Gedicht van een partner
Steeds als ik denk er bijna te zijn
Ben jij weer heel ver weg van mij
Steeds maar weer die klap in mijn gezicht
Hoeveel kan ik daarvan aan
Steeds als ik er eindelijk denk te zijn
Ben jij weer mijlenver weg van mij
Steeds maar weer de zoveelste tegenslag
En ik ben ze echt meer dan zat
Steeds als ik denk dat jij weer bij mij bent
Doe je daarna of je mij niet kent
Steeds maar weer die lach op mijn gezicht
Die als sneeuw voor de zon verdwijnt
Steeds als ik denk dat ik er bijna ben
Ben je weer weg en lijk ik onbekend
Steeds keer ik ook jou dan weer opnieuw de rug
Want misschien kom jij dan eens terug
Justin
Een heel mooi gedichtje, en dan nog nooit reacties op gehad? Deze jongen (Ben) herkent dit heel duidelijk in de dingen die hij heeft meegemaakt. Ook mijn gedichtje lezen? Zie onder Ben (1 juli, met dat jongensfotootje) op Honderd verhalen, en Lotgenoten. Sterkte! Ben
Hoi Ben,
Fijn dat je reageert, het is alweer een tijdje geleden dat ik hem plaatste. Ik ben inmiddels gewoon verder gegaan met mijn leven en dat heeft me enorm geholpen. Als partner zijnde heb je er eigenlijk maar weinig tot geen invloed op. En hoe harder je het probeert, des te groter je zelf het slachtoffer wordt. Daarvoor ben ik echter niet op aarde gezet, ook ik heb een leven. Gelukkig daarom ook de kracht kunnen vinden een grens te trekken hierin, een streep eronder te zetten en het achter me te laten. Desalniettemin heb ik je teksten gelezen…. niet vol afschuw, maar vol waardering hoe je alles beschrijft. Tot op het bot heeft het je geraakt, tot op het bot ga je ook in je tekst. Heel goed dat je dit doet. Jij en vele anderen veel sterkte in het verwerken. Ik kan daar helaas niet bij helpen, dan alleen mezelf.
Justin
Dag Justin, fijn dat je zo’n grens hebt kunnen trekken. Na een tijdje ontdek je echter dan misschien weer een stukje niemandsland, waar je je anker niet hebt kunnen uitgooien. Of is het je toch gelukt? Wij moeten blijven strijden, hoe je het ook keert. Zoek eens de laatste reacties met antwoorden op en mijn beide stukjes poëzie. En onderaan vind je weer een nieuw stukje poëzie: daar houd je toch van? En beantwoordt dan daar ter plekke, geef een reactie, als het je aanspreekt. Maar het hoeft niet. Toch zal het je ongetwijfeld iets doen. Vandaar de melding van deze jongen, Ben