Mijn verhaal
Hallo, ik zou het proberen om mijn verhaal te vertellen.
Ik ben als klein jongetje in een kindertehuis terecht gekomen.
Ik was nog maar drie jaar ze hebben mij uit huis gehaald samen met mij zus die net boven me was zij was vier jaar oud.
We hebben samen in de zelfde tehuis gezet het is de bedoeling dat je daar bescherming krijg nou daar is niks van terecht gekomen want we werden daar mishandeld zowel geestelijk als lichamelijk en we werden daar ook sexueel misbruikt het werd me vaak gezegd dat ik eigenlijk niet mocht bestaan.
Ik had in die tijd ook geen naam ik was maar een nummer mijn nummer was 59 mijn eerste ervaring met het misbruik was toen ik zeven jaar was.
Het gebeurde vaak ’s nachts ik weet het nog heel goed hoe het begon.
We lagen in een grote slaapzaal en ik sliep bijna toen ik de deur van de slaapzaal hoorde open gaan ik dacht het zou wel een van de groepleiders zijn om even tekijken of wij wel sliepen dus niks aan de hand maar de deur ging weer dicht en ik hoorde voetstappen in de zaal ik bleef heel stil liggen.
Maar toen ineens voelde ik een hand over mijn deken gaan daar schrok ik erg van, en hield me adem in ik deed net of ik sliep en dacht dat het wel voorbij zou gaan, maar dat was niet zo want mijn deken werd weg getrokken toen voelde ik dat zijn hand over mijn lichaam ging ik was zo bang dat ik niet meer durfde te bewegen ik kon ook niet meer praten toen deed hij mij pyama bloesje los.
Het zweet brak me van allen kanten uit hij pakte mij hand en bracht mijn hand naar zijn geslachtsdeel toe.
Ik wou mijn hand terug trekken maar hij hield mijn hand stevig vast en ik moest zijn geslachtsdeel vast houden. Ik voelde me misselijk worden maar hij ging steeds verder hij deed mijn broekje uit en pakte ook mijn geslachtsdeel in zijn hand en begon er aan te trekken later ging hij met zijn hoofd naar mijn geslachtsdeel toe en nam hem in zijn mond. Jezus, ik wist echt niet wat ik moest doen even later tilde hij me uit bed en begon me te neuken hij probeerde zijn geslacht deel bij mij na binnen te krijgen maar dat lukte niet toen moest ik zijn geslacht deel in mijn mond doen het was net of de grond onder mijn voeten weg viel ik kon niet meer op mijn benen staan.
Sorry, mensen ik voelt het nu weer ik moet er even over stoppen, hoor. Ik komt er later nog wel op terug .
want nu ik het zo opschrijft draad alles weer om me heen ik hoopt dat jullie het me niet kwalijk dat ik nu even er mee stop.
Gegroet
Evert
Beste Evert,
Allereerst: wat knap en sterk van je dat je nu zo je verhaal op “papier” hebt gezet. Van me af schrijven heeft mij altijd rust gegeven. Het lijkt me goed voor je om dit met anderen te delen.
Ik heb niet dezelfde trauma als jij opgelopen, maar heb wel iets dat ik bij mezelf heel verwarrend vind. Mijn verhaal lijkt een klein (!) beetje op jouw verhaal, in die zin dat het zich bij mij op dezelfde leeftijd moet hebben afgespeeld. En ik zeg “moet”, omdat bij mij het gekke is dat ik helemaal niet zeker ben of het realiteit is geweest of mijn fantasie.
Toch blijft het heel vreemd dat ik allemaal nog zo helder voor me zie en heel expliciet kan noemen of iets wel of niet zo was. Ook kan ik de omgeving vrij nauwkeurig omschrijven:
Het was laat in de avond op de ziekenzaal van de kinderafdeling van het Binnengasthuis in Amsterdam. Ik was had die middag een lichamelijk onderzoek en het viel me daarbij op dat de dienstdoende arts(/assistent?) bij het betasten van mijn darmen mijn onderbroekje steeds ietsje lager deed om er beter bij te kunnen. Op de één of andere manier zou mij dat enigszins (klein beetje) hebben opgewonden als jochie van 7 jaar.
Kennelijk had de man in kwestie ook iets bij mij gemerkt want ’s avonds laat, toen alle kinderen op de ziekenzaal al sliepen, hoorde ik de deur van de zaal opengaan. Ik zag in een flits wel een schim voorbijlopen en merkte dat het hier om dezelfde arts ging. Het leek mij beter om nog even te doen alsof ik sliep. (Dit deed ik als 7 jarig jochie thuis ook wel eens. Gewoon, niks zeggen en doen alsof je slaapt). Al gauw voelde ik een warme hand m’n buikje masseren. Ik vond de hele situatie wel raar en wist niet goed hoe ik hiermee om moest gaan. Daarbij had ik – in tegenstelling tot jou – wel een soort afschuw voor een man, maar tegelijkertijd vond ik het eigenlijk – om eerlijk te zijn – best wel lekker. Extremer dan dit werd het n.l. niet. Het bleef bij masseren en wrijven. Er werd dus (godzijdank) niet gepenetreerd. Daar zou ik ook zeker niet aan toe geweest zijn. Kennelijk hield de man nog een béétje rekening met mij. Op een gegeven moment kwamen zijn warme handen weer langs m’n onderbroekje en herhaalde hij wat hij die middag bij mij gedaan had: hij schoof m’n onderbroekje steeds ietsje verder naar beneden. Ik raakte daar wel weer wat opgewonden van en kon mijn gevoelens niet de baas. Ik begon een beetje te kronkelen. Kennelijk is dit voor hem de aanzet geweest om nog een stap verder te gaan: hij trok langzaam mijn onderbroekje helemaal uit. Daar lag ik dan, opgewonden, met alleen een T-shirtje aan. Ik werd bekeken en betast door een man, terwijl ik je kan verzekeren dat ik liever een vrouw op die positie had gewild. Zo is het nog even doorgegaan. Ik ben uiteindelijk wel heerlijk klaargekomen. Daarna heb ik deze man nooit meer teruggezien.
Wat ik me nu dus afvraag is of ik het destijds op één of andere manier verdrongen zou kunnen hebben. Ik heb wel eens gehoord dat kinderen die dingen heel goed zouden kunnen verdringen. Ik zal het waarschijnlijk nooit weten, raar hè?, maar ik kan dit wellicht beter zo hebben dan de harde realiteit die jij op jonge leeftijd hebt moeten ervaren.
Ik leef met je mee en wens je veel sterkte.
Met vriendelijke groet,
Greuzel