kinderechter kinderhuis, kinderbescherming kerk en hulpinstelling

Op mijn zesde jaar kwam ik na een paar nachten in een cel op het hoofdbureua van politie rotterdam ze wisten niet wat met mij te doen in de kindesluis rotterdam kralingseplaslaan 108 onder de hoede van mijnheer troost. deze man heeft mij nogal vroeg wijs gemaakt in het sexueel actief zijn.

mede werd dit huis gesteund door mr van opstall toenmalige kinderechter deze heeft mij en enkele kameraadjes die ik hiet uit privacy niet nemen zal, nogal liefgehad om maar te zeggen misbruikt tijdens zijn frekwente bezoeken aan de kindersluis dit geburde in de spreekkamers.

Huize st-joseph was een internaat vor opvoeding scholing en sport met katholieken verzorgers daar ik veel wegliep en niet daar wilde zijn waren de straafen van mishandeling en lijfstraffen op water en brood ook nogeens de nachtelijke bezoekjes van de broeder marcelinus die cachotten lees cellenbewaarder was en dus rustig zijn gang kon gaan in die tijd nadat ik het zat was en weggelopen bent in de winter van 1965.1966 en mijn blauwe plekken gezien werden door mensen in duitsland die mij als jong joch zagen zwerven in de sneeuw zonder jas en mij vragen werden gesteld werd ik teruggebracht en uiteindelijk diende ik verwijderd te worden en moest naar het toenmalige poortje in groningen.

uiteindelijk hebben deze jaren geleid tot opname in psychiatrische kliniken en erger gevangenis tbs en nu na jaren van vermoeid je leven in te richten ben ik eigenlijk nog steeds stuk.

mijn leven is bestempeld door deskundigen als leven op een beerput die maar dichtmoet blijven daar er zoveel zit dat dit er niet uit mag komen.

al met al heb ik getracht zaken aan de kaak te stellen alleen een sorry van de politie agente in 1994 en een briefje voor slachtofferhulp waar de betreffende ambtenaar opeens niet aanwezig bleek te zijn. nu zoveel jaren later en geloof mij mi misbruik en mishandeling verjaart niet bij een mens althans een weldenkend mens.

nu ben ik voornemens om een claim intedienen niet dat het wat veranderd maar het ontkennen en niet gehoord kunnen worden is de grootste boosdoener.

blijkbaar vinden hulpverleners het oude koek.

blijft dat je leven getekend blijf in maatschappelijk en sociaal opzicht.

dat er in psychiatrische klinieken ook dergelijke zaken zijn gebeurd waar je tenslotte voor de hulp was als slachtoffer puinhoop is helemaal bedenkelijk.

nog steeds kan ik niets zien over kindermisbruik mishandeling ik wordt er misselijk van en terapieen ach goed bedoeld maar helemaal vrij wordt je nooit meer.