Ha Ben. Je hebt veel geschreven en getekend en laat het nu zo zien. Dus was het een goede ervaring, die eerste keer dat je dat hebt gedaan? Doen onze reacties je goed? Het raakt me wat je hebt getekend en ik ben zeker één van bevelen die deze sitebezoeker die er door worden geraakt. Dat maakt ook dat ik met je mee leef.
En ja, het was ook een koster.

Woon je nog steeds in Friesland, Harm? Mijn oorsprong is aan de Amstel, onder Amsterdam; daarna verhuisden mijn ouders met ons (ben de oudste van hun zeven kinderen) naar brabant. Ben je getrouwd, heb je een vriend, of ben je alleen gebleven? Deze jongen heeft dit alle drie meegemaakt: enkele jaren met een vriend samengewoond, daarna enkele jaren alleen, en tenslotte heeft de Heer Jezus hem een chinese vrouw in zijn schoot geworpen, die hij op ingewikkelde wijze uit het buitenland heeft gehaald. Trouwde in HongKong, pas daarna werden we verliefd op elkaar. Eerst alleen terug naar Nederland, veel chinese brieven over en weer geschreven. Toen kwam zij over, haar voorgesteld aan de familie. Opeens kon de jongen chinees tegen haar praten, de enige taal voor onze communicatie. Toen de eerste nacht samen, de jongen vertrouwde ook hierin op de Heer. Zij bleek een maagd te zijn, en dat voor mij, die zo ontzettend schanddaden achter de rug had! Heel raar om je zaad te voelen uitgaan, waarvan je beseft: dit wordt een jongen of een meisje. Toen een gebed: zegen dit zaad, Heer, tot een gezond kind. Keizerssnede, maar een gezonde zoon.
Toen hij groter werd, besloot de jongen hem de uiterst moeilijke weg te gaan van het thuisonderwijs, alternatief, niet zoals op de scholen.
Daartoe had hij echt de DAGELIJKSE steun van Jezus nodig, al zijn vrije tijd (in zijn arbeidsongeschiktheid) moest hij erin leggen, geen tijd meer voor hobbies. Hoe alles verlopen is, is een apart en boeiend verhaal geworden. God schonk ons alle kracht om dit naar behoren te kunnen afronden.
Daarna had deze jongen opeens niets meer te doen. Maar hij had veel te schrijven, te tekenen, schilderen, muziek componeren, enzovoorts. Dat deed hij door middel van boeken schrijven, 28, en daarna eentje van zo’n vierduizend vel, nog niet afgerond.
Tja, Harm, deze jongen moest overal zijn energie in kwijt na dat jarenlange seksuele misbruik, zeg maar met uitlopers tot zijn dertigste. Ook veel monoseks gedaan, want hij wilde anderen niet in zijn problemen betrekken. Maar het moest eruit he, telkens weer, en door middel van een tomeloze energie dus dat thuisonderwijs, en kunst bedrijven, al die boeken. Zo hield hij zich tot op vandaag staande. Nu geen monoseks meer vanwege zijn fysieke dwarslaesie. Ach, nu kan hij zijn energie kwijt op de site van seksueelmisbruik.info, dat doet hem heel goed. Zijn vrouw beging dat ook te merken. Graag wil hij andere mannen tot steun daarin zijn.
Heb je stukje nogmaals gelezen. Wie ben jij voor iemand? Wil je iets aan deze jongen kwijt, ook op geslachtelijk gebied? Noem het beestje gerust maar bij de naam, dit kan hier gewoon besproken worden, zonder discretie te verlieze. Ook in mijn eerste gedicht sprak hij erover, in dat ondersteboven gegaffeld worden: ja, daar hang je dan, met je enkels vastgebonden aan een spreidstang, naakt, terwijl je op je handen loopt te balanceren, en nog afgeranseld worden ook. Wat bezielt een mens om zulke dingen te doen?! Begrijp je hoe huiverig de jongen was om zijn zoontje op school te moeten doen, terwijl hijzelf ook daar voldoende misbruikt is geworden? Dus thuishouden, en
een totaalopvoeding geven.
Een manifestatie in Amsterdam? Ga dat vandaag allemaal doorlezen. Maar zelf ernaar toe kunnen is voor mij nagenoeg ondoenlijk. Zie wel. Harm, tot zover. Wacht weer op je reactie op deze site. Bedankt. Ben

Da’s geheel in orde, Harm. Deze jongen zit nog geeneens drie jaar op internet, maar doet eigenlijk niets anders dan op Google zitten, en soms een e-mailtje met onze zoon. Op facebook zitten of zo, nee niets voor mij. Voor het eerst verkent hij seksueelmisbruik.info, hoop iets positiefs voor zijn lotgenoten te kunnen doen. Moet ervaring opdoen voor wat daarna komt. Gelijk God hem heeft laten weten. Daarom ziet hij ook niets in die manifestatie in Amstelveen, wil niet in de schijnwerpers staan, bezorgt hem kippevel. Goed dat zoiets gebeurt, hoor. De pers zal er wel bij zijn, en daar over rapporteren. Zodat anderen ervan horen.
Maar net als PeterJohn Schouten in zijn boek staat deze jongen nogal sceptisch voor het “uit de kast komen”, bedoel hiermee tegenover niet-lotgenoten. Zij begrijpen zoiets toch niet, en kunnen het nooit begrijpen. Dat heeft hij vooral ondervonden met zijn thuisonderwijs in een kinderrijke buurt. Volwassenen die je negeren, door je heen kijken alsof je er niet bent, doodzwijgen. Nooit vroeg in die zestien jaar mij iemand van: wat doe je nu eigenlijk? hoe? waarom? en die leerplichtwet? Nee, geheel niets! Zo is het gesteld met alles wat de mens vreemd is: homo’s, lesbisch, sadomasochisme, gender, ze kijken je aan alsof je van Mars komt. Dus zwijgt deze jongen. Het verschijnsel “mens” kent hij al te goed. Wellicht zet hij later nog meer artikelen daarover op deze site. Maar blijf reageren erop. Ook op hetgene hij reeds vandaag geschreven heeft. Want als niemand reageert, is de koek gauw op. Veel sterkte, Harm! Ben

/Users/Ben/photo booth/980506.png
Dag Harm,
Om te beginnen hier een fotootje van een olieverschilderij van mij uit 1998; weet niet of je ‘m kunt openen.
Amsterdam? Daar heeft deze jongen gewoond van 1972 tot 1982, in nieuw- en oud-west, de bijlmer, bij de albertcuypmarkt, en tenslotte in de jordaan. De eerste drie jaar samengewoond met een indonesische vriend, daarna een poos alleen, en tenslotte met mijn chinese vrouw, waar we een zoon kregen. Te roerige tijden daar, deed dingen daar die niet genoemd mogen worden. Maar waar ook de liefde van de Heer Jezus zich aan deze jongen openbaarde op zo’n indringende wijze, Hij hem zo ontzettend veel goeds schonk, dat hij niet anders kon dan de weg die Hij voor hem open hield te wandelen. Hm, dikwijls was het toch wel eerder een rennen en struikelen dan een rustige wandel. Het eerste wat zich aandiende was dat thuisonderwijs aan ons zoontje, van zijn 2e tot 18e jaar, waar alle vrije tijd in ging zitten, want hij wilde dat (weer) perfect doen. Acht jaar lang vervolgd door ambtenaren en rechters, waarover hij gisteren in deze blog schreef, dat stuk over die rechters. Al met al heeft het hem veel goed gedaan, want aldus kon hij voor een moment zijn verleden vergeten. De doorstart naar dat boekengeschrijf en tekenen en schilderen en muziek componeren ging ook goed. Maar je wordt een dagje ouder, kreeg er die fysieke dwarslaesie “erbij”, de dingen gaan hem minder goed af? Ach welnee, hij heeft er goed vertrouwen in, door zijn geloof, dat dit ook goed blijft gaan. Ja, de strijd lijkt wel steeds heftiger te worden, dat moet voor anderen vermoeiend overkomen, maar hij kan niet anders. Met elkaar vijf mannen gehad, die reageerden op mijn poëziestukjes, twee ervan rechtstreeks op mijn e-mail (dat hij liever niet heeft). Hij beseft wel, dat het deels aan hemzelf ligt, dat er niet zoveel reacties op komen, vanwege bijvoorbeeld de schrijfstijl, het ouderwets woordgebruik, het niet verbloemen van zijn geloof, en de hij-vorm die hij hanteert in de jongen. Maar ook geeft dat juist zijn aparte smaak aan alles, waar sommigen wèl op vallen. Het gaat hem tenslotte niet om veel lezers te krijgen, maar enkele lezers die zijn stijl waarderen en er steun uit putten. Want om dat laatste gaat het hem voornamelijk. Ben geen egotripper, integendeel. Ben blij, dat we elkaar op deze wijze gevonden hebben. Maar wat kan hij nog meer voor je betekenen? Wil je weten hoe dat is gekomen, dat hij is omgeschwitst van homo naar hetero? Ach, dat zijn maar statische hokjes waar de mens anderen in wil persen; de mens is veel en veel rijker aan variatie: zo boeiend, ja , en ook, hoe verbijsterend, hoe desastreus! Daar schrijft hij heel veel over. Vooral over kinderen, die helaas niet meer buiten spelen, het ware spel verleerd zijn. De verregaande feminisatie in dit land, dat alles verbrijzelt, grote gezinnen zijn niet meer. Nieuwe definities wat het gezin is. BAM-moeders. De kunstbaarmoeder. Waar zijn ze toch allemaal mee bezig?! Een afsplitsing hiervan is dat seksueel misbruik van kinderen. Maar er is zo ontzettend veel meer. En dan denk deze jongen: wat zal God hiervan vinden, Die alles toch uitstekend gemaakt heeft – kijk alleen maar in de natuur, zo veelzijdig, zo b-i-z-a-r -Een God, Die zelfs Zijn Zoon niet gespaard heeft, Hem naar de mensen gezonden heeft om Hem te laten kruisigen, opdat een ieder die gelooft dat Hij voor ons is gekruisigd èn opgestaan, ook zal opstaan en eeuwig zal leven – en naar onze vele fouten kijkt Hij niet, gelukkig maar.
Dat is dus waar deze jongen zoal mee bezig is. En tot troost probeert te wezen voor zijn God en Vader, dat probeert uit te zoeken hoe te doen: DAT is zijn levenstaak. En in dat optimisme zit hij nu ook op dit blog. Waar hij anderen hoopt een hart onder de riem te stoppen. Ook in zijn eigen buurt, waar hij vooraleerst een luisterend oor is, niet loopt te bekritiseren, maar elk neemt zoals ie is. Want ieder heeft zijn eigen rugzakje te dragen… torsen, dus een vrolijke kwinkslag, een beetje humor, een lach maar ook een traan, uit het hart meeleven, zo moet dat toch?
Harm, tot zover; wil je reageren, of iets anders zeggen, laat dat niet na. Een bescheiden oor luistert naar je, en… samen komen we er wel uit, fijn dat het op deze wijze kan! Veel liefs van Ben