Celibaat

Ik ga later nog eens mijn eigen ervaringen m.b.t. misbruik door een pastor op deze site vertellen, maar eerst wil ik even iets anders kwijt: Ik ben al jaren de mening toegedaan dat lange tijd Katholieke priesters en monniken voor het celibaat hebben gekozen om maar niet te hoeven trouwen. Om, voor de familie, maar niet uit de kast te hoeven komen. Omdat homosexualiteit, zeker een paar decenia geleden, not done was. Om maar te zwijgen over pedoflie, wat God zij dank nog steeds taboe is. De geestelijken die zich aan vrouwen hebben vergrepen hebben naar mijn mening zich nooit over kunnen geven aan het celibaat.

Bij ander kerkgenootschappen komt ook misbruik voor. Maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat misbruik door geestelijken in overgrote mate voorkomt binnen de Katholieke kerk. Misbruik door Katholieke geestelijken zou voor een zeer groot deel voorkomen kunnen worden door opheffing van het celibaat. Dit is echt niet meer van deze tijd en eigenlijk van geen tijd. Het celibaat komt bij mijn weten alleen maar voor binnen de Katholieke kerk en bij Boeddhistische monnikken. Alleen bij Boeddhististische monnikken is dit slechts tijdelijk. Een tijd van afzondering van geneugten in de breedste zin van het woord. Zij kunnen tijdens het huwelijk kiezen voor het monnikschap en een celibataire periode, of na hun monnikkentijd alsnog trouwen.

Misbruik door geestelijken is naar mijn bescheiden mening vooral een probleem van de Katholieke kerk, en zoals eerder gemeld, ligt de oplossing voor de hand. Maar welke paus gaat het celibaat opheffen? Zolang de conservatieve Roomse “kliek” zichzelf in stand houdt blijft dit helaas een utopie.

Tot later.