Slachtoffers vs Commissie Deetman

Het huidige onderzoek van de commissie Deetman komt niet overeen met de verwachtingen van de slachtoffers. Hierdoor ontstaat een spanningsveld.
Veel energie wordt er door slachtoffers aangewend om te proberen het onderzoek ‘om te buigen’ zodat het wél aan die verwachtingen gaat voldoen…

Slachtoffers
Slachtoffers van seksueel misbruik zitten nu, na jaren, nog met de effecten van het seksueel misbruik en willen dat daar genoegdoening aan gedaan wordt.
Genoegdoening kan zijn (in combinatie of afzonderlijk, afhankelijk van het slachtoffer):
– gerechtigheid volgens de in onze maatschappij geldende wetten en regels. Dader en andere verantwoordelijken worden ‘volgens afspraken’ bestraft.
– gemeend berouw en vergeving
– schadeloosstelling

Commissie Deetman
De commissie Deetman is ingesteld om:
– feiten en omstandigheden van seksueel misbruik van minderjarigen te onderzoeken
– te adviseren over te verlenen zorg aan slachtoffers
– aanbevelingen te doen m.b.t. voorkoming in de toekomst

De commissie Deetman is niet ingesteld om:
– te onderzoeken wat er gedaan moet worden, zodat de slachtoffers ‘vrede’ vinden met wat er in het verleden is gebeurd
– te onderzoeken wat de lange termijn gevolgen zijn van seksueel misbruik

Complicaties
“Gerechtigheid”
Intern onderzoek
De r.k. kerk stelt in 2010, in antwoord op de golf aan getuigenissen van seksueel misbruik, een onafhankelijk onderzoek naar de gebeurtenissen in.
De r.k. kerk is zelf partij: de daders, oversten en bisschoppen e.d. maakten ten tijde van het misbruik deel uit van de kerkorganisatie.
Objectief gezien betreft het dus een intern onderzoek.
Door het onderzoek “onafhankelijk”, bij een niet-kerkelijke instelling,  te beleggen wordt de indruk gewekt meer te zijn dan dat, maar uiteindelijk besluit de kerkorganisatie wat er onderzocht kan worden en wat er gebeurt met de resultaten van het onderzoek.
Er is niets in te brengen tegen het feit dat de r.k. kerk dit intern onderzoek doet, echter: de overheid wacht nu de resultaten van dit interne onderzoek af om te besluiten of en wat er ondernomen moet worden.

Het onderzoek betreft een maatschappelijk probleem, tenslotte zijn alle betrokkenen (daders, verantwoordelijken, slachtoffers) op het moment dat de misdrijven gepleegd worden voor het merendeel inwoners van Nederland. Onderwijs-, opvang- en zorginstellingen, jeugdorganisaties,  etc. onderliggen op dat zelfde moment regelgeving en controle van de Nederlandse overheid.
Een intern onderzoek van de r.k. kerk kan dan niet afdoende zijn om tekortkomingen in het functioneren van de kerkorgansisatie en de overheid aan het licht te brengen.

Wetstraat contra kerkstraat
De kerkorganisatie hield zich aan de kerkelijke- en niet de burgerlijke wetgeving. Dit heeft geleidt tot een andere handelswijze, dan wanneer de burgerlijke wetgeving aangewend was. Bijv. daders werden overgeplaatst i.p.v. voor een rechter verantwoording af te moeten leggen. Hiervan zijn al voldoende gevallen openbaar geworden.
Door de handelswijze van de kerk, toentertijd, zijn nu veel zaken verjaard en kúnnen nu niet meer bij de burgerlijke rechter ter beoordeling voorgelegd worden.
Daarmee wordt de genoegdoening m.b.t. ‘gerechtigheid’ onmogelijk gemaakt.

Dit is wederom een maatschappelijk probleem en de maatschappij moet besluiten hoe nu omgegaan moet worden met deze ‘in tijd verlegde gerechtigheid’.
Het betreft een omvangrijke ‘omzeiling’ van het burgerlijk recht; de vaststelling van de exacte omvang kan niet worden overgelaten aan een intern onderzoek van de organisatie welke zich daaraan schuldig heeft gemaakt.

“Gemeend berouw en vergeving”
Om gemeend berouw te kunnen hebben en om verontschuldiging voor het aangedaan onrecht te kunnen vragen zullen de lange termijn gevolgen van het seksueel misbruik in kaart gebracht moeten worden. Anders: als je niet weet wat omvang van het aangedaan leed is, kan je ook geen gemeend berouw hebben en overzie je de volledige omvang niet van de gevraagde vergeving. Hoewel beide onderwerpen bij uitstek vallen onder de expertise van de r.k. kerk is het zonder de omvattende analyse niet, tot tevredenheid stellend van de slachtoffers, uitvoerbaar.

Het onderzoek van de commissie Deetman richt zich op het vaststellen van de aard, omvang, omstandigheden en verantwoordelijkheden van het misbruik. Dit is een weliswaar belangrijke, maar tegelijkertijd te beperkte, dimensie bij de vaststelling van het gevolgen van het misbruik.

Ook dit stelt wederom een maatschappelijk probleem.
De effecten van het misbruik hebben een uitwerking gehad op de persoonlijke ontwikkeling van de door misbruik getroffenen en daardoor hun inzetbaarheid en positie in de maatschappij. Velen vertonen een geschiedenis van fysieke en psychische klachten en professioneel, sociaal of emotioneel disfunctioneren. Dit heeft geresulteerd in directe gevolgen (financieel en sociaal) voor de maatschappij.
Deze effecten en de impact daarvan horen door de maatschappij onderzocht te worden, dit intern onderzoek doet ook daar geen recht aan.

“Schadeloosstelling”

Zonder een omvattende analyse van de werkelijk geleden schade (zie hierboven) kan geen sprake zijn van het financieel compenseren van die geleden schade. Een schadeloosstelling kan dan hoogstens een tegemoetkoming zijn in de gemaakte directe kosten om het gelijk te halen. De vraag blijft of het ooit mogelijk is de geleden schade volledig te vergoeden. Wat kost een mensenleven…netto… ‘onder de streep’…

Conclusie
De betroffenen zullen door het onderzoek niet de beoogde ‘rust’ of heling vinden en voortdurend om aandacht blijven vragen om wat hen is aangedaan.
Aan alle drie condities zal voldaan moeten worden.
De commissie Deetman is hiervoor niet de juiste partij.

Ton Leerschool
Stichting Mannenhulpverlening na seksueel misbruik

4 antwoorden
  1. glkoopman
    glkoopman zegt:

    Je hebt volkomen gelijk.
    Mensen moesten eens weten hoe geradbraakt en gebroken slachtoffers van ruim 40 jaar geleden zich vandaag de dag nog voelen….

    • Ben Esders
      Ben Esders zegt:

      Ik ben ook een slachtoffer van die smerige criminele kattolieke kerk.
      ben nu 68 jaar,mijn hele leven is verwoest.
      Gevangenis in en uit(vroeger)

  2. h.j.g.huntink
    h.j.g.huntink zegt:

    ikben h.huntink en als je kijkt naar uitzending gemist van nova 9 maart 2010 en ziet wat er allemaalin de tussentijd gebeurd is is gewoon mensonterend door de hautain gedrag van de salesianen die alles in de doofpot willen stoppen.na 40 jaar alle gebeurtenissen op don rua in sheerenberg in de jaren 1969-1971 in mijn brein waar alles ver weggestopt was door de berichten in een keer naar boven kwamen was een grote schock voor mij en vele anderen.ik heb n leven achter de rug met veel ellende verslavingen relatie problemen wie ben ik sexueel ik kan toch gaan homo zijn?ik meende altijd dat ik borderline had omkdat je ongeveeer hetzelfde gedrag ..toonde moeite met autoriteit veel stemmingwisselingen vaak boos en ikwist niet waarom.nu besef ik pas dat ik voor het leven getekend ben door het misbruik van mn door lejo webbers die notabene 26 jaar in apeldoorn directeur is geweest? wat voor n ellende heeft hij daar aangericht? hij heeft tientallen jongens op t internaat in sheerenberg misbruikt.vorig jaar hebben ze hem op non actief gezet en in oktober weer terug in asselt aangenomen!!!!ik voelde me weer misbruikt,wij hebben contact met spronck en flapper (n emotieloze man die lejo weer aangesteld heeft) dr zijn rake woorden gezegd in jan jl.bij de vergadering in sheerenberg met onze groep; jongensvandonrua.nl.nu ga ik van de ene naar de andere depressie om mijn gelijk te halen maar t is n heel moeilijke en emotioneel veel frustatie en onbegrip.maar opgeven doe ik nog niet we zullen ons gelijk toch n keer krijgen koste war het kost gr.henkh

  3. J.R.
    J.R. zegt:

    Lejo Webbers heeft als salesiaan op Don Rua in de jaren 60 en 70 meerdere slachtoffers gemaakt. Hij liet zich als salesiaan – groepsleider hem toevertrouwde jochies zichzelf aftrekken (dwingend; dus onder druk).
    SDB-er Flapper heeft daar anno 2011 nog steeds geen problemen mee. Moet kunnen want Flapper wilde hem behouden voor SDB kamp te Asselt.
    Zo’n Webbers is natuurlijk een tikkende tijdbom en zal in de bosrijke omgeving van Asselt wellicht weer toeslaan; dit slag moet je wellicht van kinderen weghouden. Hoe simpel kan een waarschuwing zijn. Uiteindelijk moet natuurlijk een ‘niet pedofiele’ rechter oordelen of het allemaal klopt. Sure !!

Reacties zijn gesloten.