Hans over misbruiker Br. Pancratius Eymard Ville Stevensbeek jaren 60
Zeer geachte lezers lotgenoten!
Het is me gelukt om steunbewijs te verkrijgen, na veel speurwerk en de volle medewerking van Ton Leerschool , Raymond Lelkens en Bert Smeets hebben we met drie steunverklaringen/bewijzen over hetgeen mij is overkomen op internaat Eymard Ville in de jaren 60 te Stevensbeek. Ik wil bij deze bovengenoemde heren bedanken voor hun medewerking.
Mochten er lotgenoten van misbruiker Pancratius om steunbewijs/verklaring zoeken , ik wil je dan zeker wel helpen.
Mvr.gr. Hans
P.S de commissie zal binnen 6 weken een advies afgeven omtrent mijn hoorzitting van 15 september.
Ik zal jullie op de hoogte houden!!
Beste Hans,
Als ik aan Stevensbeek denk lopen me soms ook nog de rillingen over het lijf. Ik heb er maar kort gezeten (rond 1960) en ben daarna vertrokken naar Eikenburg in Eindhoven. Op beide scholen heb ik met seksueel misbruik en intimidatie te maken gehad door leidinggevenden. Hoewel ik in Stevensbeek ook meemaakte dat oudere leerlingen van het gymnasium zich wel ‘vergrepen’ aan eerste- en tweedejaars. Overigens heb ik met dit laatste geen persoonlijke ervaring, maar wel genoeg gezien!! Ik weet dat ik zowel op Eikenburg als Stevensbeek te maken heb gehad met een Broeder Pancratius. Die van Eikenburg kan ik me goed herinneren: een fantastische man, eerlijk, en boven elke verdenking verheven. Of de broeder waar ik in Stevensbeek die nare ervaringen mee had ook Pancratius heette, weet ik ‘bijna’ zeker, maar niet helemaal. Ik kan hem wel omschrijven als klein van stuk, zwart krullend haar (met scheiding) en vaak een gemeen ‘veelbetekenend’ lachje. Ik kreeg van hem ‘drumles’ in een soort magazijn/knutselhok, samen met een jongen uit Geldrop. Wij waren samen de tamboers van de wandelclub Eymardville. Die andere jongen stuurde hij regelmatig weg om in het dorp een pakje ‘Zilvershag’ te gaan kopen. Hij verzon altijd wel iets om even met mij alleen te zijn en had vlugge handjes…… De rest kun je wel invullen, denk ik.
Ik hoop dat je hier iets mee kunt. Ik ben altijd bereid om je verder te helpen. Ik heb uiteraard ook nogal wat verhalen gelezen/gezien over dit onderwerp, maar tot heden nooit echt de behoefte gevoeld om naar buiten te treden. Eigenlijk vreemd omdat mijn vak ’tekstschrijver/copywriter’ is. Vorige week was ik best gegrepen door het verhaal van Marietje Kessels in Tilburg. Hoe dingen liefst 100 jaar in de doofpot kunnen blijven. Onder druk gezet van het Vaticaan. Toen ik dit weekend ook nog het verhaal las van ‘Frater Francino’ uit Deurne, het zoveelste, en aansluitend, puur bij toeval, jouw verhaal las, was de maat vol
Vandaar dit verhaal….. Ik hoor graag van je
Met vriendelijke groet / Jan Strick / WEERT