Don Bosco
Ook ik heb te maken gehad met geweld gelukkig niet met sexueelmisbruik.twee jaar heb ik op kostschool gezeten bij de paters der selesianen DON BOSCO in rijswijk.ik ben hier letelijk en figuurlijk naar de kerk geslagen, ik kan mij de kamer nu nog goed herrinneren en aanwijzen.daarna ben ik ook weggelopen, op de fiets gestapt en weggereden, de hele nacht onderweg geweest, en opgepakt en terug gebracht door de politie van gouda, daarna ben ik ook van de school gehaald door mijn ouders.Wat ze er mee bereikt hebben is dat ik een gruwelijke hekel heb aan de kerk en alles wat daar mee te maken heeft.Als ik op tv de paus zie met al die kerels in langejurken denk ik moet je dat zooitje travestieten eens zien, wat een belachelijke vertoning. het zooitje hypocrietendit wilde ik ff kwijt
Lang, heel lang getwijfeld over het doen van aangifte. Ik ben nu 57 en het gebeurde op mijn 12e levensjaar. Mijn hele leven alles diep weggestopt, maar nu je geen krant meer kunt openslaan, of de tv aanzetten; ongewild wordt je bijna dagelijks geconfronteerd met het misdadig gedrag van “werknemers”van het pedofielennetwerk dat vanuit Rome wordt aangestuurd.
Na overleg met veel mensen, onder andere mijn toenmalige voogd uit die periode, heb ik nu besloten toch de stap te zetten. Tegenwoordig gaat die smeerlapperij weer dagelijks door mijn hoofd.
Ik was “toevertrouwd”aan de Salesianen in Don Bosco te Rijswijk op mijn twaalfde jaar, dat was in 1965. Gedurende een jaar heb ik daar moeten verblijven. Bijna wekelijks moest ik mij melden bij de “ziekenbroeder” .Ik moest me uitkleden en daarna ging hij mijn geslachtsdelen reinigen met een of ander goedje. Dat duurde dan meestal een klein uurtje. Ook werd ik anaal regelmatig bewerkt met zijn vieze vingers.
Tja, wat doe je dan als kind? Erover praten kon niet, Paters waren halve goden in die tijd. Je voelde je beschaamd en smerig. Verder probeerde je het maar een plaatsje te geven.
Toen ik op de slaapzaal, na het zoveelste “reinigingsritueel” tegen de overige jongens riep dat zij moesten oppassen voor de ziekenbroeder werd dit gehoord
door de nachtbroeder. Toen was de boot aan natuurlijk. Binnen enkele weken werd ik overgeplaatst naar een ander tehuis wegens “onhandelbaarheid”.
Zoals ik eerder schreef; ik heb er redelijk mee leren leven. Maar een normale langdurige relatie heb ik vooral hierdoor niet meer kunnen aangaan. Na terugkeer uit het laatste tehuis op mijn 18e verjaardag ben ik ruim 20 jaar onder behandeling geweest bij een psychiater.
Door alle confronterende berichten loop ik inmiddels wederom bij een psychiater. Toch te gek voor woorden dat dit soort vunzige pedofielen ook momenteel nog worden beschermd? Ik voel alleen maar een diepe weerzin als ik een geestelijke zie in zo’n zwarte jurk. Van de katholieke kerk heb ik me reeds lang geleden afgekeerd!
Sinds vele jaren bezoek ik vaak een Oecumenische Gemeente in Amsterdam waar ik me wél gewaardeerd voel als mens.
De katholieke kerk is het slechtste wat de mensheid ooit is overkomen, daarvan ben ik rotsvast overtuigd!!
Ik hou hoop dat ik het ooit een plaatsje zal kunnen geven…