Het is Traumaseksualiteit!
(dit artikel zond ik naar Trouw en later naar NRC. Beide hebben het niet geplaatst)
Het is Traumaseksualiteit!
Het seksueel misbruik nieuws van de vorige week: de paus vraagt om vergeving en de initiatiefneemster van #metoo Asia Argento blijkt zelf ook dader.
De paus vraagt vergeving voor de schade. Maar wat is die schade eigenlijk?
Daar geeft Argento met haar dubbele gedrag een antwoord op.
Ze vertegenwoordigt nu dader- en slachtofferschap in één persoon. We kunnen daar niet mee omgaan dus zoeken we naar een oplossing. Haar #metoo maatje poogt het op te lossen met: ”ik weet dat veel overlevers van verkrachting en trauma zelf seksueel uit de bocht vliegen. Hun wonden gaan diep.” om daaraan toe te voegen “maar ze blijft slachtoffer van Weinstein!”. Ze wil dat het slachtofferschap de hoogste prioriteit blijft houden. We zoeken ook mee om excuses voor haar daderschap te vinden omdat ze een vrouw is. Maar hoe steekt dat toch in elkaar, dat seksueel uit de bocht vliegen?
Het moet onder onze ogen komen waar we nog blind voor zijn.
Als hulpverlener bij verwerking van seksueel misbruik heb ik de afgelopen dertig jaar leren zien wat de schade van seksueel misbruik is en hoe de uitwerking van die schade in de gevolgen tot uiting komt. Ik ben dat Traumaseksualiteit gaan noemen. Alle slachtoffers snappen direct waar ik het over heb.
Het moment
De oorsprong van dit seksuele gedrag is terug te voeren naar één moment. Dat is de eerste keer dat een kind in de seksualiteit van een volwassene wordt getrokken. Er gebeurt dan schokkend veel in een enkele seconde.
De dader pleegt een overval op je lichaam en eigent het zich toe. In de shocktoestand waarin je raakt zet de seksuele behoefte van de dader zich als een imprint in je vast. Je komt daarmee voor het eerst in de misbruik-stand: je nee is weg, verdoofd en verlamd pas je je aan. Angst en onmacht bepalen je gedrag. De wil van de ander gaat vóór en je eigen woorden en gevoelens worden geblokkeerd. Je ondergaat of pleegt seksuele handelingen en als je daarbij zelf ook seksueel opgewonden raakt, zit je gevangen in de val van het misbruik. Je bent medeplichtig. Een schokkende ervaring is seksueel opwindend geworden. Dat is een duivelse combinatie die seksueel misbruik tot een uiterst complexe ervaring maakt.
Bovendien ontstaat een onvervulde behoefte aan hulp, moet je een kolossaal geheim meetorsen en ben je in een volwassenheid getrokken die je niet kan dragen.
Door geheim, schuld en schaamte is er geen mogelijkheid om dit te verwerken en blijven de dader en de daad in je achter. Zij blijven alles in je leven bepalen. Meestal zonder dat je het weet.
Zij die hun verleden niet kunnen herinneren,
niet willen kennen en er niet van willen leren
zijn gedoemd het te herhalen.
Onhandig genezingsproces
De gecompliceerde wond wil genezen. In een seksuele situatie waarin je jezelf verloren hebt, zoek je jezelf terug. Het zijn pogingen om de verloren macht te heroveren.
Slachtoffers (m/v) doen dat met actief slachtofferschap. Zij ensceneren aspecten van het misbruik opnieuw in de rol van slachtoffer, als kopie van de dader of als getuige. Deze in eerste instantie onbewuste verslavende herhalingsdrang zorgt ervoor dat
er langzaam bewustzijn ontstaat van het eigen gedrag. Daarbij geef je eerst de ander nog de schuld van situaties waarin je terecht bent gekomen, later besef je dat je zelf de eerste knipoog hebt gegeven. Het is dynamisch gedrag waarin slachtoffer- en daderschap niet meer te onderscheiden zijn. Het gedrag wordt gestuurd door een enorme behoefte om jezelf weer terug te vinden en je eigen grenzen weer te kunnen handhaven.
In de herhaling blijft de onmacht zich echter omvormen naar pseudo-macht.
Daar blijft het niet bij. Traumaseksualiteit betekent ook leven met de seksuele imprint van de dader die schier onoplosbare vragen over de eigen seksuele- en sekse-identiteit met zich meebrengt. De maatstaf is dat je seks opzoekt maar daar achteraf spijt van hebt.
Het gaat door tot de echte spijt komt. Na een zeer lange incubatietijd komen het verloren nee, de walging en de opgesloten woede weer tevoorschijn.
Conclusie
Uit mijn ervaring blijkt dat de schade door seksueel misbruik voor jongens en meisjes precies hetzelfde is. Het actief slachtofferschap heeft dezelfde uitwerkingen. Het toont de schade van seksueel misbruik. Alleen blijven we het daderschap van vrouwen en mannen verschillend interpreteren.
Peter John Schouten
Traumaseksuoloog
Auteur:
Traumaseksualiteit
mannen tussen slachtoffer- en daderschap
Academische Uitgeverij Eburon
1e druk 2016
2e druk 2018
traumaseksualiteit.nl
Beste Peter John,
U heeft in 30 jaar veel gezien, zo schrijft u.
Ik heb 45/50 jaar meegesleept, tot de diverse traumatische gebeurtenissen mijn beerputten open gooide.. Eerst enkel
huilen, praten zeer moeilijk, psychotherapeut(en) begrepen niet, muziektherapie (!) schilder therapie; waarom huilt
u toch zo.? Antidepressiva / slaaptabletten. Ik sprak over herbelevingen. Niemand voelde mee, niemand kon zich
bedenken wat er in mijn lijf en geest gebeurde.
Ik was broer, zoon, echtgenoot, vriend, collega, kennis, maatje, vrijwilliger, en wilde/moest, zo weet ik nu, niet meer
afgestoten worden zoals mijn familie deed toen ik negen jaar oud was. Alles voor anderen niets voor mij. Zo lang ik
anderen maar kon helpen. Zo trachtte ik te vergeten en weg te duwen. Spaarzame en stille momenten van herinnering,
pijn en verdriet. Schuldig en Angstig. eligius servatius & monulphus drie pedo paters-vrienden werkzaam in pensionaat
maria ter engelen te Blijerheide / Kerkrade. Mijn plaaggeestenpedo’s die mijn jeugd rucksichtsloss stalen.
Ik weet hoe mijn leven is gelopen, of béter is gesloopt. Ben nu bijna 62 jaar oud, kan mijn leven weer overzien
maar blijf boos angstig en verdrietig, die drie pitjes blijven branden op mn ziel; eligius servatius en monulphus.
Slachtoffer / Dader.? Dader moet chemisch gecastreerd worden, zodat Dader nooit geen Slachtoffer kan worden
gemaakt. Dader krijgt straf,..?
Slachtoffer Levenslang.!!!
.
De daders stelen het hele wezen van hun slachtoffer, zijn eigenheid in al zijn facetten. Het geluksgevoel is voor altijd onbestaande , en zijn hele verdere leven zal het slachtoffer nooit meer het gevoel kennen gelukkig te zijn. Het leven van elke dag is een opgave, een foltering en compleet zinloos. Blijheid om een succes, een meevaller, lichtvoetigheid, kleine momenten van lichtheid, het zijn ervaringen van wie niet werd misbruikt. Het leven is een kwelling, omdat normale omgang met de ander simpelweg onmogelijk is. Het gevoel van onmacht en onvermogen, van minderwaardigheid, het is constant aanwezig. Een zwarte ziel en een schuldgevoel over wat hem werd aangedaan zijn perverse omkeringen die de daders bij hun slachtoffer teweegbrengen. Woorden kunnen het berokkende leed niet uitdrukken.
Mijn zoon benam zich van het leven, nu 2 jaar geleden. Hij was 42 . Zijn dochtertje 6. Hij werd misbruikt binnen de muren van het klein seminarie in Hoogstraten. Hij heeft dit moeten doorstaan van zijn 11e tot zijn 17e. Een paar weken voor het einde heeft hij me zijn gruwelijke geheim verteld. Dit was de schokkende verklaring voor wie en hoe hij is geweest, de kwelling die zijn leven was, de onuitsprekelijke pijn die hij heeft geleden, overdag en ’s nachts. Zijn radeloze onmacht en angsten, zijn woedeaanvallen en depressies, zijn gekwetste vriendschappen, zijn eigen kwetsbaarheid, zijn onvermogen om het positieve toe te laten in zijn leven.
Hij was er zich van bewust: iets had plaatsgenomen achter in zijn hoofd, hij toonde me de plek, en het was niet meer te verwijderen.
Hij verloor zijn dappere strijd, en laat ook mij achter in onmachtige woede.
Beste Maryse Verbeeck,
als lotgenoot van uw zoon kan ik maar een klein beetje ervaren van wat hij heeft moeten doorstaan.
Het leed echter dat u als zijn moeder moet dragen kan ik eigenlijk alleen maar met een diepe pijn in mijn hart aanzien.
Daarnaast sta ik met een geopende mond waaruit ik geen geluid kan voortbrengen om troostende woorden tot u te spreken,
omdat die uw pijn, verdriet en woede waarschijnlijk nog zouden kunnen vergroten.
Een groet vanuit mijn hart,
Stijn van der Wijngaard
Elke ingreep in het leven van een kind kan een trauma veroorzaken en bij herhaling zijn het hersen beschadigingen die op het leven zijn /haar
invloed hebben,koncentratiiekamp ervaringen zijn nauwelijks of niet te herstellen .Een paus die vergeving vraagt weet niet waar hij meebezig is en kletst maar wat voor het wereld toneel die er ook geen raad mee weten. Ook allerlei brave therapeuten die hun best doen en het zo goed weten beseffen nauwelijks dat mensen die keer op keer traumatische ervaringen hebben ondergaan dat welke vergeving of welke therapie ook geen oplossing is . De door misbruik beschadigde kinderen staan elke dag in de krant, nu in Duitsland duizendende ik ken
geen enkele therapeut die daar antwoorden op heeft in de hulpverlening ,vergeet de onzin van vergeving, de daadwerkelijke professionele
hulpverlening zonder een prijskaartje, ik ken ze niet !
Beste Peter John,
ik kan me nog steeds woest worden met een behoorlijke hoeveelheid frustratie daaraan toegevoegd, als ik de recente berichten over onderzoeken in de R.K. kerk hoor. Het hele Deetman-onderzoek heeft hier en daar wat voor slachtoffers opgeleverd. Maar zo vraag ik me af is er ooit wel één van de daders strafrechtelijk vervolgd? Als maatschappij hebben we geen antwoorden. Ach en wee roepen helpt slachtoffers niet. Daadkrachtig optreden bv tegen de Jehova’s-getuigen zou de overheid sieren. Wat?! Het is hún taak!!!
En het gejammer van de Paus, de man weet niet waar hij het over heeft. Of toch wel…?
Zelf ben ik als 5-jarig jongetje misbruikt, meer dan 60 jaar geleden. Niet door een priester o.i.d. maar door een huisvriend van mijn ouders. Ik ben de laatste 8 jaren met therapie bezig geweest. Ik ben wel wat opgeschoten, maar ik heb recent bij mijn therapeut aangegeven dat hij en de reguliere geestelijke gezondheidszorg in NL geen doeltreffend antwoord heeft voor verwerking en herstel van misbruik slachtoffers. Hij was zo eerlijk om dat te erkennen en ik heb hem gevraagd of hij zich alsjeblieft wil verdiepen in die materie door het boek Traumaseksualiteit te lezen. Hij zei toe dat te gaan doen. Ik hoop van harte dat hij het doet en dat hij het doorgeeft aan zijn collega’s.