Meldingen bij Hulp en Recht
Bij het kerkelijk meldpunt ‘Hulp en Recht’ in Utrecht zijn de afgelopen zes jaar 196 meldingen en klachten binnen van verkrachting, pedoseks en ander wat ‘Hulp en Recht’ noemt ,,grensoverschrijdend gedrag”. Veertig klachten zijn gegrond verklaard.
De rooms-katholieke kerk heeft deze (en andere niet bij ‘Hulp en Recht’ gemelde) gevallen van seksueel misbruik stelselmatig binnenskamers gehouden. De zeven bisdommen én ‘Hulp en Recht’ weigeren aangifte te doen van seksueel misbruik, hoewel er in Nederland een aangifteplicht is voor verkrachting.
uit NRC 2004
Ik kon als 11 a 12 jarige na een geschiedenis van exorbitante kindermishandeling door een schizofreen-paranoïde stiefmoeder “gered” door een pastoor die mij daarna als pleegkind in huis heeft opgenomen en vervolgens oraal verkracht heeft en jarenlang als pleegkind aangerand.
23 juni komt deze kwestie voor bij Hulp en Recht.
Ik vrees gezien de wijze warop ik tot op heden door deze instantie behandeld ben opmaat is voor de rest van de procedure.
Ik heb op voorhand nogal wat kritiek maar om daar meteen mee bij de commissie aan te komen is politiek gezien nogal onverstandig. En toch,…
je moet zoveel slikken,…
Zijn er mensen met positieve ervaringen met Hulp en Recht? Graag contact.
Fred
Ook ik heb te maken gehad met geweld gelukkig niet met sexueelmisbruik.
twee jaar heb ik op kostschool gezeten bij de paters der selesianen DON BOSCO in rijswijk.
ik ben hier letelijk en figuurlijk naar de kerk geslagen, ik kan mij de kamer nu nog goed herrinneren en aanwijzen.
daarna ben ik ook weggelopen, op de fiets gestapt en weggereden, de hele nacht onderweg geweest, en opgepakt en terug gebracht door de politie van gouda, daarna ben ik ook van de school gehaald door mijn ouders.
Wat ze er mee bereikt hebben is dat ik een gruwelijke hekel heb aan de kerk en alles wat daar mee te maken heeft.
Als ik op tv de paus zie met al die kerels in langejurken denk ik moet je dat zooitje travestieten eens zien, wat een belachelijke vertoning. het zooitje hypocrieten
dit wilde ik ff kwijt
mijn kijk op de kerk
Wil ff reageren op de dingen die de laatste weken naar buiten komen over het seksueelmisbruik en andere vormen van mishandeling binnen Rooms Katholieke instellingen.
Ik persoonlijk ben met alle vormen van misbruik in aanraking gekomen. Ik ben inmiddels 52 jaar en lijd nog steeds onder deze vreselijke machtsmisbruik. Ben zeer geschokt over de herinneringen die bij zoveel -vooral mannen- boven komen drijven. Maar sta er zelf niet van te kijken. In deze vaak gesloten inrichtingen ligt het duivels gevaar natuurlijk op de loer. De geestelijke, lichaamlijk en ook cognitieve mishandeling heeft vooral plaats gevonden binnen het nonnen klooster. Het seksuelemishandeling en seksueel getinte handelingen werden in zeer Roomse jongens internaat gepleegd waar ik was. Ik ben tot mijn 18e levensjaar binnen deze instellingen geweest.
De beelden komen ook weer bij mij boven drijven en voel dat ik dan mijn emoties niet echt de baas kan zijn. Ik kan dan alleen maar mijn tranen laten gaan, vooral uit het onmachtig gevoel dat als een golf mij weer overspoeld.
Gr. Piet Gelissen.
Harry Mulisch vertelde bij Pauw en Witteman dat hij in het ziekenhuis St. Joannes de Deo in Haarlem lastig gevallen is in de jaren 50. hetzelfde is mij daar overkomen door een religieuze zieken broeder , casper noemde hij zich en hij heeft ook mij geprobeerd aan mijn plasser te zitten maar ik vertelde hem dat ik daar niet van gediend was en dat zelf ook wel kon. hij is toen snel de kamer uit gegaan en heeft de volgende morgen ,2 dagen na mijn blindedarmoperatie de hechtingen er uit gehaald waardoor de wond opensprong en verkleefde.
ik heb van1950t|m 1957 in ,Mariagorettie huis
gezeten en ben daar jaren lang geestelijk en lichaamlijk misshandelt en heb er soms nog last van.Ik probeer het van mij af te zetten maar dat is niet altyd makkelijk.
Lucy Nesse
binnenhof 10
5351 lk
berghem
telfnr: 0412178853
ik heb van1950t|m 1957 in ,Mariagorettie huis
gezeten en ben daar jaren lang geestelijk en lichaamlijk misshandelt en heb er soms nog last van.Ik probeer het van mij af te zetten maar dat is niet altyd makkelijk.
Lucy Nesse
binnenhof 10
5351 lk
berghem
telfnr: 0412178853
ben polio patient,
heb in het mariastichting gelegen.
daar waren in de jaren 56 nonnen
actief in de verpleging.
mijn ziekte verloop was zodanig dat
ik een soort griepverschijnselen
had, bij maaltijden moest ik vaak
braken, dit braaksel moest ik op-
eten .
gelukkig had en heb ik een zeer
sterk karakteren ben daar nooit op
in gegaan. maar het feit blijft dat ik er
toe gedwongen werd.
lang geleden maar nooit vergeten,
ik haat nonnen,niet allemaal want in
de maartenskliniek heb ik ervaren dat
er ook schatten zijn.
helaas getrouwd met iets onzichtbaars
vriendelijke groeten
cjmbreed
Lang, heel lang getwijfeld over het doen van aangifte. Ik ben nu 57 en het gebeurde op mijn 12e levensjaar. Mijn hele leven alles diep weggestopt, maar nu je geen krant meer kunt openslaan, of de tv aanzetten; ongewild wordt je bijna dagelijks geconfronteerd met het misdadig gedrag van “werknemers”van het pedofielennetwerk dat vanuit Rome wordt aangestuurd.
Na overleg met veel mensen, onder andere mijn toenmalige voogd uit die periode, heb ik nu besloten toch de stap te zetten. Tegenwoordig gaat die smeerlapperij weer dagelijks door mijn hoofd.
Ik was “toevertrouwd”aan de Salesianen in Don Bosco te Rijswijk op mijn twaalfde jaar, dat was in 1965. Gedurende een jaar heb ik daar moeten verblijven. Bijna wekelijks moest ik mij melden bij de “ziekenbroeder” .Ik moest me uitkleden en daarna ging hij mijn geslachtsdelen reinigen met een of ander goedje. Dat duurde dan meestal een klein uurtje. Ook werd ik anaal regelmatig bewerkt met zijn vieze vingers.
Tja, wat doe je dan als kind? Erover praten kon niet, Paters waren halve goden in die tijd. Je voelde je beschaamd en smerig. Verder probeerde je het maar een plaatsje te geven.
Toen ik op de slaapzaal, na het zoveelste “reinigingsritueel” tegen de overige jongens riep dat zij moesten oppassen voor de ziekenbroeder werd dit gehoord
door de nachtbroeder. Toen was de boot aan natuurlijk. Binnen enkele weken werd ik overgeplaatst naar een ander tehuis wegens “onhandelbaarheid”.
Zoals ik eerder schreef; ik heb er redelijk mee leren leven. Maar een normale langdurige relatie heb ik vooral hierdoor niet meer kunnen aangaan. Na terugkeer uit het laatste tehuis op mijn 18e verjaardag ben ik ruim 20 jaar onder behandeling geweest bij een psychiater.
Door alle confronterende berichten loop ik inmiddels wederom bij een psychiater. Toch te gek voor woorden dat dit soort vunzige pedofielen ook momenteel nog worden beschermd? Ik voel alleen maar een diepe weerzin als ik een geestelijke zie in zo’n zwarte jurk. Van de katholieke kerk heb ik me reeds lang geleden afgekeerd!
Sinds vele jaren bezoek ik vaak een Oecumenische Gemeente in Amsterdam waar ik me wél gewaardeerd voel als mens.
De katholieke kerk is het slechtste wat de mensheid ooit is overkomen, daarvan ben ik rotsvast overtuigd!!
Ik hou hoop dat ik het ooit een plaatsje zal kunnen geven…
Ook ik heb op Don Bosco te Rijswijk gezeten , ik was toen 12 jaar.
Mooie witte villa met water er omheen.
Binnen was het allemaal niet zo wit en het water was niet bepaald heilig water.
Als jochie van 12 heb je dat nog niet zo in de gaten alhoewel je instinctmatig toch het” stoeien” met de paters wel wat vreemd vond.
En dan die pater medicijn die je op je ziekbed even kwam onderzoeken waarbij je onderbroekje uit moest en hij aan je piemel voelde.
Ik ben inmiddels 65 en heb hier nooit over durven praten , gelukkig heb ik ondanks alles mijn geloof niet verloren.
Vergeven doe ik het ze niet dat moet de Heer maar doen !
Amen.