oproep lotgenoten

Hallo

 

Ik ben opzoek naar incest slachtoffers, die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt als ik. Om ervaringen uit te wisselen via email, elkaar zo te steunen.

 

Groet

erwin

29 antwoorden
  1. erwin
    erwin zegt:

    Hoi,

    Sorry voor de late reactie, maar je mail was mij niet zogauw opgevallen.
    Het lijkt mij wel fijn om met je te mailen.
    Ben jij ook een incestslachtoffer? Laat wat van je horen.
    groet
    erwin

  2. jos
    jos zegt:

    Beste Erwin,
    Ik ben ook slachtoffer van seksueel misbruik, ik ben jaren misbruikt geweest door mijn broer. Ben nu 30j en heb het 3j geleden verteld tegen mijn ouders, waarvoor ik eerst wel begrip kreeg voor mijn verhaal, maar als snel werd alles geminimaliseerd tot een spel tussen kinderen. Het gaat hier alles behalve over een seksueel spel, het is grensoverschrijdend in alles vormen, de machtverhouding van een oudere broer…
    Op deze manier word ik geisoleerd met “mijn probleem”, terwijl het een probleem is van het systeem, van het gezin.
    Hun bereidwilligheid om het mee te helpen dragen is er niet en na talloze inspanningen om erkenning te krijgen of het eruit te sleuren leidde tot niks, alleen dat ik steeds weer diep gekwetst werd en nog meer afgezonderd werd.
    Tot een maand geleden, na nogmaals een dolk in mijn hart, heb ik beslist om verder te gaan. Het getrek en gesleur om hen mee te krijgen houdt hier op, ik ging en soms ga eraan kapot. Ze hebben me gekwetst tot op mijn fundamenten, waarop ik probeer mezelf een positief zelfbeeld te geven. Maar verder gaan is nu eenmaal de enige weg om verder te gaan in mijn leven, mijn focus op mijzelf te leggen en waar het werkelijk om gaat, mezelf erkenning geven dat er mij onrecht is aangedaan, erkenning geven, dat ik diep gekwetst ben en dat in mijn jeugd een stuk seksualiteit is ontnomen. Ik probeer van mezelf te houden en mezelf te aanvaarden voor wie ik ben.
    Ik heb ook gekozen om het gezin niet te verlaten, mijn broer woont in het buitenland dus ik zie die een paar keer per jaar,maar hoe dan ook bij elke ontmoeting ben ik serieus van de kaart.
    Ik ga nu al 3j naar een psycholoog die mij op weg helpt te leven met mijn verleden, want we zijn zoveel meer dan mannen die misbruikt zijn door hun broer!!! Ja, we dragen dit stuk met ons en mee, het heeft ons getekend en gevormd, deels misvormd tot wie we zijn. Maar heb vertrouwen dat je het kan verwerken, het kost bloed zweet en tranen, maar dit is de enigste weg om een haalbaar leven te leiden. Zelf heb ik ook aan zelfmoord gedacht en op het punt gestaan mijn leven te beeindigen, maar gun het je broer niet, hij is het niet waard dat jij jouw leven beeindigd.
    Ik kan je alleen maar van harte heel veel kracht toewensen. En ik weet hoe je je voelt, ik herken de woede, ik weet dat je je alleen voelt hierin, maar eenzaam ben je hierin niet! Trouwens je woede mag er zijn, maar laat je broer je leven niet verwoesten. Ik vind rust om er mee bezig te zijn en stap voor stap verder te gaan.
    En als je even wil ontspannen uit deze hectische wereld, effie blowen doe ik ook. Maar alles in excessen, leidt tot iets fatalistisch.
    Erwin, je bent zoveel meer dan Erwin die misbruikt is door zijn broer.
    Sterkte, van harte
    een lotgenoot jos

  3. Antoine Claudel
    Antoine Claudel zegt:

    Hallo Erwin,

    Ook ik ben langdurig seksueel misbruikt en wens ook met anderen hierover in contact te komen.
    Wat zou een goede manier zijn om met meerderen in gesprek te komen?

    Ik hoop even terug te vernemen.

    Antoine Claudel

  4. Cheyenne
    Cheyenne zegt:

    hallo,
    Wij zijn 4 leerlingen uit HAVO 5, we moeten dit jaar een project doen voor Nederlands en een onderdeel hiervan is een interview afnemen, ons onderwerp is incest. Wij hebben een vraag of er hier misschien iemand is die aan ons zijn/haar verhaal wil doen. Het zou ontzettend fijn zijn als iemand hieraan mee zou willen werken omdat het erg lastig is om iemand te vinden die hier over wil praten en dat begrijpen we natuurlijk ook. Het interview moet worden opgenomen met een camera, dus met beeld en geluid. Als iemand dit zou willen doen horen we graag van u!
    Groetjes
    4 leerlingen uit havo 5

  5. Loek Pozan
    Loek Pozan zegt:

    Beste Cheyenne,

    Wat geweldig dat jullie dit moeilijke onderwerp hebben gekozen, moedig ook, want je vraagt nogal wat… je incest verhaal vertellen met beeld en geluid! Ik hoop dat je begrijpt dat voor heel veel slachtoffers er over kunnen praten in een vertrouwde besloten omgeving al een enorme stap is, dus praten met een ‘vreemde’ dat vergt dan wel wat extra om te overwinnen. Van jullie kant zul je dus in vertrouwen moeten investeren en dat kost tijd. Ik schat zo in dat jullie al een enorme prestatie hebben geleverd wanneer je ‘anoniem’ een interview kan afnemen.

    Nu is het zo dat ik een paar jaar geleden al een lezing op een hogeschool heb gegeven, dus op zich zou ik best wel bereid zijn om jullie op weg te helpen. Ik stel voor dat je eerst eens mijn website bekijkt (www.loekpozan.nl) en dan via mijn gmail contact opneemt als je denkt dat je er iets aan zal hebben.

    Maar, misschien zijn er hier wel veel meer mensen die jullie willen helpen. Dus ik laat het verdere initiatief nu aan jullie.

    Succes ermee,

    Hartelijke groet,

    Loek Pozan

  6. Didier
    Didier zegt:

    Hallo,

    Ik al 55 jaar oud, op mijn twaalfde seksueel misbruikt geweest en dit bijna 19 jaren lang. De man kon goed manipuleren.
    Ik wil zeker in gesprek gaan met iemand. Alles op deze site is bijna op mijn lijf geschreven. Ik heb er naarmate ik ouder wordt meer en meer last mee.
    Groetjes

  7. Didier
    Didier zegt:

    Ai, mss krijg ik geen reacties, maar ik weet niet zo goed hoe ik in contact kan komen met andere mannen.
    Didier

  8. jos
    jos zegt:

    Beste Didier,
    Het is altijd even schrikken als ik een bericht krijg van lotgenoten, het is steeds weer een stukje
    herbeleven.
    Ik weet hoe moeilijk het is en hoe zwaar het is om het te dragen.
    Ik geef jou erkenning dat jou onrecht is aangedaan, maar de juiste persoon om je verder te helpen
    is een psycholoog. De drempel kan groot zijn, maar man, het loont.
    Het is verlichtend om hieraan te beginnen en het stap voor stap te verwerken.
    Veel sterkte, veel moed.
    Van Harte
    Jos

    • Didier Bourry
      Didier Bourry zegt:

      ok, sorry dat ik je wat liet opschrikken.
      Nee, hier geen psychologen meer hoor. Ik ben niet tegen hen, maar bij mij werkt het niet of mss heb ik de verkeerde vast. Ik denk dat psychologen of psychiaters in Nederland verder staan dan hier.
      Zes jaar geleden heb ik drie psychiaters geconsulteerd, één psycholoog en één psychotherapeute. Was toen eerste keer dat ik na jaren uit kwam met mijn verhaal.
      Telkens zelfde scenario. Verhaal uitgebreid vertellen. Is ook normaal hè gezien ze je moeten leren kennen. Maar dan telkens hetzelfde verhaal. Je moet het een plaatsje geven, denk er enkel één uurtje aan per dag, alsof ik een deleteknop in mijn hoofd heb. Zware medicatie, die ik vlug stopte, liep rond als een zombie.
      Tja, zelf ben ik gesopt met die professionele hulp. Ik heb niets tegen hen hoor, maar heb heel mijn leven vreemde dingen moeten aanhoren. Toen ik nog jong was zei een psycholoog dat ik geen college moest doen. Ik en ouders dat geloofd, dus technische gedaan. Daarna toch bachelor hogeschool twee jaar en dan vier jaar Romaanse filologie in unief Leuven.
      Ik ben nu al bijna drie jaar werkloos en verleden, seksueel misbruik speelt mij meer en meer parten naarmate ik ouder word. Maar bon. Dankzij vrijwilligerswerk in ziekenhuis relativeer ik veel en lukt het wel min of meer.
      Groetjes

      • jos
        jos zegt:

        Zelf heb ik ook enkele psychologen bezocht voor ik bij de juiste persoon terecht kwam,
        het is een beetje een zoektocht, het moet ook echt klikken.
        Als jouw verhaal steeds frequenter naar boven komt en zoals je zelf aangeeft het speelt jou meer en meer parten,
        is dit wel een duidelijk signaal…
        Ik had zelf een terughoudendheid om eraan te beginnen, maar nu bijna 4j verder, voel ik me vrij(er) en licht(er).
        Ik kan verder en heb vertrouwen DIdier jij kan ook verder, met de nodige aandacht.
        groet
        jos

        • Didier
          Didier zegt:

          Ok Jos, bedankt voor je reactie.
          Leuk te horen dat je wat bevrijd bent. Hier wordt het erger met ouder worden.
          Ik zit ook serieus met artrose waardoor ik niet ver meer kan rijden. Ik zou echt niet weten welke psycholoog in de streek mij zou kunnen helpen. Maar zal ervoor kijken.
          Grootste probleem zijn al die vragen zoveel jaren erna. Maar zal je daar niet mee storen hoor.
          Hou je goed en dank je.
          Didier

          • jos
            jos zegt:

            Graag gedaan.
            Ik had zelf ook zoveel vragen en deze die ik niet kan beantwoorden, blijven ook onbeantwoord.
            Ik heb er vrede mee, maar soms ben ik nog steeds verbijsterd van hoe en waarom…
            It comes and goes.
            Didier het gaat je goed en veel sterkte.
            Jos

  9. heidi
    heidi zegt:

    hey ,ik weet niet of ik dit hier mag plaatsen ,maar ik heb op facebook een groep aangemaakt voor incestslachtoffers. omdat ik dat zocht maar geen vond. voor vrouwelijke en mannelijke slachtoffers .een besloten groep . er zijn nu nog maar twee leden .

    • Didier
      Didier zegt:

      Beste Erwin en Heidi,

      Ik ben 56 jaar oud en heb vorig jaar een aantal reacties geplaatst. Ik kreeg een aantal deugddoende reacties terug, maar misschien heb ik meer nood om regelmatig over mijn seksueel misbruik vanaf mijn 12de en jaren erna heb meegemaakt.
      Het was geen incest, maar door schoolvriend van mijn vader. Hij kwam bijna wekelijks bij ons thuis wat de gruw was hem zo vaak te moeten zien.
      Hoe ouder ik word, hoe meer dat traumatisch verleden mij parten speelt daar heel mijn leven overhoop ligt. Ik blijf mij schuldig en beschaamd voelen.
      Maar, en dan heb ik voeling met slachtoffers van incest, mijn ouders wisten dat hij een pedofiel was en toch lieten ze mij soms met hem alleen. Ondanks signalen hebben ze nooit iets doorgehad.
      Dat ik niets heb durven zeggen aan mijn ouders komt door één zinnetje dat mijn moeder gezegd heeft toen ik 13 was (misbruik was toen al een jaar bezig). Ik heb pas 35 jaar later alles opgebiecht aan mijn ex-vrouw en ouders. Dat is nu zo’n 10 jaar geleden. Als ik probeerde of nu nog probeer om erover te spreken dan veranderen ze zo vlug mogelijk van onderwerp. Schuldgevoel? Niet weten wat te zeggen? Geen idee. Een paar jaar geleden was ik erg slecht en op Moederdag, begon ik opnieuw over mijn verleden. Mijn moeder zei opnieuw hetzelfde zinnetje, bijna woord voor woord dat ik op mijn 13de had gehoord. Ik ben opgestapt met een stom excuus.
      Mijn ouders zijn nu tachtig, maar toch blijf ik erbij dat ook zij een grote schuld hebben aan het feit dat mijn leven totaal verwoest is en ik er nu nog mee zit. Ik heb al lang een liefde-haat verhouding met mijn moeder, iets minder met mijn vader. Mijn ouders een kus geven, lukt niet eens meer.
      Het is dus inderdaad geen incest, maar ik noem het soms een ‘onrechtstreekse’ incest.

      Ik wil gerust via mail met jullie of anderen in contact komen om te praten. Ik woon in uithoek van Vlaanderen. Een half jaar geleden heb ik wel mijn Facebook account afgesloten.

      Ik wens jullie alle sterkte toe en ben zeker bereid om te praten.

      Groeten, Didier

      • heidi
        heidi zegt:

        Hey Didier,
        ik vraag me soms af waar mannelijke slachtoffers terecht kunnen. ik ben 41 jaar en worstel nog altijd met mijn verleden. soms geraak ik in hele diepe depressies ,gepaard met angsten. de vriend van mijn moeder toen had pedofiele trekken. en was ook agressief. hij isoleerde ons ook.

        • Didier Bourry
          Didier Bourry zegt:

          Hallo Heidi,

          Echt bedankt voor je reactie. Meestal reageer ik vlug, maar zit een beetje met een crisissituatie. Ik heb moeder laten opnemen in een woonzorgcentrum en nu ben ik de slechte. Ik durf amper haar bezoeken. Papa, de arme man, kan niet meer voor haar zorgen, maar dat begrijpt ze niet of wilt ze niet begrijpen. Beetje slechte planning daar ik het weer zitten heb door verleden, maar bon. Sta ook op een nicht na, er alleen voor.

          Tja, in Vlaanderen kun je als misbruikte man niet ergens naartoe. Toch niet in mijn streek. Door constante berichten op tv of radio heb ik het vaak zitten. Nachtmerries zijn constant, bijna iedere nacht.

          Ben beetje soulmate, ik ook vaak depressies, paniekaanvallen, pleinvrees al doe ik als werkloze wel nog wat vrijwilligerswerk in ziekenhuis, maar daar voel ik het minder aan.

          Door dat vrijwilligerswerk in het ziekenhuis, op dialyse, maaltijden verzorgen, relativeer ik veel, maar als ik alleen ben, ai, dan gaat het niet meer. Ik weet ook dat velen, jong en oud, veel leed ondervinden door pijn, kanker, ongeval.

          Waarom moet jij Heidi of ik of zoveel anderen nog altijd pijn hebben door misbruik. Waarom blijft dit in ons lijf zitten; Bij mij is het extreem.
          Grootste probleem naast al de gevolgen, dat niemand ons begrijpt. Ik durf het nu te zeggen tegen sommigen, maar meesten gaan er niet op in door onwennigheid, gebrek aan kennis of onverschilligheid.

          Mocht je met mij willen mailen, super. Anders volg ik je hier wel. Heb niet al jij nog zoveel te vertellen denk ik. Ik altijd luisterend oor.

          Het gaat je goed.

          Didier

          • heidi
            heidi zegt:

            hallo,
            kan je hier ook een privé bericht sturen? voor mijn emailadres te geven.

            ik weet dat mensen soms raar reageren. toen ik vertelde tegen mijn ex dat ik slaag gekregen had vroeger zei hij enkel : mja . of anderen zeggen dan :kon je niet weg lopen. maar als je zo geisoleerd word opgevoed, weet je weinig van de buitenwereld af. en ook de angst verlamt je .je durft het niet erger maken.

  10. m97v19
    m97v19 zegt:

    Ik heb ook incest meegemaakt. Het heeft tussen 0-5 levensjaar plaatsgevonden. Toen ik de feiten op mijn 18de levensjaar op een rij zetten toen ik een week bij mijn ouders logeerde en merkte dat mijn vader pedofiel opgewonden op mij was gecombineerd met feiten vanuit het pleegzorgdossier en wat andere mensen hebben verteld wat mogelijk gebeurd. Daarnaast het feit dat mijn broer het grootste slachtoffer was en bij zijn gezinshuismoeder werd beschuldigt van incest bij mijn kleine zus zonder bewijs of zonder dat zij hierover vertelde. Daarnaast had ik seksueel overschrijdend gedrag tot mijn 8ste hieraan gekoppeld.
    Als je voor je 5de het meemaakt heb je geen herinnering meer een beeld maar je krijgt veel meer schade m.b.t. overlevingsmechanismes en ontwikkeling. Ook na het bezoeken van de plaats waar het allemaal gebeurt is kreeg ik paniek aanvallen naderhand. Ik heb ook altijd vage lichamelijke klachten gehad. Deze feiten gecombineerd i.c.m. zelftesten traumaseksualiteit & psychische dwarslaesie op de site die vertelden dat ik beide diagnoses had kon i nou sinds gister 100% zeker zijn van dat ik misbruikt ben in mijn kindertijd terwijl iedereen het omgekeerde heel mijn leven al heeft gezegd. Ik heb nu problemen op school & gebied van wonen(pleegkind). Daarnaast ben ik in therapie. Deze site heeft mij zoveel geholpen in het vinden wie ik wel ben en wat ik niet ben.

    Het is net X-files om alle stukjes bij elkaar te krijgen. Fijn dat ik zoveel lotgenoten op dit forum vind.

    • Didier Bourry
      Didier Bourry zegt:

      Beste,
      Ik ben niet de juiste persoon om je helpen, maar ik vind je verhaal wel ontroerend. Ik wel geen incest meegemaakt in strikte zin van het woord, maar vriend van ouders, tja, is voor mij bijna hetzelfde.
      Gisteren zag ik toevallig op TV, Franstalige zender, een programma over incest. Dat slachtoffer, een intelligente vrouw, werd op haar vijfde paar keer verkracht door aangetrouwde neef. Ze heeft soort amnesie gehad over de feiten. Alles 32 jaar verdrongen tot plots alles in alle hevigheid terugkwam. Ondanks het feit dat de feiten verjaard waren (iets wat ik nooit zal begrijpen!), heeft ze toch het gerecht ingeschakeld, al was het maar voor erkenning.
      Wat mij wel bijbleef. Zij heeft steun kunnen vinden in hypnotherapie. Zich onder hypnose laten brengen. Let wel, de bedoeling is alles te herleven zonder dat emoties de overhand hebben. Ik niet receptief genoeg voor zo’n therapie, maar kan vermoeden dat het voor sommigen wel helend kan zijn. Ik las al veel dat het voor aantal slachtoffers super is als ik het zo mag zeggen.
      Veel moed nog.
      Grtjes

    • Cat
      Cat zegt:

      Voor het eerst in mijn leven kreeg ik het gevoel dat ik mijn verhaal met jou kan delen. Ik weet niet waarom, misschien omdat de gevolgen overeen komen. Hopelijk sta je hier open voor…

Reacties zijn gesloten.