Gedicht

Op mijn weblog (http://daaromdus.blogspot.com/2010/10/geknakte-bloemen.html) heb ik een gedicht geplaatst, en dat wil ik hier graag doorgeven:

Geknakte bloemen

Beschadigd door mensen die hen slechts misbruikten
voor eigen gevoel van geen liefde maar lust,

verzwijgend de pijn die zij nauwelijks voelden,
de pijn die op latere leeftijd ontstond,

waar anderen leren wat liefde, wat samen,
wat delen en geven, geborgenheid heet,

gaan mensen die nooit hun volgroeiing bereikten
omdat vóór de vraag kwam, het antwoord hen spleet.

Hoeveel mooie bloemen zijn toen al gebroken
nog voordat de knop met te bloeien begon?

En zij die dit maakten, die pijn, deze wonden,
zij hebben elkaar nu, van harte en vaak,

in naam van hun Heere vergeving geschonken,
zij zeggen of denken “de mantel der liefd’

zal zo veel jaar later toch zeker bedekken
wat wij onbezonnen ooit hebben misdaan?”

Maar slachtoffers kunnen nooit, nóóit meer beleven
wat hen sinds hun kind zijn, hun jeugd, werd ontzegd.

Wie zal ooit de smart en de pijn dan verdragen
die zij hier als straf levenslang ondergaan?

En eens zullen allen, zo ouden als jongen,
gaan sterven en voor Christus’ rechterstoel staan.

Waar Hij hen de vraag stelt: wat hebt gij uit liefde
voor naasten, en meer nog, voor God willen doen?

En daarna vervolgt Hij: wat gij aan de minsten
van al deze mensen deed, deed ge Mij aan!