Hulp & Recht heeft 1300 reacties binnengekregen

Ook ik heb de lijdensweg meegemaakt, zoals die nu dagelijks in het nieuws komt. Ik was leerling op St Henricus, bij de fraters van tilburg.
Na 14 jaar Henricus, was er geen enkele vorm van begeleiding. verwerken moest je maar zelf.
Nu de beerput opengetrokken wordt, hoor ik zeggen, we moeten er over praten, echter, WIE HELPT MIJ STRAKS OM DIT VOOR EEN 2E KEER EEN PLAATS TE GEVEN.
oF WORDT IK EN MIJN LOTGENOTEN WEER AAN ONS LOT OVER GELATEN?

Mijn leven staat nu redelijk op de rails, omdat ik eindelijk na een lange weg, al deze ellende een plaats heb gegeven.
Opnieuw beleven is opnieuw beginnen aan een lange weg om het weer een plek te kunnen geven.

Er wordt getwijfelt aan het waarheidsgehalte van de meldingen,
Ik wil echter niet hoeven te bewijzen dat het waar is.

Laat de fraters maar bewijzen dat ze deze ellende niet veroorzaakt hebben.

Eens was ik al “slachtoffer”. Laat mij dit geen tweede keer zijn.

Beste Jos en Frans,

eigenlijk: beste lotgenoten. Als je alles een plaats hebt kunnen geven, laat het daar dan rustig liggen. Laat je zeker niet gek maken door allerlei “deskundigen” die ooit een boek over sexueel misbruik hebben gelezen en willen smullen van andermans leed. Laat je leven op de rails…er verandert toch niets meer aan wat er gebeurt is.

sterkte Ger

Van de 1300 klachten aan Hulp en Recht zijn er iets meer dan honderd bij de commissie Deetman terecht zijn gekomen en daarmee is de eerste filtering een feit want allicht zullen er, om wat voor reden dan ook, afhakers zijn. In plaats van de meest logische optie, namelijk: melders vragen of ze bezwaar hebben dat Hulp en Recht gegevens doorsluist aan commissie Deetman zodat het onderzoeksterrein ook op zo volledig mogelijke basis van informatie gemarkeerd kan worden, stelt Hulp en Recht om ‘privacy redenen’ niets door te zullen geven. Hulp en Recht concurreert bovendien met de waarheidsvinding van de commissie Deetman door in een brief aan alle melders nog met een aantal andere mogelijkheden van klagen dan bij de commissie Deetman op de proppen te komen. Daarnaast heeft de kerk op haar uitdrukkelijke verzoek en dankzij Balin-Rouvoet (terecht of niet,… ‘the timing was very right’), de mogelijkheid gekregen om in een groot aantal mogelijke zaken met het juridische vingertje naar commissie kinderbescherming te wijzen met daarachter een niet juridisch aansprakelijk te stellen organisatie.
Wat nu gaat gebeuren is dat aanklachten tegen een zelfde persoon van verschillende slachtoffers bij verschillende ‘hulpinstellingen’ terecht zullen komen die elkaar om ‘privacy redenen’ niet informeren. Hierdoor gaat op voorhand zeer belangrijke informatie en bewijslast wegvallen of te veel te versnipperen en dat kan natuurlijk nooit het fundament zijn van een geloofwaardig onafhankelijk onderzoek.
Het is natuurlijk ook te zot voor woorden dat Hulp en Recht dat louter ‘damage controll’ uitoefent een rol heeft toebedeeld gekregen terwijl het zelf stevig aan de tand gevoeld dient te worden, Nota bene zelfs bisschop de Korte heeft naar aanleiding van alle kritiek aangedrongen op onafhankelijk onderzoek naar Hulp en Recht.
We hebben recht op beter we hebben recht op echt onafhankelijk onderzoek, geïnstigeerd en betaald en gecontroleerd door de overheid, uitgevoerd door bijvoorbeeld een universitair geformeerd onderzoeksteam.

Hier mijn interview met mijn persoonlijke ervaring met Hulp en Recht:

Slachtoffer seksueel misbruik door priester niet ondersteund door RK Kerk

Edward Koning is zelfstandig adviseur contractmanagement en startte in maart 2008 een procedure bij de instelling Hulp en Recht. Dit orgaan is door de bisdommen in het leven geroepen om slachtoffers van seksueel misbruik door priesters pastorale en juridische bijstand te geven. Ook is de instelling ervoor om seksueel misbruik te bestrijden en te voorkomen.
Edward, je bent in maart 2008 een procedure begonnen. Waarom?

‘Als gevolg van een zeer onveilige thuissituatie kon ik als twaalfjarige feitelijk geen kant op. Daarom was de impact van het seksueel misbruik door de pastoor die zich mijn situatie leek aan te trekken bepaald niet gering. Daar heeft een lang en moeizaam inhaalproces tegenover gestaan. Ik kon mijn verhaal volstrekt niet voor mij houden maar wist ook dat het civielrechtelijk al 16 jaar verjaard was. Juist toen kreeg ik allerlei signalen die hebben geleid tot de aanklacht bij Hulp en Recht. Recente berichten over mogelijke recidive, geruchten over aanklachten en een persoonlijke melding van een mislukte aanklacht door een verstandelijk beperkt medeslachtoffer bepaalden mijn positie uiteindelijk definitief. Zwijgen is dan geen optie meer. Een poging tot persoonlijke bemiddeling is direct gesneuveld en bij de zoektocht naar hulp, recht en erkenning (ook voor medeslachtoffers) zonder publieke beschadiging, kwam ik via internet ten slotte uit bij de landelijke instelling Hulp en Recht.’

Hulp en Recht biedt verschillende vorm van ondersteuning van slachtoffers. Bijvoorbeeld een pastoraal gesprek, het inschakelen van een mediator, het toewijzen van een vertrouwenspersoon en/of een juridische procedure. Welke hulp heeft Hulp en Recht je concreet aangeboden? Hoe heb je deze ondersteuning ervaren?

‘Je krijgt een intakegesprek met een katholieke functionaris – in mijn geval studentenpastores – die desgewenst doorverwijst naar een speciaal door de bisschop benoemde katholieke juridisch adviseur. Deze adviseur stelt vervolgens de aanklacht op.
Het intakegesprek vond plaats in een niet-neutrale omgeving (pastorie) en was uitermate neutraal. Geen enkele emotionele feedback. Het probleem werd begroot, er werd medegedeeld dat het niet gemakkelijk zou worden en ik werd doorverwezen naar een jurist. Met duizend en één vragen op zak konden zij geen enkele informatie geven over ondersteuning in welke vorm dan ook. Ik kreeg het advies maar eens flink te gaan sporten terwijl ik me juist door (ook) fysieke uitputting had afgemeld voor de tennis- en volleybalcompetitie. Een muur van onverschilligheid en waarschuwing rijker. Het werd niet alleen ‘niet gemakkelijk’ maar, naar zou blijken, het begin van een ongehoord slopend proces.’
‘Het gaat te ver om alle punten van kritiek op het juridische advies te bespreken. Twee curieuze zaken wil ik er uit lichten. De procedurele informatie zoals je kunt lezen op de website van Hulp en Recht is onvolledig en daardoor onjuist. Er bestaan nog vijftien pagina’s juridische tekst met nogal ingrijpende en zelfs tegenstrijdige aanvullingen op de procedure. Dit krijg je pas ter plekke bij de juridische adviseur te lezen. Dat kun je dan (proberen) door te nemen om vervolgens er achter te komen dat ook de juridische adviseur niet precies kan uitleggen hoe proces zal gaan verlopen Dat kan namelijk niemand aan de hand van deze beide documenten.
De taak van de juridische adviseur bestaat (slechts) uit het opstellen van de aanklacht op basis van een mondelinge verklaring. Dat is dan ook, na correcties mijnerzijds, gebeurt. In de vaste veronderstelling dat mijn dossier met documenten, getuigenissen en verklaringen, die aan de schuldvraag en (de te verwachten) poging tot omkering van schuldvraag door aangeklaagde weinig twijfel overlaten, dan toch zeker bij de beoordelingscommissie aan bod zou komen.’

Je hebt kritiek op de procedure van Hulp en Recht. Hoe gaat die procedure volgens jou in zijn werk?

‘De procedure start op het moment dat je van de juridische adviseur schriftelijk bericht krijgt dat de beoordelingscommissie het klaagschrift heeft ontvangen. Bij iedere stap in de procedure wordt vervolgens systematisch de procedureel afgesproken deadline overschreden, geeft Hulp en Recht systematisch enige tijd niet thuis, wordt systematisch benodigde informatie onthouden en wordt alle initiatief tot het aanzwengelen van het vervolg van de procedure overgelaten aan de klager. Je bent, vertrouwend op de juistheid van de juridische artikelen van de procedure en het daarin geschetste tijdpad, zonder enige steun helemaal zelf je proces aan het voeren met de hulp van een stichting die keer op keer de eigen procedurele afspraken niet nakomt. Zo staat in de procedure dat de voorzitter van de beoordelingscommissie enkele weken voor de zitting per aangetekend schrijven locatie en het tijdstip doorgeeft. Dat ben ik pas op het allerlaatste moment door er enorm achter heen te zitten te weten gekomen.’

Wat ging er in jouw procedure mis?

‘Om niet weer meteen te zeggen ‘al het mogelijke’ ook hier één van de vele voorbeelden. Na stad en land afgebeld te hebben kreeg ik één dag voor de zitting het verweerschrift van de aangeklaagde. Dit gebeurde pas nadat ik zelf had aangeboden het document op te komen halen. Hulp en Recht wilde het document aangetekend versturen zodat ik het dus na de zitting had kunnen ontvangen. Ter zitting bleek het meest cruciale deel van het verweerschrift niet meegestuurd te zijn geweest met als gevolg een geslaagde poging tot omkering van de schuldvraag door aangeklaagde én beoordelingscommissie.’

In één van de gesprekken die je hebt gehad bij Hulp en Recht werd je onverwacht geconfronteerd met de pastoor die jou misbruikte. Wat gebeurde er precies?

‘De juridische adviseur heeft, maanden voor de zitting, gevraagd of ik bezwaar had tegen een eventuele daderconfrontatie omdat het als mogelijkheid in de vernieuwde procedure was opgenomen en daarom wellicht onvermijdelijk was. Ik heb even duidelijk vermeld daar alleen in overleg en met persoonlijke ondersteuning van een vertrouwenspersoon mee in te stemmen.
Mijn partner ben ik eeuwig dankbaar zijn dat ze is blijven aandringen mee te gaan naar de zitting want eenmaal voor het gerechtsgebouw aangekomen stond daar in de kleine loge van de personeelsingang de dader met secondant pontificaal voor de ingang en even later werden we een klein vergaderkamertje ingeloodst met een viertal commissieleden en een tafelschikkingen van koffiekopjes die er op neer kwam dat de aangeklaagde zo een beetje op mijn schoot kwam te zitten. Zoiets heeft meteen invloed op de manier waarop je in staat bent jezelf en je zaak te verdedigen. Zeker als je ook nog eens meteen volstrekt onverwacht door die commissie uitgebreid aan de tand wordt gevoeld aan de hand van een onbekend en gefalsificeerd document waarmee jezelf als dader wordt neergezet.’

Je noemt dat de strategie van Hulp en Recht het voorkomen van verdere imagoschade is. Waarom denk je dat?

‘Waarom haken zoveel klagers af? Hulp en Recht beperkt imagoschade door geen enkel onderzoek in de zaak te verrichten: mijn huisarts had tijdens zijn telefonisch spreekuur bijvoorbeeld heel graag in een kort gesprek even korte metten gemaakt met aantijgingen uit het verweerschrift aangaande Borderline gedrag.’
‘Hulp en Recht beperkt imagoschade door de procedure op alle mogelijke wijzen te frustreren: geen enkele informatie, post komt niet aan, e-mails en telefoon worden niet beantwoord, onprofessioneel gedrag alom. Hulp en Recht voorkomt imagoschade door klachten zonder directe getuigen niet ontvankelijk te verklaren en vervolgens statutair te vernietigen zodat getuigenissen eenvoudigweg verdwijnen. Dat gebeurde ook in mijn zaak. Hulp en Recht beperkt imagoschade door commissieleden die menen te goeder trouw zijn, niet te informeren over het verloop van de procedure: de beoordelingscommissie kan adviseren dat een klacht gegrond is en excuses vereist zijn (zoals in mijn geval): de aartsbisschop kan besluiten hieraan geen enkel gehoor te geven.’

Je hebt een brief aan mgr. Eijk geschreven. Wat verwachtte je van hem?

‘Volgens de procedure zou ik binnen dertig dagen na de zitting zijn besluit op de deurmat hebben maar opnieuw geen enkele respons. In de brief aan mgr. Eijk heb ik gevraagd snel tot een besluit te komen. Wederom na enkele weken wachten kwam er een zogenoemd besluit.
Zonder het procedureel vereiste bijzijn van een lid van de beoordelingscommissie heeft Mgr. Eijk een privé-onderhoud gehad met zijn aangeklaagde functionaris en zijn vertrouwensman. Vervolgens is Mgr. Eijk niet alleen volkomen afgeweken van het advies van ‘zijn eigen’ beoordelingscommissie, ook de vereiste ‘uitgebreide argumentatie’ om dit afwijken te verantwoorden ontbreekt volledig. Slechts één ‘inhoudelijke’ opmerking van de Mgr. over deze zaak:” Uit het advies van de BAC blijkt hoe moeilijk de bewijsbaarheid is met betrekking tot de onderhavige kwestie”.
Geen enkele referentie aan de rechtszaak, beoordelingscommissie, het als eindconclusie door de commissie geconstateerde misbruik, het eindadvies van de commissie schriftelijk excuus aan te bieden, het eindadvies van de commissie, aangeklaagde de teleurstelling van de bisschop kenbaar te maken. Niets, behalve een onverklaarbaar excuus dat aangeklaagde, die op volle toeren diensten draaide, niet eerder gehoord kon worden vanwege een te zwakke fysieke conditie. De Beoordelings Advies Commissie is in het besluit ‘omgedoopt’ in Beleidsadviescommissie zodat de indruk gewekt wordt dat het document een beleidsadviesgeschil betreft. Ondanks eerdere aanwijzingen en aanklachten tegen zijn functionaris heeft Mgr. Eijk besloten geen maatregelen te nemen. Tegen deze wijze van beëindiging van een bijzonder aangrijpend proces dat bijna een jaar in beslag had genomen, kon alleen nog in beroep gegaan worden bij Mgr. Eijk zelf. Daar heb ik vriendelijk voor bedankt.’

De procedure is nog niet afgerond. Toch zoek je de publiciteit. Wat is de reden daarvan?

De gang van zaken is voorgelegd aan de nuntius, de leden van de beoordelingscommissie, Hulp en Recht en mijn juridisch adviseur maar van geen van de aangeschrevenen heb ik een teken van leven ontvangen. Noch mijn probleem, noch dat van andere slachtoffers is opgelost en dan rest nog slechts openheid van zaken. Ook dat is de betrokkenen schriftelijk medegedeeld. Daarnaast bied ik mijn dossier aan voor serieus onderzoek naar deze gang van zaken.’

Heb eidelijk na 7 weken wachten antwoord gekregen van Frater Overste B.H.
hij liet weten het onderzoek van recht en hulp af te wachten en dat hij helemaal niets gehoord had over mijn misbruik in Huize Nazareth te Tilburg..terwijlk ik maanden geleden 5 a4 tjes gestuurd heb naar recht en hulp heb alleen een mail van ze ontvangen dat ze het schrijven ontvangen hebben verders niets.

ook helemaal geen uitnodiging voor een gesprek of iets dergelijks. ben jaren lang geestelijk en lichamelijk misbruikt..wat moet er in godshemels naam dan gebeuren voor dat ze je serieus nemen…..word je wel serieus genomen…waarom elke keer je verhaal moeten doen..je moet het telkens opniew meemaken begrijpen ze dit wel denk het niet.

wel wil k mijn complimenten geven voor de commissie samson die zorgen voor hulp….deze wil ik ook oprecht mijn dank zeggen bij de rest moet je bedelen en die denken zoek het maar uit , je bent daar tenslotte ook maar een nummer dat je de vernieling in bent geholpen door geestelijke zal ze denk ik een zorg zijn tenmiste zo komt het over…..en een gesprek met iemand van de kerk lijkt me niet gepast..deze dekken elkaar toch…..is er iemand die me kan helpen aan het adres van de paus?????zal ik die mijn verhaal eens sturen….verder wil ik alle slachtoffers die hetzelfde meegemaakt hebben heel veel sterkte toewensen…en geloof me af en toe schijnt ook de zon nog voor ons…..Frank.