Doodzalving – Open brief aan de commissie Deetman
Verzonden aan de media en dhr Deetman op 8 oktober 2010
Geachte heer Deetman en leden van de onderzoekcommissie,
Afgelopen week heb ik de beide bijeenkomsten in Utrecht en Eindhoven bij mogen wonen waarvoor nogmaals mijn dank. Volledig in lijn met de door u onderstreepte transparantie schrijf ik deze brief via de publieke media. Op deze wijze is iedereen tegelijkertijd op de hoogte.
De bijeenkomst in Eindhoven heb ik vroegtijdig moeten verlaten, omdat mij gaandeweg een onbestemd gevoel van onbehagen bekroop. ’s Nachts na urenlang wakker gelegen te hebben kwam er een woord in mij op: “doodzalving”.
Dit woord bestaat niet, maar intuïtief beschrijft het als geen ander het gevoel dat mij overviel.
De commissie is bezig, bemenst met van zichzelf overtuigde wetenschappelijke autoriteiten, de slachtoffers ‘dood te zalven’, een vals gevoel van warme veiligheid te creëren, in slaap te schommelen, en zij mogen daarvoor onderdanig danken.
En dat terwijl zij weer misbruikt worden, alleen ditmaal door en voor uw onderzoekcommissie!
De slachtoffers vragen aandacht voor hun verhaal en welke impact het misbruik op hun leven gehad heeft, de commissie verwerkt deze informatie tot een kille matrix. Zij willen de commissieleden ‘raken’ met hun verhaal, maar worden (waarschijnlijk vanwege de noodzakelijke wetenschappelijke objectiviteit) hooguit als historisch, pathologisch of statistisch interessant beschouwd.
Terwijl de commissie door patriarchale omarming de indruk probeert te wekken aangedaan te zijn met het lot van de mensen, maakt zij deel uit van de door het misbruik ingezette gespletenheid: de afstand tussen de waarheid en de verwrongen, verkrachtte realiteit van het slachtoffer.
De waarheid komt door dit onderzoek niet op tafel en dus worden de slachtoffers niet gediend en wel om volgende redenen:
Afgeleide verantwoordelijkheid
Door de opdracht van de bisschoppen te aanvaarden bent u, in de ogen van de slachtoffers, een verlengde van de rooms-katholieke kerk geworden en worden uw acties en initiatieven dan ook met de nodige argwaan bekeken.
U bent u daarvan bewust, want veel tijd en nauwkeurig gewogen woorden heeft u gebruikt om de aanwezigen van de onafhankelijkheid van de commissie te overtuigen. Zowel als het de inhoudelijke opdracht, de activiteiten en de keuze van de leden van de commissie betrof. Echter, en dat is mogelijk een bijwerking van mijn misbruik, als iemand mij voortdurend verteld dat ik mij geen zorgen hoef te maken, begin ik me pas echt zorgen te maken en al het besprokene extra te wegen.
Mijn vraag daarom aan u:
Waarom heeft u niet direct aangegeven dat dit onderzoek, van de kerk onafhankelijk zou moeten gebeuren of bent u van mening dat het nu, voor de slachtoffers, “op de best mogelijke plek” en onder de best mogelijke omstandigheden plaatsvindt?
Want dat zou toch, gezien de door u meermaals nadrukkelijk betoonde betrokkenheid met de slachtoffers, het belangrijkste zijn?
Vooral ook omdat een openlijke weigering uwerzijds mogelijk de weg opengesteld had voor een onderzoek vanuit de politiek geïnitieerd en gedragen. Dat had het grote voordeel gehad dat deze zich dan serieus met dit onderzoek en onderwerp had moeten bezighouden en een aantal eruit voortvloeiende maatschappelijke problemen als de hulpverlening en het in het verleden verhinderen van de rechtsgang door de kerk ook de aandacht zouden krijgen die ze verdienen. Hiermee zijn de slachtoffers pas echt gediend!
De doofpot
Meermaals heeft u gerefereerd aan “de doofpot” en dat de commissie weigert mee te werken aan de instandhouding daarvan en dat de activiteiten van de commissie op transparantie gericht zijn. Mijns inziens verward u twee doofpotten en is de door u betoogde openheid daarom misleidend:
De 1e – historisch. In het verleden ingesteld door de rooms-katholieke kerk om de goede naam en de machtspositie van de kerk te verdedigen. Deze heeft het misbruik ‘geïnstitutionaliseerd’, in deze omvang mogelijk gemaakt en misdaden toegedekt.
Hieraan gaat uw onderzoek niets meer veranderen; dit is een realiteit.
De 2e – actueel. Het achterhouden van informatie, gebrek aan openheid en de weigering bij het onderzoek naar de gebeurtenissen mee te werken door alle bewijzen vrijwillig en ongevraagd op tafel te leggen.
Uw onderzoek is gebaseerd op getuigenissen van slachtoffers, daar hoeft u de doofpot niet te vrezen, de mensen hebben hun ziel voor u geleegd. Echter, te verwachten dat de kerk u informatie zal verstrekken buiten de door u bij hen aangedragen gevallen (als ze dat al doen?!?) is een illusie en u zou beter moeten weten.
Kijkend naar de reacties vanuit de kerk sinds het begin van dit jaar is duidelijk dat zij niet bereid is eenmalig en volledig met het verleden af te rekenen, want dan hadden zij onmiddellijk en vrijwillig alle informatie aan de commissie beschikbaar gesteld.
Onderzoeken naar misbruik in het buitenland over de afgelopen tien jaar hebben ons geleerd (of zouden ons geleerd moeten hebben!) dat de kerk voortdurend de zelfde ‘modus operandi’ hanteert als het om onderzoek van misdaden van medewerkers van de kerk gaat; namelijk: tijd winnen. De kerk vertraagt het onderzoek, werkt uiterlijk mee, maar doet alles om het langer te laten duren en zoveel mogelijk geheim te houden. Mocht u per ongeluk ‘struikelen’ over informatie die niet te weerleggen of te ontkennen valt dan wordt deze na veel aandringen en halfhartig toegegeven, maar geen actie ondernomen.
Ik geloof u als u mij zegt dat u de resultaten van het onderzoek volledig openbaar zult maken, betwijfel echter dat ‘de onderste steen boven komt’ omdat de wil om dat te doen, voor iedereen zichtbaar, ontbreekt bij de kerkelijke instanties, de bisschoppen en de orden.
Door de opdracht te aanvaarden werkt u hier aan mee, houdt u de doofpot in stand, en zijn de slachtoffers wederom niet gediend!
Vrijwillige medewerking van de commissieleden
Het heeft mij ten hoogste verbaasd van u te horen dat de commissieleden op vrijwillige basis en in hun vrije tijd medewerking verlenen aan de commissie. Dat klinkt op het eerste gezicht achtenswaardig en idealistisch, maar wat betekent dit? Waarom doen ze dit?
Staat het mooi op het CV, meegewerkt te hebben aan een historisch zo belangrijk onderzoek? Is het, of zijn de slachtoffers, een interessant studie object en kunnen wij hier later een wetenschappelijk werk over verwachten? Uit liefde voor de rooms-katholieke kerk?
Of is het weer gewoon: misbruik?
Ik vraag me af en heb mijn twijfels of dit het onderzoek ten goede komt en niet onnodig vertraagt en of hiermee de slachtoffers gediend zijn? Want dat zou, nogmaals, naar u eigen zeggen, toch het belangrijkste voor u zijn.
Aanbevelingen aan de bisschoppen
Omdat u meerdere malen tijdens de bijeenkomsten dit aspect van uw opdracht beklemtoond heeft en dat de heling van de slachtoffers voorop staat in het onderzoek, zou ik u willen vragen uw ‘ingang’ bij de Nederlandse Bisschoppenconferentie en de Konferentie Nederlandse Religieuzen te gebruiken voor volgende aanbeveling:
• Geef openlijk toe fout geweest te zijn en daardoor duizenden kinderen, gelovigen en niet-gelovigen, beschadigd te hebben.
• Geef openlijk toe dat de naam en de macht van de kerk de prioriteit gehad hebben en daarom daders niet aan justitie zijn overgeleverd en slachtoffers niet op tijd behandeld zijn.
• Geef openlijk toe bewust informatie achtergehouden te hebben en daardoor de rechtsweg verhinderd te hebben.
• Betuig openlijk schuld en geef volledige openbaarheid van geheime documentatie m.b.t. daders en daden.
Dit zou niet alleen zeer helend zijn voor de slachtoffers, maar ook de gelovigen helpen het vertrouwen in hun kerk te herstellen en de vele geestelijken die nu twijfelen aan hun roeping binnen de rooms-katholieke kerk helpen de weg naar het geloof weer terug te vinden.
In afwachting van uw antwoord,
Hoogachtend,
Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik
Antwoord ontvangen van de commissie Deetman van 19 oktober 2010.
Geachte heer Leerschool,
Graag reageer ik op uw open brief aan de commissie.
De commissie stelt uw reactie op de bijeenkomsten in Utrecht en Eindhoven zeer op prijs.
De bijeenkomsten hadden tot doel om slachtoffers in de gelegenheid te stellen zich te informeren en vragen te stellen over het hoe en waarom van het onderzoek. Niet zozeer om hen te behagen. Net als u, hebben velen die zich gemeld hadden bij de commissie de moeite genomen hun persoonlijke en soms zeer emotionele verhaal in Utrecht en Eindhoven met de commissie en de andere aanwezigen te delen. De commissie heeft hier grote waardering voor.
Zij heeft zeer aandachtig geluisterd naar alle verhalen, ervaringen, reacties en suggesties. Dat is nodig om de feiten boven tafel te krijgen. Over de aard en omvang van het misbruik, en over de consequenties van het misbruik voor het leven van slachtoffers en hun omgeving. En vooral om de juiste aanbevelingen te doen.
Hoewel de meest bezoekers de ontmoetingen met de commissie waardeerden zal dat niet bij alle bezoekers het geval zijn geweest.
De commissie heeft begrip voor uw argwaan. Het is natuurlijk lastig eventuele twijfel aan de goede bedoelingen van de commissie te weerleggen.
Zoals u weet, doet de commissie haar onderzoek volledig onafhankelijk van de Rooms Katholieke Kerk. Transparant en publiekelijk.
De commissie hoopt dat het eindrapport straks een eerlijk beeld geeft van wat zich heeft voorgedaan en bovenal behulpzame adviezen biedt op basis hiervan. Uw suggestie voor aanbevelingen aan de bisschoppen stelt de commissie zeer op prijs, en zal zij voor zover relevant graag betrekken bij haar onderzoek en advies in het eindrapport.
De commissie heeft voorrang gegeven aan het onderzoek naar de hulpverlening. Dit onderzoek en advies verwacht zij in november dit jaar te kunnen publiceren.
Graag dank ik u voor uw betrokkenheid bij het onderzoek.
Mocht een nadere toelichting gewenst zijn, verzoek ik u contact met mij op te nemen.
Hartelijke groet,
Meyken Houppermans, MSc
adjunct- secretaris
Commissie onderzoek naar seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk
Postbus 556
2501 CN Den Haag
T: 070- 3765489
Treurig dat Deetman niet eens de moeite neemt om persoonlijk antwoord te geven op de brief van Ton Leerschool, noch inhoudelijk ingaat op hetgeen Ton onder zijn aandacht probeert te brengen. Het wantrouwen blijft…!!
De ‘aanbevelingen’ aan de bisschoppen is voor mij van cruciaal belang.
Wanneer dat niet gebeurt is al het andere zinloos.
Ik kan mij pas op de weg van de vergeving begeven als de ander, in dit geval de kerk, haar schuld belijdt en ons, de slachtoffers, om vergeving vraagt.
Dan pas zou al het andere kunnen volgen.
Zo niet dan inderdaad ‘doodzalving’ ook al vind ik het een vreemd woord.
Ik vraag mij af waarom ik niets hoor of lees over sexuelmisbruik in het tehuis HUIZE.ASSISIË Udenhoud Tussen Tilburg en Vugt ik verbleef daar in 1955 en ben daar meermalen misbruikt door die broeders.
En vind ik het wel vreemd dat je van andere instellingen van wel geluiden hoor, maar van Huize Assisie niets hoor of lees, en ook zie ik niets op het internet.
En dit terwijl daar toch honderde jongens verbleven oudere en jongere, en ook de oudere jongens deden mee met de misbruik van de jongeren.
Doofpot
Ik vind het een zeer goede brief die Ton geschreven heeft en ik hoop dat de Deetman commissie deze brief echt ter harte neemt.
De aanbevelingen zijn correct verwoord en pas als daaraan voldaan wordt door de kerk kan werkelijke ‘zalving’ plaatsvinden.
Helaas ben ik heel bang dat de kerk dit niet uit eigen beweging zal gaan doen, op de individuele uitzonderingen na.
Het zit zo diep geworteld – lees het boek ‘vrome zondaars’ – dat je dat er niet zomaar uitkrijgt met welke commissie ook.
Alleen de rechtsspraak zou hier nog enige rechtvaardigheid in kunnen brengen.
Wel wens ik de commissie veel succes.
IS DE BUJBEL ZO BEDOELT.. DAT WOORDVOERDERS ..VERTEGEWOORDIGERS VAN TESTEMENT.BIJBEL
Hun eigen regels kunnen bepalen .
En mogen ze doen wat ze willen met de schandalen die er zijn begaan .
Worden mensen de hoek in gedrukt die meldingen hebben gemaakt . Is er geluisterd .
Voor velen zijn er grote twijfels .
Mensen die alles huidnaar hebben beleefd .
Door de parasieten van de kerk. Kregen geen hulp en kunnen het ook niet verwachten . Gods liefde is nabij en Gods woord ook . Historisch gezien interessant voor de wetenschap .En alweer een mooi excuus voor de Kerk . Er zijn al meer mensen die de twijfels rond het onderzoek hebben. Ook op de heer Deetman . Je kan wel wat zeggen in het algemeen . over de moslim wereld . Over onderdrukking en rechten die worden geschonden . Het Rooms Katholieke geloof doet hier het zelfde . Gelovigen die zijn misbruikt zijn nog ondergeschikt aan de wil van de Heren . Zij die hebben meegedaan aan het lot . Wekken nog steeds indruk dat alles wordt onderzocht . Genoeg was genoeg Hadden velen gedacht naar hun meldingen . En hoopten op hulp . Ja hulp was …er nog niet . De media hield niet zo op de slachtoffers . Gaf zo de verdediging weer aan de Kerk. Kinderen gevangen achter de heilige poorten . Weg van huis en haard in bewaring gesteld als gevangenen . Met medewerking van de staat en de Heilige raad van de kinderbescherming . God wat waren kinderen u dankbaar dat u zoon Jezus heeft gesproken. Laat de kinderen tot mij komen . En dat alles uit liefde .
NU IS ER NOG EEN ANDER ASPECT DIE SPEELT .
De Nederlandse Bisschoppen en de Conferentie Nederlandse Religieuzen.
kunnen nu wel toegeven dat er veel weggemoffeld is en achter gehouden .
En geeft toe dat er geen prioriteit , hier aan is geleverd. En dat dader collega’s niet zijn aangegeven zo is het amen . Einde verhaal
Nog zeg ik het toch nog keer dit is te simpel .
Nog blijf me het dwars liggen dat Bisschoppen Kardinalen doen of dat zij er niet of nooit betrokken zijn geweest . Onderzocht wordt het verleden en heden . Het veleden heeft de leiding over de daad waar de meeste meldingen over zijn gegaan . Kindermisbruik door geestelijke mannen en vrouwen .
Vertrouwen in de kerk is er niet meer .Hoe warm en liefdevol je als wegwerp product heen en weer wordt geslingerd . Kinderen geboren schoon en rein . Hebben het levens licht van Gods wonder mogen ontvangen. Gedoopt in de naam van de Vader de heilig geest. Misbruikt met de Goddelijke liefde der pedofielen .Hebben jaren het lijden uit liefde verzwegen . Gods kinderen zijn vervoegd uit leven gesprongen . En zijn een nieuw leven,, zonder lijden begonnen . Gods Kinderen het is , en was verjaard en zal nooit en ten nimmer door de kerk worden openbaard . Het spreekt voor zich dat er mensen zijn die dit overleefd hebben . Vergeten is het . Dat er kinderen afstand hebben genomen van hun leven . Zelf hier word niet of nauwelijks over gesproken . Zelfs is er nog met geen woord over gerept hoe groot de impact was . Ik had al bewust gekozen geen bijeenkomt bij te wonen.
Door het wantrouwen jegens deze situatie die de Kerk en de Commissie gepland heeft . Of had .
De krater die de kerk in de gelovigen hebben geslagen is te groot. Om het met paar gesprekken helend te noemen . Onderzoek moet zich meer richten op het instituut als kerk in het algemeen .
Zodat we als slachtoffer kunnen zien wat voor een misdaden zijn gepleegd .En door wie het gepleegd en verzwegen heeft . Ook de rol van Bisschoppen Kardinalen en Zuster orde Kloosters moeten hun archieven openen . Nog worden de zusters buiten schot gehouden . Terwijl ook hier het misbruik aan de orde was . Men neemt maar aan dat de mannen de daad meer deden.
Ook de zusters konden de handen niet thuis houden . En hadden de zelfde voordstelling als de mannen dat alles kon en mocht met de kinderen . Die de toevlucht hadden in een verzorgde omgeving te zijn toevertrouwd . Spijtig is het dat juist hier kinderen werden mishandeld . Om later te worden misbruikt .Seksueel . Bedreigt om het mondje te houden .Noem het maar het geheim .
Geheimzinnigheid wordt het,, een dagelijkse ritueel wat vele mee hebben gemaakt als kind in deze misdaad. Het is misselijk makend verdrietig hoe deze hoofden van de kerk met andermans gevoel werken .