Berichten

Eindelijk schrijf ik het eens op

Vanavond stuitte ik toevallig op dat programma “De wandeling” met die jongen die is misbruikt door zijn trainer. Moest daarom terugdenken aan het misbruik door mijn stiefvader dat zich bij mij afspeelde tussen m’n 12e en 17e. Toen kon ik gelukkig het huis uit. Heb het bijna mijn hele leven weggestopt totdat ik tijdens een “management training” door de begeleidster apart werd genomen omdat ze constateerde ik wel heel veel “blokkades” had. Toen alles aan haar verteld en nog een paar keer bij haar therapeutische http://beta.uitzendinggemist.nl/programmas/962-pauw-witteman gehad. Toen ik het kwijt was ging het wel weer beter. Was opgelucht. Dacht, dat heb ik weer efficient uit mijn systeem gehaald. Maar dat is niet zo. Lezend wat er allemaal op deze website staat, herken ik zo veel. Vooral over gebrek aan eigenwaarde, zelfdestructief gedrag, hard werken, niet doennwat je zelf wil maar wat je denk dat anderen van je willen. En er zit veel agressie in me. Maar die richt zich tegen me zelf. Depressief. En negatieve gedachtenstromen die ik niet kan stoppen. Terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat het mij nog steeds niet lukt terug te halen, laat staan op te schrijven hoe het misbruik zich bij voltrok. Feit is dat het mijn leven zwaar gemaakt heeft.

Gezocht voor documentaire

Als filmmaker wil ik graag een documentaire maken voor én over mannen die als kind seksueel zijn misbruikt. Daarmee wil ik een bijdrage leveren aan het actueel maatschappelijk debat.

Uit nabijheid en ingrijpende verhalen uit mijn omgeving toen ik als groepsleider werkte in de jeugdhulpverlening (1978-1983) weet ik welk een impact het op een mensenleven heeft als je in je kindertijd misbruikt bent. Later toen ik zelf was opgenomen in een kliniek (1995) om met gevoeligheid voor alcoholverslaving te leren omgaan kwam ik opnieuw in aanraking met afgrijselijke en schrijnende verhalen van mannen en vrouwen die een dergelijk lot hadden getroffen.
In gesprekken werd mij duidelijk dat het leven voor hen die als kind misbruikt zijn een worsteling is. En vooral voor mannen is het nog erger om er over te praten. Gelukkig wordt dat taboe de laatste tijd doorbroken en wordt er steeds meer openlijk over gesproken hoe mensenlevens te vroeg vernield zijn.

En wat kan ik doen, vroeg ik mijzelf af?

Voor hen die het wel redden en met vallen en opstaan het leven weten te leiden op een redelijk normale manier wil ik als filmmaker een monument oprichten waarin ze getuigenis kunnen afleggen. Dat monument is niet alleen voor de levenden maar ook voor hen die het niet hebben gered.
Momenteel zijn we in de research- en fondsenwervingfase maar ook zijn we al bezig om mannen te benaderen die willen meewerken. Inmiddels hebben enkele mannen na gesprekken met mij hun medewerking toegezegd.

Mocht je een bijdrage aan de documentaire kunnen leveren op welke manier dan ook dan hoor ik graag van je. Mail: documentaire@ceesfranke.com

Mocht je meer over mij willen weten kun je dat vinden op www.ceesfranke.nl