Roep om preventie steeds groter, anno 2014 lijkt de kerk nog steeds hardleers
Al vanaf medio 2010 is er door tal van partijen aangedrongen bij de kerk ( bisdommen, ordes en congregaties) op een duidelijk preventieprogramma en wereldwijde heldere richtlijnen om misbruik van kinderen tegen te gaan. Schoorvoetend zijn er incidenteel wat documenten opgesteld echter papier lijkt in deze geduldig…
Is de kerk in staat om überhaupt dit probleem uit te bannen?. Is het niet zo dat dit eigen is aan de structuur van dit instituut?. Zijn die broeders, paters en fraters niet allemaal klonen?. Mag je dan van kardinalen,bisschoppen of hogere oversten( die ook als pater,frater of broeder hun carrière zijn begonnen) een andere houding verwachten?. Wat zou er bij hen veranderd kunnen zijn in hun weg naar de kerkelijke top ?. Zit het niet opgesloten in het karakter van deze religieuzen; zelfingenomen, arrogant met een overtrokken, overdreven, irreëel positief zelfbeeld. Moet er niet eens grondig gekeken worden naar het “canonieke”recht naar de geheimhoudingsplicht zoals die als “pontifical secrecy” is opgelegd. Is diezelfde geheimhoudingsplicht niet een aansporing voor de priesters, die daartoe geneigd zijn, om door te gaan met het misbruik. Feitelijk heeft de kerk het misbruik hiermee bevorderd en is daarmee mede verantwoordelijk voor- en schuldig aan het misbruik.
Op 11 november jl,. heeft de paus wederom een nieuwe commissie in het leven geroepen die achterstallige zaken bij de kerkelijke rechtbanken moet helpen afhandelen. De paus heeft na zijn aantreden vorig jaar herhaaldelijk gezegd dat hij doortastend wil optreden tegen seksueel misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk. Hij riep daartoe al eerder een pauselijke adviescommissie voor de bescherming van minderjarigen in het leven. Een van de leden van de commissie is Hanna Suchocka, Pools staatsrechtsgeleerde, oud-premier van Polen, oud-minister van Justitie van Polen en oud-ambassadeur van Polen bij de Heilige Stoel
Maar hoe verhoudt dit zich tot de inhoud van een mail die ik enige weken geleden ontving vanuit Polen en ik citeer:
“De kerk heeft een leger juristen ingezet om te voorkomen dat de eerste zaak om schadevergoeding in Kołobrzeg geen precedent schept. En ook de beide Mareks wordt het in rechtzaken zo moeilijk mogelijk gemaakt”.
Het is dan ook de vraag of deze commissieleden op voldoende afstand staan van de kerk.
Vandaag verscheen het bericht hieronder in België in de krant. Ik denk dat we mogen concluderen dat het hoog tijd is om ook eens over de grenzen te kijken hoe het staat met preventie in bv. Zuid-Amerika, Afrika en Azie waar de kerk een stormachtige groei doormaakt
Priester M.D. was in de jaren 80 een leerkracht in een Brugse katholieke middelbare school. In die tijd zou hij twee slachtoffers gemaakt hebben. De leerlingen dienden jaren later, in 2010, toen ze volwassen waren, afzonderlijk van elkaar een klacht in tegen de priester. Eén slachtoffer stapte naar het gerecht, bevestigt het parket van Brugge. Een tweede slachtoffer stapte naar de Commissie Adriaenssens. De feiten gebeurden tussen 1986 en 1992. De twee zouden elkaar niet kennen.
Het Brugse gerecht kon niet meteen ingrijpen, want M.D. woonde toen al geruime tijd in Brazilië. Hij was begin jaren 90 als missionaris naar Brazilië vertrokken.
‘Ik heb toen ingegrepen: ik heb die man zelf naar België teruggeroepen’, vertelde bisschop De Kesel gisteravond aan deze krant. ‘De man is daarop verhoord.’ M.D. werd door de politie ook geconfronteerd met de twee slachtoffers.
Die slachtoffers ontdekten dat priester M.D. in 2012 opnieuw in Brazilië woonde. Daar verblijft hij nu nog steeds, en volgens enkele personen die we gisteren contacteerden, werkt hij nog steeds met kinderen.
Waarom M.D. in 2012 de toestemming kreeg om te vertrekken, kon de Brugse bisschop zich gisteravond niet meteen herinneren. Misschien omdat de feiten verjaard waren!!!