Katholieke kerk – Destijds moesten ze zwijgen. Nu weer.
Seksueel misbruik Een derde van alle misbruikzaken in de katholieke kerk is in stilte afgehandeld, buiten de officiële kanalen om. Wat er gebeurd is en welke schadevergoeding is toegekend blijft onzichtbaar. De slachtoffers mogen er niet over spreken.
Artikel van Robert Chesal en Joep Dohmen verschenen op 18 maart 2016 in NRC.
link naar het originele artikel
Ik heb mij nooit aangemeld bij een of andere commissie. Ik heb geprobeerd het zelf te verwerken. Daarnaast is de schuldige overleden en is het dan wel eerlijk om je aan te melden? Ik was altijd bang niet geloofd te worden en heb het daarom ook maar laten zitten. Misschien wel een foute beslissing
Hallo Rene,
Ook ik heb me in eerste instantie niet aangemeld Daarna eerst anoniem omdat ik de naam van mijn misbruiker niet meer zeker wist. Na een tijd heb ik me toch met naam gemeld. Ik was ook bang om niet geloofd te worden, maar toen ik het mijn zus vertelde zei ze, “Dat kan je toch niet verzinnen”. Mijn misbruiker was ook inmiddels overleden.
Ik heb me met grote moeite door de procedure geworsteld en ben voor de commissie verschenen.
Dat alles heeft me toch weer een stukje verder geholpen, met name door ermee naar buiten te komen.
Hey Jos,
Al weer even geleden dat we contact hadden. Hoe is jouw zaak uiteindelijk afgelopen?. Heb je het een beetje af kunnen sluiten?
gr
Raymond
Beste Rene,
Je moet jezelf niets kwalijk nemen en altijd goed om je gevoel te volgen. Wat je wel nog zou kunnen overwegen is om wel een melding te doen bij het meldpunt zodat dit in het kader van het zogenaamde steunbewijs (binnen die ellendige klachtenregeling) nog iets voor mede-lotgenoten zou kunnen betekenen die nog in de procedure zitten of wier zaak heropend zou kunnen worden. Succes