president Richard von Weizsäcker. De directie en het verbond van slachtoffers zijn het eens over een smartengeldregeling van ongeveer 500.000 euro in totaal. Het voortbestaan van de school is door het sterk teruggelopen aantal leerlingen onzeker geworden.

Na de campagne ”Spreken helpt” van de Duitse overheid meldden zich bij een speciale telefonische hulplijn tot nu toe meer dan 10.000 mensen die aangaven dat ze met ongewenste seksuele handelingen te maken hebben gehad. Uit de gegevens blijkt dat het in het merendeel van de gevallen, 60 procent, om misbruik in gezinnen gaat. Bij het overige misbruik gaat het in de helft van de gevallen om rooms-katholieke instellingen. Bij de meldlijn van de Duitse bisdommen kwamen nog eens 4500 meldingen van seksueel misbruik binnen.

In april 2010 riep de Duitse regering een conferentie in het leven onder voorzitterschap van de ministers van Justitie, Gezinszaken en van Onderwijs en Wetenschap. Tal van wetenschappers, belangenorganisaties, kerken en overheden werken sindsdien aan maatregelen om kindermisbruik te voorkomen en strafvervolging te verbeteren. Voor de financiële tegemoetkoming aan de slachtoffers wordt gesproken over een fonds waarin alle betrokken partijen geld doneren. De Rooms-Katholieke Kerk is hier vooralsnog tegen.

Kardinaal Simonis gaf pedopriester bescherming

Een meerderheid van de fracties steunt een voorstel van CDA-kamerlid Madeleine van Toorenburg. Zij wil weten wat het Openbaar Ministerie heeft gedaan met aangiften van seksueel misbruik in de rooms-katholieke kerk. Dit n.a.v. van een onderzoek van NRC Handelsblad, de Wereldomroep en Nieuwsuur. Zie hieronder het artikel van Joep Dohmen in het NRC.
Kardinaal Simonis komt voor de zoveelste keer in het nieuws als hij verstrikt raakt in zij eigen leugens…
De politiek begint het onderwerp aandacht te geven. Vorig jaar was nog geen kamermeerderheid voor een parlementaire waarheidscommissie. Is nu het einde van de doofpot nabij?

Een onafhankelijke onderzoekscommissie op initiatief van de politiek; dat is waar de slachtoffers van seksueel misbruik sinds begin vorig jaar al om vragen. Niet wachten op de commissie Deetman, want uit dat interne onderzoek van de katholieke kerk gaan dit soort flagrante feiten niet naar boven komen. Berichten als deze zijn tot nu toe uitsluitend door journalisten aan het licht en onder de aandacht van het algemene publiek gebracht.

Het lijkt eindelijk lente te worden voor de duizenden Nederlandse slachtoffers nu de politiek gerichte vragen begint te stellen.
Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

NRC – 10 feb. 2011 door Joep Dohmen
Kardinaal Simonis heeft in de periode dat hij aartsbisschop van Utrecht was een veroordeelde pedofiele priester beschermd. Hij hielp hem in 1991 aan een nieuwe baan als pastoor in Amersfoort. Daar misbruikte de priester opnieuw kinderen. Dat blijkt uit onderzoek van NRC Handelsblad, de Wereldomroep en het tv-programma Nieuwsuur.

Aartsbisschop Wim Eijk, de opvolger van Simonis, heeft de priester vorig jaar alsnog disciplinair gestraft voor het seksueel misbruik. Hij mag geen pastorale taken meer uitoefenen. Simonis, van 1983 tot 2007 aartsbisschop, had deze sanctie eerder geweigerd.

Het Openbaar Ministerie meldt dat tussen 1987 en 2008 zes slachtoffers van de priester aangifte hebben gedaan. In totaal zouden tientallen kinderen misbruikt zijn.
Simonis was door toenmalig bisschop Philippe Bär van Rotterdam geïnformeerd dat de priester in zijn oude standplaats Zoetermeer minderjarige jongens misbruikt had. Volgens het aartsbisdom wilde Bär van de priester af.

Het verleden van de pastoor werd door Simonis verzwegen voor de parochianen in Amersfoort. Simonis voorkwam ook niet dat de man in 2005 pastor werd in Eindhoven, in het bisdom Den Bosch.

Ouders die bij Simonis klaagden over de priester vonden geen gehoor. Hanneke Brunt, moeder van een misbruikte misdienaar van twaalf jaar: „Simonis zei tegen mij: ‘Dit bestaat niet in de Rooms-Katholieke Kerk. Daar doen wij niet aan’.”

Volgens slachtoffer Erwin Meester heeft Simonis „willens en wetens een pedoseksuele priester in bescherming genomen, terwijl hij eigenlijk zijn gelovige gemeenschap had moeten beschermen.”

Het beschermen van pedofiele priesters door bisschoppen wordt sinds 2009 door het Vaticaan gezien als een ernstig vergrijp. Het leidde onder meer tot ontslag en berisping van Ierse bisschoppen.

Simonis, inmiddels met pensioen, verklaarde vorig jaar in het tv-programma Pauw & Witteman misbruikzaken altijd „zeer zorgvuldig” te hebben afgehandeld. Nu weerspreekt Simonis in een reactie dat hij de veroordeelde priester heeft beschermd. Wel zegt hij de gang van zaken te betreuren.

Opvolger Eijk wil, naar aanleiding van deze kwestie, nieuwe priesters voortaan beter screenen.

Salesianen erkennen misbruik en vergoeden schade

Onderstaand artikel verschijnt zojuist in NRC.
In dit artikel is sprake van een brief van de Orde van Salesianen aan de slachtoffers.
Omdat de toon van de brief zo verschilt van eerdere reacties van orden of bisschoppen, hebben wij ook een link naar deze brief opgenomen. Link naar brief van Salesianen

Tot nu toe zijn het alleen nog maar woorden, de daden zullen moeten volgen, maar hier klinkt gemeend berouw en de wens naar een menselijke oplossing in door.
Dat alleen al zal mogelijk voor de slachtoffers een stuk erkenning zijn…

NRC – Binnenland
door Joep Dohmen

De salesianen van Don Bosco erkennen schuld in de affaire rond seksueel misbruik in de Nederlandse Rooms-Katholieke Kerk. In een brief aan alle slachtoffers van de congregatie wordt diepe spijt betuigd en een „ruimhartige” schadevergoedingsregeling zonder juridische procedures in het vooruitzicht gesteld.

Het is voor het eerst sinds de misbruikaffaire vorig jaar aan het licht kwam dat een religieuze groepering dit doet. De salesianen lopen zo vooruit op de conclusies van de commissie-Deetman en een besluit van de kerkprovincie over een smartegeldregeling.

De misbruikaffaire begon 26 februari 2010 met een publicatie over jarenlang misbruik in Huize Don Rua in ’s-Heerenberg, een internaat van de salesianen. Na ontkenningen en stilzwijgen volgt nu een schuldbekentenis. Alle slachtoffers – alleen al bij NRC Handelsblad en de Wereldomroep meldden er zich 43 – kregen afgelopen week een brief van de Nederlandse leiding van de congregatie. Hierin staat dat salesianen zich schuldig gemaakt hebben aan misbruik van leerlingen, veelal in internaten. Het vertrouwen van de kinderen en hun ouders is „ernstig geschaad”.

Gevallen van misbruik hadden moeten worden gemeld bij de overheid, wat meestal niet is gebeurd, geven de salesianen toe. Ze erkennen het afgelopen jaar niet altijd even goed en even snel te hebben gereageerd op meldingen. „Ook wij zijn overvallen door de omvang en de ernst van de zaken. Voor ons is het nog steeds moeilijk te bevatten dat medebroeders zich schuldig gemaakt hebben aan seksueel misbruik.”

De salesianen geven ook toe dat in het verleden de bestraffing van medebroeders die zich schuldig gemaakt hadden „niet altijd passend en adequaat” was. Met een betere reactie was herhaling voorkomen, aldus de congregatie.

De salesianen willen nog levende medebroeders die genoemd zijn, confronteren met de beschuldigingen. Voordat sancties worden getroffen, worden eventuele gerechtelijke procedures afgewacht. „Ook de verdachte medebroeders hebben recht op een eerlijk en zorgvuldig proces en dus ook op hoor en wederhoor.” Intussen zeggen de salesianen zich te willen inzetten voor een schadevergoeding: „Een collectieve regeling is in de maak. Wij zullen ons inzetten voor een ruimhartige regeling.” Ook worden de kosten van de slachtoffers vergoed. Binnen drie weken moet er een plan van aanpak zijn.
-Einde bericht NRC-

Oproep Kindertehuis in Zelem

Journalist Gerry Klompers (TV Limburg België) zoekt contact met:
Een Limburgs persoon die misbruikt is door vrouwen/nonnen en die zijn verhaal wil doen voor ons, uiteraard volgens alle regels van de anonimiteit?

U kan Gerry Klompers bereiken op dit gklompers@tvl.be en op 0032 11 71 22 30.

Belgie wil pedopriester uitzetten

WO 05 jan 2011 | 15.41
De Belgische autoriteiten willen een pedofiele priester het land uitzetten die zich jarenlang vergreep aan eskimokinderen. Pater Eric Dejaeger werd begin deze week opgepakt door de politie omdat hij illegaal in België verblijft, meldde het Vlaamse tijdschrift P-Magazine woensdag.

De pater uit België, die de Canadese nationaliteit verwierf, wordt in Canada verdacht van seksueel misbruik van minderjarigen. Hij dook jarenlang onder bij collega’s in Blanden bij Leuven.

Dejaeger misbruikte acht jongens en meisjes toen hij als missionaris in Canada werkte. Hij werd er in 1990 veroordeeld tot vijf jaar cel, maar kwam na achttien maanden vrij. Toen er in 1995 nieuwe klachten werden ingediend, maakte hij zich uit de voeten naar België. Hij is overgebracht naar een gesloten instelling voor vreemdelingen in Brugge.
Bron: ANP

Misbruik ontwijdt de katholieke kerk

Trouw – 2011 origineel bericht
Door de berichten over seksueel misbruik verliest de kerk haar heilig aureool. Wierook is niet meer alleen maar vroom.

Van huis uit katholiek, en tegenwoordig post-katholiek, geen kerkganger, heb ik nog dat respect voor de cultuurschat: rituelen en symbolen, mij geschonken door ’onze moeder, de heilige kerk’. Helaas schonk zij, met klare wijn, ook droesem.

Toen ik dezer dagen het zoveelste geruchtmakende seksschandaal las over een pastoor, lid van de orde der Salesianen – van de kindervriend Don Bosco – die jarenlang leerlingen heeft misbruikt, herinnerde ik mij eigen pijnlijke ervaringen; meer nog die van mijn broertje.

Een hopman van de katholieke verkenners betastte ooit mijn ontluikend geslacht tijdens een gesprek over mijn geschiktheid om ’geïnstalleerd’ te worden. Ik was net twaalf. Kennelijk was het nodig zijn hand in mijn korte broek te wringen (een lange broek had ik toen nog niet). Ik kon ontsnappen. Mompelend dat ik op tijd moest zijn om een begrafenismis te dienen, destijds een gerespecteerde jongenstaak, wist ik mij los te maken. Ik ging uit de verkennerij en heb nooit verteld waarom.

Dat met mijn broertje was erger. Hij werd op de kostschool door pater overste regelmatig mee naar bed genomen. Toen hij me dat als puber vertelde werd ik woest, op hem nota bene; ik was toen nog geen afvallige. Zoiets verschrikkelijks mocht je niet verzinnen. Veel te laat heb ik beseft dat hij gewoon de feiten vertelde.

Voeg ik met deze herinneringen nog iets toe aan wat we toch allang weten, nu misbruik in de kerk wekelijks nieuws is? Wat maakt het nog uit nu, bijvoorbeeld, de nieuwe Belgische kardinaal Léonard (Trouw, 23 december), die de opvolger is van de ik-wist-het-wel-maar-ik-deed-niks-kardinaal Danneels, zegt dat het seksueel misbruik niet aan de kerk ligt, maar aan individuen?

Zoveel mensen als ik, niet ernstig getraumatiseerd maar toch effe misbruikt, kunnen hun herinneringen dan maar beter opzouten, nu de kerk ’niets te verwijten’ valt omdat zij kennelijk niet uit individuen bestaat.

Alleen nog dit, met lezers te delen: bij al die ellendeberichten verschijnen altijd weer de beelden, waar ook een post-katholiek nog gevoelig voor is. Afbeeldingen van die vertrouwde, gebrandschilderde heiligen: de goede Sint Antonius voor verloren zaken, de trouwe echtgenoot Sint Joseph beschermer van de Heilige Maagd, de edelmoedige Sint Martinus, patroon van de bedelaars.

Kortom: dat hele virtuele universum zweeft, zij het verbleekt, nog ergens boven mij. Een stille kloostergang, een mooie, oude kerk, een torentje: beelden, voortaan geassocieerd met misbruik, met ontwijding in plaats van contemplatie en toewijding. Geur van wierook en waskaarsen niet langer alleen maar vroom.

Valt er dan al een balans op te maken? Hoogstens voor mezelf, want het zuiveringsproces is nog lang niet uitgewerkt. En laat dat nou niet ontaarden in inquisitie door diezelfde kerk in eigen gelederen, want haar vermogen daartoe is historisch.

Laat de kerk maar door deze zoveelste fase van ontwijding gaan in een democratische omgeving met vrije media. Hopelijk wordt dan nog eens duidelijk dat de meeste priesters fatsoenlijk zijn geweest; en wordt het celibaat teruggedrongen tot zijn laatste verdedigbare verschijningsvorm: een religieuze conventie waar oudere priesters in vrijheid toe besluiten. Wie zou hen dat misgunnen? En dat het tegenwerken van voorbehoedmiddelen tenslotte internationaal in een verlichte, onkerkelijke ban wordt gedaan.