IJSBLOK
Het kind
Zo jong
Vier jaar misschien
Onbevangen
Open en Puur
Kwetsbaar ook
maar
Zonder schaamte
staat onder de douche
die ander
de tienerbroer
ondanks 9 jaar ouder
ook jong – maar belust
met camera – zonder besef
maakt foto
het MOMENT
van macht
vrieskoude kwam
Frozen
ijsblok
doods
levenloos
nooit meer
is het kind
zo jong
onbevangen
open en puur
want
kwetsbaar werd gekwetst
zonder schaamte werd schaamtevol
redding kwam
dissociatie
vlucht
angst
doodsgedachten
wens te verdwijnen
weg te willen zijn
de dader van het MOMENT
leeft in leugen en bedrog
in ontkenning van zijn daad
het kind
gaat voort
in de mens
52 jaar nadien
Een mens
Geknakt
Pijn
Vluchtend
Dissociërend
Waar
vandaan komt
hulp
Mijn hulp?
Zo herkenbaar.
Ik dank diegene die het heeft verwoord.
Ik was ook vier.
Was ook volledig onbevangen.
Na de kennismaking met zijn geslachtdeel niet meer.
Die ander was in mijn beleving 50 jaar.
Zal hij geweten hebben wat hij bij mij heeft aangericht?
De vrieskou kwam in mijn leven.
Daar jaren lang mee rond gelopen.
Ik wordt nog misselijk als ik terugkijk
Mijn vlucht was niet praten
Mijn ervaringen opgesloten binnen een betonnen muur.
Niemand zal het ooit weten
Toch, Gods zij dank, kan beton ook scheuren
Het bleek toch niet genoeg bewapend te zijn.
Mijn redding kwam van mijn vrouw
Haar geduld en aansporing maakte het verwerkingsproces begaanbaar.
Het ontdooi proces kon beginnen.
Het was hels, om alles onder ogen te zien
Maar achteraf zeer de moeit waard.
Het kind is volwassen geworden
Heeft alle troep achter mij gelaten
Niet de littekens
Die blijven
Soms zijn de tranen daar nog
Dat zal wel blijven, maar is niet erg
Nu ben ik 55 jaar
Mag nu de ander helpen
Om zijn verwondingen te leren verstaan
Ook om het gebeuren achter zich te krijgen
Ik geloof in God
Hij is mijn hulp
Hij is mijn toekomst
Hij omringt mij dag en nacht!
Luister naar Opwekking 640
Ik hef mijn ogen op naar de bergen https://www.youtube.com/watch?v=mZSuGgHoqxg
Hallo,
Moedig van je om je verhaal hier te schrijven. Mijne ook niet leuk. Ik ben ook 55 en heb meer en meer last van berichten over pedofilie. Vandaag, woensdag 24 juni waren er maar 6 verschillende berichten over pedofilie. Ik ben er misselijk van als ik dat lees of hoor. Ik walg ervan omdat ik telkens denk dat het wat zou minderen. Het gaat niet alleen altijd om kerk hè, want wij, gewone gastjes die ook misbruik werden, jaren aan een stuk, laten ze gewoon in de kou staan vind ik. Mijn leven is gewoon chaos en heb alles verloren door misbruik 35 jaar geleden. Groetjes.
Een leven vol flashbacks en stress na de fatale momenten. Jong onbevangen psychisch verwond. Een geheim van tientallen jaren klaart op met al mijn pijn. Wat is pure liefde en wat is tegen de natuur. Hoe heeft mijn identiteit zich gevormd. Laat ware liefde en geborgenheid plaats maken voor angst herbelevingen trauma. Laat de pijn het onuitgesprokene een verhaal geven. God zij dank.
Het is goed om je in een stukje poëzie uit te kunnen drukken. Zegt zoveel meer dan proza. Heel ingrijpend, Paul! Lees eens mijn stukje poëzie van 1juli j.l. Hoop dat je er wat aan hebt? Sterkte! Ben
De jongen heeft je vandaag reeds geschreven in de Blog van Peter. En verwees je naar mijn stukje poëzie. Weet wel dat hij er twee heeft, zie ook Schandjongens, en vooral de laatste reactie daarin, van eergisteren. Heb nog elf stukjes poëzie deze zomer erbij gemaakt, minstens even krachtig als de eerste eerdere stukjes. Maar krijg ze nog niet op deze site (was ook niet de bedoeling; een per maand is genoeg). Wil je er wat meer over weten, bericht mij dan in een reactie op een van de twee gepubliceerde stukjes poëzie (in Schandjongens of in Ben). Ben