Oproep: Sparrendaal
Wie heeft er op Sparrendaal (klein-seminarie te Vught) gezeten (periode: 1963 – 1969) en heeft daar ervaringen met sexueel misbruik of mishandelingen door diverse paters?
ik wil graag in contact komen met anderen.
Ik begin te vermoeden dat Sparrendaal een verzwegen taboe is binnen het taboe van ”ervaringen met misbruik van jongens op kostscholen”. Des te nieuwsgieriger word ik.
Ik wil iedereen die uberhaupt op Sparrendaal heeft gezeten en er info over wil geven, uitnodigen te reageren.kvbu
Beste kvbu,
Van 1960 tot 1963 zat ik op missiehuis St. Antonius in Kaatsheuvel en van 1963 tot 1966 was ik intern op de Steffenberg in Vught(missionarissen van de Heilige Familie). Vanaf 1962 ging ik van daaruit naar school op Sparrendaal in Vught (paters van Scheut).
Ik hoop dat het een goed teken is dat er op deze oproep nog geen reacties zijn gekomen…., althans niet op deze site.
In 2001 hadden we nog een reunie met de eindexamenklas van 1966, dwz het deel dat op de Steffenberg woonde. Misbruik is toen onderwerp van gesprek geweest. Maar niemand bleek daar, naar eigen zeggen, mee te maken gehad te hebben, of ervan gehoord te hebben.
Persoonlijk heb ik nooit gehoord dat er op Sparrendaal of Steffenberg sprake was van misbruik in genoemde periode.
Ik prijs me gelukkig, want ik heb in 1960 ook een kijkje genomen op Ypelaar in Breda en op het Willibrord in Deurne. Het had dus zo maar anders kunnen lopen. Over Ypelaar lees ik op deze site niets, maar over het laatstgenoemde missiehuis is de berichtgeving op deze site helaas minder gunstig.
Ik weet niet of ik je nieuwsgierigheid hiermee ‘bevredig’ ?
Ik heb een examenweek doorgebracht in Sparrendaal en ben er twee nachten misbruikt. Ik weet natuurlijk geen namen meer maar het was in 1962.
Voor die tijd was ik ook het snoepje van wat fraters in Utrecht. Die gaven de pater die me kwam halen aan dat ik een “lieve” jongen was….Van mijn ouders had ik ook niets te verwachten, de Kerk en alles eromheen was heilig.
Misschien moet ik ook maar eens los gaan. Een en ander heeft mijn leven vernield. Door dreigementen angsttrauma’s opgelopen en kom NU pas los. Maar dat heeft wel 3 kapotte huwelijken opgeleverd.
Dag Richard,
ben je bekend met de Groep fraters van Utrecht op http://www.klokk.nl ?
Groet, Benedict
Beste KvBu,
In 2003 is mijn jongere broer gestorven. Hij was toen 50 jaar. Hij heeft een leven geleid met ups en downs. Ik ben ervan overtuigd dat een oorzaak van de downs te vinden is in het seksuele misbruik dat hem is overkomen op Sparrendaal. Hij heeft hier nauwelijks over willen praten. Hij was in de periode van 1965 tot 1969 op Sparrendaal. Gedurende een deel van die periode was ik op de zeevaart. Pas in de jaren tachtig, toen een relatie van hem stuk was gelopen, heeft hij mij in een paar zinnen zijn akelige ervaringen verteld. Het doet mij pijn een jochie in het donker van zijn kamer, door een tuin, naar de kamer van de pater te zien lopen, omdat de pater dit wilde. Deze pater was charmant en onderhield een goed contact met ons gezin. Daarmee lag er een druk van verantwoordelijkheid bij mijn broer: kan ik dit contact verbreken? zal ik worden geloofd?
Mijn moeder heeft mijn broer van Sparrendaal afgehaald. Ze had argwaan, maar het is nooit verder gekomen. Mijn broer ging naar een gewone school in de stad. Dat ging al snel fout. Zelf nog een jonge knaap met een toekomst voor me en vaak van huis, is me veel ontgaan. Ik heb mijn broer zien wegglijden, opkrabbelen en weer weg zien glijden. De doodsoorzaak ligt in een vlucht in alcohol. Deels voel ik me als oudere broer schuldig. Aan de andere kant was het onmogelijk om dicht bij hem te komen.
Ik zou graag willen vertrouwen op geestelijken (ook als ze inmiddels zijn uitgetreden) die, in de wetenschap dat ze zoveel leed hebben veroorzaakt, zelf opstaan en zich daarmee Christen tonen. Ik weet niet of dit (is) gebeurt(d).
Ik ben een ongelooflijke geluksvogel geweest. Het bleef bij mij maar bij 1 keer. Dezelfde dag vertrok ik weer naar huis en keerde nooit meer terug. Pater Meijers was de dader. Een man met een baardje, nog jong. Dit trauma heeft mijn puberteit geheel overhoop gehaald en de jaren daarna. In mijn professie heb ik het achter mij kunnen laten, dat heeft bij elkaar 12 jaar geduurd.
september 1969 zal ik nooit meer vergeten. Als de dader opgespoord kan worden graag, want ik heb vele vragen aan hem openstaan die ik graag beantwoord wil hebben.
Van 1958 tot en met 1965 zat ik op het missiehuis St. Anthonius te Kaatsheuvel. Daarna woonde ik nog twee jaar in een klooster te Grave en was daar novice. Ik wilde broeder worden. Dat was de reden waarom ik niet mee verhuisde naar De Steffenberg in Vught. Ik heb de nodige trauma’s in Kaatsheuvel opgelopen. Die hadden maar zeer zijdelings met sexualiteit te maken. Het was meer het niet aanwezig zijn van emotionele en empatische gevoelens bij de paters. Tot op de dag van vandaag heb ik daar last van. Veel therapie gehad. Ik was bang van de toenmalige rector, die naderhand ook rector was op de Steffenberg.
Na die therapie, heel heftig, dat was in 2004 – 2005, heb ik o.a. contact gezocht met de huidige provinciaal van de congregatie, maar een paar jaar ouder als ik. Dat contact heeft mij heel goed gedaan. Ik heb ontdekt dat het heel belangrijk is te kunnen vergeven. Niet om de persoon wie mij dit aangedaan heeft te plezieren maar vooral voor mijzelf. Dat vergeven is trouwens een langdurig proces voor mij kan ik je zeggen. Maar echt, dat is de enige mogelijkheid om een beetje rust te kunnen vinden in het dagelijks leven.
De rector van toen leeft nog, intussen heel oud. Het is niet meer nodig om hem alsnog te confronteren met de tijd van toen. Ik heb er geen enkele behoefte meer aan.
Soms heb ik contact met iemand die in mijn tijd in Kaatsheuvel zat. Hij heeft die tijd heel anders beleeft. Hij denkt er nog met veel genoegen aan terug.
Hoe dan ook, ik wens jullie vooral een beetje gemoedsrust. Mijn raad is en blijft om van eventuele haatgevoelens af te komen. Niet makkelijk, weet ik uit eigen ervaring. Maar door haat raakt een mens verbittert en blijft het leven moeilijk.
Han Linders, Vught.
Ik denk met zeer gemende gevoelen terug aan Kaatsheuvel. Ervaar de indoctrinatie dat je geroepen werd door god om tussen hem en de gewone mens te staan als misdadig. Het verklaart dat de clerus nu liever praat vanuit hun vermeende arrogantie over vergeving en verantwoording naar ‘boven’, dan verantwoording (juridisch) naar beneden (de maatschappij). De realiteit is dat vorige eeuw meer kinderen misbruikt werden dan recent vrouwen door I.S. verkracht.
Ik kan over Kaatsheuvel een boek schrijven. Een van de zaken die ik nog steeds als horror beschouw was dat op een avond er iets ‘spannends’ zou zijn in de kleine recreatiezaal voor de ouderen. Er stonden bakken water ca. 30 cm diep, waarin elektroden die verbonden waren met een ongeïsoleerde schuif-transformator. De bedoeling was er munten uit naar boven te halen met de hand. Als dat bijna lukte verschoven paters vlug de weerstand op de transformator en kreeg je een pijnschok tot in je oksel. Dat werd humoristische gevonden. De katholieke Kerk blijkt nu een ethisch gezien een een criminele organisatie.
Ik heb de schooljaren van 1965-1967 op het internaat van Sparrendaal gezeten maar nooit iets gemerkt van sexueel misbruik. Wel van een autoritaire en gewelddadige prefect (pater Boeuf, volgens mij heette hij Roothaens of iets dergelijks). Hij heeft me wel eens geschopt en geslagen van de kapel door het parkje naar de slaapbarakken na het avondgebed. Ben onlangs nog eens wezen kijken, maar het gehele gebouwencomplex is afgebroken. Het natuurbad is er nog wel. Mooie wandelomgeving overigens. Aan de Tilburgseweg staat nog wel de molensteen.
Gedurende de jaren 1966 – 1970 heb ik de jaren doorgebracht op het
internaat van Sparrendaal. Ook mij is niets bekend van sexueel misbruik
door de paters. Wel ben ik sexueel aangerand door een medeleerling. ( ! )
Pater Roothans, de prefect ,was een bijzonder aggressieve en gewelddadige
pater, die zijn handen en voeten niet schuwde om er mee hard te straffen.
Ook ik heb daar kennis mee mogen maken. Onbegrijpelijk, dat zo’n
man jarenlang zijn gang kon gaan.
Is wat die prefect deed ook niet een soort van aanranding? Slaan, schoppen vind ik een aantasting van de menselijkheid, zeker bij kinderen. Zelfs in de jaren waarover we het hebben, namelijk de jaren ’50 – ’70 van de vorige eeuw, begreep toch iedereen dat zoiets een hele slechte zaak was? Rectoren, prefecten en andere leiders van toen op de seminaries waren vaak tirannen. De goede niet te na gesproken. Want ik heb gelukkig nog vele goede paters en broeders gekend. De laatsten waren niet diegene die veel van ons ernstige trauma’s hebben bezorgd.
Ik heb zes jaar in de kinderbescherming gewerkt als groepsleider en zes jaar in de zwakzinnigenzorg. Bovendien nog twee jaar in de jeugdpsychiatrie. Daar hoor je ook de meest trieste verhalen over. Gelukkig heb ik met veel liefdevolle en bewogen collega’s gewerkt in die zorg. Hoe verschrikkelijk sexueel misbruik ook is, die kleine groep die dat deed heeft meer kapot gemaakt voor alle goede leiders en leidsters. Hoe kun je nog een kind in nood omhelzen zonder meteen als een dader aangemerkt te worden? Ik weet het ook niet hoor.
Trouwens, 8 mei a.s. ga ik met nog twee andere oud-juvenisten (jongens die broeder wilden worden in een congregatie van paters en broeders) naar Teteringen om een paar, intussen oude paters, te bezoeken. Liefdevolle mannen uit de tijd toen wij in Kaatsheuvel op het seminarie/juvenaat zaten, jaren ’58-’65.
Alle goeds wens ik een ieder toe!
Ik heb 1 jaar op De Steffenberg gezeten, het laatste jaar dat dit internaat open was, daar nooit iets gemerkt van misbruik door paters of bewoners onderling. Het jaar daarna op Onsenoord (Mariënkroon) in Nieuwkuijk/Vlijmen gezeten, ook daar nooit iets gemerkt.
Wat ik me afvroeg, zijn er mensen die op deze internaten hebben gezeten en behoefte hebben aan een reünie?
Ik zat een half jaar intern op Sparrendaal van zomer 1966 tot winter 1967; vertrokken wegens psychosomatisch ziek door de heimwee naar huis.
Over Buf werd je gewaarschuwd.
(Seksueel) misbruik heb ik nooit iets van gezien. Wel was ik er erg ongelukkig, al was het mijn eigen keuze om er heen te gaan, roeping.
Ik heb van 1969 tot halverwege 1971 op Steffenberg gezeten. Nooit iets op dat gebied meegemaakt en ook nooit signalen gehad van anderen. Helaas wel eens door een pater afgeslagen en dit werd gesust terwijl het onmogelijk werd gemaakt om naar huis te bellen. Wat was je dan als kind toch klein!
Mijn man is in 2007 overleden, hij was toen 54 jaar. Begin jaren 1960 zat hij op de Steffenberg. Hij heeft me een aantal keren indicaties gegeven over sexueel misbruik daar. Maar verder heeft hij er nooit over willen praten. Ik weet daardoor niet zeker of het hem zelf is overkomen, of dat hij de verhalen kende. omdat hij er niet over wilde praten, lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat het hem zelf (ook) overkomen is.
Heb 3 jaar op sparrendaal gewoond.Dit waren 3 hele gelukkige jaren.Er was een fijne sfeer en iedereen was blij en gelukkig.Van seksueel misbruik heb ik nooit iets gemerkt en ik kan het ook niet geloven dat het ooit heeft plaats gevonden.Daar was de sfeer niet naar.Er was een open sfeer tussen paters en studenten.
Wat ik lees over pater Roothans doet me veel pijn.Hij was mijn spiritualis.Op regelmatige tijden mocht ik komen praten over allerlei zaken.Kreeg altijd een sigaret van hem.Hij was voor mij vriendelijk,empathisch,kortom het was een goeie kerel en ik kan me niet voorstellen dat hij ooit geweld heeft gebruikt.
Hoop dat iemand dit leest en kan reageren.
Was de door jou genoemde rector Frans van der Wiel?
Ja, Frans van de Wiel. In 2014 op hoge leeftijd overleden, op internet is een hagiographie over hem gepubliceerd compleet met alle onderscheidingen hem ten deel gevallen. Deze man heeft mij systematisch en met sadistische opzet mijn jaren vanaf mijn 12de tot mijn 18de vernederd. Over de doden niets dan goeds, maar voor hem maak ik graag een uitzondering. Hij had zo zijn lievelings jongentjes die in de lessen werden aangesproken met “my most honorable…” Wie herinnert zich nog de doucheruimtes in Kaatsheuvel met in de 2 hoeken de ruimtes met de baden? Daar kregen de jongens “die zich niet goed wasten” een speciale behandeling. Wie herinnert zich nog Frater Schuurmans van de ziekenboeg? Van hem een “speciale” behandeling gehad omdat de roodvonk was overgeslagen op mijn genitalïën.
Wie herinnert zich nog de prefect Pater de Jong (de dikke) die je op zijn kamer met de burolamp op je gezicht gericht van je eiste “beken het maar …” Wie herinnert zich nog “Stalen Hein”, pater van Es? Had ooit een Sinterklaaskado van mijn ouders geconfiskeerd (Een prismapocket met de Verhalen van Heinrich Böll met kennelijk een te erotische passage). . Ik was zó boos dat ik hem 14 dagen heb genegeerd totdat ik door Frans van de Wiel (jawel) tot de orde werd geroepen hiermee onmiddellijk op te houden (het zoete gevoel van een silent majority).
Bewaar overigens goede herinneringen aan Wijgergangs, Wevers en Hendriks (Hendrix?), maar ze zijn allen verbannen naar het “patershuis” in Vught, niet toegankelijk voor internisten.. In 1968 weggegaan met Gym alfa en daarna elke oproep voor een reünie genegeerd. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het met klimmen der jaren de wrok alleen maar toeneemt.
Op 20 juli 2011 schreef ik een stukje over mijn broer. Hij is op Sparrendaal geweest en misbruikt. Na dit schrijven heb ik weinig op deze site gekeken. Vandaag las ik over de positieve ervaring van de heer Jo Janssen. Het is goed dat zijn Sparrendaal-ervaring heeft bijgedragen aan een positief (zelf)beeld. Ik vind het jammer als hij stelt dat iedereen blij en gelukkig was. Hiermee ontkent hij de nare ervaringen van anderen.
Ik wil explicieter zijn en aansluiten bij het geschreven stukje van de heer Ruud vL: ook mijn broer werd misbruikt door pater Piet Meijers. Niet een keer, maar gedurende een langere periode.
Beste Rino,
heette jouw broer Ruud? En kwam hij uit de regio Nijmegen? Zo ja, toch spijtig te horen / lezen hoe het met hem vergaan is.
Ik heb van sept 1966 tot juni 1970 op Sparrendaal en het Maurick college gezeten en herinner me een jaargenoot met die naam en achternaam. Ik had niet de indruk dat hij ongelukkig was, maar ik herinner me wel dat hij heel goed bevriend was met pater Pier Meijers (Meijer, Meier?). Ik herinner me ook dat ik bij 1 of 2 gelegenheden samen met Ruud in de kamer van die pater was en dat ze best wel lacherig en gezellig waren, beetje puberaal zelfs. Van misbruik heb ik nooit iets gemerkt of gehoord. Maar ik sluit het niet uit dat er iets voorgevallen is. Onder de jongens kwam wel het een en ander voor, beetje aan elkaar friemelen zal ik maar zeggen. Meijers was ook de pater die zich bezig hield met sport en met name voetbal. Ik ben met een groep 2x op een voetbalkamp geweest. Ook toen is mij nooit iets bijzonders opgevallen, behalve dan dat hij er echt geen bal van kon.
Ook ik heb pater Roothans gedurende vijf jaar als prefect meegemaakt. Hij was in zijn eentje aangesteld om bij ongeveer 300 pubers van 12 tot 17 (de oudste twee klassen hadden een eigen recreatiezaal), tijdens hun vrije uren hier en daar noch wat aan de opvoeding te schaven. Hij was er vrijwel altijd (24/7 zeggen ze tegenwoordig) en maakte dus heel veel uren als prefect maar hij had ook nog een aanstelling als wiskundeleraar en stond bekend als een goede leraar. Sommigen onttrokken zich aan de noodzakelijke discipline en dan kon hij behoorlijk driftig worden. Ik liep ook wel eens te klieren en dan kreeg ik soms een pets voor mijn kop of een knietje, van opzij tijdens het voorbijgaan, als we door de gang naar de refter liepen. Ik heb daar nooit een blauwe of rode plek aan overgehouden. Ik sluit niet uit dat hij misschien wel eens harder heeft uitgehaald, wie zonder zonden is werpe de eerste steen… Het was een uitzonderlijk zware baan en ik heb diep respect voor hem. De paters op Sparrendaal waren opgeleid om naar de missie te gaan, dat was hun ideaal. Uit de grote groep afgestudeerde paters waren zij geselecteerd om in Nederland te blijven en jonge mensen op te leiden tot priester. Zij hadden daarbij geen keus. Veel paters hadden het daar moeilijk mee.
Van 1962 tot Kerst 1965 heb ik intern in Kaatsheuvel (Antonius) en Vught (Steffenberg) gezeten. Hoewel ik niet met een fijn gevoel naar deze periode terugkijk, heb ik nooit iets gemerkt van seksueel misbruik of intimidatie. De mogelijkheid om veel te kunnen voetballen heeft mijn tijd enigszins dragelijk gemaakt en omdat ik m.i. een redelijk balletje kon trappen stond ik in een goed blaadje bij (sport)pater Hendriks. Dit maakte dat hij mij ’s morgens wel eens liet uitslapen. Ik vond hem dan ook bijzonder aardig, maar hij heeft nooit een poging ondernomen “iets” met me te doen.
In 62/63 heb ik een jaar op Sparrendaal gezeten. Niets gemerkt van misbruik. Pater Roothans was inderdaad een Spartaanse leider. Moest ook wel om 300 pubers in de jaren 60 notabene in toom te houden. Ben nog op zijn uitvaart geweest. Hij was namelijk bevriend met mijn vader die van 1935 tot 1940 op Sparrendaal zat. Jammer dat Sparrendaal afgebroken is. Breng nog wel eens een bezoekje aan het kerkhof achter in het bos.
Beste WMM,
Mijn broer heette Wim. Ook uit Nijmegen.
Met een groet, Rino de Vroomen.
Mijn vader heeft ook op het seminarie gezeten iig in Tilburg de rooi pannen, volgens mijn oom, maar ook bij de Efteling in de buurt.. Mijn vader vertelde zondags te wandelen en dat ze dan over het terrein van de Efteling liepen? Hij was van 1952.. dus zal in 1964 naar Brabant gegaan zijn.. maar ik heb geen idee waar hij precies zat. Hij zat ook bij een archeologieclub. Hij heeft ooit verteld dat hij niet misbruikt is een dat ook niet gemerkt heeft bij anderen.. Hij is alleen pas overleden.. en kan hem dus niets meer vragen..
Beste mensen,
mijn vader heeft (vermoedelijk) tussen 1963 en 1965 in Sparrendaal gezeten; hij sprak niet over deze tijd, maar ik ben erg benieuwd naar zijn verhaal. Inmiddels kan ik hem zelf geen vragen meer stellen, maar hoop ik via deze site mensen te vinden die hem -(Al)bert van der Ven- enigszins gekend hebben en die mij zouden willen vertellen over deze tijd.
Met dank en groeten, Cissie