Kamer wil gedragsverklaring priesters
HILVERSUM – Een meerderheid van de Tweede Kamer wil dat rooms-katholieke priesters en andere kerkelijke werkers die met kinderen werken, een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) moeten hebben.
Zo moet seksueel misbruik van kinderen worden tegengegaan. Dat meldde het televisieprogramma Netwerk donderdag.
Kinderen
Uit eigen onderzoek van het programma bleek dat sommige rooms-katholieke priesters die zich aan seksueel misbruik schuldig hebben gemaakt, met kinderen zijn blijven werken. Voor leraren in het basisonderwijs is een VOG al verplicht. De PvdA, SP, PVV, GroenLinks en D66 zijn ervoor dat dat ook voor kerkelijke werkers die in hun werk met kinderen omgaan, gaat gelden.
Schandalen
Vooral de Rooms-Katholieke Kerk in de Verenigde Staten is de laatste jaren opgeschrikt door schandalen over priesters die zich aan kinderen of jongeren hebben vergrepen. Sommige bisdommen, zoals Los Angeles, hebben een deel van hun bezittingen moeten verkopen om schadevergoedingen aan slachtoffers te kunnen betalen. Andere bisdommen zijn failliet gegaan.
Klacht
Bij Hulp & Recht, het meldpunt voor seksueel misbruik binnen de Nederlandse RK-Kerk, zijn de laatste zes jaar 112 meldingen binnengekomen. Daarvan hebben er volgens het meldpunt 27 tot een klacht geleid.
Kerkhistoricus Peter Nissen zei in Netwerk ter verklaring van het lage aantal klachten dat Hulp & Recht vooral grote schade voor de kerk wil voorkomen.
Hij schat dat net als in de Verenigde Staten 7 tot 10 procent van de rooms-katholieke priesters zich aan seksueel grensoverschrijdend gedrag schuldig heeft gemaakt.
Ik herken de situatie van de internaten en de machteloosheid van het kind dat opgesloten en vereenzaamd raakt.
Het overkwam mij en meerdere van mijn familieleden. Getuigen wat er gebeurde leidde tot nieuwe uitsluiting. Om mijn werk te kunnen blijven doen wil ik hier anonym blijven om die reden. Ik heb respect voor de mannen die zich nu uitspreken. Ook ervaar ik opluchting dat het eenzijdige beeld over deze internaten door getuigenissen over de realiteit gecorrigeerd wordt.
In de discussie is van belang om de vraag te stellen : hoe is de onbespreekbaarheid van kerkelijk geweld in de grondwet van het kerkelijk recht verankerd is?
De vlaamse kerkrechtsdeskundige Rik Torfs heeft daarover geschreven. Het heeft mij zeer geholpen om te begrijpen dat alleen vanbuiten af, door de staat, de kerk hierin gecorrigeerd kan worden. Het inzicht dat mensen die aan hun kerkelijke functies hechten niet in staat zijn om de waarheid te bekennen, heeft me geholpen het geestelijk en emotioneel geweld te verwerken dat ik als kind kreeg te verdragen. Verlangen naar erkenning door de kerk zelf is niet nodig, niet goed voor je. Het berust op een misverstand. De rechterlijke macht is er om het rechtsgevoel en de rechtsorde te herstellen. Maar waar blijft de rechtspraak in deze? De RK kerk is er om een omgeving van geloof te scheppen en waarheidsvinding past daar niet in.
Hoe kunnen de politiek en de rechterlijke macht verantwoorden, dat een kerk vrijelijk kan opereren in ons land en in Europa als die een grondwet heeft die de rechtsgang belemmert?
Hierin zijn de Amerikanen ons voorgegaan, als ik het goed begrijp. De documentaire ‘Sex crimes in the Vatican’ maakt een en ander helder zichtbaar. Belemmering van de rechtsgang is een zaak die aangepakt moet worden.
Het is ook hierom dat begrijpelijk is dat de getuigenissen pas nu naar buiten komen. We hadden geen been om op te staan, niet binnen en niet buiten de kerk.
Als dit niet aangepakt wordt, dan hebben we als samenleving niets geleerd voor de dreiging van nieuwe fundamentalistische ‘kerken’, deze en elke andere van welke religie dan ook, en het onrecht dat ook daar weer verborgen wordt.
‘Ima Ebbink’