Berichten

mijn verhaal

Mijn verhaal.

Op dit moment ben ik 45 jaar. Ik ben vaak emotioneel, ik heb in mindere mate last van woede buien, vaak eetbuien, negatief zelfbeeld en depressieve klachten. Ik heb meerdere zelfmoordpogingen gedaan, wel al 20 jaar geleden en ben er op het moment niet mee bezig. Ik heb geen relatie, geen vrienden, alleen een moeder. Ik heb geen werk en ben een keer mijn huis kwijtgeraakt vanwege overlast. Nu staat bijna hetzelfde weer te gebeuren. De relatie met mijn moeder wisselt ook erg. Ze bagatelliseert veel wat er gebeurt is. Van ach zo erg was het toch niet. Hij was zelf ook nog maar een kind etc.
Ze schijnt maar niet te beseffen dat hij mijn seksualiteit heeft verpest. Wat toch wel een belangrijk onderdeel van het leven is.

Ik begin me steeds meer te beseffen dat ik zonder het misbruik te verwerken niet verder kom in mijn leven en dat de symptomen alleen maar zullen toenemen. Ik heb op het moment veel last van eetbuien, hoewel ik nog niet overgeef, dus nog geen boulimia heb.. Ik kan bijna niets in huis hebben. Eet zelfs lepels chocopasta en pindakaas. Koekjes en chips gaan altijd gelijk op dus kan ik beter niet kopen net als vleeswaren.
Hoewel ik andere symptomen van het seksueel misbruik wel heb verminderd/onderdrukt. Ik had ook last van seksuele verwarring/identiteit. Het zoeken van extreme, exhibitionisme, extreem seksueelgedrag en in mindere mate alcohol en drugs gebruik.

Ik ben jaren misbruikt door mijn broer, die homo is. Hij heeft zijn seksuele driften op mij uit geprobeerd. Hij is 3 jaar ouder. Ik ben op ongeveer 9/10 jarige leeftijd voor het eerst seksueel misbruikt.
Ik kon zelf nog geen stijve krijgen. De eerste keer weet ik ook nog. Het was bij opa thuis in Den haag. We beleven slapen , want wij waren verhuist naar een andere stad vanwege het werk van mijn vader.
Van de verhuizing had me al een hele klap gekregen. Ik was al mijn vriendjes kwijt. Wat er precies die nacht is gebeurt weet ik niet eens meer, maar waarschijnlijk heeft hij over me heen gespoten. Ik weet nog wel, dat ik zei dat moet eigenlijk in een kut moest of zoiets.

In die dagen speelde ik veel met een zacht balletje. Daar voetbalde ik veel mee. Dat begon hij in zijn broek te stoppen en ik moest het er uit pakken. Van dat soort spelletjes.
Iedere keer als hij klikte met het badkamer licht, dat was het teken dat ik moest komen om hem af te trekken. Of ik hem iedere keer moest pijpen weet ik niet en of hij mij ook pijpte weet ik ook niet. Ik heb kennelijk veel verdrongen en het is ook lang geleden. Jaren is dat doorgegaan.

Toen is alles begonnen en hij begon sekspelletjes met me te doen. Alles is er gebeurd van pijpen tot neuken en geneukt worden. Ik werd zo helemaal zijn homo wereldje ingezogen. Dat is jaren zo door gegaan. Ik heb wel signalen geven aan mijn ouders. Ik heb gezegd dat hij eruit moest. Maar er werd niet naar geluisterd. Nu ook nog wordt alles gebagatelliseerd. oh een beetje met elkaar gespeeld.

Nou daar denk ik dus heel anders over. Ik wil hem nooit meer zien en heb hem onterft. Ik heb er ook voor gezorgd dat er geen foto’s meer van hem hangen in de woonkamer bij mijn moeder. Eerst zat ik iedere keer naar die klote foto van hem te kijken. Hij heeft mijn seksualiteit verpest en een psychische wrak gemaakt van mij dat zich moeilijk kan staande houden in de maatschappij.

Ik weet dat ik niet kan verlangen dat mijn moeder, mijn vader is net overleden, moet kiezen tussen mij en hem. Ze wil hem blijven zien. Maar dat vind ik heel moeilijk. Hoe kan je omgaan met iemand die mijn leven heeft verpest. Gelukkig hebben we het goed geregeld zodat ik hem nooit tegen kwam bij mijn ouders. Maar omdat we in dezelfde stad wonen kom ik hem wel een paar keer per jaar tegen bij bv de supermarkt. Dan ben ik de rest van de dag van slag. Ook als ik iemand met zijn naam op televisie krijg ik zap neigingen. Ik heb moeite om iemand over zijn broer te horen praten.

Natuurlijk zijn er andere factoren die ook mijn leven sterk hebben beïnvloed, zoals die verhuizing op mijn 10e jaar en gepest worden op school. Ik heb veel verdriet gehad toen we gingen verhuizen. In die periode heeft hij toegeslagen.

Hij heeft mij heel veel pijn en verdriet aangedaan. Hij wil het niet erkennen, heeft zich nooit verontschuldigt. Ik ben bij de politie geweest om aangifte te doen,
De eerste keer heb ik het hele bureau onder gehuild, maar werd weggestuurd. Ik zou bericht krijgen wanneer ik aangifte kon doen. Dat kreeg ik maar uit het gesprek bleek dat het verjaard was. Terwijl mijn 1e psychiater had gezegd dat het nooit zou verjaren. Ik kwam hiertoe meer omdat ik hoorde dat hij vrijwilliger was geworden bij een kindercircus en ik wilde voorkomen dat andere kinderen slachtoffer van hem zouden worden. Hij had vroeger ook een schriftje waarin hij plaatjes die hij uit de reclames had geknipt had opgeplakt, hierin zaten plaatjes van hele jongen kinderen. Bv in onderbroek. Echt kleuters. De rechercheur ging hem uitnodigen voor een gesprek.

Ik kwam in een seksuele verwarring. Ik heb ook geëxperimenteerd met homoseks. Maar kwam er achter dat die wereld niet mijn wereld is. Alles draait om de seks en er is geen weinig liefde. Gewoon leuk een dvd samen met een homo te kijken lukt niet omdat ze toch altijd seks willen. Hier ben ik helemaal op afgeknapt, Ik kon ook alleen maar homoseks als ik had geblowd en gedronken of xtc had gebruikt. Hierna walgde ik van mezelf. Ik heb nog steeds wel homogedachten als ik mezelf bevredig, maar steeds minder en heb ook het gevoel dat ik seks met vrouwen niet genoeg heb ervaren en onderzocht. Ik ben wel vaak op vrouwen verliefd geweest.

Ik heb meerdere keren zelfmoordpogingen gedaan, een paar keer met medicijnen en drank. Ik ben 1 keer met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Hier wilde ze mijn maag leegpompen maar dat weigerde ik. Hierdoor werd ik gedwongen opgenomen op de psychiatrische afdeling.

Ik ben nu met alles gestopt, ik rook niet meer, gebruik geen drugs en drinkt alleen in het weekend. Ik wil nog wel eens flink dronken worden, maar de laatste tijd, mede omdat ik al die zogenaamde vrienden die alleen maar veel zopen en blowden er uit heb gegooid, is het veel minder.

Hij heeft wel enkele dingen toegegeven aan mijn ouders, maar op de uitnodiging van de politie om eens te komen praten op het bureau is hij niet ingegaan. Verder zegt hij dat het enkele keren is gebeurt en dat het niks voorstelde. Ik wou het zelf heeft hij ook nog eens gezegd tegen mijn moeder.

Ik kan me wel dwang herinneren, maar ook heel vaag. Het gebeurde juist vaak. Meerdere keren per week. Ik mocht ook niks vertellen en dwang. Ik moest het doen. Hij is meerdere keren aan de drank geraakt en afgekickt. Ik ontken hem als ik nieuwe mensen tegenkom. Na verloop van tijd vertel ik er iets over. Hij heeft mijn seksualiteit verpest en mijn kind zijn. Ik deed dingen op een verkeerde leeftijd waar ik helemaal niet aan toe was.

Mijn huidige hulpverlening is van alles op de hoogte maar kiest ervoor om het verleden te laten rusten en mij vol te stoppen met medicijnen. Natuurlijk ben ik inmiddels wel weer verslaafd aan de medicijnen. Ik vind dit geen oplossing te meer omdat de klachten blijven en ik mij maatschappelijk zo ook niet kan handhaven. Ik dreig weer mijn woning te verliezen, hoewel ik mij er nu minder druk om maak.

Momenteel ben ik vooral veel alleen en eenzaam. Ik doe veel dingen voor mijn moeder. Die ik nu veel meer zie, maar we hebben veel ruzie of ergernis. Vroeger toen mijn vader nog leefde kwam ik alleen op zondag even koffiedrinken. Nu doe we eens per week boodschappen en kom nog wel een paar keer om bv het gras te maaien.
Ik heb wel de neiging nu ik met dit verhaal bezig ben om alcohol te gaan kopen. Tot nu toe heb ik dat bewust niet gedaan. Ik weet dat het niet goed is om mijn verdriet weg te drinken, bovendien komt het verhaal ook niet ten goede als je het dronken opschrijft.

Het liefst zou ik verhuizen uit deze plaats, maar vanwege mijn moeder doe ik dat nog niet. Een nieuwe plaats een nieuw begin en dan hoef ik hem ook niet meer tegen te komen. Ik zie er ook tegen op om als mijn moeder dood is contact met hem te hebben om het huis te verkopen of erfenis te verdelen. Misschien kan ik daarvoor een notaris of zo regelen.

misbruik binnen familie nog steeds taboe?

Ik ben sinds kort op deze site en wil toch nu al wat laten horen.

Ik heb veel gelezen hier en het valt me op dat juist misbruik binnen de familie(in mijn geval 10 jaar oudere broer ,8 jaar lang) niet zo vaak ter  sprake komt,en ik heb nu ik ouder wordt (63 jaar) heel veel behoefte om met mijn verhaal naar buiten te komen.Ik wil ook graag met mannen die de zelfde situatie meegemaakt hebben contact hebben en ervaringen en advies uit wisselen

Hoe moeilijk ik dit ook vind , geloof ik dat het nu de tijd is om de dingen uit te spreken en eindelijk eens tot een stukje verwerking te komen

Ook door de vele aandacht in de media en de commissie deetman en zo blijven de dingen bij mij voortdurend mijn gedachten beheersen

Mijn situatie is nu zo dat ik gescheiden ben,geen contact met familie  of eigen kinderen heb ,zware spchychische problemen heb ,minder valide ben en niet meer zelfstandig kan wonen

Ik wil nu eindelijk de neergang proberen te stoppen en omhoog te leren kijken

Misschien klinkt dit als  een zeur verhaal maar het komt wel recht uit mijn hart

Ik hoop dat ik nuttige reacties krijg en goede feedback

Johan

verhaal van Johan
20 februari, 2000

Liedtekst

Aangeraakt door ontelbare mannen

Alsmaar op zoek naar het volle leven

Wisselend van donker naar licht

Onderweg zie ik de dood in de ogen

Ik wankel even in wankel evenwicht

Over alle grenzen vind ik weer mijn broer

Mijn broer

Avontuur en spanning in het donker

Hitte damp en stoom

Is het om intens te kunnen voelen

Of hang ik in een droom

Wachten, gedreven door lust en verlangen

Ik loop hier rond en volg een patroon

Zoeken naar die ene van toen

Voor ik het weet ben ik gevangen

Ben ik gevangen in een droom

Wat sta ik nu eigenlijk te doen

Te doen

Avontuur en spanning in het donker

Hitte damp en stoom

Is het om intens te kunnen voelen

Of hang ik in een droom

Ik zie de mannen, en het verlangen

Wachtend om mezelf te voelen

Zaligheid, maar ook een beetje bang

Ik zie een wereld van schaduwen en schimmen

Een beeld in de spiegel een blik in de hel

Zie ik mijn broer of ben ik het zelf

Het zelf

Avontuur en spanning in het donker

Hitte damp en stoom

Is het om intens te kunnen voelen

Of hang ik in een droom

Aangeraakt door ontelbare mannen

Alsmaar op zoek naar het volle leven

Wisselend van donker naar licht

Naar licht…………….

© text Johan van Breukelen
Johan is in 20012 overleden

Edit