Op zoek naar soulmates
Hallo,
Ik ben 55, seksueel misbruikt vanaf mijn twaalfde en jaren en jaren aan een stuk. Hoe ouder ik word, hoe meer nachtmerries en hoe meer vragen.
De site seksueel misbruik.info is soms ‘deugddoend’, maar ook confronterend daar alles bijna klopt wat ik al jaren meemaak.
Ik zou graag nu en dan chatten met Vlaamse mannen uit de streek (Veurne, uithoek van België) of verder, maakt niet uit eigenlijk om elkaar te helpen door te praten.
Ik zit nog met zoveel vragen. Waarom ben ik bang voor vrouwen, waarom bang voor grote groepen mensen, waarom slapeloosheid en nachtmerries zo lang na de feiten, waarom ben ik nu plots toch gay???, en vele andere vragen.
Ik ben werkloos, doe wel vier dagen aantal uren vrijwilligerswerk in ziekenhuis.
Professionele hulpverleners, ai, niet mijn ding. Ik denk dat ze in Nederland verder staan.
Enfin, wie mij wil contacteren en onze verhalen delen. Graag.
Groetjes
Didier
Beste Didier,
Naast het afwachten van reacties via deze site zou je eens kunnen kijken op de website van Rik Devillé : http://www.mensenrechtenindekerk.be/ . Je kunt Rik ook rechtstreeks mailen via rikdeville@telenet.be Hij kan je zeker met lotgenoten in contact brengen.
Succes,
gr
Raymond
ok, maar ben nooit door iemand van de kerk misbruikt. Daarom wat weigerachtig op deze reactie. Maar ik waardeer het wel hoor. Groetjes. Didier
Ik kan nergens op, altijd foutmeldingen, weet niet meer wat ik moet doen om in contact te komen. Kan alleen alles lezen, maar geen contact met anderen. Spijtig.
Wat doe ik verkeerd om rechtstreeks te kunnen antwoorden; Lukt echt niet.
Ik heb zoveel vragen ondanks mijn leeftijd.
Bijna alles klopt wat op deze site staat vermeld, iedereen vindt wel herkenning, dat is het werk van Peter John en mannen die de moed hadden om via deze site iets te vertellen over hun ervaringen.
Het is alleen jammer dat u zover weg woont, ondanks dat zal ik best een keer met u praten, ik heb ook steeds meer nachtmerries en ik ben bijna gepensioneerd, ben benieuwd hoe dat komt.
Ik ben 10 jaar mishandeld door mijn beide ouders en op mijn 4de jaar ben ik bijna 5 jaar structureel seksueel misbruikt door 2 mannen, waarbij ze ook nog hun hond gebruikten, dat zegt genoeg hoe erg het was in mijn jeugd.
Stuur me een bericht als je openstaat voor een vertrouwelijk gesprek.
Eindelijk gevonden op je eigen site! Kort maar aangrijpend, Didier! Deze jongen (Ben) wordt ook al wat ouder, het verleden komt in steeds heftiger golven terug, vandaar dat hij besloten heeft om per 1 juli op dit forum te zitten. Dromen, nachtmerries, daar weet hij alles van. Kan je er veel over vertellen. Een vrouwenhater is hij niet, heeft niet weinig vrouwen die hem aanspreken met hun problemen; maar het zit ‘m in die feminisatie, waar hij zeer veel over geschreven heeft, en er niet over uitgesproken raakt. Het heeft namelijk een enorme impact op ons jongens en mannen. Mijn homo-zijn (uit de kast) gebeurde tussen mijn 19e en 29e jaar. Daarna getrouwd met een chinese, haar gehaald uit Saigon, ook een heel verhaal.
Als je hierop wilt reageren, doe dat op mijn site, want ben druk bezig op vele andere sites. Sterkte! Ben
Beste Didier,
Zie mijn reactie op jouw stukje in “Een op de zeven sm-beoefenaars bezoekt dokter vanwege letsel”, Blog van 3 maart 2015. Geef dan een reactie in mijn Schandjongens in Lotgenoten of Honderd verhalen van 9 juli. Ben
Dag Didier,
Er staat een (nogal late) reactie van mij in de blog van 2 maart 2015 “Live kindermisbruik blijkt een nederlandse specialiteit”, waarop ook jij een reactie gaf. Dit geeft hopelijk een antwoord op je teleurstellende reactie.
Meer van mij kun je lezen in “honderd verhalen”, scrol geheel naar onderen, en zie daar een inhoudsopgave ervan (in het beige).
Als je meer persoonlijk contact met mij wilt buiten deze website om, dan kun je mij vragen om mijn emailadres. Heb gezien in diverse artikelen, dat je nogal omhoog zit met alles. Hopelijk gaat het jou nu wat beter. Veel groetjes, en sterkte! Ben
Moet zeggen dat het boek van Schoutten mij veel geholpen heeft. Ik durf er nu over spreken met anderen, maar het is niet wederzijds, mensen weten niet hoe te reageren en veranderen vlug van onderwerp alsof ik een abnormaal mens ben. Ben ik nu gewoon.
x
Hallo,
Ik reageer meestal vlug, maar PC volledig in de rats. Geen contactpersonen. Kan nog net antwoorden. Rest niets meer. Ik zal een nieuwe PC moeten aanschaffen al is dat gezien mijn financiële situatie niet evident. Voel mij wat verloren. Veel problemen met ouders. Vader in revalidatiecentrum, moeder in rusthuis maar sedert deze week naar spoed en nu in speciale kamer op geriatrie. Ben wat verloren daar ik alleen ben. Didier
Dag Didier,
Ook mij liep het niet bepaald op rolletjes. Duik overal overijverig in, da’s mijn manier van overleven. Verdiept in sm en ritueel misbruik, en nog veel meer. Even geprobeerd op een andere website, vond de fb “steungroep voor overlevers van kindermishandeling/misbruik” van Liesbeth Heynderyck, maar dat was toch helemaal niets voor mij. Zulke sites en fb’s zitten vol met vrouwen, mannen ver in de minderheid, een gevoel door hen overschreeuwd te worden, dus voel me toch beter thuis op de site van PeterJohn Schouten. Of eigenlijk ook niet zo, zit daarvoor te idioot in elkaar, kan ook daar mijn ei niet kwijt. Gelukkig zit er nog mijn vrouw voor mij aan tafel, en hebben wij ons geloof (niet kerks) nog.
Maar jij bent een belg, daar is geen speciale mannenhulpgroep voor jouw problemen. En je ouders, tja, acht jaren geleden ontviel mij ook beide ouders: mijn vader met Alzheimer opgenomen, mijn kerngezonde moeder twee weken daarna opeens dood op bed. Vreselijk. Die leegte vult zich nooit meer op. Tja, in jouw geval natuurlijk problemen met je ouders, omdat je zo anders bent. Eenzaam, eenzaam, eenzaam. Al die lege momenten, dat elke ochtend je weer vervelend aangaapt, van…daar gaan we weer – we moeten wel.
Toch heb je een hart, echt een hartje met veel gevoel, o zo mooi. Jammer van mijn invaliditeit, anders zou je mij beslist eens kunnen verwachten – alleen om maar even bij je te kunnen zijn, zonder woorden je even te kunnen omhelzen, langdurig omhelzen. Want je bent toch niet alleen, Didier! We moeten toch maar eens proberen iets ervan te maken, ook al staat je hoofd er nu helemaal niet naar. Hoe dan ook: heel veel sterkte! En als je me wilt schrijven, dat kan natuurlijk. Ben
Hallo,
Mooie mail man, deed me deugd al ben ik wat down door ouders en financiële problemen.
Ik mis geen seks al is het natuurlijk leuk, maar eerder een goede babbel en knuffel, lange knuffel.
Maar ik moet mij vermannen hè. Doordoen tot voor mijn ouders al heb ik meer een haat/liefde relatie met hen.
Ik zit al het hele jaar door in ziektesfeer, moeder in ziekenhuis, rusthuis, nu terug ziekenhuis, vader nu in revalidatiecentrum tot eind volgende week. Ik ga vaak op bezoek, maar ben het stilaan beu. Ik heb niets meer van mijn leven en ben pas 57 jaar.
Gelukkig doe ik nog twee dagen/halve dagen vrijwilligerswerk in ziekenhuis. Ook terug miserie, maar is anders, daar word ik tenminste nog een beetje gewaardeerd.
Prettige weekend. Knuffel.
Didier
Dag Didier,
Ben de oudste van de zeven, en woonde het dichtst bij onze vader. Dus eigenlijk kwam alles op mij terecht. Bezocht hem dagelijks in dat psychiatrisch ziekenhuis weken achter elkaar, om wat in zijn rolstoel wat te wandelen. Alzheimer is vreselijk. Herkende hij me wel? Op een dag zat hij me vreselijk uit te kafferen op zijn kamertje, dacht dat daar zijn kleine zoontje weer voor hem stond in al zijn onbenulligheid en onhandigheid. Dus wijselijk zwijgen, hij kon dat ook niet helpen. Leuk is anders. Toch wilde hij toen alles voor me doen, maar wist niet hoe. Mijn zelfmoordpoging op mijn negentiende was ook vreselijk voor hem geweest. Ook mijn homo-zijn
(practisch tot mijn dertigste, in mijn geest nog sterk aanwezig; ben nu gelukkig getrouwd). Tenslotte maar wekelijks naar hem toegegaan, in een zaaltje met velen aan de koffie bij een vrouw aan de piano – ja, zijn juist overleden vrouw (mijn moeder) speelde piano; en daar zat hij dan heel tevreden naar te luisteren, alsof dat zijn eigen vrouw was. Dit zo’n jaartje volgehouden; toen overleed hij. Natuurlijk was dat voor mij veel te veel eigenlijk, maar bleef gewoon mijn plicht doen. Kon toen nog telkens ernaartoe fietsen, zo’n uurtje lang.
Tot nu toe de tijd doorgeworsteld met mijn vrouw, en ja, door te besluiten elke dag hoe dan ook op te sieren er toch nog heel iets moois van kunnen maken. Ben negen jaar ouder dan jij, en mijn vrouw is weer acht jaar ouder dan dit persoontje. Heus, Didier, je bent nog veel te jong om het bijltje erbij neer te gooien, echt. Maar begrijp heel goed dat je soms enkele jaren erbij hebt, dat elke lust om verder te gaan ontbreekt. Zo ook mijn eveneens invalide vrouw, die dikwijls verzucht: waarom moeten we hier nog blijven, neemt de Heer Jezus ons niet weg? Dan is mijn antwoord: Hij heeft ons niet weggenomen, dus heeft het voor Hem zin, dat we hier blijven; en dat moet ons voldoende zijn. Wijzelf hoeven het nut niet ervan in te zien, als Hij het maar ziet. Dus gaan we door om er iets van te maken. Dan die vijftigsnarige zither voor me gelegd, zelf muziek ervoor geschreven, en dan ziet zij mij erop spelen, al die hartverscheurende melodieën.
Dan leven wij beiden weer op.
Maar hoe je dit in je eentje moet oplossen? Moeilijk, Didier, heel moeilijk. Jezelf opbeuren is eigenlijk heel raar. Concentreer je maar op je werk, en echt, ook elders zijn er toch soms nog mensen die je waarderen, al zie je ze soms niet staan.
Over seks? Heb eigenlijk vanaf mijn dertigste geen seks meer gehad, wel nog wat met mezelf gespeeld, maar sinds mijn ziekte is dat voorgoed voorbij. Natuurlijk soms een klotegevoel, niets meer te kunnen. Want bizarre fantasieën blijven, ja verergeren. Maar kom, we maken er dan wat anders van, En het lukt! Ben
Beste Ben,
Moeilijk verhaal om te lezen, niet leuk als je zo je leven moet doormaken. Hier totaal anders. Nog teveel nachtmerries door misbruik toen ik jong was en tien jaar geleden een stalker waardoor ik gezin heb verlaten om ze te beschermen.
Ik heb mij ook ‘gesmeten’ in zinloze en extreme seks. Nu, nog paar vaste vrienden. Maar pijn blijft.
Relatie met ouders nu ze zo oud zijn, tja, niet evident. Ik zou ze zoveel willen vertellen, bedoel, dat zij eigenlijk de schuld zijn van veel wat ik heb meegemaakt. Maar ze luisteren niet meer. Dus, laat is het maar zo. Niemand begrijpt ons, zeker niet in België zoals je schreef.
Overleven hè, maar stilaan heb ik er genoeg van. Sta alleen voor alles. Mijn twee kids laat ik hun leventje leiden en ik laat ze gerust.
Didier, ben beetje kort, maar deze week vijf keer moeder gaan bezoeken in ziekenhuis en ben wat down nu.
dag Didier,
Hierboven schreef je nog wat om 16:38 uur, een berichtje dat wat vreemd werd ingesorteerd op deze website, over het hoofd gezien. Dat niet begrijpen door anderen, ja, daar is weinig aan te doen. Volgens mij moet je zelf zoiets meegemaakt hebben om het te begrijpen. Meelevendheid van anderen is mooi, maar ze hebben er al snel genoeg van. Heb enkele jaren geleden thuisonderwijs gegeven aan onze zoon; als je eens wist hoe je dan genegeerd wordt! Dwars door je heen gekeken alsof je van glas bent, of er bewust niet over praten, zelfs niet informatief. Deed toch echt niets verkeerds, dat je gemeden wordt door de buurt, heel de familie, en acht jaren lang door rechters de grond in geboord. Maar dat maakt je sterk – bedoel eigenlijk, door ons geloof bleven we overeind, en het werd tòch tot een succes. Nu is dat hetzelfde gesteld met seksueel misbruik.
Extreme seks moest soms toch gebeuren, hoewel het niets oplost; spreek uit ervaring.
Heb enkele jaren lang al mijn nachtmerries kunnen opschrijven. Wat kwam er veel los!
Begrijp dat je er echt genoeg van hebt. Heb nog een stukje poëzie over eenzaamheid in petto voor de toekomst, maar laat dat voorlopig maar zo.
Laat je nu voorlopig met rust, laat het maar bezinken. Als je sneller contact met mij wil, schrijf mij dan onder mijn eigen beide stukjes poëzie in “honderd verhalen” bij Peter Schouten, dat geeft dan een emailtje aan mij, dat je me een bericht geschreven hebt. Maar vandaag is er nog eentje bijgekomen, die wat om je geeft. Ben
Beste Didier,
Je verhaal is heel herkenbaar. Ik ben inmiddels 66 jaar en heb 60 jaar last ervaren van mijn seksueel misbruik op 4 jarige leeftijd en 20 jaar daarna met mijn oudste broer. Ik begrijp dat je het boek gelezen hebt van Peter John Schouten. Ik zit nu in een mannengroep en dat is zeer helpend kan ik je zeggen. Volgens mij is dat de beste remedie. De therapeuten zijn allemaal opgeleid door Peter John Schouten. En mijn ervaring is dat je daar echt mee verder komt. Delen via de blog helt je om te erkennen dat alles klopt wat jij ervaart. Maar als je los wil laten dan is therapie. Volgens mij zijn er ook groepen in Vlaanderen of dichtbij Vlaanderen..
Persoonlijk ervaar ik nu dagelijks fysieke pijn in bekken en benen en ben benieuwd naar ervaring van anderen die daar ook last van hebben.