Verhalen van mannen over seksueel misbruik in hun jeugd

Brief aan mijn dader – meneer Olivier

/in , /door

                                                                                                                                                              1 oktober 2017

Beste meneer Olivier,

Je hebt misbruik van me gemaakt, misbruik met me gepleegd. Wat bezielde je om seksuele toenadering te zoeken tot een jongen van twaalf? Je hebt toen mijn vertrouwen en dat van mijn ouders rauw geschonden. Eerst heb je me gelokt door aandacht te hebben voor wie ik was. Je gaf ruimte en stimuleerde mijn jongensachtige nieuwsgierigheid, intelligentie en creativiteit. Je bood me een plek weg van de chaos thuis waar ik helemaal mezelf kon zijn, waar ik me niet hoefde aan te passen of verantwoordelijkheid hoefde te dragen. Daarmee gaf je me iets moois maar door je zonde tegen de integriteit van mij als persoon en de schending van mijn lichamelijke grenzen heb je me juist vreselijk kapot gemaakt. De onbalans en verwarring die er al was in mijn leven en denken heb je nog veel verder verduisterd en verergerd. Dit heeft diepe sporen van pijn, verdriet en onzekerheid getrokken in mijn ontwikkeling als man. Vanuit die schade heb ik op mijn beurt mensen om me heen ernstig verwond door de giftige dingen die ik gezegd en gedaan heb in wanhopige pogingen om de kwelling en de wanhoop te ontlopen. De ravage die ik daarmee heb aangericht in de levens van anderen vind ik zo moeilijk te verkroppen. Maar jij was de bron door jouw ongezonde interesse in mijn lichaam! Dat maakt me zo boos!! Het stopt hier!!!

Wat er tussen ons gebeurd is heb ik lang weggestopt, klein gemaakt en weggeredeneerd door zelf de schuld voor onze ‘transactie’ op me te nemen. Daar kom ik als volwassene op terug. Het moment dat je voor het eerst op de rand van mijn bed kwam zitten was een zeer aangrijpende gebeurtenis in het verhaal van mijn bestaan. Het werd een geheim gehuld in schuld en schaamte maar ik zie nu dat het jouw geheim en jouw schuld en jouw schaamte waren. Ik heb erover verteld en geschreven, het is openbaar. In dat moment heeft de spanning me gegrepen en ben ik bevroren. Mijn wil werd weg gedrukt en ik trok me terug uit mezelf omdat ik in doodsangst niet wist wat ik moest doen. Mijn “ik wil dit niet” in gedachten had geen invloed, het gebeurde toch. De onmacht en shock uit dat moment kluwde samen in een bal van pijn, verwarring en angst die ik uit zelfbescherming alleen maar diep weg kon stoppen. Jij kwam als dader daarmee bij me binnen als machtige stoorzender in mijn persoonlijkheid, hoofd en hart raakten gescheiden, echt voelen kon ik niet meer. Delen van mij bleven kind en stopten met ontwikkelen, wachtend op een redder, een oplossing, een uitkomst die steeds maar niet kwam. Ik werd losgetrokken van mijn oorsprong, ontworteld uit mijn familie achter een ijzeren gordijn van het geheim. In mijn denken kwam ik steeds de door jou geplante dilemma’s tegen, wat me vertwijfelde en me eindeloos met mezelf in discussies bracht, steeds maar kringetjes draaiend ergens ver weg in het duister, ver van waar het echte leven zich afspeelde. Ik werd daardoor een toeschouwer, niet zichtbaar, vaag, een buitenstaander in mijn eigen leven. Mijn lichaam was niet langer mijn veilige thuis, ik nam er te pas en te onpas afstand van en vluchtte in mijn hoofd in stresssituaties, mijn agressie was gebroken en ik schoot bij conflicten snel in de misbruikstand, ik paste me aan. Tegelijk had ik een diepe onvervulde behoefte om gezien, erkend en gered te worden die ik uitte vanuit een afhankelijke slachtofferrol omdat ik te mank was om dit op een volwassen manier te doen. De zwarte gaten in mijn denken zogen alle energie uit me weg, de instabiliteit die de emotionele ballast veroorzaakte maakte me moedeloos. De zwaarmoedigheid als gevolg van het gevoel dat ik iets verloren was dat nooit meer terug zou komen was een zwarte sluier die ik overal met me meedroeg, die mijn leven ontnam van alle kleur en smaak, ik verlangde naar de dood. Zo strompelde ik het volwassen leven binnen als gewond kind die met allerlei maskers de schijn ophield. Ver weg van het bereiken van de mogelijkheden die mijn talenten me boden. Sportief geen winnaar, op het werk niet zichtbaar, in relaties onzeker en te vaak afwezig.

Tegelijkertijd woekerde je seksuele imprint als onkruid in mijn eigen nog pas net ontluikende seksualiteit. Seksuele energie bij een volwassene is zo krachtig dat die van alles losmaakte bij mij als kind. Het was al te vroeg wakker geschud door een potloodventer maar jij droeg daar nog aan bij door het ook te introduceren in onze relatie en vervormde zo voor mij onbewust het beeld over hoe dat hoort te gaan tussen mensen. Je bracht daarmee tweestrijd in mijn seksualiteit, mijn eigen gezonde ontwikkeling tegen de indringer. Mijn eigen diepe authentiek verlangen naar heling en de onstuimige besmette seksuele dwang van jou als dader in mij culmineerden samen in herhalingsdrang op seksueel gebied. Aan een kant bedoeld om tegemoet te komen aan de tiran in mij, aan de andere kant met de hoop om mezelf terug te vinden in de seks, de plek waar ik mezelf was kwijtgeraakt. Het trauma toonde zich in eindeloos masturberen en partiële herhalingen als slachtoffer, dader of getuige. Mijn seksualiteit is door jou dus besmet met onmacht, angst en spanning. Ik ben daarin nooit helemaal man geworden maar altijd deels een ontredderd kind gebleven.

Vanuit een diep weggestopte herinnering hebben jouw daden alle aspecten van mijn leven dus aangetast en beschadigd, als brandnetels die overal opdoken in de tuin van mijn hart. Na het openbaar maken van de gebeurtenis en het vernietigen van het geheim is het nu ook tijd om af te rekenen met alle banden waarmee ik aan jou gebonden zit door de ervaring die we tegen mijn zin met elkaar deelden.

In het moment heb je mijn macht afgenomen, ik werd een slachtoffer in hulpeloze, ontredderde staat door de verlammende angst die me greep. Tijdens deze schokkende gebeurtenis brak mijn wil en dat is een patroon geworden in mijn leven. Maar nu ben ik als volwassene meester over mijn angst voor jou. Ik bescherm de jongen in mij die jij tot doodsangst hebt gebracht. Je kunt hem niet meer raken met je tentakels van angst en onmacht. Hij is veilig in mijn armen. Ik kan weer contact maken met mijn oorsprong, mijn ja en nee weer vrijelijk gebruiken en daardoor kunnen achtergebleven kindsdelen nu ook volwassen worden en mannelijkheid ontwikkelen. Ik heb daarvoor geen erkenning of aandacht van anderen nodig maar erken en vervul de sluimerende behoeftes uit mijn jeugd als volwassene zodat ik onbelast op zoek kan naar vervulling van mijn volwassen behoeftes in relatie met mijn vrouw, familie en vrienden. Ik doe daarmee afstand van de onmacht die jij in mij zaaide en ga in mijn eigen macht staan. Ik breek het door jou gebouwde bolwerk in mijn denken tot de grond toe af. De gevolgen van jouw misdaad hebben zo geen invloed meer op mijn heden. Daarmee is jouw macht als dader over mij onherroepelijk verbroken! Mijn wil en eigenheid zullen groeien en bloeien.

Ik neem ook afscheid van alle ziekmakende aspecten van onze seksuele relatie. Jouw seksuele imprint krijg je terug en ook de vreemde, vijandige elementen die jij in mijn seksualiteit implanteerde zal ik uitrukken en verbranden. Ik breek met jou en jouw rol in mijn seksuele identiteit en beleving. Ik breng mijn seksualiteit vervolgens in het stralend licht van de liefde van Jezus volgens zijn oorspronkelijke plan met mijn mannelijkheid. Zijn zegen neem ik aan als vruchtbare regen die dit terrein in mijn leven tot wasdom zal brengen.

Door jouw daden die samenvloeiden in mijn geheim dat gepaard ging met schuld en schaamte ben ik alleen komen te staan. Eenzaam te midden van vrienden en familie, een verlorene, een afgewezene, een onbegrepene. De verbinding gesaboteerd, vluchtend in mijn hoofd maar ook vals om me heen klauwend vanuit de pijn van een diep tekort aan koestering en bevestiging. Ik geef je de verantwoording terug over het geheim dat je me mij creëerde. Ik maak me bij deze vrij om te zeggen wat ik wil en waar ik wil over het seksueel misbruik dat jij met mij pleegde. Door wat jij met mij deed ben je tussen mij en mijn familie gekomen en tussen mij en mijn vader en moeder. Met het doorbreken van het geheim keer ik terug in mijn eigen familie.

Jij was mijn voorbeeld hoe je een man kon zijn. Ik heb gekeken hoe je deed en heb je nagedaan. Door jouw seksuele imprint heb je mij in de war gebracht. Je hebt daardoor je voorbeeldrol verziekt en bij deze ook verloren. Al het waardevolle dat ik aangenomen heb is nu van mij en niet meer van jou. Wat ik afwijs, plakt aan jou. Mijn identiteit en daarmee mannelijkheid en seksualiteit bestaat in Christus en mag vrucht dragen onder zijn zegen. Gelouterd! Dat wat leeft zal nooit sterven maar dat wat dood is zal volledig weggebrand worden.

Je droeg een groot probleem in je. Dat maakte dat je seksuele toenadering zocht tot een kind. Dat kind was ik. Je hebt mijn onschuld tot je genomen en mij belast met je eigen geschonden zijn. Ik heb dat heel lang in mij gedragen en dat heeft mijn leven vergiftigd. Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen probleem en zorg dat dat geheeld wordt. Jouw probleem geef ik aan je terug, ik wil er niets meer mee te maken hebben! Ik wens je het beste ermee, zoek hulp ofzo.

Ik heb van je gehouden en voelde me verbonden met je. Jouw seksualiteit heeft mij van je verwijderd en de voor mij belangrijke band die we hadden sterk vertroebeld. Ik wil me niet meer bezighouden met de verwarring die jouw dubbelrol mij heeft gegeven. Ik ontvang de goede uitingen van liefde die jij me hebt gegeven en sluit die in mijn hart. Maar ik neem afscheid van onze relatie. Vaarwel!

Daarmee is alles benoemd en heb ik alles begrepen. Ik verwacht niets meer van je en laat je los. Daar hoort ook bij dat ik je met heel mijn hart en heel mijn verstand vergeef voor wat je mij hebt aangedaan. Wat begon als wilsbesluit is nu doorvoeld en doorleeft, ik vergeef je voor wat je in mijn leven hebt aangericht. Ik heb je de deur gewezen, jouw invloed op mijn leven stopt nu.

In vrijheid ga ik door naar een nieuw volgend hoofdstuk in mijn bestaan. Vol goede moed en in vrede. Ik accepteer dat misbruik is voorgevallen in mijn jeugd en dat dat grote gevolgen heeft gehad in mijn leven en dat van degenen die dicht bij me stonden. Nu is het tijd om de geleerde lessen te gebruiken om herstel en levenskracht te brengen in mijn eigen doen en denken en dat van zoveel mogelijk anderen door op een evenwichtige en volwassen manier om te gaan met de tekorten en verwondingen die ik tegenkom in mijn hart of dat van mensen om me heen. Om zo een kanaal van Gods liefde te kunnen zijn.

Met levendige groet,

Bas

De gevolgen draag ik in mij

/7 Reacties/in /door

23-04-2018
Lang getwijfeld, lang nagedacht en lang gewacht. Vandaag komt aan dat alles een einde, net als dat er op een dag een eind kwam aan het 12 jaar durende, dagelijkse en constante gevecht dat jij mij gaf. Toen jullie uit elkaar gingen (mama en jij) had ik jullie ruzies echt wel gehoord, het geschreeuw, het gestamp en alles wat erbij kwam kijken. Kinderlijk als ik was dacht ik aan dingen als, je maakt de eekhoorntjes bang die onder de caravan zaten als we op de camping stonden. Op een gegeven moment nadat mama mij meerdere malen had weggenomen, bij jou uit de buurt, naar vakantieparken om daar vervolgens even te blijven en weer terug te keren en nadat jij haar had geprobeerd aan te randen midden in de nacht is ze van de hak op de tak weggegaan, ik bleef achter bij iemand die ik nauwelijks kende want in de tijd dat jullie nog samen waren was er ook weinig aandacht voor mij vanuit jou. Het enige wat jij stelde waren de regels, en die waren er genoeg.

Ik was altijd als enige gehecht geweest aan mijn moeder, en die was toen dus ineens weg. Verdwaasd, eenzaam en afgewezen bleef ik achter toen ik de volgende ochtend de ontdekking deed die alles veranderde, mama was weg, waarheen dat wilde je niet zeggen net als de waarom. Slechts 5 jaar oud was ik toentertijd.
Ik zocht veel affectie bij je, heb altijd geprobeerd bij je te komen zitten, maar dat mocht niet. Je duwde me altijd weg en zei dingen als: “Nee, nu niet of Ik heb het warm, ga weg!” ik kan me geen enkele keer herinneren dat wij gezellig samen knuffelend op de bank zaten of dat wij überhaupt iets gezelligs samen deden. Toen was het nog onschuldig, maar je werd steeds handtastelijker er kwamen rare spelletjes en ik moest ineens naakt bij je in bed slapen. Alles wat ik deed was fout, dat zei je ook. Je vernederde me met je woorden, je handen sloegen en vernederde me elke dag weer. Ongelofelijk hoe verdrietig en eenzaam ik me elke dag voelde, maar als je boos op me was kreeg ik wel je aandacht, het is in ieder geval een vorm van aandacht.
Zelfs de dagen die zo gezellig moesten zijn wist jij tot iets negatiefs te maken, jaren heb ik kerstmis en mijn verjaardag gevierd op mijn kamer met mijn knuffels om een klein boompje met lichtjes heen. Er was niks te vieren aan, ik huilde constant. Alleen, verlaten en gekwetst.

Op school ging het niet goed, jij zei mij dat het aan mij lag net als school, dat het niks met mij zou worden als ik zo doorging. Ergens had je vast gelijk want het is daarna ook niks met mij geworden, hoe hard ik dat ook probeer. Naast dat jij handtastelijk was, straalde ik schijnbaar een soort zwakte uit want er was nog iemand die mij ging gebruiken in seksuele zin, een jongen van school die slechts 2 jaar ouder was wist mij onder zulke druk te zetten om hem oraal te bevredigen dat ik op een gegeven moment daaronder brak en ik daarin meeging. Het bewijs werd voor mij steeds groter dat er niemand in deze grote boze wereld te vertrouwen was. Ik was toen pas 8 jaar oud.

Uiteindelijk had je mij zo ver gedreven dat ik geen andere uitweg meer zag, dan hoe bang ook, weg te lopen, ik zou toch niet gemist worden. Ik werd opgevangen door een familielid en de volgende dag gingen we op gesprek, weer gaf je mij de schuld, ik was het vervelende kind, ik luisterde niet, nee het lag zeker niet aan jullie. Ik was de boosdoener van dit alles, ik riep alles op mij af. Jij wist alles zo goed geheim te houden dat ik het die mensen ook eigenlijk niet kwalijk kan nemen, jij bent de beste leugenaar en manipulator die ik helaas ooit ben tegen gekomen.

Als 11 jarige waren de enige gedachte die ik had, dat ik dood wilden, dat ik er klaar mee was. Ik heb zo vaak naar mijn lamp aan het plafond staan staren en dan staan fantaseren over hoe ik mijzelf daaraan kon ophangen, ik heb zelfs een keer een mes op mijn pols gezet, gespeeld met de dood. Maar weer faalde ik, te bang dat ik was voor een pijnlijke dood. De dood zelf boeide mij niet, maar pijn had ik al zoveel, ik durfde geen extra pijn te voelen als ik tot mijn einde zou komen.

Het misbruik, slaan, gescheld en vernederen heeft gemaakt dat ik nu, zoveel jaar en foute keuzes in mijn leven later, nog steeds diep in mijn hart niet meer wil leven. Het is voor mij niet leuk meer.
Ik vertrouw niemand, kan geen band met mensen aangaan, ben psychisch in de war met mijzelf en wat ik nou eigenlijk voel en het vervelende daaraan is dat ik mij bij niemand bloot durf te geven, want jij hebt mij laten zien dat niemand te vertrouwen is. Ik bespreek dit soort dingen ook met mijn psycholoog, maar we komen helaas nergens. In gesprekken met anderen ben ik apathisch terwijl, als ik alleen ben ik huil en mij zo eenzaam en anders voel, ik zit in een vicieuze cirkel gevangen, een cirkel waarin jij en anderen een grote rol hebben gespeeld en nog steeds spelen.

Wat mij nog het meeste raakt is dat niemand zich om mij heeft bekommerd, niemand die vroeg hoe het met mij ging in die tijd. Ik gaf zoveel signalen af maar niemand reageerde erop, en als men dan reageerde dan werd er naar mij gewezen. Als iemand toch eens het gesprek met mij was aangegaan over hoe het echt thuis ging…. Misschien had de schade dan beperkt kunnen blijven.

Elke dag sta ik op, vecht ik een dag en ga dan weer slapen, voor hoelang ik dat volhoudt dat weet ik niet. Maar dat ik de gevolgen van jouw daden en die van anderen elke dag bij mij draag, ja, dat weet ik zeker.

Brief aan mijn overleden leraar

/11 Reacties/in , , /door

Brief aan mijn overleden leraar

Spreekrecht
Na ruim vierenveertig jaar maak ik gebruik van mijn spreekrecht. Ik heb eigenlijk altijd het recht gehad maar nooit het recht genomen om er gebruik van te maken. Angst en schaamte hebben mij daarvan weerhouden om ook maar iets te vertellen wat er op school en bij u thuis allemaal gebeurde.

Die angst werd er door u wel ingepeperd. Want wat daar allemaal gebeurde was net zo goed mijn schuld, en wie zou mij nou geloven?

Ik liet toch steeds weer blijken dat ik het prettig vond. Ik was degene die er steeds weer een erectie van kreeg, ik was het die klaarkwam. Steeds werd dat maar door u benadrukt….. dat ik er van genoot.

En ik ben daar ook in gaan geloven dat het allemaal aan mij lag. Ik gaf de aanleiding,….. ik genoot er van,….. ik had nooit geprobeerd om u te tegen te houden.

Schuldgevoel
Dat schuldgevoel wat u mij toen heeft aangepraat heeft mij meer dan vierenveertig jaar achtervolgt.
Ik heb daar erg veel last van gehad en nog steeds word ik met het misbruik geconfronteerd.

Het is niet alleen het schooljaar dat u mij misbruikte. Maar ook die tijd daarna heb ik het er erg moeilijk mee gehad om me staande te houden. U heeft iets van me afgenomen. Iets waardevols, iets kwetsbaars, iets intiems. Wat een mooie ervaring had moeten worden is gemaakt tot iets smerigs. Waar ik tot op de dag van vandaag nog last van heb.

Wat u toen heeft afgenomen, de puurheid, de onschuld en onbevangenheid dat heb ik nooit meer teruggekregen.

Er werd in dat jaar iets kapot gemaakt dat niet meer te repareren is. U moet volgens mij goed geweten hebben wat voor impact het op mijn leven heeft gehad. En dan nog niet eens alleen mijn leven. Mijn ouders hebben het er ook erg moeilijk mee gehad. Die wisten namelijk van niets. Ik heb ze het nooit durven vertellen. Die hebben mij daardoor ook vaak niet begrepen. Een onhandelbare puber, die niet goed in zijn vel zat. Maar wat de ware rede was… waarom ik niet goed in mijn vel zat…. heb ik ze nooit durven vertellen . Ik heb heel wat dokters, psychiaters en psychologen afgelopen met mijn ouders en ik heb 6 weken in het ziekenhuis gelegen om dat ik het allemaal niet meer kon handelen. Maar door wie zijn schuld!? Een leraar nota bene. Iemand die mij iets bij had moeten brengen….. maar niet op seksueel gebied.

Voorlichting misschien, maar daar had het dan bij moeten blijven.

Maar u ging grenzen over. Vele grenzen. Grenzen die voor een dertienjarige jongen niet te begrijpen zijn. En dat heeft u geweten. U moet dat geweten hebben. U moet geweten hebben wat voor schade het aanricht. Uw eigen frustraties op een puber botvieren. U moet geweten hebben wat dat voor impact op mij zou hebben.

U heeft altijd geprobeerd…….en met succes….. om mij te laten geloven dat ik de schuldige was. vierenveertigjaar heb ik dat ook nog eens bij me zelf erin lopen peperen. Ik heb jaren niet anders kunnen denken. Niet anders durven denken. Het taboe dat op seks ruste werd door u nog eens extra gevoed. Ik, die seks had met een leraar en die…. zoals u zei, er ook nog eens van genoot om seks te hebben. Een jongen die seks heeft met een man…. een leraar, en ik die nooit in opstand was gekomen. Met zoiets kon en durfde ik niet meer naar buiten te komen. Zoiets kon ik ook maar beter voor me houden. Wat ik dus ook al die jaren heb gedaan.

Maar het heeft liggen rotten, tot het niet meer te harden was. Maar dat heeft vreselijk lang geduurd. Ik heb ook nooit begrepen waarom u na dat jaar totaal niet meer naar mij omkeek.

In mijn beleving was er iets speciaals ontstaan. Maar toen het nieuwe schooljaar weer begon, heeft u mij volledig genegeerd. Waarom?

Weet u nog dat ik in de zomervakantie verschillende keren bij u thuis moest komen,………ik in ieder geval wel, zelfs nog een paar dagen voordat de school weer begon ben ik nog een keer bij u in bed gekropen. Toen heeft u niets laten merken dat er iets aan de hand was. We hadden gewoon seks zoals altijd. Maar een paar dagen later toen de school na de vakantie weer begon werd ik door u totaal genegeerd. Ik heb heel lang gedacht dat we een soort van “vriendschap” hadden. Een verboden “vriendschap” wel te verstaan, maar het voelde wel als iets speciaals. Dat heeft u….. door mij te manipuleren, op een hele slinkse manier in ieder geval laten denken. Door altijd te zorgen dat ik heel erg opgewonden raakte. Door heel vaak aardig tegen mij te doen. Door de extra aandacht, de pilsjes en sigaretten die ik kreeg als ik bij u thuis was. Door dat u een leraar was waar ik tegen op keek, iemand die in die tijd nog aanzien en gezag had. Door mij het gevoel te geven dat ik de enige jongen was die ú aardig vond. Maar u kon óók ineens heel kwaad worden. Dat deed u om mij te intimideren zodat ik toch zeker mijn mond zou houden. Maar dan in eens is dat afgelopen, na dat schooljaar zag u me niet meer staan. Waarom?

Er was iets veranderd. U probeerde mij zoveel mogelijk te negeren. Steeds als ik u aankeek, keek u een andere kant op en deed u net of u mij niet zag. Ik kan daar nu alleen nog maar over speculeren over het waarom. Waren er andere leraren achter gekomen, en moest het toen in de doofpot? Had u een ander slachtoffer gevonden? Wat ik betwijfel, want vanaf de eerste dag van het nieuwe schooljaar heeft u niet meer naar mij omgekeken.

Na alles wat er was gebeurd was het ineens afgelopen.

U bent wel gewoon les aan mij blijven geven, maar zelfs in de klas probeerde u mij te ontlopen. Ik heb met u een keer flinke ruzie gehad in de klas. Ik kwam een keer te laat in de les. In die tijd had ik erg veel last van hyperventilatie (raar hė) en daarom was ik wat later. Ik kreeg een enorme uitbrander. Ik weet niet meer wat ik toen gezegd heb maar u gooide toen een asbak naar mijn hoofd. Die ik weer naar uw hoofd teruggooide. Ik werd de klas uitgestuurd. Hoe bizar mijn schooltijd is geweest……nou die was dus echt bizar……!

U moet geweten hebben wat het allemaal teweeg heeft gebracht. Dat kan niet anders.

Wat u bij mij teweeg heeft gebracht is onbeschrijfelijk. Vierenveertigjaar en nooit bent u meer uit mijn gedachten geweest. Hoe ik me in het begin staande heb moeten houden wens ik niemand toe. U heeft van mijn verwarring misbruik gemaakt en hoe. De aller….. allereerste keer dat u uw handen niet thuis kon houden zal ik nooit maar dan ook nooit meer vergeten. Toen uw hand in mijn kruis greep. Hoe ik daar enorm van schrok, dat ik het bloed uit mijn aders voelde stromen, de grond onder me weg voelde slaan en dat ik me niet meer durfde te bewegen, ik verstijfde totaal…….. ik kon en durfde me niet eens meer te verroeren. Dat ik opgewonden raakte en een erectie kreeg dat heeft mij toen helemaal uit het veld geslagen. Steeds raakte ik opgewonden door de seksuele handelingen die u bij mij deed. Waar u dus telkens weer misbruik van wist te maken. Vanaf dat eerste moment wist u dat ik het perfecte slachtoffer voor u was.

U heeft alles met me kunnen doen. Wetende dat ik geen gevaar voor u was, wetende dat ik het niet durfde om het openbaar te maken zodat u ontdekt zou worden. U heeft verwarring gezaaid en ik kon het alleen maar oogsten.

Verwarring
Verwarring oogsten heb ik dus erg lang gedaan. Niet weten wat ik met het misbruik moest aanvangen.
U heeft steeds geroepen dat ik een homo was. Dat heeft u geroepen om mij maar onzeker te maken. Weer die verwarring. Dat ik een erectie kreeg, weer die verwarring. Dat u er steeds voor zorgde dat ik klaarkwam, weer die verwarring. Dat ik het op die momenten lekker vond, weer die verwarring. Dat u mijn ouders in zou lichten als ik niet deed wat u wilde, weer die verwarring. Soms erg agressief en dan weer alsof we vrienden waren. En dat alles om mij te dwingen tot seksuele handelingen die ik niet wilde, maar uiteindelijk toch weer deed, weer die verwarring.

Ik heb het ook steeds geloofd.
Wat maak je dan kapot bij iemand? Veel, heel veel. Zoveel dat ik uit het leven wilde stappen. Dat er geen andere uitweg meer is. Ik een puber die net zijn eigen lijf aan het ontdekken was. Hoe kwetsbaar kan je dan zijn. En u heeft dat geweten, u heeft daar misbruik van gemaakt. U bent grenzen over gegaan die u nooit over had mogen gaan. Hoe hard ik heb moeten vechten om het misbruik een plek te geven is onbeschrijfelijk. Waar ik al niet mee geworsteld heb (en nog steeds).

Op de eerste plaats de seks die we hadden gehad. Een diep spoor heeft achter gelaten. Hoe ga je daar als dertien- veertienjarige mee om? Ik had mijn vader zelfs nog nooit naakt gezien. De eerste volwassen piemel die ik zag was van u…..,in erectie. Dat ik die in mijn mond moest nemen. Toen u klaarkwam, de sperma die ik op mijn gezicht voelde. Dat ik ook anaal ben verkracht, de pijn. De smerigheid. De ontlasting die ik dan rook, de sperma die je tussen je billen uit voelt lopen. Ik gruw nu nog steeds als ik mijn eigen sperma op mijn huid voel. Maar ook…. dat als we seks hadden gehad ….dat we dan samen onder de douche gingen. Dat u mij dan helemaal in zeepte en mij dan weer bevredigde. Dat u dan aardig en zorgzaam was. Het heeft een onuitwisbare indruk achter gelaten. Zoveel dat ik nog steeds moeite heb met seks. Er werd door u gedreigd dat als ik het zou vertellen dat u mij voor rot zou slaan en al mijn botten in mijn lijf zou breken, u wist me wel te vinden als ik ooit mijn mond open zou doen. Ik kon en durfde het tegen niemand te vertellen, ik was bang en ik schaamde me…. dus ik moest maar zien hoe ik daar mee dealde. Het heeft bij mij voor wat kronkels gezorgd. Kronkels die het nu dus…na al die jaren nog steeds moeilijk maken om daar op een gewone normale manier mee om te kunnen gaan. Het totaal negeren van iemand waar je zoiets intiems mee had. Het enorme geheim wat we samen deelden. Ik voelde me afgewezen en gebruikt. Nooit heeft u het er met mij nog over gehad, u deed net of het nooit was gebeurd. Mijn leven stond op zijn kop. Ik wist haast niet hoe ik verder moest. Ik kon bij niemand terecht.

De zoektocht naar mijn geaardheid.
De zoektocht naar mijn geaardheid. Het is een grote traumatische ervaring geworden. Ik twijfelde aan mijn geaardheid. Ik had geprobeerd om die te ontdekken maar dat deed ik op foute plekken en bij foute mannen. Mijn hormonen gierden door mijn lijf. Ik heb heel lang gedacht dat ik homo was, maar een relatie aan gaan met een jongen durfde ik niet. Terwijl mijn lijf om liefde en genegenheid schreeuwde. Mijn seksuele gevoelens, werden op de verkeerde manier bevredigd. Het voelde nooit goed. Ik ging me er zelfs veel slechter door voelen. Het ging in die tijd heel slecht met me. Ik was mijn identiteit helemaal kwijt. Ik wist gewoon niet meer wie ik was. Ik had een identiteit aangemeten die u mij had aangepraat. In die periode heb ik ook een paar keer een zelfmoord poging gedaan. De frustraties op seksueel gebied liepen steeds hoger op, en thuis werd het er ook steeds moeilijker. Op de helft van mijn laatste schooljaar heb ik 6 weken in het ziekenhuis gelegen omdat niemand meer wist wat ze met me aan moesten vangen en ik wist het niet meer te handelen. Jaren en jaren heb ik geprobeerd om mijn gevoelens weg te stopen. Bang om weer gekwetst te worden. Ik was zo onzeker over me zelf. Die onzekerheid die u had gecreëerd door steeds maar te roepen dat ik anders was. En die onzekerheid was ook veroorzaakt door die verwarrende erecties die ik steeds had gekregen. Maar ook…. dat ik het op de een of andere manier….. ook erg spannend vond en waar ik me dan achteraf weer schuldig over voelde. Daar heeft u dus feilloos misbruik van weten te maken. Een jongen van dertien die nog onzeker over zijn lijf was en net zijn eigen seksualiteit aan het ontdekken was. Seks, het is beladen. Wat ik al gezegd heb…. wat iets moois had moeten zijn werd iets smerigs.

Achtergrond
Toch heb ik iets van mijn leven kunnen maken. Wel altijd met u op de achtergrond. De laatste jaren kwam u weer steeds meer op de voorgrond maar ik wil u weer naar de achtergrond hebben. Ik weet dat ik nooit meer van u af zal komen maar een plekje op de achtergrond moet voldoende zijn. U mag niet meer zo’n groot deel uitmaken van mijn leven. Ondanks dit alles ben ik op mijn pad toch een hele lieve vrouw tegengekomen. Ik ben met haar getrouwd, al ruim 25 jaar, en mijn vrouw die is nu na jaren van het verzwijgen over het misbruik, op de hoogte van wat er allemaal heeft afgespeeld. Maar voordat zij dat wist heeft ze me vaak ook niet begrepen. De vele nachtmerries die ik heb gehad toen ik met haar een relatie aanging. Het was net of u mij daar van wilde weerhouden. En de vele nachtmerries die ik nog steeds heb. De problemen die ik op seksueel gebied had en nog heb. Gelukkig heb ik een vrouw die daar niet zo mee bezig was en is, zij stelt me gerust als het weer eens niet lukt…. als u zich op die momenten weer aan mij opdringt.

De angst toen mijn vrouw zwanger was en dat het misschien een jongetje zou zijn, heeft mij nachten wakker gehouden. Ik hoopte zó op een meisje. Ik was bang dat ik net als u de fout in zou gaan. Het is een jongetje geworden maar ik heb gelukkig nooit die fout bij mijn zoon gemaakt.

Maar hoe erg is het om daar bang voor te moeten zijn. Moeite hebben met het knuffelen van je baby. Zeker niet te intiem zijn met je kind. De puzzelstukjes vallen nu voor haar op zijn plaats.

Mijn vrouw heeft me de afgelopen jaren erg gesteund toen u weer steeds meer op de voorgrond kwam en ik problemen kreeg om het allemaal weer te handelen. Voor mij gevoel was ik weer helemaal terug bij af. Wat me ook weer erg veel energie heeft gekost om uit dat dal te klimmen. Ik heb voor de zoveelste keer weer hulp moeten zoeken bij een psycholoog, maar mede met hulp van haar is het gelukt om uit dat dal te klimmen.

Ik wil mijn vrouw graag liefhebben zoals je lief zou moeten hebben, maar zoals ik al heb gezegd er is iets intiems en kwetsbaars kapot gemaakt.

Ik heb veel moeite met een “normaal” seksleven. U blijft daar altijd een negatieve rol in spelen. Veertien was ik toen en nu ben ik zevenenvijftig. Kunt u na gaan wat u allemaal teweeg heeft gebracht.

Helaas kan ik het niet meer rechtstreeks tegen u zeggen. Er zijn vele jaren verstreken. Ik vraag me nog weleens af of u ook nog zoveel aan mij gedacht heeft en op wat voor manier. Als een lustobject, of als mens?

Ik zal het nooit te weten komen.
Ik zal het nooit te weten komen. Maar ik wil het stuk verleden wat u zo beladen heeft gemaakt laten rusten zodat ik weer verder kan met mijn leven. U bent het niet waard om zo op de voorgrond te staan. Daar heb ik iemand voor gevonden die dat echt verdient, iemand die van mij houdt zoals ik ben. Iemand die me ziet als mens met gevoel en emotie. Niet zoals u heeft gedaan, mij zien als een ordinaire opblaaspop waar je overal je lul in mag steken. Een leraar nota bene die toch zeker beter had moeten weten dat ik niet bedoeld was om daar keer op keer je eigen seksuele frustraties maar op bot te vieren.

Als
Doordat u uw handen niet thuis kon houden heeft u mijn leven wel een hele ander wending gegeven. Een wending waar ik niet voor gekozen heb. Als u uw handen had thuis gehouden, dan was mijn schooltijd niet zo’n hel geweest. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik een leven gehad waar ik niet zo’n moeite had hoeven doen om me daarin staande te houden. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik niet het gevoel gekend dat je steeds aan het overleven bent. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik geen zelfmoord pogingen gedaan. Als u uw handen had thuis gehouden, dan was ik in die tijd niet zoveel gaan drinken en was ik voor mijn ouders niet zo’n moeilijk kind geweest. Als u uw handen had thuis gehouden dan had ik een heel andere band met mijn ouders gehad. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik nooit een brief aan mijn overleden ouders hoeven schrijven om mijn spijt te betuigen dat ik niet eerlijk tegen ze ben geweest. Als u uw handen had thuis gehouden, dan was ik niet zo onzeker over me zelf geweest. Als u uw handen had thuis gehouden dan was ik een andere man en vader geweest. Als u uw handen had thuis gehouden, dan was ik niet op afgelegen plekken op zoek gegaan naar seks. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik nooit nachtmerries hoeven te herschrijven omdat u mij nog steeds nachten wakker houdt. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik een pubertijd doorlopen die normaal was geweest, met de normale ups en downs die daarbij horen. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik geen flash-backs meer gehad. Als u uw handen had thuis gehouden, dan had ik een leven gehad zonder twee gezichten. Als u uw handen had thuis gehouden dan had ik nu niet zo’n moeite gehad met seks.

Maar uw eigen gevoelens waren zoveel belangrijker dan die van mij.

Eigenlijk bent u gewoon een grote mislukkeling. U heeft alles verloochend waar u voor stond . Een frater die er toch een andere levensbeschouwing op na zou moeten houden en dan ook nog het vak leraar uitoefenen. Een leraar zou toch iemand moeten zijn die graag kinderen bijstaat in hun ontwikkeling, in een gezonde ontwikkeling wel te verstaan. U heeft géén van die doelstellingen waar kunnen maken. U heeft alleen maar aan u zelf gedacht. Al uw macht misbruiken die u in die tijd had… misbruiken op een onschuldige jongen. Zodat uw eigen seksuele behoeftes bevredigd werden.

Ik hoop van harte dat waar u zogenaamd als frater voor stond, naastenliefde, barmhartigheid en broederschap…… dat u zich bij GOD heeft moeten verantwoorden. U hoeft van mij niet te branden in de hel, daar beslist God over. Maar ik zou het wel fijn vinden als God u in elke vezel van uw lichaam zou kunnen laten voelen hoe dat ik mij toen heel, heel vaak gevoeld heb en waar ik nog steeds last van heb. De angst, de pijn, het verdriet, al die verwarrende emoties, je zelf zó haten, die onmacht, frustraties op seksueel gebied en ga zo maar door…….. dan vind ik dat al genoeg. U heeft toen voor mij een hel gecreëerd. En naar die hel mag u dan hopelijk nu zelf afdalen.

Ik hoop dat er een GOD bestaat, u heeft daar in ieder geval nóóit in geloofd.

 

Geheugen

/5 Reacties/in , /door

Wat is m’n geheugen waard? Iedereen die zich seksueel misbruik als kind beleefd is gaan herinneren en geen enkele getuige heeft zal dit herkennen: er blijft altijd twijfel. Gister bekeek ik allerlei kleine souvenirs uit mijn eigen kindertijd. Schriftjes waarin ik heb leren schrijven, zelfs werkjes uit m’n kleuterschooltijd. Mijn vader hield een dagboek bij voor mij. Daarin schreef hij ongeveer eens in de week of twee weken een kort stukje waarin hij vertelt over wat er in ons gezin en familie en in het wereldnieuws gebeurde. Er is helemaal niets dat ik duidelijk kan linken aan de verkrachting die ik mij heel precies ging herinneren toen een lichaamsgericht werkende therapeut mij vragen was gaan stellen over wat hij aan mij zag. De therapeut was niet suggestief in zijn vragen. Er was geen suggestie nodig, het kwam allemaal vanzelf omhoog en in de loop van een half jaar werd het een gedetailleerd verhaal dat ik hier op deze website ook verteld heb. Maar enig bewijs of een getuige heb ik niet. Daarom bekruipt mij soms de wens om het allemaal weer weg te stoppen en het hele verhaal af te doen als een fantasie. Een vreemde fantasie, een soort nachtmerrie, dat wel, maar geen feiten en niet echt gebeurd. Maar ik besef tot mijn spijt dat dat niet meer kan. En eigenlijk ook nooit gekund heeft ook al heb ik het me heel lang niet herinnerd.

Trump ’t is 9 november

/6 Reacties/in , /door

Ik moet bekennen dat ik het deze morgen om half zeven ook even tot mij moest laten doordringen. Net wakker geworden pakte ik mijn tablet, het was half zeven, en ik las en zag de werkelijkheid van dat moment. Trump was op dat moment de grootste kanshebber op het presidentschap van de VS. In de uren daarna werd ik, werden we overspoeld met al dit “geweld”. Op radio/tv en social media ging het alleen maar over Trump in de VS.

Ja, “geweld”, want iedereen roept en schreeuwt moord en brand en misschien doen ze dat wel terecht; ik weet het eerlijk gezegd niet goed.

Maar wat ik op eens wel dacht… zo heftig reageren mensen niet als het gaat om misbruik.

femke-alsemgeest-operatieEn ik moest denken aan het gedicht van Femke dat ik onlangs las op Twitter. Over de operatie die zij moest ondergaan. Ik heb het gedicht hier bij geplaatst. Femke stond voor een hersteloperatie die de gevolgen van het haar aangedane misbruik moesten verlichten.
Ik was geraakt door de realiteit van dat gedicht. Geraakt omdat ik zoveel herken.
En ik deelde het in mijn social media vriendengroep.
Geen reactie, geen enkele reactie van wie dan ook…. Alleen maar heeeeeel stil zwijgen.
Een paar dagen later deelde ik dat gevoel van “niemand laat nu van zich horen” tegen een journalist die ik sprak. Ook toen was het stil… de ander tegen wie ik het vertelde wist niet wat te zeggen.

Herken je dat? Dat lot; “men” wil je verhaal niet horen.
Men wil er niet van weten…
Die woorden in dat gedicht van Femke waren heel ruw en rauw, ze schuren en prikkelen, maar ze zijn wel zo heel erg waar!
Het is plastische taal en als je zou willen dan zou je er beelden bij kunnen maken. Ik kan dat in ieder geval wel omdat ik herkenning heb in die woorden. Ook ik ken de pijn en ik loop letterlijk met de littekens aan mijn onderlichaam na de diverse anale operaties… maar ja, die zijn niet zichtbaar hé… zelfs niet in de sauna.
Dus die beelden kunnen de mensheid ontgaan.
Maar Femke gaf woorden aan die fysieke (en dus ook psychische) littekens zodat ze even, heel even maar zichtbaar werden.
Femke bedankt voor je gedicht want door jou woorden klinkt misschien heel in de verte nu ergens “moord en brand”….

 

Ps. Femke heeft een website in het leven geroepen met informatie rond waar je heen kunt als je lichamelijke beschadiging hebt ten gevolge van misbruik: http://www.beschadigdlichaam.nl/

 

 

 

Schandjongens

/13 Reacties/in , /door










Schandjongens

Ontroofd

Hebben ze jullie aanschijn
jullie jongens overmand
overwalst
door een harige vent

Je luister Gods ontnomen
al je oprechtheid en je eerlijkheid
al je onnozelheid en je zuiverheid
al je onbevangenheid en je onwetendheid
de jongen in je weggekaapt

Je laten stikken in het
stront
van hun aanschijn
hun vunzige lach
hun rotte adem
hun geilheid spat uit hun twinkelende
ogen
grotten vol onheilspellende duisternis
geheel
naar hun wil moest gebeuren
een bevel

Dan weer een flemerige
zoetgevooisde stem
die het toch goed met je meent
het
beste
met je voorheeft
vertrouwen
moest je hem
je
wegschenken
aan hem

Doen naar al zijn begeren
al zijn wensen vervullen
hij drukte je in zijn modderpoel
haalde je fierheid omlaag
je pik verschrompelde tot een rups
een terugtrekkende slak in haar hol

Hij duwde je gezicht diep in het kussen
niets meer zag je
je smekende stem deed hij smoren in het dons
en het
onvermijdelijke
gebeurde
gebeurde
toch

verpletterd
onder zijn vlezig gewicht
dan weer even op adem komend

dan die
nietaflatende
snerpende
pijn
doordringend tot in het
d
i
e
p
s
t
van je wezen

Nog veel minder begreep je ervan
je
schreeuwde
het uit
sidderde
van pijn en ontsteltenis
maar het mocht niet baten

Vernederd
werd je tot een meisje
tot een hoertje die zich overgaf

Al die onsamenhangende geluiden
je zweet vermengde zich met de zijne
zijn lijf
vastgehecht
aan de jouwe

Waarom toch
waarom toch is alles zo
zoals het nu is gebleken
moet alles wezen

Zoals het zich nu openbaart
is dit nu de
werkelijkheid
de enige waarheid
of bestaan er nog andere mogelijkheden

Met wie kan je dit delen
slechts te delen kan je het met die overmeesteraar
dat kan toch geen
eerlijk
spel wezen
een p e r t i n e n t e leugen sneeuwt de waarheid onder

Wat is echt en niet echt
een droom
en toch de werkelijkheid
ontnuchterd
door stekende pijnen overal

Je kont zo groot als een olifant
een bittere grijns omtrok je lippen
diepe ernst daalde neder in je hart
en toen
vergenoegd
kreunend gleed hij van je af
en keek niet meer naar je om
liet je liggen in al zijn drek
jouw drek
een fraai cadeautje achteraf
je wist je te redden naar het toilet

Ook onder de douche knapte je niet op
voorgoed
was je innerlijk bedorven
heel je geest aangetast tot aan het bot
het
kind
in je vermoerd

Je bleek toch niet alleen te wezen
je wilde andere lotgenoten delen in je leed
maar die haalden slechts onverschillig hun schouders op
ja
jullie geest raakte versufd na de zoveelste herhaling
een gelatenheid tot in het hier en nu
van de ene ellende in de andere
van de regen in de drup
tussen al die harige meesters
niets
in te brengen immers had je
een willoos slaafje in al zijn onderdanigheid
talloos bleken hun vunzige spelletjes
geen weerstand bood je meer tegen die snerpende zweep
waar het vuur vanaf spatte

Veel te strak hadden ze je gebonden
je tegenstribbelende spieren lam gelegd
hoelang nog laat je ons zo hangen
als gekeelde zwijnen in een slachterij
elk wachtend op zijn beurt
je besloot er maar wat van de maken
want weerstand bieden bood geen enkel soelaas
daar had je slechts jezelf mee

Die knop in je hoofd zit er toch niet voor niets
telkens weer omdraaien naar een andere stand
hun vreugde is ook
jullie
vreugde gebleken
hun genot ook de
jouwe
ja, toch hadden ze het goed met je voor
delen mocht je in al hun zaligheden
op gewiekste wijze wisten ze steeds je pijngrens te verleggen
zinderend genot
kwam er voor in de plaats
trok door al je ledematen heen
uitte zich in een krachtige explosie
hoe lang
moet je nog wachten op die volgende keer
dan zou het nog zaliger worden
maar onder je lotgenoten werd er nauwelijks nog gesproken

Tastbaar
werd die inktzwarte duisternis voor je ogen
je voelde je meer dan
ontmand
want een lieftallig meisje zul je nooit meer omklemmen
haar met al je kracht mogen bezadigen
je had immers geleerd onvoorwaardelijk te gehoorzamen
dagelijks werd je onderdrukt
met zachte of harde hand – het gebeurde
nietaflatend

Je leven hebben ze uit je weggekaapt
dat geluk met een meisje
de zegen van het ouderschap
een kinderschare om jullie beiden heen
hebben ze jullie allen aangedaan

Maar mijn Vader kon dit niet langer aanzien
deze boodschap heeft Hij naar jullie afgevaardigd
een fel oordeel zal Hij over jullie belagers doen trekken
en jullie voorgoed bevrijden uit jullie ellende
ja
het onbevangen jongensschap zal Hij in jullie herstellen
en meer dan dat
al het onmogelijke zal Hij toch mogelijk maken
overstelpend
zal Gods liefde jullie blijken
aan al je ellende zal nimmermeer gedacht worden
en Zijn Zoon zal jullie weiden als Zijn dierbare kudde
in grazige weiden zonder einde zullen jullie voor eeuwig verblijven
Zijn dauw zal op het gras gebleken zijn

Ben

/20 Reacties/in /door

Gevolgen misbruik door anderen
Zichzelf zien
In vele jongens ziet hij iets van zichzelf
zij zijn voor hem tot een obsessie geworden
alles wil hij van kinderen delen
en indien mogelijk alles voor willen doen
want hij weet wat hen ontbeert
als jongen verlangt hij altijd met een jongen samen te willen zijn
hem te willen liefkozen
een jongen is hij gebleven
niet bepaald uitgegroeid tot een man met al zijn mannelijkheid
weet zich telkens een kleine jongen tegenover wie dan ook.

Kind-zijn afgenomen
Toch werd hem het kind-zijn afgenomen
als een bloemknop te vroeg opengepeuterd
die volwassen zaken gaan hem nog geenszins aan
toch zijn ze hem opgedrongen
had slechts te happen en door te slikken
tot een pseudovolwassene gemaakt
al zijn onbevangenheid verdwenen
geschaad in het vertrouwen van mensen
mannen staan hem geenszins aan
de mens heeft hij al te snel door
ziet allerlei dingen tussen hen gebeuren
zijn sociale scherpte is enorm.

Echtheid
Alsmaar op zoek naar de echtheid en de waarheid
heimwee naar de onbevangenheid, zuiverheid en eenheid
weemoedig wil hij dat uitbeelden in eeuwigdurende naaktheid
hij gruwt van zijn eigen kleding
houdt zich zo zuiver mogelijk van troebele naturen
altijd is hij serieus
een diepe ernst trekt door hem heen.

4bennieAfkeer en verzet
Een diepe afkeer heeft hij van de maatschappij
het meest walgt hij van vrouwen
– feministische jufs die het jongens-eigene van jongens ontroven –
een wereld van de schone schijn
die dubbele moraal van alle mensen
alles barst van drogredenen en mythes, leugens en illusies
de werkelijkheid blijkt onwezenlijk te zijn
iedereen wantrouwt hij
– als de chef binnenkomt
is iedereen opeens heel ijverig
hij doet het tegenovergestelde –
hoe haat hij het ontvangen van geschenken
nooit komt dat uit een oprecht hart
ook zijn aanrander bleek nog andere jongens te hebben
verraden voelde hij zich.

Eigen schuld
Ach, het is toch helemaal niet zo erg
dat ze je genomen hebben
je beeldt je maar wat in
meegesleurd werd hij in hun bagatellisering
totdat zijn ontkenning schipbreuk leed
hij kon er niet meer omheen
moest de volle omvang van de schade onder ogen zien
zelf verantwoordelijk voelt hij zich voor al wat hem overkomen is
diepe schuldgevoelens kwamen bij hem op
vol raakte hij van zelfverwijt en zelfoordeel
geen enkele reden had hij voor zelfbeklag of zelfmedelijden
daar schiet je trouwens niets mee op
zou hij ooit zijn eigen tengels kunnen afhouden van zijn zoontje
afstandelijk moest hij van hem blijven
– maar een totaalopvoeding had hij hem gegeven
alles heeft hij hem onderwezen wat hij maar nodig had
redenen had hij daartoe meer dan voldoende
zijn God en Vader stond hem in alles bij.

Harige, zwetende mannen
Overrompeld werd hij door diepe schuld en schaamte
nooit zou hij met iets door media bekend willen worden
die weerde hij angstvallig van zich af
al zijn rechtszaken liet hij afhandelen achter gesloten deuren
hoewel hij niets verkeerds had gedaan
zo walgt hij van zijn verjaardag, viert ‘m niet
want centraal wil hij nimmer staan
zijn keel snoert in bij al die valse complimenten
welk een grote hekel heeft hij aan dat al
zijn lichaamsgeuren brengen hem in de war
wil niet gelijk worden aan al die harige en zwetende mannen
die al hun wellusten op hem botvierden
sport staat hem ook daarom heftig tegen
alles wenst hij te doen met zijn hoofd.

Waardeloos
Hij is geheel nietswaardig gebleken
voelt zich een nietsnut en een onbenul
heeft geen enkel gevoel voor eigenwaarde
nooit heeft hij het over zijn eigen ik
maar schrijft over zichzelf in de hij-vorm
slechts gewaardeerd weet hij zich door zijn misbruikers
nog even en dan zoekt hij hen weer op
de wil van de ander gaat altijd voor
hij past zich aan, is welwillend
staat altijd voor hen klaar in alle onderdanigheid
legt zich toe op het beoefenen van de gastvrijheid
– gedienstig schilderde hij dikwijls muren en plafonds van anderen –
nederig wenst hij te blijven
waarom zou hij zich belangrijk voelen
zijn God heeft hij primair gesteld, boven zichzelf
als dienstknecht wenst hij elke dag voor de Heer Jezus op te sieren
slechts op Hem kan hij zich verlaten
– ook zijn alternatief thuisonderwijs liet Hij hem gelukken

Schandjongen
Inlevend is hij naar elk ander
is voorkomend, staat altijd voor hen klaar
opkomen zal hij voor de zwakkeren
hoe voelt hij hun tekorten en pijnen
nooit wijst hij op hun fouten
want kritiek is er al genoeg
maar houdt hen altijd in hun waarde
ook als schandjongen stelt hij zich actief op
lotsverbonden weet hij zich met andere schandjongens
als het in zijn vermogen ligt – uitredden zal hij hen, een voor een
uitgespuwd door iedereen – maar geliefd door hun Vader
dat is toch het enige dat telt.

Het waarom
Als dienaar voelt hij de macht van de ander
anti-autoritair is hij in zijn optreden
hoe verafschuwt hij mannen met gezag
maar zo waren nu eenmaal de machtsstructuren in zijn tijd
een kind heeft het zelfs niet te wagen zijn mond open te doen
verkeerd te denken van een volwassene
het waarom behoorde slechts hen toe
nooit drong hij zich aan hen op
maar uiterst gevoelig werd hij daardoor voor kritiek
verplichte afspraken maken gaan hem slecht af
maar soms maken ze het werkelijk te bont
bij onrechtvaardigheid komt al zijn drift naar buiten
onberekenbaar is hij gebleken
zo wisselend in stemming, vol agressie
zich openbarend als een ware explosie

Dubbelheid
In alles blijkt zijn dubbelheid
niet willen en toch doen
lust en pijn zijn twee handen op een buik
in een roes laat hij zijn pijngrens verleggen
opdat zijn lust de walging overstemt.

 

de jongenOmkeringen
Gewend geraakt aan al die omkeringen
het natuurlijke naast het tegennatuurlijke
hetero of homo – of wellicht toch bi
volwassene en kind
is hij nu een man of een vrouw
ze hebben hem immers schaamteloos diep gepenetreerd
passief is hij bevonden, en niet actief
alles draait zich in zijn hoofd om
is hij schuldig of onschuldig
welk is de oorzaak, wat het gevolg
innerlijk verdeeld is hij gebleken
de verkrachter vertoont zich in twee gedaantes
als dienaar van God, in het zwart gekleed
– bij diens afscheid door velen op handen gedragen –
en als een naakte vent met die vreemde lichtjes in zijn ogen.

Ja is ook nee
Vertroebeld is de ja-en-nee-vraag
hij verwisselt ja met nee, en andersom
dat maakt hem zo besluiteloos
kan niet meer adequaat reageren
o zo bang om nee te zeggen
kan moeilijk praten, stamelt maar wat
zelfs een eenvoudige beslissing kan hij niet meer nemen
in de beroepskeuze haakt hij af
in zijn hoofd is een divergent denkproces gaande
hoe moet hij deze vraag interpreteren
er blijken steeds vele antwoorden mogelijk
hopeloos wordt hij van al dat denken in cirkels
het maakt hem steeds wanhopiger
dat reikt tot aan zelfmoord toe
waarom begrijpt hij niet direct wat de ander zegt
begrijpt hij ‘m steevast verkeerd.

Weg van de plek de onheils
De plek des onheils wenst hij niet meer te zien
steeds weer moest hij verhuizen
onrustig werd hij ervan
wenst vastigheid in zijn leven
zo’n behoefte aan rust en regelmaat
op gespannen voet staat hij met al die wisselvalligheden

Twee
Twee dingen tegelijk kan hij echt niet doen
dat brengt hem uit zijn concentratie
met moeite kan hij dingen regelen
een technisch klusje doet hij met de grootste moeite
het zweet breekt hem aan alle kanten uit
waarom moet hij zich dwingen in een ander denkpatroon
een hekel heeft hij om ergens naartoe te moeten
laat staan op vacantie te gaan
snel raakt hij de kluts kwijt
verward na een telefoontje
dat onnatuurlijke brengt hem in de war
de persoon wenst hij direct bij zich te zien
hem te horen, voelen, te proeven en te ruiken

Ontheemd en vervreemd
Vervreemd is hij van alles en van zichzelf
waarom leeft hij niet bij die traditionele stammetjes van weleer
waar alles nog op natuurlijke wijze verloopt
ontheemd voelt hij zich van alles
raakt afwezig en verward
verlegen komt hij over
onwezenlijk staart hij voor zich uit
is er voor een deel niet bij
anderen zien dat aan zijn vreemde gelaatsuitdrukking
hij droomt en fantaseert maar wat
loopt te piekeren en te filosoferen
als een mysticus op mystieke wijze verbonden met het hogere
naar hogere sferen vertrokken
uit zijn hoofd getreden.

Hyperalert
Hyperalert is hij op alles geworden
een schok trekt door hem heen
hevig schrikt hij voor de bel en telefoon
opnieuw ervaart hij de plotse knal van de venijnige zweep
zijn ademhaling wordt al te heftig
een diepe pijn trekt in zijn borst
nee, prik me niet
als hij zijn eigen bloed ziet
trekt het wit weg voor zijn ogen en bezwijmt

Nachtmerries
Telkens keren zijn dromen terug
alsmaar dezelfde gruwelijke thema’s
herinneringen die hij vergeten mocht doemden weer op
zijn nachtmerries houden hem de gehele dag bezig
nee, niemand mag dit weten
moet absoluut geheim gehouden worden
want zij zouden hem toch niet geloven
weerstand zou hij van hen ontvangen
in plaats van die felbegeerde liefde en begrip

portretEenzaam
Dit heeft hem getrokken in de eenzaamheid
zelfs met zijn leeftijdsgenoten is dit niet te bespreken
ze zouden in hun onbegrip hem mijden als de pest
vindingrijk werd hij in het opdissen van allerlei leugentjes om bestwil
vooral tegen zijn eigen vader en moeder
geleerd om uitstekend toneel te spelen
want het geheim moest kost wat kost geheim blijven
en waarom zou hij zich moeten rechtvaardigen
het hem aangedane onrecht leerde hij zwijgend te dragen.

Aldus raakte hij geïsoleerd van anderen
diep ingekeerd in zichzelf
als alleen op de wereld
ontberend alle begrip en liefde
verweesd raakte hij van al zijn broers en zusjes
het meest nog van zijn eigen ouders
die geen raad met hem wisten
waarom zou hij zijn probleem aan wie dan ook vertellen
want als iemand hem zou willen helpen
gewis pakt dit altijd averechts uit
autonoom leerde hij al zijn moeilijkheden zelf op te lossen
aangeboden hulp aanvaardt hij slechts met de grootste moeite
dopt zijn eigen boontjes zelf wel

Volle zalen
Heel snel vergeet hij het aangezicht van een ander
maar praat die een poosje met hem
herinnert hij heel diens karakter
het innerlijke ziet hij van hen, niet het uiterlijke
maar geen enkele aansluiting vindt hij bij anderen
een volledig ander denkpatroon hebben zij
het benauwt hem zo in volle zalen
veel geschreeuw en weinig wol
hij mijdt samenkomsten als de pest
op hun feesten is hij nimmer van de partij

Zinloos
Onverschillig is hij van alles geworden
wat voor zin heeft alles, en dit leven
gelaten laat hij alles aan zich voorbij trekken
weerstand bieden blijkt geen enkele zin
het kaas laat hij maar van zijn brood eten
futloos en krachteloos voelt hij zich
somber en dor
waarom moesten die kerels steeds weer specifiek hem uitkiezen
straalt hij dat soms uit
heeft hij soms honing aan zijn kont
de beklemmenis omvangt hem
hoe wenst hij de bevrijding
die opleiding heeft hij maar afgebroken
die lesstof boeit hem niet het minste
neerslachtig raakte hij
gemelijk, humeurig en bedroefd
geheel en al verscheurd.

Jezus
Maar het negatieve gedrag schakelde hij snel om naar het positieve
die knop in zijn hoofd zit er niet voor niets
de Heer Jezus heeft hij zich toegeëigend om te overleven
en zijn leven tot een succes te maken
al zijn angsten overwon hij in gebed
kon dat feilloos aan Hem overgeven
zijn optimisme kende geen grenzen
het verschafte hem nieuwe hoop
vrolijk werd hij ervan, tot euforisch toe
schonk hem kracht, maakte hem fit
gelukkig is er nog plaats voor een lach
voor een fijne grap.

Intelligent en hoogbegaafd
Het klaarde op in zijn hoofd
in staat om helder te denken
hij weet hoe geniaal hij van nature is
intelligent en hoogbegaafd
al is dit eerder een vloek dan een zegen gebleken
van het ene te veel, van het andere te weinig
wat levert die vierdimensionale wereld hem in de practijk op
ach, dat mathematische denkproces
dat rationele en abstracte denken
als een metafysicus alsmaar zoeken
wat is de oorsprong en wortel en kern van alles
zijn wijde moraliteit
paradoxaal maar waar
met al wat hem overkomen is op geslachtelijk gebied
het heeft hem meer dan brilliant gemaakt.

Doorgaan
Altijd moest hij bezig blijven
hard werken om die donkere onweerswolk voor te blijven
voortdurend rende hij achter alles aan
zo doelmatig mogelijk moest hij omgaan met zijn tijd
perfectie moest er wezen
falen mocht hij nimmer
ver heeft zijn hoofd hem over alle grenzen heengejaagd
hoorde niet dat zijn lichaam een grens aangegeven had
daar ging hij weer onderuit

de Ware Overlever
Hij bijt zich verwoed door het leven heen
zijn begaafdheid en creativiteit
een ware overlevingskunst
inventief is hij gebleken
veerkrachtig, vol expressie
alle vormen van kunst heeft hij bedreven
boetseren, beeldhouwen en installaties
schilderen en tekenen
chinese karakters schilderen
proza en poëzie
muziekcomposities componeren en spelen op zither en cymbaal
in alles heeft hij zich weten te uiten
al zijn herinneringen op verbloemde wijze vorm gegeven
alles doortrokken van het geslachtelijke

Seks en dwang
Sterk gericht blijkt hij op het mannelijk geslacht
geraakt in de ban van de penis, fallus en lingam
alles wenst hij ervan te weten
zoals God dat bedoeld heeft
trekt dat uitvoerig na in heel de natuur door Hem geschapen
naast alle mogelijke vormen van perversiteiten
een obsessie is dat voor hem gebleken
zo zinnelijk vol hartstocht, wellust en geilheid
grenzeloos in seksuele activiteiten
als dat niet met anderen gaat, dan maar met zichzelf
tot in het extreme toe
nee, hij wil het echt niet meer
en toch gebeurt het telkens weer
verlangt zo om weer mishandeld en verkracht te worden
vastgebonden en tentoongespreid
ondersteboven gegaffeld en geslachtelijk doorgeseld
wenst weer te zweven tussen de sterren van de Melkweg
hoe verslaafd weet hij zich
telkens moet het zich herhalen, keer op keer
hij daagt hen zelf weer daartoe uit
virtueel pijpen zal hij hen, zijn hele leven lang
herinneringen steeds weer oprakelend
zo verliefd is hij op zijn eigen geslacht
maar zo heeft zijn Schepper dat niet bedoeld
de voortplanting staat in al dat geslachtelijke primair
de lust gaf Hij erbij opdat het geschiedde, tot een feest
maar met de pil scheidden zij de lust van de voortplanting af
de wellust omarmd, het kinderen krijgen weggedrongen
het hek raakte van de dam

Positieve Pijn
Maar nietaflatende pijnen in zijn liezen bogen zijn verslaving af
blijvend bleek hij getroffen in zijn schaamstreek
naast zijn psychische liep hij ook nog een fysieke dwarslaesie op
dat was het laatste cadeautje achteraf van zijn belagers
ach, dat kan er nog wel bij
al het negatieve buigt hij om tot positief
dit komt hem louter ten goede
en ook zijn Heer
Die hij niet met het badwater – de kerk – heeft weggegooid
Die hem met alles heeft bijgestaan in alle geduld
tot een blijvende meerwaarde werd hij voor zijn Vader
hij is Hem ondanks alles intens dankbaar voor dir al
hoe wonderbaar zijn al Zijn wegen

BLAUW – Groot en klein

/in , , , /door

Groot en klein. Een contrast. Of toch niet? Vaak genoeg zit het grote in het kleine. Of juist andersom: het kleine zit in het grote. Hoe ga je daarmee om? Met het grote en het kleine, in het grote of het kleine.

Aanstaande zondag in Utrecht poëzie entiteit Blauw dat zijdelings het thema seksueel misbruik aanraakt.
Met muziek van Bertine, proza en dichtwerk van Mariska Susebeek, Chantal Halmans, Esther Gottenbos en Bernhard Christiansen.
Daarnaast een interview met Peter John Schouten die meer dan dertig jaar als therapeut met misbruikte mannen werkt. Tijdens Blauw een interview met hem over zijn vernieuwende inzichten over verwerken van seksueel misbruik.

Zie voor meer informatie het de link naar het Facebook evenement: https://www.facebook.com/events/151242725246177/

Locatie: Cafe averechts, Lijsterstraat 49, Utrecht
Tijd: 15:00-17:30u

IJSBLOK

/5 Reacties/in , , , , , , , /door

Het kind
Zo jong
Vier jaar misschien
Onbevangen
Open en Puur
Kwetsbaar ook
maar
Zonder schaamte
staat onder de douche

die ander
de tienerbroer
ondanks 9 jaar ouder
ook jong – maar belust
met camera – zonder besef
maakt foto

het MOMENT
van macht
vrieskoude kwam
Frozen
ijsblok
doods
levenloos

nooit meer

is het kind
zo jong
onbevangen
open en puur
want
kwetsbaar werd gekwetst
zonder schaamte werd schaamtevol

redding kwam
dissociatie
vlucht
angst
doodsgedachten
wens te verdwijnen
weg te willen zijn

de dader van het MOMENT
leeft in leugen en bedrog
in ontkenning van zijn daad

het kind
gaat voort
in de mens
52 jaar nadien
Een mens
Geknakt
Pijn
Vluchtend
Dissociërend

Waar
vandaan komt
hulp

Mijn hulp?

Bijna 50

/1 Reactie/in /door

Op mijn veertiende jaar, in 1980, ben ik voor het eerst seksueel misbruikt. Op uitnodiging van schoolvriendje E. ging ik een dag mee rijden in een Cadillac Seville van een kennis van E. Het bleek een vooropgezet plan te zijn, en na de rit belandden we met z’n drieën in bed. Ik was verlamd en liet het over me heenkomen. Nu, 35 jaar later, ben ik soms nog steeds verlamd. Mijn vermogen om onvoorwaardelijk lief te hebben is verdampt. Mijn lichamelijke integriteit is geschonden en ik kan soms geen intimiteit verdragen. Ik worstel met homoseksuele gevoelens en fantasiën. Voor ik trouwde heb ik twee lange relaties gehad met mannen. Uiteindelijk heb ik rust en liefde gevonden bij mijn vrouw.